Με τα λεφτά των άλλων

Του Βασίλη Κωστούλα


«Μας έφεραν φόρους - ρεκόρ, για περίοδο ειρήνης. Η γνωστή σοσιαλιστική ασθένεια. Έμειναν από τα λεφτά των άλλων». Η Μάργκαρετ Θάτσερ, σε μια από τις συνήθεις ιδεολογικές της συγκρούσεις με τους πολιτικούς της αντιπάλους, το 1975.

Στην Ελλάδα η άσκηση πολιτικής με φόρους ποτέ δεν είχε χρώμα.
Είτε «πράσινο», είτε «μπλε», είτε «κόκκινο», το κράτος ζητεί τα χρήματα των πολιτών χωρίς να λογοδοτεί για την ανταποδοτικότητα των φόρων.

Γι’ αυτό σήμερα οι καρκινοπαθείς περιμένουν 6 μήνες για μια χημειοθεραπεία και οι ασθενείς κουβαλούν γάζες από το σπίτι ψάχνοντας κρεβάτι στην εντατική.
Η κυβέρνηση, ξεκαθάρισε από το 2ο επιχειρηματικό συνέδριο της «Ν» ο υπουργός Οικονομίας, στο δίλημμα «χαμηλούς ή υψηλούς φόρους» απαντά το δεύτερο, στο πλαίσιο μιας «δίκαιης ανάπτυξης», καθώς όσο πιο υψηλά είναι τα φορολογικά έσοδα τόσο πιο ισχυρό το ελληνικό «κοινωνικό κράτος».

Άραγε αυτό που προτιμά «ξαδέρφια» και «πελάτες» αντί νέους πτυχιούχους; Ή εκείνο που διατηρεί 2,5 χιλ. πλαστά πτυχία και τελικά δεν προσλαμβάνει 3 χιλ. νοσηλευτές;

Κυρίως όμως στην Ελλάδα της ύφεσης -το ΑΕΠ μειώθηκε εκ νέου το α’ τρίμηνο του 2016 κατά 1,4%- οι υψηλοί φορολογικοί συντελεστές φέρνουν χαμηλά φορολογικά έσοδα.
Τα φορολογικά χρέη προς το Δημόσιο αυξήθηκαν τους πρώτους 4 μήνες του έτους κατά 4,4 δισ. και συνολικά ανέρχονται σε περισσότερα από 85 δισ. αντιστοιχώντας στο 50% του ΑΕΠ, το υψηλότερο ποσοστό στον κόσμο· δεύτερη έρχεται η Μάλτα, όπου το αντίστοιχο ποσοστό δεν ξεπερνά το 15% του ΑΕΠ.

Ανάλυση του ερευνητή Δημήτρη Χριστέλη, για την κοινή πλατφόρμα της «Ν» με το DIW Berlin, καταδεικνύει ότι οι επιπτώσεις της φορολόγησης ακινήτων στην Ελλάδα προκαλούν απώλεια ΑΕΠ της τάξης των 6-9 δισ. ετησίως, στερώντας 70 έως 100 χιλ. θέσεις εργασίας και 2,2 έως 3,3 δισ. φορολογικά έσοδα.

Δεν φέρνουν οι φόροι την ανάπτυξη αλλά η ανάπτυξη τα φορολογικά έσοδα. Σύμφωνα με την PwC, μια αύξηση του ΑΕΠ κατά 10% θα αύξανε το σύνολο των φορολογικών εσόδων κατά 11,3%.

Σε μια χώρα όπου μόνο ο συντελεστής των εταιρικών κερδών άλλαξε 7 φορές από το 2005. Σε μια χώρα - «πρωταθλήτρια» στους έμμεσους φόρους. «Μη στεναχωριέσαι, το μόνο που δεν μπορούν να μας πάρουν είναι τον ήλιο και το τσίπουρο», έλεγε ο πρωθυπουργός στον αγροτοσυνδικαλιστή Βαγγέλη Μπούτα.

Η Ελλάδα όμως επιλέγει να κατέχει την πρώτη θέση στη φορολόγηση των αλκοολούχων ποτών σε σχέση με το διαθέσιμο εισόδημα των πολιτών. Αν ήταν δυνατό, θα φορολογούσαν και τον ήλιο.

Η Ελλάδα δεν έχει εν γένει τους υψηλότερους φορολογικούς συντελεστές· αν και είναι από τους υψηλότερους. Έχει όμως την υψηλότερη ανάγκη επανεκκίνησης της οικονομίας.
Έχει επίσης τους λιγότερο ανταποδοτικούς φόρους. Πρώτα παράγεις και μετά φορολογείς. Δεν φορολογείς για να παράγεις. Σίγουρα, δεν κτίζεις ένα κράτος πελατειακό «με τα λεφτά των άλλων».

naftemporiki.gr
 

Σύντροφοι, μην υποτιμάτε τους αστούς!

Του Ανδρέα Ζαμπούκα

Οι αστοί κατεβαίνουν και πάλι στους δρόμους. Όπως και το προηγούμενο καλοκαίρι, το Σύνταγμα θα γεμίσει από ανθρώπους που δεν είναι ούτε «Αριστεροί» ούτε «Δεξιοί» ούτε έχουν χαραγμένο στο στήθος τους σφυροδρέπανα  και μαύρες σημαίες.

Δεν είναι όλοι έτσι; E, ναι, προφανώς δεν είναι. Όμως, η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των ανθρώπων δεν χρησιμοποιεί τα «σινιάλα» καμιάς ιδεολογίας για να φτιάξει ταυτότητα. Αν αρκετοί δηλώνουν  πια κάπως νεοδημοκράτες, είναι γιατί ελπίζουν – δεν είναι σίγουροι, ελπίζουν- ότι ο Μητσοτάκης είναι φιλελεύθερος και σέβεται την μεσαία τάξη. Αν κάποιοι άλλοι προσδιορίζονται ως κεντροαριστεροί  είναι γιατί θέλουν μεταρρυθμίσεις, σε μια κοινωνία που σαπίζει από τον νοσηρό κρατισμό της.

Μια άλλη κατηγορία, η πιο κρίσιμη ίσως, είναι οι άνεργοι πτυχιούχοι νέοι. Αυτοί που δεν έχουν πρόσβαση στις κλειστές κοινότητες των «αντισυστημικών» γκρινιάρηδων και θα ήθελαν να πιάσουν δουλειά. Είναι τα παιδιά της μεσαίας τάξης που μπορεί να συντηρούνται – όπως και οι άλλοι(!)- από την οικογένεια αλλά ταυτόχρονα, ετοιμάζονται να φύγουν, για μακριά.

Αυτό συμβαίνει: Διαμαρτύρονται οι αστοί! Βγαίνουν στους δρόμους οι κοινωνικές τάξεις που παραμένουν αποκλεισμένες από την διοίκηση μιας δημιουργικής Ελλάδας, για πολλές δεκαετίες.

Φαίνεται οξύμωρο αλλά δεν είναι. Η αστική τάξη στην Ελλάδα,  κυβέρνησε πολύ λίγες φορές την χώρα. Κι αυτές υπό την δαμόκλειο σπάθη ιδιαίτερων «λαϊκών απαιτήσεων». Μπορεί να εκμεταλλεύτηκε την καθυστέρηση και τον λαϊκισμό των πολιτικών συστημάτων, μπορεί ένα μέρος της να πλούτισε  στα υπόγεια της εξουσίας αλλά στην ουσία, ποτέ δεν μπόρεσε να βρεθεί στο προσκήνιο και να οδηγήσει απερίσπαστη την κοινωνία στον εκσυγχρονισμό.

Η αστική τάξη φαίνεται να ξυπνάει για πολλούς λόγους. O βασικότερος είναι κυνικός και δείχνει ότι για πρώτη φορά, αισθάνεται την απειλή της αφαίμαξης από την φορολογία του κρατισμού. Ως τώρα, απολάμβανε κι εκείνη, μαζί με τους  υπόλοιπους, τα προνόμια της ήπιας φοροδοτικής εισφοράς και της χαλαρότητας ενός απαθέστατου κράτους. Τώρα όμως, καλείται να σηκώσει απότομα όλα τα βάρη της οικονομίας, χωρίς καμία εγγύηση ότι θα έχει την δυνατότητα να το κάνει και στο μέλλον. Επίσης, βλέπει ότι γίνεται στόχος μιας αφελέστατης κυβέρνησης η οποία της επιτίθεται με χυδαίο τρόπο, αγνοώντας ότι είναι η μόνη τάξη που μπορεί να συντηρήσει την οικονομία της χώρας.

Οι αστοί απειλούνται και βγήκαν στους δρόμους. Και όσο η διαχείριση του κρατισμού γίνεται από θολωμένους, με ταξικό μίσος, εξουσιομανείς, τόσο θα εξεγείρονται και θα διεκδικούν. Ακόμα είναι στη φάση της αντίδρασης και της άμυνας. Πολύ γρήγορα όμως, αν δεν υπάρξει ένας δίαυλος συνεννόησης και συναίνεσης με πρωτοβουλία της κυβέρνησης, η διαμαρτυρία θα πάρει απίστευτες διαστάσεις και δεν θα μαζεύεται από πουθενά.

Η ελληνική κοινωνία πορεύεται με καθυστέρηση εκατό χρόνων, έναντι της υπόλοιπης Ευρώπης εξαιτίας του αποκλεισμού των αστών. Ας το πάρουμε επιτέλους απόφαση ότι δεν μπορεί να κυβερνηθεί μια αστική δημοκρατία, χωρίς τους αστούς στην εξουσία. Αυτοί εμπνέονται, αυτοί σχεδιάζουν, αυτοί δημιουργούν και παράγουν τον πλούτο της χώρας. Ακριβώς αυτοί μπορούν να συντηρήσουν το Δημόσιο και το κράτος πρόνοιας που όλοι επικαλούνται ως αγαθό.

Οι αστοί δεν είναι ούτε τα πρόσωπα που διοργανώνουν τις συγκεντρώσεις ούτε αυτοί που γράφουν, μιλούν και συμμετέχουν στη δημόσια σφαίρα. Είναι οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι δημιουργικοί δημόσιοι υπάλληλοι, οι επιχειρηματίες, οι επιστήμονες, οι βιοτέχνες, οι εξαγωγείς, οι καθηγητές, οι ερευνητές και οι παραγωγοί της χώρας που μεταποιούν το προϊόν τους. Είναι όλοι αυτοί που αν πάρεις μολύβι και χαρτί, θα βρεις τι δίνουν στο ΑΕΠ, με το μυαλό, το κεφάλαιο και τον κόπο τους.

Όλους αυτούς τους οικτίρει,τους σιχαίνεται και τους υβρίζει ο κάθε απίθανος  ιδεοληπτικός κρατιστής, που από σπόντα και μίσος, πήρε την εξουσία. Και είναι, πραγματικά, τόσο αφελής που δεν μπορεί να καταλάβει ότι η καταστροφή της μεσαίας τάξης θα βάλει και στον ίδιο, την ταφόπλακα της πολιτικής αφάνειας.

Μην υποτιμάτε επομένως τους αστούς, σύντροφοι. Η σημερινή συγκέντρωση είναι μόνο η αρχή. Συνεννοηθείτε μαζί τους και σεβαστείτε τους, πριν οδηγήσετε την χώρα σε νέο κοινωνικό διχασμό με απρόβλεπτες συνέπειες για το μέλλον της.

liberal.gr

Οτι και να γίνει....

Η απομάγευση της εξουσίας

Μα είναι ποτέ δυνατόν; Είναι δυνατόν να χάσει ποτέ η εξουσία τη μαγεία της, τη σαγήνη της, την ιδιαίτερη της λάμψη; Ίσως το πιο ισχυρό αφροδισιακό της εξουσίας να είναι αυτή η ιδιαίτερη άλως που διαθέτει. Μπορεί λοιπόν ποτέ να την απολέσει; Μα τότε θα συνέβαιναν τα ύστερα του κόσμου όπως θα έλεγε και ο συγχωρεμένος Μήτια Καραγάτσης. Έχουμε ξαναπεί ότι η εξουσία τελικά είναι εξουσία είτε με δεξιό είτε αριστερό πρόσημο. Όσο κυνικός και αν είναι αυτός ο σολιψισμός, όσο απογοητευτική κι αν φαίνεται μια τέτοια διαπίστωση, δυστυχώς συνιστά την πιο πικρή πολιτική αλήθεια. Δείτε τους Συριζανέλ που σήμερα  κυβερνάνε με τον τρόπο που παλιά κατήγγελλαν, δηλαδή με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και με τους "μισθωτούς" της Βουλής σε διακοσμητικό ρόλο.

Όμως στην Ελλάδα της πρώτης φθοράς αριστερά συμβαίνει πασίδηλα αυτό ακριβώς το γεγονός:  Η εξουσία απομυθοποιείται, χάνει τη μαγεία της για να θυμηθούμε τον δημοφιλή όρο του Max Weber κάθε μέρα περισσότερο. Ίσως είναι η πρώτη φορά που όλα, συλλήβδην, τα μαζικά μέσα επικοινωνίας αλλά και τα λεγόμενα social media χρησιμοποιούν το υποκοριστικό όνομα του προέδρου της Δημοκρατίας -και μάλιστα σχετλιαστικά, ειρωνικά, απαξιωτικά- όταν αναφέρονται στον ανώτατο άρχοντα της χώρας. Πρώτη φορά ο ανώτατος πολιτειακός άρχων απλά δεν εμπνέει σεβασμό ως πρόσωπο.

Αλλά και ο ίδιος ο πρωθυπουργός της χώρας, σε ποιον σήμερα εμπνέει τον ελάχιστο σεβασμό, ποιος σήμερα ζηλεύει τη θέση του; Ακόμα και ο πιο ματαιόδοξος, ο πιο αρχομανής, ακόμα και ο τελευταίος ηγετίσκος της αντιπολίτευσης, ειδικά τη στιγμή αυτή, δεν ζηλεύει τον Αλέξη, δεν θα ήθελε επ'ουδενί να είναι στη θέση του. Το Μαξίμου μοιάζει τόπος τιμωρίας. Μα θα μου πείτε, ο Αλέξης θα ταξιδέψει σε λίγο στην Κίνα, θα δεχτεί τον Ιούνιο τον Γιουγκέρ, και μιλούσε την προηγούμενη εβδομάδα με τον Πούτιν ενώ τον έχει δεξιωθεί ο ίδιος ο Ομπάμα στον Λευκό Οίκο. Θέλουμε, δεν θέλουμε ο Αλέξης είναι ένας διεθνής σταρ, έστω και αναλώσιμος. Ή, έστω, έχει εξασφαλίσει ο ίδιος τα 15 λεπτά  δημοσιότητας του Άντι Γουόρχολ, για πολύ μεγαλύτερο, χρονικό διάστημα και με σαφώς πιο εντυπωσιακή,με παγκόσμια εμβέλεια. Μετά όμως τι; Ποιο θα είναι το τέλος όλης αυτής της φαντασμαγορίας, αυτής της αυταπάτης;

Αν δεν έχουμε χάσει εντελώς το μυαλό μας και αν δεν μας έχει απορροφήσει αυτός ο υδαρής πολτός της καθημερινότητας και των ηλιθίων προτύπων που τα media προβάλλουν, όλη αυτή η "δόξα" του Αλέξη είναι και ανώφελη για το κοινωνικό σύνολο και επικίνδυνη για το μέλλον της χώρας.

Ποιος αμφιβάλλει σήμερα πως ο Αλέξης, έστω και αν δεν αντιμετώπισει στο προσεχές μέλλον κάποιο ειδικό δικαστήριο, δεν θα υποστεί την αμείλικτη ετυμηγορία της ιστορίας; Προσωπικά συμπονώ το παλιό μου φίλο, τον ενθουσιώδη κομσομόλο του κόμματος, τον Αλεξάκη με το πλατύ αθώο χαμόγελο και τα πλατιά όνειρα, τώρα που αποδείχτηκαν πως δεν είναι καθόλου αθώα όνειρα και φιλοδοξίες αλλά μάλλον εφιάλτες για όλους μας. Δεν τον ζηλεύω λοιπόν καθόλου έστω κι αν πήγε στην Γουάσινγκτον ή την Νέα Υόρκη και είδε να γελάει πίσω από την πλάτη του ο ίδιος ο Clinton με τα γέλια του Ρασπούτιν. Ή, αν οι φίλοι του στο Βερολίνο και τις Βρυξέλλες τρίβουν τα χέρια τους από ικανοποίηση μετά από κάθε μυστική ή φανερή συνάντηση τους, μετά από κάθε καινούργια παραχώρηση του, μετά από κάθε αναμενόμενη ή απρόβλεπτη κωλοτούμπα τόσο του ίδιου όσο και της κυβέρνησης που εκείνος κανοναρχεί.

Ποιος ζηλεύει πια τον έλληνα πρωθυπουργό, τον Αλέξη Τσίπρα, ή τους περίφημους υπουργούς του, ή την συμπαγή, διορισμένη λόγω λίστας, κοινοβουλευτική του ομάδα στην οποία βασιλεύει η δημοκρατία του νεκροταφείου; Σε τι διαφέρει ο δεξιός αστός Βουλγαράκης από τον αριστερό αστό Φλαμπουράρη; Απλώς ο τελευταίος φρουρείται από περισσότερους μπάτσους και χρησιμοποιεί περισσότερα αυτοκίνητα. Μαξιμαλισμός!

Ποτέ άλλοτε, το επαναλαμβάνω, ποτέ άλλοτε η Ελλάδα δεν είχε μια κοινοβουλευτική εκπροσώπηση τόσο χαμηλού, τόσο αγοραίου επιπέδου, ποτέ άλλοτε τόσο ασήμαντοι, μικρονοϊκοί άνθρωποι δεν είχαν εισβάλει για να κορδακίζονται ξεδιάντροπα στο ναό της δημοκρατίας. Και δεν εννοώ μόνο τους Χρυσαυγίτες. Και ούτε βέβαια διαθέταμε ποτέ τόσο ασήμαντους, τόσο ανυπόληπτους, τόσο συμπλεγματικούς υπουργούς ή ανώτατους κρατικούς λειτουργούς όπως σήμερα.

Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, θα παραδεχόμασταν ότι ανέκαθεν η εξουσία έβγαζε γέλιο. Ανέκαθεν ενέπνεε γελοιογράφους, επιθεωρησιογράφους, κωμωδιογράφους και ηθοποιούς που ανέβαιναν στη σκηνή μόνο και μόνο για να σατιρίσουν τα τρέχοντα πρόσωπα της κυβέρνησης ή τους παρδαλούς αρχηγούς της αντιπολίτευσης. Θυμάμαι εδώ την κότα που συνοδεύει πάντα τον Κωνσταντίνο Τσάτσο εις ανάμνησιν της άστοχης παρέμβασης του ως προς το κατέβασμα των Ορνίθων των Κουν, Χατζιδάκι, Ρώτα, Νικολούδη από το Ηρώδειο αλλά και το παρδαλό κατσίκι, πάλι του Φωκίωνα Δημητριάδη, που ακολουθούσε σταθερά τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο ή ακόμα τα φρύδια του Καραμανλή όπως τα ζωγράφιζε ο αμίμητος- αμείλικτος Μποστ ή τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον Τρίτο Δρόμο του δια χειρός Γιώργου Ιωάννου ή τον θείο Καραμανλή - προτομή και τον ανιψιό - εξουσία σε συνδυασμό με τον μπαμπά Αντρέα και τον υιό Γεωργάκη από το ιδιοφυές πενάκι του Δημήτρη Χαντζόπουλου.

Και τώρα;
Μα τώρα έχουν στομώσει και οι εμπνεύσεις και τα μολύβια τόσο των γελοιογράφων όσο και των κωμωδιογράφων. Καμιά επιθεώρηση το καλοκαίρι δε θα γελοιοποίησει τον Τσίπρα, ούτε θα παίξει με το επώνυμό του και την ομόηχη λέξη τσίπα στον τίτλο της ή κάτι ανάλογο. Τώρα, η ίδια η πραγματικότητα είναι γεμάτη από κωμικά  γκανγκς, γκάφες, γελοιότητες σε τρόπον ώστε να προκαλείται αυθόρμητος κλαυσίγελως αλλά και βαθύτατη οργή και απύθμενη απογοήτευση.
Φερ´ ειπείν η διαπίστωση της Γεροβασίλη ότι είναι αντισυνταγματική μια αντικυβερνητική διαδήλωση στο Σύνταγμα. Η κοινωνία διακατέχεται από μια απογοήτευση τέτοια που κανένα κριτικό σχόλιο ή γελιογραφικό σκίτσο δεν μπορεί να ξεπεράσει...

Το Μαξίμου είναι, μήνες τώρα, σταθερά αποκλεισμένο από οποιαδήποτε πρόσβαση και είναι φρουρούμενο από διμοιρίες και θωρακισμένα των ΜΑΤ, κανένας υπουργός δεν μπορεί εύκολα να κυκλοφορήσει δημόσια και πολύ περισσότερο να εμφανιστεί και να εκφωνήσει λόγους σε κομματικά ή μη ακροατήρια. Η αριστερή κυβέρνηση τρέμει πλέον και δεν θέλει πολλά-πολλά με τον λαό της! Η πλήρης απομυθοποίηση της εξουσίας!

Η απόλυτη αποτυχία, η απόλυτη γελοιοποίηση, ο απόλυτος εκπεσμός της κυβέρνησης των Συριζανέλ, του Τέρενς, του Σπίρτζη, του Σκουρλέτη ή της Τζάκρη, η άκρα της απομάγευση έχει στερήσει από κωμωδιογράφους και σατιρικούς τα απαραίτητα εργαλεία, τα όπλα της εργασίας τους. Και είμαστε ακόμα στην αρχή.

ΥΓ1. Ο Νίκος Φίλης τείνει να γίνει, με όποιο κόστος σημαίνει αυτό, ο Άδωνις του Τσίπρα. Αδολέσχης και παντογνώστης, λαϊκιστής και προβοκάτορας μιλάει για πράγματα που αγνοεί υποκαθιστώντας  ως μη έδει σεβάσμιους ακαδημαϊκούς δασκάλους ξεφτιλίζοντας διδακτορικά και εξειδικεύσεις και καθιστάμενος το πιο ισχυρό επιχείρημα της αντιπολίτευσης. Ενώ ο Μητσοτάκης έχει μόνο έναν αδύναμο κρίκο, ο Τσίπρας διαθέτει περισσότερους. Όταν, κάποτε κατάκοπος κοιμάται ο Φίλης, ξυπνάει ευδιάθετος και έτοιμος για όλα ο Σπίρτζης και πάει λέγοντας. Ο θίασος της γελοιότητας μοιάζει να μην τελειώνει ποτέ. Έτσι λοιπόν ο Φίλης με το σοβαροφανές, αυστηρό όσο και βαρετό ύφος του κατηχητή, κατάφερε να προσδώσει  στο απολίτικο κίνημα των "Παραιτηθείτε" μια σοβαρή θεωρητική ραχοκοκαλιά. Κατέστησε πάλι επίκαιρο τον σεφερικό λόγο: "Κύριε, όχι με αυτούς, ας γίνει αλλιώς το θέλημά Σου". Ο Φίλης, αφού κατάφερε ως διευθυντής της να μειώσει στο ήμισυ την κυκλοφορία της ήδη αποδεκατισμένης "Αυγής", τώρα θέλει να επιτύχει το ίδιο και στο κόμμα του. Άξιος!

ΥΓ2. Ο πανικός μιας εξουσίας που δεν μπορεί να διανοηθεί πλέον τον εαυτό της εκτός εξουσίας, διαπιστώνεται και από την αντίδραση της κυβέρνησης ως προς την διαδήλωση των Παραιτηθείτε. Μια απολιτίκ, διαδικτυακή μάζωξη έχει αναγορευτεί σε υπ´ αριθμόν ένα εχθρό του καθεστώτος. Χωρίς καμία αίσθηση του γελοίου και χωρίς στοιχειώδη επαφή με την πραγματικότητα. Η αριστερά των κινημάτων και του ακτιβισμού κατάντησε καθεστώς τύπου Μαδούρο. Τι ντροπή!

http://manosstefanidis.blogspot.gr

ΤΑ ΚΑΛΣΟΝ ΤΟΥ κ. ΝΕΦΕΛΟΥΔΗ!...

Ρέα Βιτάλη, 14 ΙΟΥΝΙΟΥ 2016

Πήξαμε στις μορφές! Νέος guest star Ανδρέας Νεφελούδης γενικός γραμματέας υπουργείου Εργασίας. Τιμημένης Αριστεράς. Ειρωνευόμενος τους πολίτες που θα ήθελαν να συμμετάσχουν στη συγκέντρωση της Τετάρτης στο Σύνταγμα, δήλωσε «καλή διασκέδαση και προσοχή στα καλσόν!».

Ας μετρήσουμε τα καλσόν του ΣΥΡΙΖΑ αρχίζοντας από το δοξασμένο τους «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ» και συνεχίζοντας με το κοινωνικό πρόγραμμα Θεσσαλονίκης. Επανεκκίνηση της οικονομίας με άμεση κατάργηση του ΕΝΦΙΑ. Επαναφορά του αφορολόγητου στα 12.000 ευρώ. «Νέα σεισάχθεια» για τα κόκκινα δάνεια. Επαναφορά κατώτερου μισθού. Δωρεάν ρεύμα σε 300.000 νοικοκυριά που βρίσκονται κάτω από τα όρια της φτώχειας. Δωρεάν ιατρική περίθαλψη για όλους και δραστική μείωση συμμετοχής στη φαρμακευτική δαπάνη.
Σκίζε καλσόν Νεφελούδη!

«Απειλούμε την ΕΕ με έξοδο από το ευρώ» και απαντούμε στον Σόιμπλε «ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα».
Σκίζε Νεφελούδη!

«Θα στραφούμε σε Κίνα, Ρωσία, Ιράν» και θα λάβουμε από τη Μόσχα μέχρι και 5 δισ. δολάρια ως προκαταβολή από τα κέρδη του αγωγού φυσικού αερίου.
Σκίζε Νεφελούδη!

«Την επομένη των εκλογών σκίζουμε τα Μνημόνια».
Τα σκίσατε Νεφελούδη;

«Δημοψήφισμα, το ισχυρό χαρτί της διαπραγμάτευσης» γιατί «εάν στο δημοψήφισμα επικρατήσει το ΟΧΙ θα ενισχυθεί η ελληνική διαπραγματευτική θέση».
Σκίζε Νεφελούδη!

Απειλή ότι η Αθήνα θα προχωρούσε σε αναδιάρθρωση των ομολόγων της ΕΚΤ εάν οι Ευρωπαίοι έκλειναν τις τράπεζες.
Ξανά σκίσε Νεφελούδη!

«Θα απομονώσουμε τη Γερμανία και θα επιτεθούμε με την ευρωσυμμαχία του Νότου».
Μην βαρεθείς, έχουμε κι άλλο σκίσιμο Νεφελούδη!

«Αποσυμφορούμε τον δημόσιο τομέα από τις στρατιές των συμβούλων και των μετακλητών και προωθούμε τη στελέχωση των γραφείων υπουργών, γενικών γραμματέων και διοικητών από τις τάξεις των δημοσίων υπαλλήλων. Ερχόμαστε να εμπιστευτούμε τη Δημόσια Διοίκηση, ανεξάρτητα από το σε ποιο κόμμα ανήκουν».
Γειά σου Νεφελούδη με τα σκισίματα των καλσόν σου και με τη στρατιά των Καρανίκα σου!

«Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις». Πήρε το αφτί σου τίποτα για την παραχώρηση του λιμανιού του Πειραιά και τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια στη γερμανική Fraport, Νεφελούδη;
Πήρε το αφτί σου τίποτα για την ολοκληρωτική παραχώρηση της χώρας μας για τα επόμενα 90 χρόνια; «Αν θέλετε την παραχώρηση του Ελληνικού, τότε ψηφίστε Σαμαρά».
Σκίζε Νεφελούδη.

«Τα Μνημόνια ψηφίζονται μόνο από χουντικά καθεστώτα τύπου Πινοσέτ» είπε ο σύντροφος Κατρούγκαλος.
Έχεις παρέα στο σκίσιμο. Σκίστε Νεφελούδη!

«Μπορούμε να ζήσουμε λιγάκι χωρίς τσιγάρα ή καφέ». Μόνο αυτά θα στερήσει η διακυβέρνησή σας έρμε Νεφελούδη! «Η αριστεία είναι ρετσινιά».
Αμ, δεν αφήσατε σκίσιμο για σκίσιμο βρε Νεφελούδη! Αμ δεν αφήσατε τομέα για τομέα να μην τον ξεσκίσετε!
Πόσα καλσόν να μετρήσω; Πώς άραγε μας κόβεις ως πολίτες; Ψύχραιμους μας θαυμάζεις στο τόσο ξέσκισμα; Αντιλαμβάνομαι, βέβαια, ότι συμφέρουμε έτσι. Αλλά ξέρεις, καμιά φορά πώς είναι αυτά; Παίξατε πολύ με τη φωτιά σύντροφε Νεφελούδη! Φτάσατε να καταλογίσετε «στα όρια του Συντάγματος η συγκέντρωση» εσείς, που κλείσατε prive μια ολόκληρη ζωή μια ολόκληρη πρωτεύουσα;

Φτάσατε να ειρωνεύεστε τους πολίτες; Ούτε το είχα ποτέ φανταστεί. Μελετώντας την πορεία σας στην εξουσία, συνειδητοποιώ, ότι τα καλσόν βλάπτουν πιο πολύ από τα τσιγάρα την υγεία. Δεν το συζητώ βέβαια για την εξουσία! Καίει κα-νο-νι-κό-τα-τα εγκεφάλους.
Πολλά τα καλσόν βρε Νεφελούδη!

Ανεγκέφαλοι! Τραγικά προκλητικοί ανεγκέφαλοι καλσονοσκίστες της πεντάρας!

PROTAGON.GR

Η αλαζονεία της εξουσίας

Το κλίμα διχασμού και πόλωσης που καλλιεργεί η κυβέρνηση ενόψει της σημερινής συγκέντρωσης δεν ναρκοθετεί μόνο το πολιτικό και κοινωνικό κλίμα αλλά υπονομεύει και την ίδια την τακτική της. Είναι παράλογο να ανακοινώνει ότι αύριο ο κ.Τσίπρας θα ανακοινώσει  σχέδιο για ανάπτυξη και παραγωγική ανασυγκρότηση και ταυτοχρόνως να κάνει ότι περνά από το χέρι της για να δημιουργεί συνθήκες έντασης .

Τα κυβερνητικά στελέχη πρέπει  επίσης να αποφασίσουν αν οι όποιες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας αποτελούν γραφικά και ανόητα σχέδια της αντιπολίτευσης ή αποτελούν σχέδια αντιδημοκρατικής εκτροπής που εντάσσονται μάλιστα σε ένα πολύ ευρύτερο διεθνές σχέδιο που «είναι πολύ της μόδας, αυτή την περίοδο, εναντίον αριστερών κυβερνήσεων σε διάφορα μέρη του κόσμου»! Οι κοινωνικές και πολιτικές αντικυβερνητικές διαμαρτυρίες,αποτελούν αναφαίρετο δικαίωμα σε μια δημοκρατική πολιτεία, από όποιους  και αν οργανώνονται,όποιο στόχο κι αν έχουν αρκεί να μην ξεφεύγουν από τα όρια της έννομης τάξης.

Είναι δείγμα αντιδημοκρατικής νοοτροπίας και αντίληψης μια κυβέρνηση να ταυτίζει την εξουσία που τις έχει ανατεθεί από τους πολίτες  με το μέλλον  και το ευρύτερο συμφέρον της χώρας.Καμιά νόμιμη και θεμιτή διαμαρτυρία  δεν αποτελεί εχθρική ενέργεια για τη χώρα,όπως υποστήριξε  η κυβερνητική εκπρόσωπος .Τέτοιου είδους αλαζονικές συμπεριφορές, το μόνο που πετυχαίνουν είναι να αναδεικνύουν ολοκληρωτικές αντιλήψεις που ενδημούν στο χώρο της αριστεράς.

Η κυβέρνηση με την μετωπική επίθεση που εξαπέλυσε κατάφερε να προσδώσει στη σημερινή συγκέντρωση διαστάσεις και χαρακτηριστικά που ούτε οι ίδιοι οι οργανωτές της ενδεχομένως δεν επεδίωκαν.Με μόνο στόχο να δημιουργήσει ένα ακόμα εσωτερικό εχθρό  για λόγους πολιτικού και επικοινωνιακού αντιπερισπασμού απέναντι στην πολιτική που ασκεί.Ούτε η κοινωνία, ούτε η οικονομία , αντέχουν άλλα τέτοια συγκυριακά μικροκομματικά παιγνίδια .Αν πιστεύουν πραγματικά και μπορούν να υπηρετήσουν το συμφέρον της χώρας ,όπως επικαλούνται ας το αποδείξουν με πράξεις και όχι με επικοινωνιακές σαπουνόφουσκες.Διαφορετικά θα δικαιωθεί εκ των πραγμάτων το αίτημα της σημερινής συγκέντρωσης...

ΤΟ ΒΗΜΑ

Παραγράφονται 12.000 υποθέσεις μεγάλης φοροδιαφυγής!

Του Προκόπη Χατζηνικολάου

Σε παραγραφή οδηγούνται 12.000 υποθέσεις φοροδιαφυγής εκ των οποίων περίπου 2.500 αποτελούν εισαγγελικές παραγγελίες. Τα διαφυγόντα έσοδα για το ελληνικό δημόσια ανέρχονται σε εκατοντάδες εκατ. ευρώ, κάτι που όπως φαίνεται δεν αγγίζει το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης. Τη στιγμή δηλαδή που λαμβάνονται νέα μέτρα ύψους 5,5 δισ. ευρώ με περικοπές συντάξεων, νέους σκληρούς φόρους σε ολόκληρη την αγορά, η κυβέρνηση παραπέμπει στις καλένδες 12.000 φορολογικές υποθέσεις οι οποίες παραγράφονται στο τέλος του τρέχοντος έτους.

Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι για αυτές τις υποθέσεις η κυβέρνηση έδωσε αγώνα το προηγούμενο έτος με τους πιστωτές της χώρας οι οποίοι δεν επιθυμούσαν να παρατείνουν το δικαίωμα του δημοσίου για έλεγχο κατά ένα έτος. Και αφού κατόρθωσαν και τους έπεισαν οι υποθέσεις αυτές μαζί με 24.000 ακόμα (οι οποίες παραγράφονται σταδιακά από το 2017 και μετά) παραμένουν στο ΣΔΟΕ το οποίο πλέον δεν έχει βάση του νόμου τη δυνατότητα να διενεργεί φορολογικούς και τελωνειακούς ελέγχους.

Σύμφωνα με πληροφορίες η φορολογική διοίκηση έχει έτοιμη τη νομοθετική ρύθμιση η οποία θα προβλέπει ότι οι 36.000 υποθέσεις φοροδιαφυγής που βρίσκονται στο ΣΔΟΕ θα μεταφερθούν στη γενική γραμματεία δημοσίων εσόδων. Ακόμα και αν η διάταξη κατατεθεί τις επόμενες μέρες στη Βουλή μέχρι να γίνει το ξεκαθάρισμα από την επιτροπή που θα συσταθεί, είναι εξαιρετικά δύσκολο να ελεγχθούν περισσότερες από 500-1000 υποθέσεις μέχρι το τέλος του έτους. Αυτό σημαίνει ότι οι περισσότερες περιπτώσεις θα παραγραφούν και ενδεχομένως να χαθούν σημαντικά έσοδα για το ελληνικό δημόσιο.

Σημειώνεται ότι οι υποθέσεις έπρεπε να έχουν ήδη μεταφερθεί στη γενική γραμματεία δημοσίων εσόδων. Σύμφωνα με περυσινό νόμο, «η αντιμετώπιση των υπολοίπων υποθέσεων, που θα παραμείνουν στην Ειδική Γραμματεία του ΣΔΟΕ, θα καθορισθεί με νομοθετική ρύθμιση μέχρι τις 30.10.2015». Ήδη λοιπόν έχει περάσει ένα εξάμηνο και τίποτα δεν έχει γίνει ακόμα.

Ενδεικτικά της κατάστασης είναι αυτά που αναφέρονται στον συμπληρωματικό μνημόνιο που είδε το φως της δημοσιότητας τις προηγούμενες μέρες. Οι πιστωτές εστιάζουν την προσοχή τους στον τρόπο λειτουργίας του φοροεισπρακτικού μηχανισμού καθώς και στις παρεμβάσεις που δεχόταν από την κυβέρνηση. Συγκεκριμένα αναφέρουν ότι η ικανότητα συλλογής εσόδων έχει παρεμποδιστεί από την πολύπλοκη νομοθεσία, την κακή διαχείριση, τις πολιτικές παρεμβάσεις και τις γενναιόδωρες ρυθμίσεις- αμνηστίες.

Η κυβέρνηση δεσμεύεται πλέον να λάβει ισχυρά μέτρα για τη βελτίωση της συλλογής φόρων και εισφορών, με τη λήψη άμεσων μέτρων για όσους οφειλέτες αδυνατούν να πληρώσουν τις δόσεις τους ή τις τρέχουσες υποχρεώσεις τους. Στο πλαίσιο αυτό η γενική γραμματεία δημοσίων εσόδων θα πρέπει να προχωρήσει άμεσα στην εκπόνηση σχεδίου για τον περιορισμό της φοροδιαφυγής και την αύξηση των δημοσίων εσόδων.

liberal.gr

Είμαστε όλοι «Ακροδεξιοί»!

Toυ Ανδρέα Ζαμπούκα

Ο αναπληρωτής υπουργός Πολάκης έφαγε στην Ιεράπετρα «ακροδεξιά» κλωτσιά! Ο άλλος υπουργός Κατρούγκαλος επίσης στην Κρήτη, δέχθηκε επίθεση από «Ακροδεξιούς» και συλλήβδην, όλοι οι διαμαρτυρόμενοι της Τετάρτης είναι «Ακροδεξιοί»!

Κάθε μέρα, όλο και κάτι συμβαίνει σε συγκεντρώσεις στελεχών ή υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ. Κάθε μέρα, κάποια γκάφα θα διαρρεύσει στα δίκτυα ή ακόμα χειρότερα, κάποιος ξεχασμένος  «λαϊκός ήρωας» θα γίνει περίγελος επειδή «κλαίει» με τα μνημονιακά μέτρα που εφαρμόζει.

Εκτός από τα περιστατικά που όλο  πληθαίνουν, η αποστροφή στην κυβέρνηση κυμαίνεται ήδη σε δυσθεώρητα ποσοστά. Και μετά το καλοκαίρι, προβλέπεται να ενταθούν τα φαινόμενα αγανάκτησης μεγάλων στρωμάτων που θα πληρώσουν ΕΝΦΙΑ (η μαγική λέξη που ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις), φόρους και θα δουν τις συντάξεις τους μειωμένες.

Εν τω μεταξύ, είναι απολύτως φυσικό να λειτουργήσει η θεωρία του ελατηρίου που εκτοξεύεται στο πρόσωπό σου, όταν  το κρατάς τεντωμένο και παύεις κάποτε να το ελέγχεις. Γιατί όλη αυτή η μάζα που ξεσάλωσε με  συνθήματα, ατάκες και μύθους παραδείσιων πουλιών (θυμίζει λίγο Βαρουφάκη…) πως αλλιώς μπορεί να αντιδράσει στην απογοήτευση και στον εμπαιγμό;

Αν λοιπόν, φτάσουμε σε λίγους μήνες, όλοι οι Έλληνες να «σιχτιρίζουμε» εν χορώ, κάθε νέα γκάφα και απάτη που ξετυλίγεται μπροστά μας, υποθέτω πως θα είμαστε όλοι «Ακροδεξιοί»! Αν δηλαδή, κάθε αντίδραση από τους ίδιους τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ (τι να κάνουμε, είναι οι πιο ζωηροί…) καταγράφεται ως ακροδεξιά επίθεση, τι έχει να γίνει με τους υπόλοιπους που θα βγαίνουν στο δρόμο οργανωμένοι και με μαζικές εκδηλώσεις;

Θα κάνω μια πρόβλεψη για το μέλλον και ας μην βγω αληθινός: Θα καταλήξουμε σε μια καθεστωτική ομάδα του 5% (κυβερνητικοί, καρεκλοκένταυροι και συγγενείς τους) να διοικούν ένα υπόλοιπο «ακροδεξιών» Ελλήνων. Θα φτύνει όλος ο κόσμος από πάνω τους, θα πέφτουν κλωτσιές, δεν θα τολμούν να εμφανιστούν σε εκδήλωση και να περπατήσουν στο δρόμο και μόλις βρουν μικρόφωνο και κάμερα θα διακηρύσσουν το δίκιο του «αντιδεξιού» αγώνα  τους.

 Όλη η Ελλάδα θα τους κράζει για εκλογές αλλά εκείνοι μόνοι τους, διχαστικοί και εμμονικοί θα παλεύουν να στυλωθούν στις καρέκλες τους.

Θα αντέξουν; Θα το παλέψουν με το Σύνταγμα, τον εκλογικό νόμο, ανοίγοντας πόρτες στο ΠΑΣΟΚ και σε δεξιά «σταγονίδια» κρατισμού, ενώ ταυτόχρονα θα παλεύουν σαν «Δον Κιχώτες» με το φάντασμα της «Ακροδεξιάς»!

Πόσος παραλογισμός και παράνοια! Κυβερνούν με την ψήφο των ΑΝΕΛ (κάτι σαν Νεφελίμ και Χερουβίμ μαζί…), ανέχονται «βυζαντινές» υπερπαραγωγές στο ΥΠΕΘΑ, μεταφέρουν το Άγιο Φως, φυλάνε χέρια παπάδων και ετοιμάζονται να ξαποστείλουν τον Φίλη, επειδή έχουν σπάσει τα τηλέφωνα στο Μαξίμου. Ε λοιπόν, αυτοί οι άνθρωποι κατηγορούν όλους τους υπόλοιπους για «Ακροδεξιούς», όταν δεν είναι μαζί τους!

Αχ, αυτή η Αριστερά που, για πολλούς, δεν είναι Αριστερά αλλά ο κακός εαυτός της! Πόσο αληθινή είναι αυτή η Αριστερά και πόσο γνήσια είναι τα ολοκληρωτικά τεχνάσματα που σοφίζεται  για να κυβερνήσει. Έτσι ακριβώς ήταν πάντα. Μία ισοπεδωτική τάση ανέξοδων «αντισυστημικών τροβαδούρων» που στην αρχή μάγευαν με το τραγούδι τους και στη συνέχεια μαστίγωναν με τον φασισμό τους. Με την «υπαγορευτική» και την ανερμάτιστη πολιτική τους, που πάντα αποτύγχανε, στο τέλος, κατέληγαν να υπερασπίζονται την αυθεντία και τον απολυταρχισμό τους.

Πολύ φοβάμαι ότι θα τους πάρουν σηκωτούς με τα χερούλια της καρέκλας στα χέρια. Μόνο έτσι θα εγκαταλείψουν το πάθος  που περίμεναν τόσα χρόνια, να σβήσουν στην αφέλεια (ή μάλλον στην κουτοπονηριά) των Ελλήνων.

Ως τότε, είμαστε όλοι Ακροδεξιοί και όσο κυλάει, δραματικά,  ο καιρός των νευρώσεων, θα γινόμαστε πολλοί περισσότεροι. Κουράγιο σύντροφοι, είναι στο πεπρωμένο σας πάντα η ήττα και η απειλή. «Τουλάχιστον όμως, εσείς προσπαθήσατε…»

liberal.gr

Τα καλσόν του Νεφελούδη…

Κι όμως. Το πολιτικό θέμα με τις δηλώσεις Νεφελούδη που προκάλεσαν τόση φασαρία, δεν είναι η φράση  «προσοχή στα καλσόν» που έγραψε στην ανάρτησή του. Δεν είναι ο μοναδικός που σκέφτεται και εκφράζεται έτσι, η χυδαιότητα δεν αποτελεί είδος σε ανεπάρκεια. Το θέμα, δεν είναι ούτε η Αριστερά από την οποία πράγματι απουσίαζαν στο παρελθόν τέτοιες συμπεριφορές. Ο Νεφελούδης είναι αριστερός (επειδή το δηλώνει;) για να έχουμε ανάλογες απαιτήσεις;  Ας ρωτηθούν πρώην σύντροφοί του.

Το θέμα βρίσκεται στο κομμάτι εκείνο της ανάρτησης όπου ο Νεφελούδης αναφέρεται στο δημοψήφισμα του περασμένου καλοκαιριού και γράφει χαρακτηριστικά: όταν χρειάστηκε να ασχοληθούμε, μιλώ για πέρσι τον Ιούλιο, πήραν το μάθημά τους.

Τι μας λέει ο Νεφελούδης δηλαδή; Ότι οι υποστηρικτές του ΝΑΙ στο δημοψήφισμα (τους οποίους ταυτίζει με τους οργανωτές της συγκέντρωσης της Τετάρτης), έχασαν και πήραν το μάθημά τους. Οι ηττημένοι του καλοκαιριού λοιπόν.  

      

Οι νικητές; Θα ήθελε ο διορισμένος γραμματέας του υπουργείου να μας μιλήσει για τους νικητές; Όχι γι’ αυτούς που υιοθέτησαν το ψεύτικο δίλημμα του δημοψηφίσματος (η κυβέρνηση έλεγε όχι στην λιτότητα, ενώ πρότεινε στους δανειστές ένα δικό της μνημόνιο!), όχι για τα θύματα δηλαδή της κυβερνητικής προπαγάνδας που επεσαν στην παγίδα της.  

Αλλά γι’ αυτούς που διαχειρίστηκαν το ΟΧΙ. Αυτούς που σε λίγα εικοσιτετράωρα, μετέτρεψαν το ΟΧΙ, στο απόλυτο ΝΑΙ και κάτι περισσότερο. Αυτούς που οδήγησαν 800.000 ψηφοφόρους στην ιδιώτευση, δεν πήγαν καν να ψηφίσουν στις εκλογές του Σεπτεμβρίου. Αυτούς που είδαν την απόλυτη ματαίωση ενός αφηγήματος το οποίο είχαν πιστέψει. Αυτούς που έπεσαν θύματα της παρέας του Νεφελούδη.

Η λογική Νεφελούδη,  εντάσσεται σε μια ευρύτερη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ που αναζητά διαχωριστικές γραμμές με πολιτικό πρόσημο. Το έχει ανάγκη, ιδιαίτερα μετά την απόλυτη ταύτιση του με μνημόνια και απόλυτα ακραίες κατά των οικονομικά αδύνατων, πολιτικές. Ο ΣΥΡΙΖΑ ψάχνει μια ταυτότητα, κάτι πρέπει να εκπροσωπεί για να συνεχίσει να έχει πολιτική παρουσία. Η εξουσία, μπορεί να λειτουργεί σήμερα συνεκτικά, αλλά αυτό δεν μπορεί να συμβεί αύριο, όταν φύγει από αυτή.

Και επειδή η ταύτιση με τους δανειστές (που τον επαινούν και κολακεύουν), αλλά και με ακραίες πολιτικές (που εξοντώνουν το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας), δεν του δίνουν την πολιτική ταυτότητα που αναζητεί, προσπαθεί να βρει εικονικούς εχθρούς. Χθες τους «μένουμε Ευρώπη», σήμερα τους «παραιτηθείτε», αύριο κάποιους άλλους. Είναι θέμα πολιτικής επιβίωσης, έστω και αν αυτή επιχειρείται να επιτευχθεί μέσα από μικρούς  και μεγαλύτερους εμφύλιους ή χυδαίο πολιτικό λόγο…

Γιάννης Παντελάκης
http://www.liberal.gr

Το δικαίωμα στον θυμό

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΓΟΥΛΑΤΟΣ*
 
Α​​ντιδρώ με δυσπεψία στο αντικυβερνητικό σύνθημα «Φύγετε» (#fygete). Τι θα πει «Φύγετε» σε μια δημοκρατία όπου οι εκλογές (και όχι οι διαδηλώσεις των οργισμένων μαζών) είναι αυτό που καθορίζει πότε έρχεται και πότε φεύγει μια κυβέρνηση; Τι θα πει «Φύγετε» προς μια κυβέρνηση που σε ενάμιση χρόνο προκάλεσε ήδη δύο εκλογές και ένα δημοψήφισμα και τα κέρδισε όλα; Η λαϊκή βούληση καταγράφεται στα πεζοδρόμια ή στο Κοινοβούλιο;

Επίσης, τι νόημα έχει το «Φύγετε» τώρα; Ο Τσίπρας πραγματοποίησε τη στροφή που ελπίζαμε. Συνεργάζεται με την Ευρώπη, στη βάση του μνημονίου που υπέγραψε και με το οποίο εξελέγη. Κρατάει τη χώρα στο ευρώ, ολοκλήρωσε την αξιολόγηση, υπέγραψε ακόμα και τις πρώτες σοβαρές αποκρατικοποιήσεις. «Φύγετε» (ή «Παραιτηθείτε») για ποιο ακριβώς από τα παραπάνω; Και τι δουλειά έχουν οι πολίτες, που κατέβηκαν πέρυσι να υπερασπιστούν μια Ευρωπαϊκή Ελλάδα, να αντιδρούν σήμερα με συγκεντρώσεις τύπου «Αγανακτισμένων»;

Αυτά τα ερωτήματα και οι ενστάσεις πιθανώς να κυριαρχούσαν εάν τα υπόλοιπα δεδομένα ήταν διαφορετικά. Εάν ο υπουργός Φίλης δεν μας υπενθύμιζε την ολοκληρωτικών αποχρώσεων δυσανεξία, που συνιστά δεύτερη φύση αυτής της κυβέρνησης. Ως «ένα κίνημα στα όρια της συνταγματικής ανοχής» χαρακτήρισε ο υπουργός Παιδείας την κίνηση «Παραιτηθείτε» – μια ευρεία πρωτοβουλία πολιτών που διεκδικούν να εκφράσουν νόμιμα και ειρηνικά τη διαμαρτυρία τους. Αυτό δήλωσε χωρίς συναίσθηση, χωρίς αιδώ. Ποιος; Ο υπουργός των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, που έχτισαν πολιτικές καριέρες εξωθώντας αγανακτισμένες μάζες σε καθημερινές εκδηλώσεις παραβατικότητας μετά το 2010, δικαιολογώντας τους προπηλακισμούς «μνημονιακών» υπουργών ως δίκαιη λαϊκή οργή, απειλώντας τους ότι «δεν θα μπορούν να σταθούν πουθενά». Τα «όρια της συνταγματικής ανοχής» στη νόμιμη διαμαρτυρία πολιτών ψηλάφισε ο υπουργός ενός κόμματος που ως αντιπολίτευση διαδήλωνε ότι «η χούντα δεν τελείωσε το ‘73» και ως κυβέρνηση έστησε το πιο αντισυνταγματικό δημοψήφισμα της μεταπολίτευσης, για να αγνοήσει το αποτέλεσμά του την επόμενη μέρα.

Πέρυσι το καλοκαίρι η κυβέρνηση Τσίπρα Ι ήρθε μια ανάσα από το να μετατρέψει μια αδύναμη, ηττημένη κοινωνία σε Βενεζουέλα. Υπουργοί της έδιναν συνεντεύξεις φορώντας στρατιωτικά άρβυλα και αναλύοντας πόσες βδομάδες μπορούν να αντέξουν στον «ευρωπαϊκό αποκλεισμό» τα υπάρχοντα αποθέματα πετρελαίου και πως μπορεί να αναλάβει ο στρατός την παραγωγή φαρμάκων. Δεν ξεχνιούνται αυτά. Πέρυσι το καλοκαίρι η κυβέρνηση προετοίμασε σκηνικό εκτροπής, έφερε τη χώρα σε σχεδόν προεμφυλιακό στάδιο. Τα φερέφωνά της λοιδορούσαν τους οπαδούς του «Ναι» ως γόνους πλουτοκρατών, δοσιλόγων και γερμανοτσολιάδων. Δεν ξεχνιούνται αυτά.

Ωστόσο, οι δημοκρατίες προχωρούν αναζητώντας τη χρυσή ισορροπία μεταξύ σύγκρουσης και συμφιλίωσης, μνήμης και λήθης. «Φύγετε τώρα», φώναζε ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ήταν αντιπολίτευση. Η σημερινή αντιπολίτευση πρέπει να υπερασπιστεί την αρχή ότι στη φιλελεύθερη δημοκρατία κυβερνούν οι νόμοι, τα συντάγματα, οι θεσμοί και όχι το ακατέργαστο θυμικό του μαινόμενου πλήθους. Αν δεν υπερασπιστούν οι «ΜενουμΕυρώπηδες» αυτή τη διάκριση, δεν απομένουν πολλοί να το κάνουν. Γι’ αυτό θα ήταν λάθος ένας ρεβανσισμός της σημερινής αντιπολίτευσης. Η εκτόνωση του δικαιολογημένου θυμού όμως (νόμιμα, συντεταγμένα, ειρηνικά) είναι αναγκαία, είναι και εξυγιαντική.

Θα είναι επομένως μια μεγάλη συλλογική διαμαρτυρία η συγκέντρωση της Τετάρτης. Για το βουνό των ψεμάτων στο οποίο χτίστηκε ο ναός της αποτυχίας. Για τους τεράστιους φόρους που θα πληρώσουν οι Ελληνες ως λογαριασμό της «αγέρωχης» διαπραγμάτευσης του 2015. Για την ανεύθυνη κατασπατάληση του πολύτιμου εθνικού πόρου που λέγεται χρόνος. Η οικονομία είχε έξι συνεχόμενα τρίμηνα θετικής μεγέθυνσης από το 2014 μέχρι τα μέσα του 2015, πριν κυλήσει ξανά στην ύφεση. Τα έξι χρόνια ύφεσης έγιναν οκτώ, και η κυβέρνηση Τσίπρα έχει ακέραια την ευθύνη. Το δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε τόσο, που χρειάζεται πλέον τεράστια αναδιάρθρωση, για την οποία η διάθεση στα κοινοβούλια των εταίρων είναι μηδενική. Η οικονομία, που το 2014 ήταν ένας βαριά άρρωστος σε ανάρρωση, είναι τώρα ένας βαριά άρρωστος που υπέστη άλλα δυο εγκεφαλικά. Και η παραπομπή της ελάφρυνσης του χρέους για το 2018 αυξάνει τον κίνδυνο οι εταίροι να προτιμήσουν να χρηματοδοτήσουν το Grexit, για το οποίο μέχρι τότε η εγχώρια ζήτηση θα έχει αυξηθεί.

Γιατί μπορεί ο κ. Τσίπρας να στράφηκε τελικά στην Ευρώπη, αλλά το ρήγμα που άνοιξε ο εθνικολαϊκισμός, οι «χρεοδουλοπαροικίας» και «απεχθούς χρέους» ανοησίες, που αποτέλεσαν επίσημη πολιτική της χώρας το 2015, η καλλιέργεια κλίματος πολέμου με τους εταίρους, το ρήγμα που άνοιξε η δημοκοπία των περασμένων ετών είναι τεράστιο. Αποτυπώνεται ήδη στο τρομακτικό 71% των Ελλήνων (το υψηλότερο στην έρευνα του Ινστιτούτου Pew) με αρνητική εικόνα για την Ευρώπη, με το 68% να ζητάει επαναπατρισμό αρμοδιοτήτων από την Ε.Ε. στο εθνικό κράτος. Αυτή η ψυχική ρήξη με την Ευρώπη απειλεί να οδηγήσει στην πλήρη εθνική περιθωριοποίηση. Και γι’ αυτήν οι ευθύνες των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είναι τεράστιες.

Είναι, τέλος, και προληπτική η διαμαρτυρία της Τετάρτης, και εδώ φοβάμαι έχει δίκιο ο κ. Φίλης. Γιατί η κυβέρνηση αυτή έχει δείξει ότι στο πεδίο της λειτουργίας των θεσμών τα αντανακλαστικά της είναι κοντύτερα στον Μαδούρο, τον Κατζίνσκι και τον Ορμπαν από ό,τι σε οποιαδήποτε δυτικοευρωπαϊκή κυβέρνηση. Γι’ αυτό η επαγρύπνηση είναι δικαιολογημένη, είναι και αναγκαία.

* Ο κ. Γιώργος Παγουλάτος είναι καθηγητής Ευρωπαϊκής Πολιτικής και Οικονομίας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και επισκέπτης καθηγητής στο Κολέγιο της Ευρώπης.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Οι κυβερνητικές δολιχοδρομίες

ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΤΑΓΚΟΣ

Μ​​ε τα πολλά και αφού προηγουμένως έγινε απολύτως σαφές στην Αθήνα ότι βρίσκεται υπό αυστηρότατο έλεγχο, η πολυπόθητη αξιολόγηση έκλεισε σε αυτήν τη φάση και από Δευτέρα αναμένεται η εκταμίευση της δόσης των 7,5 δισ. ευρώ για να πορευτούμε ως χώρα. Πρόκειται ουσιαστικά περί των τριών τετάρτων του συνόλου της δόσης, αλλά τα υπόλοιπα θα εκταμιευθούν μετά τη δεύτερη αξιολόγηση και αφού ρυθμιστούν αρκετά δύσκολα (56 στο σύνολο) προαπαιτούμενα. Οι εταίροι δανειστές έκριναν σκόπιμο να υπογραμμίσουν με όλους τους έμμεσους, πλην σαφείς τρόπους ότι η εμπιστοσύνη τους προς την κυβέρνηση είναι μηδενική.

Κανείς δεν μπορεί να ξέρει τούτη τη στιγμή πόσος χρόνος θα απαιτηθεί για να συνέλθει η Ελλάδα. Πάρα πολλά εξαρτώνται από τη βούληση, τη συμπεριφορά και τις ενέργειες των Ελλήνων, άλλα τόσα από την κατάσταση στην Ευρώπη και το γενικότερο διεθνές περιβάλλον, μεγάλο ρόλο θα παίξουν οι αποφάσεις των εταίρων σχετικά με το ελληνικό χρέος και, πάντως, θα περάσουν αρκετά χρόνια (υπό τις καλύτερες προϋποθέσεις) για να γίνει «κανονική» η χώρα. Προς το παρόν, το ερώτημα είναι αν ο Αλ. Τσίπρας και το στενό επιτελείο του έχουν αναγνωρίσει την πραγματικότητα και προσπαθούν να προσαρμόσουν την πολιτική τους για να βγει από τα αδιέξοδά της η χώρα ή αν η στροφή τους, με τη μορφή νόμων και υλοποίησης προαπαιτούμενων, δεν είναι τίποτα περισσότερο από ελιγμό μεγάλης κλίμακας, με στόχο την παραπλάνηση ξένων και ιθαγενών.

Η ελπίδα είναι να συμβαίνει το πρώτο, προκειμένου να διατηρούνται οι ελπίδες επιβίωσης της ελληνικής κοινωνίας σε ένα στοιχειωδώς παραδεκτό επίπεδο. Ομως κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος με την κυβέρνηση Συρανέλ. Με την ίδια ευκολία που λένε τα μεν, λένε και τα αντίθετα, όπως με την ίδια άνεση που ενεργούν προς μία κατεύθυνση, μπορούν ταυτόχρονα να υπονομεύουν ή και να αλλάζουν ρότα κατά 180 μοίρες. Αυτή την εμπειρία την έχουμε ζήσει και συνεχίζουμε να τη ζούμε. Επανερχόμαστε λοιπόν στο καίριο ερώτημα, τι ακριβώς έχει στο μυαλό του ο πρωθυπουργός και οι στενοί συνεργάτες του. Αν εννοούν αυτά που κάνουν το τελευταίο διάστημα ή αν προσπαθούν να αποσπάσουν κονδύλια, να κερδίσουν χρόνο, να εδραιώσουν το καθεστώς τους μέχρι να βρουν την κατάλληλη ευκαιρία για να πραγματοποιήσουν τα οράματα με τα οποία ήλθαν στην εξουσία, έστω και αν τα αποκάλεσαν κάποια στιγμή «αυταπάτες».

Ασφαλώς δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση η παραπλάνηση των ξένων, όπως άλλωστε αποδεικνύεται από τον ασφυκτικό έλεγχο που έχουν επιβάλει. Ωστόσο, είναι φανερό ότι η κυβέρνηση αρνείται να κάνει «ιδιοκτησία» της το μνημόνιο που υπέγραψε και τα επακόλουθά του, κάτι που ούτε οι προηγούμενες κυβερνήσεις έκαναν, για να είμαστε δίκαιοι. Η ρητορική πολλών υπουργών φτάνει στα όρια της ασυναρτησίας, κρίνοντας από τις δηλώσεις τους. Τρανά παραδείγματα οι πιο πρόσφατες του «αδάμαστου» Π. Καμμένου και του «γενναίου» Χρ. Σπίρτζη, που, αν ληφθούν «τοις μετρητοίς», υπονομεύουν τις αποφάσεις του πρωθυπουργού και είναι αντίθετες με την πολιτική γραμμή που ακολουθεί. Αν όμως υπουργοί διαφωνούν με τον πρωθυπουργό και το δηλώνουν, γιατί εκείνος δεν τους αλλάζει, αφού είναι σίγουρο ότι δυσκολεύονται συνειδησιακά να υλοποιήσουν νόμους και εντολές του;

Είναι πολύ πιθανό ότι αυτά που λένε οι «δυσαρεστημένοι» υπουργοί εντάσσονται σε σχέδιο παραπλάνησης της ελληνικής κοινής γνώμης, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να την πείσουν ότι η κυβέρνηση Συρανέλ παραμένει... αριστερή και αντιμνημονιακή, παρά τα όσα υπογράφει και ψηφίζει.
Η άποψη αυτή ενισχύεται και από άλλα στοιχεία της κυβερνητικής επικοινωνιακής πολιτικής, όπως η προσπάθεια αλλαγής ατζέντας στον δημόσιο λόγο, «απλώνοντας στο τραπέζι» τροποποίηση του εκλογικού νόμου και αναθεώρηση του συντάγματος μετά δημοψηφίσματος. Τις τελευταίες ημέρες προστέθηκε και το συλλαλητήριο εκείνων που αξιώνουν από την κυβέρνηση να παραιτηθεί. Κυβερνητικά και κομματικά στελέχη θεώρησαν ότι είναι μία θαυμάσια ευκαιρία να ταυτίσουν την κυβέρνηση με εκείνη του Αλιέντε στη Χιλή στις αρχές του ’70 και να αναφέρονται σε μυστικά κέντρα, ακροδεξιούς και κατσαρόλες που επιχειρούν την ανατροπή της...

Από την άλλη πλευρά, θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει ότι ο Αλ. Τσίπρας είναι αναγκασμένος να δολιχοδρομεί για να ολοκληρώσει τη στροφή του προς τη λογική. Μακάρι, αλλά πρέπει να αποδειχθεί αυτό για αποκτήσει αξιοπιστία. Και πάντως όχι με το σημερινό κυβερνητικό σχήμα.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Βαλς για πεθαμένους

Μεγάλες στιγμές! Το νέο μνημόνιο έρχεται, χαμογελάστε! Σας βλέπει ο κ. Βαλς!

Προτείνω ο συγκεκριμένος , κακοπληρωμένος (16 φορές το χρόνο!) υπάλληλος της Βουλής να λάβει ειδικό, επιπλέον, επίδομα ανθυγιεινής εργασίας.
Και βεβαίως, αν θέλει να πάει μπροστά, να βγάλει τη γραβάτα! Όλα κι όλα, είμαστε αριστεροί, πάνω απ’ όλα!

 

Πρώτα το είπε η ΕΡΤ με συγκρατημένη υπερηφάνεια. Έπειτα το έγραψε η Αυγή  με αυθεντική συγκίνηση.. Ναι, είναι αλήθεια.Ο πρωθυπουργός της Γαλλίας κύριος Βαλς δήλωσε στα σοβαρά - επειδή εμείς ως γνωστόν δεν σηκώνουμε πλάκες- ότι θαυμάζει τον Έλληνα ομόλογο του για όσα έχει επιτύχει. Ναι μα το θεό! Τον ζηλεύει γιατί κατάφερε να περάσει 7.500 ολόκληρες σελίδες σκληρών μέτρων χωρίς να ανοίξει ρουθούνι και χωρίς να καεί η Αθήνα. Σε μιαν αποθέωση των δημοκρατικών διαδικασιών στη χώρα που γέννησε την Δημοκρατία! Όχι παίζουμε. Ο ίδιος, επιχειρώντας να ψηφιστούν πολύ ηπιότερα μέτρα, είδε όχι μόνο το Παρίσι να καίγεται αλλά και ολόκληρη τη χώρα να διαλύεται. Εξακολουθητικά και για σειρά ημερών. Με τη θύελλα να μην φαίνεται ότι κοπάζει. Πώς τα καταφέρνει ο δαιμόνιος Αλέξης; Πού αποτυγχάνουν οι ταλαίπωροι Κουτόφραγκοι;

 Αν δεν πρόκειται για ένα κρεσέντο πολιτικού κυνισμού, τότε κάποιοι μας δουλεύουν πολύ χοντρά. 

Ο Βαλς θέλει να χορέψει βαλς στα θεμέλια μιας Ευρώπης που κλυδωνίζεται υπαρξιακά, που δοκιμάζεται από το βαθύ, θεσμικό και ιδεολογικό της έλλειμμα και οι Γάλλοι απεργοί, οι άνεργοι απόγονοι του Αστερίξ δεν του το επιτρέπουν. Τα καθίκια! Ενώ εμείς... Τα τέλεια υποδείγματα πειθήνιας συμπεριφοράς και αναίμακτης προσαρμογής στις συνθήκες του καζινοποιημένου καπιταλισμού και του δημοκρατικού- καλύτερα, κοινοβουλευτικού-  ολοκληρωτισμού. Και να σκεφτεί κανείς ότι ακόμα και οι οικονομικοί  εγκέφαλοι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου διαπιστώνουν ότι η συνταγή του νεοφιλελευθερισμού απέτυχε καθώς συσσωρεύει ύφεση και ελλείμματα στις χώρες που εφαρμόζεται. Ο Φρίντμαν έκανε λάθος. Επιβάλλεται τώρα αλλάξουμε πορεία. Κρίμα το βαλς κύριε Βαλς μου!

Είναι εξωφρενικό και το άλλο ιδεολόγημα που κυκλοφορεί ευρέως εν όψει της διαδήλωσης "Παραιτηθείτε"στις 15 Ιουνίου. Επιτρέπεται τώρα που έγινε η αριστερά κυβέρνηση να διαδηλώνουμε; Ναι ή όχι; Παλιοί μου σύντροφοι  είναι κατηγορηματικοί:  όχι, δεν πρέπει να διαδηλώνουμε πια ! Αφήστε που μια συγκέντρωση εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους. Μπορεί να εμφανιστούν οι μπαχαλάκηδες και να κάνουν καταστροφές. Από την άλλη, θα σκάσουν σίγουρα μύτη οι Χρυσαυγίτες και θα καπελώσουν την εκδήλωση. 

Τί λέτε ρε παιδιά! Δηλαδή αν δεν πρόκειται για κουτοπονηριά, τότε έχουμε τον παλαιό, μαρξιστικό μεσσιανισμό που καταργεί κάθε επαναστατική ενέργεια  αφού τώρα που είμαστε κυβέρνηση  όλα τα προβλήματα έχουν καλυφθεί, όλες οι ανάγκες έχουν λυθεί... Άρα δεν χρειάζεται ούτε να διαμαρτυρόμαστε, ούτε να διαφωνούμε. Και βεβαίως ούτε να διαδηλώνουμε! Διαλεκτική ανάλυση, όχι αστεία! Άκρα του τάφου σιωπή πρέπει να ισχύει στην αριστερή μας Δημοκρατία. Πλέον, ανθ' ημών, θα μιλάει ο κομμουνιστής Κατρούγκαλος. Αποκλειστικά! 

Αν διαδηλώσουμε από θυμό και απόγνωση, αν διαμαρτυρηθούμε για την απίστευτη κωλοτούμπα που έχει κάνει ο Σύριζα, για το απεχθέστατο τρίτο μνημόνιο και τους εφαρμοστικούς του νόμους, για την υπερεταιρεία που μας καθιστά αποικία για τα επόμενα 99 χρόνια, αν εξεγερθούμε για τους φόρους, την ανεργία, το κλείσιμο των επιχειρήσεων, τις μεταρρυθμίσεις που δεν προχωρούν και άρα δεν δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας,για το Δημόσιο που διογκώνεται σταθερά  με την εισβολή των κολλητών, τότε θα είμαστε νεοφιλελέδες! Ατράνταχτη λογική της εξουσίας που παραμένει σταθερά εξουσία δηλαδή καθεστώς, είτε με αριστερό, είτε με δεξιό πρόσημο. Γι αυτούς, για τους Κυρίτσηδες, για την Τασία και Σια ο μόνος πλέον στόχος τους είναι η παραμονή με κάθε κόστος- ο Αλέξης θα το έλεγε ... Ψευδαίσθηση- στην εξουσία. Τόσο απλά, τόσο κυνικά. Για εμάς αν θα υπάρξει κάποια στοιχειώδης προοπτική για τον τόπο. Εναν τόπο που δεν εξαντλείται βέβαια στις ημέρες - και τις νύχτες-, στα έργα ή μάλλον τα μη έργα μιας δράκας τυχοδιωκτών επαγγελματιών της καθεστωτικής δηθεναριστεράς.

ΥΓ. 1  Και μια και μιλάμε για πεθαμένους: Έριξε τον Σαμαρά, διέλυσε τη ΔΗΜΑΡ, τώρα ήρθε η σειρά του Σύριζα και του Αλέξη. Συμπέρασμα: Η εκδίκηση του τσαλακωμένου κυρ Φώτη θα είναι αμείλικτη! Τα σκουλήκια σε ρόλο πρωταγωνιστών. Υπερπεριπέτεια με άφθονη δράση. Προσεχώς στις οθόνες σας!

 

ΥΓ. 2  Μας πήραν χαμπάρι ! Επιμένουν σε ένα κατασκευασμένο ταξικό μίσος παλαιού τύπου ενώ οι ίδιοι εκπροσωπούν τον πιο υποκριτικό νεοπλουτισμό. Είναι κυβέρνηση εκατομμυριούχων μικροαστών που υποδύονται τους αριστερούς. Ψήφισα ναι για να μεινουμευρώπη πράγμα που εφαρμόζει φανατικά και η δηθεναριστερή κυβέρνηση που προπαγάνδισε το όχι για να αυτοεξευτελιστεί συμμορφούμενη με το ναι.
Ψήφισα ναι και είμαι γιος εργάτη από τα Ταμπούρια με μισθό πανεπιστημιακής ξεφτίλας. Είμαι περιθωριοποιημένος από την εποχή που χλεύαζα τους Πασόκους και τον λαϊκισμό τους. Γιατί βέβαια δεν κάνεις καριέρα όταν ασκείς κριτική στην εξουσία. Και τώρα ο Σύριζα έφερε το Πασόκ από την πίσω πόρτα. Και μάλιστα στην χειρότερη εκδοχή του. Ας με υπερφορολογήσει λοιπόν για τιμωρία και εκδίκηση ο σ. Κυρίτσης. Και να σκεφτείς ότι αγωνιζόμαστε στην Αριστερά σαράντα χρόνια και καταγγέλλουμε τον λαϊκισμό του Πασόκ άλλα τόσα για να γίνουν ο Κατρούγκαλος και ο Σταθάκης υπουργοί και για να υπογράφει ο Αλέξης 99 χρόνων επιτροπεία.

ΥΓ. 3  Διαβάζω και τρομάζω: «Ταξικό μίσος -  Ξεφτίλες πατριώτες - Αναρχία» (Από τοίχο της φιλοσοφικής σχολής Αθηνών). Προπαγανδίζοντας το ταξικό μίσος και την συνακόλουθη βία, χάνουμε την ευκαιρία να σκεφτούμε, έστω για λίγο, την ταξική αγάπη. Κι ακόμη περισσότερο, την αταξική αγάπη που πάντως δεν έχει σχέση τόσο με τον χριστιανισμό όσο με το βαθύτερο περιεχόμενο της μαρξιστικής θεωρίας. Μισώντας ταξικά, θα πρέπει να μισήσω προγραμματικά τον Ραχμάνινοφ, τον Πάστερνακ, τον Μέγιερχολντ ενώ θα πρέπει να αγαπήσω καλά και σώνει τους κομματικούς κομισάριους και τους επαγγελματίες της ιδεολογίας. Όπερ άτοπον. Στην εποχή της γενικής ισοπέδωσης, απαιτείται στοιχειώδης ψυχραιμία ως προς τις αξίες υπό αίρεση. Ιδιαίτερα όταν το προοδευτικό, συχνά, εξισώνεται με το συντηρητικό ή και το αντιδραστικό. Η συνάντηση τελικά με την Ιστορία θα γίνει οπωσδήποτε, όχι όμως με τους όρους ή κατά το χρόνο που θα βόλευε τα υποκείμενά της. Η Ιστορία, είτε ως παραμυθία, είτε ως καταδίκη, έρχεται πάντα με αγγελικά φτερά, δηλαδή απρόβλεπτη.

 

http://manosstefanidis.blogspot.gr 

Απ’ το «παραιτηθείτε» στην υπεράσπιση της Δημοκρατίας!

Γιάννης Μεϊμάρογλου

 

 

Ο Νίκος Φίλης επισημοποίησε με τις δηλώσεις του ένα πολύ σοβαρό και κρίσιμο ζήτημα που ανεπίσημα έχει τεθεί στην ημερήσια διάταξη από πολύ καιρό με τις δηλώσεις και – κυρίως – την καθημερινή πρακτική αυτής της κυβέρνησης.

Το θέμα της κατάλυσης των κανόνων της δημοκρατικής λειτουργίας του πολιτεύματός μας.
Η ωμή και απροκάλυπτη επίθεση στο δικαίωμα των πολιτών να συγκεντρωθούν και να διαδηλώσουν ειρηνικά εκφράζοντας ένα αίτημά τους, με την «συνταγματική» δήθεν γνωμάτευση του αναρμόδιου υπουργού ότι η συγκέντρωσή τους «κινείται στα όρια της συνταγματικής ανοχής» καθώς και η ακροδεξιά λάσπη με την οποία επιχειρεί να σκεπάσει την παλλαϊκή κατακραυγή εναντίον μιας επικίνδυνης κυβέρνησης θέτουν επί τάπητος την ιερή υποχρέωση της υπεράσπισης των δημοκρατικών θεσμών.

Τις στιγμές αυτές δεν αρκούν – ίσως και να αποπροσανατολίζουν – τα επιχειρήματα ότι «εσείς πρωτοστατήσατε στην πλατεία των αγανακτισμένων» ή «μιλάτε για ακροδεξιά εσείς που συγκυβερνάτε μαζί της».

Το κρίσιμο για την δημοκρατική πορεία της χώρας είναι ότι από τον Γενάρη του ’15 επιχειρείται συστηματικά η κατάληψη του κράτους και ο απόλυτος έλεγχός του, μαζί και ο έλεγχος της λειτουργίας των θεσμών, της πολυφωνικής ενημέρωσης και των αντιδράσεων των κοινωνικών οργανώσεων, των ίδιων των πολιτών.

Η εκφρασμένη λαϊκή ετυμηγορία υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ αφορά τον τρόπο διακυβέρνησης της χώρας και όχι τον τρόπο λειτουργίας του δημοκρατικού μας πολιτεύματος.
Έχω εκφράσει πρόσφατα τις αντιρρήσεις και τις αμφιβολίες μου για την συγκέντρωση που οργανώνεται στις 15 Ιουνίου με κεντρικό σύνθημα «Παραιτηθείτε». Όχι γιατί η αγανάκτηση των πολιτών δεν είναι απόλυτα δικαιολογημένη, αλλά γιατί η αγανάκτηση από μόνη της δεν δίνει, κατά τη γνώμη μου, το ουσιαστικό περιεχόμενο και την αναγκαία προοπτική μιας κινητοποίησης.
Ας μην γελιόμαστε. Η παρέα του Μαξίμου ούτε εύκολα, ούτε «αναίμακτα» θα παραδώσει την εξουσία.

ΑΣ ΜΕΤΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΓΙΑ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΣΕ ΠΑΛΛΑΪΚΟ ΑΙΤΗΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ!

Ας καλέσουμε τους βουλευτές που στηρίζουν την αλλοπρόσαλλη κυβερνητική πλειοψηφία να αναλογιστούν τις ευθύνες τους και να θέσουν οι ίδιοι, με την ψήφο τους, τέλος στην επικίνδυνη συγκυβέρνηση. Δεν πρόκειται πια απλώς για τον τρόπο διακυβέρνησης της χώρας, πρόκειται για την χρησιμοποίηση του συντάγματος σε βάρος της λειτουργίας των θεσμών, σε βάρος των ατομικών ελευθεριών.

Οι διοργανωτές, πολλοί από τους οποίους έχουν δείξει επανειλημμένα την δημοκρατική ευαισθησία τους στο παρελθόν, ας μετατρέψουν το σύνθημα της – δικαιολογημένης – αγανάκτησης σε σύνθημα για την υπεράσπιση του πιο κρίσιμου για το μέλλον της χώρας θεσμού.

Της Δημοκρατίας!

 

 http://metarithmisi.gr