Είμαστε «τρομοκρατημένοι»;

Είμαστε «τρομοκρατημένοι»;

Στάθης

Κάτι δεν πάει καλά και η τραγωδία μας πάει για κωμωδία. Αίφνης «αποκτήσαμε» τον κ. Μιχελογιαννάκη, όστις βούτηξε ένα μαρκούτσι απ’ τα χέρια ενός δημοσιογράφου και κρατώντας το ο ίδιος σαν ντιζέζ, άρχισε με φόντο το περιστύλιο της Βουλής να αγορεύει επί παντός σεναρίου και σεναρίου.

Ιδρυτής συνιστώσας και ο κ. Μιχελογιαννάκης, υπαγόρευε στον κ. Τσίπρα τι χρη δραν και στον Πανάγαθο τι δέον γενέσθαι. Από την άλλη, άλλος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Μπαλαούρας, πάει σε εκπομπή του ΣΚΑΪ κι αφού κανιβαλίζεται με τους οικοδεσπότες του, στο τέλος καλεί τον κ. Αρη Πορτοσάλτε να πάνε για κάνα ουζάκι!!! Να υποθέσω με μεζέ κανέναν άνεργο, κύριε;

Δεν είναι πράγματα αυτά και ουδεμία σχέση έχουν με τρόπο ενός κόμματος της Αριστεράς ούτε κατά το ήθος ούτε κατά το στυλ, ούτε κατά το χιούμορ.

Πλην όμως, εκτός από τις κόκκινες γραμμές που καλείται να υπερασπισθεί η κυβέρνηση, θα πρέπει να αρχίσει να βγάζει και κόκκινες κάρτες. Προσωπικώς, και όχι μόνον εγώ, δεν μπορώ να παρακολουθήσω πλέον τον κ. Βαρουφάκη. Ισως να μην μπορεί να παρακολουθήσει και ο ίδιος τον εαυτόν του, πότε δίνει συνέντευξη και πότε διαπραγματεύεται. Ο κ. Βαρουφάκης μιλάει μόνος του όσο δεν έχουν μιλήσει όλοι μαζί, όλοι εκείνοι που αρέσκονται να ακούνε τον εαυτόν τους να παραδοξολογεί, να παραθέτει σοφιστείες και να ναρκισσεύεται.

Ο κ. Βαρουφάκης για κάθε ερώτηση διαθέτει δέκα αντικρουόμενες απαντήσεις - είναι πλέον κουραστικό και κυρίως αντιπαραγωγικό. Για παράδειγμα, τα τελευταία με τον ΦΠΑ. Ο οποίος στα χέρια του κ. Βαρουφάκη απέκτησε κβαντικές διαστάσεις με τις πιστωτικές και τις χρεωστικές κάρτες, ενώ ταυτοχρόνως ο ίδιος δηλώνει «τρομοκρατημένος». Αν είναι έτσι, τα λείψανα της Αγίας Βαρβάρας ας βάλουν το χέρι τους μήπως και ο κ. Βαρουφάκης αρχίσει να συναισθάνεται τι λέει όταν μιλάει. Οπως όταν «άδειασε» τον κ. Τσίπρα και τον «έβγαλε ψεύτη» για τα 11,5 δισ. (που ο κ. Πρωθυπουργός είχε πει στη Θεσσαλονίκη ότι θα μπορούσαν να στηρίξουν το πρόγραμμα για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης). Μπα! εγώ του είχα στείλει e-mail ότι κάτι τέτοιο δεν γίνεται, δήλωνε αυτάρεσκα κι ατάραχος ο κ. Βαρουφάκης στη συνέντευξή του στον κ. Χατζηνικολάου στον «enikos».

Ερκος οδόντων, άνθρωπέ μου! 

Κι επιτέλους ποιος νοιάζεται αν ήξερες ή δεν ήξερες ότι φωτογραφίζεσαι για το «Paris Match»; ποιος δίνει δίφραγκο αν εσύ δεν διαβάζεις τέτοια περιοδικά; Και καλά, αν όλα αυτά είναι ελαφρότητες, στα άλλα, τα σοβαρά, πώς λες ό,τι σου ’ρχεται; Τι πάει να πει «Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης με έναν λαό;;(!!!). Τι εννοούμε με το «ένας λαός» τους Ευρωπαίους; Υπ’ αυτήν την έννοια και οι Γήινοι «ένας λαός» είναι. Χαμένος στο διάστημα (αλλά αυτό διορθώνεται)...

Εχω γράψει και παλιότερα ότι το τέλος αρχίζει να έρχεται όταν στα καφενεία σε αρχίζουν στην πλάκα. Δεν ξέρω αν θα φύγει ο κ. Βαρουφάκης απ’ την κυβέρνηση τώρα ή αργότερα, αλλά οφείλω να πω ότι δεν χάρηκα για τη γνωριμία. Τον γνώριζα λίγο, απ’ την αρθρογραφία του στο «Protagon» και από τις παρεμβάσεις του στην τηλεόραση. Ούτε σε διαδηλώσεις τον είχα συναντήσει, ούτε σε άλλους αγώνες. Και τώρα, τέσσερις μήνες Υπουργός, τον γνωρίζω ακόμα λιγότερο. Δεν καταλαβαίνω τι λέει και τι διαψεύδει, ούτε τι κάνει. Γνωρίζω όμως ότι όταν ο κ. Βαρουφάκης τελειώσει με την πολιτική, θα επιστρέψει όπως όλοι οι χομπίστες (της πολιτικής) στα εις εαυτόν, στις διαλέξεις του, στα βιβλία του και μάλιστα από status καλύτερο από εκείνο που είχε, αφήνοντας σε status χειρότερο εκείνους για τους οποίους διαπραγματεύτηκε, τους άνεργους, τους χαμηλόμισθους, τους φτωχούς κι όλους τους άλλους.

Ο ναρκισσισμός μπορεί να είναι μια ιδιωτική υπόθεση του καθενός, όταν όμως επηρεάζει τα δημόσια πράγματα, το πράγμα αγριεύει. Οταν ένας διαπραγματευτής φροντίζει περισσότερο το δικό του πρεστίζ στον τρόπο που διαπραγματεύεται παρά το αποτέλεσμα που επιδιώκει, τότε τα περί την πατρίδα δεν πάνε καλά.

Και πάνε ακόμα χειρότερα όταν ένας διαπραγματευτής αφήνει να εννοηθεί δώθε κείθε ότι παγιδεύθηκε ή ότι του την έστησαν, λησμονώντας ότι πρωταρχική του ευθύνη ήταν ακριβώς να μην αφήσει να τον παγιδεύσουν, να τον ξεγελάσουν κι άλλα τέτοια - για τα οποία μπορεί να κλαίγεται η θεία μου η Φωτούλα, αλλά όχι ένας υπουργός της Αριστεράς.

Πολλοί είχαν εκπλαγεί (ανάμεσά τους κι εγώ) όταν ο κ. Τσίπρας ανέθεσε στον κ. Βαρουφάκη το Υπουργείο Οικονομικών. Και το βάρος των διαπραγματεύσεων. Τώρα ο κ. Πρωθυπουργός επωμίζεται αυτό το βάρος ο ίδιος. Τούτο δεν σημαίνει ότι για την πορεία των διαπραγματεύσεων έως τώρα ευθυνόταν μόνον ο κ. Βαρουφάκης. Οσο κι αν έκανε του κεφαλιού του ο Υπουργός, δεν υπήρξε μόνον δική του η επιλογή της πολιτικής του «κατευνασμού» (για μιαν ακόμα φορά) απέναντι στα θηρία.

Διότι εδώ ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημά μας. Στην πολιτική του «κατευνασμού».

Υστερα από τη νίλα του Ελληνισμού στην Κύπρο το 1974 με τον «Αττίλα», όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις ακολούθησαν έκτοτε την πολιτική του «κατευνασμού» απέναντι σε όλες τις Δυνάμεις. Εχθρικές και «φίλιες». Με καταστροφικά αποτελέσματα. Με την εξαίρεση της αντίστασης του λαού στο Σχέδιο Ανάν, σε όλα τα υπόλοιπα μεγάλα εθνικά θέματα οι ελληνικές κυβερνήσεις ακολουθούσαν πάντα την πεπατημένη του «κατευνασμού», ώσπου φθάσαμε στα μνημόνια, ένα Σχέδιο Ανάν για όλον τον Ελληνισμό πλέον και όχι μόνον για την Κύπρο.

Το αποτέλεσμα ενός «κατευνασμού» ήταν πάντα και είναι πάντα μια ήττα σαν να έχεις χάσει πόλεμο, στην προσπάθειά σου να τον αποφύγεις.

Οταν λοιπόν διαπραγματεύεσαι αρχίζοντας να μιλάς τη γλώσσα που θέλουν να ακούνε τα θηρία, αρχίζεις κι εσύ να προσχωρείς στις σκέψεις τους και τις θέσεις τους. Οσα έχουν συμβεί έως τώρα σε αυτές τις διαπραγματεύσεις αποδεικνύουν πέραν πάσης αμφιβολίας αυτό το γεγονός.

Κι έτσι τώρα η κυβέρνηση της Αριστεράς, αντί να διαπραγματεύεται με βάση τη διακυβέρνησή της, κυβερνά με βάση τις διαπραγματεύσεις της.

Δεν ξέρω αν αυτό αντιστρέφεται, σε πόσο χρόνο και με ποιον τρόπο. Οι δανειστές έχουν κάνει ως τώρα ό,τι γουστάρουν. Εχουν προβεί σε μονομερείς ενέργειες, οδηγούν τη χώρα σε χρηματοπιστωτική ασφυξία και συνεχίζουν να τη σέρνουν σε ανυποληψία. Και βρεθήκαμε σήμερα να βρίσκονται σε θέση ισχύος ισχυρότερη από εκείνη που βρίσκονταν την επαύριον των εκλογών. Την ισχύ τους μεγιστοποιεί η καθ’ ημάς (και επί ημάς) πέμπτη φάλαγγα που διαθέτουν στη χώρα, με ιερές κραυγές για «προδοσία του ΣΥΡΙΖΑ», «ψέματα» και «εξαπάτηση».

Τα λάθη που έγιναν ούτε προδοσίες είναι, ούτε ψέματα που ειπώθηκαν για να εξαπατήσουν οποιονδήποτε. Είναι όμως λάθη. Και στην πολιτική, ή τα λάθη διορθώνονται ή σε τελειώνουν. Η κυβέρνηση, αυτά που δεν μπορεί να κάνει τώρα χάριν του λαού, πρέπει να τα κρατήσει ζωντανά, ώστε να τα κάνει πραγματικότητα στο εγγύς, εγγύτατο μέλλον. Με δεδομένο λοιπόν ότι ο λαός καταλαβαίνει πάντα τι γίνεται, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να βγει απ’ αυτές τις διαπραγματεύσεις με τη χώρα όρθια. Ορθια κι όχι αιχμάλωτη. Με αυτεξούσιον. Ικανή να ρυθμίσει τα του οίκου της.

Αυτά που ζητούν οι εταίροι μας(!) είναι εξ ορισμού δολοφονικά. Η αύξηση του ΦΠΑ θα τινάξει στον αέρα τον ήδη δυσπραγούντα (κυρίως στα εργασιακά) τουρισμό. Οι ομαδικές απολύσεις θα διευκολύνουν την άλωση των επιχειρήσεων και των τραπεζών «γερμανικού ενδιαφέροντος», ενώ η υποβάθμιση κι άλλο των μισθών θα εξασφαλίσει στους δυνάστες μας φθηνή εργασία στο διηνεκές. Με το άρπαγμα των σπιτιών να ολοκληρώνει την καταστροφή.

Ποιος πιστεύει ότι τα μέτρα αυτά δεν έχουν σκοπό να μας αποτελειώσουν; Ποιος δεν βλέπει ότι μας κάνουν πλάκα; (Χθες η ΕΚΤ «απελευθέρωσε» το συγκλονιστικό ποσό των διακοσίων εκατομμυρίων για πάρτη μας.) Είναι φανερό ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν ετοιμάζονται για κάποιον «έντιμο συμβιβασμό», αλλά για τη διαρκή κατοχή και λεηλασία της χώρας. Και είναι εξίσου φανερό (και αναγκαίο) ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με όποιον άλλον στέρξει να βοηθήσει, θα πρέπει να εμποδίσει αυτήν την άλωση. Πάση θυσία! Και εδώ, για την πατρίδα, το πάση θυσία έχει το νόημα που δεν έχει ούτε για το ευρώ, ούτε για οτιδήποτε άλλο...
e-nikos

H ΣΦΗΚΑ

Ρίγα: μηδέν στο πηλίκον

Μαΐου 22, 2015 in Η πολιτική στην καλύβα

«Πολύ ευχαρίστως ναι, αλλά… όχι!», έλεγε ο Κωσταντάρας σε μια από τις κλασσικές του ατάκες στο «στρίγγλο που έγινε αρνάκι». Ακριβώς αυτό είπαν χθες στον Αλέξη Τσίπρα η Μέρκελ και ο Ολάντ, επικαλούμενοι το κακό ΔΝΤ, τη μη ευνοϊκή σύνοδο των άστρων, τα προβλήματα από την πετρελαιοκηλίδα στην Καλιφόρνια κλπ. Η πολιτική δυναμική των ηγετών της Ευρώπης σε κορυφαία επίπεδα! 

Σε εποικοδομητικό κλίμα διεξήχθη, σύμφωνα με τις ανακοινώσεις όλων των πλευρών, η συνάντηση του Πρωθυπουργού κ. Αλ. Τσίπρα με την Καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ και τον Γάλλο Πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ, στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής χθες στη Ρίγα.

Η ελληνική πλευρά κρατάει ως «κέρδος» από τη συνάντηση το γεγονός ότι η κ. Μέρκελ και ο κ. Ολάντ συμφώνησαν ότι έχει επιτευχθεί πρόοδος και ότι «κατανόησαν την ανάγκη μιας συμφωνίας με μακροπρόθεσμο ορίζοντα», δηλαδή μιας συμφωνίας που θα έχει ορίζοντα μεγαλύτερο του έτους και θα συμπεριλαμβάνει και διευθέτηση του χρέους.


Θετικά αξιολογείται επίσης από την ελληνική πλευρά το γεγονός ότι οι δύο ηγέτες εξέφρασαν τη βούληση τους «να συνδράμουν και προσωπικά, αν χρειαστεί, ώστε να ολοκληρωθεί σύντομα η συμφωνία».

Το σήμα ωστόσο που θα ήθελε η ελληνική πλευρά για μια γρήγορη ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων και επίλυση του χρηματοδοτικού προβλήματος της χώρας εντός του Μαΐου ή το αργότερο ως τις αρχές Ιουνίου δεν εξεπέμφθη.

Στο non paper του Μεγάρου Μαξίμου, αλλά και στην κοινή λακωνική ανακοίνωση που εξέδωσαν για τη συνάντηση η Καγκελαρία και το Ελιζέ, δεν υπάρχει αναφορά σε χρονοδιάγραμμα για την επίτευξη συμφωνίας (εντός Μαΐου όπως θα ήθελε η Αθήνα) και δεν γίνεται αναφορά σε κάποιο έκτακτο Eurogroup, αν και σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, το θέμα αυτό ετέθη από τον Πρωθυπουργό κ. Αλ. Τσίπρα στη διάρκεια της χθεσινής συνάντησης.

Ως ιδιαίτερα προβληματικό δε αντιλαμβάνεται η ελληνική πλευρά, ότι οι δύο μεγαλύτεροι εταίροι κατέστησαν σαφές στον κ. Τσίπρα πως η συμφωνία αυτή η οποία επιδιώκεται, θα πρέπει να εγκριθεί και να είναι αποδεκτή και από τους θεσμούς, δηλαδή και από το ΔΝΤ, το οποίο έχει ως τώρα εμφανιστεί με τη σκληρότερη στάση στη διαπραγμάτευση.

Και παρά την σημαντική πρόοδο που έχει γίνει στις συνομιλίες ωστόσο και η οποία διαπιστώθηκε από την κ. Μέρκελ και τον κ. Ολάντ και στη συνάντηση, τα ανοιχτά θέματα παραμένουν στο τραπέζι, όπως έλεγαν σε δημοσιογράφους χθες κυβερνητικές πηγές στη Ρίγα. Στα θέματα αυτά συμπεριλαμβάνονται τα εργασιακά, το ασφαλιστικό και οι δημοσιονομικοί στόχοι για το τρέχον και το επόμενο έτος.

Αυτό που ήταν σαφές πάντως σε όλες τις πλευρές ήταν ότι η συμφωνία θα πρέπει να επιτευχθεί το συντομότερο δυνατόν γιατί το πρόβλημα ρευστότητας της χώρας δεν μπορεί να περιμένει.
Έτσι, σύμφωνα με την κοινή ανακοίνωση της Γαλλίας και της Γερμανίας, στο επίκεντρο των συνομιλιών βρέθηκε η ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος και οι τρεις ηγέτες ήταν σύμφωνοι πως οι συνομιλίες με τους θεσμούς θα πρέπει να συνεχιστούν και να εντατικοποιηθούν.
Real.gr – Πολιτική – Συμφωνήθηκε επιτάχυνση των συνομιλιών.

Βαρουφάκης

               Τελικά είναι εθισμένος στην αυτοδιάψευση!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Είστε ερασιτέχνες, είστε επικίνδυνοι!

Ο Γιάνης είναι λέει τρομοκρατημένος με την κατάσταση της ελληνικής Οικονομίας. Κι εμείς Γιάνη μου είμαστε τρομοκρατημένοι. Από εσένα και τους συναδέλφους σου. Είστε ερασιτέχνες, είστε ανίκανοι, είστε επικίνδυνοι. Η μόνη υπηρεσία που μπορείτε να προσφέρετε στην Ελλάδα είναι να σηκωθείτε να φύγετε. Η παραμονή σας στην εξουσία απειλεί σοβαρά το έθνος. 

Έχουμε βαρεθεί τον Γιάνη να δίνει συνεντεύξεις σαν να πρόκειται για σταρ του σινεμά. Έχουμε βαρεθεί τους ερασιτέχνες μάγους να ξεδιπλώνουν κάθε μέρα την αλαζονεία τους στο παζάρι των παραισθήσεων. Εκείνοι που άρπαξαν την ψήφο του ελληνικού λαού με ψέματα, μας λένε τώρα ότι τρομάζουν με την κατάσταση της ελληνικής Οικονομίας. Μάλιστα! Και ποιος τα έκανε έτσι Γιάνη; Όσοι συμμετέχουν στον θίασο των ερασιτεχνών είναι υπεύθυνοι για τα όσα έχουν συμβεί και για τα όσα πρόκειται να συμβούν. Καθαρά και ξάστερα.

Το καθημερινό show του Γιάνη, της Ζωής και των υπόλοιπων σταρ αυτού του θιάσου του τρόμου φτάνει στο τέλος του. Είτε επειδή θα ψηφίσουν ένα νέο μνημόνιο είτε γιατί δεν θα το ψηφίσουν. Μαζί με αυτό τελειώνει και το παραμύθι της ηθικής υπεροχής της αριστεράς. Οι Φλαμπουράρηδες μας έλεγαν μέχρι προχτές ότι δεν έχουν κυβερνήσει. Λάθος! Ορίστε, λοιπόν, κυβέρνησαν. Απολαύστε τους. Το καφενείο των φιλάθλων θα είχε να προσφέρει καλύτερα αποτελέσματα. Αφήστε που η μισή λαοπρόβλητη κυβέρνηση είχε στασίδι και στα ένδοξα χρόνια του ΠΑΣΟΚ.

Όταν παίρνεις την εξουσία υποσχόμενος ότι θα σκίσεις το μνημόνιο με ένα άρθρο και στην συνέχεια ισχυρίζεσαι ότι αυτό ήταν «σχήμα λόγου», είσαι ένας κοινός πολιτικός απατεώνας. 

Πως αλλιώς μπορεί κανείς να αποκαλέσει εκείνους που ήξεραν ότι δεν μπορούν να κάνουν πράξη τα όσα υπόσχονται και παρόλα αυτά μοίραζαν πέτσινες επιταγές; Ποιος υποσχέθηκε 13ο μισθό, αύξηση των κατώτερων μισθών και άλλα; Εκτός κι αν πίστευαν ότι τα απαραίτητα χρήματα θα τα έφερνε ο Άγιος Βασίλης. Τότε αλλάζει το πράγμα...

Όχι ότι ο ελληνικός λαός δεν είναι υπεύθυνος γι' αυτό που μας συμβαίνει. Θέλησε και τον κορόιδεψαν. Του είπαν ότι ανακάλυψαν την μηχανή του χρόνου κι ότι θα τον επαναφέρουν την επομένη των εκλογών στο 2008 και ο ελληνικός λαός το παραμύθι αυτό το «αγόρασε». Ένας λαός που έχει μάθει να του χαϊδεύουν τα αφτιά...

Το χειρότερο όλων είναι ότι σε περίπτωση που φύγουν αυτοί, δεν υπάρχουν άλλοι για να έρθουν. Είναι κατάντια για μία χώρα που θέλει να λέει ότι είναι ο κληρονόμος του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Κατάντια να μην μπορεί να βρει μία ικανή ομάδα έντιμων πολιτικών να την οδηγήσει με ασφάλεια σε ένα ήρεμο λιμάνι.

..................................

capital.gr

Θανάσης Μαυρίδης

thanasis.mavridis@capital.gr

Συμφωνώ, αλλά είναι και ο ελληνικός λαός υπεύθυνος, ολοι μας είμαστε υπεύθυνοι!!!

Η δυναμική Ζωή

Κέζα Λώρη   

Λένε για την Ζωή Κωνσταντοπούλου ότι χάνει το δίκιο της από το ύφος της. Διαμαρτυρήθηκε έντονα στον αξιωματικό που είχε κλείσει το δρόμο έξω από τη Βουλή ώστε να μην περάσουν διαδηλωτές. Είπε λοιπόν ότι θέλει να μετακινούνται ελεύθερα οι πολίτες έξω από το κτήριο που φιλοξενεί τη Δημοκρατία. Το ύφος της λοιπόν κρίθηκε υπεροπτικό, ανάγωγο, ειρωνικό, απαξιωτικό. Εν ολίγοις εάν διατύπωνε το ίδιο αίτημα με ύφος «νιάου βρε γατούλα», θα άλλαζε η αντιμετώπιση.

Ας δούμε την ουσία της παρέμβασης. Η πρόεδρος της Βουλής είναι συνεπής στην άποψη που είχε από παλιά, πριν το κόμμα της γίνει κυβέρνηση. Δεν συμφωνεί με την εικόνα φρουρίου, δεν συμφωνεί με τις κλούβες που παρεμποδίζουν πεζούς και οχήματα, δεν συμφωνεί με τις κλειστές πόρτες του γραφείου της. Πρόκειται για πολιτική άποψη. Η Αριστερά είναι κατά της καταστολής, κατά της προληπτικής περιφρούρησης και κατά της αστυνομοκρατίας.

Θα πουν ορισμένοι ότι η Κωνσταντοπούλου υποβαθμίζει το ρόλο της. Είναι τρίτη τη τάξει στο πολίτευμα και κατεβαίνει στο πεζοδρόμιο για να επιπλήξει ένα όργανο της τάξης. Για κάποιον συντηρητικό αυτή η παρέμβαση εκλαμβάνεται ως συναγελασμός με κατώτερους, με μια κακώς εννοούμενη άνεση ενός θεσμικού προσώπου. Εντούτοις για κάποιον προοδευτικό αυτή η πρωτοβουλία είναι η απόδειξη μιας τοποθέτησης: η Κωνσταντοπούλου παραμένει στις επάλξεις, είναι από την πλευρά των αγωνιστών, δεν ξιπάστηκε από το οφίτσιο.

Να αναγνωρίσουμε ότι η Ζωή Κωνσταντοπούλου έχει έντονη προσωπικότητα και καθώς έχει ιστορικό διενέξεων, οι παρεμβάσεις της κρίνονται εκ των προτέρων. Εχει χαρακτηριστεί. Στην κοινοβουλευτική ομάδα οι ομιλίες της ανάβουν τα αίματα, είτε αναφέρεται στις δανειακές συμβάσεις ή στον διορισμό του προέδρου τη κρατικής τηλεόρασης.

Αυτός όμως είναι ο ρόλος του βουλευτή ο οποίος εκλέγεται με σταυρό προτίμησης: να έχει άποψη, να τοποθετείται, να τεκμηριώνει, να διαφωνεί, να εφιστά την προσοχή, να εγκαλεί, να προσθέτει, να εμπλουτίζει. Εχουμε συνηθίσει τους βουλευτές κλακαδόρους που λένε πάντα «ναι» στον αρχηγό, ακόμη και όταν συνεδριάζουν τα κομματικά όργανα. Εχουμε συνηθίσει τις γυναίκες που κρίνονται από το φύλο τους και όταν διαφοροποιούνται από το μοντέλο Μπάρμπι, υπηρετούν μια πολύ συγκεκριμένη εικόνα της γυναίκας. Η Κωνσταντοπούλου είναι δυναμική πέρα από τα στερεότυπα και απολύτως συνεπής σε όσα πιστεύει.

ΤΟ ΒΗΜΑ

Θα πούμε μερικοί, πως αν ήθελε να κάνει την παρέμβασή της σωστά,  θα έπρεπε να επικοινωνήσει με τον Πανούση, από το γραφείο της, Λώρη.

Και όχι να δίνει παράσταση!!

Και η εξήγηση θα ρθει κάποτε όταν δεν θα χρειάζεται πια καμία εξήγηση.

Και η εξήγηση θα ρθει κάποτε όταν δεν θα χρειάζεται πια καμία εξήγηση.

Τάσος Λειβαδίτης