ΛΙΓΟ ΑΚΟΜΑ Π ΠΡΙΝ ΠΕΡΑΣΕΙ(Σ)

.......................
"Εσύ πάλι τι κάνεις
Όποτε το θυμάσαι
Κατεβάζεις τα σκουπίδια στη θάλασσα
Ξεσκόνισε και λιγάκι
Τόσες λέξεις είναι πεταμένες στο πάτωμα

Δε βλέπεις ότι αν συνεχίσουμε έτσι
Θα μας φάει η σκόνη;"

..............................

Σταύρος Σταυρόπουλος

Δημοσιογράφοι και είδηση

Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ pantelak@ enet.gr

Κάποιοι συνάδελφοι (;), κυρίως της τηλεόρασης, προθυμοποιούνται να παίζουν ρόλους για τους οποίους άλλοι είναι επιφορτισμένοι.

Ειδικά το τελευταίο χρονικό διάστημα των μεγάλων ή μικρών απεργιακών κινητοποιήσεων, αναλαμβάνουν να απαξιώνουν συνδικαλιστικούς αγώνες, κινητοποιήσεις εργαζομένων, διεκδικήσεις και γενικά ό,τι μπορεί να ενοχλήσει εργοδοτικά συμφέροντα. Τους ακούσαμε να φωνάζουν για τις κινητοποιήσεις στο λιμάνι, για εκείνες ενάντια στο αντι-ασφαλιστικό νομοσχέδιο, για μια σειρά ακόμα διεκδικήσεις. Δουλειά των δημοσιογράφων είναι να καταγράφουν ειδήσεις και γεγονότα και σίγουρα έχουν κάθε δικαίωμα να κάνουν κρίσεις πάνω σε αυτά. Αλλά όταν τα δύο αυτά πράγματα μπλέκουν επικίνδυνα, τότε δεν πρόκειται για πληροφόρηση, αλλά για προπαγάνδα. Και μάλιστα, με ιδιαίτερα ταπεινά ελατήρια. Ολοι -δημοσιογράφοι και μη-έχουν ή δικαιούνται να έχουν άποψη για κάθε τι που συμβαίνει. Ωστόσο η άποψη αυτή δεν πρέπει να εμφανίζεται ως γεγονός. Κάποιοι, για παράδειγμα, έχουν αντιρρήσεις για τις κινητοποιήσεις στα λιμάνια. Είτε επειδή θίγονται ατομικά ή γενικότερα συμφέροντα, είτε επειδή εκτιμούν ότι επιδεινώνεται η οικονομική κρίση ή για οποιονδήποτε άλλο λόγο. Δικαίωμα αναφαίρετο να εκφραστούν αυτές οι αντιρρήσεις. Υποχρέωση μάλιστα του δημοσιογράφου είναι να καταγράφει και τις κινητοποιήσεις και τις όποιες αντιδράσεις υπάρχουν γι' αυτές. Εκείνο που δεν έχει κανένας δικαίωμα και υποχρέωση που δηλώνει δημοσιογράφος, είναι όταν παραθέτοντας την είδηση, να τη συγχέει με την άποψή του ή τέλος πάντων με την άποψη εκείνου τον οποίο υπηρετεί. Αρκετά αρνητικά φορτισμένη είναι η κοινωνία με το δημοσιογραφικό επάγγελμα, ας μην το επιβαρύνουν περισσότερο...

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, σήμερα

Ολέθριες εμμονές

Υπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ

Ο κόσμος ακονίζει τα μαχαίρια του κι ας μην κατεβαίνει στον δρόμο.

Η σιωπή του είναι μια πυρηνική βόμβα που θα εκραγεί στην ώρα της και θα σαρώσει τους ευπειθείς που υπέγραψαν το ανατριχιαστικό Μνημόνιο *** Λένε οι δεξιοτέχνες του ψεύδους ότι με πόνο ψυχής -και για τη σωτηρία της πατρίδος- παίρνουν σκληρά και αντιδημοφιλή μέτρα. Εκείνο που δεν λένε είναι ότι υπήρχε άλλος δρόμος. Πρώτον, χρονική επιμήκυνση του χρέους. Δεύτερον, άμεση χρηματοδότηση με σχετικά χαμηλό επιτόκιο. Και τρίτον, μια σθεναρή στάση έναντι των εταίρων, υποστηριζόμενη από τα στοιχεία της απτής πραγματικότητος: αν δεν υλοποιηθούν αυτά τώρα -μιλάμε για το τέλος Οκτωβρίου, μετά τις εκλογές- οι επιπτώσεις θα είναι δραματικές, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για την Ενωση (κυρίως για τη Γερμανία και τη Γαλλία, των οποίων οι τράπεζες θα κινδύνευαν να χάσουν τα χρήματά τους σε περίπτωση ελληνικής πτώχευσης)... Ομως αυτά απαιτούν στιβαρό τιμόνι και σοβαρούς, αποφασισμένους ανθρώπους και όχι φλύαρους ταξιδιώτες που γύρναγαν τον κόσμο για το θεαθήναι και πανηγύριζαν για την παράδοση της χώρας στους δεσμοφύλακες... Οχι, δεν ήταν εύκολος ο δρόμος αυτός. Ειδικά για μια μικρή χώρα με μειωμένη αξιοπιστία. Χρειαζόταν πυγμή, αποφασιστικότητα, τόλμη και ρίσκο... Ταυτόχρονα, η στάση αυτή προϋπέθετε άμεσα μέτρα για την αναδιοργάνωση του κράτους (κάποια από αυτά είναι η αλήθεια ότι υπάρχουν και υλοποιούνται) και κυρίως συγκροτημένο, αναπτυξιακό σχέδιο, και όχι φανφάρες και ελαφρότητες για «πράσινη ανάπτυξη»

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, σήμερα

Αξιοπιστία Παπανδρέου

Αλλάζουν οι καιροί κι όλα τα ίδια μένουν: επί Σημίτη έδερναν τους συνταξιούχους, τώρα τους παίρνουν τα λεφτά απ' την τσέπη και τη ζωή απ' το παράθυρο...

Τώρα, επί Γεωργίου του Β' Παπανδρέου του Γ' (ο οποίος μας καλούσε να πάμε στις «κάλτσες» για να μας πάρει εν τέλει και τα σώβρακα) ουδέν απ' όσα λέγονται, εννοούνται.

Οπως για το πάγωμα των μισθών.

«Αν με ρωτήσετε για πάγωμα μισθών, εγώ λέω όχι», δήλωνε κατηγορηματικά ο κ. Παπανδρέου. Κι εξηγούσε: «Αν παγώσουμε τους μισθούς, θα μειωθεί η αγοραστική δύναμη, θα νεκρώσει η αγορά και θα επέλθει ο φαύλος κύκλος της κατάρρευσης».

Το 'πε και (δεν) το 'κανε!

Τώρα παγώνει τους μισθούς.

Μας οδηγεί δηλαδή, σύμφωνα με τα ίδια του τα λόγια, στον «φαύλο κύκλο της κατάρρευσης»!

Ο άνθρωπος είναι αναξιόπιστος.

Μας δουλεύει κανονικά, όταν δεν μωρολογεί διαρκώς («είμαστε αντιεξουσιαστές στην εξουσία»).

Δεν χρειάζεται να 'ναι κανείς παρά πρωτοετής φοιτητής των οικονομικών (αλλά όχι μαθητευόμενος μάγος που παίζει με τη φωτιά μέσα σε παιδική χαρά) για να γνωρίζει ότι η λιτότητα παράγει ύφεση, παρατείνει και επιτείνει την κρίση.

Ανίκανοι είναι ή βαλτοί;

Ή μήπως νομίζουν ότι παραγωγικό-αναπτυξιακό σχέδιο (απ' τα πολυαναμενόμενα μέτρα) μπορεί να 'ναι η (κατ' εξακολούθησιν) αύξηση των διοδίων;

Ακόμα κι επί τουρκοκρατίας τα διόδια για να έρθει κανείς απ' την Κηφισιά στην Αθήνα (μία κότα ή έξι αυγά) παρέμειναν σταθερά επί τρεισήμισι αιώνες. Οι «δικοί» μας τα αυξάνουν κάθε δύο μήνες.

Ή με τα αυγά ή με τις πέτρες.

Οι δοτοί του ΔΝΤ νομίζουν ότι μπορούν να βάλουν τη χώρα στον γύψο έως το 2060! Οτι για να 'ναι «βιώσιμο» ένα ασφαλιστικό σύστημα, πρέπει να κάνει τον «βίον αβίωτο» στους πολίτες!..

Δεν ξέρω αν οι δοτοί του ΔΝΤ ελπίζουν στην ομόφωνη αφωνία της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ και τη συνεπικουρία των Ντοροκαρατζαφέρηδων για να περάσουν κι αυτή την τερατογένεση απ' τη Βουλή, αλλά δεν θα την περάσουν απ' τη ζωή -εκτός κι αν τη σκοτώσουν...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 1.VII.2010 stathis@enet.gr
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, σήμερα