To «παρά φύσιν» της παιδείας - Του Τάκη Θεοδωρόπουλου

Αφελής όποιος περίμενε από την Αριστερά να έχει πρόγραμμα για την οικονομία. Αφελής ή αυταπατώμενος. Για τους κατοίκους του πλανήτη Σύριζα, η οικονομία στον κόσμο μας είναι η ενσάρκωση του κακού. Από τις «σαρκοβόρες» και «τοκογλυφικές» αγορές ώς τον περιπτερά, όλοι κινούνται με γνώμονα το κέρδος και τα «συφέροντά» τους – χωρίς μι παρακαλώ. Μυξόκλαιγαν ψηφίζοντας το μνημόνιο σαν αδιάβαστα παιδιά που δικαιολογούνται στον δάσκαλο λέγοντας «χθες είχαμε κόσμο σπίτι και δεν πρόλαβα». Στα μέρη μας, θα μου πείτε, η Κεντροδεξιά δεν έχει καταφέρει να παρουσιάσει ένα αξιόπιστο πρόγραμμα για την οικονομία. Τι να κάνει κι η δόλια η Αριστερά;

Αφελής αποδεικνύεται και όποιος πίστευε πως η Αριστερά θα έχει πρόγραμμα για την παιδεία. Δεκαετίες τώρα, μας έχουν αλαλιάσει με την ιδέα ότι αν είσαι σοβαρός διανοούμενος, πρέπει οπωσδήποτε να είσαι αριστερός. Αντε και κεντροαριστερός αν πέσεις σε καλή παρέα. Δεκαετίες τώρα, μας έχουν ταράξει στην κατάληψη και τη διαδήλωση επειδή, λέει, το σύστημα το εκπαιδευτικό δεν είναι έτσι, δεν είναι αλλιώς, δουλεύει για τις αγορές και διάφορες ανοησίες. Κι αν η Αριστερά είναι δημοφιλής στη μαθητιώσα νεολαία, αυτό το οφείλει στο γεγονός ότι με την πολιτική της εκπλήρωνε την επιθυμία της: είτε χιονίζει είτε απεργούμε, αν γλιτώσουμε μία ώρα μάθημα όλα καλά.

Και η Αριστερά προϊόν του τόπου τούτου είναι. Παιδί του Λεβιάθαν που κατάπιε τόσα δισεκατομμύρια επί δεκαετίες, έφτιαξε Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά ένα δημόσιο σχολείο κι ένα πανεπιστήμιο της προκοπής δεν μπόρεσε να φτιάξει. Πόσες σχολικές βιβλιοθήκες έγιναν σε όλ’ αυτά τα χρόνια; Μην ανησυχείτε, θα φροντίσει ο πλανήτης Σύριζα για τις ελλείψεις και οι παρατρεχάμενοι διανοούμενοι που μειώνουν τις διδακτικές ώρες από 35 σε 33. Πότε να προλάβουν τα παιδιά να πάνε σε βιβλιοθήκη; Αχρείαστη να είναι.

Ο πρόεδρος της επιτροπής για την παιδεία, που επέπλεε κάποτε στα απόνερα του Κ. Σημίτη και τώρα του κ. Φίλη –έχει και μεγαλύτερο εκτόπισμα–, ο οργίλος κ. Λιάκος, είπε ότι τα αρχαία πρέπει να διδάσκονται σε μετάφραση για να μπαίνει το παιδί στο πνεύμα τους. Το αφεντικό του πλειοδότησε λέγοντας ότι η διδασκαλία τους στο γυμνάσιο είναι «παρά φύσιν». Εχει ταλέντο στην έκθεση ιδεών ο κ. Φίλης. Αν θυμάστε είχε πει πως την Ελληνική Επανάσταση την έκαναν οι «εθνικές συλλογικότητες». Κι αν δεν μάθουν αρχαία τα παιδιά, ας μάθαιναν τουλάχιστον Θεοτοκά, Τερζάκη ή Βενέζη.

Ας μην κοροϊδευόμαστε. Δεν αντέχουν τον ελληνικό πολιτισμό όπως ο τυφλοπόντικας δεν αντέχει το φως. Φοβούνται τον ελληνικό πολιτισμό διότι δεν τον ξέρουν. Η παιδεία των διανοουμένων τους άντε να έχει βάθος δύο αιώνων, στην καλύτερη περίπτωση. Πες ότι φτάνει ώς τη Ρόζα Λούξεμπουργκ και τον Μαρξ. Και βέβαια, ως ιθαγενείς, θαμπώνονται από τις χάντρες των μεταμοντέρνων οι οποίοι θεωρούν την κλασσική παιδεία εχθρό του σύγχρονου κόσμου.

Αν μπορεί να γίνει κάτι για την εκπαίδευση, είναι να πάψει να αντιμετωπίζεται ο ελληνικός πολιτισμός ως περιττό βάρος. Και να βρουν τρόπους να διδάσκεται χωρίς να πλήττει αφόρητα ο μαθητής.

Έντυπη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

«Οι ζωές των άλλων»*

Του Σάκη Μουμτζή

Τα κομμουνιστικά καθεστώτα δεν αρκούνταν στην καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στη στέρηση των πολιτικών ελευθεριών, στην κατάργηση της ιδιοκτησίας. Επιζητούσαν τον πλήρη έλεγχο της προσωπικής ζωής των πολιτών, τη στέρηση κάθε ιδέας αυτενέργειας, πρωτοβουλίας, ανεξάρτητης σκέψης και αυτόνομης πράξης. Η σφαίρα του ιδιωτικού είχε αφομοιωθεί πλήρως από τις δραστηριότητες του Κράτους και του Κόμματος. Όλα όσα καθόριζαν τη ζωή των ανθρώπων στις σοσιαλιστικές χώρες –χωρίς εισαγωγικά, γιατί αυτός ήταν πράγματι ο σοσιαλισμός– υπάκουαν σε νόρμες που θέσπιζαν τα κομματικά όργανα και εκτελούσαν οι μηχανισμοί του Κράτους.

Ίδιον της μαρξιστικής - λενινιστικής θεωρίας είναι η από τα επάνω επιβολή των πολιτικών θέσεων της φωτισμένης πρωτοπορίας στο κοινωνικό σώμα που αδυνατεί να αντιδράσει, καθώς όλοι οι μηχανισμοί της κοινωνίας των πολιτών έχουν τσακιστεί από την πρωτοφανή βία του προλεταριακού κράτους. Τα πάντα ελέγχονται από την κομματική ιεραρχία με απόλυτη πειθαρχία. Ακόμα και οι πιο ιδιωτικές στιγμές των ανθρώπων, καθώς και οι οικογενειακές σχέσεις ακόμα, επικαθορίζονται από την πολιτική.

Αυτή η πολιτική επέμβαση του Κράτους σε όλες τις εκδηλώσεις της ανθρώπινης ύπαρξης αποβλέπει, μέσω της παραγωγής ομοιόμορφων συμπεριφορών, στην ανάπτυξη ενός νέου τύπου ανθρώπου που κατά τη θεωρία –στην απλοϊκή της εκδοχή– θα αντικατοπτρίζει και τις νέες σχέσεις παραγωγής. Όσοι δεν αποδέχθηκαν ή δεν υπέκυψαν σε αυτό το πρότυπο χαρακτηρίστηκαν αντικοινωνικά στοιχεία και εδιώχθησαν ποινικά για χουλιγκανισμό.

Γιατί τα θυμήθηκα όλα αυτά; Τι συνέβη και ανακάλεσα στη μνήμη μου γνώσεις από τα παλιά; Διάβασα την πρόταση του Υπουργείου Παιδείας να συναφθεί ένα σύμφωνο γονέων και σχολείου που θα καθορίζει κάποιους άξονες συμπεριφοράς των μικρών μαθητών. Και αναρωτήθηκα: τι δουλειά έχει η δημόσια σφαίρα να εμπλέκεται με την ιδιωτική; Τι λόγο μπορεί να έχει το Κράτος στο πώς διαπαιδαγωγούν τα παιδιά τους οι γονείς; Προς τι ο έλεγχος των συμπεριφορών μικρών παιδιών από το Κράτος με τυποποιημένα κριτήρια;

Και αν υπεισέλθουμε στην ουσία της υπόθεσης, τα ερωτήματα είναι ακόμα πιο σημαντικά και οι απαντήσεις ιδιαίτερα ανησυχητικές. Πώς καθορίζονται αυτές οι νόρμες; Με ποιες διαδικασίες επελέγησαν και από ποιους; Θα υπάρχουν μηχανισμοί ελέγχου; Νομίζω πως –αν τελικά τολμήσουν να υλοποιήσουν αυτές τις πρωτοφανείς για δημοκρατικό καθεστώς σκέψεις– βρισκόμαστε μπροστά σε μιαν απόπειρα εισαγωγής στην ελληνική εκπαίδευση ξένων προτύπων με τα οποία διαπαιδαγωγήθηκαν ιδεολογικά τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί δικοί τους άνθρωποι –τύπου Καρανίκα και Σβίγγου– θα βάζουν τους κανόνες συμπεριφοράς, δικοί τους άνθρωποι –τύπου Λάμπρου– θα ελέγχουν την αποτελεσματικότητα του μέτρου και οι φοβισμένοι δάσκαλοι θα εκτελούν τις υπηρεσιακές εντολές. Ίσως ακούγονται υπερβολικά.

Καλύτερα να είμαστε υπερβολικοί σήμερα, παρά δικαιωμένοι αύριο. Καλύτερα να αντιδράσουμε τώρα, παρά να οδυρόμαστε στο μέλλον. Και καλόν θα είναι οι αφελείς και καλοπροαίρετοι αστοί να δουν την ταινία «Οι ζωές των άλλων». Αν δεν καταλάβουν τι γίνεται στην Ελλάδα του 2016, τουλάχιστον να υποψιαστούν!

* Κινηματογραφική ταινία του Χένκελ φον Ντόνερσμαρκ που πραγματεύεται την παρακολούθηση της προσωπικής ζωής των Ανατολικογερμανών από τη Στάζι. Πήρε το 2006 το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας.

liberal.gr

Είναι ηθικό;

Το ηθικό πλεονέκτημα δεν έχει χρώμα. Δεν είναι προνόμιο, ούτε της δεξιάς, ούτε του κέντρου, ούτε φυσικά της Αριστεράς. Είναι προς απόδειξη για κάθε πολιτικό, ανεξαρτήτου χρώματος.

Του Μιχάλη Κυριακίδη

Η κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός και τα στελέχη του, επικαλούνται συχνά- σε κάθε  ευκαιρία- το «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς. Το επικαλούνται όλο και πιο  συχνά, όσο αδειάζει το καλάθι των επιχειρημάτων τους για να δικαιολογήσουν  τον τρόπο διακυβέρνησής τους και σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να πείσουν τους  πολίτες που τους πίστεψαν και τους ψήφισαν, πως αυτή η κυβέρνηση, η κυβέρνηση της αριστεράς είναι κάτι άλλο, διαφορετικό.

Έχει το ηθικό πλεονέκτημα! Το έχει όμως;

Είναι ηθικό να υπόσχεσαι τα πάντα; Ότι θα καταργήσεις π.χ. τον ΕΝΦΙΑ και όταν αναλαμβάνεις την κυβέρνηση να τον αυξάνεις;

Είναι ηθικό, όταν υπόσχεσαι «σκληρή διαπραγμάτευση» που θα φέρει καλύτερα αποτελέσματα για τους πολίτες απ’ ότι οι προηγούμενοι και να υπογράφεις ένα από τα πιο σκληρά μνημόνια; Και φυσικά δεν πείθει πια το επιχείρημα, ότι οι  δανειστές φταίνε, διότι τους ίδιους είχαν και οι προηγούμενοι.

Είναι ηθικό να καταγγέλλεις τους προηγούμενους για την αύξηση της ανεργίας και για έλλειψη αναπτυξιακής πολιτικής και να νομοθετείς υφεσιακά μέτρα που δημιουργούν μεγαλύτερη ανεργία;

Είναι ηθικό, να φορτώνεις με φόρους και αυξημένες εισφορές τους  μικρομεσαίους επιχειρηματίες και έτσι να τους κόβεις κάθε δυνατότητα ανάπτυξης που θα δημιουργούσε νέες θέσεις εργασίας;

Είναι ηθικό, εσύ που επαγγέλλεσαι ότι υποστηρίζεις τους εργαζόμενους, να επιχαίρεις που κάποιοι εργαζόμενοι χάνουν τη δουλειά τους, επειδή δε  συμπαθείς τους εργοδότες τους;

Είναι ηθικό, να είσαι υπουργός της αριστερής κυβέρνησης και να κόβεις το ΕΚΑΣ που είναι το βοήθημα των πιο αδυνάτων;

Είναι ηθικό να υπόσχεσαι πως δε θα μειωθούν μισθοί και συντάξεις και να βλέπουν τους λογαριασμούς τους μειωμένους, επειδή ως αριστερή κυβέρνηση, μείωσες το αφορολόγητο, άλλαξες τις κλίμακες και αύξησες διάφορα τέλη;

Είναι ηθικό, να αγνοείς χιλιάδες νέους με σπουδές, δεξιότητες και άλλα  προσόντα και να προσλαμβάνεις άλλους, επειδή είναι συγγενείς ή κομματικοί  φίλοι;

Είναι ηθικό να ζητάς από τους πολίτες να φέρουν πίσω τα χρήματά τους στις ελληνικές τράπεζες και εσύ αν και υπουργός μιας αριστερής κυβέρνησης, να κρατάς τα δικά σου στο εξωτερικό;

Είναι ηθικό να επαγγέλλεσαι ότι καταπολεμάς τη φοροδιαφυγή και φοροαποφυγή και να επιλέγεις για τα δικά σου χρήματα, φορολογικούς παραδείσους;

Είναι ανήθικο, να λες συνεχώς ψέματα, να επιχειρείς συνειδητά να κοροϊδεύεις τους πολίτες, επικαλούμενος το «ηθικό πλεονέκτημα» Το ηθικό πλεονέκτημα δεν έχει χρώμα. Δεν είναι προνόμιο, ούτε της δεξιάς,  ούτε του κέντρου, ούτε φυσικά της Αριστεράς. Είναι προς απόδειξη για κάθε πολιτικό, ανεξαρτήτου χρώματος. Αποδεικνύεται στην καθημερινή πολιτική πράξη, στη σχέση μεταξύ λόγων και έργων, στη συνέπειά του και τους πραγματικούς του αγώνες με στόχο τη βελτίωση της ζωής κάθε πολίτη, ιδιαίτερα των αδυνάτων. Στην αυτοθυσία, την αποφασιστικότητα και το όραμα κάθε πολιτικού να αλλάξει την κοινωνία προς το καλύτερο, να την πάει μπροστά, να συγκρουστεί με τα κατεστημένα συμφέροντα. Να βάζει μπροστά το καλό της κοινωνίας και όχι το δικό του και των κομματικών του φίλων.

athina984.gr

Ο αστοιχείωτος κι ο στοιχειωμένος

ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ 

Ο κ. Φίλης είναι αστοιχείωτος. Ως «αστοιχείωτο» ορίζω κάποιον ο οποίος ακούει μια κουβέντα στο Φίλιον, Σάββατο απόγευμα, και θεωρεί πως έτσι κατακτάται η γνώση. Εκεί προφανώς θα άκουσε για τον Διωγμό των Ποντίων που δεν ήταν Γενοκτονία και, όπως όλοι οι αστοιχείωτοι το θεώρησε ως θέσφατο και το αναπαρήγαγε δημοσία. Οποιος δεν έχει αποκτήσει πνευματική πειθαρχία, κατά προτίμηση σπουδάζοντας σε κάποιο από τα Ιδρύματα των οποίων την ευθύνη φέρει ο κ. Φίλης, δεν έχει την ικανότητα να επιχειρηματολογήσει διότι δεν έχει μάθει να ερευνά. Δυστυχώς ο κ. Φίλης είναι υπουργός της Παιδείας.

Ο κ. Λιάκος είναι στοιχειωμένος. Εδώ δεν χρειάζεται ορισμός. Αρκεί να δείτε μια φωτογραφία του, αρκεί να έρθετε αντιμέτωποι με το βλέμμα του, για να αντιληφθείτε ότι ο άνθρωπος αυτός είναι μονίμως οργισμένος με κάτι. Οταν δε τον ακούσετε να μιλάει, θα διαπιστώσετε ότι δεν μπορεί να ανοίξει το στόμα του χωρίς να μιλήσει εναντίον κάποιου, ακόμη και φιλέτο να παραγγείλει το παραγγέλλει εναντίον κάποιου. Ποιο είναι το στοιχειό που τον βασανίζει; Υποθέτω η ιδέα της ανατροπής, της επανάστασης, του κόσμου που πρέπει να έρθει τα πάνω κάτω. Δυστυχώς ο κ. Λιάκος είναι πρόεδρος της επιτροπής για την Παιδεία.

Οι δύο αυτοί λοιπόν αποφάσισαν να φέρουν τα «πάνω κάτω» στην παιδεία – κατά δήλωσή τους. Προσοχή όχι να μεταρρυθμίσουν το εκπαιδευτικό σύστημα, ούτε να το βελτιώσουν ή ό,τι άλλο τραβάει η όρεξή σας. Να φέρουν τα «πάνω κάτω», κοινώς να οργανώσουν ένα είδος μορφωτικής επανάστασης. Και αντί για το Κόκκινο Βιβλιαράκι προτείνουν έναν «Κώδικα Δημοκρατικού Ανθρωπισμού», βάση ενός «συμβολαίου τιμής», το οποίο θα συνυπογράφουν γονείς και μαθητές του δημοτικού. Τι σημαίνει η έκφραση «δημοκρατικός ανθρωπισμός»; Ο,τι και η «δημιουργική ασάφεια», κοινώς τίποτε.

Καλούν τους γονείς να μην προσφωνούν τα βλαστάρια τους «πρίγκιπες» ή «πριγκίπισσες», διότι δημιουργούν ψυχολογία ανισότητας. Δεν ξεκαθαρίζουν αν απαγορεύονται όλες οι λέξεις που παραπέμπουν σε μοναρχία, όπως «κορώνα στο κεφάλι», «δεν μπορεί να μιλήσει διότι κάθεται στον θρόνο», «δελφίνος», «αντιβασιλεύς» ή «διάδοχος». Υποθέτω ότι επιτρέπονται χαρακτηρισμοί όπως «τέρας», «τενεκές» ή «τούβλο» ως δημοκρατικότεροι. Οσοι αποδεδειγμένα έχουν τηρήσει τον κώδικα τιμής και δεν αισθάνονται πρίγκιπες θα επιβραβεύονται. Οι υπόλοιποι ανήκουν σε όσους ψήφισαν «Ναι» και θα φορολογούνται.

Ο «Κώδικας» θα ενισχύεται με διαγγέλματα διαφόρων επισήμων, κοινώς κυβερνητική προπαγάνδα, ενώ ταυτόχρονα θα δοθεί μάχη για το «φαντασιακό» της παιδείας. Η πολιτεία θα ελέγχει, θα λογοκρίνει μηνύματα των ΜΜΕ που απευθύνονται σε παιδιά και διαφημίσεις. Τρέμε καπιταλισμέ και ελεύθερη αγορά. Ηρθαν οι δυνάμεις της επανάστασης για να επιβάλουν τάξη στην «κουλτούρα του ναρκισσιστικού καταναλωτισμού» (τάδε έφα Λιάκος).

Αγνοια, δόλος ή και τα δυο μαζί; Είναι προφανές ότι οι άνθρωποι δεν έχουν στο μυαλό τους τίποτε δημιουργικό για την εκπαίδευση και προκειμένου να δικαιολογήσουν τον μισθό τους προκαλούν επαναστατικό βρασμό. Γιατί στην τάξη την ίδια παπαγαλία θα διδάσκουν, με ή χωρίς κώδικα τιμής, πολλοί βαριεστημένοι, αστοιχείωτοι ή στοιχειωμένοι δάσκαλοι.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Οριστικό! Ξεπλύθηκαν όσοι πολιτικοί είχαν offshore – Χωρίς ουσία πλέον η κυβερνητική τροπολογία

Δυστυχώς η εσπευσμένη δημοσίευση σε ΦΕΚ της τροπολογίας της κυβέρνησης που αθώωνε όσους πολιτικούς είχαν εξωγχώριες εταιρίες, έχει πλέον μη αναστρέψιμες συνέπειες.

Όπως άλλωστε είχε προειδοποιήσει και ο πρώην Υπουργός της Κυβέρνησης Παπανδρέου, Χάρης Καστανίδης, η χθεσινή δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεων της σκανδαλώδους τροπολογίας, απαλλάσσει οριστικά όσους πολιτικούς είχαν offshore.

Έτσι πλέον, όσοι πολιτικοί, αιρετοί και στελέχη της δημόσιας διοίκησης είχαν συμμετοχή σε εξωγχώριες εταιρίες, πράγμα μέχρι προχτές ήταν παράνομο, νομιμοποιήθηκαν και ξεπλύθηκαν! 

Οριστικά. Ο,τι και να ψηφιστεί πλέον.
Τώρα η κυβέρνηση, μετά και τις έντονες αντιδράσεις, προχωρά σε νέα ρύθμιση, η οποία όμως δεν μπορεί να αναιρέσει το ξέπλυμα των πολιτικών.

Είτε πρόκειται λοιπόν για ένα συνολικά καλοστημένο σχέδιο της Βουλής, είτε κάποιος «δάχτυλος» πέρασε την συγκεκριμένη διάταξη στο νομοσχέδιο των 7.500 σελίδων για συγκεκριμένους σκοπούς, η ζημιά έγινε!

Τώρα είναι αργά.

npress.gr

Η αριστερή "φούσκα" έτοιμη να σκάσει…

Του Κώστα Στούπα

Η κυβέρνηση Τσίπρα, η πλέον αντιμνημονιακή και ριζοσπαστική των τελευταίων ετών αποδεικνύεται μια "φούσκα". Έχει εφαρμόσει το πιο σκληρό μνημόνιο αλλά έχει υπογράψει και δεσμευτικές συμφωνίες όπως τα 99 χρόνια της συνδιοίκησης της δημόσιας περιουσίας με τους δανειστές στο πλαίσιο του Υπερταμείου που δύσκολα θα υπέγραφε οποιοσδήποτε εχέφρων μνημονιακός "μενουμευρωπαίος".

Η έλλειψη της ιστορικής επίγνωσης σε συνδυασμό με την άγνοια κινδύνου οδήγησε την κυβέρνηση στη μεγαλύτερη εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας στα 200 χρόνια του νεοελληνικού κράτους.

Δεν συζητάμε το θέμα αν η δημόσια περιουσία μπορεί να αξιοποιηθεί καλύτερα προς όφελος του συνόλου του ελληνικού λαού υπό την επιστασία των δανειστών και εταίρων παρά τον ασφυκτικό έλεγχο της εγχώριας κομματικοκρατούμενης κλεπτοκρατίας, αλλά υπό το πρίσμα της εκχώρησης κυριαρχίας, με μια δομή που θυμίζει αποικιοκρατία.

Αρκετοί στην κυβέρνηση και εκτός αυτής πιστεύουν πως αφού το πολυνομοσχέδιο της πρώτης αξιολόγησης πέρασε από τη Βουλή, η κυβέρνηση δεν έχει να αντιμετωπίσει κανένα εμπόδιο για να εξαντλήσει  την τετραετία.

Αυτό θα ήταν απολύτως φυσιολογικό σε μια κατάσταση ομαλής συντήρησης της οικονομικής δραστηριότητας. Ελάχιστες ενδείξεις όμως υποστηρίζουν πως τους επόμενους μήνες η οικονομία θα κινηθεί καλύτερα από το πρώτο τρίμηνο που αποδείχτηκε από τα χειρότερα των τελευταίων ετών.

Αν στην κυβέρνηση αντιλαμβάνονταν την κατάσταση στην οποία η παρουσία τους έχει οδηγήσει την οικονομία και τις αντιδράσεις που θα προκαλέσουν από το Φθινόπωρο το αργότερο οι συνέπειες, θα ήταν πιο προσεκτικοί και το πιθανότερο είναι να επέλεγαν την ηρωική έξοδο με πρόωρες εκλογές την περίοδο που διανύουμε.

Η κυβέρνηση της αριστεράς όμως φαίνεται πως έχει με την οικονομία τόσο καλή σχέση όση οι γορίλες με το μπαλέτο.  Τα στοιχεία του πρώτου τετραμήνου  του 2016 δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία πού βρισκόμαστε και πού πάμε:

Οι τριμηνιαίες μεταβολές με βάση εποχικά διορθωμένα στοιχεία σε όρους όγκου έχουν ως εξής:

* Η συνολική τελική καταναλωτική δαπάνη μειώθηκε κατά 0,5% σε σχέση με το 4ο τρίμηνο του 2015.

* Οι ακαθάριστες επενδύσεις παγίου κεφαλαίου μειώθηκαν κατά 6,8% σε σχέση με το 4ο τρίμηνο του 2015.

* Μείωση κατά 3,3% σε σχέση με το 4ο τρίμηνο του 2015 παρουσίασαν οι εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών. Οι εξαγωγές αγαθών αυξήθηκαν κατά 0,1% ενώ οι εξαγωγές υπηρεσιών μειώθηκαν κατά 5,2%.

* Μείωση κατά 0,3% σε σχέση με το 4ο τρίμηνο του 2015 παρουσίασαν οι εισαγωγές αγαθών και υπηρεσιών. Οι εισαγωγές αγαθών μειώθηκαν κατά 1,1% και οι εισαγωγές υπηρεσιών αυξήθηκαν κατά 0,3%.

Η στήλη είναι τους τελευταίους μήνες αλλά και από πέρυσι από τις πλέον απαισιόδοξες φωνές σε σχέση με την πορεία της οικονομίας, της κυβέρνησης και της χώρας. Τα παραπάνω στοιχεία επιβεβαιώνουν αυτές τις ανησυχίες.  Τις δυσοίωνες αυτές εκτιμήσεις επιβεβαιώνουν και τα στοιχεία που δημοσιεύτηκαν χθες για την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της Παγκόσμιας Επετηρίδας Ανταγωνιστικότητας 2016 (προκύπτουν βάσει των επιδόσεων της προηγούμενης χρονιάς, εν προκειμένω του 2015) την οποία καταρτίζει το IMD, η Ελλάδα κατατάσσεται στην 56η θέση, από την 50ή στην έκθεση του 2015, μεταξύ 61 χωρών.  Κάτω από την Ελλάδα απομένουν χώρες όπως η Μογγολία, η Ουκρανία που σπαράσσεται από εμφύλιο, ενώ τελευταία είναι η Βενεζουέλα.

Στην κυβέρνηση του κ. Τσίπρα αδιαφορούν για τις δημοσκοπήσεις που δείχνουν κατάρρευση της αποδοχής της κυβέρνησης και του ιδίου. Σωστά κατά μια έννοια θεωρούν πως οι δημοσκοπήσεις δεν είναι εκλογές και στο βαθμό που η κοινοβουλευτική πλειοψηφία των 153 είναι συμπαγής τίποτα δεν μπορεί να διαταράξει τη νομή των προνομίων της εξουσίας.

Τα στοιχεία από την πορεία της οικονομίας στους πρώτους μήνες του 2016 δείχνουν μη αναστρέψιμη πορεία προς την κατάρρευση. Οι δημοσκοπήσεις επίσης δείχνουν συσσώρευση οργής από την εξαπάτηση της κοινωνίας, την κακή (ερασιτεχνική) διαχείριση, την κομματοκρατία, τους συμβιβασμούς με την ολιγαρχία κλπ. Ο συνδυασμός της επιδείνωσης της οικονομικής κατάστασης με την απογοήτευση από την πολιτική και ηθική χρεοκοπία της κυβέρνησης δημιουργεί ένα ιδιαίτερα εύφλεκτο υλικό.

Όταν το εύφλεκτο υλικό είναι παντού ένα σπίρτο αρκεί...  Η κυβέρνηση μοιάζει με "φούσκα" μεθανίου εν μέσω αναμμένων κεριών και σπινθήρων.

Το χειρότερο όλων είναι πως ακόμη δείχνουν να μην αντιλαμβάνονται πού ακριβώς βρίσκονται.

kostas.stoupas@capital.gr

Σύντροφοι, προσέξτε!

Του Κώστα Στούπα 
 

Όσοι υποκλέπτουν την εξουσία με δημαγωγικά ψέματα ωθούνται συνεχώς στην επινόηση νέων μεγαλύτερων ψεμάτων με τα οποία προσπαθούν να καλύψουν την αποτυχία των προηγούμενων. 

Αν είναι ακροδεξιοί πιστεύουν και υποστηρίζουν πως αντλούν το δικαίωμα για κάθε φρικαλεότητα από κάτι που θεωρούν φυσικό δίκαιο του έθνους και του αίματος.

Αν είναι ακροαριστεροί πιστεύουν πως αντλούν το δικαίωμα ακόμη και για φρικώδη εγκλήματα από αφηρημένες έννοιες όπως λαός, ταξική πάλη, ιστορικός υλισμός (τη θεωρία που πιστεύει πως ο κομμουνισμός είναι η νομοτελειακή κατάληξη της ιστορίας).

Αν θεωρείς τον εαυτό σου κλειδοκράτορα της νομοτελειακής κατάληξης της ιστορίας (ενώ στην πραγματικότητα χρήζεις ιδρυματισμού) πιστεύεις πως μπορείς να εκκαθαρίσεις από μερικές χιλιάδες ως μερικές δεκάδες εκατομμύρια μονάδες για να σώσεις το λαό ως αφηρημένη έννοια. Ενίοτε σε καταστάσεις παράκρουσης όπως του Πολ-Ποτ εξοντώνεις το λαό για να τον σώσεις...

Τα δυο άκρα ασκούν την εξουσία στο όνομα του έθνους ή του λαού, αμφότερες έννοιες αφηρημένες στο βαθμό που ο καθένας μπορεί να νιώθει μέλος της ομάδας χωρίς κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια.

Αμφότερα τα άκρα της νεωτερικότητας μισούν θανάσιμα τη δημοκρατία και την αξιοκρατία των αγορών γιατί στερούν  από την κρατική γραφειοκρατία και τους παραστρατιωτικούς μηχανισμούς την εξουσία να παρεμβαίνουν στις ζωές των ανθρώπων.

Τα δυο άκρα θεωρούν τα ατομικά δικαιώματα περιττές μικροαστικές συνήθειες αφού το υποκείμενο αν ανακαλύψει τη μια και μοναδική αλήθεια (ψευδαίσθηση της αλήθειας) δεν χρειάζεται τίποτα άλλο για να φτάσει στο απώτερο στάδιο της ολοκλήρωσης.

Οι άνθρωποι πάντα έχουν ιδιοτελείς επιδιώξεις, απλά οι απατεώνες  υποκρίνονται πως τις απεμπολούν και πως θυσιάζουν  το προσωπικό συμφέρον για το κοινό. Το σωστό βέβαια είναι να είναι θεμιτή η επιδίωξη του προσωπικού συμφέροντος και να υπόκειται σε κανόνες και πλήρη διαφάνεια. Αυτό είναι το πρόβλημα με τους αριστερούς που έχουν αποκτήσει μεγάλη περιουσία ενώ διαφημίζουν συνεχώς πως ό,τι κάνουν το κάνουν θυσιάζοντας τις θεμιτές ατομικές επιδιώξεις για το κοινό καλό.

Χαρακτηριστικό των δημαγωγών και των απατεώνων, όπως είπαμε, είναι πως όταν αποκαλύπτονται τα ψέματα και οι ιδιοτελείς τους επιδιώξεις αντιδρούν με ακόμη μεγαλύτερα ψέματα.   

Τη στιγμή που η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ συνελήφθη κυριολεκτικά με την "κατσίκα στην πλάτη" στην υπόθεση του νόμου ο οποίος επιτρέπει τη συμμετοχή βουλευτών και υπουργών σε offshore εταιρείες, αντί να κάνει πίσω με ένα mea culpa, περνά στην αντεπίθεση.

Ιδού το ρεπορτάζ:

"…Με τη φράση "φωνάζει ο κλέφτης", πηγές της κυβέρνησης απαντούν σε υψηλούς τόνους στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τονίζοντας ότι "είναι αξιοθρήνητη η προσπάθεια της ΝΔ, πάντα σε συντονισμό με τις φυλλάδες που εξευτελίζουν συστηματικά τη δημοσιογραφία, να ξεσηκώσει παραπλανητικό θόρυβο γύρω από τον εκσυγχρονισμό και την αυστηροποίηση της νομοθεσίας του Πόθεν Έσχες".

Δήθεν αυστηροποίηση με τη νομιμοποίηση των πολιτικών να έχουν περιουσιακά στοιχεία σε offshore όπου η φορολογία είναι πολύ μικρότερη, είναι απάτη. Πόσο μάλλον όταν το Υπουργείο Οικονομικών απειλεί καθημερινά τους Έλληνες που έχουν κρύψει τις καταθέσεις σε στρώματα και κήπους πως αν δεν τα δηλώσουν θα τα χάσουν.

Αυστηροποίηση της νομοθεσίας για τις offshore υπήρξε παλιότερα όταν τα ακίνητα στην Ελλάδα που ανήκαν σε "εξωχώριες" υποχρεώθηκαν να καταβάλουν πολύ υψηλότερο φόρο. Έτσι αποκαλύφθηκε το πανάκριβο ακίνητο του απηνή διώκτη του νεοφιλελευθερισμού και αριστερού "φίλου" του λαού, κ. Άκη Τσοχατζόπουλου. Ήταν η αρχή των αποκαλύψεων που τον οδήγησε στην φυλακή.

Και συνεχίζουν οι κύκλοι του Μαξίμου με  ύφος  σέχτας που εκπλήσσει: "Για τα περί φορολογικών παραδείσων ας μιλήσουν καλύτερα με τον κ. Παπασταύρου", σχολιάζουν  και, τέλος, για τα περί "εκκωφαντικής σιωπής του Μαξίμου" υπενθυμίζουν στη ΝΔ "ότι χρωστούν ακόμα απαντήσεις για τα τιμολόγια και τα παρεάκια με τους εκβιαστές. Τους χαιρετισμούς μας στη μονταζιέρα.".

Είναι προφανές πως πρέπει να διερευνηθούν όλες οι υποθέσεις του παρελθόντος της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ για τις οποίες υπάρχουν σκιές. Αυτό όμως δεν δικαιολογεί την παρούσα κυβέρνηση που κόπτεται για τη διαφάνεια να ψηφίζει νόμους ξετσίπωτης συγκάλυψης.

Αντί ο πρωθυπουργός να διερευνήσει ποιος και για ποιο λόγο πέρασε τη διάταξη αυτή στις 7.500 σελίδες του πολυνομοσχεδίου, διοχετεύει μέσω κύκλων τα περί αμαρτιών του παρελθόντος.

Δηλαδή, αν αποδειχτούν ενοχές και τιμωρηθούν παλαιότερες υποθέσεις αυτό σημαίνει ότι απαλλάσσει την κυβέρνηση από την προσπάθεια "ξεπλύματος" κάποιου ή κάποιων δικών της περιπτώσεων που εμπλέκονται με "εξωχώριες" εταιρίες; Γιατί επιχείρησε να περάσει το συγκεκριμένο νόμο κρυφά;

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αποτελείται από ένα μείγμα περιτριμμάτων του βαθέως ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ (ΑΝΕΛ) με την ιδεοληπτική μαγιά καφενόβιων που νομίζουν πως είναι μπολσεβίκοι της μεταπολιτευτικής αριστεράς. Η ετερογένεια σκοπών και ιδεολογιών είναι οφθαλμοφανής στη βάση.

Είναι προφανές πως το βαθύ παρακράτος της κομματοκρατίας που χρεοκόπησε τη χώρα τους μεταχειρίζεται με ιδιοτελείς σκοπούς. Όχι, δεν έγιναν μπολσεβίκοι εν έτει 2015 οι αργόμισθοι, οι φοροφυγάδες, οι πελάτες και οι μαφίες του δημοσίου που λυμαίνονται τη χώρα. Μόλις η καταστροφική διαχείριση της οικονομίας τους επόμενους μήνες θα αγγίξει μετά τον ιδιωτικό τομέα και τους ίδιους, θα μεταβληθούν σε απηνείς διώκτες της κυβέρνησης και  της αριστεράς.

Η λύση είναι μία: κράτος δικαίου των αξίων αντί κομματικού κράτους των αχρήστων που έκαναν και οι προηγούμενοι και τωρινοί κυβερνήτες. Προσπάθεια από όλες τις πλευρές για τη σύνθεση μιας μεγάλης πολιτικής και κοινωνικής  πλειοψηφίας η οποία θα δημιουργήσει σταθερές συνθήκες που θα προσελκύσουν επενδύσεις στη χώρα.

Κοινωνικό συμβόλαιο με καθαρούς όρους για όλες τις πλευρές και εργασία να καλύψουμε τον χαμένο χρόνο των αντιμνημονιακών μπαρουφολογιών.

Όταν έρθουν οι επενδύσεις και αφού έχουν περάσει κάποια χρόνια και έχουν δημιουργήσει πλούτο, κοιτάμε πως θα ρίξουμε μεγαλύτερο βάρος στην αναδιανομή και το κοινωνικό μέρισμα. 

Προς το παρόν, όποιος υπόσχεται ταξικά προσανατολισμένη πολιτική και αναδιανομή, το μόνο που υπάρχει να αναδιανείμει είναι η μιζέρια. Όταν για τους άλλους δεν θα υπάρχει παρά μιζέρια και για τους ημέτερους "εξωχώριες" και αργομισθίες η έκρηξη θα είναι θέμα χρόνου.

Δεν είναι η πρώτη φορά στο ζήτημα με τις "εξωχώριες" που η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα εμφανίζει αυτοκτονικές τάσεις. Η διαπραγμάτευση πέρυσι πολιτική αυτοκτονία ήταν και ας άργησε ο λογαριασμός για δώδεκα μήνες περίπου. Η εξόντωση των μικρομεσαίων με φόρους και εισφορές πολιτική αυτοκτονία είναι, γιατί η φτωχοποίησή τους θα φέρει ακόμη μεγαλύτερη καταστροφή στους πιο αδύναμους.

kostas.stoupas@capital.gr

Απίστευτη πρόκληση Φίλη: Παρά φύσιν η διδασκαλία Αρχαίων

Άσχετος; Ηλίθιος; Απλά επικίνδυνος; Αυτό τον άνθρωπο ο Αλέξης Τσίπρας τον έχει τοποθετήσει υπουργό Παιδείας...

Είναι πραγματικά να γελάς ή να κλαις για το κατάντημα αυτής τη χώρας.

Η πιο πλούσια γλώσσα του κόσμου, στην οποία βασίστηκαν οι γλώσσες πολλών λαών δέχεται επιθέσεις από τους ίδιους τους Έλληνες. Από τον ίδιο τον υπουργό Παιδείας.

Ο κ. Νίκος Φίλης, μετά τις προκλητικές δηλώσεις που έκανε στο παρελθόν περί «εθνοκάθαρσης» για τη γενοκτονία των Ποντίων και άλλα τέτοια ανιστόρητα που λέει κατά καιρούς, αυτή τη φορά είπε την «κοτσάνα» του για την διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών αλλά και των νέων ελληνικών.

Τα αρχαία ελληνικά διδάσκονται σε όλο τον κόσμο, στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια του πλανήτη μαθαίνουν για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, για τον Όμηρο, για τους Αρχαίους τραγωδούς, για τη σπουδαιότητα της ελληνικής γλώσσας που είναι η βάση για πολλές γλώσσες σε όλη την υφήλιο.

Την ίδια ώρα ο προκλητικός υπουργός Παιδείας προτείνει την κατάργηση στα ελληνικά σχολεία των Αρχαίων ελληνικών από την Α’ Γυμνασίου, αμφισβητώντας τη σημαντικότητα του μαθήματος.

Αλήθεια, ο κ. Φίλης δεν γνωρίζει ότι για να μάθεις σωστά ελληνικά πρέπει να μάθεις γραμματική; Δεν γνωρίζει ο κ. Φίλης ότι η γραμματική συνεπάγεται γνώση των αρχαίων γιατί από εκεί πηγάζουν τα πάντα;

Αν ο κ. Φίλης δεν το γνωρίζει καλό θα είναι να ρωτήσει και να μάθει και να μην λέει «αρλούμπες», για να μην πούμε τίποτα πιο βαρύ.

 http://anemosanatropis.blogspot.gr

Μα θέλει κανείς να είναι νεόπτωχος;

Tα capital controls ήταν ένα κομβικό αρνητικό γεγονός για τις βιοτεχνίες της χώρας, μια από τις οποίες είναι και η δική μου. Είδαν τα εξωστρεφή όνειρά τους να γκρεμίζονται, καθώς κανείς ξένος δεν επιθυμεί συνεργασία με επιχειρήσεις ευρισκόμενες σε απρόβλεπτα κράτη, ενώ ταυτόχρονα και η δυνατότητά τους να εισάγουν φθηνές πρώτες ύλες κατέστη από προβληματική έως αδύνατη. Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των απειλούμενων μεταποιητών αποτελείται από μικρές οικογενειακές μονάδες, με σχετικά μικρό προσωπικό και εγχώρια απήχηση. Σε όλη τους τη διαδρομή γνώρισαν και γνωρίζουν κυρίως δυσκολίες από το Δημόσιο. Έχουν δει την κρατική έχθρα όποτε ανανέωσαν τις άδειές τους, όποτε αυθαιρέτησε πάνω τους ο φορολογικός μηχανισμός, όποτε πλήρωσαν από την τσέπη τους για τα φέσια των πελατών τους, όποτε αναζήτησαν τη συνδρομή των αρμόδιων για την εξαγωγική πολιτική υπηρεσιών, όποτε έπεσαν θύματα μεγάλων κλοπών λόγω άλλων καθηκόντων της αστυνομίας, όποτε προσέτρεξαν στα πανεπιστήμια για R&D, όποτε είδαν το διπλανό τους ερείπιο να μετατρέπεται σε πρόχειρο hot spot. 


Αρκετοί ανέκαθεν επέλεγαν να δραστηριοποιούνται «κάτω από το ραντάρ», πουλώντας συχνά «μαύρα», πραγματοποιώντας ελάχιστη επανεπένδυση κερδών και τοποθέτηση των διαθεσίμων τους σε άλλες δουλειές ή σε ακίνητα. Οι περισσότεροι πάλι επέμειναν, τηρώντας με δυσκολία το γράμμα του νόμου και βάζοντας πίσω στην επιχείρησή τους όσα τους περίσσευαν, προσδοκώντας να ανελιχθούν σταδιακά σε σοβαρούς παίκτες. Μετά το 2010 η μοίρα όλων έγινε κοινή, καθώς οι εναλλακτικές τοποθετήσεις τους απαξιώθηκαν γοργά, τα καινούργια μηχανήματά τους άρχισαν να μαζεύουν σκόνη και το… λίπος όλων τους βαίνει έκτοτε συνεχώς μειούμενο. Όλοι αυτοί οι επιχειρηματίες επιμένουν να θεωρούν εαυτούς μέλη της μεσαίας, της καθ’ ημάς αστικής τάξης. Δεν έχουν αποδεχθεί τη φτωχοποίησή τους και η πίστη (ή αυταπάτη;) τους στηρίζεται στην άποψη πως η κατάσταση κάποτε θα βελτιωθεί ή στην ύπαρξη κάποιας προγονικής ακίνητης περιουσίας η οποία συχνά στοιχίζει περισσότερα από όσα αποφέρει. 


Δίπλα στους ταλαιπωρημένους βιοτέχνες βρίσκονται και χιλιάδες έμποροι, μηχανικοί, δικηγόροι, αγρότες και γιατροί που επίσης αισθάνονται «μεσαίοι», παρά το γεγονός πως και τα δικά τους εισοδήματα έχουν σχεδόν μηδενιστεί. Είναι παντού γύρω μας, με τα περιποιημένα μα πολυφορεμένα ρούχα τους, με τα ασυντήρητα αυτοκίνητά τους, με τα άβαφα σπίτια τους, με το μελαγχολικό χαμόγελό τους, με την ψυχική συστολή που προξενεί η αγωνία τους για τη γνώμη των «άλλων». Και όλοι τους ως τώρα ελπίζουν, ενώ επιμένουν στην ίδια επαγγελματική κατεύθυνση, μη βλέποντας φως κάπου αλλού. Το τελευταίο Μνημόνιο όμως τσάκισε και το δικό τους ηθικό, καθώς αντιλαμβάνονται πια πως δεν θα μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στις μελλοντικές ασφαλιστικές εισφορές τους.


Οι άνθρωποι αυτοί σήμερα δεν γοητεύονται από ουτοπικές πολιτικές ιδεολογίες. Λίγο τους νοιάζει ποιος φταίει για τους εθνικούς διχασμούς, ενώ πλέον έχουν εμπεδώσει πως σύσσωμο το πολιτικό σύστημα ευθύνεται για την κοινή μας κακοδαιμονία. Παρακολουθούν τις συζητήσεις στη Βουλή όπως χαζεύουν το x-factor, ως κάτι φασαριόζικο μα –σε τελική ανάλυση– αδιάφορο. Σπρώχνονται στη συνειδητή φοροαποφυγή, αφού απλά αδυνατούν να καταβάλουν τους βαρύτατους φόρους, και πλέον σχεδιάζουν πώς θα κρύψουν κι άλλο τα μικρά τους εισοδήματα ώστε να αποφύγουν και τα επερχόμενα, ακόμη βαρύτερα, χαράτσια. Δεν νιώθουν πια σχεδόν καμιά ενοχή για την αθέτηση των νόμιμων υποχρεώσεών τους, καθώς είναι εντελώς πεπεισμένοι πως τα χρήματά τους πηγαίνουν στο βρόντο, πως το κράτος «μας» δεν λειτουργεί υπέρ αυτών μα υπέρ εαυτού. Δεν θα διανοούνταν όμως ποτέ να πλαστογραφήσουν κάποιο πτυχίο, λόγω της περηφάνιας τους και μιας έμφυτης νομιμοφροσύνης. Και δεν αποδέχονται ως αναπόδραστη την καταστροφή της χώρας, είτε λόγω συναισθηματισμού ή λόγω ανάγκης, δεδομένου πως και η φυγή στην αλλοδαπή είναι αβέβαιη. Ζητούν λοιπον λύσεις πρακτικές και γρήγορης απόδοσης ώστε να μη μεταβληθούν οριστικά σε νεόπτωχους, ακόμη κι αν πρόκειται να ξεβολευτούν για λίγο. Πιστεύουν σε μια Ελλάδα καλύτερη, όμως δε νμπορούν να της προσφέρουν πια τίποτε άλλο εκτός από τις δεδομένες ικανότητές τους στην παραγωγή πλούτου. 


Κανείς, κανείς απολύτως από τους αυτοαπασχολούμενους και τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες δεν σκοπεύει να συμβιβαστεί με την ιδιότητα του νεόπτωχου. Δεν θα αποδεχθούν αμαχητί την πληβειοποίηση που τους επιβάλλει σταδιακά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, εφόσον όμως συνεχίσουν να πιστεύουν πως αυτή δεν είναι μονόδρομος. Ζητούν να τους δοθεί επιτέλους η ευκαιρία να προσαρμοστούν απερίσπαστοι στα νέα δεδομένα, σε ένα νέο παραγωγικό μοντέλο. Η διαδρομή τους πριν και κατά τη διάρκεια της κρίσης έχει αποδείξει την ικανότητά τους να προκόβουν, ειδικά όταν βρίσκονται σε ένα στοιχειωδώς φιλικό περιβάλλον. Θέλουν την πολιτεία δίπλα τους, να τους παρέχει δίκαιες κοινωνικές υπηρεσίες, να καταργεί τα επαγγελματικά προσκόμματα και να τους αντιμετωπίζει ως τίμιους αγωνιστές κι όχι ως… στρατηγικούς μπαταχτσήδες. 


Όσοι επιβίωσαν στην κρίση χρειάζονται επιτέλους μια σωστή κυβέρνηση για να τους εκφράσει, και η οποιαδήποτε σωστή κυβέρνηση χρειάζεται τέτοιους ανθρώπους για να τη στηρίξουν και για να την εκπροσωπήσουν. Κι αυτό επειδή απλά ολόκληρη η πατρίδα μας χρειάζεται δημιουργικούς πολίτες για να επενδύσουν, για να καινοτομήσουν, για να εξάγουν, για να γεννοβολήσουν και-τελικά-για να καταναλώσουν. Σήμερα οι αστοί, ειδικά οι υποσχόμενοι μαχητές του ιδιωτικού τομέα, δικαιούνται ουσιαστικής πολιτικής εκπροσώπησης περισσότερο από ποτέ, και το πολιτικό σύστημα οφείλει να τους την προσφέρει…

 ΦΑΝΗΣ ΟΥΓΓΡΙΝΗΣ
athensvoice.gr

Είναι η πολιτική τους, ανόητε

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ

Ο​​λοι θυμόμαστε ότι, στο δικό μας δημοψήφισμα πέρυσι, ο επίσημος ΣΥΡΙΖΑ υποστήριξε λυσσαλέα το Grexit – γιατί αυτό ήταν το «όχι», ας μην κρυβόμαστε τώρα. Το κέρδισε άνετα. Ομως, αντί να ακολουθήσει την εντολή του 62% στην κατεύθυνση της ρήξης, ακολούθησε την εντολή του 38% που ήθελε να μείνουμε στην Ευρώπη. Με τον τρόπο αυτό, ο πρωθυπουργός, ο οποίος και ανέλαβε την ευθύνη της στροφής, αναγνώρισε στους ψηφοφόρους του «Ναι» ότι τελικά αυτοί είχαν δίκιο και όχι το κόμμα του, που επεδίωκε τη ρήξη (για να ανοιχτεί η Ελλάδα ελεύθερη στο πέλαγος της αλληλεγγύης των λαών και λοιπές μπούρδες). Παρ’ όλα αυτά ή, μάλλον, εξαιτίας αυτού του λόγου ενδεχομένως, πρέπει τώρα οι υποστηρικτές του «Ναι» να πληρώσουν τον λογαριασμό για την παραμονή στην Ευρώπη. Οι αυταπατηθέντες τιμωρούν τους ρεαλιστές επειδή είχαν δίκιο. Αυτό είπε ευθέως ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Κυρίτσης σε άρθρο του στην κομματική εφημερίδα την περασμένη εβδομάδα και τα πνεύματα άναψαν.

Πρέπει να ευχαριστούμε και όχι να λοιδορούμε τον Γιώργο Κυρίτση του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί μας βοηθά να ξεκαθαρίσουμε την εικόνα των πραγμάτων. Είχαμε λίγο ξεχαστεί παίζοντας με την ψευδαίσθηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εκπασοκίζεται ταχέως· έρχεται όμως ο Κυρίτσης με το άρθρο του και μας θυμίζει ότι ο πυρήνας του ΣΥΡΙΖΑ παραμένει αριστερός και αμετανόητος. Η παραδοχή προσφέρεται για διακωμώδηση· η μέση τάξη είναι σαν τον Ζήκο και ο ΣΥΡΙΖΑ σαν το αφεντικό του στην ταινία «Της κακομοίρας»: τρώει τις σφαλιάρες επειδή έχει δίκιο. Ομως, στην προκειμένη περίπτωση, δεν έχουμε να κάνουμε με έναν Ξέρξη που μαστιγώνει το πέλαγος από τα νεύρα του. Εδώ το χιούμορ δεν βοηθά να φθάσουμε στην ουσία της υπόθεσης· αντιθέτως, μας απομακρύνει.

Δεν είναι από θυμό, κακία ή φθόνο η εξόντωση της μέσης τάξης – όλα αυτά είναι απλώς προσωπικά κίνητρα. «Είναι η πολιτική τους, ανόητε», θα μπορούσαμε να πούμε παραφράζοντας τη γνωστή ρήση του Κλίντον. Πρόκειται για συγκεκριμένη, σταθερή πολιτική που εφήρμοσε η Αριστερά οπουδήποτε στον κόσμο άρπαξε την εξουσία. Τα μέσα που μετέρχεται για τον σκοπό αυτόν ποικίλλουν από την κρατικοποίηση διά της υπερφορολόγησης μέχρι τη φυσική εξόντωση εκατομμυρίων ανθρώπων, όπως έγινε κατά τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό σε Ρωσία και Κίνα. Η Αριστερά πάντα ξέρει ποια δεν είναι τα δικά της τα παιδιά και ξεκινά από αυτά. Αποτυγχάνει τελικά να φτιάξει τον παράδεισο για τα δικά της τα παιδιά· για τα άλλα, όμως, ξέρει να φτιάχνει την κόλαση.

Βεβαίως και είναι διχαστική η πολιτική που παραδέχεται ο Κυρίτσης, αλλά διχαστική είναι εκ φύσεως η Αριστερά. Ας το καταλάβουμε, επιτέλους. Ακόμη και αυτή η Φώφη η Γεννηματά (της Πασοκάρας) αρχίζει να το καταλαβαίνει. Προχθές, λ. χ., κατηγόρησε τον ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή το άρθρο του Κυρίτση, για «εμφυλιοπολεμική συμπεριφορά». Ουάου, όπως θα έλεγε κάποιος. Είναι ιστορικό γεγονός αυτό, διότι -θυμηθείτε– πότε άλλοτε έχει κατηγορηθεί η Αριστερά για «εμφυλιοπολεμική συμπεριφορά» και μάλιστα από κάποιους που θεωρούν ότι επίσης ανήκουν στην Αριστερά; Αυτή η κατηγορία, κατά παράδοση στον τόπο μας, μόνον εναντίον της Δεξιάς απευθυνόταν, και εκείνη, η ηλίθια, τη δεχόταν αδιαμαρτύρητα και απαντούσε με ακόμη περισσότερες μετάνοιες στα πόδια του Μίκη, περισσότερους ύμνους για τη σοφία του Χαρίλαου, με περισσότερες αυτομαστιγώσεις σε συναυλίες στη Μακρόνησο.

Αυτή η πλευρά της κυβέρνησης, την οποία αποκάλυψε ο Κυρίτσης (για όσους δεν την είχαν μυριστεί), είναι η μία. Η άλλη πλευρά της, που συχνά συνυπάρχει με την πρώτη μέσα στα ίδια πρόσωπα, είναι αυτή των απολύτως κυνικών ανθρώπων που τους ενδιαφέρει προπαντός να κρατήσουν την εξουσία και, προκειμένου να το πετύχουν, αφήνουν όλες τις προϋποθέσεις ανοικτές. Και τα δύο αυτά, μέσα στο ίδιο πακέτο, φτιάχνουν την κυβέρνηση, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, στο εσωτερικό τουλάχιστον, θα είναι ταραχώδης, και όσοι προεξοφλούν μια σχετικώς μακρά περίοδο σταθερότητας για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ μάλλον προτρέχουν.

Αυτό που επιχειρεί η κυβέρνηση είναι πιο δύσκολο από το να μάθει πέντε αγγλικούλια ο Τσίπρας για να τον καταλαβαίνουν οι έξω στο περίπου. Η Αννα Βαγενά είναι ένα επικίνδυνα ιδιόρρυθμο πρόσωπο (επικίνδυνη, ιδίως αν τη συναντήσεις νυχτιάτικα να ξεπροβάλλει μέσα από το σκοτάδι), όταν όμως παρομοιάζει το υπερταμείο με τη Τουρκοκρατία, ο καθένας αντιλαμβάνεται το βάθος της εχθρότητας που έχει η Αριστερά για την Ευρώπη. Από παιδί και από τη Βαγενά μαθαίνεις την αλήθεια...

Εκτός από τις εσωτερικές αντιδράσεις που θα συναντούν συνεχώς (έπεται και η ρύθμιση για τα προαπαιτούμενα για την εκταμίευση, ας μην ξεχνάμε), η κυβέρνηση θα αντιμετωπίζει και τη σύγχυσή της. Δείτε, λ.χ., πώς κανείς δεν μπορεί να βγάλει άκρη με το ΕΚΑΣ. Δεν θα επιστραφεί καθόλου; Θα επιστραφεί και θα δοθεί πίσω με άλλον τρόπο; Θα επιστραφεί και πέραν αυτού ουδέν; Ουδείς γνωρίζει τι θα γίνει στο τέλος, αν και το τρίτο είναι το πιθανότερο να συμβεί.

Το μόνο βέβαιο γενικώς είναι ότι η περιπέτεια στην οποία μπλέξαμε έχει μέλλον. Η Αριστερά είναι για την Ελλάδα ό,τι και η Καρχηδόνα για τη Ρώμη. Αν δεν καταστραφεί, αν δηλαδή δεν απαξιωθεί πλήρως πολιτικά, ας μην ελπίζουμε...

.......................................................

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Γιατί έκαναν τη ρύθμιση για τις offshore - Του Τάσου Τέλλογλου

Το νέο καθεστώς νομιμοποιεί τη χρήση κυπριακών και αμερικανικών εταιρειών ή εταιρικών σχημάτων από τις βρετανικές Παρθένες Νήσους και το Λουξεμβούργο: θεωρούνται «συνεργάσιμες» χώρες. Αλλά η διαφορά δεν είναι μεγάλη. Και στις δύο περιπτώσεις το κίνητρο είναι η απόκρυψη χρήματος

H συζήτηση που άνοιξε για το άρθρο 178 και τις εξωχώριες επιχειρηματικές δραστηριότητες πολιτικών προσώπων έχει να κάνει με την ουσία των ελέγχων «πόθεν έσχες»: πρέπει, τελικά, να συμμετέχουν σε εταιρείες της αλλοδαπής οι πολιτικοί, είτε οι ίδιοι είτε μέσω παρένθετων προσώπων;

Ασκοπο ερώτημα. Σαφώς και ο νόμος πρέπει να το απαγορεύει. Δεν γίνεται να αποφεύγουν τους φόρους που επιβάλλουν σε όλους εμάς. Στην πραγματικότητα κανένας πολιτικός δεν αποκαλύπτει τη συμμετοχή του σε ξένες εταιρείες, οπουδήποτε και αν βρίσκονται αυτές. Κοινώς κανένας πολιτικός δεν θα περιλάβει στη δήλωση «πόθεν έσχες» τη συμμετοχή του σε μία ξένη εταιρία. Ακόμα και αν είναι νόμιμος, δεν θα είναι ηθικός. 

Ο νόμος 3849 /2010 του Χάρη Καστανίδη που ψηφίσθηκε ως αντίδραση στο «ηθικό και το νόμιμο» του Βουλγαράκη, απαγόρευε την συμμετοχή των πολιτικών σε κάθε είδους εταιρία της αλλοδαπής. Ο νόμος ψηφίσθηκε. Ε, και; Εμπόδισε τον Ακη Τσοχατζόπουλο να διαθέτει εταιρείες στο εξωτερικό; Ακόμα και αυτή η υπόθεση προέκυψε από δικαστική έρευνα ή διεθνείς διαρροές στοιχείων.

Ας δεχθούμε αρχικά ότι η αντιπολίτευση είναι ειλικρινής όταν λέει ότι δεν έπεσε στην αντίληψη της η σχετική ρύθμιση. Και ας διαβάσουμε πάλι την ίδια τη ρύθμιση.

Τα πρόσωπα που ελέγχονται δεν επιτρέπεται να έχουν συμμετοχή, τα ίδια η με παρένθετα πρόσωπα, σε εταιρεία χώρας που δεν είναι συνεργάσιμη στην παροχή φορολογικών στοιχείων. Στις μη συνεργάσιμες χώρες περιλαμβάνονται όλα τα αστέρια των φορολογικών παραδείσων όπως τα Μάρσαλ Αϊλαντς, η Μαλαισία, η Λιβερία, το Μονακό, τα Νησιά Κουκ, ο Λίβανος. Αλλά για να εντοπισθεί εκείνος που συμμετέχει σε εταιρεία θα πρέπει να υπάρξει κάποια διαρροή από ένα κλειστό σύστημα (όπως πχ συνέβη στα Panama Papers), διαφορετικά ο έλεγχος μικρή σημασία έχει είτε με το παλιό είτε με το καινούργιο καθεστώς.

Συνεπώς η αλλαγή απλά νομιμοποιεί τη χρήση κυπριακών και αμερικανικών (βλέπε Ντέλαγουερ) εταιρειών ή σχημάτων από τις βρετανικές Παρθένες Νήσους ή από το Λουξεμβούργο.

Το αυτοτελές αδίκημα της χρήσης ξένης εταιρείας επιφυλάσσεται στους άλλους που θα «κρύβουν» χρήμα σε μη συνεργάσιμες δικαιοδοσίες. Αλλά η διαφορά δεν είναι πραγματικά μεγάλη αφού και στις δύο περιπτώσεις το κίνητρο είναι η απόκρυψη χρήματος.

Υπάρχει βεβαίως και ένα ερώτημα: Γιατί έπρεπε να γίνει τώρα αυτό; Στην ανακοίνωση του υπουργείου Δικαιοσύνης χρησιμοποιούνται επιχειρήματα του είδους ότι ο Κώδικας Φορολογικών Στοιχείων περιλαμβάνει την έννοια αυτή των υπεράκτιων δικαιοδοσιών (συνεργάσιμες και μη) και δεν θα έπρεπε το πλαίσιο του «πόθεν έσχες» να «υπακούει»σε διαφορετικό καθεστώς. Προφανώς και δεν είναι πολύ πειστικό το επιχείρημα. Και, εν τέλει, γιατί να μην μπει στο νομοσχέδιο για τις τηλεοπτικές άδειες; Γιατί να μην περιληφθεί στο νομοσχέδιο για την πάταξη του λαθρεμπορίου πετρελαίου και τσιγάρων που ακόμα περιμένουμε; Κάποια καλή απάντηση;

Protagon.gr

Αν οι αρχές «μπούκαραν» στα σπίτια θα συγκέντρωναν 45-50 δισ. από τα λεφτά των Ελλήνων

 ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ

Απίστευτες δηλώσεις Χρυσόγονου: Αν οι αρχές «μπούκαραν» στα σπίτια θα συγκέντρωναν 45-50 δισ. από τα λεφτά των Ελλήνων

Με τον πιο περίεργο τρόπο προσπάθησε να εξηγήσει γιατί δεν μπορεί να υπάρξει ρήξη με τους δανειστές ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Κώστας Χρυσόγονος.
Μιλώντας στα Παραπολιτικά 90,1, ο ευρωβουλευτής τόνισε ότι δεν μπορεί να υπάρξει ρήξη με τους δανειστές και ανέλυσε σε θεωρητικό επίπεδο πως θα μπορούσαν να συγκεντρωθούν τα χρήματα που χρωστάει η Ελλάδα.

«Σε ένα θεωρητικό και απευκταίο σενάριο στο οποίο δεν θα υπήρχε συμφωνία τότε μπορεί να προέκυπταν έκτακτες συνθήκες και οι αρχές που θα αναλάμβαναν εκτός κοινοβουλευτικού πλαισίου θα έπρεπε να συγκεντρώσουν ότι χρήματα υπάρχουν σε φυσική μορφή στα χέρια των Ελλήνων – περίπου 55 δισεκατομμύρια όπως είπε - προκειμένου να αποφευχθεί η κατάρρευση της χώρας» είπε ο Κώστας Χρυσόγονος.

«Ενα άλλο σενάριο θα ήταν να βρεθεί χορηγός – που θα μπορούσε να είναι η Κίνα- ο οποίος θα παρέχει στην Ελλάδα 20 δις για να αποπληρωθεί το ΔΝΤ και άλλα 25 προκειμένου να χρηματοδοτηθεί η οικονομία για τη μετάβαση σε άλλο νόμισμα.» πρόσθεσε με νόημα.

http://www.iefimerida.gr

Η αναδιανομή της μιζέριας

ΠΑΣΧΟΣ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗΣ

Κ​​άποτε ο δεξιός Ουίνστον Τσώρτσιλ είχε πει ότι «το εγγενές ελάττωμα του καπιταλισμού είναι η άνιση κατανομή της ευλογίας του. Η εγγενής αρετή του σοσιαλισμού είναι η ίση κατανομή της μιζέριας του». Αυτόν ήρθε να επιβεβαιώσει ο αριστερός βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Κυρίτσης, ο οποίος σε άρθρο του επισημαίνει: «Αν πρέπει να κρατήσουμε μια ανάλυση της σημερινής πραγματικότητας μέσα από τα μάτια του αστικού στρατοπέδου, ας το κάνουμε μέσα από τα λόγια του προέδρου της Ν.Δ.: “Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ διεξάγει έναν ακήρυκτο ταξικό πόλεμο υπέρ των χαμηλότερων στρωμάτων και εις βάρος των ευπορότερων”.

Γι’ αυτό ακριβώς ψηφίστηκε τον Σεπτέμβριο, για να μετακυλήσει όσο μπορεί τα βάρη στους μενουμευρωπαίους, και αυτό ακριβώς κάνει» (Αυγή 26.5.2016).

Η πρώτη ανάγνωση αυτού του άρθρου μάς οδηγεί σε μαύρες σκέψεις. Στη Δημοκρατία η κυβέρνηση εκλέγεται από κάποιους, αλλά είναι κυβέρνηση όλων· οφείλει να ελαφρύνει το σύνολο των πολιτών και όχι να επιβαρύνει κάποιους. Μόνο τα δικτατορικά καθεστώτα τιμωρούν τους πολιτικούς αντιπάλους. Δεν ισχυριζόμαστε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει στόχο να μετατρέψει την Ελλάδα σε σοβιετική δικτατορία, από αυτές που μοίρασαν χουβαρνταλίδικα τη μιζέρια σε όλη την Ανατολική Ευρώπη. Είναι ανίκανοι, ακόμη και γι’ αυτό. Θα πούμε όμως ότι «ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται». Η ηγετική ομάδα του είχε μόνο μία ιδέα, κι αυτή ήταν λάθος: εκβιάζουμε τους εταίρους, παίρνουμε τα λεφτά τους, τα σκορπάμε από το ελικόπτερο, διορίζουμε τους κολλητούς και κυβερνάμε δόξη και τιμή. Δεν είχαν καμιά πρόταση για διόρθωση των χρόνιων παθογενειών, ούτε κάποια σκέψη για παραγωγική ανασυγκρότηση. Τίποτε. Μόνο «πάρε τα λεφτά και σκόρπα...». Θα σχίσουμε το μνημόνιο με ένα νόμο κι ένα άρθρο κι όλα καλά...

Αφού δεν δούλεψε αυτό, και για να δικαιολογήσουν στον σκληρό πυρήνα του κόμματος τις πολλαπλώς καταστροφικές αυταπάτες τους, το γύρισαν στο «ταξικό τσάμικο». Δύο μαρξιστικά κολλυβογράμματα έμαθαν οι οπαδοί τους και μ’ αυτά η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να δικαιολογήσεις τις φούρλες της. Φτιάχνουν νέες αυταπάτες, οι οποίες επίσης θα αποδειχθούν καταστροφικές. Μην ξεχνάμε ότι η αναδιανομή, η ενίσχυση του κράτους πρόνοιας, χρειάζεται κάποιο σχέδιο. Απαιτεί διάβασμα και δουλειά κι όχι στασίδι στα τηλεκαφενεία.

Το θέμα όμως είναι βαθύτερο από τις εξάψεις του κ. Κυρίτση. Το πρόβλημα είναι ότι αυτές οι ανοησίες φλόγισαν επί μακρόν τις τάξεις της αυτοαποκαλούμενης «Προόδου». Ολόκληρες στρατιές αγράμματων αριστερών λιάνισαν σε συνθήματα την πλούσια μαρξιστική παράδοση και ονειρεύονται «ταξικούς πολέμους» (σε μια χώρα που δύο στους τρεις είναι μικρομεσαίοι), «δικτατορίες του προλεταριάτου» σε έναν τόπο που οι αστοί πήραν των ομματιών τους κι έφυγαν, ενώ οι μόνοι προλετάριοι είναι οι μετανάστες· και ούτε καν το σύνολο αυτών: η πρώτη γενιά Αλβανών μεταναστών –όσοι τέλος πάντων έμειναν εδώ– έγιναν προκομμένοι μικρομεσαίοι.

Πολλές χώρες καταστράφηκαν επειδή μεταμόρφωσαν τη μαρξιστική θεωρία σε ουτοπία, η Ελλάδα θα είναι η μόνη που καταστρέφεται επειδή η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ μετατρέπει τη μαρξιστική θεωρία σε ανοησία. Δεν έχουν κάνει καμία –έστω λάθος– επεξεργασία μετάβασης σε μια πιο δίκαιη κοινωνία. Απλώς τσαλαβουτούν σε απαρχαιωμένα συνθήματα και παλιά γινάτια της σταλινικής Αριστεράς. Δεν κατανοούν καν ότι το πρώτο πρόβλημα της χώρας είναι η παραγωγή και έπεται η αναδιανομή. Αναδιανομή χωρίς πλεόνασμα δικαιώνει τον Ουίνστον Τσώρτσιλ. Και με τα μυαλά που κουβαλάει αυτή η κυβέρνηση, το μόνο που μπορεί να αναδιανείμει είναι η μιζέρια.

Έντυπη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ