στη σκια της πεταλουδας

Ένα ιστορικό μυθιστόρημα του ευρύτερου βορειοελλαδικού χώρου μέσα από το χρονικό δύο οικογενειών που απλώνεται σε τρεις ολόκληρες γενιές. Από την Ανατολική Ρωμυλία και την Αδριανούπολη στα τέλη του 19ου αιώνα και από τα καμένα χωριά των φυλετικών ανταγωνισμών στη Μακεδονία της ίδιας εποχής, έως τη σημερινή Θεσσαλονίκη, οι πόλεμοι, η προσφυγιά, ο ιδρώτας και τα πάθη τόσων χρόνων έρχονται και στραγγίζουν στη συνάντηση ενός άντρα και μιας γυναίκας έναν τριήμερο καύσωνα του Αυγούστου κάτω από περίεργες συνθήκες.
ΣΓΟΥΡΔΟΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ

αυθαίρετα...

«Σ' αυτή τη χώρα όσοι διαθέτουν νόμιμη και όχι αυθαίρετη κατοικία είναι κορόιδα... Διότι απλούστατα ακόμη μια φορά στρώνεται το κόκκινο χαλί για την επιβράβευση όσων χτίζουν όπου θέλουν, όπως θέλουν, χωρίς μελέτες, χωρίς να πληρώνουν φόρους, ΙΚΑ και αμοιβές για την έκδοση οικοδομικής άδειας. Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, κάποιος προχωρά στην κατασκευή αυθαιρέτου όταν αγόρασε, εις γνώση του οικοπέδο εκτός σχεδίου, εις γνώση του δάσος ή δασική έκταση, καταπάτησε θρασύτατα δάσος, δασική έκταση ή αιγιαλό. Αυτός ο κάποιος, λοιπόν, επιβραβεύεται με φως, νερό, τηλέφωνο, αφού κανένας δήμος και καμιά δημόσια υπηρεσία δεν τηρεί τον νόμο και δεν ενδιαφέρεται εάν δίνει παροχές σε παράνομο κτίσμα. Ολοι τρέμουν το πολιτικό κόστος και την οργή του αυθαιρετούχου. Ετσι, όχι μόνο δεν προχωρούν σε καταδαφίσεις, αλλά: το υπουργείο Οικονομικών δεν τολμά να εισπράξει βεβαιωμένα πρόστιμα. Και οι δήμοι και οι πολεοδομίες δεν τολμούν να επιβάλουν πρόστιμα».

Από το «Ποντίκι»

ο Φύλακας στη Σίκαλη

ο Φύλακας στη Σίκαλη είναι ο αέρας που πνέει και μας κάνει να ονειρευόμαστε σε μιαν αθώα ή μη εφηβεία, μας ζωντανεύει μνήμες αργότερα, αλλά και μας ωθεί, βεβιασμένα είναι η αλήθεια, σε μια χοάνη που κρύβει μέσα της όλους τους προορισμούς που πετύχαμε ή εξακολουθούμε να ονειρευόμαστε, ως εφιαλτικά και συνάμα μαγευτικά απωθημένα.

Ενα ενηλικιωμένο παραμύθι χτισμένο με μιαν αλήθεια που ένας έφηβος αποζητά να δοκιμάσει, όχι για να δικαιολογήσει τη στάση του, αλλά για να νιώσει ακόμη μία φορά ότι ο κόσμος είναι η φθορά της εφηβείας.

J. D. SALINGER

Το λίγο του κόσμου

Από «Το λίγο του κόσμου» της Κικής Δημουλά:
Ευχή να μην είναι «κάποιων ελπίδων ψευδορκίες» η όποια «άνοιξη μας γυροφέρνει».