Το ουσιώδες είναι που έσκασαν

ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ 

 

ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

Το ουσιώδες είναι που έσκασαν

ΠΟΛΙΤΙΚΗ 10.07.2015 : 12:37

ΕΤΙΚΕΤΕΣ: ΔIAΓΩNIΩΣ

«Ακουσον μεν, πάταξον δε». Ητο το άλας της σοφίας που χρησιμοποίησε προχθές ο κ. Τσίπρας για να νοστιμέψει την ερμηνεία της Αντιγόνης στο ευρωκοινοβούλιο. Μικρή λογική αντιστροφή που δεν έχει καμία απολύτως σημασία στη χώρα όπου η Αντζελα Δημητρίου, ένα από τα πιο ολοκληρωμένα προϊόντα του σύγχρονου πολιτισμού μας, δηλώνει ότι θέλει να τρώει μόνον το δικό μας λάδι γιατί δεν αντέχει άλλο τα εγχώρια. Ή κάτι αντίστοιχο με εκείνες τις υπέροχες μοντέλες που κουτσομπολεύουν τις φίλες τους λέγοντας «αυτή μιλάει για τον Μπετόβεν αλλά δεν έχει δει ούτε έναν πίνακά του». Και για να θυμηθώ τον Χάρρυ Κλυνν ο οποίος, πριν χάσει το ταλέντο του, παρουσίαζε στο Ηρώδειο το κοντσέρτο για «Σόλο αρκούδα, δυο κιλίμια και τρία κιλά πατάτες».

Δεν είναι ζήτημα σωστού ή λάθους. Ή μάλλον το ζήτημα με το ζήτημα του σωστού ή του λάθους είναι πως συνήθως, πίσω από το λάθος κρύβεται η αδιαφορία για το σωστό. Πώς το είπε ο κ. Φλαμπουράρης; Μας έδωσαν κάτι την πρώτη εβδομάδα, ε, δεν θα μας δώσουν και κάτι παραπάνω τη δεύτερη; Μας είπαν ότι πρέπει να τους παραδώσουμε τις προτάσεις στις 8.30 το πρωί της Παρασκευής. Κι αν πάει εννιά παρά τέταρτο δηλαδή τι θα μας κάνουν; Θα μας τις απορρίψουν; Εμείς έτσι δουλεύουμε εδώ πέρα και αφού μας παίρνουν στα σοβαρά οι εκεί πέρα δεν υπάρχει κανένας λόγος να αλλάξουμε. Τους κρατάμε στο χέρι. Ας φρόντιζαν να μας καταλάβουν νωρίτερα και να μην μας έπαιρναν στα σοβαρά.

Ο Γκράουτσο Μαρξ είχε περιγράψει την κατάσταση με ακρίβεια. «Δεν θα δεχόμουν ποτέ να γίνω μέλος σε μια λέσχη που δέχεται μέλη σαν και μένα». Η αδυναμία συνεννόησης του κ. Τσίπρα και του ναρκισσευόμενου πρώην του με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους δεν είναι ζήτημα γλωσσικής επάρκειας, ούτε «αριστερής» πολιτικής - τι θα πει άραγε; Πήγαιναν, έκαναν λογαριασμούς χωρίς αριθμούς, και οι άλλοι τους αντιμετώπιζαν στα σοβαρά. Εκνευρίζονταν, θύμωναν, όμως δεν γελούσαν. Πώς να πιστέψουν οι δικοί μας ότι οι συνομιλητές τους είναι σοβαροί τη στιγμή που μας παίρνουν στα σοβαρά; Και για ποιον λόγο να παίρνουμε στα σοβαρά ανθρώπους που μας παίρνουν στα σοβαρά; Εκσυγχρονισμένη εκδοχή της θεωρίας του «Κουτοφραγκισμού», εθνική ιδεολογία ισάξια της Μεγάλης Ιδέας.

Επειδή όμως η ψυχή του ανθρώπου είναι άβυσσος, και όπως η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα έτσι και υπέρτατος νόμος είναι το δίκιο του ανθρώπου -by courtesy of Alexis Tsipras- υπάρχει και η αντίστροφη παρενέργεια. Μπορεί εσύ να μην παίρνεις στα σοβαρά αυτούς που σε παίρνουν στα σοβαρά, ταυτοχρόνως όμως, επειδή σε παίρνουν στα σοβαρά αρχίζεις και παίρνεις κι εσύ στα σοβαρά τον εαυτό σου. Εδώ τα κατάφερα με τους Κουτόφραγκους, σιγά μην δεν τα καταφέρω και με μένα. Είναι μια σχέση «δυναμική», ή «διαλεκτική» όπως θα έλεγε και ο Παναγιώτης Λαφαζάνης. Το αποτέλεσμα είναι ότι ο κ. Τσίπρας φτάνει στο σημείο όχι μόνον να παίρνει στα σοβαρά τον εαυτό του αλλά να πιστεύει κι αυτά που λέει.

Συμπέρασμα. Μπορεί να μην άλλαξε την Ευρώπη, μπορεί ο κόσμος να περιμένει για λίγο, πήρε όμως την εκδίκησή του γιατί τους ανάγκασε να τον παίρνουν στα σοβαρά τόσους μήνες. Το ουσιώδες είναι που τους έκανε να σκάσουν για να παραφράσω τον ποιητή, όχι τον Θεμιστοκλή, τον άλλον, τον Καβάφη.

Έντυπη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Οι πραγματικοί Ανθέλληνες και η Αξιοπρέπεια

Oι πραγματικοί ανθέλληνες είναι:
Όσοι κάνουν ότι δεν βλέπουν πως χιλιάδες νεοέλληνες παίρνουν σήμερα πάνω απο 2000 ευρώ το μήνα σύνταξη ενώ άλλοι δεν έχουν ούτε για φάρμακα
Όσοι κάνουν ότι δεν ξέρουν πως το 32% των νεοελλήνων και το 2015 βγήκε με πρόωρες συντάξεις
Όσοι κάνουν ότι δεν βλέπουν στο τι γίνετε στις ΔΕΚΟ και στην ΔΕΗ και σε τόσους άλλους οργανισμούς που κατασπαταλείται το δημόσιο χρήμα σε εργατοπατέρες και συντεχνίες
Όσοι κάνουν ότι δεν ξέρουν πως το 52% του ΑΕΠ μας πάει στο δημόσιο πελατειακό κράτος των χιλιάδων κρατικοδίαιτων θρεφταριών
Όσοι κάνουν ότι δεν ξέρουν πως το υπουργείο υγείας της Σουηδίας έχει 111 υπαλλήλους και το δικό μας σήμερα 3.500
Όσοι κάνουν ότι δεν βλέπουν τις διπλές τριπλές συντάξεις τις ψεύτικες αναπυρικές και τα τρελά εφάπαξ που δόθηκαν
Όσοι κάνουν ότι δεν βλέπουν πως 5 χρόνια τώρα ο ιδιωτικώς τομέας βιώνει στάση πληρωμών και μέτρα πάνω απο 1,5 εκ ανέργους για να το παίζουν επαναστάτες οι αργόμισθοι αχαμνοξύστες
Όσοι κάνουν πως δεν ξέρουν πως στην Ελλάδα δεν έγιναν μεταρρυθμίσεις και λένε πως έγιναν και πω έφεραν λιτότητα,ενώ λιτότητα ήρθε με περικοπές οχι για όλους και χωρίς μεταρρυθμίσεις
Όσοι κάνουν πως δεν ξέρουν πως το 2001 μας είχαν πει με διαγράμματα πως το 2010 θα πτωχεύσουμε και πως αν είχαμε κανει την μεταρρυθμίση του Γιαννίτση το 2001 στο ασφαλιστικό δε θα είχαμε μπει καν στα μνημόνια ,αλλά εμείς προτιμούσαμε να παίρνουμε δανεικό χρήμα όταν οι Γερμανοί έκαναν λιτότητα με σχέδιο και στόχο.
Όσοι κάνουν ότι δεν βλέπουν πως το πελατειακό κράτος 40 χρόνια τώρα λυμαίνεται σε συνεργασία με 10 ελληνικές οικογένειες διαφεντεύουν την αγορά και η Ελλάδα δεν είχε ποτέ ανοιχτή φιλελεύθερη οικονομία γι αυτό είμαστε σε όλες τις κλίμακες σε παγκόσμια χαμηλά επίπεδα μαζί με τριτοκοσμικές χώρες
Όσοι κάνουν ότι δεν βλέπουν πως μια χώρα τόσο πλούσια γεωγραφικά δεν παραγει και δεν επιχειρεί γιατί όλοι διδάχτηκαν το βόλεμα και κανείς να επιχειρήσει ή να γίνει αγρότης και εξάγουμε ανθρώπινα μυαλά…και φτάσαμε να παράγουμε 180 δις ΑΕΠ όταν η Ολλανδία το 1/3 γεωγραφικά απο εμάς και κάτω απο το νερό παράγει 800 δις ετήσιος ..
Όσοι κάνουν ότι δεν βλέπουν πόσο λάθος είναι η νεοελληνική παιδεία
Όσοι κάνουν ότι δεν βλέπουν που πήγαν οι Ευρωπαϊκές επιδοτήσεις τα ΕΣΠΑ και τα δημόσια έργα
Όσοι κάνουν ότι δεν βλέπουν αυτά και άλλα τόσα καθημερινά γύρω μας και ρίχνουν την ευθύνη της χρεοκοπίας μας όχι σε εμάς αλλά σε άλλους ξένους είναι πραγματικοί ανθέλληνες
σπρώχνουν την Ελλάδα στο χάος τώρα να θησαυρίσουν τα ξένα και ελληνικά συμφέροντα που έχουν λεφτά έξω και
εκτός απο την απόλυτη του μέσου Έλληνα ρισκάρουν και έναν πιθανό πόλεμο με την Τουρκία αφού πια τα σύνορα μας δε θα είναι Ευρωπαϊκά και η Τουρκία θα διεκδικήσει τις απαιτήσεις της στο Αιγαίο και στην Θράκη
Λυπάμε που έχουμε τόσους ανθέλληνες και βρήκαμε εύκολα να ρίξουμε τις ευθύνες αλλού και όχι σε εμάς που κάνουμε  και συνεχίζουν να κάνουμε αυτά που μας ανάγκασαν να μη είμαστε αξιοπρεπείς και να δανειζόμαστε για να ζούμε .
Μη μου μιλάς  λοιπόν για αξιοπρέπεια idioτη ..με την Θουκυδίδεια εκδοχή…

*Κείμενο που λάβαμε στο inbox μας απο τον (Πολίτη Κ)

pesotithes

Σε κάποια είναι ακριβώς έτσι, διάφορα άλλα λείπουν, αλλά γενικά είναι έτσι...

Η Αντιγόνη απαιτεί πρόωρη σύνταξη

ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ 

«Η τραγωδία της Αντιγόνης αποδεικνύει ότι υπάρχουν στιγμές που υπέρτατος νόμος είναι το δίκιο των ανθρώπων». Σε ποιον ανήκει το ως άνω απόφθεγμα;1. Στον Κατρούγκαλο; 2. Στον Λαζόπουλο; 3. Στον Σοφοκλή; 4. Στον Τσίπρα; Απαντώ αμέσως για να μην σας κρατάω σε αγωνία. Επειδή ο στοιχειώδης σεβασμός απέναντί σας μου απαγορεύει να αναπαράγω Κατρουγκάλεια και Λαζοπούλεια ρητά αποκλείεται να ανήκει σ’ αυτούς. Επειδή δε ο Σοφοκλής υπήρξε μέγας τραγωδός και απ’ ό,τι λένε οι μελετητές του μπούρδες δεν έχει πει μέχρι νεωτέρας, είναι προφανές ότι η σωστή απάντηση είναι ο αριθμός 4. Ναι, ναι, το είπε ο κ. Τσίπρας χθες στην ιστορική του ομιλία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο καταχειροκροτούμενος από την κ. Λεπέν, τον κ. Φάρατζ και τις λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις.

Υποθέτω ότι αυτός που του το σφύριξε είχε κατά νου πως γενικά κάνουν καλή εντύπωση στους ξένους οι αναφορές στην αρχαία Ελλάδα. Υποθέτω δε πως στο τραπέζι θα έπεσαν διάφορα ρητά, όπως «μηδέν άγαν», «μολών λαβέ», «γνώθι σαυτόν», «εν οίδα ότι ουδέν οίδα», «άνδρα μοι έννεπε μούσαν πολύτροπον» κ.τ.λ. ώσπου ακούστηκε το όνομα της Αντιγόνης, της παρθένου πριγκίπισσας από τη Θήβα που την έκανε διάσημη ο Σοφοκλής γιατί ήθελε να θάψει τον αδελφό της παρά την απαγόρευση του Κρέοντα. Στη δημοκρατική Αθήνα του Σοφοκλή η αποσύνδεση του νόμου από το δίκαιο θα ήταν τουλάχιστον λογικό ατόπημα.

Αν δεν με απατά η μνήμη μου η Αντιγόνη πάντως δεν επικαλείται κανένα ανθρώπινο δίκαιο. Τους νόμους της πολιτείας, τους ανθρώπινους, έχει αναλάβει να τους υπερασπιστεί ο Κρέων, ενώ η κόρη του Οιδίποδα μιλάει στο όνομα του εθιμικού και του θεϊκού δικαίου, και υπερασπίζεται τις τιμές που πρέπει να αποδίδονται στους νεκρούς. Λεπτομέρειες θα μου πείτε. Στη χώρα όπου η επίδειξη της αμάθειας θεωρείται άσκηση επαναστατικής πολιτικής αυτά δεν μετράνε. Λεπτομέρειες όμως που έχουν τη σημασία τους γιατί με τον τρόπο τους αποκαλύπτουν μία από τις παγιωμένες εμμονές της δημοκρατίας μας. Οι νόμοι κατά βάση είναι άδικοι οπότε και το καθήκον του καθενός από μας είναι να διεκδικούμε το δίκιο μας συγκρουόμενοι μαζί τους. Ο κ. Τσίπρας μετέτρεψε τη νοοτροπία του τσούρμου που κλείνει τους δρόμους για το δίκιο του σε εθνική στρατηγική.

Ο κ. Τσίπρας και η παρέα του αντιμετωπίζουν την Ε.Ε. χρησιμοποιώντας τον ελληνικό λαό ως συντεχνία που διεκδικεί υπερωρίες. Η ιστορία της μεταπολίτευσης γράφτηκε, εκτός των άλλων, από συντεχνίες που αδιαφορούσαν για τους νόμους διεκδικώντας το δίκιο τους. «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη», «Δεν μας ενδιαφέρουν οι θεσμοί. Μας ενδιαφέρει ο λαός». Η Αντιγόνη ως εκπρόσωπος των συνταξιούχων, των δημοσίων υπαλλήλων, και των φαρμακοποιών είναι μια ιδέα θα μου πείτε.

Εκτός κι αν ο κ. Τσίπρας ήξερε πολύ καλά για τι μιλούσε και ήθελε με τη λόγια αναφορά να υπενθυμίσει ότι ο ίδιος εκπροσωπεί το εθιμικό δίκαιο αυτού του τόπου. Τα ήθη μιας χώρας που δεν σέβεται τους νόμους και τις συνθήκες επειδή θεωρεί ισχυρότερες τις παραδόσεις της για τις πρόωρες συντάξεις και τα ωράρια των φαρμακείων. Το μόνο που με ανησυχεί στην όλη ιστορία είναι το τέλος της Αντιγόνης. Εκεί πια είναι το πρόβλημα της εκπαίδευσής μας, γιατί αν θυμάμαι καλά, ποτέ δεν προλαβαίναμε να τελειώσουμε τα κείμενα πριν από τις εξετάσεις του Ιουνίου.

Έντυπη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Iskra: Όχι στη συμφωνία. Ολοταχώς για εθνικό νόμισμα

"Μια "προκρούστεια" συμφωνία που θα εξουθενώνει το λαό και την οικονομία, θα είναι ό,τι το χειρότερο για το ελληνικό μέλλον. Θα είναι κυριολεκτικά καταστροφή!", αναφέρεται σε κείμενο που δημοσιεύεται στον ιστότοπο Iskra.gr

news247

Ιούλιος 08 2015 07:56

 

Τον δρόμο της δραχμής με άρνηση υπογραφής συμφωνίας με τους πιστωτές «δείχνει» η Αριστερή Πλατφόρμα του Παναγιώτη Λαφαζάνη με άρθρο που δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο Iskra αμέσως μετά την ολοκλήρωση της Συνόδου Κορυφής της ευρωζώνης, στην οποία συζητήθηκε το μέλλον της Ελλάδας με την παραμονή της ή όχι στο κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα.

ADVERTISEMENT

«Η Γερμανία, ενδεχομένως, να συνεχίσει να επιδεικνύει τις επόμενες ημέρες ασύγγνωστη πυγμή αδιαλλαξίας, αρνούμενη πεισματικά κάθε επίδραση από το στεντόρειο "όχι" του ελληνικού δημοψηφίσματος» αναφέρει το άρθρο που υπογράφει ο Νίκος Περπεράς, ο οποίος προσθέτει: «Αν, όμως, αυτή η επίδειξη πυγμής από το Βερολίνο δεν μεταφραστεί σε συμφωνία, πράγμα που προϋποθέτει άτακτη υποχώρηση της ελληνικής κυβέρνησης, τότε η Γερμανία κινδυνεύει να χάσει πάρα πολλά και κρίσιμα από εξελίξεις που «υποχρεωτικά» θα σπρώξουν την Ελλάδα σε τροχιά εθνικού νομίσματος».

Στη συνέχεια τονίζεται η ανάγκη να επιδειχθεί «συνέπεια και σταθερότητα» στη βάση «της γιγάντιας λαϊκής εντολής» αφού στην αντίθετη περίπτωση η κρίση, όπως αναφέρει, θα διαιωνιστεί και θα επιδεινωθεί.


«Μια "προκρούστεια" συμφωνία που θα εξουθενώνει το λαό και την οικονομία, θα είναι ό,τι το χειρότερο για το ελληνικό μέλλον. Θα είναι κυριολεκτικά καταστροφή! Μια συμφωνία που δεν θα βάζει φρένο στη λιτότητα, δεν θα προβλέπει ικανή ρευστότητα για την οικονομία και βαθιά διαγραφή του χρέους, δεν έχει τίποτα να προσφέρει στην πατρίδα μας. Το αντίθετο, θα διαιωνίσει την κρίση και θα την επιδεινώσει».

Η Ελλάδα δεν διαθέτει μια και μόνο αλλά πολλές επιλογές. Όλες δύσκολες και δύσβατες. Η χειρότερη, όμως, η πιο εξοντωτική, η πιο ταπεινωτική και ανυπόφορη, είναι η παράδοση και η υποταγή στους "Θεσμούς" της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ» καταλήγει το άρθρο.

Μόνο που δεν εξηγεί  ποιες είναι αυτές οι δύσκολες και δύσβατες επιλογές και γιατί είναι καλύτερες..

 

Φερχόφστατ σε Τσίπρα: Δείξε ότι είσαι ηγέτης και όχι ψευδοπροφήτης

ΖΗΤΗΣΕ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ

 

Ο Γκι Φερχόφστατ ήταν καταιγιστικός στον λόγο του κατά τη διάρκεια της συζήτησης μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο. Ζήτησε μεταρρυθμίσεις από τον Αλέξη Τσίπρα, τον κάλεσε να φανεί ηγέτης και όχι ψευδοπροφήτης και μάλιστα προσφέρθηκε να έρθει στην Αθήνα για να βοηθήσει τον Έλληνα πρωθυπουργό.
Αρκετοί παριστάμενοι ευρωβουλευτές σχολίασαν πως με την ομιλία Φερχόφστατ ο Αλέξης Τσίπρας έδειχνε να νιώθει για πρώτη φορά άβολα.

Τα σημαντικότερα σημεία στην ομιλία του Βέλγου επικεφαλής των Φιλελεύθερων Δημοκρατών:

• Πρέπει να κάνετε μεταρρυθμίσεις
• Μπορώ να έρθω στην Αθήνα και να σας βοηθήσω αν θέλετε
• Σταματήστε να χρησιμοποιείτε το πελατειακό σύστημα όπως έκανε στο παρελθόν και το ΠΑΣΟΚ
• Μειώστε το κόστος στο Δημόσιο
• Μεταρρυθμίστε τον ιδιωτικό τομέα. Αυτός χρειάζεται τις τράπεζες
• Προτείνω τη μείωση των προνομίων στη χώρα σας
• Των προνομίων στους εφοπλιστές
• Των προνομίων της Εκκλησίας
• Των προνομίων των ελληνικών κομμάτων
• Των προνομίων των ελληνικών νησιών
• Πήρατε τις εκλογές, πήρατε το δημοψήφισμα, άρα είστε ο μόνος πολιτικός που μπορεί να βάλει ένα τέρμα σε αυτή την κατάσταση
• Εχουμε και εμείς ευθύνη, βέβαια, και θα την εξετάσουμε
• Αλλά πρώτα φέρτε μας τις μεταρρυθμίσεις
• Εχετε μια συγκεκριμένη επιλογή
• Θα μείνετε στην Ιστορία ως ο πολιτικός που από ένα εκλογικό ατύχημα έκανε τον λαό του φτωχότερο ή ως ο πραγματικός επαναστάτης που έβαλε τη χώρα του στο σωστό δρόμο
• Δείξτε μας τι μπορείτε να κάνετε
• Δείξτε μας ότι είστε πραγματικός ηγέτης και όχι ένας ψευδοπροφήτης

• 800.000 δημόσιοι υπάλληλοι υπάρχουν στην Ελλάδα. Ανοίξτε τις αγορές και τα επαγγέλματα για τους νέους. Σας αρέσουν τα προνόμια, ε; Τα κόμματα παίρνουν τόσα χρήματα από τις τράπεζες και είναι χρεοκοπημένα. Βάλτε τα όλα σε ένα πακέτο και είμαι βέβαιος ότι θα μπορέσουμε να βρούμε λύση. Ποτέ στην Ελλάδα δεν υπήρξε πιο ισχυρός πρωθυπουργός. Είστε ο μόνος που μπορείτε να φτιάξετε το σύστημα. Κι εμείς έχουμε ευθύνη. Πρέπει να προχωρήσουμε σε απομείωση του χρέους, αλλά με σειρά. Πρώτα οι μεταρρυθμίσεις. Πώς θέλετε να σας θυμούνται; Σαν ένα προεκλογικό ατύχημα που φτώχυνε την Ελλάδα ή σαν πραγματικό επαναστάτη μεταρρυθμιστή σαν τον Τρικούπη και τον Βενιζέλο (σ.σ.: όχι τον καινούργιο, είπε, τον κανονικό).
• Σωστά λέτε πως οι Ελληνες κατέβαλαν σκληρές προσπάθειες. Αλλά η πολιτική τάξη δεν το έκανε. Είμαι θυμωμένος, γιατί μιλάτε για μεταρρυθμίσεις, αλλά ποτέ δεν τις βλέπουμε. Προχωράμε υπνοβατώντας προς ένα Grexit με τη βοήθεια των ακροδεξιών, ακούστε τους εκεί. Θα έχουμε ένα Grexit. Τον λογαριασμό όμως δεν θα τον πληρώσετε εσείς, αλλά οι Ελληνες πολίτες.
• Υπνοβατείτε προς ένα Grexit. Πρέπει να τερματιστούν τα προνόμια στην Ελλάδα: της εκκλησίας, στα νησιά, στα πολιτικά κόμματα. Όλα αυτά βάλτε τα σε ένα πακετο και φέρτε τα στο τραπέζι. Πρέπει να βρούμε μία συνολικά αποδεκτή πρόταση κι εσείς πρέπει να το κάνετε, γιατί δεν υπήρξε πρωθυπουργός στην Ελλάδα με τόσο ισχυρή εντολή, πήρατε διπλή εντολή, άρα εσείς είστε που πρέπει να θέσετε τέλος στη διαφθορά στην Ελλάδα. Δεν είναι το ερώτημα αν εκανε η κότα το αυγό ή το αυγό την κότα. Πρέπει να επιλέξετε πώς θα μείνετε στην Ιστορία, ως εκλογικό ατύχημα ή ως πραγματικός ηγέτης.
• Δείξτε μας ότι είστε πραγματικός ηγέτης κι όχι ένας ψευδοπροφήτης
• Αν θέλουμε να αποφύγουμε το Grexit, ο μόνος δρόμος είναι να προχωρήσετε τις επόμενες 48 ώρες με ένα πακέτο μεταρρυθμίσεων. Πρέπει να καταρτίσετε έναν οδικό χάρτη, να καθορίσετε συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις που η Ελλάδα χρειάζεται απεγνωσμένα.
• Είμαι θυμωμένος διότι μιλάτε για μεταρρυθμίσεις αλλά ποτέ δεν είδαμε συγκεκριμένες προτάσεις μεταρρυθμίσεων.

iefimerida

 

«Όχι» σε τι;

Η υπερίσχυση του «Όχι» εισάγει την Ελλάδα σε μια περίοδο δραματικά αυξημένης αβεβαιότητας. Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα παρέλαβε τη χώρα με οξύτατα προβλήματα αλλά και σημάδια μιας εύθραυστης ανάκαμψης. Την έφερε στο κατώφλι μιας καταστροφής ιστορικών διαστάσεων. Βρισκόμαστε σήμερα σε πολύ ασθενέστερη θέση έναντι των εταίρων μας σε σχέση με τον Ιανουάριο του 2015. Η απάντηση που επέλεξε ο πρωθυπουργός απέναντι στην επερχόμενη καταστροφή υπήρξε ένα δημοψήφισμα με εντελώς ασαφές ερώτημα πάνω σε προτάσεις που δεν ισχύουν πλέον (!), με ελάχιστες ημέρες για ενημέρωση των πολιτών.

Είναι βεβαίως γεγονός ότι διαδοχικές κυβερνήσεις μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης απέτυχαν να αντιμετωπίσουν το κόστος εξόδου από την κρίση χωρίς να υπάρξουν σημαντικές απώλειες στο επίπεδο της νομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας. Οι ευθύνες πολλές και στην ελληνική και στην ευρωπαϊκή πλευρά. Ωστόσο το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου – που θα καταγραφεί στη σύγχρονη ευρωπαϊκή ιστορία ως ένα από τα πλέον προσχηματικά – αντί να επουλώσει θα βαθύνει τις πληγές και θα εντείνει τα προβλήματα νομιμοποίησης των εθνικών πολιτικών αποφάσεων στο πλαίσιο της ακόμη εξελισσόμενης και υπό διαμόρφωση Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Την 5η Ιουλίου, ένα συμπαγές κομμάτι της κοινωνίας συντάχθηκε με το «Ναι» – εκφράζοντας την πλήρη στήριξη της ευρωπαϊκής πορείας. Από την άλλη πλευρά, το κυρίαρχο «Όχι» είναι αινιγματικό και πολυδιασπασμένο. Η δημοψηφισματική υφαρπαγή μιας κρίσιμης αντιευρωπαϊκής ψήφου από ένα εκλογικό σώμα που στην πλειοψηφία του παραμένει φιλοευρωπαϊκό έχει πολλές αιτίες. Η πρώτη είναι ο ίδιος ο θεσμός του δημοψηφίσματος: η πραγματικότητα είναι ότι τα δημοψηφίσματα έχουν συχνά χρησιμοποιηθεί για την υφαρπαγή της νομιμοποίησης σε κρίσιμες στιγμές. Όπως επισημαίνουν, μεταξύ πολλών άλλων, οι πολιτικοί επιστήμονες A. Ball και B. G. Peters, η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι τα δημοψηφίσματα σε πολλές χώρες «μπορούν αρκετά εύκολα να γίνουν αντικείμενα εργαλειακού χειρισμού από τις κυβερνήσεις». Την 5 Ιουλίου, οι Έλληνες κλήθηκαν να αποφασίσουν για κάτι που δεν εξαρτάται μόνο από αυτούς. Είναι ειλικρινώς μυστηριώδες το γεγονός ότι η διάσταση αυτή δεν συζητήθηκε: οι επιλογές ήταν όχι μόνο ασαφείς αλλά κι ελάχιστα εξαρτώμενες από τους εκλογείς – εκτός αν αναμένεται ότι οι πολίτες και κυβερνήσεις των άλλων 18 κρατών του ευρώ θα επηρεαστούν άμεσα και μάλιστα με τρόπο καταλυτικό. Δυστυχώς ακόμη και στελέχη της κυβέρνησης παραδέχτηκαν αυτό που όλοι αντιληφθήκαμε από την πρώτη στιγμή: το προσχηματικό δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου έγινε για να διασωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Στην Ελλάδα πάντως, φαίνεται ότι το 1974 θα παραμείνει η μόνη περίπτωση σύγχρονου δημοκρατικού δημοψηφίσματος: διενεργήθηκε ένα δημοψήφισμα με σαφές ερώτημα, αρκετό χρόνο προεκλογικής εκστρατείας και πραγματική δυνατότητα των πολιτών να καθορίσουν αυτοί και όχι άλλοι το αποτέλεσμα.

Σήμερα, ανεξαρτήτως των διαφορετικών πιθανών εξηγήσεων (προσχεδιασμένη εκτροπή της ευρωπαϊκής πορείας της Ελλάδος; διαπραγματευτική ανικανότητα; παγίδευση από το εξωτερικό της χώρας σε συνδυασμό με διαιρέσεις στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ; συνδυασμός παραγόντων;), παραμένει το γεγονός ότι φτάσαμε στο κατώφλι της εξόδου από την ευρωζώνη. Ένα ερώτημα πλανάται σε σχέση με την εμπειρία του πρόδηλα προσχηματικού δημοψηφίσματος. Επρόκειτο για προσχεδιασμένη υφαρπαγή συναίνεσης για εκτροπή της ευρωπαϊκής πορείας ή απλώς για μια τακτική χειραγώγηση των πολιτών στο πλαίσιο μιας – μέχρι σήμερα – προβληματικής διαπραγμάτευσης; Ο πρωθυπουργός δήλωσε πριν το δημοψήφισμα ότι σε 48 ώρες θα έχει συμφωνία. Καλύτερη από αυτή που απέρριψε, καταφεύγοντας στους πολίτες με το δημοψήφισμα; Και με δεδομένη την δαμόκλειο σπάθη των επόμενων πληρωμών (20ή Ιουλίου, 1η Αυγούστου, κ.λπ.); Οι επόμενες εβδομάδες και οι επιλογές της κυβέρνησης θα μας βοηθήσουν να καταλήξουμε σε συμπεράσματα ως προς το πολύ κρίσιμο αυτό ερώτημα. Ένας προφανής κίνδυνος είναι οι εταίροι και δανειστές να πουν «Όχι» στο αυξημένο κόστος μιας νέας διάσωσης με δεδομένες τις ζημίες που έχουν σωρευτεί το τελευταίο εξάμηνο. Ας ελπίσουμε ότι θα δείξουν μια νέα ωριμότητα και θα αναλάβουν μια ουσιαστική, συλλογική ευρωπαϊκή ευθύνη για ένα κοινό αύριο που θα περιλαμβάνει και την Ελλάδα.

Βέλτιστη στρατηγική θα ήταν – το έχουμε επισημάνει κατ’ επανάληψη – μια κυβέρνηση ευρύτατης συμμετοχής και συνεννόησης, κυβέρνηση ουσιαστικής αναζήτησης κοινών τόπων. Η λογική του ελληνικού πολιτικού συστήματος δεν προσφέρει πολλές ελπίδες: η τελετουργική εναλλαγή κυβέρνησης-αντιπολίτευσης, ο φορμαλισμός των αντιλήψεων περί πολιτικής «νίκης», πολιτικής «ήττας», πολιτικού «κόστους» και – εσχάτως – η εργαλειακή χρήση ενός προσχηματικού δημοψηφίσματος δείχνουν αδιέξοδο. Όμως η έξοδος της χώρας από το ευρώ δεν θα είναι «ρήξη», θα είναι – εάν συμβεί – μια πραγματική εθνική ήττα. Και τότε η σημασία της 5ης Ιουλίου θα διαβαστεί πολύ, μα πολύ διαφορετικά. Δεν μπορεί κανείς παρά να ελπίζει ότι συμφωνία με τους εταίρους θα επιτευχθεί άμεσα, όπως ακριβώς υποσχέθηκε η κυβέρνηση.

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

protagon 

Χαρά και θλίψη για τον Βαρουφάκη

Θα δούμε αν, τώρα που έφυγε, ο Βαρουφάκης θα δεχτεί περισσότερες επιθέσεις, ακόμη και από συντρόφους του στον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θέλω να παίξω το παιχνίδι «δρυός πεσούσης…». Αποτελεί βαθιά μου πεποίθηση ότι είναι ανήθικο να χτυπάς τον πεσμένο, αν και ο ιδιόμορφος αυτός άνθρωπος κάθε άλλο παρά πεσμένος δείχνει να αισθάνεται.

Προσπαθώντας να εντοπίσω τους λόγους που ο Βαρουφάκης οδηγήθηκε στην παραίτηση, μου είπαν τις εξής δύο εκδοχές (σωρευτικά):

1. Το «διάγγελμα», που ο ίδιος έκανε αμέσως μετά το δημοψήφισμα και πριν μιλήσει ο πρωθυπουργός και στο οποίο εξαπέλυσε σφοδρή επίθεση στους δανειστές. Πώς θα πήγαινε την επομένη να τους συναντήσει και να συμφωνήσει μαζί τους; Σε αντίθεση με τον Τσίπρα, που έδειξε ότι θα επιδιώξει συμφωνία, φαίνεται ότι ο τέως υπουργός Οικονομικών δεν ήθελε συμφωνία ή δεν πίστευε ότι θα μπορούσε να την πετύχει ο ίδιος.

2. Το μικρό σοκ που προκλήθηκε από το δημοσίευμα της «Τέλεγκραφ», σύμφωνα με το οποίο ο Βαρουφάκης είπε σε δημοσιογράφο της ότι αν αποτύχει η διαπραγμάτευση στο Γιούρογκρουπ, θα εκδοθεί παράλληλο νόμισμα στην Ελλάδα. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Βαρουφάκης λέει κάτι τέτοιο, αλλά η χρονική στιγμή ήταν καίρια και υπονόμευε ευθέως την προσπάθεια να αποκατασταθεί κάποια εμπιστοσύνη με τους Ευρωπαίους, αμέσως μετά το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα.
Βεβαίως, τέτοια «παραστρατήματα» ο Βαρουφάκης είχε κάνει πολλά το τελευταίο διάστημα και είχαν καταγραφεί από συνεργάτες του πρωθυπουργού. Όλα μαζί, τους είχαν πείσει ότι ο Βαρουφάκης δεν εργαζόταν για την επίτευξη συμφωνίας. Φυσικά, δεν θα ήταν δίκαιο ο Βαρουφάκης να γίνει αποδιοπομπαίος τράγος, στον οποίο να φορτωθούν τα πάντα. Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας ότι, μέχρι και την περασμένη εβδομάδα, ο κ. Τσίπρας κάλυπτε απολύτως τον κ. Βαρουφάκη και για να το επιβεβαιώνει έκανε δημόσιες βόλτες μαζί του, φροντίζοντας να προβάλλονται.

Εκτός αν όλα αυτά -και η απομάκρυνση Βαρουφάκη- είναι συμφωνημένα και ενταγμένα στο πλαίσιο ενός σχεδίου με άλλους στόχους. Αλλά αυτό ξεπερνάει τη λογική μας.
Αν, λοιπόν, η αποπομπή Βαρουφάκη έγινε για να επιτευχθεί συμφωνία (αυτό λέει η λογική), καλώς έγινε. Δεν θα στενοχωρηθεί κανείς, ούτε οι δικοί του φανατικοί υποστηρικτές, διότι αυτό επιβάλλει το συμφέρον της χώρας. Όμως, αν δεν επιτευχθεί συμφωνία ή αν η συμφωνία είναι χειρότερη από αυτήν που απορρίφθηκε πριν από λίγες μέρες, τότε οι ευθύνες του Βαρουφάκη θα ξεχαστούν και θα μεταφερθούν στον διάδοχό του και στον Τσίπρα.

Μια τελευταία, αλλά όχι έσχατη σε σημασία, παράμετρος της απομάκρυνσης Βαρουφάκη, δεν έχει επισημανθεί ακόμη επαρκώς. Ο τέως υπουργός φεύγει την επομένη της θριαμβευτικής νίκης του ΟΧΙ, γεγονός που θα ενισχύσει την συνωμοσιολογική προσέγγιση των γενονότων. Τώρα, ακόμα περισσότεροι θα πιστέψουν ότι ο Βαρουφάκης έφυγε επειδή ο Τσίπρας υπέκυψε στις απαιτήσεις των δανειστών την επομένη του εκλογικού θριάμβου του. Με άλλα λόγια, ο «ηττημένος» από το ελληνικό ΟΧΙ Σόιμπλε παραμένει κραταιός στη θέση του, ενώ ο «θριαμβευτής» με το ΟΧΙ Βαρουφάκης αποτελεί παρελθόν.

Ουδείς Ελληνας, που θέλει να επιτευχθεί συμφωνία, θα τα βάψει μαύρα με την αποπομπή Βαρουφάκη. Όμως, πολλοί Έλληνες θα αισθανθούν άσχημα, επειδή η αποπομπή του γίνεται κατ’ αυτόν τον τρόπο. Αν ο Βαρουφάκης εμπόδιζε την συμφωνία, έπρεπε να είχε φύγει πολύ νωρίτερα και, ίσως, να είχαμε αποφύγει τα χειρότερα, που έρχονται. Και όχι να τροφοδοτείται η πεποίθηση ότι οι κακοί ξένοι υποχρέωσαν τον πρωθυπουργό να τον διώξει.

Εν κατακλείδι, για τα δημόσια πρόσωπα ισχύει διαχρονικό αξίωμα ότι το «Ωσαννά» από το «Σταύρωσον» δεν απέχει πολύ. Μικρό το κακό. Αρκεί να μην ισχύει -για τη χώρα- ότι ο θρίαμβος από την καταστροφή απέχει ελάχιστα.

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

protagon

Το Σύνδρομο της Ύβρεως, ο Ναρκισσισμός και ο Βαρουφάκης

Για τον Υπουργό μας επί των Οικονομικών, κ. Γιάνη Βαρουφάκη σχεδίαζα ούτως ή άλλως να γράψω, ακόμη και αν δεν είχαν επισυμβεί οι τραγικές για τον κοινωνικό και οικονομικό μας ιστό συνέπειες του capital control

Για τον Υπουργό μας επί των Οικονομικών, κ. Γιάνη Βαρουφάκη σχεδίαζα ούτως ή άλλως να γράψω, ακόμη και αν δεν είχαν επισυμβεί οι τραγικές για τον κοινωνικό και οικονομικό μας ιστό συνέπειες του capital control, καθώς η περίπτωση του παθολογικού ναρκισσισμού του άπτεται της ιατρικής μου ιδιότητας, ενώ η εν γένει παρουσία του και οι πολιτικοί χειρισμοί του βρίθουν συμπεριφορικών στοιχείων που στοιχειοθετούν τη διάγνωση του Συνδρόμου της Ύβρεως, εμπίπτοντας στο ερευνητικό πεδίο στο οποίο συνεργάζομαι με την Ψυχιατρική Κλινική του Πανεπιστημίου του Tufts, και τον Καθηγητή Νασσίρ Γκέμι.

O τελευταίος είναι ο συγγραφέας του best seller “A first rate madness”, στο οποίο πραγματεύεται τη διασύνδεση ανάμεσα στην ψυχιατρική παθολογία και την άσκηση εξουσίας σε υψηλό επίπεδο. Μαζί με τον Λόρδο Όουεν (πρώην Υπουργό Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας, Ψυχίατρο κατά σπουδές και εμπνευστή του σχεδίου Βάνς-Όουεν για την ειρήνη στην πρώην Γιουγκοσλαβία) που επίσης έχει καταγράψει σημαντικές εκδοτικές επιτυχίες με το «Σύνδρομο της Ύβρεως» και με το «Ασθενείς Ηγέτες στην Εξουσία», αποτελούν πρωτοπόρους στο καινοφανές διεπιστημονικό πεδίο της «πολιτικής ψυχιατρικής» και της «ψυχολογίας της ιστορίας».

Πρώτος ο Λόρδος Όουεν εισήγαγε στην ψυχιατρική νοσολογία, αλλά και στον χώρο των κοινωνικών και πολιτικών επιστημών, μία καινούρια ψυχιατρική οντότητα που την ονόμασε «Σύνδρομο της Ύβρεως», δανειζόμενος τον όρο από την αρχαία ελληνική γραμματεία, όπου η υπέρβαση του μέτρου, η αλαζονεία και η περιφρόνηση για τους θεϊκούς και ανθρώπινους νόμους ονομαζόταν Ύβρις, με συνέπεια την αγανάκτηση των θεών (Νέμεσις) οι οποίοι έστελναν την Τήσι για να θολώσει την κρίση του υβριστή και να τον οδηγήσει στην καταστροφή. Σύμφωνα με τα γραφόμενά του, αρκετοί ηγέτες όπως η Μάργκαρετ Θάτσερ, αλλά και ο Τόνυ Μπλερ και ο Τζορτζ Μπους ο νεότερος –κατά τον δεύτερο πόλεμο του Κόλπου- πέσανε θύματα του συνδρόμου αυτού, το οποίο συνδέεται άμεσα με την άσκηση εξουσίας.

Οι εκφάνσεις και οι συνέπειες του συνδρόμου αυτού δεν περιορίζονται, μάλιστα, στον χώρο της πολιτικής αλλά επεκτείνονται και σε όλα τα πεδία άσκησης εξουσίας (π.χ. διοικητικής, στρατιωτικής ή οικονομικής) με την οικονομική κρίση που ταλανίζει τα τελευταία χρόνια την Ενωμένη Ευρώπη -και ιδιαίτερα τη χώρα μας, τις τελευταίες μάλιστα ημέρες με πρωτοφανούς τριτοκοσμικής εντάσεως εικόνες και ταλαιπωρίες- να παρουσιάζεται από τον Λόρδο Όουεν ως επακόλουθο της υβριστικής και αλαζονικής συμπεριφοράς και της μειωμένης επαφής με την πραγματικότητα αρκετών μεγαλοστελεχών, εκτελεστικών διευθυντών και διευθυνόντων συμβούλων των διεθνών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Μια τέτοια προσέγγιση σίγουρα θα είχε αρκετό ενδιαφέρον αν, στα καθ’ ημάς, επιχειρούσαμε να δούμε κατά πόσον οι πολιτικοί ηγέτες που οδήγησαν τη χώρα μας σε αυτόν τον κυκεώνα διεθνούς επαιτείας, λιτότητας και -τις τελευταίες ημέρες- κεφαλαιακής ασφυξίας, ήταν υπό την επήρεια του «Συνδρόμου της Ύβρεως»

Σίγουρα, πάντως, ο κ. Βαρουφάκης αποτελεί έναν πολιτικό ο οποίος υπερπληρεί τα διαγνωστικά κριτήρια τόσο της ναρκισσιστικής διαταραχής της προσωπικότητας, όσο και του συνδρόμου της ύβρεως, στον βαθμό μάλιστα που αυτά αλληλοεπικαλύπτονται. Αναλυτικότερα:
• Εμφανίζει υπερβολική εμπιστοσύνη στην κρίση του και περιφρονεί τις συμβουλές και την κριτική των άλλων.
• Εμφανίζει υπερβολική αυτοπεποίθηση, μέχρι των ορίων της παντοδυναμίας, σε ότι αφορά αυτά που μπορεί μόνος του να επιτύχει.
• Απώλεσε την επαφή του με την πραγματικότητα, σε συνδυασμό με σταδιακή απομόνωσή του.
• Επέδειξε (και συνεχίζει να επιδεικνύει) αυτό που ο Όουεν αποκαλεί υβριστική αδυναμία (“Hubristic incompetence”), όταν τα πράγματα άρχισαν να πηγαίνουν άσχημα και οι εταίροι μας έδειξαν πως δεν θα κάνουν πίσω και είναι έτοιμοι να φτάσουν τη διαπραγμάτευση μέχρι τα ακρότατα του grexit και του graccident. Αυτό συνέβη εξαιτίας της υπερβολικής του αυτοπεποίθησης που τον κάνει να αδιαφορεί για τις λεπτομέρειες της πρακτικής εφαρμογής της (σε ορισμένα θεωρητικά σημεία σωστής) πολιτικής του.
• Επιδεικνύει το χαρακτηριστικό τρίπτυχο του Συνδρόμου της Ύβρεως με αεικίνητους ρυθμούς (ταξίδια, συνέδρια, δηλώσεις, συνεντεύξεις κτλ), απροσεξία και αυθορμητισμό, που οδήγησε τελικά στο κλείσιμο των τραπεζών.
• Βλέπει, ναρκισσιστικά, τον κόσμο ολόκληρο ως μια φαντασμαγορική αρένα στην οποία μπορεί να ασκήσει εξουσία και να κυνηγήσει τη δόξα.
• Ενδιαφέρεται υπερβολικά για την εξωτερική του εικόνα και παρουσία (βλέπε τους σηκωμένους με τα χρωπατιστά επιράμματα γιακάδες στα σακάκια του και τα περασμένα στα κουμπιά των πουκαμίσων του, σαν καρφίτσες, στυλό.
• Έχει την τάση να μιλά συχνά για τον εαυτό του στο τρίτο πρόσωπο ή να χρησιμοποιεί το βασιλικό «εμείς».
• Πιστεύει πως δεν υπόκειται στην κρίση των τετριμμένων συναδέλφων του ή της βαρετής κοινής γνώμης και πως η Ιστορία είναι το μόνο δικαστήριο αρμόδιο για να τον κρίνει.
• Έχει την τάση να αδιαφορεί για τις πρακτικές λεπτομέρειες, τα κόστη και τα αποτελέσματα, προκειμένου να υποστηρίξει την αρχική του ιδέα.
• Χαρακτηρίζεται από ένα διάχυτο μοτίβο μεγαλείου (στη φαντασία ή/και στη συμπεριφορά), με έντονα παρούσες την ανάγκη για θαυμασμό και την έλλειψη ενσυναίσθησης (δηλαδή της ικανότητας να βάζει τον εαυτό του στη θέση των άλλων, π.χ των δύσμοιρων συνταξιούχων μπροστά στα ΑΤΜ ή των υπόλοιπων 18 ομολόγων του στο eurogroup).
• Έχει μια μεγαλειώδη αίσθηση για τη σημαντικότητα του εαυτού του (π.χ., υπερβάλλει τα επιτεύγματα και τα ταλέντα του, προσδοκά να αναγνωρίζεται ως ανώτερος χωρίς ανάλογα επιτεύγματα).
• Eίναι απασχολημένος με φαντασιώσεις απεριόριστης επιτυχίας, δύναμης, λάμψης, ομορφιάς, ή ιδανικής αγάπης.
• Πιστεύει ότι είναι «ιδιαίτερος» και μοναδικός και μπορεί να τον καταλάβουν ή να σχετιστεί μόνο με άλλα «ιδιαίτερα» ή υψηλού επιπέδου άτομα ή φορείς.
• Έχει παράλογες απαιτήσεις για ιδιαίτερα ευνοϊκή μεταχείριση ή αυτόματη συμμόρφωση με τις προσδοκίες του (στο κριτήριο αυτό ταιριάζει και με την πρόεδρο της Βουλής κα Κωνσταντοπούλου).
• Εκμεταλλεύεται τους άλλους για να επιτύχει τους δικούς του σκοπούς που δεν είναι άλλοι από μια προσοδοφόρα καριέρα ως διεθνής ομιλητής και συγγραφέας best sellers για το graccident. Για αυτό και δεν διστάζει να Αργεντινοποιήσει τη χώρα μας.
Και φυσικά, στα ανωτέρω κριτήρια προστίθενται και στοιχεία της εκδραματιστικής-ιστριονικής διαταραχής της προσωπικότητας, καθώς ο Υπουργός μας,
• Δείχνει να μη νιώθει άνετα σε καταστάσεις όπου δεν είναι στο επίκεντρο της προσοχής
• Η διαντίδρασή του με τους άλλους συχνά χαρακτηρίζεται από απρόσφορα σαγηνευτική ή προκλητική συμπεριφορά
• Συστηματικά χρησιμοποιεί την εξωτερική του εμφάνιση για να προσελκύσει την προσοχή στον εαυτό του
• Εχει ένα τρόπο ομιλίας που είναι υπερβολικά ιμπρεσσιονιστικός και στερούμενος λεπτομερειών
Κάποια από τα ανωτέρω αποτελούν στοιχεία διαχρονικώς παρόντα στην εξέλιξη της προσωπικότητάς του. Κάποια άλλα φαίνεται πως εμφανίστηκαν υπό τη διαβρωτική επίδραση της εξουσίας που ασκεί αυτούς τους πέντε μήνες οι οποίοι μεσολάβησαν από την ανάληψη των υπουργικών του καθηκόντων.
Πάντοτε όμως μετά την Ύβρη έρχεται η Νέμεσις. Αυτό είναι το διαχρονικό τίμημα για την υπέρβαση του μέτρου. Μόνον που τώρα, η Νέμεσις, δεν ήρθε –ακόμη- για τον κ. Βαρουφάκη αλλά έφτασε δραματικά για όλους τους Έλληνες. Ήρθε μπροστά στα ΑΤΜ, με «αντίτιμο αίματος εκ προδοσίας» τα προσεχώς εξαντλημένα 60 Ευρώ ημερισίως και τις κουτσουρεμένες συντάξεις των γερόντων μας…
Χρίστος Χ. Λιάπης MD, MSc, PhD
Ψυχίατρος – Διδάκτωρ Παν/μίου Αθηνών
Αιγινήτειο Nοσοκομείο Αθηνών
Tufts Medical Center, Boston Massachusetts

[Πηγή]pesotithes.gr

«Χαλάς τη γιορτή με αυθάδεις ερωτήσεις»

Τι είπε ο Βαρουφάκης σε δημοσιογράφο του Sky News

Δεν πίστευε στα αυτιά της η απεσταλμένη του βρετανικού καναλιού Sky News όταν πλησίασε τον Γιάνη Βαρουφάκη που πήγε να ψηφίσει και τον ρώτησε τι θα γίνει με το ρευστό στις τράπεζες.

 

«Χαλάς τη γιορτή με αυθάδεις ερωτήσεις» της απάντησε ο Γιάνης Βαρουφάκης.
Η απεσταλμένη του βρετανικού καναλιού δημοσιοποίησε πολλές φορές το μήνυμά της στο twitter μη πιστεύοντας στα αυτιά της με αυτό που άκουσε.

 

 

 

 

Α. Χανιώτης: Περί αξιοπρέπειας και ευθύνης

Το βασικό επιχείρημα όσων υποστηρίζουν το «όχι» στο δημοψήφισμα της Κυριακής είναι ότι έτσι θα αποκατασταθεί και προστατευθεί η αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού. Είναι ένα επιχείρημα που απευθύνεται στο συναίσθημα και για αυτό τον λόγο είναι αποτελεσματικό.
Ωστόσο εκείνοι ακριβώς που το χρησιμοποιούν είναι οι τελευταίοι που μπορούν να μιλήσουν για αξιοπρέπεια. Δεν έχουν αξιοπρέπεια αυτοί που οδηγούν τους πολίτες σε ένα δημοψήφισμα με ένα ανυπόστατο ερώτημα σε σχέση με ένα ανύπαρκτο πλέον έγγραφο.

Δεν έχουν αξιοπρέπεια αυτοί που συνειδητά και σκόπιμα υποσχέθηκαν όσα ήταν γνωστό ότι δεν θα μπορούσαν ποτέ να υλοποιήσουν. Δεν έχουν αξιοπρέπεια όσοι ακόμα και σήμερα παραπλανούν τους πολίτες για τις ξεκάθαρες συνέπειες του δημοψηφίσματος. Δεν έχουν αξιοπρέπεια αυτοί που δημιούργησαν την οπορτουνιστική συμμαχία άκρας αριστεράς και άκρας δεξιάς. Δεν έχουν αξιοπρέπεια αυτοί που ανέχονται στην ηγεσία του Υπουργείου Άμυνας τον άνθρωπο που παρακινούσε πολίτες σε λυντσάρισμα, που ονομάζει την πολιτική αντιπαράθεση «πόλεμο» και αναθέτει στις ένοπλες δυνάμεις τη διαφύλαξη της εσωτερικής ασφάλειας.

Δεν έχουν αξιοπρέπεια όσοι ανακοίνωναν ότι η Ρωσία θα μας δώσει 5 δισ και διαψεύδονταν αυθημερόν από τη ρωσική κυβέρνηση. Δεν έχουν αξιοπρέπεια όσοι θέλουν δανεικά κι αγύριστα. Δεν έχουν αξιοπρέπεια όσοι με τσαμπουκά θέλουν να επιβάλουν τη βούληση του ενός τρίτου μιας χώρας στους φορολογούμενους πολίτες 18 ευρωπαϊκών χωρών. Δεν έχουν αξιοπρέπεια όσοι στο ερώτημα αν θα μείνουν στην εξουσία, αν αποδοκιμαστεί η πολιτική τους, απαντούν με υπεκφυγές.

Ας αφήσουμε τις κουτοπονηριές και τους ψευτολεονταρισμούς στην άκρη κι ας συνειδητοποιήσουμε ότι οι επιλογές μας έχουν συνέπειες. Και συνέπεια του «όχι» δεν είναι μόνο ότι θα εμπιστευθούμε την ίδια αποτυχημένη ομάδα για να συνεχίσει τις αποτυχημένες της διαπραγματεύσεις. Αναπόδραστη συνέπεια του «όχι» είναι η εισαγωγή της δραχμής, που – όχι γενικά, αλλά στις σημερινές συνθήκες – σημαίνει κατολίσθηση στις υπανάπτυκτες χώρες. Το «ναι» μπορεί να αποτρέπει τη χειρότερη καταστροφή, αλλά δεν θα πρέπει να εκληφθεί ως συγχωροχάρτι ούτε για τα λάθη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του ΔΝΤ ούτε για όσους κυβέρνησαν από το 2008 και μετά, αποτυχημένα, αναποτελεσματικά, ανεύθυνα, και αποφεύγοντας την πραγματικότητα. Το «ναι» μπορεί να είναι το πρώτο βήμα για μια νέα πορεία, στην οποία δεν μπορούν να έχουν καμμιά θέση οι τέως κοινοβουλευτικοί πρωθυπουργοί που φέρουν τεράστιο μέρος της ευθύνης για τη σημερινή κατάσταση.

Μπορεί να είναι το πρώτο θαρραλέο βήμα για μεταρρυθμίσεις – όχι πρόσκαιρα δημοσιονομικά μέτρα, αλλά μεταρρυθμίσεις που θα αφορούν τα ίδια τα θεμέλια ενός πελατειακού, αναξιοκρατικού και αναποτελεσματικού κράτους. Χωρίς μεταρρυθμίσεις, επενδύσεις και βοήθεια είναι νερό σε ένα βαρέλι δίχως πάτο.

Πραγματική παλληκαριά είναι να κάνουμε αυτές τις μεταρρυθμίσεις, όχι να ζητιανεύουμε. Δεν έχουμε δικαίωμα να αφήσουμε ως επαίσχυντη κληρονομιά στις επόμενες γενιές το χρέος. Όμως μόνο με μεταρρυθμίσεις η μείωση ή διαγραφή του θα είναι δικαιολογημένη διεκδίκηση. Είναι η κατάληξη μιας προσπάθειας, όχι η αφετηρία της. Για αυτό πρέπει να ψηφίσουμε «ναι», με αξιοπρέπεια και κυρίως με ευθύνη.
*Καθηγητής Ιστορίας, Ινστιτούτο Προηγμένων Σπουδών, Πρίνστον - Αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών






ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ