Τίνα Θεοδοσίου

Δεν είναι τα ανήσυχα βράδια που με τρομάζουν, όταν στραγγαλίζουν τα ήρεμα όνειρα της ξεγνοιασιάς. Δεν είναι οι σιωπηρές σκιές του δωματίου που παρακολουθούν την πτώση μου από το βαρετό περίπατο της νύχτας, χωρίς νανούρισμα φιλιών.... Είναι εκείνο το σκοτάδι που απλώνεται όταν σβήσει η πίστη μου στους ανθρώπους. Σβήνει την αξία τους και σβήνομαι μαζί τους..... Γίνομαι μια άυλη φιγούρα μια σκιά που θα ταϊστεί από το αδύναμο φως του Φεγγαριού. Στ. Θ (Τίνα θεοδοσίου)