Οι δύο καταδίκες του Αύγουστου Κορτώ

Ηταν μια σύντομη τηλεοπτική παράγραφος  που παρεισέφρησε ανεπαισθήτως στη εξέλιξη της συνέντευξης του Πάνου Καμμένου στην εκπομπή «Ενικός». Μικρός, φευγαλέος  διάλογος σε κλίμα φιλοφρονήσεων και μετά η κανονική ροή. Όποιος κατάλαβε, κατάλαβε -κανείς δεν έφερε αντίρρηση και ένας ανυπεράσπιστος άνθρωπος διασύρθηκε αμαχητί για  δεύτερη φορά από τον ίδιο θύτη.
Η συζήτηση περιστρεφόταν γύρω από το σύμφωνο συμβίωσης. Ο υπουργός, σε εμφανή δυσκολία να διεκπεραιώσει τις συγκρουόμενες υποχρεώσεις του και προς την πρώτη φορά Αριστερά και προς τους συντηρητικούς ψηφοφόρους του, ρίχνει τη μπάλα στα μνήματα. «Θυμάστε όταν σας επιτέθηκε ο Κορτώ, κ.Βερύκιε…»  «Βέβαια! Αν είναι δυνατόν, εγώ να θεωρηθώ ομοφοβικός. Αλλά τι να πει κανείς, στην Ελλάδα ζούμε», απάντησε καταχαρούμενος ο δημοσιογράφος, ο οποίος παρεμπιπτόντως καλύπτει το ρεπορτάζ του προσκεκλημένου υπουργού.

Τρεις προτάσεις, τρείς ανακρίβειες. Ο Κορτώ δεν έκανε ποτέ καμία επίθεση στον Δήμο Βερύκιο. Ο Κορτώ αμύνθηκε.  Ο κ. Βερύκιος δεν είναι κάποια πασίγνωστη προσωπικότητα ώστε να ξέρουμε όλοι ότι δεν είναι δυνατόν να είναι ομοφοβικός. Την πληροφορία μπορούσαμε να την έχουμε μόνο από τον ίδιο. Και την αποκτήσαμε σε εκείνη την εκπομπή που έπειθε τον καθένα ότι ο άνθρωπος θα μπορούσε να είναι το υπόδειγμα που ενσαρκώνει τον όρο. Η ευφάνταστη χυδαιότητα στο ομοφοβικό παραλήρημα της ημέρας εκείνης μόνο ως παρεξήγηση δεν μπορεί να εκληφθεί. Στην κατακλείδα του πάντως είχε δίκιο ο κ.Βερύκιος- στην Ελλάδα ζούμε, τη χώρα που η πραγματικότητα μπορεί να αντιστραφεί μπροστά στα μάτια μας σαν να μην τρέχει τίποτα.

Χιλιάδες είχαν ακούσει την ραδιοφωνική εκπομπή που περιέγραφε τον Αύγουστο Κορτώ ως διεστραμμένο (δεν θα επαναλάβω τους αδιανόητους χαρακτηρισμούς) . Πολύ περισσότερες  χιλιάδες, λόγω της μεγάλης θεαματικότητας της εκπομπής «Ενικός», πληροφορήθηκαν ότι ο Κορτώ  επιπλέον είναι και κοινός συκοφάντης. Και ασφαλώς ότι ο κ.Βερύκιος είναι ένας αδίκως συκοφαντημένος gay friendly.  Όποιος άκουσε άκουσε και για μια ακόμα φορά ο συγγραφέας καταδικάστηκε ανυπεράσπιστος. Ουδείς από τους παρευρισκόμενους ένιωσε την ανάγκη να αποκαταστήσει την αλήθεια για  έναν διπλά αδικημένο άνθρωπο.

Πολλές φορές έχω ακούσει τον κ. Χατζηνικολάου να λέει «Είναι απών, δεν μπορούμε να αναφερόμαστε σε αυτόν». Και ο Κορτώ απών ήταν και το ψέμα εξόφθαλμο. Η δημοσιογραφία δεν κρίνεται μόνο από τα μεγάλα αλλά και από τα μικρά. Το όμορφο κλίμα  που υπήρχε ανάμεσα στον υπουργό και τους δημοσιογράφους δεν δικαιολογεί την αφωνία των ανθρώπων που το επάγγελμά τους είναι η ανάδειξη της αλήθειας, την οποία αναμφίβολα όλοι γνώριζαν.  Ο οικοδεσπότης, άνθρωπος που συνήθως δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του, είναι απορίας άξιον πώς  επέτρεψε να συμβεί.

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

Ανδρέας Πετρουλάκης   protagon.gr

Εδώ τελειώνει το αστείο

Κέζα Λώρη

Πόσο να γελάσει κανείς με την ανοργανωσιά, με την προχειρότητα, με την ανοησία, με τις γκάφες της κυβέρνησης;

 

Δεν έχει έρµα. Αυτό είναι το πρόβλημα της κυβέρνησης. Τη μία έτσι, την άλλη αλλιώς, στα μικρά και τα μεγάλα, στα σημαντικά και τα ασήμαντα. Ισχύει για τον Πρωθυπουργό, για τους υπουργούς, για τους βουλευτές. Τα παραδείγματα είναι κάποιες φορές ανησυχητικά, κάποιες φορές αστεία.

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει αποφασίσει ακόμη ποιος θα φυλάει τα σύνορα. Ξέρει ότι η χώρα είναι αδύναμη, χωρίς εξοπλισμό, χωρίς πόρους, άρα δυσκολεύεται στους συνοριακούς ελέγχους. Από την άλλη, προέκυψε ένα είδος εθνικής υπερηφάνειας, σε μορφή αεροζόλ, που τον οδήγησε σε κόνξες. Να γίνουμε συγκεκριμένοι. Τον Σεπτέμβριο ο Πρωθυπουργός δήλωνε για την προσέλευση προσφύγων: «Θέλουμε την περιφρούρηση από τη Frontex, δεν μπορεί να ανταποκριθεί το Λιμενικό. Οι πρόσφυγες στην Αθήνα έρχονται για να φύγουν. Δεν αρκεί το κέντρο φιλοξενίας στον Ελαιώνα». Τον Οκτώβριο ο ίδιος πρωθυπουργός αντέδρασε αρνητικά στην πρόταση για αξιοποίηση της Frontex στα σύνορα μεταξύ πΓΔΜ και Ελλάδας με το δικαιολογητικό ότι μια τέτοια κίνηση «θα κόψει στα δύο τον μεταναστευτικό διάδρομο μεταξύ Ανατολικής Μεσογείου και Βόρειας Ευρώπης».

Αυτή είναι εξωτερική πολιτική, να θέλει Frontex και ευρωπαϊκά σύνορα ανάλογα με την περίσταση και τα κέφια.

 

Στη φορολόγηση των αυτοκινήτων υπάρχει η ίδια εικόνα ανερμάτιστων σχεδίων. Λέει ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Τρύφων Αλεξιάδης ότι θα αυξηθεί ο φόρος στη βενζίνη ώστε να επιβαρύνεται περισσότερο η χρήση του αυτοκινήτου. Θα πληρώνουν όσοι κινούν περισσότερο τα αυτοκίνητά τους ή έχουν μεγάλου κυβισμού οχήματα. Θα ωφεληθούν όσοι δεν τα μετακινούν ή έχουν «ένα αυτοκινητάκι που καίει λίγα». Ταυτόχρονα, θα μειωθούν τα τέλη κυκλοφορίας για να μπορέσουν να πάρουν πίσω τις πινακίδες τους όσοι τις έχουν καταθέσει.

Ερώτημα: Εχει υπολογίσει ο υπουργός πόσοι πιθανώς θα πάρουν πίσω τις πινακίδες; Εχει μελετήσει πόσο μειώνεται η κατανάλωση καυσίμων όταν αυξάνεται η τιμή τους; Εχει προσδοκώμενο κέρδος από όλες τις αλλαγές; Εχει τη βεβαιότητα ότι αυτό που πάει να εφαρμόσει είναι καλύτερο; Το μόνο βέβαιο είναι ότι οι κάτοχοι οχημάτων έχουν κουραστεί υπερβολικά από τις συνεχείς αλλαγές στον τρόπο φορολόγησης. Δεν ξέρουν ποτέ τι μέλλει γενέσθαι. Δεν μπορούν να κάνουν το κουμάντο τους.

Η ίδια αναστάτωση, και χειρότερη, δημιουργήθηκε με την ιδέα φορολόγησης του κρασιού ανά φιάλη, με τα πισωγυρίσματα στην επιβολή ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση, με το εντελώς πρόχειρο περιουσιολόγιο στο οποίο θα δηλώνονται ρολόγια, βραχιόλια, πίνακες. Προκύπτει ότι δεν υπάρχει ένα σχέδιο για τις δημόσιες εισπράξεις. Τα επιτελεία κάθονται στο τραπέζι, πετούν ιδέες και ό,τι προκύψει τυχαία ανακοινώνεται ή παίρνει τον δρόμο της διαρροής.

 

Στα ανερµάτιστα των ηµερών κατατάσσεται και η επιθυμία του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά να ταξιδέψει από το Τελ Αβίβ, όπου βρισκόταν, απευθείας στην Τεχεράνη. Οι ιρανικές Αρχές διεμήνυσαν ότι δεν δέχονται κανένα αεροσκάφος που προέρχεται από το Ισραήλ. Εντάξει, είναι στοιχειώδης γνώση του κώδικα ένας υπουργός να μη συνδέει απευθείας τις επισκέψεις του σε χώρες εχθρικά διακείμενες μεταξύ τους. Σαν να μην έφτανε αυτή η γκάφα, ο υπουργός Εξωτερικών (ο ίδιος και όχι ο σοφέρ του) δήλωσε ότι όσοι είναι εχθροί του Ισραήλ είναι και εχθροί της Ελλάδας. Κατόπιν ξεκίνησε να πάει στην Τεχεράνη.

Είναι προφανές ότι πρόκειται για κυβέρνηση της πλάκας. Μόνο που η πλάκα έχει σταματήσει να προκαλεί γέλιο. Πόσο να γελάσει κανείς με την ανοργανωσιά, πόσο να γελάσει με την προχειρότητα, με την ανοησία, πόσο να γελάσει με τις γκάφες; Κάπου εδώ τελειώνει το αστείο και δεν γελάμε πια. Αυτός είναι ο τρόπος που ο κόσμος τελειώνει, όχι με κρότο αλλά με έναν λυγμό.

* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2015
 

 

Πού πήγε ο τσαμπουκάς του κυρίου Πολάκη;

Πηγή: www.lifo.gr

Ο «μάγκας στα εύκολα» αν. Υπουργός Υγείας, μοιάζει ανίσχυρος τώρα που τον χρειάζονται πραγματικά Πηγή: www.lifo.gr

Ο «μάγκας στα εύκολα» αν. Υπουργός Υγείας, μοιάζει ανίσχυρος τώρα που τον χρειάζονται πραγματικά 14.12.2015 | 21:00 

Ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας, Παύλος Πολάκης και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Παύλος Πολάκης Από τον ΑΡΗ ΔΗΜΟΚΙΔΗ Τον θυμόμαστε να τσαμπουκαλεύεται πριν λίγες ημέρες στη συνέντευξη τύπου του, με τον ανώτερο του Υπουργό Υγείας δίπλα του σε ρόλο κομπάρσου. 

Ο αμφιλεγόμενος αν. υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ (που κατά δήλωση του, εκτός των άλλων παραπλανούσε την εφορία διατηρώντας δίπλα βιβλία στον Δήμο του) είχε κλέψει την παράσταση καταφέρνοντας να τσακωθεί ακόμα και για το πως προφέρεται ο ιός HIV. Την ίδια στιγμή όμως που ο κος Πολάκης κατηγορούσε την Διαπλοκή για τις ερωτήσεις που του γίνονταν, ήταν γνωστό πως οι οροθετικοί της Ελλάδας έχουν σταματήσει να παίρνουν τα φάρμακα τους. Δεν έχουν να πάρουν ούτε χάπι, πράγμα τρομερα επικίνδυνο για την υγεία τους. 

Πριν μέρες κάναμε πρώτο θέμα την έλλειψη φαρμάκων με αφορμή την καταγγελία του δημοσιογράφου Τάσου Θεοδωρόπουλου. Το ζήτημα ακούστηκε παντού, το έπαιξαν οι τηλεοράσεις, οι υπεύθυνοι δήλωσαν πως θα λυθεί αμέσως, και επιστρέψαμε στις δουλειές μας ήσυχοι. Έλα όμως που τίποτα δεν άλλαξε. 

Πέρασαν 11 κρίσιμες μέρες απ' το μεγάλο μπαμ (και πολύ περισσότερες από τότε που τα φάρμακα τελείωσαν) και ακόμα και σήμερα, παρά τις υποσχέσεις το Λαϊκό Νοσοκομείο δεν έχει φάρμακα να δώσει και οι οροθετικοί βγαίνουν στους δρόμους μπας και καταφέρουν να συγκινήσουν το Υπουργείο Υγείας, δηλαδή τον κύριο Πολακη και τον, αμίλητο κομπάρσο στον πρόσφατο καβγά του, κύριο Ξανθό. 

Από παράσταση διαμαρτυρίας που έγινε στα τέλη Νοεμβρίου στο ΑΧΕΠΑ για τις ελλείψεις σε αντιρετροϊκά. 

[Συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην Αθήνα, στην είσοδο του Λαϊκού Νοσοκομείου, θα πραγματοποιήσει αύριο Τρίτη 15/12, στις 08:30 το πρωί, ο Σύλλογος Οροθετικών Ελλάδος «Θετική Φωνή». Η διαμαρτυρία γίνεται για το πρόβλημα των σοβαρών ελλείψεων αντιρετροϊκών φαρμάκων στα νοσοκομεία της χώρας και ζητείται από το υπουργείο Υγείας να αποκαταστήσει άμεσα την ομαλή διάθεση τους. Ο Σύλλογος οροθετικών αναφέρει ότι θα κλιμακώσει τις κινητοποιήσεις και πως θα καταθέσει και μήνυση κατά παντός υπευθύνου, προκειμένου «να αποδοθούν οι ευθύνες για αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση, που αποτελεί κατάφωρη παραβίαση θεμελιωδών δικαιωμάτων και ευθεία απειλή έναντι της ζωής και της υγείας των ανθρώπων που ζουν με HIV/AIDS».] 

Είναι εύκολο να τα βάζει ο κάθε Πολάκης (στα λόγια βέβαια) με την Διαπλοκή και τους Κακούς δημοσιογράφους. Τον τσαμπουκά του όμως πρέπει να τον δείξει στην πράξη, κάνοντας τη δουλειά του. Αν φταίει ο Πρωθυπουργός που δεν εγκρίθηκαν οι δαπάνες, ας πάει να τον βρει και με τσαμπουκάδες ή ευγένειες να τον πείσει να λύσει τώρα το θέμα. Αν φταίει ο ίδιος, ας παραιτηθεί. 

Δεν χρειάζεται να ξέρει αν διαβάζεται ΧΙΒ ή HIV. Αρκεί να γνωρίζει πως λίγο ακόμα αν αφήσει τους ανθρώπους χωρίς τα φάρμακα τους μπορεί να γίνει και υπεύθυνος για το θάνατο τους.

Ο «μάγκας στα εύκολα» αν. Υπουργός Υγείας, μοιάζει ανίσχυρος τώρα που τον χρειάζονται πραγματικά 14.12.2015 | 21:00 Πηγή: www.lifo.gr

Νούμερα

                            —του Γιάννη Παπαθεοδώρου για τη στήλη Ανώμαλα Ρήματα—

Στην πρόσφατη κοινοβουλευτική κόντρα του με την κ. Μπακογιάννη, ο πρωθυπουργός ανέφερε τα εξής : «θα ήταν δικαιολογημένη μια μικρή οίηση σε κάποιον που δεν προέρχεται από «τζάκι»» και κατάφερε στα σαράντα του να γίνει πρωθυπουργός». Τα λόγια του έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον ακριβώς επειδή στη σύντομη βιογραφική αυτοπροβολή του, ο πρωθυπουργός εκφράστηκε —σε τρίτο πρόσωπο— με μια διατύπωση αρκετά θολή και προβληματική. Γιατί άραγε «θα ήταν δικαιολογημένη» και κυρίως από ποιους και πόσους, αυτή η «μικρή οίηση»; Επίσης, επειδή σύμφωνα με τα λεξικά, η οίηση είναι συνδυασμένη με την έπαρση και την αλαζονεία είναι μάλλον σίγουρο ότι δεν υπάρχει η έννοια της «μικρής οίησης», που επικαλέστηκε ο κ. Τσίπρας. Τέλος, η αναφορά στην ηλικία συνιστά από μόνη της όχι μόνο ένα φραστικό αλλά και ένα θεσμικό ατόπημα : το έτος γέννησης του κ. Τσίπρα αφορά το ληξιαρχείο αλλά δεν αφορά την επίσημη εκπροσώπηση της χώρας από τον εκάστοτε πρωθυπουργό της. Η χώρα άλλωστε γνώρισε και άλλους επίδοξους πρωθυπουργούς που ηλικιακά διένυαν τη «δεκαετία των σαράντα» και εξελέγησαν όταν πενηντάρισαν — με τα γνωστά αποτελέσματα. Θα έφταιγε, βέβαια, το γεγονός ότι αυτοί ήταν από «τζάκι», ενώ ο κ. Τσίπρας είναι μάλλον το «παιδί του λαού»∙ αυτού του «λαού» που διαρκώς επικαλείται ο ίδιος, όταν πρόκειται να τον μετατρέψει σε αντικείμενο της δημαγωγικής ρητορείας του.

Προφανώς είναι και νόμιμη και θεμιτή η ατομική περηφάνια ενός πολιτικού, που από οποιαδήποτε θέση υπηρετεί τη βούληση των πολιτών και τα κρίσιμα συμφέροντα της χώρας του. Αλλά η περηφάνια δεν έχει καμία σχέση με την οίηση. Η οίηση δεν δικαιολογείται και, πάντως, δεν μπορεί να ανήκει στο ήθος της αριστεράς. Δεν ξέρω βέβαια αν ο κ. Τσίπρας αναγνωρίζει αυτό το ήθος. Παιδί του κομματικού σωλήνα ο ίδιος, διέπρεψε στον «κομματικό συνδικαλισμό»∙ γεγονός που του επέτρεψε τη γρήγορη άνοδο στην ηγεσία ενός παλαιοημερολογίτικου κόμματος, το οποίο μετά το τέλος του «υπαρκτού σοσιαλισμού» άλλοτε κοιτούσε προς την «αντιπαγκοσμιοποίηση», άλλοτε προς τον τσαβισμό και άλλοτε προς το νεοκομμουνισμό.

Με πρωταγωνιστή, άλλωστε, τον κ. Τσίπρα, το κόμμα αυτό ηγήθηκε του «αντιμνημονιακού μετώπου», οδηγώντας την ελληνική κοινωνία σε μια πρωτοφανή πλαστή πόλωση αλλά και σε μια πρωτοφανή εκστρατεία πολιτικής εξαπάτησης: διαγραφή χρέους, 13^η σύνταξη σε ορισμένες κατηγορίες, κατοχύρωση του ΕΚΑΣ, 751 ευρώ κατώτερος μισθός, καμία ιδιωτικοποίηση, «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη», επιδόματα πετρελαίου θέρμανσης και στήριξη νέων και ανέργων στην «ανθρωπιστική κρίση». Στην ιστορία της μεταπολίτευσης, δεν πρέπει να έχει υπάρξει άλλο κόμμα, που να έχει διαψευστεί προγραμματικά σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Και δεν πρέπει να έχει υπάρξει άλλο εκλογικό σώμα που να βλέπει ότι οι προσδοκίες του εξανεμίστηκαν μέσα σε ένα μόλις χρόνο.

Τη συνέχεια την ξέρουμε όλοι. Ο ΣΥΡΙΖΑ «τα μάζεψε» και, με ταχύρρυθμα μαθήματα καθεστωτικής κουλτούρας, έγινε πλέον ο κορμός της νέας μνημονιακής διακυβέρνησης. Ο κ. Τσίπρας κέρδισε τρεις συνεχόμενες εκλογές μέσα σε διάστημα ενός χρόνου και τώρα μοιάζει κυρίαρχος του παιχνιδιού, διαχειριζόμενος πλέον τη διάψευση των δικών του υποσχέσεων και επιλογών, καθώς και την ανυπαρξία της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η αλαζονεία του ωστόσο συμπληρώθηκε και με την ημιμάθεια. Αφού παρακολούθησε την παράσταση του γνωστού «τηλε-λαϊκιστή» Λάκη Λαζόπουλου, ο πρωθυπουργός δήλωσε : «Noμίζω ότι αυτό το έργο που έφτιαξε μοιάζει λίγο από τα έργα κλασικών συγγραφέων του ελληνικού θεάτρου και του ελληνικού κινηματογράφου». Και πάλι, η θολή διατύπωση γεννάει ερωτηματικά : πόσο «κλασικός», δηλαδή, είναι ο κ. Λαζόπουλος, αφού το έργο του «μοιάζει λίγο» —πόσο λίγο;— με τους κλασικούς του θεάτρου και του σινεμά;

Ευτυχώς ο κ. Τσίπρας δεν είναι σίγουρος («νομίζω», λέει)∙ ίσως επειδή στα νιάτα του η αναπλήρωση των ωρών διδασκαλίας μετά τις καταλήψεις δεν είχε ως προτεραιότητα τους λογής-λογής «κλασικούς». Άλλωστε μοιράζεται κι αυτός την ίδια αγωνία με τον Λαζόπουλο. Μετράνε και οι δύο «τα νούμερα» της τηλεθέασης και των δημοσκοπήσεων. Όταν υποχωρήσουν τα νούμερα, θα μείνουν οι δυο τους —και μάλιστα ως δίδυμο— να αναλογίζονται τι πήγε στραβά με την παράσταση.

dimartblog.com

Ασυνάρτητη κυβέρνηση

ΠΑΣΧΟΣ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗΣ

Ε​​ντάξει! Δεν χρειάζεται να πάρουμε και κατάκαρδα τις βόλτες σε όλη την Ελλάδα που κάνει η κυβέρνηση στους οικονομικούς μετανάστες· από την πλατεία Βικτωρίας, στην Ειδομένη κι από εκεί στο Ελληνικό για να καταλήξουν –πάμε στοίχημα;– πάλι στην πλατεία Βικτωρίας. Είναι η ίδια κυβέρνηση που περιέφερε ολόκληρη τη χώρα επί επτάμηνο από διαπραγμάτευση σε διαπραγμάτευση με τα πουκάμισα έξω. Οπως επίσης δεν πρέπει να λαμβάνουμε τοις μετρητοίς δηλώσεις για τους πρόσφυγες που με μαγικό τρόπο «εξαφανίζονται από τις πλατείες». Αυτές προέρχονται από στελέχη εκείνου του πολιτικού χώρου που υπογράμμιζαν ότι οι εταίροι δεν έχουν άλλη εναλλακτική, πέρα από το να χορεύουν στον ρυθμό που βαρούσαν τα νταούλια του κ. Γιάνη Βαρουφάκη.

Το βασικό χαρακτηριστικό αυτής της κυβέρνησης δεν είναι η αριστεροσύνη της. Δεν είναι καν οι δεξιές εθνικολαϊκιστικές αποχρώσεις που δίνει ο μικρότερος εταίρος της. Είναι ότι πορεύεται χωρίς σχέδιο σε όλα.
Από την οικονομία μέχρι το μεταναστευτικό και μέχρι τη στελέχωση του δημόσιου τομέα. Οπως οι μετανάστες κάνουν κύκλους στην επικράτεια, έτσι και η κυβέρνηση κόβει βόλτες επί παντός. Ψηφίζει νομοσχέδια και οι υπουργοί της δηλώνουν ότι δεν θα τα εφαρμόσουν. Εξαγγέλλει φόρους για να τους διαψεύσει μόλις δημοσιευτούν. Περιφέρει τον ΦΠΑ από το βόειο κρέας, στα σχολεία, στο κρασί, στις στήλες των τυχερών παιγνίων και δεν ξέρουμε πού θα καταλήξει. Είναι μια κυβέρνηση που πορεύεται μόνο με γινάτια και δίχως σχέδιο. Κάθε μέρα επιφυλάσσει μια έκπληξη στους πολίτες· πάντα δυσάρεστη.

Αυτή είναι η λογική κατάληξη ενός χώρου που δεν έχει κάνει την παραμικρή επεξεργασία θέσεων. Ολα τα προηγούμενα χρόνια ασχολιόταν με την αρνητική επικοινωνία. Στόχος αυτής της Αριστεράς μέχρι σήμερα ήταν να αποδομήσει –κυρίως διά συκοφαντιών– τους αντιπάλους της. Κάθε πρόταση διεξόδου από τα προβλήματα χαρακτηριζόταν –στην καλύτερη περίπτωση– «νεοφιλελεύθερη». Ενώ ολόκληρη η δυτική Ευρώπη προσπαθούσε να σώσει διά της ευασφάλειας το κοινωνικό κράτος από τις πιέσεις της παγκοσμιοποίησης, η Αριστερά περιοριζόταν να καταγγέλλει την παγκοσμιοποίηση (λες και θα μπορούσε με κάποιο τρόπο να τη σταματήσει) και συκοφαντούσε την έστω λειψή αυτή λύση ως «ανάλγητη». Το αποτέλεσμα είναι να έχουμε 1,5 εκατομμύριο ανέργους χωρίς καμιά ευελιξία και, κυρίως, χωρίς ασφάλεια. Από την άλλη, ενώ σε όλες τις τουριστικές περιοχές του πλανήτη οι μαγαζάτορες προσπαθούν να πουλήσουν στους επισκέπτες όσο περισσότερα μπορούν, η Πρόοδος έκλεινε με τραμπουκισμούς τα καταστήματα που άνοιγαν τις Κυριακές. Δαιμονοποίησε την επιχειρηματικότητα, τα ΜΜΕ, πολιτικούς χώρους, διανοούμενους, τεχνοκράτες, πολιτικά στελέχη και τώρα, που χρειάζεται τη βοήθεια όλων, δεν έχει με ποιους να συνεργαστεί. Προχειρολογούσε ασυνάρτητα για όλα τα προβλήματα της χώρας. Δεν μπόρεσε, για παράδειγμα, να ξεχωρίσει την αναγκαία νόμιμη βία από την παράνομη και τώρα επιβάλλει λογοκρισία στα ΜΜΕ απαγορεύοντας στους δημοσιογράφους να καλύψουν την ορθή και αναγκαστική απομάκρυνση των μεταναστών από τη μοναδική σιδηροδρομική αρτηρία της χώρας.

Εχουμε μια «κυβέρνηση ό,τι να ’ναι», που τον πρώτο καιρό κάλυπτε όλα τα ελλείμματα της πολιτικής της με επαναστατικές ανοησίες και τώρα που δεν περνούν, τα στελέχη της εκνευρίζονται. Θα δούμε πολλά στο άμεσο μέλλον, διότι ουδείς από αυτούς έμαθε να δουλεύει και να μελετά σε βάθος τα προβλήματα. Η ασυναρτησία θα ενταθεί και για να την καλύψει θα προχωράει σε όλο και πιο αντιδημοκρατικές πρακτικές.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

γέλα......