Ανεπανόρθωτα σιωπηλή και λιγότερη

ΣΙΩΠΗ. Τη στιγμή ακριβώς που η ψυχή των αισθημάτων απαιτεί. Κανένα σημάδι. Καμία λέξη.

Σιωπή. Απέραντη. Απόλυτη. Διαλυτική.

Σιωπηλοί και μόνοι οι κτύποι της καρδιάς. Να μην ακουστούν, να μην προδώσουν την ταχυπαλμία. Η καρδιά χτυπά δυνατά. Το αίμα παγώνει. Ο νους ακινητοποιείται.
Και το σκοτάδι πέφτει.
Αρχίζει η μάχη. Η λογική και το θυμικό - εχθροί θανάσιμοι. Η μάχη μαίνεται.
Η ζωή χάνει. Τα νεύρα τρέμουν βαθιά μες στο σώμα. Και το πρόσωπο, μάσκα.

Οι χαραμάδες να κλείσουν προσεκτικά. Είναι επικίνδυνες. Αν ξεχυθεί από κει η αλήθεια, θα τρομάξει. Αλλωστε η αλήθεια δεν αφορά κανέναν.
Ούτε εμένα - γιατί δεν την αντέχω.

Σκληρότητα. Αδιαφορία. Απόφαση;

Σιωπή.

Ποτέ το όλον; Δύσκολο και να το νιώσει και να το προσφέρει και να το δεχτεί κανείς. Μόνος ο άνθρωπος συγκρούεται με τα αισθήματά του.
Στην καλύτερη εκδοχή ο άλλος αντιλαμβάνεται αυτή τη σύγκρουση και την παρατηρεί, τη ζυγίζει.
Στη χειρότερη απλώς αδιαφορεί.
Είτε από αδυναμία είτε από πρόθεση.

ΦΩΝΗ. Οι λέξεις δεν βλέπουν παρά μόνο τριγύρω. Εχουν ένα ξαπλωμένο πέπλο στα μάτια τους. Δεμένο μαντίλι. Είναι οι υπνοβάτες της ψυχής. Από τις χαραμάδες μπαίνουν τα γεγονότα στον κόσμο. Τα συναισθήματα. Σπάνια διασώζονται. Συμβαίνει εντός. Η μάχη. Η εσωτερική σύγκρουση. Οχι, δεν αφορά τη ζωή. Η ζωή ποτέ δεν χάνει, αν η αλήθεια της δεν τρομάζει.

Ερωτεύονται την κατάσταση του έρωτα. Την ιδέα του. Εχουν ανάγκη τον έρωτα - όχι τον άλλον. Ο άλλος μόνο μεσολαβεί. Διευκολύνει το έργο. Είναι το soundtrack. Ενας κάθε φορά. Το ίδιο volume. Τερματισμένο. Η ίδια ματιά. Τους νοικιάζουν. Μετά φοβούνται.

Μουσική με λέξεις. Χωρίς λέξεις. Κοιτάχτηκαν και αγκαλιάστηκαν. Σαν τελευταία ζωή. Επί πόσες φορές; Επί τριάντα;

ΑΥΛΑΙΑ. Κλείνουν κουρτίνες. Απότομα. Αναγγέλλω τα μάτια σου. Δεν υπάρχει πρόσωπο, όλο μάτια είναι. Μάτια α-πρόσωπα. Γκρεμισμένες σπηλιές. Η αρχή της παράστασης ήταν το τέλος της.

Θα σε δακρύσω. Να βγεις. Από τις χαραμάδες. Οι δικές μου ήταν ανοιχτές. Ετρεχαν. Δύσκολο δεν είναι να προσφέρεις, αλλά να μπορείς να δεχτείς.

Εβγαλα το δέρμα μου και το άφησα στο καμαρίνι του θεάτρου. Δίπλα σε μια φωτογραφία. Και δυο ποτήρια κρασί. Αμέσως κοκκίνισε. Η καταγωγή του αίματος είναι η καταγωγή του πόθου. Δεν το δέχτηκες. Δεν το φόρεσες ποτέ. Είναι μεγάλο. Μου πλέει. Φοβάμαι.

Ηταν το νούμερό σου. Ακριβώς. Λες και κάποιος το είχε ράψει στα μέτρα σου. Λες και κάποιος ορκίστηκε να κάνει ύφασμα το κορμί σου.
Σταύρος Σταυρόπουλος

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, σήμερα

Της πουτάνας...

Πέντε τα πορίσματα λοιπόν..
Οχι που θα συμφωνούσαν σε κάτι οι ανεκδιήγητοι..
Ολο αυτό το διάστημα το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να κάνουν πως κάτι κάνουν..
Να μαγειρέψουν ένα πόρισμα που τους βολεύει..
Να ρίξουν τα βάρη στους άλλους..
Να κοροϊδέψουν τον κόσμο πως αγωνίζονται για την αυτοκάθαρση..
Να ρίξουν και καμιά μαχαιριά σε κανέναν δικό τους..
Πολύ φασαρία για το τίποτα!! Για πράγματα που έχουν παραγραφεί, με αυτόν τον άθλιο νόμο περί ευθύνης υπουργών..


Η κατάσταση στη χώρα έχει πιάσει πάτο (όχι ακόμα δηλαδή) και αυτοί μαλακίζονται... και μας παρουσιάζουν δώρα καφετιέρες κλπ
Χαμός στο εξωτερικό (Siemens, Daimler, MAN κλπ) και εμείς μιλάμε για ανθοδέσμες..
Είναι εκατομύρια τα λεφτά κλέφτες, και το ξέρουμε όλοι!!
Και το ξέρετε και εσείς.. φάγατε, δεν φάγατε.. το γνωρίζατε !!!

Το είπε ο Πάγκαλος, ότι την ακουμπούσε τη διαφθορά.. και τι έκανε ??
Ο ...αθώος????
Τον μαλάκα.. για να κρατάει τη καρέκλα του.. και τώρα τι κάνει ο τιμητής της κάθαρσης.. τον αντιπρόεδρο..
Πολύ θα ήθελα να τον ακούσω αν δεν ήταν στην κυβέρνηση...

Σαν τον Πάγκαλο λειτουργούσατε όλοι !!!!!!!!!!
ΣΥΝΕΝΟΧΟΙ!!!!

Και ο ΣΥΡΙΖΑ ανανεώνει την ανανεωμένη ανανεωτική ριζοσπαστική προσέγγιση της αλλοτριωμένης επαμφοτερίζουσας συνιστώσας του γουρδομένου περπουτσιού!!!!!

Και η Αλέκα τους κοροϊδεύει πως η ανανέωση δεν συζητιέται από το πρωί ως το βράδυ!!!

Αυτοί στον Περισσό την κάνουν σε μια ώρα την ανανέωση!!!

Και ο Γιωργάκης .. ταξιδεύει!!!!!

Της πουτάνας γίνεται....

Σύντροφοι....

«Σύντροφοι, όλοι για τον σοσιαλισμό αγωνιζόμαστε» Γιάννος Παπαντωνίου.
(Και για να είμαστε πιο κοντά στη δημοτικιά που χρησιμοποιούν το ΠΑΣΟΚ και η μισή Αριστερά: «για το σοσιαλισμό»). Το «νι» της αιτιατικής του αρσενικού είναι, ξέρετε, δείγμα καθαρευουσιανισμού και συντηρητισμού. Ενώ, αν γράφεις φέρ' ειπείν «το λαό» -κατ' αναλογία προς «το μπουκάλι»- έχεις κάνει ένα βήμα προς τα άστρα, όπου η διαφορά αρσενικού-ουδέτερου είναι αμελητέα μπροστά σε τόσα κβαντικά σύμπαντα.
*****
Ομως, ας πάρουμε τα πράγματα απ' την αρχή, για να μη χάνουμε τον ρυθμό μας:
«Σύντροφοι, όλοι για τον σοσιαλισμό αγωνιζόμαστε» Γιάννος Παπαντωνίου
«Εχουν δίκιο αυτοί που διαδηλώνουν» (εναντίον της πολιτικής μου) Γιώργος Παπανδρέου
«Δεν θα μας ρίξουν για ένα κωλόσπιτο», όπως θα έλεγε και ο κ. Ακης Τσοχατζόπουλος (για το σπίτι του Ανδρέα, όχι τα δικά του) -για τα οποία ο προειρηκώς την ως άνω ρήση μακαρίτης Ευάγγελος Γιαννόπουλος μάλλον θα 'μενε άφωνος...
Αλλ' όμως, εκτός απ' τους παραπάνω λαλίστατους, άφωνοι (πλην όμως δυσοίωνα άφωνοι) παραμένουν πολλοί του παλιού καλού καιρού (που ωστόσο τυγχάνει ακόμα ο τρέχων):
«Αν ανοίξει το στόμα του» ο κ. Μαντέλης...
«Αν ανοίξει το στόμα του» ο κ. Τσουκάτος...
«Αν ανοίξει το στόμα του» ο κ. Ρουσόπουλος...
«Αν ανοίξει το στόμα του» ο κ. Χριστοφοράκος...
Τι είναι όλοι αυτοί; η Χορωδία της Ομερτά;
Και για τα άσματα που (δεν) τραγουδούν, δεν ξέρουν τίποτα ο κ. Σημίτης, ο κ. Καραμανλής και (τώρα) ο κ. Παπανδρέου;
Πού ήταν όλοι αυτοί όταν πρωθυπούργευαν; μήπως απλώς «προέδρευαν»; ή μήπως «έκαναν τα στραβά μάτια» για όσους τώρα «κρατούν κλειστά τα στόματα»; Τι ήταν οι δύο πρώην πρωθυπουργοί; ηλίθιοι και τους δούλευαν τα δεξιά τους χέρια, ή αρχιερείς της διαπλοκής και διάλεγαν ποια δάκτυλα θα βούταγαν στο μέλι; ποια χέρια θα «πήγαιναν το γράμμα» και ποια άλλα χέρια θα τους «πήγαιναν γάντι» στην κλοπή των «χρυσαφικών, των τιμαλφών και των ασημικών της χώρας»;

Κι ώς πότε θα αλληλοδουλευόμεθα;
Δεν ξέρω αν είναι «Παρθένος» κατά το ζώδιο ο κ. Παπανδρέου, αλλά παρθένος στα έργα και τις ημέρες του κ. Σημίτη δεν ήταν! μάλιστα μωρά παρθένος, που σήμερα θα μπορούσε να κάνει τον ανήξερο για όσα τότε έγιναν και ρήμαξαν τη χώρα. Οι υπογραφές του υπάρχουν παντού.
Εκτός κι αν δεν «πρόσεχε τί υπέγραφε» (όπως τώρα δεν «πρόσεξαν τι υπέγραψαν» το ΠΑΣΟΚ κι ο ΛΑΟΣ, όταν προσυπέγραφαν και υπερψήφιζαν το Μνημόνιο).
Οχι! Ο κ. Παπανδρέου ήταν το ίδιο Υπουργός με τον κ. Ακη Τσοχατζόπουλο. Το ίδιο σύντροφος με τον κ. Τσουκάτο, το ίδιο συνάδελφος με τον κ. Μαντέλη.
Δεν μπορεί τώρα να παριστάνει τον «σωτήρα» ο κ. Παπανδρέου. Ουδέποτε υπήρξε «μωρά παρθένος», αντιθέτως, ως υπουργός Εξωτερικών, υπήρξε πιόνι της ματωμένης Μαντλίν Ωλμπράιτ, μπαίγνιο του Τζεμ, υποστηρικτής του Σχεδίου Ανάν και εκφραστής του ολέθριου «κατευνασμού» σε όλες του τις εκφάνσεις.
Οχι, δεν μπορεί ο κ. Παπανδρέου να εμφανίζεται τώρα ως «σωτήρας», ούτε καν με τον κωμικό (στην τραγικότητά του) τρόπο που το επιχειρεί.
Για παράδειγμα: πριν από τέσσερις βδομάδες η κυρία Μπιρμπίλη έσερνε στις παραλίες, με τις κάμερες κατά πόδας («κατά πόδοις» που θα έλεγε και η κυρία Διαμαντοπούλου) τον κ. Παπανδρέου για να γκρεμίσουν την (γκρεμισμένη) «Φαντασία».
Τότε, η κυρία Μπιρμπίλη είχε δηλώσει ότι «εντός δύο εβδομάδων» πολλά χιλιόμετρα απ' αυτήν την παραλία θα απελευθερωθούν από αυθαίρετα κτίσματα και θα αποδοθούν στον λαό.
Πέρασαν τέσσερις βδομάδες κι ουδέν έγινε, αποδεικνύοντας για χιλιοπολλοστή φορά την ευκολία τους στις μπούρδες. Το θράσος τους να μας δουλεύουν όλους κατάμουτρα. Χωρίς κόστος...
Ωσπου «να τους πάρουν με τις πέτρες»...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 8.VI.2010 stathis@enet.gr

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, σήμερα

μαύρες σημαίες σε λευκές οθόνες ...

μαύρες σημαίες σε λευκές οθόνες ...
Με μία μόνον απ' τις κατά καιρούς ρήσεις τού κ. Παπανδρέου, έχει δηλώσει κατ' επανάληψιν η στήλη πως συμφωνεί: στο ότι «θα μας πάρουν με τις πέτρες»...

Για την ώρα αποπήραν τον κ. Πρωθυπουργό οι «πέτρες» του Ηρωδείου -αποδοκιμάσθηκε ο κ. Παπανδρέου απ' το κοινό του θεάτρου όταν προσήλθε για να παρακολουθήσει παράσταση (του Τσαρλς Λόιντ με τη Μαρία Φαραντούρη). Ο τρόπος, το σθένος και το ήθος αυτής της αποδοκιμασίας αποτυπώθηκαν στην «Ε» (Δευτέρα 7.VI.2010) με ρεπορτάζ της εκλεκτής συναδέλφου, κυρίας Ν. Κοντράρου-Ρασσιά. Ομως, πουθενά αλλού -σε καμιά άλλη εφημερίδα.

Ακολουθώντας την πεπατημένη της αλήστου μνήμης «εκσυγχρονιστικής» εποχής, σοβαρές εφημερίδες, όπως τα «ΝΕΑ» κι άλλες, απεσιώπησαν την είδηση. Αυτή η στάση, της λογοκρισίας ή αυτολογοκρισίας είναι συστατική της κρίσης, που ζούμε κι απότοκη της διαπλοκής (που εν πολλοίς τη δημιούργησε). Εξοργίζει πλέον τον λαό και υπονομεύει τη σχέση τής δημοσιογραφίας μαζί του. Η εποχή του κουτόχορτου έχει παρέλθει...

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, ναυτίλος, σήμερα

Η περίπτωση Τσοχατζόπουλου

Δεν γνωρίζω αν οι σύντροφοι του Ακη Τσοχατζόπουλου τελικά θα τον διαγράψουν από το κόμμα, θα τον θέσουν εκτός κόμματος προσωρινά ή θα τον αφήσουν αμέριμνο ν' απολαμβάνει τη θέα της Ακρόπολης από το σπίτι της οδού Αρεοπαγίτου.

Μάλλον μικρή σημασία έχουν όλα αυτά. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος που κυριάρχησε στο δημόσιο βήμα αλλά και στο κόμμα του από θέσεις-κλειδιά, πολιτικά είναι τελειωμένος. Δεν εξελέγη καν βουλευτής και η ηλικία του δεν του δίνει πολλές δυνατότητες για κάποιου είδους επιστροφή στην ενεργό πολιτική. Εκείνο που γνωρίζω πάντως είναι πως οι τουλάχιστον περίεργες φήμες για τον κ. Τσοχατζόπουλο κυκλοφορούσαν στους κόλπους του ΠΑΣΟΚ εδώ και αρκετά χρόνια. Και από φήμες μετατράπηκαν σε ειρωνικά χαμόγελα όταν έβλεπαν τον άλλοτε πανίσχυρο γραμματέα του κινήματός τους, που μάλιστα διεκδικούσε με πολλές πιθανότητες την ηγεσία του, να επιλέγει το πανάκριβο Four Season του Παρισιού για να κάνει τον πολυτελή γάμο του. Κι όμως, μόνο γι' αυτή τη συμπεριφορά νεο-πλουτισμού (που αποτέλεσε πρότυπο για αρκετούς συντρόφους του κ. Τσοχατζόπουλου) θα έπρεπε να έχουν ενοχληθεί. Ελάχιστα, ωστόσο, αρνητικά σχόλια έγιναν τότε και αυτά είχαν χαρακτήρα παραπολιτικού. Η έρευνα για την περιουσία Τσοχατζόπουλου πάντως, με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που η περίπτωσή του έχει, επιβεβαιώνει ένα πράγμα: πως αν υπήρχε η βούληση, θα ήταν εφικτό όλα αυτά τα χρόνια να διερευνηθεί (όπως γίνεται σήμερα) αν υπήρχε παράνομος πλουτισμός...


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, σήμερα, Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ pantelak@ enet.gr

Αντε πάλι τα ίδια, τώρα ανακάλυψαν τα του Τσοχατζόπουλου...
Είναι προσωπική η ευθύνη, λέει ο Πρετεντέρης..
Οχι φίλε μου είναι συνολική, όταν όλοι ήξεραν ή δεν έψαχναν..
Να ψαχτούν τώρα όλα, όλων!!! και πολιτικών και δημοσιογράφων!!!


Με εκείνο το άλλο θέμα, των χιλιάδων οργανισμών, που θα έκλειναν.. Τι έγινε?? Ξεχάστηκε???

ναυτίλος

Οτι δεν γνώριζαν τι ψήφιζαν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑΟΣ, όταν υπερψήφιζαν το Μνημόνιο, είναι πια πλέον ή βέβαιον!
Τέτοιος, τέλειος, εξευτελισμός του κοινοβουλευτισμού, των κομμάτων τους, αυτών των ιδίων ως προσώπων!
Και μόνον για αυτό κι όχι για τα σκάνδαλά τους ή τα άλλα κρίματα θα έπρεπε όλοι αυτοί να αφανιστούν από το πολιτικό προσκήνιο, να εξαφανιστούν, να ξωπεταχθούν από την πολιτική.
Οχι μόνον ούτε ήξεραν -την τύφλα τους- τι ψήφιζαν, όχι μόνο ελαφρά τη καρδία και ελαφροτέρα τη διανοία ακρωτηρίαζαν την εθνική ανεξαρτησία και τη λαϊκή αξιοπρέπεια, αλλά συνεχίζουν με θράσος χιλίων πιθήκων τα καραγκιοζιλίκια (με το συμπάθιο απ' τους ήρωες του θεάτρου σκιών), και στη Βουλή, και στις οθόνες, και παντού.
Ομως!
Αίφνης (όχι και τόσον αίφνης) άρχισαν να διαπιστώνουν ότι «το Ασφαλιστικό δεν περνάει, θα πέσουμε». Κι άρχισαν πάλι το γνωστό καλαμπούρι: τις «ερμηνείες», τα ήξεις-αφήξεις, τις «μάχες» Λοβέρδου (να πιάσει κορόιδα τους Κουτόφραγκους), τις πτωχοπροδρομικές διαδρομές απ' τον Αννα (της Κομισιόν) στον Καγιάφα (τον αδελφό Πρίγκηπα Νικολάκη), γενικώς όλο αυτό το γελοίο παιχνίδι της γάτας (ΔΝΤ) με το ποντίκι (που ξεθάβει πάλι «κόκκινες γραμμές») και δεν συμμαζεύεται!

Ρεζουμέ: «Η Κομισιόν δεν ζήτησε ποτέ περικοπή των συντάξεων στο μισό». Και εκεί που λες, «ωραία, έστω αυτό, οι ξεφτίλες», επειδή είναι πολύ πιο ξεφτίλες, προσθέτουν κι ένα «εκτός» κι αρχίζουν εκ νέου τα ψιλά γράμματα.
Αδιόρθωτοι. Απατεωνίσκοι. Κατεργάρηδες. Κακομοίρηδες.

Σε ένα έχει δίκιο ο αρχηγός τους, ότι στο τέλος «θα τους πάρουν με τις πέτρες». Διότι κυβερνούν ήδη οκτώ (κρίσιμους) μήνες κι ουδέναν δείκτη της οικονομίας χάριν της κοινωνίας (πλην λαμόγιων) ουδαμού βελτίωσαν.
Αν εξαιρέσουμε τα ταξίδια του Γιωργάκη που αυξάνονται, όπως οι ακρίδες στην έρημο, προς πάσαν κατεύθυνσιν, τις τρεις ώρες που τρέχει κάθε μέρα στα βουνά και τα λαγκάδια (για να βλέπει από κοντά την πράσινη ανάπτυξη), καθώς και το μεσημβρινό του τάιμ άουτ στο Γυμναστήριο, όλα τα υπόλοιπα έχουν αφεθεί στις ευγενικές φροντίδες του κ. Παμπούκη, του κ. Ερντογάν και του αδελφού Πρίγκηπα Νικολάκη. Τι να σου κάνουν τρεις άνθρωποι (κι ο κυρ Λοβέρδος ο Λοβερδοκτόνος) μπροστά σε έναν όνο και τη σκιά του;
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 7.VI.2010 stathis@enet.gr

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, σήμερα