Edito 565

ΦΩΤΗΣ ΓΕΩΡΓΕΛΕΣ

Τηλεοπτική εκπομπή και η παρουσιάστρια εκφωνεί όλο το ποίημα του δημοσιογραφικού λαϊκισμού, αυτό που επαναλαμβάνεται τόσο αυτούσιο από παντού, ώστε μας φαίνεται πια κοινός τόπος: Οι κακοί ξένοι που «απαιτούν», που έχουν βάλει «στο στόχαστρο» τους συνταξιούχους, που «επιβάλλουν» συνεχώς νέα μέτρα. Ως πότε θα συνεχίζεται αυτό το βιολί, ρωτάει στο παράθυρο τον ανταποκριτή του σταθμού στο Βερολίνο, γιατί οι δανειστές μας ζητάνε και νέα μέτρα; Γιατί ακόμα, απαντάει αυτός, το 2015, το 48% των δημοσίων υπαλλήλων βγήκε στη σύνταξη σε ηλικία κάτω από τα 55 έτη.

Παγωμάρα στο στούντιο, ο άφρων νεαρός δημιουργεί ρωγμές στα θεμελιώδη ψεύδη, αυτά με τα οποία διαπαιδαγωγείται στην εικονική πραγματικότητα ένας ολόκληρος λαός, χρόνια τώρα. Ναι, όμως μ’ αυτή τη σύνταξη ζουν τις οικογένειές τους, προσπαθεί να το σώσει η παρουσιάστρια. Κάθε προνόμιο, κάθε «κεκτημένο» έχει οπωσδήποτε έναν ευγενή σκοπό, αν η δικιά μου γενιά βγήκε στη σύνταξη στα 50, δεν είναι ότι φορτώνει το βάρος στα παιδιά της, όχι προς θεού, μ’ αυτή ακριβώς τη σύνταξη συντηρεί τα παιδιά της. Τα οποία οδήγησε στην ανεργία.

Και έτσι να ’ναι, συνεχίζει απαθής ο ανταποκριτής, γι’ αυτό χρειάζονται λεφτά, δηλαδή νέα μέτρα. Εδώ δεν υπάρχει άλλη διαφυγή, η παρουσιάστρια δραπετεύει από την πραγματικότητα και επιστρέφει στο γνώριμο έδαφος της ελληνικής πραγματικότητας, στο θρήνο. Όποιος φωνάζει περισσότερο και καταγγέλλει, έχει δίκιο. Το ξέρεις ότι έχουμε 1,5 εκατομμύριο ανέργους, ότι οι άνθρωποι πεινάνε, ότι δεν έχουν φάρμακα, ότι αυτοκτονούν. Και τα λοιπά και τα λοιπά. Η γνωστή απάτη τόσων χρόνων. Δεν υπάρχουν δύο διαφορετικές πολιτικές να διαλέξουμε ποια είναι η σωστή, αλλά κάποιοι που νοιάζονται για τους ανέργους και τους φτωχούς, που «στενοχωριούνται» όταν παίρνουν μέτρα και ψηφίζουν μνημόνια, και κάποιοι άλλοι «ανάλγητοι» που τα κάνουν όλα αυτά με χαρά. Κι έτσι αυτοί που υπερασπίζονται το χρεοκοπημένο σύστημα, αυτοί που δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα, οι βολεμένοι της μεταπολίτευσης, αυτοί δηλαδή που είναι υπεύθυνοι για την ύφεση και την ανεργία, ζητάνε και τα ρέστα.

Ο λυρισμός του τίποτα, οι «αξιοπρέπειες, τα ηθικά πλεονεκτήματα, οι αποθήκες ψυχών, οι ανθρωπιστικές κρίσεις, τα μαθήματα ανθρωπιάς, η ελπίδα, η αντίσταση», κρύβουν ότι το περιεχόμενο είναι όχι απλώς η διαιώνιση αλλά η παλινόρθωση του παλιού συστήματος. Ότι η κυβέρνηση είναι πιο «συστημική» και από τις προηγούμενες. Αυτό είναι άλλωστε και η δύναμή της. Ακόμη και σήμερα, ακόμα και σοβαροί άνθρωποι, λένε ότι τελικά δεν γινόταν αλλιώς, ότι οι μνημονιακές υποχρεώσεις οδηγούν σε μέτρα μονόδρομο. Ξαναζούμε την «αντιμνημονιακή απάτη» με την αντίθετη φορά τώρα, από τη στιγμή που οι πρώην αντιμνημονιακοί έγιναν οι καλύτεροι φίλοι της Μέρκελ και μνημονιακοί: Ότι δηλαδή δεν γινόταν αλλιώς, είτε θα σκίζαμε τα μνημόνια και θα γινόμασταν μια μπανανία της Μεσογείου είτε θα τα υπογράφαμε και θα κάνουμε αυτά όλα που γίνονται. Είναι ψέμα. Μπορούμε να κάνουμε άλλες επιλογές.

Η ευθύνη των Μέσων Ενημέρωσης σ’ αυτή την παραπλάνηση είναι τεράστια. Κάθε φράση που αρχίζει με τις λέξεις «οι δανειστές ζητάνε μέτρα» είναι ψέμα αν δεν συνοδεύεται από τις λέξεις «για να μην παρουσιάσει νέα ελλείμματα ο προϋπολογισμός». Όλα πρέπει να αρχίζουν με τη φράση «δεν πληρώνουμε χρέος αλλά κράτος». Από τα 3 μνημόνια, τα 60 δις πήγαν στο δημόσιο προϋπολογισμό. Ακόμα χρειαζόμαστε χρήματα για να καλύψουμε τα έξοδα του κράτους. Και δεν μπορούμε να τα υπερβούμε γιατί δεν υπάρχει κανείς να μας δανείσει. Γιατί βρεθήκαμε πάλι στην ίδια θέση του 2011, του ’12, του ’13; Είναι μήπως ο Αλέξης Τσίπρας, εκτός από «γερμανοτσολιάς» που ψηφίζει μνημόνια, και πιο «νεοφιλελεύθερος» από τους προηγούμενους και κόβει τις συντάξεις; Φοβάμαι ότι βρισκόμαστε στον έβδομο χρόνο της κρίσης κι ακόμα δεν έχουμε καταλάβει τι μας συμβαίνει. Θα περάσει κι αυτή η κυβέρνηση, όπως οι προηγούμενες, και δεν θα έχουμε ακόμα κατανοήσει τι φταίει, θα πιστεύουμε πως το πρόβλημα ήταν ότι ο Τσίπρας «πρόδωσε». Ενώ το πρόβλημα είναι ακριβώς το αντίθετο, προσπαθεί να κρατήσει όσο μπορεί τη λαϊκή εντολή: Δηλαδή να μην αλλάξει τίποτα, γιατί γι’ αυτό ψηφίστηκε αυτή η κυβέρνηση, με την υπόσχεση ότι μαγικά θα ξαναγίνουν όλα όπως πριν.

Έτσι, όλη αυτή η συζήτηση για τα νέα μέτρα, τους νέους φόρους, τις νέες μειώσεις συντάξεων εξαιτίας των μνημονίων, είναι παραπλανητική. Φυσικά θα έπαιρνε η κυβέρνηση νέα μέτρα, περισσότερα από τους προηγούμενους. Αφού δημιουργεί νέα ελλείμματα. Γιατί κάνει αγορές όπλων 500 εκατομμυρίων. Γιατί δίνει αυξήσεις σε επιλεγμένα τμήματα δημοσίων υπαλλήλων. Γιατί δίνει επιδόματα σε συνδικαλιστές. Γιατί η ΔΕΗ γύρισε σε ζημιές 100 εκατομμυρίων ενώ είχε κέρδος 90 εκ. τον προηγούμενο χρόνο. Γιατί ιδρύει δεκάδες επιτροπές στο δημόσιο και προσλαμβάνει «εθελοντές» και αμειβόμενους με «οδοιπορικά». Γιατί ιδρύει νέες ΔΕΚΟ, τη ΔΕΠΕΝΕ. Γιατί επαναφέρει την επετηρίδα στους εκπαιδευτικούς, μειώνει τα ωράρια του δημοσίου, θέλει να επιστρέψει στα παλιά ωράρια των φαρμακείων, να φτιάξει καινούργιες κρατικές τράπεζες, όπως η Αττικής, για να διαχειρίζεται το χρήμα όπως θέλει, χρεοκοπώντας έτσι και το ταμείο Μηχανικών. Γιατί δημιουργεί νέα τηλεοπτικά κανάλια, αγοράζοντας επικοινωνιακή υποστήριξη. Φυσικά και δεν έχει να προσλάβει νοσηλευτές και οι καρκινοπαθείς δεν κάνουν τη θεραπεία τους. Αφού προσλαμβάνει δημοσιογράφους.

Έβδομο χρόνο, δεν μπορούμε να μιλάμε πια για «οικονομική κρίση». Δεν μας φταίει ούτε η κρίση, ούτε τα μνημόνια, ούτε το χρέος. Όλη αυτή η σκηνοθεσία των ατελείωτων «διαπραγματεύσεων», του «έκτακτου», του «ξένου παράγοντα», προσπαθεί να αποκρύψει ότι αυτή είναι η κανονική μας κατάσταση. Ζούμε όπως ζούμε γιατί αυτές τις πολιτικές επιλογές έχουμε κάνει. Κρατικά κανάλια αντί για νοσηλεία στους καρκινοπαθείς.

Η Ελλάδα χρεοκοπεί άλλη μια φορά φέτος, όχι γιατί άλλαξε με τη «πρώτη φορά» νέα κυβέρνηση. Αλλά γιατί κυβέρνηση και εκλογικό σώμα πίστεψαν ότι μπορούν να μην αλλάξουν, να επιστρέψουν στο 2009. Η παλινόρθωση του «ancient regime» οδήγησε στη νέα ύφεση.

athensvoice.gr

Τρεις επιτροπές για μια Μπολόνια

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΛΑΚΑΣΑΣ

• 

Η Σία Αναγνωστοπούλου θέλει να εκμοντερνίσει την ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση, στο πλαίσιο της Συνθήκης της Μπολόνια, και για τον λόγο αυτό συστήνει... επιτροπές. Η αναπληρώτρια υπουργός Παιδείας, αρμόδια για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, αφού όρισε νέα μέλη σε μια επιτροπή στις αρχές Δεκεμβρίου 2015, ύστερα από δύο μήνες –τον Ιανουάριο του 2016– τριπλασίασε τα μέλη της ίδιας επιτροπής, ενώ όρισε και μία ακόμη συμβουλευτική επιτροπή. Oλα αυτά, βέβαια, κινούνται σε εντελώς αντίθετη πορεία και ακυρώνουν στην πράξη τις προεκλογικές διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ κατά της Συνθήκης, την οποία μάλιστα ο πρώην υπουργός Παιδείας Αριστείδης Μπαλτάς, στις 20 Μαΐου 2015, είχε χαρακτηρίσει «αποτυχία», απευθυνόμενος στους 47 Ευρωπαίους υπουργούς Παιδείας στη Σύνοδο στο Ερεβάν της Αρμενίας.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προκήρυξε το πρόγραμμα «Modernisation of Higher Education in Greece - MOHE». «Στόχος είναι ο εκσυγχρονισμός της ανώτατης εκπαίδευσης στη χώρα μας μέσα από τη μελέτη βασικών παραμέτρων του ευρωπαϊκού χώρου ανώτατης εκπαίδευσης. Η προσπάθεια αυτή θα βοηθήσει στη διεθνοποίηση των Ιδρυμάτων Ανώτατης Εκπαίδευσης και στην ανάπτυξη της έρευνας και της καινοτομίας», αναφέρει επίσημο έγγραφο της αρμόδιας υπηρεσίας του υπουργείου Παιδείας, στις 18 Μαρτίου 2016. Το ύψος του διαθέσιμου κονδυλίου για την υποστήριξη της εφαρμογής των μεταρρυθμίσεων της Μπολόνια είναι το ανώτερο 123.483,60 ευρώ, ένα από τα υψηλότερα ποσά – μόνον η Βρετανία, η Ιταλία και η Ολλανδία πήραν μεγαλύτερα ποσά, ενώ κοντά στο ελληνικό κονδύλι είναι εκείνα της Ισπανίας, της Πολωνίας και της Ουγγαρίας. Το MOHE για την Ελλάδα έχει συνολικό προϋπολογισμό 154.354,50 ευρώ. Το πρόγραμμα άρχισε να υλοποιείται στις αρχές του 2015 –στις 10 το πρωί, την Tρίτη 20 Ιανουαρίου 2015, στο γραφείο 2158, πραγματοποιήθηκε στο υπουργείο Παιδείας η πρώτη συντονιστική συνάντηση μεταξύ των εμπειρογνωμόνων (experts)–, με τη συγκρότηση της σχετικής τριμελούς επιτροπή για την υλοποίηση του προγράμματος. Ωστόσο:

• Σχεδόν έντεκα μήνες μετά, στις 4 Δεκεμβρίου 2015, η κ. Αναγνωστοπούλου αλλάζει τα τρία πρόσωπα της πρώτης επιτροπής. Οι νέοι είναι στελέχη του υπουργείου Παιδείας.

• Στις 22 Ιανουαρίου 2016, η κ. Αναγνωστοπούλου αλλάζει την απόφαση της 4ης Δεκεμβρίου και αναιτιολόγητα τριπλασιάζει σε εννέα τα μέλη της επιτροπής «για τη διαχείριση και την εφαρμογή του προγράμματος MOHE». Τα καινούργια μέλη είναι στελέχη του υπουργείου Παιδείας και του ΙΚΥ.

• Καλή η υλοποίηση αλλά ποιος θα συμβουλεύει τους... χειρώνακτες του προγράμματος. Στις 21 Ιανουαρίου 2016, η κ. Αναγνωστοπούλου όρισε επιτροπή εμπειρογνωμόνων για την υποστήριξη της εφαρμογής του προγράμματος. Τα έξι μέλη είναι διδάσκοντες σε ΑΕΙ/ΤΕΙ.

«Μήπως, τελικά, οι επιτροπές φτιάχνονται για να βολεύεται κόσμος με πελατειακά κριτήρια;», ρωτά σε κοινοβουλευτική ερώτηση προς τον υπουργό Παιδείας Νίκο Φίλη και την κ. Αναγνωστοπούλου ο βουλευτής του Ποταμιού και πανεπιστημιακός Γιώργος Μαυρωτάς.

Μεθαύριο Παρασκευή 15 Απριλίου στο Πανεπιστήμιο Πατρών και την προσεχή Δευτέρα 18 Απριλίου 2016 στο ΤΕΙ Αθήνας θα διεξαχθούν δύο επιτόπια εργαστήρια (in situ workshops) για τον εκσυγχρονισμό της ανώτατης εκπαίδευσης της Ελλάδας. «Στα εργαστήρια οι εμπειρογνώμονες θα παρουσιάσουν ευρήματα της έρευνας που διεξάγεται στα ΑΕΙ της χώρας από τις 22 Φεβρουαρίου, μέσα από τη συμπλήρωση ηλεκτρονικού ερωτηματολογίου, καθώς στους συμμετέχοντες θα δοθεί η δυνατότητα να ανταλλάξουν απόψεις και προβληματισμούς, συμβάλλοντας προς την κατεύθυνση της υλοποίησης των στόχων της πρότασης», όπως αναφέρει ανακοίνωση του υπουργείου. Οπως σχολίασε στην «Κ» έμπειρος πανεπιστημιακός, «πρόκειται για ένα πρόγραμμα ΕΣΠΑ που ολοκληρώνεται και στο οποίο κάποιοι βολεύτηκαν»;

Έντυπη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Ενα μάτσο ρουσφέτια

ΠΑΣΧΟΣ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗΣ

Μέχρι τώρα ξέραμε τις φωτογραφικές διατάξεις. Ηταν γενικόλογες, αλλά οι υποψιασμένοι γνώριζαν ότι ψηφίζονταν προς όφελος συγκεκριμένων ομάδων. Δεν θυμόμαστε να υπήρξε ποτέ νομοθέτηση υπέρ μεμονωμένων προσώπων. Ο θίασος της Πρώτης Φοράς δεν έχει τέτοια κωλύματα. Νομοθετεί προσωπαγείς εξαιρέσεις ακόμη και για μετεγγραφές στα ΑΕΙ!

Είναι αχταρμάς το σχέδιο νόμου που κατέθεσε το υπουργείο Παιδείας, με τίτλο «Σχέδιο νόμου: Ρυθμίσεις για την έρευνα και άλλες διατάξεις». Αυτό φαίνεται όχι μόνο από το γεγονός ότι το κατέθεσε προχθές βράδυ, το απέσυρε χθες το μεσημέρι και το επανακατέθεσε χθες το απόγευμα. Είναι αχταρμάς, διότι εμπεριέχει μόνο «άλλες» και δη ρουσφετολογικές διατάξεις. Και μπορεί να αποσύρθηκε η φωτογραφική διάταξη που «αθώωνε» τον υπουργό κ. Γιώργο Σταθάκη, αλλά παρέμειναν πολλά ρουσφέτια. Ετσι η Πρώτη Φορά φτιάχνει νέες επιτροπές για το κάτι τις επιπλέον των ημετέρων. Συγκροτεί ενδεκαμελή περιφερειακά επιστημονικά συμβούλια έρευνας και καινοτομίας. Λεφτά για έρευνα δεν έχουμε, αλλά θα αποκτήσουμε 143 νέα μέλη επιτροπών (11 μέλη επί 13 Περιφέρειες) που θα την εποπτεύουν. Νομιμοποιούν «συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου... εφόσον αυτές έληξαν μέχρι τις 31-12-2015, κατά παρέκκλιση των διατάξεων του ν. 2190/1994», εκτός δηλαδή του νόμου για το ΑΣΕΠ. Αφορά δύο μόνον φορείς! Ενας Θεός ξέρει ποιους θέλουν να βολέψουν... «Τα Ερευνητικά Πανεπιστημιακά Ινστιτούτα (ΕΠΙ), που ιδρύθηκαν κατ’ εξουσιοδότηση του άρθρου 17 του ν. 2083/1992 και των οποίων η λειτουργία έληξε στις 31-12-2015, εξακολουθούν νόμιμα να λειτουργούν». Ποιος θα τα χρηματοδοτεί; Το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους σήκωσε τα χέρια ψηλά: «Για την εν λόγω δαπάνη δεν εστάλησαν στοιχεία από το επισπεύδον Υπουργείο».

Είναι απίστευτο αλλά πρέπει να είναι το μοναδικό σχέδιο νόμου, από συστάσεως του ελληνικού κράτους, που δεν είχε ψήγμα πολιτικής. Είναι 26.784 λέξεις μόνο ρουσφέτια. Αλλά αυτό δεν είναι καν το χειρότερο. Στο άρθρο 30, ανάμεσα σε διατάξεις για πάγια μηνιαία αποζημίωση, για δημιουργία και ενημέρωση βιβλιοθήκης, για κάτι «ιατρικά μηχανήματα του Ευγενιδείου Θεραπευτηρίου» και πολλά άλλα ασύνδετα μεταξύ τους θέματα, έσκασε μια διάταξη όπου «κατ’ εξαίρεση για ανθρωπιστικούς λόγους και για λόγους προστασίας θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων» μετεγγράφονται (ονομαστικώς!) και τρεις Ελληνες φοιτητές από το ένα ΑΕΙ στο άλλο! Στην αιτιολογική έκθεση αναφέρεται ότι οι μετεγγραφές γίνονται «για λόγους υγείας», κι εδώ προκύπτουν κάποια ερωτήματα. Οι μετεγγραφές φοιτητών για λόγους υγείας προβλέπονται από τους υπάρχοντες νόμους με συγκεκριμένες διαδικασίες –χαρτιά, επιτροπές, κ.λπ.–, τις οποίες, μάλιστα, ο κ. Αριστείδης Μπαλτάς έκανε εξαιρετικά χαλαρές. Προς τι, λοιπόν, η ονομαστική νομοθέτηση τριών μόνον εξαιρέσεων; Πώς έμαθε η ηγεσία του υπουργείου ότι οι συγκεκριμένοι άνθρωποι έχουν πρόβλημα υγείας και αποφάσισαν να τους μεταγράψουν εκτός τυπικής διαδικασίας; Ποιος έκανε την ιατρική γνωμάτευση και από ποια συμβουλευτικά (έστω) όργανα πέρασε; Και πέρα από αυτά: ποιοι λόγοι υγείας επιβάλλουν ώστε η «Γ. Θ., φοιτήτρια του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, μετεγγράφεται κατ’ εξαίρεση στο Χαροκόπειο»; Εχει καλύτερο κλίμα στην Καλλιθέα από το κέντρο της Αθήνας; Ημαρτον πια...

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Συνεχίζονται οι ζαριές

ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ

Λέγαμε πως η πίεση θα φέρει την αναπόφευκτη ζαριά, και να που ήλθε. Ο πρωθυπουργός αποφάσισε να ξαναδοκιμάσει την καθαρή πολιτική διαπραγμάτευση, με ταξίδια και το σχετικό δράμα. Η απειλή της μονομερούς νομοθέτησης μπήκε στο τραπέζι. Το μέτωπο με το ΔΝΤ έχει από καιρό στηθεί και υπηρετείται πιστά. Ενα ταξίδι στο Παρίσι και στο Ευρωκοινοβούλιο είναι ασφαλώς πάντοτε μέρος αυτού του σκηνικού. Ο γόρδιος δεσμός της ρύθμισης του χρέους και το μπρα ντε φερ Ευρωπαίων - ΔΝΤ είναι επίσης ακόμη εδώ.

Το ερώτημα είναι: Η ζαριά του κ. Τσίπρα θα βγάλει κάποιο αποτέλεσμα ή θα έχουμε μια επανάληψη του περυσινού καλοκαιριού; Η Ελλάδα δεν αποτελεί επί της ουσίας συστημικό κίνδυνο για την Ευρωζώνη και την παγκόσμια οικονομία. Η περιώνυμη αυτή θεωρία δοκιμάσθηκε πέρυσι και είδαμε ότι πλέον ο ελληνικός κίνδυνος έχει προεξοφληθεί. Υπάρχει όμως ο γεωπολιτικός κίνδυνος, στον οποίο ποντάρει η κυβέρνηση. Με το Brexit στον ορίζοντα, την Ισπανία, την Πορτογαλία και την Ιταλία στη ζώνη του ατυχήματος, η Ευρώπη, θεωρητικά, δεν θέλει άλλη κρίση στο ραντάρ της. Και πάνω απ’ όλα υπάρχει το προσφυγικό/μεταναστευτικό. Το σενάριο καταστροφής του καλοκαιριού του 2015 προέβλεπε ένα διαλυμένο ελληνικό κράτος που δεν θα μπορούσε να διαχειρισθεί το μίνιμουμ των υποχρεώσεών του, όχι μια τόσο μεγάλη κρίση. Η Γερμανίδα καγκελάριος έχει βασίσει πολλά πάνω στη συμφωνία Ε.Ε. - Τουρκίας, που απαιτεί την ανοχή και τη στοιχειώδη συνεργασία της Ελλάδος. Ολοι αντιλαμβάνονται ότι μια Ελλάδα failed state, με πρόσφυγες/μετανάστες να μπαινοβγαίνουν και χιλιάδες οργισμένους ανθρώπους στα σύνορα με τα Σκόπια, δεν είναι μια κατάσταση που εξυπηρετεί τα ευρωπαϊκά συμφέροντα.

Ο κ. Τσίπρας δεν έχει αποδειχθεί ιδιαίτερα ικανός στο να διαβάζει τη συγκυρία που έχει απέναντί του. Ελλοχεύει ο κίνδυνος να του έχουν δώσει διαβεβαιώσεις γνωστοί και μη παράγοντες των Βρυξελλών και του Παρισιού για το μέχρι πού μπορεί να τραβήξει το σχοινί.

Τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά αν ο πρωθυπουργός αποφάσιζε αμέσως μετά τις τελευταίες εκλογές να κλείσει την αξιολόγηση. Η κοινή γνώμη, το κόμμα του, οι άλλες πολιτικές δυνάμεις ήταν ώριμες να στηρίξουν έναν έντιμο συμβιβασμό. Δεν ξέρω ποιος και γιατί τον απέτρεψε να το κάνει. Βυθίστηκε ο ίδιος και μαζί και η χώρα σε ένα τέλμα. Εφτασαν στο σημείο ορισμένα κυβερνητικά στελέχη να πιστεύουν ότι «διαπραγματεύομαι, άρα κυβερνάω». Τώρα όμως ο κόμπος έφτασε στο χτένι.

Ισως ο κ. Τσίπρας να έχει κάποιον κρυφό άσο στο μανίκι. Το πρόβλημα με τη διαπραγμάτευση με ζαριές είναι ότι σπανίως μπορεί να βασισθεί σε κάποιο σχέδιο. Είναι άλλωστε συνήθως προϊόν αδιεξόδων και πανικού.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

...................

Με τροπολογία η κυβέρνηση «παίρνει το ταμείο» από την Εθνική Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου

ΓΙΩΡΓΟΣ Σ. ΜΠΟΥΡΔΑΡΑΣ

• 

Ο Γενικός Γραμματέας της κυβέρνησης ορίζεται ως «κύριος διατάκτης» των δαπανών που διενεργούνται για τη λειτουργία της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, αντί του Προέδρου της Επιτροπής όπως ισχύει έως σήμερα. Αυτό ορίζεται με τροπολογία που υπογράφεται από τον υπουργό Επικρατείας Ν. Παππά, με στόχο να ψηφιστεί την προσεχή Τετάρτη με το –προφανώς ασχέτου περιεχομένου- νομοσχέδιο, μέσω του οποίου κυρώνεται η Ευρωμεσογειακή Συμφωνία Αεροπορικών Μεταφορών μεταξύ ΕΕ και της κυβέρνησης του κράτους του Ισραήλ.

Σύμφωνα με τη λακωνική «αιτιολογική έκθεση» της κυβέρνησης, με η εν λόγω τροπολογία «διασφαλίζει αποτελεσματικότερα την απρόσκοπτη λειτουργία του Ειδικού Φορέα της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου» (ΕΕΔΑ). Υπό αυτό το πρίσμα και δεδομένου του γεγονότος ότι βάσει του νόμου η προαναφερθείσα Επιτροπή είναι –ή πρέπει να θεωρείται- «ανεξάρτητη», με ενδιαφέρον αναμένεται το πώς ο επισπεύδων υπουργός θα αιτιολογήσει το περιεχόμενό της. Υπενθυμίζεται ότι σύμφωνα με τον νόμο 2667/1998 (ο οποίος τροποποιήθηκε έξι φορές έκτοτε, αλλά όχι ως προς το επίμαχο σημείο) «η ΕΕΔΑ είναι το ανεξάρτητο συμβουλευτικό όργανο της Πολιτείας σε θέματα προστασίας των δικαιωμάτων του ανθρώπου.

Η ΕΕΔΑ υπάγεται στον πρωθυπουργό και υποστηρίζεται ως προς τη στελέχωση και την υποδομή της από τη Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης. Οι δαπάνες λειτουργίας της Επιτροπής βαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό. Οι αναγκαίες πιστώσεις εγγράφονται κάθε έτος σε ιδιαίτερο φορέα και με ιδιαίτερους κωδικούς αριθμούς στον προϋπολογισμό του Υπουργείου Οικονομικών. Η διάθεση των πιστώσεων γίνεται με απόφαση του υπουργού Οικονομικών και η διενέργεια των αντίστοιχων δαπανών γίνεται από τον Πρόεδρο της Επιτροπής, ως κύριο διατάκτη. Για το σκοπό αυτό, η Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης παρέχει στην Επιτροπή την αναγκαία λογιστική υποστήριξη».
Κατόπιν αυτών, με την πρόνοια που προωθείται μέσω της νέας τροπολογίας, φαίνεται να εγείρεται αναφορικά με την «ανεξαρτησία» της Επιτροπής, αφού πλέον κυβερνητικό στέλεχος θα έχει καθοριστική αρμοδιότητα ως προς τις δαπάνες της.

Πρόεδρος της Επιτροπής με θητεία έως τον Μάιο 2015 (όπως σημειώνεται στην ιστοσελίδα της ΕΕΔΑ) είναι ο κ. Γ. Σταυρόπουλος, «πρόσωπο ορισθέν από το Ιδρυμα Μαραγκοπούλου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, επίτιμος αντιπρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας».
Αξιοσημείωτο είναι ότι μεταξύ των τελευταίων παρεμβάσεων της Επιτροπής, είναι και η δήλωσή της «για τις σοβαρές διαστάσεις που έχει λάβει το προσφυγικό/μεταναστευτικό ζήτημα στην Ελλάδα».

Στην δήλωση αυτή, της 13ης Μαρτίου, μεταξύ άλλων υπογραμμίζονται τα ακόλουθα:

«Η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα τoυ Ανθρώπου (ΕΕΔΑ), ανεξάρτητο συμβουλευτικό όργανο της Ελληνικής Πολιτείας για θέματα προστασίας των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, ενόψει των σοβαρών διαστάσεων που έχει λάβει το προσφυγικό/μεταναστευτικό ζήτημα για την Ελλάδα, επανέρχεται στην ανάγκη να υπάρξει άμεσος συντονισμός για την καλύτερη δυνατή διαχείριση της προσφυγικής και μεταναστευτικής κρίσης που τείνει να βγει εκτός ελέγχου με άμεσους και σοβαρούς κινδύνους τόσο για τους μετανάστες όσο και για τις χώρες υποδοχής τους.

Η ΕΕΔΑ υπενθυμίζει για πολλοστή φορά πως έχουν τεθεί σε κίνδυνο βασικά ανθρώπινα δικαιώματα των αιτούντων άσυλο και προσφύγων καθώς και τα δικαιώματα των κατοίκων της Ελλάδας, και κυρίως των ακριτικών περιοχών, που, σε ένα ήδη εξαιρετικά  βεβαρυμένο κοινωνικο-οικονομικό κλίμα, αδυνατούν, ως τόποι πρώτης υποδοχής, να διαχειριστούν τις διαρκώς διογκούμενες μεταναστευτικές και προσφυγικές ροές”.

Και σε άλλο σημείο:
“Η ΕΕΔΑ υπενθυμίζει πως το δικαίωμα πρόσβασης στο άσυλο και η απαγόρευση της επαναπροώθησης αποτελούν θεμελιώδη πυλώνα τόσο του δικαίου των προσφύγων, όσο και των οικουμενικών ρχών της προστασίας των δικαιωμάτων του ανθρώπου, πάνω στα οποία η παγκόσμια και η ευρωπαϊκή κοινότητα έχουν οικοδομηθεί”.

kathimerini.gr

Επιμένει ο Δρίτσας: Δεν τελείωσε η διαδικασία για την πώληση του ΟΛΠ -Επίθεση στο ΤΑΙΠΕΔ

Δεν πρόλαβε να υπογραφεί η συμφωνία με την Cosco, την Παρασκευή, και ο Θοδωρής Δρίτσας διεμήνυσε ότι δεν τελείωσε η διαδικασία για την πώληση του ΟΛΠ.

«Εχουμε μπροστά μας δρόμο μέχρι τη μεταβίβαση των μετοχών τον Ιούνιο» δήλωσε με νόημα ο υπουργός Ναυτιλίας, μιλώντας στο Mega, ενώ προέβαλε ως επιχείρημα σειρά νομικών διαδικασιών και δήλωσε ότι ετοιμάζονται ρυθμίσεις όπως η Δημόσια Αρχή Λιμένα Πειραιά που εκτιμάται ότι δημιουργεί νέο «κρατικό» ΟΛΠ.

«Η πώληση του λιμανιού γίνεται για να ικανοποιηθούν οι δανειστές, όχι για την ανάπτυξη του λιμένα», πρόσθεσε ο κ. Δρίτσας και εξαπέλυσε νέα πυρά κατά του ΤΑΙΠΕΔ. «Λειτουργεί ως κράτος εν κράτει. Είναι παράλληλη εξουσία στην αιρετή εξουσία του ελληνικού λαού. Πρέπει να περιοριστεί στο ελάχιστο το κομμάτι της απαράδεκτης λειτουργίας του ΤΑΙΠΕΔ», είπε και συνέχισε «Κάνει αξιοποίηση ή ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας το ΤΑΙΠΕΔ; Είναι επινόηση των δανειστών το ΤΑΙΠΕΔ, δεν είναι κυβέρνηση».

«Το ΤΑΙΠΕΔ δεν είναι ο Πιτσιώρλας, είναι οργανισμός που ελέγχεται πλήρως από δανειστές, τραπεζικούς και επιχειρηματικούς οργανισμούς και λειτουργεί βάσει κανόνων που θέλουμε να αλλάξουμε», τόνισε ακόμη ο υπουργός.

Ακόμη, αμφισβήτησε τα λεγόμενα του προέδρου του ΤΑΙΠΕΔ για ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας του λιμένα μετά τις επενδύσεις της Cosco, λέγοντας ότι αυτό θα γινόταν έτσι κι αλλιώς, όπως και τα λεγόμενά του για 2.000 θέσεις εργασίας λόγω της παρουσίας της κινεζικής εταιρείας, υποστηρίζοντας ότι στη συντριπτική τους πλειονότητα αποτελούν υπεργολαβίες.

«Καθημερινά συγκρουόμαστε με τον εαυτό μας για τις κυβερνητικές δεσμεύσεις... Εμεινα ως μέλος της κυβέρνησης για να βελτιώσω τη συμφωνία», σημείωσε ακόμη ο κ. Δρίτσας, συμπληρώνοντας «Δέχτηκα ακόμη και την προσωπική αυτοακύρωση για να μείνει ανοικτός ο δρόμος για την κυβέρνηση».

Ακόμη, ο υπουργός Ναυτιλίας τόνισε ότι η κυβέρνηση δεν έχει δεσμευτεί για έσοδα 50 δισ. ευρώ από νέες ιδιωτικοποιήσεις και πρόσθεσε ότι «κύκλοι του ΤΑΙΠΕΔ επιχειρούν να βάλουν στο τραπέζι 26 ιδιωτικοποιήσεις αντί για τις 9 της συμφωνίας».

Μάλιστα, άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο παραίτησης σε περίπτωση που το «διάδοχο» Ταμείο του ΤΑΙΠΕΔ έχει ακόμη μεγαλύτερες εξουσίες. «Αν τεθεί θέμα νέου Ταμείου με μεγαλύτερες εξουσίες του ΤΑΙΠΕΔ θα εξετάσω τη θέση μου» δήλωσε σχετικά.

«Η αστυνομία κινήθηκε μόνη της για να χτυπήσει τους λιμενεργάτες, καταδικάζω όσα έγιναν στο Ζάππειο (κατά την υπογραφή της συμφωνίας» ανέφερε ακόμη, ξεκαθαρίζοντας ότι δεν υπήρχε σχετική εντολή από τον αναπληρωτή υπουργό Προστασίας του Πολίτη Νίκο Τόσκα.
Δρίτσας: Οι ερμηνείες που δίδονται στα όσα σήμερα είπα στο MEGA είναι αυθαίρετες
Μετά το σάλο που προκλήθηκε με τις πρωινές του δηλώσεις ότι δεν τελείωσε η πώληση του ΟΛΠ, ο υπουργός Ναυτιλίας εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία αναφέρει ότι «οι ερμηνείες που δίδονται στα όσα σήμερα είπα στο MEGA είναι αυθαίρετες».

Αναλυτικά η ανακοίνωση του κ. Δρίτσα:
«Θοδωρής Δρίτσας: “Οι ερμηνείες που δίδονται στα όσα σήμερα είπα στο MEGA είναι αυθαίρετες”
Σχετικά με διάφορα δημοσιεύματα, ερμηνείες και ισχυρισμούς που διατυπώθηκαν είτε στο διαδίκτυο είτε σε τηλεοπτικούς σταθμούς, είτε σε σχόλια πολιτικών αντιπάλων, ο Υπουργός Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής Θοδωρής Δρίτσας έκανε το παρακάτω σχόλιο:
“ Στην τηλεοπτική συμμετοχή μου στο MEGA σήμερα το πρωί απαντώντας σε σχετικές ερωτήσεις προσπάθησα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και με την απαιτούμενη σοβαρότητα και ειλικρίνεια να εξηγήσω την πορεία των χειρισμών της Κυβέρνησής μας αναφορικά με την πώληση των μετοχών του ΟΛΠ.

Κάθε συμμετοχή μου σε τηλεοπτική ή ραδιοφωνική εκπομπή θεωρώ πάντα ότι με υποχρεώνει πρωτίστως να ενημερώνω υπεύθυνα όσους τις παρακολουθούν και αυτό έκανα. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Οι ερμηνείες που θέλουν να με εμφανίσουν ότι κινούμαι σε διαφορετική κατεύθυνση από τον Πρωθυπουργό είναι κατασκευές εμφανούς σκοπιμότητας και εφήμερης αντοχής.
Ενημερώνω τέλος, ότι η αναγγελθείσα για την Τρίτη συνέντευξη τύπου καθόλου δεν συνδέεται με τα παραπάνω, αφού είχε προαποφασισθεί από την Παρασκευή.”

iefimerida.gr

Είναι ένας ανόητος, χωρίς ίχνος αξιοπρέπειας

«Στο προσφυγικό ζούμε την ήττα της Ευρώπης»

Ο Ιταλός σκηνοθέτης, Τζιανφράνκο Ρόζι

 

Βένα Γεωργακοπούλου

 

Ακούγαμε πολλά για το ντοκιμαντέρ «Fuocoammare» («Φωτιά στη θάλασσα») του Ιταλού Τζιανφράνκο Ρόζι, με θέμα τη Λαμπεντούζα,που κέρδισε τέλη Φεβρουαρίου τη Χρυσή Αρκτο του Φεστιβάλ Βερολίνου και λίγο αργότερα το μοίρασε ο Ματέο Ρέντσι στην πρώτη, άκαρπη σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. με την Τουρκία για το προσφυγικό.

Ψάχναμε, όμως, μια φωτογραφία από την ταινία με μετανάστες και δεν βρίσκαμε. Ο Ρόζι έχει στήσει όλο το προμόσιον σε δύο μόνο ειρηνικά κλισέ με ένα δαιμόνιο 11χρονο αγοράκι, τον Μανουέλε, κάτοικο του μικρού ιταλικού νησιού που έχει γίνει συνώνυμο της τραγωδίας των μεταναστών (πολύ πριν από τη Λέσβο). Στο ένα αρμενίζει πάνω σε μια βάρκα, στο άλλο σημαδεύει πουλάκια με τη σφεντόνα του. Ούτε βάρκες με εξαθλιωμένους Αφρικανούς ούτε πτώματα.

Τώρα, όμως, που το ντοκιμαντέρ έδωσε στη Στέγη την ελληνική του πρεμιέρα παρουσία του ίδιου του Τζιανφράνκο Ρόζι, χάρη σε μια συντονισμένη κινητοποίηση της εταιρείας διανομής Strada Films, του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας και του Ιδρύματος Ωνάση, μας λύθηκαν οι απορίες. Ή μας τις έλυσε ο ίδιος ο σκηνοθέτης.

Διότι το διαφορετικό -και κατά τη γνώμη μας καθοριστικό στοιχείο της μεγάλης επιτυχίας της ταινίας- είναι η συνύπαρξη και η αντίστιξη δύο εντελώς διαφορετικών κόσμων, που δεν συναντώνται ποτέ - ή σχεδόν ποτέ.

Καθημερινότητα και θάνατος
Από τη μια είναι οι κάτοικοι του νησιού, κυρίως ναυτικοί, που ζουν μια ειδυλλιακή ζωή μέσα στη φύση με μπόλικο στιλ και χωρίς πολλές σκοτούρες. Πρώτος και καλύτερος ανάμεσά τους ο λατρεμένος από τον σκηνοθέτη Μανουέλε, που μεγαλώνει σαν όλα τα παιδιά του πολιτισμένου κόσμου.

Με τα άγχη του («δεν μπορώ να αναπνεύσω», λέει στον γιατρό), την επιθετικότητά του προς πουλιά, φανταστικούς εχθρούς και φραγκοσυκιές αδιακρίτως, με την προετοιμασία του για ένα μέλλον στη θάλασσα.

Οταν, όμως, σταματάνε οι γαλήνιες σκηνές και δεν ακούγονται πια οι άριες και τα ωραία σισιλιάνικα τραγουδάκια, σαν το «Fuocoammare», που βάζει ο dj του τοπικού ραδιοφωνικού σταθμού, η οθόνη πλημμυρίζει από σπαραχτικές κραυγές μέσα στο σκοτάδι της αγριεμένης θάλασσας.

«Βοηθήστε μας, σας εκλιπαρούμε, πνιγόμαστε». Πλοία του ιταλικού Πολεμικού Ναυτικού προσπαθούν να σώσουν τους μετανάστες από τη Βόρεια Αφρική. Οι εικόνες, με κορυφαίες εκείνες από ένα αμπάρι γεμάτο πτώματα («τις γύριζα και ένιωθα σαν να μπαίνω σε θάλαμο αερίων, να γίνομαι μάρτυρας ιστορικού γεγονότος», ειπε ο Ρόζι), είναι οι «τυπικές» για κάθε ντοκιμαντέρ με θέμα τους μετανάστες. Η Ευρώπη της ασφάλειας. Και η Αφρική του θανάτου, της φτώχειας. Αλλά και του πάθους για μια καλύτερη ζωή.

Γιατί διάλεξε αυτόν τον τρόπο ανάπτυξης της ταινίας, ρωτήθηκε ο Ρόζι. «Δεν ξεκινώ ποτέ με προκατασκευασμένες απόψεις, ακολουθώ την αλήθεια που βρίσκω γύρω μου», απάντησε. «Οταν πρωτοπάτησα το πόδι μου στη Λαμπεντούζα, οι προσφυγικές ροές (σ.σ. 400 χιλιάδες σε είκοσι χρόνια και 15 χιλιάδες νεκροί) είχαν σταματήσει.

Αφ’ ενός είχε καεί το Κέντρο Υποδοχής του νησιού, αφ’ ετέρου είχε αρχίσει ένας πιο οργανωμένος τρόπος σωτηρίας και γρήγορης (μέσα σε δυο-τρεις μέρες) καταγραφής και διοχέτευσης των μεταναστών προς Σικελία και λοιπή Ιταλία από το ίδιο το Πολεμικό Ναυτικό, η γνωστή επιχείρηση Mare Nostrum.

Ετσι οι κάτοικοι της Λαμπεντούζα δεν τους συναντούσαν πια, εκτός από τον γιατρό, έναν καταπληκτικό άνθρωπο, που με βοήθησε και πάρα πολύ. Αποφάσισα, λοιπόν, να περιγράψω το νησί και να προσπαθήσω να ανακαλύψω τον ψυχικό κόσμο των κατοίκων του και κυρίως του χαρισματικού Μανουέλε, που παρακολουθούσα από κοντά σαν για μια “ταινία ενηλικίωσης”. Η καθημερινότητα της Λαμπεντούζα έγινε το θεμέλιο για να περάσω στο δεύτερο μέρος της αφήγησής μου, την τραγωδία της μετανάστευσης».

Ο Ρόζι θεωρεί, δηλαδή, ότι η «Φωτιά στη θάλασσα» «δεν είναι πολιτική ταινία, άσχετα αν ο καθένας μπορεί να τη διαβάσει και με αυτόν τον τρόπο», όπως είπε. «Πιστεύω ότι το ντοκιμαντέρ είναι ποίηση, ότι δεν μπορεί -όπως και κανένα άλλο είδος τέχνης- να αλλάξει το πεπρωμένο των ανθρώπων, μόνο να επηρεάσει συνειδήσεις».

Ενα dvd για τη Μέρκελ
Πώς ένιωσε, λοιπόν, όταν ο Ιταλός πρωθυπουργός μοίρασε την ταινία του στους άλλους ηγέτες της Ε.Ε.; «Αρχικά ο Ρέντσι με πήρε τηλέφωνο, αμέσως μετά τη Χρυσή Αρκτο, για να με συγχαρεί», διηγήθηκε πρόθυμα ο Ρόζι. «Το θεώρησα μια φυσική πρωθυπουργική χειρονομία προς έναν καλλιτέχνη που έφερνε στη χώρα ένα μεγάλο βραβείο.

»Οταν, όμως, μερικές μέρες αργότερα με πήραν από το γραφείο του και μου ζήτησαν ένα dvd για τη σύνοδο κορυφής, αρνήθηκα. «Dvd δεν δίνω, αν θέλετε να οργανώσετε προβολή σε αίθουσα, ευχαρίστως να σας βοηθήσω». Και μετά είδα ξαφνικά σε εφημερίδες φωτογραφίες με τη Μέρκελ να κρατάει την ταινία μου, κατάλαβα ότι είχε δώσει τα dvd η τηλεόραση της RAI, που είναι παραγωγός μου. Τα ’χασα. Ομολογώ ότι δεν μπορώ να φανταστώ τη Μέρκελ μπροστά σε ένα λάπτοπ να βλέπει την ταινία μου. Η “Φωτιά στη θάλασσα” ανήκει, όμως, πια σε όλους, ακόμα και για να χρησιμοποιηθεί για πολιτικούς σκοπούς».

Η γνώμη του, φυσικά, για την προσφυγική κρίση και την αντιμετώπισή της από την Ευρώπη είναι αναμενόμενη. Και οργισμένη. «Η μόνη λύση που θα μπορούσε να υπάρξει, είναι μια καθαρά ευρωπαϊκή, ενιαία πολιτική και όχι να δίνουμε 6 δισεκατομμύρια ευρώ στην Τουρκία για να απομακρύνουμε από εμάς το πρόβλημα», είπε χθες μετά τη δημοσιογραφική προβολή της ταινίας του ο Ρόζι.

«Εξακολουθούμε να το αντιμετωπίζουμε σαν “έκτακτη ανάγκη”, σαν “κρίση” με μια μυωπική λογική, αντί να μας απασχολεί ένας μακρόπνοος σχεδιασμός. Στο προσφυγικό ζούμε την ήττα της Ευρώπης».

efsyn.gr

Η κυβέρνηση θέλει τους πρόσφυγες στον Πειραιά

Οσο οι πρόσφυγες παραμένουν στον Πειραιά, τόσο δεν ελέγχεται η κρατική ανεπάρκεια στην κατασκευή δομών για τη φιλοξενία και την υποστήριξη τους…

Κώστας Γιαννακίδης

Ας πούμε ότι κάποιος σηκώνει ένα drone πάνω από το λιμάνι του Πειραιά. Τι θα δει;
Πέντε χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες. Αρνούνται να μεταφερθούν σε δομές φιλοξενίας και μένουν εκεί. Το αίτημα τους δεν είναι πλέον η σωτηρία από τον πόλεμο. Το αίτημα τους είναι η μετάβαση στη Γερμανία.

Αδιευκρίνιστο αριθμό αλληλέγγυων με αντιεξουσιαστικό προφίλ. Δεν είναι μόνο οι Ελληνες. Εχουν έρθει ακόμα και από τη Λατινική Αμερική. Σε τι ακριβώς συμπαρίστανται; Στο αίτημα για μετάβαση στη Γερμανία; Οι πρόσφυγες είχαν ανάγκη υποστήριξης όταν πατούσαν στα ελληνικά νησιά. Ηθελαν ένα χέρι να τους βγάλει από τη θάλασσα. Τώρα αυτό που χρειάζονται είναι καλύτερες υποδομές. Ομως χρησιμοποιούνται σαν πιόνια σε επαναστατικές ονειρώξεις.

Χρυσαυγίτες που γυρίζουν γύρω από το λιμάνι, έχοντας μυριστεί αίμα και γόνιμο έδαφος για να σπείρουν φόβο και μισαλλοδοξία.

Μιχαλολιάκος, Κασιδιάρης και άλλοι χρυσαυγίτες στον Πειραιά την Παρασκευή (SOOC)

Λιμενικούς που φοβούνται να περιγράψουν αυτά που βλέπουν τα μάτια τους τις τελευταίες μέρες. Αλλωστε ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης για το Προσφυγικό, ο Γιώργος Κυρίτσης, τους είπε ότι δουλειά τους δεν είναι να κάνουν καταγγελίες.

Αστυνομικούς και ΜΑΤ σε κατάσταση ετοιμότητας.

MAT προσπαθούν να κρατήσουν σε απόσταση «αλληλέγγυους» στους πρόσφυγες και χρυσαυγίτες (SOOC)

Εθελοντές και εκπροσώπους ΜΚΟ που, μέρα με τη μέρα, είναι όλο και λιγότεροι.
Σε ένα κανονικό κράτος έπρεπε να υπάρχουν μόνο άνδρες του Λιμενικού και επιβάτες των πλοίων. Κανένας άλλος. Ομως εδώ δεν είναι ένα κανονικό κράτος. Διότι σε ένα κανονικό κράτος οι αρχές ασφαλείας αποτρέπουν την εγκατάσταση των ανθρώπων εκεί, δείχνοντας με σαφή, επαγγελματικό και αξιοπρεπή τρόπο, ότι υπάρχουν κατάλληλα σημεία υποδοχής με κρεβάτια, τουαλέτες, wifi και γιατρούς.

Η κυβέρνηση το χειρίστηκε όπως περίπου το αγροτικό. Πληρώνοντας ακριβά τον χρόνο που αγόρασε. Υποτίθεται ότι είναι και οι ιδεολογικές της αναστολές που δεν επιτρέπουν την άσκηση πίεσης προς τους πρόσφυγες. Ανοησίες. Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση καλύπτει την επιχειρησιακή της ανεπάρκεια πίσω από την άγνοια και την απελπισία αυτών των ανθρώπων. Οσο οι πρόσφυγες παραμένουν στον Πειραιά και στην Ειδομένη, τόσο οι υποδομές δεν υφίστανται κανέναν έλεγχο. Αν οι πρόσφυγες αποφάσιζαν σήμερα να πάνε στους καταυλισμούς, τότε εμείς και η διεθνής κοινότητα, θα διαπιστώναμε τα προβλήματα και τις ελλείψεις σε εγκαταστάσεις και ανθρώπινους πόρους.

Κάπως έτσι, λοιπόν, όλοι δουλεύουν για την κυβέρνηση. Σηκώστε πάλι το drone πάνω από το λιμάνι. Οι εθελοντές και οι ΜΚΟ επιτελούν έργο που έπρεπε να κάνουν οι κρατικές δομές. Αστυνομικοί και λιμενικοί είναι εκεί για να μην έχουμε νεκρούς. Οι χρυσαυγίτες λειτουργούν ως αντιπερισπασμός για να χαζεύουν οι τηλεθεατές. Οι αντιεξουσιαστές λένε στους πρόσφυγες να κάνουν αυτό που συμφέρει την κυβέρνηση: να μείνουν εκεί για όσο το δυνατόν περισσότερο χρόνο. Και βλέπουμε.

protagon.gr

Πόθεν τόσα ψεύδη;

ΠΑΣΧΟΣ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗΣ

«​​​Η διοφυΐα της αμερικανικής διπλωματίας», είχε πει κάποτε ο Αιγύπτιος πρόεδρος Γκαμάλ Αμπντελ Νάσερ, «είναι ότι δεν κάνουν χοντροκομμένες ανόητες κινήσεις, αλλά πολύπλοκες ανόητες κινήσεις, που μας κάνει να αναρωτιόμαστε μήπως ξέρουν κάτι που εμείς δεν ξέρουμε». Το αυτό ισχύει –στο περίπου– και με την περιλάλητη επικοινωνιακή πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Μόνη διαφορά ότι κάνουν «χοντροκομμένες κινήσεις», τέτοιες που ακόμη και οι νουνεχείς αναρωτιούνται «δεν μπορεί να λένε τέτοια ψέματα· κάτι άλλο θα υπάρχει που δεν καταλαβαίνω».

Ενα κλασικό παράδειγμα είναι η επιβολή των capital controls. H αφήγηση της κυβέρνησης είναι ότι μας τα επέβαλαν ξένοι για να τιμωρήσουν την «αγέρωχη στάση» του πρωθυπουργού, ο οποίος τους ταλαιπώρησε 17 ώρες μέχρι να συμφωνήσει. Οχι πάντα. Πέρυσι ο Νίκος Βούτσης δήλωνε ότι «τα capital control είναι οριακές και ακραίες μορφές ισχυρής διαπραγμάτευσης» που έκανε η κυβέρνηση» (ΣΚΑΪ 23.7.15). Προχθές ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Μάκης Μπαλαούρας δήλωσε ότι «τα capital controls έπρεπε να τα επιβάλουμε από τον Μάρτη, όταν βλέπαμε ότι οδεύαμε σε οικονομική ασφυξία» (FocusFM 5.4.2016).

Το βασικό πρόβλημα αυτής της νέας Αριστεράς είναι η ιδεολογική κυριαρχία που κατέκτησε η προηγούμενη γενιά. Υπήρξε μια εποχή που το να είναι κάποιος αριστερός σήμαινε αυτομάτως ότι είχε δίκιο σε όλα. Το δέος για τις διώξεις που υπέστη η Αριστερά, συν η σχετική εγγραμματοσύνη των ανθρώπων του χώρου, έκανε θέσφατο κάθε τι που έλεγε. Ακόμη και όσα έρχονταν σε αντίθεση με την πραγματικότητα. Αυτό το δέος κυριάρχησε σε όλους τους όμορους χώρους, ακόμη και στη Δεξιά, εάν σκεφτούμε όσα λέει εσχάτως ο δεξιών καταβολών Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος.

Κυριάρχησε κάθε αριστερός παραλογισμός· από τα δεινά που θα έφερναν οι επενδύσεις μέχρι τα καλά του υπαρκτού σοσιαλισμού. Δεν υπήρχε αριστερή ανοησία που να μη γίνει κυρίαρχο δόγμα στη χώρα. Γι’ αυτό και οι επίγονοι νιώθουν ασφαλείς να αμολάνε κάθε μπαρούφα που τους έρχεται ή να λένε ανερυθρίαστα ψέματα ή και να αφήνουν τα προβλήματα να σαπίζουν. Νιώθουν σίγουροι πως ό,τι κι αν πουν, ό,τι κι αν κάνουν, έχουν τους επικοινωνιακούς μηχανισμούς να τα δικαιολογήσουν. Λογικό, αφού μέχρι στιγμής κατάφεραν να παραλύσουν τη γονατισμένη οικονομία, να φουντώσουν το εκρηκτικό πρόβλημα του προσφυγικού, αλλά μπορούν να δικαιολογούνται καταγγέλλοντας τους άλλους ως «νεοφιλελεύθερους». Αλλά αυτό (ευτυχώς) τελειώνει...

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Εμείς του ΝΑΙ...

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΖΟΥΛΑΣ

Τρεις ημέρες πριν από το δημοψήφισμα, ο Νίκος Φίλης είχε μια συζήτηση με τους συναδέλφους του κοινοβουλευτικού ρεπορτάζ. Ηταν τότε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ και επομένως ό,τι έλεγε απηχούσε την κεντρική γραμμή της κυβέρνησης. Σε κάποια στιγμή και ενώ οι συνάδελφοι ευλόγως ρωτούσαν τι θα κάνει η κυβέρνηση αν επικρατήσει το «Οχι», ο κ. Φίλης είπε επί λέξει την εξής φράση: «Αν το “Οχι” στο δημοψήφισμα συναντήσει ένα “Οχι” από τους εταίρους, τότε οι εξελίξεις στη χώρα θα είναι μονόδρομος».

Θυμάμαι πολύ καλά τη φράση, γιατί ήμουν καλεσμένος σε μια απογευματινή εκπομπή του ΣΚΑΪ και, καθώς είχα μόλις μιλήσει με τρεις συναδέλφους που ήταν παρόντες στη συζήτηση, τη μετέδωσα στον αέρα, λέγοντας το προφανές: ότι «πριν από λίγο ο κ. Νίκος Φίλης υπονόησε σαφέστατα ότι αν οι εταίροι μας δεν μεταβάλουν τη στάση τους μετά από ένα “Οχι” την Κυριακή, τότε η χώρα θα πάει στη δραχμή». Οσοι έτυχε να παρακολουθούν την εκπομπή ίσως θυμούνται τι επακολούθησε. Ο κ. Φίλης βγήκε στον αέρα και άρχισε να με καθυβρίζει. Προσέξτε. Δεν με εγκαλούσε για το τι είπα, αλλά ως γνήσιος αριστερός αξίωνε να του πω ποιος μου το μετέφερε. Κι όταν του αποκάλυψα και την πηγή –με ονόματα–, ομολόγησε κάτι ακόμη πιο ανήκουστο. Πως είπε για... αστείο ότι «οι εξελίξεις θα είναι μονόδρομος».

Δεν ανέφερα τυχαία το συγκεκριμένο περιστατικό. Οσοι έχουμε δημόσιο λόγο και πήραμε θέση στο δημοψήφισμα θα θυμόμαστε για πάντα εκείνη την εβδομάδα. Και πολύ περισσότερο όσοι εκλάβαμε από την αρχή το δίλημμα που έβαλε στον λαό ο κ. Τσίπρας όχι μόνον ως παραπλανητικό, αλλά και επικίνδυνο για την ίδια την ύπαρξη της χώρας. Θυμηθείτε απλά δύο στοιχεία. Πρώτον ότι οι πολίτες εκλήθησαν να ψηφίσουν επί μιας ανύπαρκτης πρότασης καθώς ο ίδιος ο κ. Γιούνκερ την είχε αποσύρει και δεύτερον ότι μέχρι την Πέμπτη προ του δημοψηφίσματος τα ανερμάτιστα κόμματα που μας κυβερνούσαν τελούσαν σε πλήρη σύγχυση για το τι θα γίνει αν επικρατήσει το «Οχι». Δεν ήταν μόνο ο κ. Φίλης που έκανε αστειάκια με τη δραχμή. Υπενθυμίζεται –γιατί κάποιοι θέλουν να το ξεχάσουν– ότι υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης ήταν ένας κύριος που ετοίμαζε ντου στο νομισματοκοπείο, αρμόδιος για τη διαπραγμάτευση ένας χαρούμενος τύπος που ο κ. Τσίπρας χαρακτηρίζει σήμερα «ανόητο», ενώ ο συγκυβερνήτης του, Π. Καμμένος, διαβεβαίωνε ότι αν έρθει νέο μνημόνιο, θα φύγει όχι μόνον από τους ΑΝΕΛ, αλλά και από την πολιτική.

Ε, λοιπόν, κύριοι στο Πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ που διαγράψατε ως προπαγανδιστές του «Ναι» τρεις συναδέλφους δημοσιογράφους, περιμένω με αγωνία να μας εξηγήσετε ποιος έκανε τότε προπαγάνδα. Εμείς που φωνάζαμε ότι λέει ωμά ψέματα ο κ. Τσίπρας και ότι η χώρα κινδυνεύει με καταστροφή ή όσοι τάιζαν τους πολίτες φρούδες ελπίδες; Πείτε μας εσείς, που είστε αδέκαστοι, έστω μία υπόσχεση της πλευράς του «Οχι» που εκπληρώθηκε. Πήγε ο μισθός στα 751 ευρώ; Επέστρεψε η 13η σύνταξη; Καταργήθηκε ο ΕΝΦΙΑ; Επανήλθε το αφορολόγητο στις 12.000 ευρώ; Ή μήπως δεν δόθηκαν τα αεροδρόμια στη Fraport και ο Πειραιάς στην Cosco; Θέλετε να σας θυμίσω τι έγραφε πρωτοσέλιδα η «Αυγή» δύο ημέρες προ του δημοψηφίσματος μήπως και καταλάβετε τι σημαίνει προπαγάνδα και ορισμός της γκεμπελικής παραπληροφόρησης; Απειλούσε επί λέξει τους πολίτες ότι «το “Ναι” θα φέρει σε πέντε μήνες νέο μνημόνιο και δεν θα υπάρξει βιώσιμη συμφωνία»!

Ακουσα με ενδιαφέρον την άποψη όσων υποστηρίζουν ότι οι δημοσιογράφοι οφείλουν να παρουσιάζουν όλες τις θέσεις κι όχι μόνον τη δική τους. Μα αυτό ακριβώς κάναμε εμείς του «Ναι». Εκθέταμε νυχθημερόν τα ψέματα του κ. Τσίπρα, γιατί βλέπαμε τον κίνδυνο να καταστραφεί μια ολόκληρη χώρα. Οσοι δε θεωρούν ότι υπερβάλαμε, ας ρωτήσουν τον ίδιο τον πρωθυπουργό αν η χώρα κινδύνευσε ακόμη και μετά την τεράστια κωλοτούμπα του, τρεις ημέρες πριν από το δημοψήφισμα, όταν, τρομοκρατημένος για το πού τον οδηγούσε ο εκλεκτός του «ανόητος», διαβεβαίωσε ότι θα φέρει συμφωνία εντός 48 ωρών. Εν ολίγοις, κύριοι του Πειθαρχικού, όλοι εμείς του «Ναι» όχι μόνον αισθανόμαστε ότι κάναμε το εθνικό μας χρέος, αλλά και υπερήφανοι που είπαμε την πλήρη αλήθεια στους πολίτες, η οποία, άλλωστε, δεν άργησε να φανεί. Οπως υπερήφανοι αισθάνονται και 4 στους 10 Ελληνες, οι οποίοι, μέσα σε ένα πρωτοφανές κλίμα λαϊκισμού, βρήκαν το σθένος με την ψήφο τους να παρακαλέσουν επί της ουσίας τους εταίρους μας για ακόμη ένα μνημόνιο (αχρείαστο μέχρι τον προηγούμενο Ιανουάριο), μήπως και γλιτώσει η χώρα από τον συρφετό των λαϊκιστών που της έτυχαν.

Έντυπη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Το διαρκές κλίμα παρακμής

ΝΙΚΟΣ ΒΑΤΟΠΟΥΛΟΣ

Πριν από ένα χρόνο μιλούσαμε για διολίσθηση σε αυταρχισμό και αντιδημοκρατικές διαθέσεις. Σήμερα, μιλάμε για τάσεις ολοκληρωτισμού, για διάβρωση του κράτους, για δίωξη της αντίθετης άποψης και για ανάδειξη της προπαγάνδας σε επίσημη κυβερνητική διάλεκτο. Είναι πρωτόφαντες καταστάσεις σε μία χώρα σαν την Ελλάδα, που και δικτατορίες έχει γνωρίσει, και λαϊκισμούς έχει προσκυνήσει, και αυταρχισμούς έχει ανεχτεί. Αλλά το «είδος» ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ απαντά για πρώτη φορά, σαν ένα υβρίδιο ηθοπλαστικού ψευδο-κομμουνισμού και θρασύτατου εθνολαϊκισμού, που συνενώνονται στην πιο θλιβερή εκδοχή που θα μπορούσε να τύχει στη χώρα αυτήν την κρίσιμη περίοδο. Εχει επικαθίσει στην ατμόσφαιρα, σαν αφρικανική σκόνη, αυτή η αίσθηση πως η χώρα έχει αλωθεί από μια κλίκα αδίστακτων αμοραλιστών. Η δράση τους είναι ποικίλη. Εστιάζεται στη συντήρηση εξαρτημένων και διευρυνόμενων ομάδων πολιτών μέσα από τις κρατικές δομές, στη διαιώνιση καταστάσεων ρήξης, σύγκρουσης και εθνικής αντίστασης, στην καλλιέργεια αντιδυτικής εσωστρέφειας, στην ενίσχυση κλίματος παρακμής, μιζέριας και φτώχειας, στη διαστρέβλωση κάθε αντίθετης άποψης, στην περιθωριοποίηση του αστικού τρόπου ζωής και στην απονέκρωση της ιδιωτικής επιχειρηματικότητας.

Γενικά, ένα βασικό σχέδιο είναι να γίνεται ο βίος αβίωτος σε όποιον θέλει να αναπτύσσεται, να προοδεύει και να καινοτομεί έξω από τη σφαίρα του διογκωμένου και παρασιτικού κράτους. Η φορολογία ως μέσον συντήρησης όλων αυτών των σχεδίων, σε συνδυασμό με την ανανέωση του παρακμιακού λεξιλογίου ώστε ο Ελληνας πολίτης να παραμένει εξουθενωμένος, ανέμπνευστος και υποτελής, είναι μια κλασική συνταγή ολοκληρωτισμού. Αυτή η Ελλάδα του 2016 είναι μια πραγματικότητα, εφήμερη ή όχι, σε μια διεθνή συγκυρία που θα ήλπιζε κανείς να υπάρχει στοιχειωδώς σώφρων κυβέρνηση. Ο χειρισμός του προσφυγικού από την πρώτη ημέρα έως σήμερα αποκαλύπτει όχι μόνον την αντιεθνική, αντιευρωπαϊκή και επί της ουσίας κυνική και αναποτελεσματική «πολιτική», αλλά και την αδυναμία στοιχειώδους διαχείρισης των αστάθμητων, πλέον, εξελίξεων σε όλο το σώμα της κοινωνίας. Είναι εντυπωσιακό σε αυτό το σημείο που έχουμε φθάσει, το μοναδικό κυβερνητικό σχέδιο είναι η διάλυση της κοινωνίας.

 Έντυπη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ