Μας μιλάει ο Καβάφης μέσα απ’ τις λέξεις και ‘μεις προσπαθούμε όσα το μυαλό κατανοεί, να καταφέρει κι η ψυχή μας να χωνέψει. Λες και τα χωνεμένα μπορoύν με κάποιο τρόπο να εφαρμοστούν ευκολότερα. Ένα από αυτά τα «απλά», είναι και το επόμενο.
«Ότι αρχίζει, θα τελειώσει. Ότι δεν αρχίσει δε θα τελειώσει και ποτέ. Έρωτας δεν είναι μόνο ότι εκπληρώθηκε- είναι και ότι πόθησες. Ίσως γι’ αυτό μας τρώνε για πάντα οι ανεκπλήρωτοι έρωτες. Δεν πεθαίνουν γιατί δεν κατάφεραν να γεννηθούν.»
Τι σημαίνει, όμως, ο όρος "ευτυχία" για τον Πασκάλ Μπρυκνέρ; Ο ίδιος ορίζει την ευτυχία ως μια στιγμή ιδιαίτερης χάρης και χαράς, διαφορετικής ποιότητας από αυτές που βιώνουμε μια συνηθισμένη ημέρα, η οποία μας προσδίδει το αίσθημα ότι η ζωή μας κινείται προς την σωστή κατεύθυνση. Τέτοιες στιγμές συμβαίνουν στις ζωές μας χωρίς να τις περιμένουμε. Για παράδειγμα, κατά την διάρκεια ενός γεύματος με φίλους μπορεί να αισθανθούμε ξαφνικά ότι ζούμε κάτι μοναδικό, ότι υπάρχει, στην στιγμή αυτή, κάτι παραπάνω από μια συνάθροιση γνωστών σε εμάς ανθρώπων, μια ιδιαίτερη "ποιότητα" στην στιγμή που όμοιά της δεν θα επαναληφθεί αλλά που θα μείνει ανεξίτηλη στην μνήμη μας. Για αυτό και η ευτυχία είναι περισσότερο μια στιγμή στην ζωή μας παρά μια μόνιμη κατάσταση και αν προσπαθήσουμε να την διατηρήσουμε περισσότερο από όσο αυτή πραγματικά διαρκεί κινδυνεύουμε να υποδυόμαστε τους ευτυχισμένους παρά να αισθανόμαστε ευτυχισμένοι.
"Η αέναη ευφορία – Δοκίμιο για το καθήκον της ευτυχίας"
