Ο θάνατος σαν εύρημα

Tου Παντελη Μπουκαλα
Καμιά φορά, αμέτρητες φορές δηλαδή, δεν χρειάζονται πολλές λέξεις για να συνοψίσεις την ιστορία ενός ανθρώπου, ανακεφαλαιώνοντας έτσι την ιστορία του κόσμου όλου: παρακινημένος από την απόγνωση, φεύγεις από τον τόπο σου τον ρημαγμένο από τα βομβαρδιστικά του ουρανού και τις επίγειες βόμβες, μετράς βουνά και θάλασσες, μετράς και δολάρια σε όσους σε «διευκολύνουν», φτάνεις στα μέρη που υπέθεσες ότι θα βρεις άλλον ήλιο κι εκεί σε περιμένει ο θάνατος φωλιασμένος σε σακίδιο, όπως θα σε περίμενε και στην πατρίδα σου αν δεν έφευγες• μόνη πατρίδα του ανθρώπου είναι ο θάνατος άλλωστε, το μοναδικό του δεδομένο.
Μονάχα την ηλικία του νεκρού μάθαμε την πρώτη μέρα. Δεκαπεντάχρονος. Μόνο την ηλικία της βαριά τραυματισμένης αδερφής του. Δεκάχρονη. Και πάλι, μόνο την ηλικία της ελαφρότερα λέει, της βαρύτατα πες και αγιάτρευτα, τραυματισμένης μάνας τους. Σαρανταπεντάχρονη. Αλλο όνομα κανένα. Και να γραφτεί κάποιο, Αλί ή Ραμίζ, τι ήχο να ’χει στα δικά μας αυτιά, τι νόημα να αποδώσει. Μένουν οι ηλικίες και η καταγωγή. Αφγανοί. Πρόσφυγες. Ενα κοριτσάκι, ένας έφηβος, μια μάνα στο μεσοστράτι της ζωής της με τους δικούς μας όρους, στο τέρμα με τους δικούς της. Μια ζωή που κόπηκε άγουρη, άλλες δύο που άρχισαν πια να μετράνε ανάποδα τον χρόνο, αν έτυχε να τον μετρήσουν και ποτέ σωστά, με το μέτρο της ελπίδας δηλαδή ή των ονείρων.
Ελπίδα θα τους έδωσε σίγουρα το εύρημα, το σακίδιο εκεί στα Κάτω Πατήσια. Ηταν και βαρύ. Η μικρούλα δεν μπορούσε να το σηκώσει, κι όλο χαρά, όση χαρά μπορούν να νιώσουν οι ρακοσυλλέκτες, φώναξε τον μεγαλύτερο αδελφό της. Και το εύρημα, ο φωλιασμένος θάνατος, έσκασε. Οπως θα έσκαγε και στην πατρίδα τους, αν είχαν μείνει εκεί• αλλά είχαν αποδράσει για να τον αποφύγουν, να αποφύγουν τα αεροπλάνα που τους ελευθερώνουν στανικά και τις επιθέσεις των ομοφύλων που τους σπρώχνουν, επίσης στανικά, στη σωστή θρησκεία, στον σωστό δρόμο. Της δικής τους στανικής (και επί της ουσίας σταλινικής) θρησκείας είναι φανατικοί πιστοί και οι τρομοκράτες που έκρυψαν τον θάνατο στο σακ βουαγιάζ για να χτυπήσουν τον κατά φαντασίαν στόχο τους και να φέρουν, λέει, μια ώρα αρχύτερα την ισότητα, την αταξική κοινωνία και ό, τι άλλο περνάει από το σκοτισμένο μυαλό τους, το παραδομένο στον καταστροφικό ναρκισσισμό της άμεσης, ιδιωτικής επανάστασης. Για τον δεκαπεντάχρονο έφεραν την ισότητα του θανάτου. Το ίδιο και για την αδερφούλα και τη μάνα του, έστω και αν αυτές θα συνεχίσουν τυπικά να συνυπολογίζονται στους ζωντανούς. Υπάρχει λοιπόν κανένας λόγος να περιμένουμε οποιαδήποτε προκήρυξη, με εξηγήσεις τάχα και συγγνώμες; Ποια εξήγηση και ποια συγγνώμη για τον Θάνο Αξαρλιάν που τον σκότωσε η ρουκέτα το 1992; Ποια για τη Βιργινία Κωνσταντίνου που σκοτώθηκε από τη βόμβα στο «Ιντερκοντινένταλ» το 1999; Και ποια τώρα για τη Ζάχρι Νατζάφι, όπως μάθαμε επιτέλους ότι λέγεται η μάνα των παιδιών, για να αποκτήσουν έτσι όνομα οι τύψεις μας

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, σήμερα

«Κύριε, όχι μ’ αυτούς»...

Του Παντελη Mπουκαλα
Τόση μοβοροσύνη πια: «Ελληνας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι ποτέ. Το αίμα σου θα χύσουμε, γουρούνι Αλβανέ». Και τέτοια ανθρωποφαγική διάθεση: «Τους λένε Σκοπιανούς, τους λένε Αλβανούς, τα ρούχα μου θα ράψω με δέρματ’ απ’ αυτούς». Αλλά αν η παρέλαση των μαθητών γίνεται υπό τη μουσική του εμβατηρίου «Μακεδονία ξακουστή», πώς να μη φτάσουν στον παροξυσμό την 25η Μαρτίου οι ειδικές μονάδες του Λιμενικού; Πώς να μην ουρλιάξουν «Θα γίνει μακελειό, μετά θα εκδικηθώ, όταν θα προσκυνήσετε σημαία και σταυρό»; Κουκιά τρώνε, κουκιά μαρτυράνε• τέτοια παραμένει η στρατιωτική εκπαίδευση, όσο και αν η δημοκρατία μας ενηλικιώθηκε, τέτοιες (σε κάπως ηπιότερη μορφή) οι ευρύτατα διακινούμενες «αξίες»: μισοξενισμός, εθνικισμός, «περιούσιος λαός». Μήπως αρκετοί από όσους βρέθηκαν θεατές στην Πανεπιστημίου, μετά την παρέλαση, δεν επικρότησαν (με χειροκροτήματα και ζητωκραυγές) τους ωρυόμενους λιμενικούς;
Τα «παιδιά», που διέπραξαν μια «λεκτική ανοησία» σύμφωνα με τους θερμότατους συμπαραστάτες τους, τους ακροδεξιούς του ΛΑΟΣ (οι πέραν του καρατζαφερικού σχηματισμού ακροδεξιότατοι δεν είχαν πρόβλημα να υιοθετήσουν στο ακέραιο τα ανθρωποφάγα συνθήματα), δεν παρασύρθηκαν από «εθνικό ενθουσιασμό». Η όλη υπόθεση φανερώνει προετοιμασία, κατασκευή συνθημάτων και ανάθεση ρόλων• σημαίνει σχεδιασμό πρόκλησης. Δεν πρόκειται άλλωστε για «παιδιά», αλλά για επαγγελματίες πατριδοφρουρούς. Και δεν πρέπει να παραγνωριστεί το ότι οι λιμενικοί υπερτερούν ακόμα και των αστυνομικών σε βαρβαρότητα κατά των ξένων. Δεν δικαιούται λοιπόν κανείς εκ των υπουργών μας (που απλώς ερίζουν για το ποιος ευθύνεται, δίχως να κατανοούν το βάθος του προβλήματος) να δηλώνει ότι «έπεσε από τα σύννεφα». Στα σύννεφα ζούσαν ώς τώρα; Δεν πολιτεύονταν στην Αθήνα; Δεν μάθαιναν τι γινόταν σε όλη την Ελλάδα, σε κάθε «σταθμό υποδοχής»;
Αν, λοιπόν, οι καθαροί Ελληνες είναι όσοι ορέγονται να χύσουν το αίμα των «γουρουνιών», των Αλβανών, το πιο τίμιο είναι να δηλώσουν μαγαρισμένοι Ελληνες ή και μη Ελληνες όσοι δεν ανέχονται τέτοιες ορέξεις. Αν οι γνήσιοι Ελληνες είναι όσοι θέλουν να ράψουν τα ρούχα τους με δέρματα Αλβανών ή Σκοπιανών, το πιο φρόνιμο, μήπως σωθεί η τιμή της ελληνικότητας, είναι να δηλώσουν μη γνήσιοι αλλά νόθοι όσοι νιώθουν βαρύτατα προσβεβλημένοι από τα αιμοδιψή συνθήματα. Οσο για τους ελληνοέλληνες, λιμενικούς και λοιπούς βέβαιους ότι Ελληνας δεν γίνεσαι αλλά γεννιέσαι, όταν, αντί άλλου ψυχοτρόπου, ξαναδούν τους αγαπημένους τους χολιγουντιανούς «Τριακόσιους» για να φτιαχτούν, ας βάλουν σε μια ακρίτσα του μυαλού τους ότι δύο σπουδαίους ποιητές είχε όλους κι όλους η Σπάρτη. Ο ένας, ο Τυρταίος, δεν ήταν Σπαρτιάτης, κι ο άλλος, ο Αλκμάνας, δεν ήταν καν Ελληνας• από τις Σάρδεις ήταν, Λυδός ή δούλος - ένα «γουρούνι» δηλαδή..

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, σήμερα

Κροκοδείλια δάκρυα

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΖΕΡΒΑ
Ολη η Ελλάδα παρακολούθησε συντετριμμένη την τραγωδία στα Κάτω Πατήσια.
Ο θάνατος ενός 15χρονου Αφγανού πρόσφυγα από αδέσποτη βόμβα και ο τραυματισμός της αδελφής και της μητέρας του συγκίνησαν και εξόργισαν τους πάντες. Και δικαίως. Ηταν ένας πέρα για πέρα τυχαίος αλλά άδικος θάνατος. Μια δολοφονία κάτω από συνθήκες άγνωστες ακόμη για να βγάλουμε οριστικά συμπεράσματα.
Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, όμως, ξέρει καλύτερα. Ή τουλάχιστον βρήκε την κατάλληλη ευκαιρία για να αξιοποιήσει επικοινωνιακά (με τη συνδρομή των πρόσφορων ΜΜΕ) ένα τραγικό συμβάν. Εκμεταλλεύτηκε τη συναισθηματική φόρτιση που προκαλεί η αναίτια δολοφονία ενός παιδιού και με δηλώσεις προκάτ κατήγγειλε τους αχρείους δολοφόνους.
Σωστά, αλλά η καταγγελία του κ. Χρυσοχοΐδη θα είχε αξία αν ο ίδιος απαντούσε πρώτα στα παρακάτω ερωτήματα:
Θα έλεγε άραγε τα ίδια, αν ο νεαρός πρόσφυγας, μαζί με την οικογένειά του, «πνιγόταν» στο Αιγαίο, με τη συμβολή πιθανόν του Λιμενικού, όπως έχει γίνει ήδη σε αρκετές άλλες περιπτώσεις, σύμφωνα με ελληνικές και διεθνείς οργανώσεις προσφύγων; Ή μήπως θα κρυβόταν πίσω από μια τυπική ΕΔΕ;
Θα καταδίκαζε με το ίδιο ύφος τις πρακτικές βασανισμού και εξευτελισμού που υφίστανται χιλιάδες πρόσφυγες στα σύνορα, τη φυλάκισή τους σε απαράδεκτες συνθήκες, την παρωδία πολιτικού ασύλου, τις επιχειρήσεις «σκούπα» και τις μαζικές απελάσεις;
Ποιος νοιάζεται, εάν δεκάδες άλλοι 15χρονοι, 23χρονοι, 30χρονοι ή 50χρονοι στάλθηκαν ήδη με το ζόρι από εκεί που ήρθαν;
Ενδιαφέρθηκε ποτέ το επίσημο κράτος σήμερα για την τύχη των χιλιάδων παράνομων μεταναστών; Εάν μπορούν να επιβιώσουν; Ποιος δίνει σημασία στο γεγονός ότι η άτυχη οικογένεια των Αφγανών ήρθε παράνομα στην Ελλάδα, κρυβόταν από τις διωκτικές Αρχές και ετοιμαζόταν να φύγει παράνομα από τη χώρα;
Γιατί η δολοφονία ενός αθώου μετανάστη από πυρά αστυνομικών (Βύρωνας) είναι «ατυχές συμβάν»;
Είναι φανερό ότι τα συνήθη θύματα του μεταναστευτικού πολέμου θεωρούνται από την εξουσία οιονεί αναλώσιμα. Εάν τώρα βολέψει ευκαιριακά, η πραγματικότητα αντιστρέφεται πλήρως. Οι απηνείς διώκτες τους χύνουν κροκοδείλια δάκρυα. Στην τηλεόραση, βεβαίως. Η υποκρισία στο έσχατο μεγαλείο της.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, σήμερα

ΚΡΙΜΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ

Μπράβο ρε μαλάκες!!! Τα καταφέρατε !!!
Το φάγατε το παιδί!!
Για τον 15χρονο, τον Αφγανό, στα Πατήσια μιλάω...
Το ανώνυμο παιδί.. Ανώνυμο παρέμεινε.. δεν μπόρεσαν τα ΜΜΕ να μάθουν το όνομά του...

Κρίμα το παιδί..

ΤΥΧΕΡΕ ΑΛΒΑΝΕ

ΠΟΤΕ ΣΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΕΛΛΗΝΑΣ
ΤΥΧΕΡΕ ΑΛΒΑΝΕ, ΤΥΧΕΡΕ ΑΛΒΑΝΕ!!!

μια ακόμα απάντηση στους Ελληναράδες των ΟΥΚ