Τρίτη 1 Μαρτίου 2011

Συνεχιζουν τα παπαγαλακια του MEGA

Συνέχισαν και απόψε τα παπαγαλάκια του MEGA, μπήκαν στο χωρό και οι "σοβαροί"....

Συνέχισαν με τον "προπηλακισμό..." ναι όταν είναι χειροδικία ρε να βρεθούν οι ένοχοι..
Αλλά δεν θα μας κλείσετε το στόμα, όταν εμείς δεν έχουμε καταφέρει να κλείσουμε το στόμα το δικό σας και των αφεντικών σας.. και του Πάγκαλου!!!
Και δεν είμαι ΣΥΡΙΖΑ, ρε μαλάκες.. αγανακτησμένος είμαι, από αυτά που γίνονται...

"Μα να μην το αφήνουν να μιλήσει?? τι δημοκρατία είναι αυτή???" και ο Πρετεντέρης και ο Τσίμας, και η Τρέμη... Τι μας λέτε???

Ρε άντε στο διάολο.. που μιλάτε για δημοκρατία..
Οταν δεν έχει πιαστεί κανένας για την siemens, για τα υποβρύχια για όλα.. όταν όλοι, οι υπέυθυνοι για την κατάντια της χώρας, καμαρώνουν και τους βγάζετε στα παράθυρα..

Η δημοκρατία των 5 - 6, δεν ξέρω πόσων πορισμάτων...

Η δημοκρατία του "περί ανευθυνότητας νόμου υπουργών" (από το ΠΑΣΟΚ αυτό), η δημοκρατία της παραγραφής..

Η δημοκρατία των ανίκανων που το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι τα απλά εισπρακτικά μέτρα...

Πάρτε το χαμπάρι.. Ο κόσμος έχει φρικάρει.. και δεν έχει σκοπό να είναι καθώς πρέπει!!!!!

ΠΑΠΑΓΑΛΑΚΙΑ!!!!!!!!!! κακής ποιότητας!!!!!!!!! φτηνής...
Αυτά που μας αξίζουν.. τριτοκοσμικά...

ΠΑΠΑΓΑΛΑΚΙΑ του MEGA

Ξεκίνησε με τον Καμπουράκη το πρωί, στο MEGA, το κακοπαιγμένο θέατρο (ήπιος ο χαρακτηρισμός) και ακολούθησε και ο Οικονομέας...

Με το θέμα του Πάγκαλου και τον προπηλακισμό του.. επέμεναν στον προπηλακισμό (το ίδιο χτες και ο Πρετεντέρης..) για να αφήνει υπονοούμενα και για σωματική βία..
Για τα μπινελίκια που άκουσε ο Πάγγαλος στο Παρίσι αναφέρομαι..

Και έδειξαν 2 φορές το εισαγωγικό λογίδριο του Πάγκαλου (τις μπούρδες του δηλαδή), μπορεί και περισσότερες, δεν ξέρω, και εξήγησε μόνος του ο Καμπουράκης τις απαντήσεις των άλλων...
Την κατάλαβε την μαλακία ο Οικονομέας και τη δεύτερη φορά θεώρησε απαραίτητο να εξηγήσει πως δεν κάνουνε κανονική εκπομπή για να δείξουν μέρος και από τις απαντήσεις που δόθηκαν στον Πάγκαλο.. και καθάρισε... με την επαγγελματική του αξιοπρέπεια..
Ο Καμπουράκης δεν είχε πρόβλημα!!!!!!!!!!!!

Ο δε ανεκδιήγητος ο Πάγκαλος έγινε Λαμπράκης...
Με επιλεγμένα παραδείγματα..

Είναι φασισμός η έκφραση της αγανάκτησης...
Είναι φασισμός η έκφραση της αγανάκτησης όλων των ανθρώπων απανταχού της γης όταν δεν γίνεται με κόσμιο τρόπο, καθωσπρέπει ντε, μεταξύ τυρού και αχλαδιού, με την προφορά της Τρέμης, με τα "γαλλικά" του Πάγκαλου..
Είναι φασισμός όταν δεν αφήνεις τον (δημοκρατικά εκλεγμένο, το λέει και το ξαναλέει.. από αυτούς που τους διόριζε τους "κοπρίτες") να μιλήσει...

Φασισμός είναι αυτό που κάνατε τόσα χρόνια ρε, εσύ και οι όμοιοί σου και καταντήσατε τη χώρα έτσι όπως την καταντήσατε.. και δεν μιλάω μόνο για τα οικονομικά.. μιλάω για τον γενικό ξεπεσμό...

Ετσι θα συνεχιστεί.. ΓΙΟΥΧΑΪΣΜΑ!!!! ¨οπου βρεθείτε και όπου σταθείτε!!!

Δεν σας θέλουμε!!!! Εξοστρακισμός για όλους όσους συμμετείχαν όλα αυτά τα χρόνια στο φαγοπότι, στη ρεμούλα και στην αθλιότητα!!!

Και.. Πάγκαλε.. στην κυβέρνηση δεν είσαι γιατί αξίζεις κάτι...
Σε έχουν μόνο και μόνο γατί είσαι ένας επικίνδυνος αδίστακτος άνθρωπος, που όσες φορές δεν ήσουν στην κυβέρνηση γινόσουν επιθετικός και δημιουργούσες προβλήματα...
Χωρίς να έχεις πρόβλημα να τα κάνεις όλα γαργάρα μόλις γινόσουν υπουργός...
Κάτσε και καμάρωνε στη θέση του αντιπρόεδρου.. στο τέλος τέλος η γραφικότητα σου, αν και επικίνδυνη, έχει την πλάκα της...

Για τα παπαγαλάκια.. ΝΤΡΟΠΗ!!!!!!!!!!!!!

Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011

Οχι στη βουλιμία των χρωμάτων



Tου ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΟΥΖΑΚΗ

Είναι τουλάχιστον τολμηρό σε μια εποχή αποθέωσης του χρώματος, της διαφημιστικής αισθητικής και των ιλουστρασιόν περιοδικών να οργανώνεις μια έκθεση αποκλειστικά με ασπρόμαυρα έργα. «Ασπρο-Μαύρο» έχει τίτλο η έκθεση με τα έργα 68 Ευρωπαίων ζωγράφων, από τον Ζαν Ρουστέν, τον Ντέιβιντ Χόκνεϊ, τον Βαλέριο Αντάμι μέχρι τον Νίκο Κεσσανλή, τη Βάσω Κατράκη, τον Γιώργο Λάππα, τον Μάριο Σπηλιόπουλο και αρκετούς καλλιτέχνες της νεότερης γενιάς.



Είναι τουλάχιστον τολμηρό σε μια εποχή αποθέωσης του χρώματος, της διαφημιστικής αισθητικής και των ιλουστρασιόν περιοδικών να οργανώνεις μια έκθεση αποκλειστικά με ασπρόμαυρα έργα. «Ασπρο-Μαύρο» έχει τίτλο η έκθεση με τα έργα 68 Ευρωπαίων ζωγράφων, από τον Ζαν Ρουστέν, τον Ντέιβιντ Χόκνεϊ, τον Βαλέριο Αντάμι μέχρι τον Νίκο Κεσσανλή, τη Βάσω Κατράκη, τον Γιώργο Λάππα, τον Μάριο Σπηλιόπουλο και αρκετούς καλλιτέχνες της νεότερης γενιάς.

Το παραπάνω είναι σχέδιο με μολύβι της Γερμανίδας Ούτα Σίμπερτ Σχέδιο με μολύβι της Γερμανίδας Ούτα Σίμπερτ.

Η έκθεση εγκαινιάζεται στις 2 Μαρτίου στο Μουσείο Φρυσίρα (Μονής Αστερίου 3 & 7) στην Πλάκα.

Χαρακτηριστικό της είναι ότι η απουσία χρώματος δεν στερεί από τα έργα τέχνης τη δύναμη, τη συναισθηματική ένταση ή ακόμα και τον λυρισμό τους. Η έλλειψη των χρωμάτων κινητοποιεί τον θεατή, που μοιάζει να έχει εθιστεί σε μια σχεδόν βουλιμική κατανάλωση χρωμάτων, να επαναπροσδιορίσει την αξία της ζωγραφικής.

«Η έκθεση αναλαμβάνει να μας θυμίσει πως μεγάλη ζωγραφική είναι η ζωγραφική της σχεδιαστικής δεξιοτεχνίας, όπου η αφαίρεση συντείνει στην αποκάλυψη της ουσίας της τέχνης πέρα από τις πιθανές παρεκκλίσεις, που συχνά επιφέρει το χρώμα», σημειώνει η επιμελήτρια του Μουσείου Φρυσίρα Χριστίνα Σωτηροπούλου. Και συμπληρώνει, αναφερόμενη στα έργα της έκθεσης: «Είναι η ζωγραφική που απορρίπτει τις εύκολες λύσεις για την ουσία, που προτιμά τον λυρισμό του αναγκαίου από την εκζήτηση της υπερβολής, τη δυσκολία του εγκεφαλικού από την ηδονιστική παράδοση στις κολοριστικές αισθήσεις».

Το Μουσείο Φρυσίρα στηρίζει σταθερά και όσο είναι δυνατόν τη δυναμική του «νέου κύματος» της παραστατικής ζωγραφικής, που εμπεριέχει τις κατακτήσεις της εποχής, έχει εμπλουτίσει την παμπάλαιη τέχνη της αναπαράστασης με εννοιολογικές αναζητήσεις και αντιμετωπίζει τον ρεαλισμό με σύγχρονο και δημιουργικό τρόπο. Στο ίδιο πλαίσιο κινείται και η «ασπρόμαυρη» έκθεσή του, που δεν θα μπορούσε να γίνει χωρίς την επιμονή του ιδρυτή του Μουσείου, Βλάση Φρυσίρα.

«Γιατί επέμενα όλα αυτά τα χρόνια να συλλέγω έργα με δύο βασικά χρώματα;» αναρωτιέται. «Η εμμονή μου αυτή πιθανόν να είναι μέρος της σύνθεσης του χαρακτήρα μου, της απολυτότητας που με διακρίνει ή πολύ πιθανόν των συναισθηματικών μεταπτώσεων που έχω είτε προς τα πάνω είτε προς τα κάτω. Εχω περάσει μέσα μου τη δύναμη που κρύβει το ασπρόμαυρο έργο, την αιχμηρότητα, την ένταση, τη φόρτιση, το απόλυτο, τη συγκίνηση, το διαφορετικό, το φως, το σκοτάδι, τη ζωή και τον θάνατο. Η προσωπική σχέση της συνενοχής, που είχα με τους περισσότερους καλλιτέχνες, μου έδωσε τη δυνατότητα να μοιραστώ μαζί τους αυτά που καταγράφουν κυρίως τα σχέδια, δηλαδή προσωπικά βιώματα, μνήμες και ιδιαίτερες στιγμές».

Ακόμα ένα αποκαλυπτικό στοιχείο της έκθεσης είναι ότι φέρνει στο προσκήνιο την «ασπρόμαυρη» και πιο λιτή πλευρά γνωστών και καταξιωμένων καλλιτεχνών, που οι περισσότεροι από αυτούς έχουν διαχειριστεί με εντυπωσιακό τρόπο την πολυχρωμία. Στα έργα τους η απουσία χρώματος δεν συνεπάγεται αδυναμία έκφρασης, αλλά πλούτο και συνειδητή επιλογή για να εκφραστούν με διαφορετικό τρόπο.

«Αρκεί μια ματιά στον σπαρακτικό ουμανισμό των σχεδίων του Ρουστέν, την ακαδημαϊκή τελειότητα εκείνων του Μαρτινέλι, τη φαντασιακή ατμόσφαιρα της Ούτα Σίμπερτ ή την προσιτή μνημειακότητα του Πούλιου και τη συγκινητικά κοπιώδη δουλειά της Κρυσταλλά, αλλά και των υπόλοιπων καλλιτεχνών, για να διαπιστώσει κανείς πως βρίσκεται ενώπιον προτάσεων που σφύζουν από δυναμισμό, ανεξάντλητες δυνατότητες και αποτελεσματικότητα στη διατύπωση», καταλήγει η επιμελήτρια Χριστίνα Σωτηροπούλου.

* Διάρκεια έκθεσης έως 31 Ιουλίου. *

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 22/2/11

Κώστας Αξελός - Κώστας Γαβράς



Σε δύο κορυφαίες προσωπικότητες της σύγχρονης Ελλάδας, τον σκηνοθέτη Κώστα Γαβρά και τον στοχαστή και φιλόσοφο Κώστα Αξελό, είναι αφιερωμένες οι εκδηλώσεις που προγραμματίζει το «Ελληνικό Σπίτι» στην Πανεπιστημιούπολη των Παρισίων από σήμερα, Σάββατο, ώς τη Δευτέρα.

Στο πλαίσιο του αφιερώματος στον Κώστα Γαβρά θα προβληθούν έξι ταινίες του. Πρόκειται για τις ταινίες «Ζ» (1969), «Η λάμψη μιας γυναίκας» (1979) και «Το Μουσικό κουτί» (1989), που θα προβληθούν σήμερα, παρουσία του σκηνοθέτη, αλλά και τα φιλμ «Mad City» (1997), «To τσεκούρι» (2005) και «Παράδεισος στη Δύση» (2009) θα προβληθούν αύριο, Κυριακή.

Η μνήμη και το έργο του Κώστα Αξελού που απεβίωσε πριν ένα χρόνο (4 Φεβρουαρίου 2010) θα τιμηθούν τη Δευτέρα.

Από το σημερινό ΒΗΜΑ

Πριν να είναι αργά...



ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ.
ΤΟ ΒΗΜΑ, 27/2/11

Να σταθώ στο εξής περιστατικό. Την περασμένη Τετάρτη ο υπουργός Οικονομικών εμφανίζεται ενώπιον του ΚΤΕ Οικονομικών του ΠαΣοΚ. Δέχεται ερωτήσεις, επικρίσεις, αντιδράσεις, επιθέσεις... λογικό, στο πλαίσιο του κοινοβουλευτικού διαλόγου. Μέτρησα, όμως, τουλάχιστον επτά βουλευτές του ΠαΣοΚ που του είπαν: «Βγείτε και πείτε την αλήθεια!».

Διότι οι βουλευτές του ΠαΣοΚ, όπως και ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας, έχουν την αίσθηση ότι η κυβέρνηση δεν λέει την αλήθεια. Οτι κάτι κρύβει. Και ότι πορεύεται είτε χωρίς σχέδιο είτε με ένα κρυφό σχέδιο το οποίο αποκαλύπτει σταδιακά τις όλο και χειρότερες πτυχές του.

Δεν μπορώ να πω τι από τα δύο ισχύει. Αλλά η κατάσταση είναι απελπιστική. «Είμαστε στο χειρότερο σημείο» ομολόγησε και ο Γ. Παπακωνσταντίνου.

- Η οικονομία βυθίζεται σε βαθιά ύφεση με υψηλή ανεργία, άρα δυσκολεύεται αφάνταστα να ανταποκριθεί στους στόχους του μνημονίου και στις πρόσθετες απαιτήσεις.

- Ετσι το μνημόνιο δεν αποδίδει και γι΄ αυτό συνεχώς επιβαρύνεται με πρόσθετες απαιτήσεις της τρόικας.

- Την ίδια στιγμή η αντιμετώπιση του πραγματικού προβλήματος που είναι το δημόσιο χρέος παραπέμπεται σε μια συνολική ευρωπαϊκή ρύθμιση, για την οποία ουδείς γνωρίζει αν θα υπάρξει και τι θα περιέχει.

Συμπέρασμα; Η πολιτική του μνημονίου δεν εξασφαλίζει την επιστροφή της χώρας στις διεθνείς αγορές, όπως είχε διαφημιστεί πέρυσι τον Μάιο. Το αντίθετο: επιβαρύνει ακόμη περισσότερο το χρέος! Και η κοινωνία έχει φτάσει στα όριά της.

Και τι θα γίνει; ίσως ρωτήσετε. Θα παραπέμψω στον Τόνι Μπλερ που έλεγε κάποτε ότι σε τέτοιου τύπου αδιέξοδες και ταυτοχρόνως εκρηκτικές καταστάσεις η προβλεψιμότητα των πολιτικών εξελίξεων είναι μηδενική. Και ότι «η μόνη ακριβής και έντιμη απάντηση είναι:Δεν ξέρω!».

Γι΄ αυτό περιμένω κι εγώ (μαζί με τους βουλευτές του ΠαΣοΚ...) να δω πώς θα χειριστεί το αδιέξοδο η κυβέρνηση. Αν το χειριστεί...

Ας πάμε τώρα δύο χρόνια πίσω. Μάρτιος 2009. Ο Κ. Καραμανλής είχε αποφασίσει να πάει σε εκλογές αλλά το σχέδιο του τινάχτηκε στον αέρα από την επιδείνωση της οικονομίας και την εκτίναξη των spreads. Αντί για εκλογές, λοιπόν, καλεί τους πολιτικούς αρχηγούς στο Μέγαρο Μαξίμου όπου τους περιγράφει τη ζοφερή οικονομική κατάσταση και ζητεί μια ελάχιστη συναίνεση για να λάβει τα απαραίτητα μέτρα.

Κανείς δεν συμφώνησε- πλην, αν θυμάμαι καλά, του Γ. Καρατζαφέρη... Είτε δεν πείστηκαν για τη σοβαρότητα της κατάστασης είτε αμφέβαλλαν για τις πραγματικές προθέσεις της κυβέρνησης είτε έκριναν ότι δεν έχουν λόγο να πετάξουν σωσίβιο σε κάποιον που πνίγεται- άσχετο αν στην πραγματικότητα πνιγόταν η χώρα! Ετσι η κυβέρνηση Καραμανλή αποδυναμωμένη δεν έκανε ουσιαστικά τίποτε, η οικονομία βούλιαξε και έξι μήνες αργότερα ο λαός άλλαξε την κυβέρνηση.

Κρίμα, γιατί ήταν η τελευταία ευκαιρία- ίσως η προτελευταία, αν συνυπολογίσουμε και την επόμενη των εκλογών του Οκτωβρίου.

Διότι, αν τον Μάρτιο του 2009 είχαν όλοι πράξει το αυτονόητο καθήκον τους, αν είχαν ληφθεί μέτρα πολύ ηπιότερα από τα σημερινά και με μια ελάχιστη υποστήριξη κυρίως από το ΠαΣοΚ και τα συνδικάτα, η κρίση θα είχε αποφευχθεί. Τις εκλογές θα τις κέρδιζε ούτως ή άλλως το ΠαΣοΚ, αλλά η χώρα δεν θα βρισκόταν εκεί που βρίσκεται σήμερα.

Με άλλα λόγια, η χώρα έπεσε έξω όχι μόνο λόγω του ελλείμματος, όχι μόνο λόγω του χρέους, αλλά κυρίως επειδή σε μια συγκεκριμένη συγκυρία η πολιτική ηγεσία στο σύνολό της είτε δεν αντελήφθη τις περιστάσεις είτε αποδείχθηκε κατώτερή τους. Στερνή μου γνώση...

Τώρα βρισκόμαστε σε ένα ανάλογο αλλά πολύ χειρότερο σημείο. Και όπως τότε το ερώτημα που τίθεται δεν είναι οι προθέσεις της κυβέρνησης αλλά αν η συγκεκριμένη κυβέρνηση μπορεί και αρκεί για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα.

Στο ερώτημα αυτό, κατά το Σύνταγμα, μπορεί να απαντήσει κυρίαρχα μόνο ο Πρωθυπουργός. Και να αναλάβει τις πρωτοβουλίες που θα προκύψουν από την απάντηση που θα δώσει. Ανοιχτά, ειλικρινά και έντιμα.

Αρκεί, βεβαίως, να απαντήσει πριν να είναι αργά και όσο υπάρχει ακόμη λίγος χρόνος.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=6&artId=386832&dt=27/02/2011#ixzz1F9tZuXLC