Παρασκευή 11 Μαρτίου 2011
Φτώχεια και φοροδιαφυγή
Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ pantelak@ enet.gr
Στη γνωστή πια -πριν καν προβληθεί από το Canal Plus- συνέντευξή του, ο επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Στρος - Καν, αναφέρει ότι «στην Ελλάδα υπάρχουν κάποιοι που δεν έχουν ψωμί να φάνε και άνθρωποι που ασκούν τη φοροδιαφυγή ως εθνικό σπορ».
Υπάρχει κάποιος που ν' αμφιβάλλει γι' αυτό; Τα ίδια τα στοιχεία τον επιβεβαιώνουν. Τα ποσοστά φτώχειας ή ανθρώπων που βρίσκονται πολύ κοντά σε αυτή, συνεχώς διογκώνονται (ξεπερνούν το 1/5 του πληθυσμού). Και την ίδια στιγμή, οι πλούσιοι όχι απλώς αυξάνουν τον σωρευμένο πλούτο τους, αλλά και τον εξάγουν στο εξωτερικό. (Τα στοιχεία κάνουν λόγο για περισσότερα από 300-400 δισ. ευρώ Ελλήνων καταθετών που υπό τον φόβο της χρεοκοπίας της χώρας εξήχθησαν και ζεσταίνονται σε ξένες τράπεζες.)
Στη δεύτερη κατηγορία δεν ανήκουν απαραίτητα άνθρωποι που σώρευσαν πλούτο από υγιείς -έστω στο πλαίσιο μια φιλελεύθερης οικονομίας- δραστηριότητες. Το αντίθετο. Ολοι οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουμε πως μέσα σε λίγα χρόνια μαζεύτηκε τόσος πλούτος στα χέρια αρκετών ανθρώπων. Εργολαβίες, υπερτιμολογήσεις, χρηματιστηριακά σκάνδαλα, κατασπατάληση κοινοτικών προγραμμάτων, μίζες, δομημένα ομόλογα και ένα σωρό άλλες μέθοδοι. Ολες σχεδόν οι κομπίνες με τον ίδιο παρονομαστή: το δημόσιο χρήμα.
Ο πλούτος αυτός, επειδή ακριβώς σωρεύτηκε με αθέμιτα μέσα, είναι και αφορολόγητος. Με όχημα τις off shore εταιρείες δεν δηλώθηκε ποτέ. Αν συνυπολογισθεί και η φοροδιαφυγή μικρών επαγγελματιών, που δεν είναι αμελητέα, κατανοεί κανείς πόσο δίκιο έχει στις διαπιστώσεις του ο διευθυντής του ΔΝΤ...
Τα παραπάνω του Παντελάκη από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
Φαγώθηκαν τα παπαγαλάκια.. Προκλητικός ο Στρος - Καν, απαράδεκτες οι δηλώσεις του κλπ..
Επειδή είπε πως είμαστε, οι Ελληνες, βουτηγμένοι στα σκατά..
Ενοχλήθηκαν, τσαντίστηκαν τα σκατά..
Σκατοχώρα!!!!!!!!!!
Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011
NATURA
Τα "λεφτά υπήρχαν" αλλά θα ακολουθούσε και η "πράσινη ανάπτυξη"..
Τα λεφτά τα είδαμε, τώρα η Μπιρμπίλη, η Τόνια ντε, αυτή των μη κυβερνητικών οργανώσεων μας έδειξε και την πράσινη ανάπτυξη..
Στις περιοχές natura, εκτός της δόμησης επιτρέπεται και η λειτουργία λατομείων και μεταλλείων κλπ...
Και βέβαια δεν είναι η μη κυβερνητικών οργανώσεων υπουργός η θλιβερή μόνο.. είναι όλα αυτά τα αδηφάγα καθήκια βουλευτές που ξεσηκώθηκαν.. γιατί θίχτηκαν οι πελατειακές σχέσεις τους.....
ΣΚΑΤΟΧΩΡΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Και η ΝΔ τουμπεκί...
Μίλησε όμως για την λύση της απεργίας πείνας των μεταναστών..
Την βρήκε λέει ταπεινωτική για το Ελληνικό κράτος.. που υποχώρησε...
Επρεπε δηλαδή κάποιοι από αυτούς τους μετανάστες, που έχουν δουλέψει ανασφάλιστοι κλπ για κάποιους και από τους ψηφοφόρους της, να πεθάνουν για να είναι περήφανο το ελληνικό κράτος...
ΣΚΑΤΟΧΩΡΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Τα λεφτά τα είδαμε, τώρα η Μπιρμπίλη, η Τόνια ντε, αυτή των μη κυβερνητικών οργανώσεων μας έδειξε και την πράσινη ανάπτυξη..
Στις περιοχές natura, εκτός της δόμησης επιτρέπεται και η λειτουργία λατομείων και μεταλλείων κλπ...
Και βέβαια δεν είναι η μη κυβερνητικών οργανώσεων υπουργός η θλιβερή μόνο.. είναι όλα αυτά τα αδηφάγα καθήκια βουλευτές που ξεσηκώθηκαν.. γιατί θίχτηκαν οι πελατειακές σχέσεις τους.....
ΣΚΑΤΟΧΩΡΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Και η ΝΔ τουμπεκί...
Μίλησε όμως για την λύση της απεργίας πείνας των μεταναστών..
Την βρήκε λέει ταπεινωτική για το Ελληνικό κράτος.. που υποχώρησε...
Επρεπε δηλαδή κάποιοι από αυτούς τους μετανάστες, που έχουν δουλέψει ανασφάλιστοι κλπ για κάποιους και από τους ψηφοφόρους της, να πεθάνουν για να είναι περήφανο το ελληνικό κράτος...
ΣΚΑΤΟΧΩΡΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
συναίνεση..
Στήθηκε πάλι το έργο, για συναίνεση κλπ...
Παίχτηκαν όλοι οι ρόλοι πάλι.. μονόλογοι..
Ο Γιωργάκης θυμήθηκε τη συναίνεση, έτσι στα ξεκούδουνα, δεν ζήταγε τίποτα βέβαια στις συναντήσεις τους με τους πολιτικούς αρχηγούς, βγήκε μετά και είπε τα δικά του, τι ακριβώς είπε, σαν αποτέλεσμα των συναντήσεων, κανείς δεν κατάλαβε, αλλά δεν έχει σημασία..
Καταλάβαμε τι θα ακολουθήσει..
Ακούστηκαν και από τα παπαγαλάκια διάφορα πάλι για πιθανά ζοριλίκια μας..
Οι άλλοι, οι αρχηγοί, τα δικά τους.. και η ζωή συνεχίζεται(?).. να δούμε που θα μας βγάλει.. Που μπορεί να μας βγάλει δηλαδή, όταν έχουμε αφήσει τη σωτηρία της χώρας στα χέρια αυτών που την έφεραν ως εδώ...
Κατά τα άλλα όταν ακούς τον Νταβούτογλου και σκέφτεσαι τον Δρούτσα σου έρχεται να κλάψεις...
Παίχτηκαν όλοι οι ρόλοι πάλι.. μονόλογοι..
Ο Γιωργάκης θυμήθηκε τη συναίνεση, έτσι στα ξεκούδουνα, δεν ζήταγε τίποτα βέβαια στις συναντήσεις τους με τους πολιτικούς αρχηγούς, βγήκε μετά και είπε τα δικά του, τι ακριβώς είπε, σαν αποτέλεσμα των συναντήσεων, κανείς δεν κατάλαβε, αλλά δεν έχει σημασία..
Καταλάβαμε τι θα ακολουθήσει..
Ακούστηκαν και από τα παπαγαλάκια διάφορα πάλι για πιθανά ζοριλίκια μας..
Οι άλλοι, οι αρχηγοί, τα δικά τους.. και η ζωή συνεχίζεται(?).. να δούμε που θα μας βγάλει.. Που μπορεί να μας βγάλει δηλαδή, όταν έχουμε αφήσει τη σωτηρία της χώρας στα χέρια αυτών που την έφεραν ως εδώ...
Κατά τα άλλα όταν ακούς τον Νταβούτογλου και σκέφτεσαι τον Δρούτσα σου έρχεται να κλάψεις...
Περί αλληλεγγύης...
Περί αλληλεγγύης...
«Εγώ το πιστεύω ότι οι μετανάστες που κάνουν απεργία πείνας δεν είναι άτομα που χειραγωγούνται από Ελληνες συμπαραστάτες και αλληλέγγυους. Τυχαίνει να γνωρίζω μετανάστες, όχι από τους απεργούς αυτούς, που συχνά αισθάνονται απελπισμένοι, κι όχι λόγω χαρακτήρα.
Η ελληνική κοινωνία ταλαιπώρησε πολύ τους μετανάστες ακόμα και τον καιρό που δεν είχε πρόβλημα κρίσης. Οταν η καθημερινότητά σου είναι διαρκής καταδίωξη, μπορεί να μοιάζει ανακουφιστική μια πράξη ηρωική, οριστική, ακόμα και αυτοκτονίας. Δεν είναι μόνο η κουλτούρα του μάρτυρα που οδηγεί σε κάτι τέτοιο, είναι η αβάσταχτη κούραση της διαρκούς αδικίας. Ομως οι έλληνες αλληλέγγυοι και συμπαραστάτες, ακόμα και αν δεν επηρεάζουν τους μετανάστες στο να συνεχίζουν την απεργία πείνας, οφείλουν τώρα να προσπαθήσουν τουλάχιστον να τους επηρεάσουν στο να τη σταματήσουν. Εκείνοι δεν είναι τόσο απελπισμένοι όσο οι μετανάστες, δεν έχουν τόσο διωχθεί.
Οσο κακή άποψη κι αν έχουν για τον τόπο μας, ζουν καλύτερα από εκείνους, και καλά κάνουν. Αλλά κι εκείνοι γι' αυτό ήρθαν εδώ, για να ζήσουν καλύτερα. Πρέπει να τους το θυμίζουν. Να βρουν τρόπο να τους πείσουν να επιλέξουν τη ζωή. Οχι μόνο επειδή εμείς εδώ δεν έχουμε την κουλτούρα του μάρτυρα, τουλάχιστον όχι τόσο πολύ, γιατί κάπως την έχουμε. Αλλά επειδή έχουμε και την κουλτούρα της ζωής, μιας κάποιας αφθονίας, ενός κάποιου περισσεύματος που στο κάτω κάτω έκανε τους μετανάστες να σηκωθούν και να έρθουν. Αλλιώς είναι σαν να καταδικάζουν κι αυτοί, μαζί με τους πιο αντιδραστικούς και ρατσιστές, το ότι οι μετανάστες ήρθαν εδώ για μια ζωή καλύτερη. Αν παραδέχονται, όπως πολλοί παραδεχόμαστε, ότι δικαιούνταν να ξεσπιστωθούν και να μεταναστεύσουν για μια καλύτερη ζωή, δεν οφείλουμε, δεν οφείλουν αυτοί που στέκονται δίπλα στο προσκεφάλι τους να τους το θυμίσουν αυτό; Τη ζωή που μπορεί να γίνει και καλύτερη;
Υπάρχει επικίνδυνη διολίσθηση στον ηρωισμό, στο απόλυτο, στην αδιαλλαξία. Μπορεί οι απεργοί να μην ακούνε πια τίποτε. Ομως εσείς εκεί, αλληλέγγυοι και συμπαραστάτες, πρέπει να προσπαθήσετε να τους πείσετε να σας ακούσουν».
Της ΑΝΝΑΣ ΔΑΜΙΑΝΙΔΗ
Από τα «ΝΕΑ»
«Εγώ το πιστεύω ότι οι μετανάστες που κάνουν απεργία πείνας δεν είναι άτομα που χειραγωγούνται από Ελληνες συμπαραστάτες και αλληλέγγυους. Τυχαίνει να γνωρίζω μετανάστες, όχι από τους απεργούς αυτούς, που συχνά αισθάνονται απελπισμένοι, κι όχι λόγω χαρακτήρα.
Η ελληνική κοινωνία ταλαιπώρησε πολύ τους μετανάστες ακόμα και τον καιρό που δεν είχε πρόβλημα κρίσης. Οταν η καθημερινότητά σου είναι διαρκής καταδίωξη, μπορεί να μοιάζει ανακουφιστική μια πράξη ηρωική, οριστική, ακόμα και αυτοκτονίας. Δεν είναι μόνο η κουλτούρα του μάρτυρα που οδηγεί σε κάτι τέτοιο, είναι η αβάσταχτη κούραση της διαρκούς αδικίας. Ομως οι έλληνες αλληλέγγυοι και συμπαραστάτες, ακόμα και αν δεν επηρεάζουν τους μετανάστες στο να συνεχίζουν την απεργία πείνας, οφείλουν τώρα να προσπαθήσουν τουλάχιστον να τους επηρεάσουν στο να τη σταματήσουν. Εκείνοι δεν είναι τόσο απελπισμένοι όσο οι μετανάστες, δεν έχουν τόσο διωχθεί.
Οσο κακή άποψη κι αν έχουν για τον τόπο μας, ζουν καλύτερα από εκείνους, και καλά κάνουν. Αλλά κι εκείνοι γι' αυτό ήρθαν εδώ, για να ζήσουν καλύτερα. Πρέπει να τους το θυμίζουν. Να βρουν τρόπο να τους πείσουν να επιλέξουν τη ζωή. Οχι μόνο επειδή εμείς εδώ δεν έχουμε την κουλτούρα του μάρτυρα, τουλάχιστον όχι τόσο πολύ, γιατί κάπως την έχουμε. Αλλά επειδή έχουμε και την κουλτούρα της ζωής, μιας κάποιας αφθονίας, ενός κάποιου περισσεύματος που στο κάτω κάτω έκανε τους μετανάστες να σηκωθούν και να έρθουν. Αλλιώς είναι σαν να καταδικάζουν κι αυτοί, μαζί με τους πιο αντιδραστικούς και ρατσιστές, το ότι οι μετανάστες ήρθαν εδώ για μια ζωή καλύτερη. Αν παραδέχονται, όπως πολλοί παραδεχόμαστε, ότι δικαιούνταν να ξεσπιστωθούν και να μεταναστεύσουν για μια καλύτερη ζωή, δεν οφείλουμε, δεν οφείλουν αυτοί που στέκονται δίπλα στο προσκεφάλι τους να τους το θυμίσουν αυτό; Τη ζωή που μπορεί να γίνει και καλύτερη;
Υπάρχει επικίνδυνη διολίσθηση στον ηρωισμό, στο απόλυτο, στην αδιαλλαξία. Μπορεί οι απεργοί να μην ακούνε πια τίποτε. Ομως εσείς εκεί, αλληλέγγυοι και συμπαραστάτες, πρέπει να προσπαθήσετε να τους πείσετε να σας ακούσουν».
Της ΑΝΝΑΣ ΔΑΜΙΑΝΙΔΗ
Από τα «ΝΕΑ»
κενόδοντας
"o Λάνθιμος παραδίδει ένα σπουδαίο πόνημα, ευφυές, σκηνοθετικά στιβαρό, οικονομικό στην αφήγηση, άριστα στοχευμένο στο αλληγορικό θέμα του και διεξοδικά μελετημένο έως και την τελευταία λεπτομέρεια...
Οι άμεσα συνεπαγόμενες φιλοσοφικές αναζητήσεις και οι διαχρονικές αλληγορικές αναφορές στην ανθρώπινη ύπαρξη και γνώση, την ελευθερία της σκέψης, το θεσμό της οικογένειας, τη δομή και τη λειτουργία της κοινωνίας, τη σεξουαλικότητα, συνιστούν τη διαλεκτική παλέτα του «Κυνόδοντα» που κατακλύζει ολόκληρο το σώμα της ταινίας και εκτείνεται πολύ πέραν αυτού..."
Απόσπασμα από μια κριτική για την ταινία "Κυνόδοντας", του Γιώργου Λάνθιμου..
Βιντεοκασέτα που θέλει στο κεφάλι αυτός που την έγραψε...:)
Την είδα.. Και τα έχασα... Απορίας άξιον πως έφτασε στα Οσκαρ ο ¨Κυνόδοντας".. για μένα... Μια δήθεν, σπουδαιοφανής πομφόλυξ..
Δυνατό το θέμα, πάρα πολύ καλή η ερμηνεία του Στέργιογλου.. αλλά σκηνοθετικά, ένα κενό πράγμα, με τις γνωστές υπερβολές των ελληνικών ταινιών της δεκαετίας του '80..
Οταν δεν μπορούμε να δώσουμε ένα θέμα με μια σοβαρή σκηνοθετική προσέγγιση, απλά καταφεύγουμε στην υπερβολή, στο απλό....
Μαλακίες!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)