Ο τριών ετών Ταρίκ, από την ώρα που ξύπνησε στο νοσοκομείο της Τζιντίρες, στη Συρία, μετά τη χειρουργική επέμβαση στην οποία υποβλήθηκε, φωνάζει ασταμάτητα το όνομα της αδελφής του. «Μιράλ! Πού είσαι, Μιράλ;». Κοιμόταν δίπλα του όταν έγινε ο σεισμός. Βρέθηκε νεκρή, όπως και οι γονείς τους. Εκείνος σώθηκε, αλλά οι γιατροί αναγκάστηκαν να ακρωτηριάσουν το αριστερό του πόδι. Στην ίδια πόλη, η Άγια –σημαίνει «θαύμα» στα αραβικά– συνδεόταν ακόμη με τη νεκρή μητέρα της με τον ομφάλιο λώρο όταν ανασύρθηκε από τους διασώστες. Γεννήθηκε στα χαλάσματα και είναι η μοναδική που επέζησε από την οικογένειά της. O επτά μηνών Χαμζά εντοπίστηκε σώος σχεδόν έξι ημέρες μετά τον φονικό σεισμό στο Χατάι της Τουρκίας, αλλά ουδείς τον έχει ακόμη αναζητήσει…
Και στις δύο χώρες, αμέτρητες είναι οι αντίστοιχες περιπτώσεις: ο αριθμός των παιδιών που επέζησαν αλλά οι γονείς τους είναι νεκροί ή αγνοούνται (κάθε λεπτό που περνάει, αυτά θεωρούνται πια συνώνυμα) δεν είναι εύκολο να υπολογιστεί. Γνωρίζουμε μόνο ότι εκατοντάδες νοσηλεύονται στα νοσοκομεία, χωρίς κανένα στοιχείο για τα ίδια ή τους γονείς τους. Παιδιά χωρίς όνομα. Χωρίς κάποιον να τα πάρει αγκαλιά, να σκουπίσει τα δάκρυά τους, «μη φοβάσαι, εγώ είμαι εδώ» να τους πει.
Πόσα άλλα βρίσκονται, άραγε, «εκεί έξω»; Στους δρόμους των ρημαγμένων πόλεων ή στους καταυλισμούς; Πώς θα επιβιώσουν μέσα στο χάος που επικρατεί; Οι μακρινοί συγγενείς, όπου υπάρχουν, έχουν τα δικά τους προβλήματα να αντιμετωπίσουν. Ποιος θα νοιαστεί γι’ αυτά; Στην Τουρκία ο Εγκέλαδος χτύπησε περιοχές υποβαθμισμένες, ξεχασμένες από το ίδιο τους το κράτος, με ανύπαρκτες δομές και συστήματα πρόνοιας. Στη Συρία, λόγω της εμφύλιας σύγκρουσης, η κατάσταση είναι το ίδιο δύσκολη και, επιπλέον, γίνεται δυσχερής έως αδύνατη η αποστολή βοήθειας. Οι διεθνείς οργανισμοί φοβούνται τα χειρότερα. Μέχρι να επανέλθει, λένε, μια κάποια κανονικότητα εκεί όπου πέτρα δεν έχει μείνει όρθια, το κακό ίσως έχει ήδη γίνει: κακοποιήσεις, σεξουαλική εκμετάλλευση, τράφικινγκ, εμπόριο οργάνων.
Στην Aϊτή, ένα μήνα μετά τα 7,2 Ρίχτερ, το 2021, περίπου 260.000 παιδιά παρέμεναν εκτεθειμένα σε κινδύνους, σύμφωνα με την UNICEF. Τι θα αποκαλυφθεί στην Τουρκία και στη Συρία όταν κατακαθίσει ο κουρνιαχτός; Μια πρωτόγνωρη ανθρωπιστική κρίση ξεκινάει. Τα «πολιτισμένα» αντανακλαστικά μας τώρα θα κριθούν, όπως και η ανθρωπιά μας: να φροντίσουμε, ως διεθνής κοινότητα, τα παιδιά «χωρίς όνομα» να μη μείνουν χωρίς μέλλον…
Tassoula Eptakili
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου