Η διχαστική μπαρούφα του Κυρίτση - Του Πάνου Παπαδόπουλου

Ο Γιώργος Κυρίτσης στη Βουλή. Ο λαός τον εξέλεξε για να επιβαρύνει αυτούς που ψήφισαν «ναι» στο δημοψήφισμα;

H δήλωση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ ότι ο λαός εξέλεξε το κόμμα του για να επιβαρύνει με τα μέτρα εκείνους τους εύπορους που ψήφισαν «ναι» στο δημοψήφισμα είναι ασφαλώς διχαστική. Αλλά είναι και ανοησία. Διότι τα μέτρα του ΣΥΡΙΖΑ δεν χτυπούν τους εύπορους αλλά τα φτωχότερα στρώματα της κοινωνίας

Ας πούμε ότι ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Κυρίτσης είναι σοβαρό άτομο και εννοεί αυτά που λέει – δεν θα βγει δηλαδή μετά και θα πει ότι κάποιοι, οι δυνάμεις της διαπλοκής λόγου χάρη, τα παρερμήνευσαν. Οντως, μία μέρα μετά τη δημοσιοποίηση της άποψής του ότι ο λαός εξέλεξε τον ΣΥΡΙΖΑ για να επιβαρύνει όσους ψήφισαν «ναι» στο δημοψήφισμα, ο κ. Κυρίτσης, μιλώντας στον ΣΚΑΪ την Παρασκευή επανήλθε λέγοντας ότι εννοούσε ακριβώς αυτά «τα ευπορότερα στρώματα που έδωσαν τα μεγαλύτερα ποσοστά στις δυνάμεις του “Ναι” στο δημοψήφισμα» του Ιουλίου 2015.

Ο κ. Κυρίτσης το πιστεύει αυτό που λέει. Αλλωστε όταν το περασμένο καλοκαίρι, μετά το «Όχι» στο δημοψήφισμα, είχε ψηφίσει «ναι» στο μνημόνιο για τη συμφωνία με τους δανειστές, είχε παραδεχτεί ότι «ήταν η πιο εξευτελιστική στιγμή στη ζωή μου από τότε που κατουρήθηκα στο σχολικό στην τρίτη δημοτικού».

Ο κ. Κυρίτσης πιστεύει ότι το 35% των ελλήνων ψηφοφόρων έδωσαν τον Σεπτέμβριο στον ΣΥΡΙΖΑ τη σχετική πλειοψηφία στη Βουλή προκειμένου να ρίξει τα βάρη στους φλώρους που ψήφισαν «ναι» στο δημοψήφισμα. Κοινώς να τα πάρει από τους εύπορους «Μενουμευρωπαίους» και να τα δώσει στους «φτωχούς» του «όχι». Αλλως, να εκδικηθεί όσους υποστήριξαν το «ναι» – και δεν ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ – και να δώσει μέρος της περιουσίας τους σε εκείνους που φώναξαν «όχι» και ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ – όχι όλοι, οι μισοί από αυτούς, αλλά τέλος πάντων.

Είναι μια κραυγαλέα διχαστική άποψη. Που διαχωρίζει αυθαίρετα τους πολίτες όχι μόνο ανάλογα με την ψήφο που έριξαν σε μια κάλπη, αλλά και ανάλογα με την προκοπή τους. Αλλά διχαστική ήταν ούτως ή άλλως αυτή η ανεκδιήγητη πράξη του δημοψηφίσματος για ένα – όπως αποδείχτηκε – μη θέμα. Και τα απόνερά της διχαστικά θα είναι.

Είναι όμως μια άποψη. Αυτήν πιστεύει ο κ. Κυρίτσης και θα κριθεί από αυτήν. Υπακούει άλλωστε στο βασικό και διχαστικό ιδεολογικό σχήμα που χρησιμοποιεί ο ΣΥΡΙΖΑ ώστε να κερδίζει και να διατηρείται στην εξουσία: ό,τι κάνουμε το κάνουμε για το καλό του λαού εκδικούμενοι όσους έχουν (ακόμη) χρήματα.

Το πρόβλημα όμως είναι ότι ο κ. Κυρίτσης πιστεύει ότι τα μέτρα που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ (και μαζί του οι ΑΝΕΛ) είναι ένα εργαλείο για να τα πάρουν από τους «κακούς» εύπορους – που ψήφισαν και «ναι» – και να τα δώσουν στον «καλό» λαό, που ψήφισε «όχι».

Στον κόσμο του κ. Κυρίτση, το ΕΚΑΣ που καταργείται πλήττει την πλουτοκρατία του «ναι», οι έμμεσοι φόροι που αυξάνονται κατακόρυφα χτυπούν τον φλώρο «Μενουμευρωπαίο» και όχι το λαϊκό κορίτσι που χόρευε στο Σύνταγμα στις 5 Ιουλίου. Απ’ όσο θυμάμαι όμως δεν έχω δει ποτέ τον Βαρδινογιάννη με κουτάκι μπίρας, τους νέους και τους σκληρά εργαζόμενους βλέπεις να την απολαμβάνουν – και τώρα να πρέπει να την πληρώσουν ακριβότερα.

Ακόμα και αν όντως υπάρχει ταξικός διαχωρισμός και ένας ακήρυχτος ταξικός πόλεμος εν εξελίξει, τα μέτρα του ΣΥΡΙΖΑ (και του κ. Κυρίτση) δεν βοηθούν τον φτωχό, αντιθέτως τον χτυπούν ακόμα περισσότερο. Εικονοκλαστικά να το δει κανείς, ο κουλ τύπος με την εσάρπα και το Aperol Spritz τού «Ναι» δεν θα πληγεί όσο ο υποστηρικτής του «όχι» με την μπίρα.

Ο κ. Κυρίτσης έχει πει μια κλασική πολιτική μπαρούφα, που απλά υπηρετεί το συριζαϊκό ιδεολογικό σχήμα.

Διότι τον μόνο που βοηθούν τα μέτρα που ψηφίστηκαν είναι – με την εξασφάλιση της παραμονής του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία – εκείνον τον μέσο αγράμματο και ανεπρόκοπο που μπορεί να διοριστεί, ακόμα και σύμβουλος στο Μαξίμου.

Protagon.gr

Ο Γιώργος Κυρίτσης, οι Joy Division και η …πάλη των τάξεων

Του Νίκου Λακόπουλου
Μετά την βουλευτή που δήλωσε πως έσωσε το ΔΝΤ – ο ΣΥΡΙΖΑ, τον υπουργό που ανέλυσε πως ο Σάντερς ανεβαίνει λόγω ΣΥΡΙΖΑ, ο εκπρόσωπος τύπου για το Μεταναστευτικό με ένα άρθρο του στην «Αυγή» επανέφερε μαζί με την βλακεία και την ξιπασιά την «αριστερή έπαρση» μιας κυβέρνησης που υποστηρίζει ότι είναι αριστερή, αλλά στηρίζεται στην ακρο-λαϊκή- δεξιά του Πάνου Καμμένου.

Από που κι ως που η κυβέρνηση- με τα μνημόνιά της, τις ιδιωτικοποιήσεις, το ξεπούλημα των αρχών της- είναι αριστερή και οι «μένουμε ευρωπαίοι» εύποροι, αστοί και δεξιοί; To Όχι -που υποστήριζε μεταξύ των άλλων και η «Χρυσή Αυγή»- ήταν αριστερό και το Ναι δεξιό; Και ποιο ήταν το θέμα τελικά του κωμικοτραγικού δημοψηφίσματος, αν δεν ήταν το «δεν θέλουμε αυτή τη συμφωνία, αλλά θέλουμε μια χειρότερη»; Πώς το ‘Οχι, έγινε τελικά Ναι και από που ψωνίζει «αριστερά» ο Κυρίτσης- που όπως ομολόγησε- με ειλικρίνεια- σχεδόν….κατουρήθηκε στην Βουλή, όταν ψήφισε Ναι στο Μνημόνιο;

«Οι πρώτες λέξεις που είπα ως βουλευτής ήταν ένα ΝΑΙ σε κάτι που δεν πιστεύω, ψήφισα μνημόνιο, αισθάνομαι άρρωστος. Την ίδια ώρα η κυβέρνηση μας έριχνε χημικά στη νεολαία μας. Το έκανα με το σκληρό πολιτικό σκεπτικό ότι η πτώση της κυβέρνησης θα είναι η νίκη του Σόιμπλε» έγραψε τότε.
Αυτό που εντυπωσιάζει εδώ είναι πως η «αριστερή» κυβέρνηση είναι αυτοσκοπός και η Αριστερά ιδιοκτησία ενός πολιτικού μορφώματος με μόνο ενδιαφέρον την εξουσία χωρίς ντροπή, χωρίς αίσθηση των πραγμάτων και τελικά χωρίς ιδεολογία- που θα κάνει τα πάντα, όπως να υποδεχθεί το Άγιο Φως με τιμές αρχηγού κράτους (!) ή να περιφέρει λείψανα αγίων κι ύστερα- ως αριστερή- θα δώσει πολιτικό όρκο και θα πάει με την λαμπάδα στην εκκλησία. Σύγχυση, διπολική διαταραχή, αφασία ή κουτοπονηριά- λαϊκισμός- ψηφοθηρία; Εγκεφαλική καραμπόλα, πολύνεκρο δυστύχημα με θύμα την λογική.

Oι τύποι είναι επικίνδυνοι, όχι γιατί είναι βέβαια «αριστεροί» και κινδυνεύει το σύστημα (!), αλλά γιατί μπορούν να πουν και να κάνουν τα πάντα- με διάθεση εκδικητική και κακία, με μισαλλοδοξία.

‘Οπως ο σ. Κυρίτσης που αντιλαμβάνεται την εξουσία ως τιμωρία όσων ψήφισαν αυτό που τελικά ακολούθησε η κυβέρνηση. Πέρα από τον δεξιό και τον αριστερό, υπάρχει ο άνθρωπος χωρίς ιδεολογία. Ο τύπος που ακούει έντεχνα και λαϊκά και ρεμπέτικα και ποζάρει με ένα μπλουζάκι τον Joy Division -καπάκι με το «Πάγωσε- πάλι!- η τσιμινιέρα και φεύγω …με μια πιρόγα. Ο άλλα ντ’ άλλων, ο κιτσάτος- χωρίς πολιτική αισθητική-, ο θρασύς, ο αμαθής, ο καθυστερημένος- ιστορικά, ο κλέφτης ιστορίας. Ο Αριστερός με σφραγίδα -με τη βούλα, ο αυτόκλητος τιμωρός της Ιστορίας που αυτός κατέχει την -κυκλοθυμική- αλήθεια και δικάζει λέγοντας τα αντίθετα από όσα είχε πει πριν.

Ο άνθρωπος χωρίς ιδεολογία δεν αισθάνεται ντροπή, ούτε έχει ενοχές- ένα στοιχείο που αποτελούσε το συστατικό της «παλιάς» Αριστεράς, του αλτρουϊσμού και του ουμανισμού και δεν έχει η χειραφετημένη «Αριστερά» των νεογιάπηδων και του αριστερού life style. Η παλιά Αριστερά είχε ενοχές και υπερηφάνεια για μάχες που έδωσε. Αυτοί δεν έχουν ούτε τσίπα, ούτε ενοχές. Μόνο υπερηφάνεια για μάχες που δεν έδωσαν ποτέ ή που έδωσαν οι άλλοι. Κάπηλοι Ιστορίας.

Ο Γιώργος Κυρίτσης -διαβάζω στο βιογραφικό- γεννήθηκε στην Αθήνα το 1965. Εξαρχειώτης με καταγωγή από την Ήπειρο και την Αχαΐα. Σπούδασε στο Πάντειο. Από το 1988 εργάζεται ως δημοσιογράφος στην Αυγή και από το 2007 στο Κόκκινο 105,5. Εργάστηκε επίσης στο Σκάι, στον Αδέσμευτο Τύπο και ως ευθυμογράφος στα περιοδικά ΜΕΝ και ΚΛΙΚ. και στην Athens Voice, ενώ κείμενα του έχουν δημοσιευθεί  στο περιοδικό Γαλέρα και στην ιταλική εφημερίδα Manifesto. Πριν ασχοληθεί με τη δημοσιογραφία εργαζόταν ως μαρμαράς και ως υπάλληλος σε βιβλιοπωλείο.

Εντάχθηκε στην Αριστερά στα μαθητικά του χρόνια, οργανωμένος στον Ρήγα Φεραίο. Είναι ιδρυτικό μέλος και πρώην μέλος της ΚΠΕ του Συνασπισμού. Ιδρυτικό μέλος και πρώην της  ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ.
«Αν πρέπει να κρατήσουμε μια ανάλυση της σημερινής πραγματικότητας μέσα από τα μάτια του αστικού στρατοπέδου, ας το κάνουμε μέσα από τα λόγια του προέδρου της Ν.Δ. και όχι των απελπισμένων σπιν του: «Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ διεξάγει έναν ακήρυκτο ταξικό πόλεμο υπέρ των χαμηλότερων στρωμάτων και εις βάρος των ευπορότερων». Γι’ αυτό ακριβώς ψηφίστηκε τον Σεπτέμβριο, για να μετακυλήσει όσο μπορεί τα βάρη στους μενουμευρωπαίους, και αυτό ακριβώς κάνει» ‘εγραψε τώρα στην ‘Αυγή». Σε ποιο κόσμο και σε ποια διάσταση ζει το παλικάρι;

Ποιος είναι ο ¨ακήρυκτος ταξικός πόλεμος» με στόχο να τιμωρήσει όσους ψήφισαν ναι και σε ποιo στρατόπεδο είναι ο ίδιος; Tα πρώτα μέτρα, όπως η αύξηση του εισιτήριου στα λεωφορεία -που παίρνουν οι φτωχοί- οι έμμεσοι φόροι, οι μειώσεις των συντάξεων είναι μέτρα που δεν θα τολμούσε να πάρει μια δεξιά κυβέρνηση. Ο Τσίπρας είναι το αγαπημένο παιδί της -Go Home!- Μέρκελ και του Σόιμπλε.

Γιώργο, ξύπνα. Το λιμάνι φεύγει. Η πάλη των τάξεων δεν  είναι σύγκρουση ομάδων πολιτικών συμφερόντων. Η μισή κυβέρνηση είναι εύποροι, παιδί μου- δεν  είναι «κυβέρνηση εργατών-αγροτών»! Η Αριστερά- σε όλες τις εκδοχές της- δεν είναι στην κυβέρνηση. Οι «Μένουμε Ευρώπη» δεν είναι ταξικό στρατόπεδο. Όχι ψήφισαν πολλοί και για διαφορετικούς λόγους. Και βέβαια δεν τους εκπροσωπεί το Ναι του Αλέξη και οι δερβίσικες περιστροφές του. To κόμμα που δεν ήθελε Αμυγδαλέζα, έφτιαξε πολλές και έκλεισε τον Εθνικό Κήπο. Πόσοι αστυνομικοί φυλάνε τον Φλαμπουράρη;

Στη κυβέρνηση είναι όσοι σκέφτονται σαν εσένα. Αφού χάσαμε το λιμάνι, γιατί να χάσουμε και το υπουργείο!. Και για να θυμηθούμε την άλλη κορυφαία δήλωση είναι δύσκολο να πίνεις καφέ, να καπνίζεις και να ψηφίζεις ΣΥΡΙΖΑ!

Υ.Γ. Όταν δουλεύεις στα ΝΕΑ- όπως ο συντάκτης του αστικού στρατόπεδου (!)- είσαι  συστημικός κι όταν -όπως εσύ- δουλεύεις στον Αδέσμευτο Τύπο και τον Σκάι είσαι επαναστάτης. Σε ποια Αριστερά ανήκεις; Kαθώς μπαίνουμε ή καθώς βγαίνουμε;

ΥΓ. 2: Oι Joy Division- στο μπλουζάκι σου- δεν είναι «αριστερή» μπάντα και το σκουλαρίκι …ντεμοντέ! Καλύτερα με το έντεχνο και την πιρόγα παρά «πρωτοπορία»-avant garde- με σαράντα χρόνια καθυστέρηση!

anoixtoparathyro.gr

Το να δουλεύεις σε εποχή ΣΥΡΙΖΑ...

ΝΙΚΟΣ ΒΑΤΟΠΟΥΛΟΣ 

Το νέο εργασιακό ήθος δεν έχει καμία σχέση με αυτό που γνωρίζαμε. Ακόμη και στη χειρότερη εκδοχή του, το εργασιακό ήθος που αντιλαμβάνονταν οι περισσότεροι Ελληνες έλεγε ότι η δουλειά φέρνει δουλειά και το χρήμα φέρνει χρήμα. Δεν είχαμε μάθει ότι στόχος ζωής πρέπει να είναι η εξάρτηση από το κράτος και ότι οι αξίες της μεσαίας τάξης (ή ό,τι πρεσβεύουν οι αξίες της ευθύνης και του προσωπικού ρίσκου) θα έπρεπε να βάλλονται μέσα από τη γελοιωδέστερη διχαστική γλώσσα των τελευταίων δεκαετιών. Δεν αξίζει καν να αναφέρει κανείς τα ονόματα εκείνων που με την ιδιότητα του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ ή του υπουργού διχάζουν και γελοιοποιούνται, ενώ πιστεύουν ότι κάνουν πολιτική. Ο ιστορικός χρόνος θα έρθει για να κονιορτοποιήσει τις ανοησίες στην αιώνια λήθη.

Παρ’ όλα αυτά, οι ανοησίες και οι ερασιτεχνισμοί, όπως και το μίσος για τον αστικό κόσμο, όσο κι αν είναι αδιέξοδο, όχι μόνον ορίζουν το κοινωνικό κλίμα που επιδιώκει να καλλιεργήσει η κυβέρνηση, αλλά επηρεάζουν και την πραγματική οικονομία. Είναι πλέον ατυχία να έχεις κατάστημα, να έχεις δική σου επιχείρηση, να είσαι επιστήμων ή αρχιτέκτων. Το ίδιο το σύστημα σταδιακά σε ωθεί στο περιθώριο, φυτοζωείς και αντί να ευημερείς παράγοντας πλούτο, έχεις βάλει όλη την οικογένεια να δουλεύει στο μαγαζί και αγωνίζεσαι να πληρώσεις τους λογαριασμούς. Στο ερώτημα αν αξίζει όλο αυτό, την απάντηση δίνει η κυβέρνηση.

Αλλά μία χώρα χωρίς παραγωγική βάση και χωρίς εργασιακό ήθος αριστείας, πειθαρχίας, φαντασίας και τόλμης σε τι μπορεί, άραγε, να ελπίζει; Στη σταδιακή εξάρτηση ολοένα και περισσότερων εξουθενωμένων πολιτών από το κράτος; Σε προσλήψεις; Ακούγεται εξωπραγματικό, σαν από σενάριο ταινίας επιστημονικής φαντασίας, όμως η φτωχοποίηση α λα ΣΥΡΙΖΑ είναι βάσει συνταγής. Οπως και η εκπαιδευτική ισοπέδωση, έτσι και η οικονομική εξαθλίωση, συντελείται με διαδικασίες εξάρτησης και παγίδευσης στο πλέγμα που γεννά αυτή η νοσηρή, απομονωμένη, εσωστρεφής και ολοένα και λιγότερο ευρωπαϊκή χώρα.

Η επιλογή εσωτερικών εχθρών, είτε είναι ιδιώτες, που τους κάνουμε τη ζωή δύσκολη, είτε είναι κοινωνικές τάξεις (λες και ζούμε στον 19ο αιώνα) είτε είναι αορίστως ιδεολογικοί αντίπαλοι, εξυπηρετεί το ιδεολόγημα της οριζόντιας φτώχειας. Σε είδος και πνεύμα.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Κυρίτσης Γιώργος, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ

 

«Ο νέος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, που πήρε τη θέση της Βασιλικής Κατριβάνου, λέει με απίστευτο κυνισμό ότι το κόμμα του εξελέγη εκ νέου κυβέρνηση τον Σεπτέμβριο, «για να μετακυλήσει όσο μπορεί τα βάρη στους μενουμευρωπαίους, και αυτό ακριβώς κάνει»!»

Κυρίτσης: «Οι μεταγόμενοι από τα νησιά δεν φόραγαν χειροπέδες, φόραγαν αυτά τα ..πλαστικά μιας χρήσης», αυτός είναι ο Κυρίτσης. Αυτός και άλλα πολλά!!!

Η είδηση είναι ότι ο Κυρίτσης, βουλευτής τώρα του Κυβερνώντος κόμματος, δεν θέλει να μείνουμε στην Ευρώπη. Δεν έχουμε σαφή εικόνα για το τι θα ήθελε, αλλά προφανώς θα προτιμούσε να είμαστε στην κατάσταση της Βενεζουέλας ή κάτι τέτοιο. Προφανώς ήταν και αυτός οπαδός αυτών των άρτια επεξεργασμένων σχεδίων περί κατάληψης του Νομισματοκοπείου κλπ. Μέχρι τότε όμως θα στηρίζει την Κυβέρνηση του, που τα δίνει όλα και την κυριαρχία της χώρας για 99 χρόνια, για να πάρει λεφτά, λεφτά σε δόσεις. Μέχρι τότε θα γλύφει ασύστολα όλους αυτούς που έβριζε για να πάρει τα χρήματα τους.

 

Δεν τον απασχολεί γιατί διάλεξε η κυβέρνηση του να μείνουμε Ευρώπη ενώ, κατά την άποψη του, οι περισσότεροι είπαν όχι στην Ευρώπη. 

Είναι δεδομένο στον Κυρίτση, πως οι φεύγουμε Ευρώπη ήταν οι φτωχοί αυτού του τόπου και οι μένουμε Ευρώπη ήταν οι πλούσιοι. Και προσπαθεί να μετακυλήσει τα βάρη στους πλούσιους με όλους αυτούς τους ….έμμεσους φόρους. 

Το ενδιαφέρον όμως και ας μην είναι είδηση, είναι τα συμπλέγματα, η μισαλλοδοξία και το μίσος που αναδύονται από την δημοσίευσή του στην Αυγή (έχει κάνει και άλλη παρόμοια, στο παρελθόν) και που έχει να κάνει τόσο με τον Κυρίτση όσο και κάποιους άλλους της φάρας του.

Είναι η αντίληψη του, τους για την Δημοκρατία.

Την είδαμε και με την διαχείριση του Δημοψηφίσματος.

Είναι τόση η ανεπάρκεια του και η ανάγκη του να ξεφωνίσει το μίσος του, που δεν μπορεί να κρατηθεί, να την κάνει τη δουλειά του σιωπηλά και με μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας. 

Είναι τόση η ανεπάρκειά του και σαν αρθρογράφος που τον κάνει ικανό να απευθύνεται μόνο στα κατώτερα ένστικτα των κατώτερων οπαδών του, ικανοποιώντας έτσι στην ουσία τα απωθημένα του.

Είναι τόση η ανεπάρκειά του που δεν την αντιλαμβάνεται. 

Δεν αντιλαμβάνεται πως είναι αυτό το τσούρμο των δικών του που ευτέλισαν, με τις κωλοτούμπες τους, την άθλια, εμπαθή συμπεριφορά τους, τις βρισιές τους, τα ψέματα τους, την υιοθέτηση με γελοίο και δουλικό τρόπο, όσων πολεμούσαν, την όποια ιδέα για την Αριστερά στην Ελλάδα. 

Δεν αντιλαμβάνεται πως, αυτός, η Βαγενά κ.α, καθημερινά κάνουν ότι μπορούν για να τελειώσουν την Αριστερά οριστικά και αμετάκλητα! Και δεν κόπτομαι για την Αριστερά!

Δεν αντιλαμβάνεται, αυτός και οι όποιοι όμοιοί του ότι, ο τόπος το μόνο που μπορεί να κερδίσει από το μίσος και τα συμπλέγματα τους είναι ο διχασμός. Εκτός αν είναι αυτό που θέλουν, μέσα στην βλακεία τους. Οπότε είναι επικίνδυνοι. Θα δείξει..

Το σίγουρο είναι πως ο τόπος δεν μπορεί να πάει μπροστά με τις ανοησίες του Κυρίτση, τους μπάφους του Καρανίκα κλπ. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να διαχειριστούν τον λόγο τους, η μία ανοησία μετά την άλλη καθημερινά, θα διαχειριστούν θέματα ανάπτυξης, οικονομικά , καθημερινά κ.α?? Είναι ανίκανοι να σκεφτούν πως με την λογική τους τα περισσότερα θα τα χάσουν οι μη έχοντες ή είναι επιλογή τους το ξεροκόμματο προς τους μη έχοντες, για να τους έχουν στο χέρι.

Τέλος να υπενθυμίσουμε, άλλη μια φορά, στον Κυρίτση, πως δεν είναι οι μένουμε Ευρώπη, αυτοί που συμφώνησαν και ψηφίζουν όλα αυτά τα μέτρα, τόσους μήνες τώρα. 

Είναι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, η κυβέρνηση του, που κάνει όσα κάνει. 

Κήρυγμα μίσους από Κυρίτση: Μας εξέλεξαν να επιβαρύνουμε όσους ψήφισαν «ναι»

Ο νέος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, που πήρε τη θέση της Βασιλικής Κατριβάνου, λέει με απίστευτο κυνισμό ότι το κόμμα του εξελέγη εκ νέου κυβέρνηση τον Σεπτέμβριο, «για να μετακυλήσει όσο μπορεί τα βάρη στους μενουμευρωπαίους, και αυτό ακριβώς κάνει»!

Για συνειδητή επιλογή της κυβέρνησης να επιβαρυνθούν όσοι ψήφισαν «ναι» στο δημοψήφισμα του Ιουλίου, που είχε ως σύνθημα το «Μένουμε Ευρώπη», κάνει λόγο ο Γιώργος Κυρίτσης, μία μέρα μετά την ορκωμοσία του στη Βουλή, όπου κατέλαβε τη θέση της Βασιλικής Κατριβάνου, η οποία παραιτήθηκε μετά τα δύο «όχι» που είπε στο «Υπερταμείο» και τον «κόφτη».

Αρθρογραφώντας στην «Αυγή», ο μέχρι πρότινος εκπρόσωπος Τύπου της κυβέρνησης για το προσφυγικό επιτίθεται στον «αστικό Τύπο» επειδή ασκεί κριτική στην κυβέρνηση και, αγνοώντας τα πρωτοφανή μέτρα, με τα οποία πλήττονται τα φτωχότερα στρώματα, όπως είναι όσοι ήταν δικαιούχοι του ΕΚΑΣ, ισχυρίζεται ότι η κυβέρνηση ασκεί ταξική πολιτική υπέρ των αδυνάτων.

Αναφέρει, μεταξύ άλλων, ο κ. Κυρίτσης στο άρθρο του: «Οι νόμιμοι ιδιοκτήτες της χώρας, δηλαδή το αστικό μπλοκ και οι μιντιακές του εκπροσωπήσεις, είχαν συνηθίσει επί δεκαετίες να τοποθετούν την Αριστερά σε ένα εξαιρετικά βολικό γι' αυτούς σχήμα, εξαιρετικά επιτυχημένο, μάλιστα, στο μέτρο που μεγάλο κομμάτι της Αριστεράς το έχει ενσωματώσει απόλυτα. Με βάση αυτό το "βαρκιζαϊκό σχήμα", η Αριστερά οφείλει να έχει μια αναμενόμενη, μονοκόμματη και ευκόλως αντιμετωπίσιμη μετωπική προσέγγιση των πραγμάτων και να ηττάται ηρωικά. Και μετά να εισπράττει συγχαρητήρια και σεβασμό -όπως το σημερινό ΚΚΕ- για τη σταθερότητα των απόψεων και των πρακτικών της».

Και προσθέτει: «Αν πρέπει να κρατήσουμε μια ανάλυση της σημερινής πραγματικότητας μέσα από τα μάτια του αστικού στρατοπέδου, ας το κάνουμε μέσα από τα λόγια του προέδρου της ΝΔ και όχι των απελπισμένων σπιν του: «Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ διεξάγει έναν ακήρυκτο ταξικό πόλεμο υπέρ των χαμηλότερων στρωμάτων και εις βάρος των ευπορότερων».

«Γι' αυτό ακριβώς ψηφίστηκε τον Σεπτέμβριο, για να μετακυλήσει όσο μπορεί τα βάρη στους μενουμευρωπαίους, και αυτό ακριβώς κάνει» κατέληξε.

protothema.gr

.......................

Δεν χρειάζεται σχόλιο..

Edito 571

ΦΩΤΗΣ ΓΕΩΡΓΕΛΕΣ

 

Καταλαβαίνω πως αυτές τις μέρες, πολλοί συμπολίτες μου είναι αποσβολωμένοι. Μοιάζει σαν αυτά τα 6 χρόνια που πέρασαν να ήταν κακές παραισθήσεις. Μια παραζάλη, ένα άγριο μεθύσι που τελείωσε άσχημα το επόμενο πρωί. Την Κυριακή το βράδυ, σε μια αποστροφή της ομιλίας του, ο πρωθυπουργός έσβησε τα προηγούμενα χρόνια. Παίρνοντας αυτό το ύφος της ευθύνης που πρέπει να έχουν οι δημόσιοι άντρες, είπε πως φράσεις για προδοσία δεν πρέπει καν να ακούγονται, γιατί όποτε συνέβη αυτό η χώρα το πλήρωσε ακριβά. Οι βουλευτές της αντιπολίτευσης έμειναν άναυδοι, η οροφή του κτιρίου δεν έπεσε.

Ο στόχος επετεύχθη, το έργο πρέπει να προχωρήσει, όλα αλλάζουν για να μείνουν ίδια. Εσύ φτωχέ ανόητε οπαδέ, μόνο εσύ ήσουν που φώναζες για γερμανοτσολιάδες και χούντες, εσύ έφτιαχνες το νέο ΕΑΜ που θα έδιωχνε τις δυνάμεις κατοχής χωρίς να κάνει το λάθος της Βάρκιζας να παραδώσει τα όπλα, εσύ μιλούσες για μερκελιστές, όργανα των δανειστών, Τσολάκογλου, προδότες, εσύ παρασυρμένε, όχι εμείς, όχι η υπεύθυνη πολιτική ηγεσία σου, όχι οι εφημερίδες σου, όχι η αριστερά που ξέρει τι σημαίνει εμφύλιος, εσύ, εσύ ο όχλος, εσύ η μάζα, εσύ ο χρήσιμος ηλίθιος, μήπως είσαι χρυσαυγίτης;

Γιατί εμείς φεύγουμε, έχουμε δουλειά, έχουμε ραντεβού με την go back μάνταμ Μέρκελ, πάμε στη σύνοδο του «νεοφιλελεύθερου» σοσιαλδημοκρατικού ευρωπαϊκού κόμματος.

Είναι πολύ ακριβά τα μαθήματα δημοκρατίας, μόνο όταν πληρώσεις μαθαίνεις και πάλι δεν είναι σίγουρο. Πρέπει και να θέλεις να δεις την πραγματικότητα. Μέσα σε μήνες οι έλληνες πολίτες είχαν τη δυνατότητα να κρίνουν και να βγάλουν τα συμπεράσματά τους γι’ αυτή την οδυνηρή περίοδο. Να μάθουν τον κυνισμό της εξουσίας. Τη χειραγώγηση του πλήθους. Την εργαλειοποίηση της οργής και της άγνοιας. Την υποδαύλιση των πιο σκοτεινών ενστίκτων, του φόβου και του μίσους, για την επιτυχία ιδιοτελών πολιτικών σκοπών. Κάθε τεχνικός της εξουσίας το ξέρει, η αγάπη είναι ατομική, το μίσος ενώνει. Τυφλώνει. Δημιουργεί στρατούς.

Αυτή η περίοδος τελείωσε. Το σύστημα εξουσίας δεν τη χρειάζεται πια. Φοβάται κιόλας μη του γυρίσει μπούμερανγκ. Οι διορισμένοι «αγανακτισμένοι» θα μιλάνε για ανοιξιάτικα σαββατόβραδα στα σόσιαλ μίντια. Οι «αντισυστημικές» εφημερίδες θα έχουν τίτλους για τον «Τουρισμό που απογειώνεται», όταν στη Βουλή ψηφίζεται η κατάργηση του ΕΚΑΣ και η επιτροπεία 99 χρόνια. Συμβαίνει κάτι φοβερό στις μέρες μας που κάνεις δεν το επισημαίνει: Χάθηκε ο Λαός! Αυτός με το κεφαλαίο πάντα λάμδα. Αυτοί που διαδήλωναν κάθε μέρα, «μας κλέβουν τα όνειρά μας», «μας πήρανε το μέλλον των παιδιών μας», «δεν πληρώνουμε». Πού πήγαν; Πώς πληρώνουν τώρα τον αυξημένο Ενφια;

Η κυνική εξουσία ξαναγράφει την ιστορία όπως κάνει κάθε εξουσία, δίνει καινούργιο νόημα στις ίδιες λέξεις. Δεν συνέβη λοιπόν τίποτα περίεργο αυτά τα χρόνια. Business as usual. Η αξιολόγηση ολοκληρώθηκε επιτυχώς. Βρέχει δισεκατομμύρια, αναφωνεί ευτυχής ένας βουλευτής των ΑΝΕΛ. Είναι τα δισεκατομμύρια των «δυνάμεων κατοχής», των «τοκογλύφων». Αλλά τώρα τα διαχειριζόμαστε εμείς.

Κι όμως, δεν θα ξεχαστεί τόσο εύκολα όσο θα ήθελαν. Γιατί τώρα ξέρουμε πόσο άδικα υπονομεύτηκε τόσα χρόνια η οικονομία για να ξαναρχίσουμε από την αρχή τα ραντεβού με την τρόικα. Λέμε ότι πέρυσι σωθήκαμε κάπως, παρά τα capital control, γιατί πήγε πολύ καλά ο τουρισμός. Φανταζόμαστε πόσο διαφορετική θα ήταν η Ελλάδα αν δεν είχαμε καταστρέψει μόνοι μας τον τουρισμό το 2010, το 2011, το 2012; Πόσο στοίχισαν οι 27.000 διαδηλώσεις; Πόσες χιλιάδες θέσεις εργασίας χάθηκαν; Πόσο διαφορετικά θα είχε γραφτεί η ιστορία αν στο πρώτο μνημόνιο, στην πρώτη αξιολόγηση, η χώρα είχε συμπεριφερθεί όπως συμπεριφέρθηκε αυτή τη βδομάδα; Αν δεν είχαν δολοφονηθεί οι συμπολίτες μας στη Μαρφίν, αν δεν είχε καεί η Αθήνα, αν εκατοντάδες επιχειρήσεις και μαγαζιά δεν είχαν γίνει συντρίμμια, πληγές ακόμη ανοιχτές στο σώμα της πόλης μέχρι σήμερα; Μόνο στη διαδήλωση με τους πολλούς εμπρησμούς, το κόστος, της μιας νύχτας, ήταν 70 εκατομμύρια. Όσο το ΕΚΑΣ που πρέπει να επιστρέψουν σήμερα οι συνταξιούχοι. Πόσο στοίχισε τόσα χρόνια η υπονόμευση της οικονομίας;

Είναι δύσκολο να ξεχαστούν αυτά τα χρόνια, όχι μόνο γιατί υπονομεύθηκε η ανάκαμψη. Πέρα από τις δουλειές, τα λεφτά, αυτό που δεν ξεπερνιέται είναι το μίσος. Ο διχασμός σε πατριώτες και προδότες. Σε πουλημένους και αγωνιστές που σκίζουν τα μνημόνια και χορεύουν στο Σύνταγμα «όχι στα μνημόνια». Κι αυτό δεν θα το ξεχάσουν, όχι τόσο αυτοί που υπέστησαν την επίθεση του εθνολαϊκισμού. Αλλά οι άλλοι, αυτοί που χόρευαν στο Σύνταγμα. Αυτοί που νιώθουν ότι χρησιμοποιήθηκαν και τους πέταξαν στα αζήτητα της ιστορίας. Κάθε φορά που θα πληρώνουν ΕΝΦΙΑ θα το θυμούνται, σε κάθε λογαριασμό πετρελαίου θα το θυμούνται, σε κάθε κομμένο ΕΚΑΣ θα το θυμούνται. Μακάρι να το θυμούνται και να καταλαβαίνουν τι τους συνέβη και όχι με ακόμα μεγαλύτερη τυφλή οργή.

Η σκηνή που σόκαρε πραγματικά κάθε παρατηρητή την Κυριακή το βράδυ, ήταν όταν τα μέλη της κυβέρνησης γελούσαν και οι βουλευτές της συμπολίτευσης χειροκροτούσαν. Πανηγύριζαν. Γιατί νίκησαν. Πώς νίκησε αυτή η κυβέρνηση του αντιμνημονιακού αγώνα; Τι πέτυχε; Πέτυχαν να «αξιολογηθούν» θετικά από την τρόικα. Και να πάρουν τη δόση. Δεν χρειάζεται κανένα σχόλιο. Η ίδια η πρόταση αυτή τα λέει όλα.

Όπως κάθε φορά από το 2010, σε τέτοιες «δραματικές» στιγμές, ξεφτιλίστηκαν ακόμα μερικοί ανεκδιήγητοι, προσπαθώντας να διαχειριστούν την αμοράλ συμπεριφορά που πια δεν εκπλήσσει κανέναν. Η αριστερά έχει ήδη εγκαταλείψει κάθε προσχηματική αιδώ προσκυνώντας την Παναγία Σουμελά στο προαύλιο του Υπουργείου Άμυνας.

Στην πραγματικότητα γιορτάζουν επειδή θα πάρουν την επόμενη δόση για να χρηματοδοτήσουν το πελατειακό τους κράτος με τα λεφτά των δανειστών. Θα εγκαταλειφθούν κι αυτοί στην τρυφηλή –μόνο για τους ίδιους– αυταπάτη ότι η οικονομία θα ανορθωθεί με υπερφορολόγηση. Δεν θα συμβεί. Εδώ που έφτασαν τα πράγματα, η συνεχής διολίσθηση στη μιζέρια της στασιμότητας ανακόπτεται μόνο με ισχυρό μεταρρυθμιστικό σοκ. Δεν είναι αυτοί που μπορούν να το επιτύχουν.

Η μικροαστική Ελλάδα, γερασμένη, χωρίς δυναμισμό, δεν μπορεί να βρει τις δυνάμεις που θα την τραβήξουν από το θανάσιμο εναγκαλισμό του παρασιτισμού. Έβδομο χρόνο επαναλαμβάνει τον εαυτό της με αξιολογήσεις, τρόικες, «αντίσταση», «διαπραγμάτευση», καθυστερήσεις, «μέτρα», δόσεις και ξανά από την αρχή. Τρίτη φορά. Αλλάζει ονόματα στα πράγματα και στους πρωταγωνιστές και ξανακάνει τα ίδια λάθη.

athensvoice.gr