Παρασκευή 12 Μαΐου 2023

Anepidoto


 

ΣΤΗΝ ΑΠΟΒΑΘΡΑ

 


                                     Νωρίς-νωρίς σηκώθηκε, στο πρόσωπο έριξε νερό,

                                     έβαλε ρούχα καθαρά και κίνησε για το σταθμό.

                                     Θα συναντούσε το παιδί, που τον ανάγκασε η ζωή

                                     με τρόπο άδικο, πικρό τόσο σκληρά ν'αφήσει.

 

                                    Είκοσι χρόνια ξενιτιάς μα κάθε μήνα γράμμα.

                                   Έστελνε πάντα χρήματα σε 'κείνο και στη μάνα

                                   κι εκείνη τού'στελνε φιλιά, πά'σε φωτογραφίες

                                   και όλο του υπόσχονταν πως θα ξανανταμώσουν.

 

                                  Το τελευταίο πού'λαβε ήταν απ'το παιδί του.

                                  Του έγραφε πως έρχεται όμως τίποτε άλλο.

                                 Μα εκείνος ήλπιζε βαθιά, πως θά'ρχονταν κι εκείνη.

 

                                 Μέσα σ'αυτές τις σκέψεις του, εφάνηκε το τρένο.

                                 Ο κόσμος εξεχύθηκε μέσα στην αποβάθρα

                                 κι εκεί στον κόσμο τον πολύ γνωρίζει το παιδί του.

                                 Ήτανε ομορφότερο απ'τις φωτογραφίες,

                                 μα είχε βλέμμα σκοτεινό και κάπως λυπημένο.

 

                                 Ο νέος τον πλησίασε χωρίς να του μιλήσει.

                                Μόνο μπροστά του στάθηκε με μάτια βουρκωμένα.

                                Τότε ο πατέρας κοίταξε το νεαρό του μπράτσο.

                                Μαύρη κορδέλα φόραγε πάνω απ'το μανίκι.

           

                              Ρένα Πέτρου

 

Πέμπτη 11 Μαΐου 2023

Metallica: Nothing Else Matters (Official Music Video)


Sting - Fragile


 

Charles Bukowski, «Η Χαμογελαστή Καρδιά»

                                         

Η ζωή σου είναι η δικιά σου ζωή

μην την αφήνεις να ενωθεί σε μια υγρή υποταγή.

να παραφυλάς.

υπάρχουν έξοδοι.

υπάρχει ένα φως κάπου.

μπορεί να μην είναι πολύ φωτεινό αλλά

διώχνει το σκοτάδι.

να παραφυλάς.

οι θεοί θα σου προσφέρουν ευκαιρίες.

να τις μάθεις.

να τις αρπάξεις.

δεν μπορείς να νικήσεις το θάνατο αλλά

μπορείς να νικήσεις το θάνατο στη ζωή, μερικές φορές.

και όσο πιο συχνά μάθεις να το κάνεις,

τόσο περισσότερο φως θα υπάρχει.

η ζωή σου είναι η δικιά σου ζωή

μάθε τήν όσο την έχεις.

είσαι υπέροχος

οι θεοί περιμένουν να πάρουν μεγάλη ευχαρίστηση

από εσένα.

 

Τετάρτη 10 Μαΐου 2023

Το ταξίδι....

 

Το τέλος κάποιων ταξιδιών μπορεί να αποδειχτεί άδοξο…. 

Μπορεί, ακόμα κι αν πρόκειται για ταξίδια χρόνων..

Πάντα πίστευα πως δεν έχει σημασία ο προορισμός αλλά το ταξίδι..

Πάντα έλεγα πως σημασία έχει το ταξίδι. Μόνο αυτό.

Και το αποτύπωμα του στη ζωή, στη κοινωνία..

Και φυσικά στη ζωή μας, με τις αγωνίες του, τις γλυκές του ή τις πικρές του στιγμές, τα μύχια του, τις απειλές του, τις απογοητεύσεις του, τις στεναχώριες μας, τις αγωνίες μας ή τις χαρές μας, τις καλές ή τις κακές μας στιγμές, τις γλυκές του στιγμές, τα πάντα του, την ένταση του..

Τώρα αισθάνομαι πως κάτι έχω χάσει..

Πως με την επιμονή μου στο ταξίδι έχω χάσει τον προορισμό..

Χάρηκα, εξακολουθώ να χαίρομαι το ταξίδι αλλά δυσκολεύομαι να βρω την Ιθάκη μου… 

Ευτυχώς μου έχει απομείνει κάτι που μοιάζει να είναι το σημαντικό.. 

Ίσως αυτή να είναι η Ιθάκη μου.

Η άδολη αγάπη μου για όσα έζησα με όσους τα έζησα.. 

Στην προσωπική και επαγγελματική μου ζωή.

π.ρ 

#ταξιδι

Χαρούλα Αλεξίου ♫ Ο άνθρωπος του κάβου


 

"δε γαμιέται"

 

Ηρέμησε.. Πολύ έντονα διλήμματα βάζεις. Τελεσίδικα. 

Η αλήθεια έχει ασάφεια.. Πάντα αυτή ήταν η αποψή σου.

Κάπου αυτοί, κάπου εμείς, κάπου αυτό.

Κάπου, το "δε γαμιέται"..  

Ο χρόνος, εκ των πραγμάτων αντικειμενικός και οι επιλογές μας, εκ των πραγμάτων υποκειμενικές,  θα δώσουν τη λύση... 

π.ρ



Είναι κάποια νησιά

 

Είναι κάποια νησιά

που σαν πλοία μες στα πέλαγα, λεν, ταξιδεύουν,

κι όσοι τα ΄δανε μάταια πλέον

να τα βρούνε ξανά, τα γυρεύουν

Είναι κάποια νησιά

που ως τώρα πόδι ανθρώπου δεν έχει πατήσει

πού τα βρήκες ψυχή μου, και πήγες

κι από τότε δεν έχεις γυρίσει.

Κ. Ουράνης