Αντίο......
Την τελευταία του πνοή άφησε, σήμερα το πρωί,
ο σπουδαίος ηθοποιός, Γιάννης Φέρτης.
Ο μεγάλος πρωταγωνιστής του θεάτρου και του κινηματογράφου.
Ήταν 86 χρόνων.
Την τελευταία του πνοή άφησε, σήμερα το πρωί,
ο σπουδαίος ηθοποιός, Γιάννης Φέρτης.
Ο μεγάλος πρωταγωνιστής του θεάτρου και του κινηματογράφου.
Ήταν 86 χρόνων.
“Χάνομαι”
Θα μας στοιχειώνει για πάντα η λέξη αυτή της 28χρονης Κυριακής, πριν
δεχθεί την προμελετημένη δολοφονική επίθεση του κακοποιητικού πρώην
συντρόφου της.
Η Κυριακή, συνομιλούσε με την… “Άμεση Δράση”. Πόσο “Άμεση” είναι, μπορεί να το διαπιστώσει όποιος ακούσει το ηχητικό της ντροπής. Ό,τι και να πει κανείς, ό,τι και να γράψει δεν μπορεί να αποδώσει την αθλιότητα αυτή.
Έρωτας είναι και πετάει
κι όπου πας σε κυνηγάει.
Κι όλο έρχεται και φεύγει
κι όλες τις καρδιές μαγεύει.
Κι όλο στην άμμο κάτι γράφει
θέλει ό,τι δεν υπάρχει.
Κει που αγαπάει τα νώτα στρέφει
και στα όνειρα επιστρέφει.
Μα πάλι θέλει κι επιμένει
και στο τέλος μόνος μένει.
Έναν καθρέφτη συνεχώς έχω μπροστά μου
Αντανακλά αυτό που θέλουν οι γυναίκες
Κι έτσι τις πείθει ότι είμαι το άλλο τους μισό
Μπροστά του γδύνονται του λεν γλυκές κουβέντες
Πίσω από το τζάμι του εγώ ολομόναχος κοιτώ
Έναν καθρέφτη συνεχώς έχω μπροστά μου
Πάνω του πέφτει και ραγίζεται η καρδιά μου
Έναν καθρέφτη συνεχώς έχω μπροστά μου
Μα εγώ θα κάνω τον καθρέφτη μου κομμάτια
Ξέρω ότι αυτό που κρύβει πίσω του είσαι εσύ.
Με τελείως αναιδή παρέμβαση στους στίχους...
Καληνύχτα και ευχές για ένα όμορφο Σαββατοκύριακo!
Ένα στιλέτο έχω μικρό στη ζώνη μου σφιγμένο,
που η ιδιοτροπία μ' έκαμε και το 'καμα δικό μου,
κι αφού κανένα δε μισώ στον κόσμο να σκοτώσω,
φοβάμαι μη καμιά φορά το στρέψω στον εαυτό μου
Πρόσκληση στα εγκαίνια της έκθεσης ζωγραφικής των υπέροχων έργων της αγαπημένης
και ταλαντούχας, Λούλας Μεταξά.
Σας περιμένουμε, όλες και όλους.
Για μια, ιδιαίτερα, ενδιαφέρουσα συζήτηση γύρω από τα έργα της.
Μου αρέσει το έθιμο των ημερών.
Να ντυνόμαστε μασκαράδες.
Και με εντυπωσιάζει πως πολλοί πιστεύουμε πως μόνο αυτές τις μέρες ήμαστε μασκαράδες.
Καληνύχτα!
Δεν έχω χρόνο μάτια μου να ψάχνω για ελπίδες,
το πιο πολύ το έζησα,
τώρα μου μένουν τα μικρά
δυο τελευταίες αχτίδες.
Καληνύχτα..
Ερειπωμένοι τοίχοι. Εγκατάλειψη….
Περασμένες μορφές κυκλοφορούνε αδιάφορα
Χρόνος παλιός χωρίς υπόσταση
Τίποτα πια δε θ’ αλλάξει δω μέσα.
Είναι μια ήρεμη σιωπή, μην περιμένεις απάντηση
Κάποια νύχτα μαρτιάτικη χωρίς επιστροφή,
Χωρίς νιότη, χωρίς έρωτα, χωρίς έπαρση περιττή.
Κάθε Μάρτη αρχίζει μιαν Άνοιξη.
Μανόλης Αναγνωστάκης, "Τοπίο"
(απο τις Παρενθέσεις, 1956)