ΠΟΛΙΤΙΚΗ 11:59 Από κόκκινος επαναστάτης, κόκκινο πανί

ΜΑΡΙΛΗ ΜΑΡΓΩΜΕΝΟΥ

Ισως φταίνε τα ένδοξα νιάτα του. Τότε που αντί για μαντιλάκια ποσέτ είχε στο πέτο το αυτοκόλλητο της Πανσπουδαστικής και αντί για υπουργός, ήταν γραμματέας των φοιτητών της Νομικής. Την ντουντούκα την κρατούσε ο ίδιος, κι όπως τώρα οι άλλοι τού φωνάζουν «Κάτσε καλά, Κατρούγκαλε!», τότε εγκαλούσε εκείνος τους υπουργούς. Από τότε έως τώρα πέρασαν 30 χρόνια, αλλά στα κυκλώματα της μνήμης του Γ. Kατρούγκαλου τα κατάλοιπα της επανάστασης προκαλούν κάθε τόσο υπουργικό βραχυκύκλωμα.

«Εγώ θέλω να βγει ο κόσμος στους δρόμους», λέει ενώ οι συνάδελφοί του δικηγόροι ξεχύνονται με τις γραβάτες στο Σύνταγμα, φωνάζοντας «Κατρούγκαλε, ντροπή σου! Παραιτήσου». Στήνοντας γέφυρα σουρεαλισμού ανάμεσα στο τότε και στο τώρα, ο υπουργός ξεσπαθώνει: «Αυτά που υποστηρίζουν υποστηρίζω κι εγώ», επιμένει, και μπροστά στους δέκτες τους οι παλιοί «Αγανακτισμένοι» του Συντάγματος νιώθουν το βέρτιγκο του συστήματος να τους καταπίνει. Γιατί δεν έχουν περάσει ούτε 4 χρόνια από τότε που ο σημερινός υπουργός κήρυττε την «αμεσοδημοκρατία» στην κάτω πλατεία.

«Φυσάει ένα αεράκι τώρα στην πλατεία», αγόρευε ο Γ. Κατρούγκαλος το 2011. «Ελπίζω να μη διώξει μόνο τη ζέστη, αλλά κι αυτούς που βλέπουν το μνημόνιο για μονόδρομο». Στην πορεία, βέβαια, το «αεράκι» έγινε τυφώνας και ο υπουργός πιάστηκε στον στρόβιλο. Πέρυσι τον Ιανουάριο, πρώτη μέρα υπουργός, έλεγε πως «όταν διαισθανθώ ότι θα μου έρθει γιαούρτι, θα παραιτηθώ αμέσως. Σημαίνει ότι πλέον δεν με θέλει ο λαός». Η διαίσθησή του, όμως, δεν πρέπει να είναι ιδιαιτέρως ισχυρή. Δεν παραιτήθηκε όταν οι συμβασιούχοι του ΟΑΕΕ τον στρίμωξαν και του φώναζαν «ήσασταν αριστεροί υποτίθεται!», ούτε όταν τον παγίδευσε το ΠΑΜΕ στην Καλαμάτα και τον στόλισε με κάθε πιθανό κοσμητικό επίθετο. Ακόμα και τώρα ο «κόκκινος» επαναστάτης μάλλον δεν έχει αντιληφθεί πως έγινε κόκκινο πανί. Κάπου στο Παλαιό Ψυχικό, στο σπίτι με τα μαντιλάκια ποσέτ στις ντουλάπες και το κάμπριο MG στο γκαράζ, ο Γ. Κατρούγκαλος κάνει τη δική του επανάσταση. Οπως όλα δείχνουν, είναι η επανάσταση κατά της λογικής.

Έντυπη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Λόγια που δεν πείθουν

ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΤΑΓΚΟΣ

Ομολογουμένως, πολύ καλά τα είπε προχθές ο πρωθυπουργός για τη δημόσια διοίκηση στην ομιλία του στο Εθνικό Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης. Ανέδειξε με γλαφυρό τρόπο όλες τις παθογένειες της κρατικής μηχανής και κυρίως τις πελατειακές σχέσεις πάνω στις οποίες δομήθηκε από τη σύσταση του ελληνικού κράτους, τόνισε ιδιαίτερα τα δεινά που έχουν επιφέρει με τις πρακτικές τους σ’ αυτήν οι προηγούμενες κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης -προφανώς έχει ακούσει ότι πριν από το 1974 η δημόσια διοίκηση δούλευε σχεδόν σαν ρολόι- και διακήρυξε ότι ο ίδιος και η κυβέρνησή του είναι αποφασισμένοι να αποκομματικοποιήσουν (όχι να αποπολιτικοποιήσουν) το κράτος και να το καταστήσουν αποτελεσματικό και αδιάφθορο με νομοσχέδιο που είναι ήδη έτοιμο να κατατεθεί. Είπε δηλαδή όσα αυτονόητα έπρεπε να πει ως πρωθυπουργός και έχουν πει κατά καιρούς πολλοί προκάτοχοί του, όπως άλλωστε παραδέχθηκε.

Σαν μουσική στ’ αυτιά ακούστηκαν τα εμπνευσμένα λόγια του Αλ. Τσίπρα και δεν υπάρχει πολίτης με «σώας τας φρένας», που δεν θα ήθελε τη μεταρρύθμιση ενός κράτους που τον ταλαιπωρεί ποικιλοτρόπως από τα γεννοφάσκια του μέχρι και μετά θάνατον, λόγω ανικανότητας, αναποτελεσματικότητας, φαυλοκρατίας, γραφειοκρατίας, κομματικής πελατοκρατίας, συνδικαλιστικής συνδιοίκησης (ή και απολυταρχίας), έλλειψης λογικής, αδιαφορίας και σε μεγάλο βαθμό, διαφθοράς. Το κακό είναι ότι όλα αυτά ο πρωθυπουργός δεν τα είπε σε κενό αέρος, όπως πιθανότατα νομίζει, ούτε απευθύνθηκε σε πολίτες, χωρίς ελάχιστη μνήμη, που δεν ακούν, δεν βλέπουν και δεν μιλούν, όπως τα γνωστά τρία πιθηκάκια.

Από την πρώτη στιγμή που ο Αλ. Τσίπρας και το κόμμα του ήλθαν στην εξουσία, το πρώτο μέλημά τους ήταν και παραμένει η άλωση της δημόσιας διοίκησης και η εγκαθίδρυση του δικού τους καθεστωτικού κράτους. Οπου βρίσκουν ευκαιρία και μπορούν, τοποθετούν κομματικούς και σε πολλές, πάρα πολλές περιπτώσεις, συγγενείς και φίλους, λες και έχουν προσβληθεί από μανία νεποτισμού. Το νομοσχέδιο που θα μεταρρυθμίσει τη δημόσια διοίκηση είναι προϊόν πίεσης των δανειστών, συνάντησε πολλές αντιδράσεις από τους κομματικούς και όπως το περιέγραψε περιλαμβάνει και αμφιλεγόμενες διατάξεις στα θέματα αξιολόγησης των υπαλλήλων. Με λίγα λόγια, δεν έχει αποδείξει ότι αυτός και η κυβέρνησή του αντιμετωπίζουν διαφορετικά από τους προηγούμενους το κράτος. Το αντίθετο και προς το χειρότερο μάλιστα!

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Ελεύθεροι επαγγελματίες: Εισφορές Σουηδίας, υπηρεσίες τρίτου κόσμου

Στα πρόθυρα νευρικής κρίσης βρίσκονται περισσότεροι από 1 εκατ. ελεύθεροι επαγγελματίες, περίπου 600.000 αγρότες, ενώ οι νυν συνταξιούχοι «προσεύχονται» για διατήρηση του… Μνημονίου και μετά το 2018 και, οι επονομαζόμενοι «νέοι» συνταξιούχοι, να μην βγουν ποτέ στη σύνταξη και να δουλεύουν μέχρι να συμβεί το… μοιραίο.

Ιστορίες καθημερινής τρέλας ζουν, για πρώτη φορά σε τέτοιο βαθμό, όλοι οι Έλληνες εργαζόμενοι, με μία κυβέρνηση που θέλει την Ελλάδα κρατικοδίαιτη και τους πολίτες γονατιστούς να παρακαλούν για μια θέση στο δημόσιο. Άλλωστε μόνο εκεί δίνονται πλέον αυξήσεις.

Το σοκ και δέος που θα υποστούν οι εργαζόμενοι με μπλοκάκια, οι αγρότες, οι συνταξιούχοι που λαμβάνουν μερίσματα, ΕΚΑΣ και περιμένουν ότι θα πάρουν εφάπαξ, θα είναι… μοναδικό.

Με απλά λόγια, διότι οι αριθμοί λένε πάντα την αλήθεια, όλοι οι ελεύθεροι επαγγελματίες των οποίων το ετήσιο εισόδημα υπερβαίνει τα 9.600 ευρώ είναι οι μεγάλοι «χαμένοι» του νέου… καθεστώτος.

Οι επιβαρύνσεις ξεκινούν από 192 ευρώ το μήνα, φθάνουν έως και 1.582 ευρώ ανάλογα με το εισόδημα, το οποίο δε εάν υπερβαίνει τις 70.000 ευρώ φέρνει επιβάρυνση άνω του 120%.

Διότι πολύ απλά κάποιος ελεύθερος επαγγελματίας ο οποίος δηλώνει  κέρδη 70.320 ευρώ ετησίως τότε θα κληθεί να πληρώσει στο νέο Ταμείο έως και 18.984 ευρώ, ενώ με το ισχύον καθεστώς οι εισφορές του δεν ξεπερνούν τα 8.505 ευρώ.

Είναι δε χαρακτηριστικό ότι δικηγόρος με αντίστοιχο ετήσιο εισόδημα, 70.000 ετησίως, θα κληθεί να πληρώσει περισσότερα από 27.000 ευρώ.

Ποσά που, με μαθηματική ακρίβεια, οδηγούν στον πλήρη αφανισμό των ελευθέρων επαγγελματιών, ή στην άνθηση της μαύρης και αδήλωτης εργασίας αφού θα συμφέρει περισσότερο, εάν αναλογιστεί κανείς ότι στις ανωτέρω επιβαρύνσεις θα πρέπει να προστεθεί και η μηνιαία παρακράτηση που έχουν τα «μπλοκάκια» για την Εφορία ύψους 20%.

Δηλαδή, με το «καλημέρα», το σύνολο των μηνιαίων κρατήσεων, εφόσον περάσει το νομοσχέδιο για το Ασφαλιστικό, θα φθάσει στην καλύτερη περίπτωση «μόνο» 40%.

Δεν υπολογίζουμε φυσικά το ΦΠΑ 23% καθώς ο συγκεκριμένος φόρος εισπράττεται και αποδίδεται, επομένως… ίσα βάρκα-ίσα νερά.

Όμως ποιος θα δουλεύει πλέον για να «καταθέτει» το 40% ή ακόμη και το 50% του εισοδήματός του, εφόσον ξεπερνά τις 70.000 ευρώ, στην Εφορία και στο νέο Ταμείο;

Ο Αρμαγεδδώνας που θα χτυπήσει όλους τους αυτοαπασχολούμενους θα είναι ανεπανάληπτος, αφού με το νέο καθεστώς, που θα είναι μάλιστα ενιαίο για όλους -αφού δεν θα υπάρχουν στο εξής ασφαλιστικές κλάσεις- οι κρατήσεις με φόρους και ασφαλιστικές εισφορές θα διαμορφώνονται ως εξής:

- στις 5.000 ευρώ εισόδημα, οι κρατήσεις θα είναι 3.247,89 ευρώ χωρίς επικουρικό και 3.525,39 ευρώ με επικουρικό

- στις 10.000 ευρώ εισόδημα, οι κρατήσεις θα είναι 5.799,3 ευρώ με επικουρικό και 5.244,3 ευρώ χωρίς επικουρικό

- στις 20.000 ευρώ εισόδημα, οι κρατήσεις θα είναι 11.040 ευρώ με επικουρικό και 1.500 ευρώ λιγότερα χωρίς το επικουρικό

- στις 50.000 ευρώ, προκύπτουν κρατήσεις 27.052 ευρώ μαζί με το επικουρικό ή 3.750 ευρώ λιγότερα χωρίς και

- στις 100.000 ευρώ, οι κρατήσεις ανεβαίνουν στις 52.113 ευρώ μαζί με το επικουρικό το οποίο από μόνο του ανέρχεται στις 7.500 ευρώ.

Το δράμα των ελευθέρων επαγγελματιών δεν σταματά όμως εδώ, αφού υπάρχουν τρεις μεγάλες «παγίδες» που μπορεί εύκολα να τους οδηγήσουν στην απόγνωση, καθώς μπορεί να καλούνται να πληρώνουν εισφορές ακόμη και χωρίς εισοδήματα!

Πρώτα απ’ όλα κινδυνεύουν να πληρώσουν εισφορές με βάση τα τεκμήρια διαβίωσης, αφού το νομοσχέδιο κάνει λόγο για φορολογητέο εισόδημα.

Δεύτερον, οι ασφαλιστικές εισφορές επιβάλλονται στα αποτελέσματα της προηγούμενης χρήσης, γεγονός που σημαίνει ότι εάν κάποια χρονιά ένας ελεύθερος επαγγελματίες δηλώσει ζημιά, θα πληρώσει εισφορές με βάση τα κέρδη της προηγούμενης χρονιάς.

Τρίτον, ίσως και σοβαρότερο, όλοι οι ελεύθεροι επαγγελματίες είναι στο «έλεος» των ελεγκτών της Εφορίας, οι οποίοι ανά πάσα στιγμή θα μπορούν να απορρίψουν οποιαδήποτε επαγγελματική δαπάνη που στο εξής δεν μειώνει μόνο το φόρο εισοδήματος, αλλά και τις ασφαλιστικές εισφορές. Αλλά… πώς θα ξαναγεννηθεί και το «φακελάκι»;

Δεν κομίζουμε γλαύκας εις Αθήνας όμως, από τα πιο επίσημα χείλη ανθρώπων με τεράστια πείρα επί των εργασιακών και ασφαλιστικών ζητημάτων, τα ανήκουστα πειράματα της κυβέρνησης φέρνουν ακόμη:

- άμεση περικοπή κατά μέσο όρο 20% των νέων συντάξεων

- μείωση των παλαιών συντάξεων 20% μετά το 2018, αμέσως μετά την «απελευθέρωση» από το τρίτο Μνημόνιο

- άμεση κατάργηση του ΕΚΑΣ για περίπου 100.000 συνταξιούχους και πλήρη κατάργησή του από το 2019

- μείωση των εφάπαξ κατά μέσο όρο 10%

- μείωση των μερισμάτων των συνταξιούχων 30%.

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, αλλά το νέο Ασφαλιστικό που ονειρεύεται κυβέρνηση αφανίζει οποιαδήποτε ιδιωτική πρωτοβουλία στη χώρα, διώχνει επενδύσεις, καθιστά όνειρο την ανάπτυξη, αυξάνει την ανεργία καθώς οδηγεί σε νέο γύρο λουκέτων όσες μικρομεσαίες επιχειρήσεις έχουν καταφέρει και στέκονται ακόμη όρθιες μετά από επτά χρόνια κρίσης, εξαϋλώνει τους νυν συνταξιούχους και δεν θα επιτρέπει σε κανέναν να βγει στη σύνταξη...

liberal.gr

Dollar Days

       



                                           Καλό ταξίδι.....

Μ’ ένα φιλί ξεχνιέμαι

ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

Φαντασθείτε τι θα γινόταν αν κάποιος υπουργός έσκυβε να φιλήσει σταυρωτά ενώπιον κοινού τον Κωνσταντίνο Καραμανλή τον Κανονικό. Υποθέτω ότι το θυμικό του εθνάρχη θα ξεσηκωνόταν και, αν δεν χειροδικούσε, πάντως θα του έσερνε τα εξ αμάξης. Αν και ο ίδιος είχε τον τρόπο να σπάει το πρωτόκολλο, πάντα προς το συμφέρον του βέβαια. Τον θυμάμαι ακόμη να κατεβαίνει στο Ορλί και με τη Δημοκρατική Φρουρά παρατεταγμένη να χτυπάει στην πλάτη τον Σιράκ και να του λέει: «Bonjour, Chirac». Αυτές οι σκηνές μού ήρθαν στο μυαλό παρακολουθώντας από τηλεοράσεως τα σταυρωτά φιλιά που μοίραζε ο κ. Κατρούγκαλος μαζί με τις προτάσεις του για το ασφαλιστικό στους συνομιλητές του. Δεν τους φίλησε όλους, πάντως φίλησε πολλούς. Μεταξύ αυτών δε και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Δεν ξέρω ποιο αίσθημα μπορεί να προκαλέσει το φιλί του κ. Κατρουγκάλου στους αποδέκτες του. Ποια αντανακλαστικά ενεργοποιούνται όταν βλέπει κάποιος το χαρίεν πρόσωπο με τα μαγουλάκια που σφύζουν από ευτυχία να πλησιάζει επικίνδυνα το δικό του πρόσωπο; Αμηχανία; Τρόμος; Ανατριχίλα; Ελαφρά αηδία; Εξαρτάται και από το άρωμα θα μου πείτε. Και αν και δεν έχω βρεθεί ποτέ σε απόσταση φιλιού με τον κ. Κατρούγκαλο, υποθέτω ότι αποκλείεται να μην έχει βουτήξει την περίφημη pochette του σε λεβάντα ή σανταλόξυλο πριν την ενθυλακώσει στο σακάκι του. Πολλά από τα θύματα της διαχυτικότητάς του, δε, θα σκέφτονται απλά ότι ευτυχώς που δεν είναι ο Μπρέζνιεφ, ο οποίος είχε τη μανία να φιλάει τους συντρόφους του προέδρους στο στόμα. Πάντα υπάρχει κάτι χειρότερο.

Το ερώτημα αφορά τον ανθρωπολόγο και τον ψυχίατρο του μέλλοντος. Τι είναι αυτό που έκανε τον υπουργό να μοιράζει σταυρωτά φιλάκια την ημέρα που παρουσίαζε τις προτάσεις του για το νέο ασφαλιστικό; Ηθελε να τους κάνει να ξεχαστούν, έστω για όση ώρα κρατάει το άρωμα του φιλιού; Δεν ξεχνώ, βέβαια, πως ο κ. Κατρούγκαλος είναι υπουργός σε μια κυβέρνηση η οποία αγαπάει όλον τον κόσμο, κυρίως επειδή είναι κυβέρνησή του. Δεν ξεχνώ επίσης πως η δημοκρατία μας, επί αριστεράς, εκτός από ψυχοπονιάρικη είναι και αγαπησιάρικη.

Εντέλει, όμως, κατέληξα πως στην περίπτωση του κ. Κατρουγκάλου, όπως συμβαίνει και με πολλούς άλλους καρατερίστες της κυβέρνησης, το ζήτημα δεν είναι πολιτικό. Το ζήτημα είναι κατεξοχήν ψυχολογικό. Αισθάνεται τόσο ευτυχής που είναι υπουργός, με αποτέλεσμα ο άνθρωπος να θέλει να μοιραστεί τη χαρά του με όποιον βρει μπροστά του. Και ποιος καλύτερος τρόπος από μια ζεστή αγκαλιά κι ένα σταυρωτό φιλάκι;

Έντυπη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ