Το Ναι της σιωπηρής πλειοψηφίας

ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ 

Οταν έχεις κλείσει τα σαράντα και εξακολουθείς να παριστάνεις τον κλώνο του μπολσεβικισμού δύο τινά συμβαίνουν. Ή δεν έχεις την εμπειρία ζωής για να διαμορφώσεις δικό σου χαρακτήρα, ή είσαι καλός επαγγελματίας και ξέρεις ότι το εμπόρευμα πουλάει. Πολλοί υποστήριζαν εξαρχής ότι με τον κ. Τσίπρα ισχύει η δεύτερη εκδοχή. Εθισμένοι στο συμβόλαιο αναξιοπιστίας που έχουν υπογράψει οι ψηφοφόροι με τους πολιτικούς τους εκπροσώπους θεωρούσαν ότι και η τελευταία εφεδρεία του συστήματος της μεταπολίτευσης θα τιμήσει το συμβόλαιο και αφού εκλεγεί θα επιδείξει την αντίστοιχη ευελιξία. Αν δεν το πίστευαν, δεν θα του είχαν δώσει την πλειοψηφία για να κυβερνήσει. Την άποψη αυτή την ενίσχυσε και ο ίδιος, συμπράττοντας με την εθνικιστική δεξιά των ΑΝΕΛ, μορφώματος που παράγει θόρυβο πολύ μεγαλύτερο από τις πραγματικές του διαστάσεις.

Οι αναγνώστες της στήλης γνωρίζουν πως πάντα υποστήριζα ότι ο κ. Τσίπρας ως πρωθυπουργός θα συνεχίσει την πολιτική που ακολουθούσε ως αντιπολίτευση, μια πολιτική σύγκρουσης με την Ευρώπη, με στόχο την απομόνωση της χώρας. Ηταν μια άποψη που τη διαμόρφωσα στηριζόμενος σε ένα πολύ απλό δεδομένο. Η πολιτική παιδεία και ο πολιτικός χαρακτήρας του κ. Τσίπρα δεν του επέτρεπαν καμιά προσαρμογή. Ο πολιτικός του χαρακτήρας διαμορφώθηκε στις συγκρούσεις της μεταπολιτευτικής περιόδου, με κινητήρια δύναμη τον προοδευτικό λυρισμό που αναπτύχθηκε στα χρόνια της ανομίας, όταν μπορούσες να κάψεις την Αθήνα χωρίς καμιά συνέπεια. Δεν είναι τυχαίο ότι επέλεξε τον κ. Παυλόπουλο, τον μοιραίο υπουργό του 2008, για Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Η πολιτική του παιδεία δεν ξεπερνά την παιδεία του καταληψία με ολίγη από Τσε Γκεβάρα και Ζίζεκ που τον θαυμάζει γιατί δεν καταλαβαίνει τι λέει - «τα λέει όμως ωραία ο άτιμος». Ποια είναι η άποψη του κ. Τσίπρα για την Ευρώπη και τον πολιτισμό της; Ελάτε τώρα. Γιατί να θέλει την Ευρώπη ένας πολιτικός που δεν ξέρει τι είναι η Ευρώπη;

Πολλοί θεώρησαν πως το διάγγελμα του κ. Τσίπρα ήταν διχαστικό. Χωρίς να παραγνωρίζω τους κινδύνους του εθνικού διχασμού που επιχειρεί ο ΣΥΡΙΖΑ συμπράττοντας με τους ΑΝΕΛ και τη συμμορία των νεοναζί για το Οχι, θα καταθέσω κάποιες σκέψεις. Εκτός από τον στενό πυρήνα της ομάδας του απευθύνθηκε στους μισθωτούς και τους συνταξιούχους που τον ψήφισαν προσπαθώντας να τους πείσει πως η σύγκρουση της Ελλάδας με την Ευρώπη γίνεται προς το συμφέρον τους. Μπολσεβικισμός με κοινωνικό μοχλό τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους. Ο Λένιν και δεν ξέρω ποιος άλλος συνομιλητής του κ. Τσίπρα οφείλει να σκίσει τις επαναστατικές του περγαμηνές.

Ανιστόρητος όπως είναι παραγνωρίζει μια βασικό παράμετρο της μεταπολίτευσης, στο πανεπιστήμιο της οποίας θήτευσε. Η ριζοσπαστικοποίηση και η σύγκρουση, σε αντίθεση με τις προηγούμενες περιόδους, ήσαν τα επιδερμικά συμπτώματα μιας βαθιάς συντηρητικής ακινησίας. Δεν είναι τυχαίο ότι η ριζοσπαστικοποίηση αρδευόταν πάντα από τη διεκδίκηση «κεκτημένων» διαφόρων ομάδων που πάλευαν για την καταναλωτική τους δύναμη. Πανικόβλητος ζητεί συντρόφους για την απομόνωσή του. Η σιωπηρή πλειοψηφία μπορεί να είναι σιωπηρή, όμως είναι πλειοψηφία. Και το «ναι» στο δημοψήφισμα της Κυριακής σημαίνει «ναι» στα κεκτημένα της δικαιώματα.

Έντυπη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Ο δρόμος προς την εκτροπή

ΠΑΣΧΟΣ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗΣ 

Θέλουμε να ελπίζουμε ότι η επιστολή του γενικού γραμματέα Συντονισμού του Κυβερνητικού Έργου, κ. Χριστόφορου Βερναρδάκη, στον Σύλλογο Εταιρειών Δημοσκοπήσεων και Έρευνας Αγοράς (ΣΕΔΕΑ) και στο ΕΣΡ για τη δημοσκόπηση του Πανεπιστημίου Μακεδονίας οφείλεται σε κάτι ποταπό, π.χ. τον επαγγελματικό ανταγωνισμό (ο κ. Βερναρδάκης ήταν και μπορεί να είναι ακόμη δημοσκόπος) ή τη ζήλια. Διότι, αν το έκανε ως κυβερνητικό στέλεχος, τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά. Θα είναι ένα ακόμα βήμα στον αντιδημοκρατικό κατήφορο αυτής της κυβέρνησης, που γίνεται πλέον ανησυχητικός. Κι αυτό διότι όταν το κράτος -το κόμμα, το καθεστώς- προσπαθεί να ορίσει τις ερωτήσεις, σίγουρα στο άμεσο μέλλον θα λογοκρίνει και τις απαντήσεις.

Μιλάμε για ένα ακόμα βήμα, διότι υπήρξαν πολλά στο παρελθόν. Γράφαμε και παλιότερα για τα προηγούμενα βήματα αντιδημοκρατικής εκτροπής: «Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Φίλης, δηλώνει ότι ο ΣΚΑΪ πρέπει να προσέχει διότι “είναι απελπιστικά εκτός της εθνικής αγωνίας”. Ο κ. Παναγιώτης Λαφαζάνης γράφει στο περιοδικό του κ. Γεωργίου Τράγκα ότι είναι καθήκον (εθνικό; σοσιαλιστικό; δεν διευκρινίζει) “να απομονώσουμε την πέμπτη φάλαγγα... των κυρίαρχων μίντια και της εγχώριας πολιτικής υπαλληλίας τους” (Crash, Μάιος 2015). Η πρόεδρος της Βουλής ζητάει συστράτευση, γιατί αλλιώς “...θα με βρει απέναντι”. Από την άλλη, ο υπουργός Νίκος Βούτσης απειλεί ανοιχτά την αντιπολίτευση, “το μακρύ σας χέρι στην επικοινωνία... θα κοπεί από τη ρίζα του” (Βουλή, 16.4.2015)». («Πόσο απέχει το Ιράν;» Η Καθημερινή, 10.5.2015)

Ακολούθησε η επιστολή του υπουργού Επικρατείας κ. Αλέκου Φλαμπουράρη στον διευθυντή τούτης της εφημερίδας, για να «συνετιστεί» ο ενοχλητικός «αρθρογράφος της 2ης σελίδας», διότι «τέτοιοι (δημοσιογράφοι;) δεν θα περνούσαν ούτε έξω από την πόρτα της εφημερίδας». (Η Καθημερινή, 24.6.2015)

Η αντιδημοκρατική εκτροπή κορυφώνεται με το αστόχαστο δημοψήφισμα, το οποίο, σύμφωνα με το Συμβούλιο της Ευρώπης, «δεν ανταποκρίνεται στα διεθνή πρότυπα». Όπως σημείωσε και ο κ. Νίκος Αλιβιζάτος: «Με την πράξη νομοθετικού περιεχομένου που μόλις εξέδωσε (ΦΕΚ Α’64/28.6.2015), η κυβέρνηση μεταβάλλει μονομερώς και προς το συμφέρον της τους κανόνες του παιχνιδιού που ίσχυαν για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος». («Η εκτροπή συνεχίζεται», Η Καθημερινή, 30.6.2015) Και ο κατήφορος συνεχίζεται. Μόνο κατά τη διάρκεια της χούντας ο κρατικός μηχανισμός παρενέβαινε «νουθετώντας τον πληθυσμό» για κάποια ψηφοφορία. Χθες η Γενική Γραμματεία Ισότητας εξέδωσε Δελτίο Τύπου, με τίτλο «Οι γυναίκες λένε ΟΧΙ στον εκβιασμό και τη λιτότητα!»

Το δημοψήφισμα παρωδία που κάνει η κυβέρνηση δεν δημιουργεί διαπραγματευτικό πλεονέκτημα στη χώρα, διότι δεν υπάρχουν διαπραγματεύσεις. Δεν είναι για τους «έξω», είναι για εδώ. Η κυβέρνηση ζητά το ΟΧΙ ως λευκή επιταγή για μεγαλύτερη δημοκρατική εκτροπή, εμβαπτισμένη σε δήθεν λαϊκή εντολή. Έχουν, εξάλλου, την τεχνογνωσία του Τσάβες, που τόσο συμπαθούν...

Αυτό το δημοψήφισμα δεν είναι για τη συμφωνία. Δεν υπάρχει πλέον πρόταση για να συμφωνηθεί. Δεν είναι καν για την Ευρώπη και το ευρώ. Είναι για τη Δημοκρατία. Το «ΝΑΙ» θα αποδειχθεί το πρώτο βήμα για την προάσπιση του πολιτεύματος, όπως το άρθρο 120 του Συντάγματος ορίζει.

Έντυπη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Διακήρυξη υπέρ του "Ναι" από 30 Έλληνες οικονομολόγους

Διακήρυξη υπέρ του "Ναι" στο ευρώ 30 παγκοσμίως διακεκριμένων Ελλήνων οικονομολόγων δημοσιεύεται στην εφημερίδα "Καθημερινή".

Αναλυτικά:

"Το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου ΔΕΝ είναι υπέρ ή κατά μιας συγκεκριμένης συμφωνίας. Είναι υπέρ ή κατά της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας. "Ναι" στο δημοψήφισμα σημαίνει "Ναι" στην παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το "Ναι" εγγυάται ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει την προσπάθεια βελτίωσης της οικονομίας και των θεσμών της, ώστε να καλύψει την απόσταση που τη χωρίζει από τις ανεπτυγμένες ευρωπαϊκές χώρες. Το "Ναι" είναι η σωστή επιλογή! Το "Οχι" θα έφερνε την Ελλάδα έξω από την Ευρωζώνη και πιθανώς έξω και από την Ε.Ε. Αυτό θα είχε καταστροφικές συνέπειες, τόσο άμεσα όσο και σε βάθος χρόνου.

Οι άμεσες συνέπειες ενός "Οχι" έχουν αρχίσει να φαίνονται ήδη με το κλείσιμο των τραπεζών. Έπειτα από ενδεχόμενο "Οχι" στο δημοψήφισμα, η μετατροπή των καταθέσεων σε δραχμές, με μείωση της αξίας τους τουλάχιστον στο μισό, θα είναι ζήτημα λίγου χρόνου. Η αναστάτωση στο τραπεζικό σύστημα θα έχει επίσης ως συνέπεια τη χρεοκοπία πολλών επιχειρήσεων, και η ανεργία θα εκτοξευθεί. Η νέα δραχμή θα είναι έντονα υποτιμημένη σε σχέση με το ευρώ, και μισθοί και συντάξεις θα χάσουν τουλάχιστον το μισό της αξίας τους. Η κυβέρνηση, αδύναμη να ισοσκελίσει έσοδα και δαπάνες, θα τυπώνει πληθωριστικό χρήμα εξαλείφοντας την ανταγωνιστικότητα από το αδύναμο νόμισμα. Τόσο οι εξαγωγές όσο και οι εισαγωγές θα μειωθούν, και χωρίς ανθρωπιστική βοήθεια από την Ευρώπη θα υπάρξουν ελλείψεις σε βασικά αγαθά όπως φάρμακα και καύσιμα. Η λιτότητα θα είναι κατά πολύ χειρότερη από οποιαδήποτε συμφωνία παραμονής στο ευρώ και περισσότερο από όλους θα πληγούν οι ασθενέστεροι.

Οι μακροχρόνιες συνέπειες ενός "Οχι" θα είναι εξίσου σημαντικές. Οι σύγχρονες και ευημερούσες οικονομίες, στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο, βασίζονται στην αγορά και τον υγιή ανταγωνισμό, χρησιμοποιώντας τον πλούτο που παράγεται για να χρηματοδοτήσουν ένα ισχυρό κοινωνικό κράτος. Έχουν επίσης έναν αποτελεσματικό δημόσιο τομέα που λειτουργεί ανεξάρτητα από την εκάστοτε κυβέρνηση και, συνεπώς, περιορίζει τις κομματικές επιρροές. Η συμμετοχή της Ελλάδας στον πυρήνα της Ευρώπης ενισχύει τη μακροχρόνια σύγκλισή μας προς τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Αντιθέτως, η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ θα ενδυναμώσει τη ροπή προς τις πελατειακές δομές και θα ενισχύσει τις διαχρονικές παθογένειες της ελληνικής οικονομίας. Αυτό οδηγεί αναπόφευκτα σε μια κλειστή και φτωχή οικονομία με υψηλή διαφθορά.

Η συμφωνία της τελευταίας στιγμής είναι μέτρια χωρίς ούτε πολλές από τις απαιτούμενες διαρθρωτικές αλλαγές ούτε την αναγκαία ελάφρυνση του χρέους και του φορολογικού βάρους. Διασφαλίζει όμως την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, παρέχοντάς μας επίσης τη δυνατότητα να συνεχίζουμε να διαπραγματευόμαστε με τους Ευρωπαίους εταίρους μας για καλύτερους όρους, για ανάπτυξη, και προσαρμογή του χρέους. Σε αυτό το πλαίσιο, οι ευρωπαϊκοί θεσμοί και οι ισχυρές ευρωπαϊκές οικονομίες οφείλουν επίσης να ανταποκριθούν τάχιστα, αναλαμβάνοντας το μερίδιο ευθύνης που τους αναλογεί για τη στήριξη της αναπτυξιακής τροχιάς της Ελλάδας.

Ο ελληνικός λαός πρέπει να ψηφίσει ΝΑΙ στο δημοψήφισμα. ΝΑΙ στην Ευρωζώνη και στην Ευρώπη!"

Υπογράφουν οι παρακάτω οικονομολόγοι:

Αγγελέτος Μάριος, MIT. Αζαριάδης Κώστας, Washington University at St Louis. Βαγιανός Δημήτρης, London School of Economics. Βέττας Νίκος, IOBE και Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Γαλενιανός Μανόλης, Royal Holloway, University of London. Γιαννέλης Νίκος, University of Iowa. Ιωαννίδης Γιάννης, Tufts University. Καραμπαρμπούνης Λουκάς, University of Chicago. Κατσουλάκος Γιάννης, Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Κοτσόγιαννης Χρήστος, University of Exeter. Κωνσταντινίδης Γιώργος, University of Chicago. Μακρής Μίλτος, University of Southampton. Μεγήρ Κώστας, Yale University. Μιχαλόπουλος Στέλιος, Brown University. Ντελής Μάνθος, University of Surrey. Ντέλλας Χάρης, Universitat Bern. Ξεπαπαδέας Τάσος, Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Οικονομίδης Νίκος, New York University. Παλυβός Θόδωρος, Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Παναγέας Σταύρος, University of Chicago. Παπαϊωάννου Ηλίας, London Business School. Παπανικολάου Δημήτρης, Northwestern University. Παππά Εύη, European University Institute. Περράκης Στυλιανός, Concordia University. Πετράκης Μανόλης, Πανεπιστήμιο Κρήτης. Πισσαρίδης Χριστόφορος, London School of Economics και Πανεπιστήμιο Κύπρου, Νομπέλ Οικονομικής Επιστήμης. Σκρέτα Βασιλική, University College London. Στέγγος Θανάσης, University of Guelph. Τραυλός Νίκος, ALBA. Χαλιάσος Μιχάλης, Goethe University Frankfurt.

Η ανάρτηση ενός νέου επιχειρηματία που έγινε viral: Τι σου φταίω ρε Alexis;

ΓΙΑΤΙ ΕΙΣΑΙ ΤΟΣΟ ΡΑΤΣΙΣΤΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ;

«Τι σου φταίω όμως ρε Alexis; Γιατί μου καταστρέφεις τα σχέδια που έχω χτίσει με ξενύχτι και ρίσκο; Γιατί είσαι τόσο ρατσιστής με την ιδιωτική ανάπτυξη;», γράφει σε ανάρτηση του στο Facebook ο Φάνης Κουτουβέλης, δημιουργός της εταιρείας πληροφορικής «intale».

Στην ανάρτησή του, ο 29χρονος επιχειρηματίας απευθύνεται προσωπικά στον Αλέξη Τσίπρα και του εκφράζει την πικρία του για την κατάσταση στην οποία έχει φέρει την χώρα εξαιτίας των χειρισμών του.
Ο Φάνης Κουτουβέλης δε διστάζει να ρίξει στον πρωθυπουργό της χώρας τεράστιες ευθύνες. «Γιατί είσαι τόσο ρατσιστής με την ιδιωτική ανάπτυξη; Επειδή δεν είχες την ικανότητα να παράγεις αξία ο ίδιος θα πρέπει να νιώθουμε όλοι οι υπόλοιποι μειονεκτικά;», αναρωτιέται ο επιτυχημένος  επιχειρηματίας.
«Σε αφήνω τώρα Alexis, πρέπει να πάω να δουλέψω και να δημιουργήσω αξία για να φτιάξω περισσότερες θέσεις εργασίας, πρέπει να φέρουμε φόρους για να πληρώσεις συντάξεις των συνδικαλιστών και την ΕΡΤ3», λέει ειρωνικά ο επιχειρηματίας και καταλήγει: «Σε αφήνω τώρα και σένα να προεδρεύσεις. Ρίξε όμως κάτι πάνω σου Alexis, έτσι για το ενδεχόμενο που ο βασιλιάς είναι γυμνός».
Αξίζει να σημειωθεί ότι η ανάρτηση του Φάνη Κουτουβέλη έχει πάνω από 8.000 like, ενώ έχει «μοιραστεί» από περισσότερους από 3.000 χρήστες.
Ολόκληρη η ανάρτηση του Φάνη Κουτουβέλη:
Φίλε Alexis,
όσο εσύ το παίζεις ο Έλληνας Chavez, εγώ τρέχω αυτές τις μέρες στο εξωτερικό.
Ταξίδεψα γιατί σήμερα, όσο αποφασίζεις χρεοκοπία της χώρας, είχα συνάντηση με Γερμανούς (άκουσον άκουσον) επενδυτές Alexis. Θέλουν λέει να επενδύσουν στην ελληνική εταιρία μας. Στην εταιρία που ξεκίνησα εν μέσω κρίσης Alexis, με 50 ευρώ και χωρίς υποστήριξη και οικονομικό background.

Με τα λεφτά από τη νέα επένδυση, Alexis, σκοπεύω να δημιουργήσω άλλες 20 ποιοτικές θέσεις εργασίας με μέσο όρο μεικτής μισθοδοσίας 2400 ευρώ/μήνα. Αυτές οι θέσεις θα προστεθούν στις 18 που έχουμε ήδη δημιουργήσει, εν μέσω κρίσης.
Και σήμερα στη συνάντηση, Alexis, αντί να μιλάω για το πλάνο ανάπτυξης της εταιρίας, ξέρεις Alexis γιατί μιλάω;
Για σένα ρε φίλε..

Με αναγκάζεις να δίνω εξηγήσεις για το προκαθορισμένο σου σχέδιο να ρίξεις τη χώρα στα βράχια. Επειδή βλέπουν διαπραγματευτική τακτική “τσίρκο” Alexis. Επειδή πλάνο ακούνε και πλάνο δε βλέπουνε Alexis. Ακόμα και όταν τους στείλαμε ένα excel 18 γραμμών το 93% ήταν επιπλέον φόροι Alexis και η στρατηγική σου είναι να βαδίζεις χωρίς πραγματικό σχέδιο. Επειδή το μόνο σου πλάνο ήταν το σχεδιασμένο αδιέξοδο του ασαφούς δημοψηφίσματος. Μόνο με “ιδεολογία” και αμπελοφιλοσοφία προχωράς και δυστυχώς τα όπλα σου είναι και παρωχημένης αντίληψης.
Και από την άλλη εγώ, οι συνεργάτες μου όπως και δεκάδες άλλοι νέοι επιχειρηματίες επιμένουμε ακόμα Alexis.

Είμαστε αυτή η "ανάπτυξη" που ακούς στα Brussels Group.
Τι σου φταίω όμως ρε Alexis; Γιατί μου καταστρέφεις τα σχέδια που έχω χτίσει με ξενύχτι και ρίσκο; Γιατί με αφήνεις στο εξωτερικό χωρίς να μπορώ να πληρώσω το ξενοδοχείο για να γυρίσω πίσω, επειδή δε δουλεύουν οι κάρτες μας;

Γιατί είσαι τόσο ρατσιστής με την ιδιωτική ανάπτυξη; Επειδή δεν είχες την ικανότητα να παράγεις αξία ο ίδιος θα πρέπει να νιώθουμε όλοι οι υπόλοιποι μειονεκτικά;
Επίσης Alexis για καλή μου τύχη έχω αναλώσει πάρα πολύ χρόνο τους τελευταίους μήνες να παρακολουθώ τα πρακτικά των διαπραγματεύσεων, τις δηλώσεις, τις συνεντεύξεις όλων των μερών μετά από κάθε Eurogroup ή Σύνοδο Κορυφής.

Και ξέρεις τι σκέφτομαι Alexis;
Λυπάμαι τον κόσμο που δεν παρακολουθεί τόσο στενά τις εξελίξεις ή δεν καταλαβαίνει τα βασικά της macro-οικονομίας. Και τον λυπάμαι γιατί δημαγωγείς φίλε…
Λυπάμαι και για σένα βέβαια, που μέσα σε ένα νέο άνθρωπο έχει κρυφτεί ότι πιο παρωχημένο και αναχρονιστικό κυκλοφορεί στο πολιτικό σύστημα. Που ελέω timing και ανύπαρκτης πολιτικής ηγεσίας τα τελευταία χρόνια βρέθηκες να καθοδηγείς τον ελληνικό λαό εκεί που ξέρεις και εκεί που δεν ξέρει.
Δεν ξέρει όχι επειδή είναι κουτός, αλλά επειδή έχει ανάγκη να πιστέψει. Και το εκμεταλλεύεσαι αυτό ρε Alexis. Και πουλάει, επειδή μόνο ο λαϊκισμός ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις 40 χρόνια τώρα.

Σε αφήνω τώρα Alexis, πρέπει να πάω να δουλέψω και να δημιουργήσω αξία για να φτιάξω περισσότερες θέσεις εργασίας, πρέπει να φέρουμε φόρους για να πληρώσεις συντάξεις των συνδικαλιστών και την ΕΡΤ3.

Σε αφήνω τώρα και σένα να προεδρεύσεις. Ρίξε όμως κάτι πάνω σου Alexis, έτσι για το ενδεχόμενο που ο βασιλιάς είναι γυμνός.
-Επιχειρηματίας, 29 ετών

iefimerida

Αξιοπρέπεια: Μια λέξη που λέρωσαν

 Βάσω Κιντή


«Πρέπει να φροντίζουμε με στοργή την αξιοπρέπειά μας. Η έννοια της αξιοπρέπειας έχει εξευτελιστεί από την πλαδαρή και υπερβολή χρήση στην πολιτική ρητορική»- Ρόναλντ Ντουόρκιν

Δεν είναι μόνο η συνεχής και επαναλαμβανόμενη χρήση που άδειασε τη λέξη από το νόημά της και την κατέστησε γράμμα κενό, ένα τσόφλι που φτύνουν πάνω μας, είναι και η βαριά προσβολή να την επικαλούνται όταν συγχρόνως καταρρακώνουν ασύστολα την αξιοπρέπεια όλων μας.

• Είναι βαριά προσβολή της αξιοπρέπειας να κοροϊδεύει και να εξαπατά ο Στρατούλης, υπουργός και αριστερός ηλικιωμένο άνθρωπο με ανερυθρίαστα ψεύδη για τη σύνταξή του για να πάρει την ψήφο του.
• Είναι βαριά προσβολή της αξιοπρέπειας να αφήνονται οι ηλικιωμένοι (που δεν έχουν και κάρτες συναλλαγών) φοβισμένοι, μόνοι στη μοίρα τους.
• Είναι βαριά προσβολή της αξιοπρέπειας να περιπλανιέται ο κόσμος από γειτονιά σε γειτονιά για να βρει λεφτά, τα δικά του λεφτά.
• Είναι βαριά προσβολή της αξιοπρέπειας να μην δίνεις μία για το πώς θα πληρωθούν οι ιδιωτικοί υπάλληλοι και θα συνεχίσουν να έχουν δουλειά (ο πρωθυπουργός μίλησε μόνο για τους δημοσίους υπαλλήλους)
• Είναι βαριά προσβολή της αξιοπρέπειας να αγωνιά ο κόσμος, από τη μια στιγμή στην άλλη, για το αν θα έχει τα απαραίτητα να ταΐσει την οικογένειά του και να φροντίσει τα παιδιά του που είναι μακριά για σπουδές.
• Είναι βαριά προσβολή της αξιοπρέπειας  να περιφρονείς το μέλλον της νέας γενιάς και όλων όσοι βρίσκονται στην ανεργία αδιαφορώντας για το τι πρόκειται να τους συμβεί χωρίς την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
• Είναι βαριά προσβολή της αξιοπρέπειας να κόβονται τα φτερά των νέων μας και των φοιτητών μας που ταξίδευαν στην Ευρώπη ελεύθερα με ένα κοινό νόμισμα, ισότιμοι πολίτες της μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας.
• Είναι βαριά προσβολή της αξιοπρέπειας να ξέρεις ότι οδεύεις σε κλείσιμο τραπεζών (βλ. συνεννοήσεις με Αμερικανό ΥΠΟΙΚ), να μην έχεις προετοιμάσει τίποτε και να παραπλανάς με κατηγορηματικές δηλώσεις τον λαό σου μέχρι την τελευταία στιγμή.
• Είναι βαριά προσβολή της αξιοπρέπειας (και όχι μόνο) να αφήνεις τους απλούς πολίτες με τα λίγα ευρώ στην τράπεζα να ξεροσταλιάζουν στις ουρές, όταν οι φίλοι και τα μέλη της κυβέρνησης μπορεί να φρόντισαν εγκαίρως να μεταφέρουν στο εξωτερικό τις περιουσίες τους και τους παχυλούς λογαριασμούς τους. Τα 40 δισ. που έφυγαν από τις τράπεζες δεν ήταν τα εικοσάρικα των συνταξιούχων.
• Είναι βαριά προσβολή της αξιοπρέπειας να κατηγορούν την κυβέρνησή σου στην παγκόσμια σκηνή ότι λέει ψέματα  στον λαό της και στους εταίρους της.
• Είναι βαριά προσβολή της αξιοπρέπειας να καθιστά η κυβέρνησή σου τη  χώρα σου απομονωμένη και αποσυνάγωγη.
• Είναι βαριά προσβολή της αξιοπρέπειας να είσαι ως χώρα στα πρωτοσέλιδα όλου του κόσμου ταπεινώνοντας τον λαό σου. Μας λυπούνται, μας οικτίρουν ή μας περιφρονούν.
• Είναι βαριά προσβολή της αξιοπρέπειας να υφαρπάζεται η ψήφος των βουλευτών με ανεπίσημα έγγραφα που φέρουν στο περιθώριο χειρόγραφες σημειώσεις, χωρίς χρόνο να μελετηθούν,
• Είναι βαριά προσβολή της αξιοπρέπειας να υφαρπάζεται η ψήφος των πολιτών σε ένα δημοψήφισμα με παραπειστικό, προσχηματικό, ακατανόητο και κυλιόμενο ερώτημα.
• Είναι βαριά προσβολή της αξιοπρέπειας να μην επιτρέπεται να έχουμε τον χρόνο να διαβάσουμε, να ενημερωθούμε και να συζητήσουμε γι’ αυτό που καλούμαστε να ψηφίσουμε.
• Είναι βαριά προσβολή της αξιοπρέπειας να ακυρώνονται και να καταπατώνται οι παρακαταθήκες του δημοκρατικού μας πολιτεύματος και του κράτους δικαίου (αυτές που μας επιτρέπουν να ζούμε με αξιοπρέπεια) με παραβιάσεις του συντάγματος, των νόμων και των κανονισμών. ‘Όπως αποκάλυψε ο Ν. Αλιβιζάτος φθάνουν να αλλάζουν εκ των υστέρων τους κανόνες του παιχνιδιού για να τους προσαρμόσουν στις ανάγκες του κυβερνώντος κόμματος τραβώντας ακόμη πιο πολύ προς την εκτροπή.
• Είναι βαριά προσβολή της αξιοπρέπειας να ματαιώνονται κόποι, θυσίες, επιτεύγματα και φιλοδοξίες μιας ζωής αλλά και των προηγούμενων γενεών επειδή αυτοί που παριστάνουν την υπεύθυνη κυβέρνηση τζογάρουν στις πλάτες του λαού τους.

Και, τέλος, είναι βαριά προσβολή της αξιοπρέπειας να λέει ο Κατρούγκαλος του 12%, ο Κοτζιάς και ο Σκουρλέτης, δηλαδή όλη η κυβέρνηση, ότι το δημοψήφισμα είναι ένα ακόμα διαπραγματευτικό χαρτί. Δηλαδή, δεν καλούν τους πολίτες να αποφασίσουν κυριαρχικά για τη μοίρα τους αλλά τους χρησιμοποιούν ως εργαλεία για να βγει το αποτέλεσμα που ζητούν, που ελπίζουν ότι θα τους κρατήσει στην εξουσία και για το οποίο εργάζονται με όλα τα μέσα, αθέμιτα και θεμιτά. Οι πολίτες καλούνται να ψηφίσουν μία συμφωνία την οποία η κυβέρνηση σκοπεύει όχι να σεβαστεί και να εφαρμόσει, εφόσον υπερψηφιστεί, ή να απορρίψει εφόσον καταψηφιστεί αλλά, καθ’ ομολογία δική τους, να την παίξει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων

Έχω να τους θυμίσω ότι αυτό δεν είναι μόνο πολιτικά απαράδεκτο αλλά βαθιά ανήθικο. Ας διαβάσουν τον Καντ αφού τόσο κόπτονται για την αξιοπρέπεια. Οι άνθρωποι, λέει ο Καντ, έχουν εγγενή αξία, την αξιοπρέπειά τους. Γι' αυτό πρέπει πάντοτε να τους μεταχειριζόμαστε ως σκοπούς και ποτέ μόνο ως μέσον. Δηλαδή να τους σεβόμαστε, να τους λέμε την αλήθεια, να μην τους υποτάσσουμε στις δικές μας σκοπιμότητες.

Η μόνη απάντηση σε αυτή την εκστρατεία που εξευτελίζει λέξεις, ανθρώπους και θεσμούς είναι ένα βροντερό ΝΑΙ στο δημοψήφισμα για την Ευρώπη.

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών protagon

Ο χρήσιμος κ. Λαπαβίτσας...

Νομίζω πως αυτό που συμβαίνει σ' αυτήν τη χώρα, το περιγράφει με απόλυτα ενδεικτικό τρόπο ο Λαπαβίτσας: «Υπάρχουν οι έλεγχοι στις τράπεζες, ήδη έχει υπάρξει μια σταθεροποίηση της κατάστασης. Αυτό, τις επόμενες ημέρες θα εξομαλυνθεί περισσότερο, όσο ο κόσμος θα συνηθίζει αυτή την κατάσταση, για τώρα. Άρα, δεν τίθεται θέμα κατάρρευσης αν ψηφίσουμε ΟΧΙ, γιατί υπάρχει έλεγχος». Να σταθούμε σε μια φράση του που τα περιγράφει όλα «ο κόσμος θα συνηθίζει αυτή την κατάσταση». Αυτό ακριβώς συμβαίνει. Αρχίζουμε να συνηθίζουμε σ' αυτή την κατάσταση.
Υπάρχει το γνωστό «πείραμα του Παβλόφ», μια μορφή συνειρμικής μάθησης και εξάρτησης. Κάτι τέτοιο μου θυμίζει αυτό που συμβαίνει. Αρχίζουμε να συνηθίζουμε τα πάντα, τα κάποτε αδιανόητα.

Για σκεφτείτε το. Λίγους μήνες πριν, ένα δημοσίευμα, μια φήμη, μια δήλωση που αναφερόταν στο ενδεχόμενο επιστροφής στη δραχμή, προκαλούσε πραγματικό σοκ. Ελάχιστοι, φανταζόντουσαν ότι αυτό μπορεί ν' αποτελεί μια προοπτική για τη χώρα. Το έδειχναν και οι δημοσκοπήσεις, εκείνοι που ήθελαν την παραμονή στην ευρωζώνη δεν ήταν απλά οι περισσότεροι, ήταν η συντριπτική πλεινότητα. Ποσοστά που ξεπερνούσαν το 80 και 85%. Οι περιπτώσεις υπέρμαχων της δραχμής (Λαπαβίτσας, Κατσανέβας κ.ά.), ήταν απλά εξαιρέσεις.

Όσο πέρναγε ο χρόνος, όσο η συμφωνία με τους δανειστές δεν ερχόταν, όσο δαιμονοποιείτο η ευρωζώνη -όχι με όρους πολιτικής διαφωνίας αλλά συνθηματολογικής και συναισθηματικής προσέγγισης-, όσο δημιουργούντο φανταστικοί εχθροί γιατί κάπου επρεπε να αποδώσουμε την αποτυχία, όσο δεν γινόταν σαφές και δεν υπήρχε ακριβής πληροφόρηση για το τι σημαίνει επιστροφή στη δραχμή, όσο ο φανατισμός ξεπερνούσε ακόμα και τις φωνές εκείνες κυβερνητικών στελεχών (Σταθάκης, Βαρουφάκης κ.ά.) που επισήμαιναν τον κίνδυνο της δραχμής, τόσο τα ποσοστά εκείνα των ανθρώπων που υπερασπιζόντουσαν την επιλογή του ευρώ έχαναν έδαφος. Είχαν παίξει καθοριστικό ρόλο σε όλα αυτά και δηλώσεις ανθρώπων που είχαν υπερτιμηθεί (π.χ. Ξυδάκης), οι οποίοι διατύπωναν την εντελώς αβάσιμη εκτίμηση ότι 200 χρόνια με τη δραχμή μεγαλουργούσαμε, ενώ δεν είδε κάτι τέτοιο στα χρόνια του ευρώ!!!

Ο κόσμος που άκουγε ότι δεν είναι και τόσο κακή μια τέτοια επιλογή και παράλληλα δεν είχε και την πληροφόρηση που θα του επισημαίνει τους κινδύνους (σ' έναν βαθμό και επειδή ο δημόσιος λόγος γίνεται με κραυγές και από ανθρώπους μειωμένης αξιοπιστίας), άρχισε να μετακινείται. Οι δημοσκοπήσεις έδειχναν πως η επιλογή του ευρώ διατηρεί ακόμα ένα προβάδισμα, αλλά όχι πια τόσο ισχυρό. Οι δραχμολάγνοι κέρδιζαν έδαφος, αφού κανένας δεν εξηγούσε ιδιαίτερα στους οικονομικά αδύναμους ότι αυτοί θα ήταν τα πρώτα θύματα της δραχμής.

Η χώρα ζει σε οριακές πια καταστάσεις. Συνωστισμός στα ΑΤΜ, στα σουπερμάρκετ, στα βενζινάδικα. Αυτό, το οποίο πολλοί περιέγραφαν ως μια πολύ μακρινή εικόνα, είναι ήδη πραγματικότητα. Με πολλές, συντριπτικά πολλές πιθανότητες να επιδεινωθεί. Αυτό που βιώνουμε, πραγματικά σιγά-σιγά το συνηθίζουμε. Όπως το είπε ο Λαπαβίτσας. Το αδιανόητο κάποτε, όχι πολύ καιρό πριν, ήδη συμβαίνει. Οι καταστάσεις έχουν μια παράλληλη πορεία (και απόλυτα συνδεδεμένη) με όσα περιγράψαμε για τη δραχμή. Εθιζόμαστε στη δραματική εξέλιξη των γεγονότων, συνηθίζουμε, έχουμε ήδη ξεπεράσει το αρχικό σοκ, σε λίγο οποιαδήποτε εξέλιξη θα είναι επίσης διαχειρίσιμη. Όλα θα τα συνηθίζουμε.

Άλλωστε, ο χρήσιμος για να μας περιγράφει τις εικόνες του μέλλοντος Λαπαβίτσας, έχει μιλήσει και γι' αυτό. Για τα συσσίτια δηλαδή που θα πρέπει να οργανωθούν. Για να μην τον αδικούμε, ο συγκεκριμένος υπέρμαχος της δραχμής, έχει πει ακόμα ότι όλα αυτά θα έχουν προσωρινό χαρακτήρα, μετά θα έρθει η ανάπτυξη. Όπως οι μέλισσες!

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών protagon

Η πολιτική των νάνων

ΠΑΣΧΟΣ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗΣ 

Ε​​δώ που τα λέμε, γιατί περιμένουμε να καταλάβει τα capital controls ένας άνθρωπος ο οποίος, αν και απόφοιτος του Πολυτεχνείου, δεν ήξερε τη διαφορά μονοξειδίου και διοξειδίου του άνθρακα; Θα μπορούσαμε να περιμένουμε κάτι περισσότερο από μια κυβέρνηση της οποίας ο υπουργός Επικρατείας νόμιζε ότι οι Πολωνοί ήταν σύμμαχοι των Γερμανών στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο; Αναμέναμε καλύτερη διαχείριση των κοινών από έναν άνθρωπο που ήθελε εξόρυξη των... υδατανθράκων του Αιγαίου; Τι μπορούμε να περιμένουμε από μια κυβέρνηση που επαίρεται ότι θα κάνει το νέο Κούγκι και ακόμη και ο «καθηγητής ουάου» των Οικονομικών αγνοεί ότι στο Κούγκι οι ανήμποροι έγιναν παρανάλωμα του πυρός;

Δυστυχώς ο κ. Αλέξης Τσίπρας είναι προϊόν της ημετέρας παιδείας, εκείνης που απαξίωσε την αριστεία, πολύ πριν την ποινικοποιήσει επισήμως ο κ. Αριστείδης Μπαλτάς. Είναι παιδί του «δημοκρατικού πέντε», του ελάχιστου κοινού παρονομαστή, που η «Πρόοδος» επέβαλε στην Ελλάδα. Δεν φταίει αυτός, ούτε όσοι τον ακολουθούν. Φταίνε οι προηγούμενοι, εκείνοι που στο όνομα τάχα μου της δημοκρατίας ισοπέδωσαν τα πάντα με πρώτη την παιδεία.

Προ μηνών, όταν είχε ξεκινήσει η κυβερνητική θητεία του ΣΥΡΙΖΑ, φίλος της γενιάς (αλλά και πραγματικός αγωνιστής) του Πολυτεχνείου γκρίνιαζε για την ασυνάρτητη πολιτική της παρέας του Μαξίμου. «Γιατί δυσανασχετείς;» του αποκρίθηκε κάποιος. «Παιδιά σας είναι, και εσείς λαδώσατε να πάρουν το δίπλωμα. Τώρα πήραν και τα κλειδιά του αυτοκινήτου. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να προσευχηθούμε ότι θα το επιστρέψουν μόνο με γρατσουνιές και δεν θα το στουκάρουν κάπου». Ε, λοιπόν, ο κ. Τσίπρας στούκαρε τη χώρα σε έναν γιγάντιο σωρό αποξηραμένων ιδεοληψιών, με όλους εμάς μέσα. Δεν φταίει αυτός, φταίνε εκείνοι που έδωσαν το φακελάκι για να πάρει το δίπλωμα.

Ο μεγάλος Βρετανός διαφημιστής David Oglivy, που έφτιαξε μια αυτοκρατορία από το μηδέν, όποτε προσλάμβανε κάποιο στέλεχος στην Ogilvy & Mather, του δώριζε μια μπαμπούσκα. Στην τελευταία και πιο μικρή κούκλα υπήρχε ένα σημείωμα το οποίο έγραφε: «Αν ο καθένας από μας προσλαμβάνει κάποιον χειρότερό του, θα καταλήξουμε μια εταιρεία νάνων». Δυστυχώς -και με την αμέριστη βοήθεια των ηλεκτρονικών ΜΜΕ- αυτό έκανε η ελληνική κοινωνία. Εξέλεγε τους φωνακλάδες αντί των στοχαστικών, τους λαϊκιστές αντί των ευρωπαϊστών, τους αγράμματους αντί των εγγράμματων. Και τώρα το παγόβουνο σχίζει τα ύφαλα της χώρας, την οποία όλοι οι επιβάτες εν αγνοία τους θεωρούν αβύθιστη.

Φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση λόγω αμορφωσιάς και προχειρότητας· με δύο διαπραγματευτικές ομάδες που η μία έλεγε το μακρύ και η άλλη το κοντό της· έναν πρωθυπουργό που υποσχόταν ότι δεν υπάρχει ούτε μία στο εκατομμύριο πιθανότητα να μη δεχθούν οι εταίροι τις προτάσεις της· κι έναν υπουργό Οικονομικών που πήγαινε καθυστερημένος επί 20λεπτο στα Eurogroup κι έκανε αυτάρεσκες διαλέξεις για το μέλλον της ανθρωπότητας.

Ομως, αυτοί τόσα δεν ήξεραν, τόσα έπραξαν. Οι υπόλοιποι, οι νουνεχείς κι εγγράμματοι, γιατί σιώπησαν; Οπως θα έλεγε και ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, «στο τέλος δεν θα θυμόμαστε τις τσιρίδες των αγράμματων, αλλά τη σιωπή των σοβαρών», όσων τέλος πάντων απέμειναν στο κατά Βαρουφάκη «αριστερό τσούρμο».

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Επαιξε τα ρέστα του

ΑΛΕΞΗΣ ΠΑΠΑΧΕΛΑΣ 

Ο κ. Τσίπρας έπαιξε τα ρέστα του και η χώρα θα βιώσει το αποτέλεσμα. Αν είναι απόλυτα συμβιβασμένος με την ιδέα της δραχμής, τότε όλο αυτό έχει μία λογική. Οχι για τη χώρα, όχι για τους πολίτες της, αλλά για τον ίδιο. Αν όχι, θα πρέπει κάποια στιγμή να κάνει τη σούμα, πριν να είναι αργά. Να απευθυνθεί στον ελληνικό λαό και να πει με παρρησία «έπαιξα τα ρέστα μου, γιατί αυτό θεώρησα ότι μου δώσατε την εντολή να κάνω. Να οι ζημιές, να τα κέρδη (;)». Και εκείνη την ώρα να κοιτάξει να βρει το σθένος να δεχθεί μία πρόταση που θα του δοθεί ως πραγματικά ύστατη ευκαιρία. Θέλει πολύ θάρρος κάτι τέτοιο. Οι ώρες είναι λίγες και περνούν. Η κατάσταση της χώρας θα γίνεται ώρα με την ώρα χειρότερη. Θα τον αποθεώνουν οι ακραίοι και αυτοί που θέλουν την Ελλάδα Βενεζουέλα. Θα τον αποθεώνουν και οι ταλαιπωρημένοι Ελληνες που πείσθηκαν από τις υποσχέσεις και από τους τσαμπουκάδες. Η χώρα, όμως, θα κατρακυλάει στον γκρεμό, με φόρα. Ενδέχεται να έχει μια ακόμη ευκαιρία να σταματήσει τον ιστορικό επιταχυντή ο κ. Τσίπρας. Θα φανεί από το τι θα πει αν δεχθεί μια ακόμη πρόταση. Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο. Εχει χαθεί ολοκληρωτικά η εμπιστοσύνη στο πρόσωπό του στις Βρυξέλλες, αλλά και σε όλες τις μεγάλες πρωτεύουσες. Εχει πει τόσες βαριές κουβέντες εναντίον όλων, έχει χρησιμοποιήσει τις πιο σκληρές φράσεις για ό,τι περιέχει μια συμφωνία, που είναι σαν να έχει εσκεμμένα κόψει όλες τις γέφυρες πίσω του. Και να δεχθεί μια συμφωνία στο τέλος, ποιος θα πιστέψει ότι θα την «πάρει πάνω του» ή, ακόμη περισσότερο, ότι θα την υλοποιήσει;

Οι Ευρωπαίοι οφείλουν, όμως, να καταλάβουν ότι Ελλάδα δεν είναι μόνο ο κ. Τσίπρας. Και να αντιληφθούν ότι ο ελληνικός λαός δεν τρελάθηκε ξαφνικά. Για να φτάσει στο σημείο να εκλέξει πρωθυπουργό κάποιον σαν τον κ. Τσίπρα κάποιοι θεσμοί ή ισχυροί παίκτες έκαναν μοιραία λάθη. Το ξέρει αυτό ο πρωθυπουργός και παίζει πάνω στην απελπισία του λαού, θεωρώντας ότι ένα μεγάλο του κομμάτι είναι έτοιμο να δεχθεί τα πάντα, ακόμη και τη δραχμή.

Συμπέρασμα; Βρισκόμαστε με το ένα πόδι έξω από το ευρώ. Αν ο κ. Τσίπρας λάβει και απορρίψει μια νέα πρόταση θα είμαστε στην πόρτα της εξόδου. Αν ο ελληνικός λαός ψηφίσει ΝΑΙ την Κυριακή θα υπάρχει ελάχιστος χρόνος για να αντιστραφεί αυτή η πορεία. Αν οι εταίροι δεν το καταλάβουν και τότε, η χώρα θα γίνει έρμαιο των πιο ακραίων φυγόκεντρων δυνάμεων...

 
Έντυπη ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Ο «καιρός» της Ελευθεροτυπίας ζητάει συγνώμη που στήριξε ΣΥΡΙΖΑ

Ο Γιώργος Παπαδόπουλος Τετράδης (ο πρώην Καιρός της Ελευθεροτυπίας), ο οποίος έγραψε και στήριξε τον ΣΥΡΙΖΑ πριν και μετά τις εκλογές, γράφει στο Facebook ένα συγκλονιστικό κείμενο για τα ψέμματα της κυβέρνησης.

Γράφει ο «Καιρός»:
Μετα και τις χτεσινες εξελιξεις γινεται ολο και πιο φανερο, οτι δυο ειναι τα σεναρια: Ειτε αυτοι που μας κυβερνουν ειναι ανοητοι και ανευθυνοι, ειτε εξ αρχης ειχαν προγραμματισει να μην διαπραγματευονται στα σοβαρα, ωστε μια μερα να εγκαταλειψουν το τραπεζι, κατηγορωντας τους συνομιλητες τους για αδιαλλαξια (!) και να οδηγησουν τη χωρα στη δραχμη. Προσχεδιασμενα. Φυσικα για ολα θα φταινε οι ξενοι.Οπως στη Μικρασιατικη καταστροφη, οπως στον εμφυλιο, οπως στο '97,οπως το '67 και παει λεγοντας. Οι εδω πολιτικες ηγεσιες ηταν παντα θυματα των ξενων μηχανορραφιων.Οι ιδιες ηταν παναγιες αγαθες.

Για μενα το παραμυθι του θυματος εχει τελειωσει.Μονο θυμα ειναι ο ελληνικος λαος,που θα πληρωσει και παλι το πανακριβο τιμημα των ψεμματων που του υποσχεθηκαν και τα οποια για μια ακομα φορα πιστεψε.

Ψεμμα πρωτο: Υπηρξε τελεσιγραφο απο τους δανειστες στο eurogroup. Αυτο,με το οποιο καλειται ο λαος να ψηφισει.Την Παρασκευη το βραδυ,λιγο πριν το διαγγελμα του πρωθυπουργου η ελληνικη αντιπροσωπεια ηταν σε διαπραγματευση με υπο συζητηση την προταση τη δικη της και των δανειστων. Το βεβαιωνει ο Ελληνας αντιπροσωπος, επικεφαλης της διαπραγματευσης, δυσθυμος γιατι η κυβερνηση μιλωντας για τελεσιγραφο τον αδειαζει!

Ψεμμα δευτερο: Οι αντιπροτασεις των δανειστων ηταν τοσο βαρειες, που η κυβερνηση δεν μπορουσε να τις αποδεχτει. Η αληθεια ειναι οτι η διαπραγματευση συνεχιζοταν και,συμφωνα και με την ελληνικη τεχνικη αντιπροσωπεια,υπηρχαν συγκλισεις στο συνταξιοδοτικο και τον ΦΠΑ. Η κυβερνηση λεει δεν εμαθε ποτε γιαυτο!

Ψεμμα τριτο: Το δημοψηφισμα ειναι η εκφραση της λαϊκης επιθυμιας. Η αληθεια ειναι οτι το δημοψηφισμα ειναι η πιο δειλη πραξη που μπορει να εκανε μια κυβερνηση! Πρωτα πρωτα γιατι δεν βαζεις ποτε εναν λαο να αποφασισει για κατι που θα του ειναι εξαιρετικα επωδυνο.Και θα του ειναι.Οποιο κι αν ειναι το αποτελεσμα.Τον λαο τον προστατευεις απο τα επωδυνα.Τις επωδυνες αποφασεις τις παιρνει η κυβερνηση.Γιαυτο εκλεγεται.Οχι για να πινει μπυρες στα καφε του Συνταγματος.Και ξερω για τι μιλαω. Δευτερον, γιατι αν θελεις να πας στη δραχμη (που εκει στοχευε και στοχευει η κυβερνηση) το λες ευθεως και γενναια στο λαο εξ αρχης.Και του λες και τι τιμημα θα πληρωσει και τι ωφελη θα εχει (μετα απο 5-6 χρονια Ρουμανιας Τσαουσεσκου) που θα εχει. Δεν πας μπαμπεσικα να του υφαρπαξεις μια πλειοψηφια για να λες μετα οτι εχεις την πλειοψηφια του λαου (χωρις εκλογες!).Γιατι αυτο γινεται τωρα. Αποπειρα υφαρπαγης πλειοψηφιας για εξοδο απο το ευρω.

Ψεμμα τεταρτο.Οι ξενοι φταινε που κλεινουν οι τραπεζες και επιβαλλονται μετρα περιορισμου
αναληψεων,οπως ειπε ο πρωθυπουργος στο χτεσινο του διαγγελμα.Η χρηματοπιστωτικη αναστατωση προκληθηκε απο την ξαφνικη και χωρις προειδοποιηση εγκαταλειψη του τραπεζιου των διαπραγματευσεων απο την ελληνικη κυβερνηση.Η οποια ηξερε ΑΚΡΙΒΩΣ τι θα συμβει εξ αιτιας αυτης της της αποφασης. Το ειχε περιγραψει ο ιδιος ο πρωθυπουργος το 2011, στηλιτευοντας την αποφαση του Γιωργακη να κανει δημοψηφισμα! Υπαρχει καταγεγραμμενο σε κειμενο και σε βιντεο! Και τι περιμενε δηλαδη η κυβερνηση..Οτι αυτοι που τους κατονομαζει νυχθημερον ως εχθρους της και βασανιστες του λαου θα ελεγαν "μαλιστα,τι θελετε;Λεφτα και στηριξη;Βεβαιως,αλιμονο;". Η ελληνικη κυβερνηση ΩΦΕΙΛΕ να ειναι ετοιμη για καθε αντιδραση των δανειστων.Αυτη τους κατωνομαζε τοκογλυφους,απατεωνες και νονους (που ειναι).Πώς προστατεψε το λαο απο τις αντιδρασεις τους και τα νυχια τους;

Ψεμμα πεμπτο: Τη Δευτερα μετα το δημοψηφισμα,το περηφανο οχι του λαου (σε τι ακριβως δεν μας εχει πει,δεδομενου οτι πιεσεις στη διαπραγματευση ηταν διαρκεις και οι δανειστες οι ιδιοι!) θα θριαμβευσει και θα καταλαβουν ολοι οτι δεν περνανε οι εκβιασμοι και τα τελεσιγραφα. Μονο που δεν μας εξηγει κανεις πώς δεν θα περασουν οι εκβιασμοι και τα τελεσιγραφα,αφου κανεις ποτε απο τους δανειστες δεν αμφισβητησε οτι η ελληνικη κυβερνηση εκπροσωπει το λαο στο συνολο του! Τι διαφορα θα τους κανει αν αντι για 42% η κυβερνηση εχει την αποδοχη του 51%! Τι διαφορα θα κανει στη διαπραγματευτικη ικανοτητα της κυβερνησης;Καμιά.

Ψεμμα εκτο:Το περηφανο οχι του λαου θα δειξει σε ολους τους λαους της Ευρωπης (αλλα και του πλανητη),οτι οι λαοι δεν εκβιαζονται και δεν υποκυπτουν. Αλλα,θα δειξει και στον ελληνικο λαο και στους ασχετους και ανοητους κυβερνήτες του,οτι ζουσε μεχρι σημερα χαρη στα ευρωπαϊκα κεφαλαια και δεν θα μπορει να ζει χωρις αυτα! Οπως δεν μπορει να ζει απο αυριο με κλειστες τραπεζες,χωρις ευρωπαϊκα κεφαλαια. Ακομα και με δραχμη καπου θα πρεπει να ειναι ενταγμενος,σε καποιο νομισμα ξενο, σε καποια κεφαλαια. Τα οποια θα βριζει μεν υπερηφανα,αλλα θα κατεβαινει στο δρομο για να τα διεκδικησει,επειδη δεν θα μπορει να ζει χωρις αυτα.

Ψεμμα εβδομο: Οι δανειστες θελουν να ταπεινωσουν την αριστερη κυβερνηση γιαυτο υπονομευουν τις διαπραγματευσεις. Απο οσο ξερουμε,γιατι εδω ζουμε,οι δανειστες ταπεινωναν και τις προηγουμενες κυβερνησεις που δεν ηταν αριστερες.Και μαλιστα σκυλοβριζαν την κυβερνηση Σαμαρα-Βενιζελου,επειδη δεν υπεγραφε τα επιθυμητα μετρα απο περυσι τον Ιουνιο μεχρι τον Ιανουαριο φετος,που σταλθηκε το μεηλ Χαρδουβελη,ως προταση διαπραγματευσης.Οχι ως τελικο κειμενο! Για να μην πουμε οτι εριξαν τον Γιωργακη.

Εμεις οι ιδιοι οι αρθρογραφοι εδω και 5 χρονια γραφαμε οτι οι δανειστες και τοκογλυφοι δεν εχουν πατριδα και θεο.Ξερουν μονο το χρημα και κανουν τα παντα για να το αυγατισουν.Αφου τα γραφαμε εμεις τα αναπαρηγαγαν και τα στελεχη του ΣΥΡΙΖΑ,που τα εκαναν και γραμμη τους.Τωρα ξεχασαν με τι κουμασια εχουν να κανουν;Αυτοι οι ιδιοι τους καταγγελαν ως τετοιους.Τωρα φωναζουν που οι τοκογλυφοι ειναι σκληροι;

Τι εκανες εσυ σαν κυβερνηση για να προστατεψεις το λαο απο την σκληροτητα τους;Εγδυσες την οικονομια και τα ταμεια, εδω και 5 μηνες απο καθε ευρω,για να λες οτι διαπραγματευεσαι σκληρα,χωρις να καταθετεις ουτε αριθμο επι 4 μηνες.Και μολις αρχισες δηθεν να τα βρισκεις και απειληθηκες να φτασεις σε συμφωνια επωδυνη και μνημονιακη τα τιναξες ολα στον αερα (παντα οι ξενοι φταινε) για να σωσεις την αριστερη σου φυσιογνωμια.Αυτο εκανες.Πιο γενναια θα ηταν η παραιτηση.Ακομα πιο γενναιο θα ηταν ενα δημοψηφισμα με το ερωτημα:Ευρω ή δραχμη.Αλλα,η γενναιοτητα σπανιζει πια.

Κακα τα ψεμματα.Ο ΣΥΡΙΖΑ ξερει οτι αριστερη πολιτικη παροχων χωρις γεματα ταμεια δεν γινεται.Γεματα ταμεια με ευρω δεν γινεται.Θελει πολυ σκληρη δουλεια και γνωση.Και τα στελεχη του (με λιγες εξαιρεσεις) δεν ειναι συνηθισμενα σε τιποτε απο τα δυο.Η κυβερνηση παει τη χωρα στη δραχμη.Οι επιτροπες αμφισβητησης του χρεους στη Βουλη,η καταληψη κεραιων υπουργειων απο στελεχη οπαδους της δραχμης και η διαρκης υπομνηση οτι το νομισμα δεν ειναι φετιχ,σε συναρτηση με τη φυγη απο τις διαπραγματευσεις,δηθεν για να αποφασισει ο λαος μαρτυρουν γιαυτο.

Εμεις οι αγαθοι συνοδοιποροι δεν το βλεπαμε.Δεν βλεπαμε την ακροτητα της συνεργασιας με τον επικινδυνο ακροδεξιο Καμμενο.Δεν βλεπαμε την υπερψηφιση του πλεον διαπλεκομενου και ρουσφετολογου πολιτικου Πρ.Παυλοπουλου για Προεδρο της Δημοκρατιας.Δεν βλεπαμε την υποδειξη για το υπερευαισθητο καθηκον του Προεδρου της Βουλης μιας εμπαθεστατης,απολυτως κομματικης και βαθεια αντιδημοκρατικης,με χαμηλο επιπεδο καβαλημενης συμπεριφορας βουλευτου.Δεν βλεπαμε τις αλλοπροσαλλες και ασυνδετες δηλωσεις και διαρκεις διαψευσεις υπουργων για καθε θεμα της αρμοδιοτητας τους (με εξαιρεση  Κοντονη,Aποστολου,Βαλαβανη,Μαρδα,Βουτση,Πανουση,Σπιρτζη  και ισως δυο αλλων).Δεν βλεπαμε τον στενο εναγκαλισμο του κομματος και της κυβερνησης με τα λουμπεν φασιστοειδη των Εξαρχειων.Δεν βλεπαμε,οτι το μονο εργο γινοταν απο τις οργανωσεις αλληλεγγυης και μαλιστα υπο τις δυσκολοτερες συνθηκες.Η κυβερνηση ετρεχε με ρυθμο Κατρουγκαλου.Απαλλασσοντας καθε κατεργαρη και απατεωνα και κηφηνα και μοιραζοντας υποσχεσεις στα πιο αθλια συνδικαλιστικα συμφεροντα του παρελθοντος.

Δεν βλεπαμε,οτι κανεις στην κυβερνηση δεν μιλαει για το μονο που χρειαζεται για να σωθει η χωρα:Δουλεια,σκληρη δουλεια,παρα πολλη δουλεια.Αυταπαρνηση και προσφορα στην πατριδα.Ποια;Ξεχασα.Η πατριδα ειναι φασιστικο ιδεολογημα και απορουμε πώς και επιτρεπεται ακομα να το χρησιμοποιει ενας απο τους συγκυβερνητες,που δεν εχει και μεγαλη σχεση μαζυ της.Ας ειναι καλα η στο εξωτερικο περιουσια του.

Εμεις που αφησαμε μεχρι σημερα τις οικονομιες μιας ζωης εδω στις τραπεζες για να ενισχυσουμε την πατριδα και που πιστευαμε οτι μια ευρωαριστερη κυβερνηση δεν θα εκανε ποτε ενα τετοιο εγκλημα σε βαρος του λαου,δεν το βλεπαμε.Εγκλημα,οχι γιατι η δραχμη ειναι καταστροφη.Αλλα,γιατι ο τροπος που γινεται οδηγει σε καταστροφη.Και οι ανθρωποι που το διαχειριζονται δεν εχουν διοικησει ουτε περιπτερο! Ασχετοι θεωρητικαριοι και παιδια του κομματικου σωληνα οι περισσοτεροι.Πειρα πραγματικης ζωης και δουλειας μηδεν.Αποδεικνυονται κατωτεροι των περιστασεων,σπερνοντας επιπλεον και τονους προπαγανδιστικου ψεμματος για να καλυψουν τα αδικαιολογητα.

Επειδη,και εδω ειμαστε,αν δεν πιασει το σχεδιο δραχμη για οποιοδηποτε λογο και παραμεινει η χωρα στο ευρω,αυτοι οι ιδιοι κυβερνητες,αν δεν εχουν αποδρασει,θα υπογραψουν τετοιο μνημονιο που ο Σαμαρας θα φανταζει Μαο.

Οι ελαχιστες νουνεχεις φωνες μεσα στον ΣΥΡΙΖΑ ειναι πολυ αδυναμες για να αποτρεψουν τα χειροτερα.Και οι λιγοι πραγματικα αξιοι,που κατεχουν κυβερνητικες θεσεις ειναι πολυ αδυναμοι για να αποτρεψουν το μοιραιο.Ο κοσμος που πιστεψε και που ακομα πιστευει οτι η ελπιδα ερχεται θα πληρωσει,οπως παντα,πανακριβα το τιμημα της ευκολοπιστιας του.Στην οποια συμβαλλαμε κι εμεις,οσοι συμβαλαμε.Συγνωμη.

iefimerida

ΝΑΙ στην Ελλάδα!

Η κυβέρνηση Σύριζα-ΑΝΕΛ, με σύμφωνη γνώμη της Χρυσής Αυγής, οδηγεί την πατρίδα μας, στις 5 Ιουλίου, σε μία παρωδία δημοκρατικού δημοψηφίσματος. Δηλώνει ότι το κάνει για «να αποφασίσει ο λαός για την πρόταση των δανειστών». Αυτό δεν ισχύει. Στ’ αλήθεια, μας σέρνει με απαράδεκτη βία σε μια διαδικασία που θα οδηγήσει, αν υπερισχύσουν οι οπαδοί της άρνησης, σε έξοδο της Ελλάδας από την Ευρώπη και στο κατρακύλισμά μας στη μιζέρια της δραχμής, της χρεοκοπίας, της ανεργίας, της απομόνωσης, της καταστροφής.

Η προσφυγή στον λαό για ένα θέμα εθνικής σημασίας είναι ύψιστο εργαλείο της δημοκρατίας, αλλά αυτό μόνο εφ’ όσον τηρούνται οι προϋποθέσεις που επιβάλλει: Πρώτη, οι διοργανωτές του δημοψηφίσματος να θέτουν το επίμαχο ερώτημα τίμια, καθαρά και ξάστερα. Δεύτερη, να δίνουν όλες τις δυνατότητες στους πολίτες να ενημερωθούν και να συζητήσουν τις δύο εναλλακτικές απαντήσεις, ελεύθερα, αβίαστα, νηφάλια, σε συνθήκες απόλυτης ομαλότητας. Τρίτη, να διεξάγουν την εκλογική διαδικασία με τρόπο που εγγυάται την προστασία της λαϊκής βούλησης.

Τίποτε από αυτά δεν ισχύει για το «δημοψήφισμα» που αποφάσισαν χτες τα κυβερνητικά κόμματα και η Χρυσή Αυγή—η ένθερμη υποστήριξη και μόνο των νεοναζιστών, άλλωστε, δείχνει ξεκάθαρα το πόσο δημοκρατικές είναι οι αρχές που τους υποκινούν.

Σχετικά με την πρώτη προϋπόθεση: εν προκειμένω, οι διοργανωτές του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου θέτουν στον κόσμο ένα ερώτημα παντελώς άσχετο με το ουσιαστικό διακύβευμα, που είναι η παραμονή μας ή όχι στην Ευρωζώνη και την Ευρώπη—αυτή η παραμονή που βρίσκεται πλέον σε θανάσιμο κίνδυνο. Η κυβέρνηση δε θέτει στην κρίση του λαού μια δική της πρόταση στους εταίρους μας, ούτε μια πρόταση των εταίρων σε εμάς, ώστε να κριθεί από τον λαό για να την αποδεχθεί η κυβέρνηση. Και τα δύο θα ήταν θεμιτά, αν τηρούνταν οι προϋποθέσεις. Αντ’ αυτών, παρουσιάζει ένα σχέδιο πρότασης των εταίρων, κι αυτό ελλιπές, γεμάτο κενά, χωρίς τις διορθώσεις που έχουν γίνει στο μεταξύ. Το χειρότερο όμως είναι ετούτο: θέτοντας το σχέδιο των δανειστών σε «δημοψήφισμα», η κυβέρνηση αποσιωπά ότι αυτό που καλούμαστε να κρίνουμε είχε από την αρχή συγκεκριμένη χρονική ισχύ, ως το απόγευμα του περασμένου Σαββάτου. Έκτοτε, οι ίδιοι που το εκπόνησαν δήλωσαν ότι το συγκεκριμένο δεν ισχύει πια. Δηλαδή, εμείς καλούμαστε από την κυβέρνηση να αποφασίσουμε πάνω σε μια πρόταση ανύπαρκτη! Μα πόσο ηλίθιους πια μας θεωρούν οι κυβερνήτες μας;

Για τη δεύτερη προϋπόθεση: οι διοργανωτές του «δημοψηφίσματος» της 5ης Ιουλίου δεν παρέχουν καμία απολύτως εγγύηση ότι η διαδικασία που θα μας οδηγήσει ως αυτό είναι η σωστή. Τουναντίον, παρέχουν πάμπολλες ενδείξεις ότι θα είναι λανθασμένη. Αρκεί και μόνο να λογαριάσουμε τη μεγαλύτερη από όλες, τη βιασύνη τους. Η νηφάλια και σωστή κρίση απαιτεί πρώτα από όλα χρόνο.

Το γεγονός ότι τώρα ο λαός καλείται στις κάλπες σε μόλις μια εβδομάδα—μια εβδομάδα!—είναι αλάνθαστο δείγμα κακών προθέσεων. Ίσως η κυβέρνηση προφασιστεί ότι τη βία της την επιβάλλουν οι διορίες των εταίρων. Η πραγματικότητα όμως δίνει αμείλικτη απάντηση: οι διορίες έχουν ήδη περάσει. Γιατί όμως δε λένε την αλήθεια στον κόσμο; Δυστυχώς, έχουν τον λόγο τους. Η βία των διοργανωτών δεν είναι τυχαία. Σκοπός του «δημοψηφίσματός» τους δεν είναι να εισπράξουν την απόφαση του λαού. Αντίθετα, είναι να υφαρπάσσουν μια απάντηση που τους βολεύει, για να την κάνουν εργαλείο στα δικά τους σχέδια.

Όσο για την τρίτη, και εξίσου σημαντική προϋπόθεση ενός σωστού δημοψηφίσματος: λόγω των συνθηκών υπό τις οποίες γίνεται το τωρινό, δεν υπάρχει καμία απολύτως διασφάλιση ότι η διεξαγωγή της εκλογής και η διαδικασία της ψηφοφορίας και της καταμέτρησης θα διεξαχθούν με τρόπο που αρμόζει σε δημοκρατία. Επιπλέον, ο τρόπος που πολιτεύεται από την πρώτη στιγμή της ανακοίνωσης η κυβέρνηση, από την πρόεδρο της Βουλής μέχρι τους αρμόδιους για το δημοψήφισμα υπουργούς, δεν παρέχει καμία βεβαιότητα ομαλότητας.

Μεγάλο κρίμα. Γιατί μια κυβερνητική πρόταση συμφωνίας με τους εταίρους θα ήταν θαυμάσιο αντικείμενο για δημοψήφισμα, εφ’ όσον υπήρχαν οι προϋποθέσεις να αξιολογηθεί και να συζητηθεί από τους πολίτες σωστά, δηλαδή μέσα σε διάστημα κάποιων μηνών. Ο χρόνος για κάτι τέτοιο υπήρχε, άφθονος, από τον Ιανουάριο ως σήμερα. Ήταν ο χρόνος που σπαταλήθηκε από τους κυβερνήτες μας με δήθεν διαπραγματεύσεις, καταστρέφοντας ακόμη περισσότερο την οικονομία μας, και αυξάνοντας κατά δεκάδες χιλιάδες τον αριθμό των ανέργων—η χθεσινή επιβολή της «τραπεζικής αργίας» και των ελέγχων στην κίνηση κεφαλαίων, που ένας θεός ξέρει πόσο θα διαρκέσουν, δεν είναι παρά η έσχατη συνέπεια αυτής της παράλογης, καταστροφικής πολιτικής. Όπως, επίσης, θα ήταν και απόλυτα θεμιτό το δημοψήφισμα αν έθετε ανοιχτά το ερώτημα που υποκρύπτει το τωρινό: Ευρώ ή Δραχμή; Ευρώπη ή υπανάπτυξη; Ελλάδα ευρωπαϊκή, προοδευτική, φιλελεύθερη, σύγχρονη, ή τριτοκοσμική, ανελεύθερη, εξαθλιωμένη;

Ας έδινε η κυβέρνηση κάποιους μήνες προετοιμασίας στις δυο πλευρές, κι ας ρωτούσε το ένα ή το άλλο ερώτημα. Θα έβλεπε τι απάντηση θα έπαιρνε. Αλλά με μια βδομάδα χρόνο και ένα εντελώς ανυπόστατο ερώτημα, ποιος περιμένει προκοπή; Μέσα στο οξύτατο κλίμα πόλωσης που δημιουργεί η κυβέρνηση, τοποθετώντας το ψευτο-δίλημμά της σε εθνικά διχαστική, εμφυλιοπολεμική λογική, με υπουργούς, βουλευτές αλλά και ανώτατους πολιτειακούς παράγοντες να υπερβαίνουν μέρα τη μέρα κάθε όριο δημοκρατικής δεοντολογίας, αποκαλώντας όσους διαφωνούν με τις καταστροφικές επιλογές τους «όργανα των δανειστών», «πέμπτη φάλαγγα» και άλλα παρεμφερή, και τα κομματικά ΜΜΕ και τα παπαγαλάκια τους να αποκαλούν όλους τους άλλους «γερμανοτσολιάδες»--αυτό, παρακαλώ, οι συνοδοιπόροι των νεοναζί!—το μόνο που δεν μπορεί να εγγυηθεί η κυβέρνηση είναι οι κατάλληλες προϋποθέσεις για να διαμορφωθεί ελεύθερα και αβίαστα η λαϊκή βούληση.

Ο πρωθυπουργός αρέσκεται να αναφέρει ότι στην πατρίδα μας γεννήθηκε η δημοκρατία. Θα ήταν καλύτερα, αντί τέτοιες ρητορικές κορώνες, να έδειχνε ο ίδιος έμπρακτο σεβασμό στη δημοκρατία, και να μην την προσβάλλει, βάναυσα, με τον τρόπο που οργανώνει το ψευτο-δημοψήφισμα, πάνω σε ήδη άκυρο ερώτημα.

Είναι άθλιο να σύρεται ο λαός σε αυτή τη διαδικασία. Όμως συμβαίνει. Κι έτσι υπάρχει αυτή τη στιγμή μόνο ένας τρόπος αντίδρασης για όλους όσους βλέπουμε το σχέδιο πίσω από αυτή τη μεθόδευση. Η κυβέρνηση παριστάνει ότι θέλει τάχα τη γνώμη μας, μέσα σε μια βδομάδα, πάνω σε ένα πολυσέλιδο, τεχνικό κείμενο οικονομικής διαπραγμάτευσης. Εμείς δεν πρέπει να μην πέσουμε στην παγίδα τους. Πρέπει να απαντήσουμε σε αυτό που κρύβει επιμελώς το ερώτημά τους: την αποδοχή ή την άρνηση της Ευρώπης.

Βλέπουμε σε εξέλιξη μια λυσσαλέα προσπάθεια να αποσπασθεί από τον λαό η απάντηση που θα οδηγήσει στην έξοδό μας από την Ευρώπη. Δεν υποκύπτουμε. Δε θα καταστραφούμε, δε θα αφήσουμε την πατρίδα μας να γίνει μια ρημαγμένη, τριτοκοσμική χώρα, επειδή το θέλουν κάποιοι φανατικοί, κάποιοι ιδεοληπτικοί, κάποιοι ανόητοι, μαζί και τα μεγαλο-συμφέροντα της δραχμής.
Στην άρνηση της Ευρώπης που μας οδηγούν κυβέρνηση και Χρυσή Αυγή θα αντιδράσουμε με φωνή ξεκάθαρη. Δε θα αφήσουμε να μας σύρουν έξω από το φυσικό σπίτι της χώρας μας. Θα βάλουμε στην άκρη το ψεύτικο ερώτημα και θα απαντήσουμε στο πραγματικό. Θα πούμε ΝΑΙ, που σημαίνει ΝΑΙ στην Ευρώπη, που σημαίνει ΝΑΙ στην Ελλάδα.

ΝΑΙ στην Ελλάδα που αξίζουν τα παιδιά μας!

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών


Απόστολος Δοξιάδης
protagon.gr 

Αλέξη, 4-5 ερωτήματα που πρέπει να απαντήσεις...

Στο διάγγελμα του ο  πρωθυπουργός  είπε  πως θα σεβαστεί την ετυμηγορία του ελληνικού λαού. Πολύ σωστό εάν και περιττό. Πως θα μπορούσε άλλωστε να πει κάτι διαφορετικό; Η ουσία όμως βρίσκεται αλλού. Σε αυτά που δεν είπε και κυρίως σε αυτά που δεν απάντησε. 

Πρώτο και βασικό: Τι ακριβώς θα γίνει αν ο ελληνικός λαός ψηφίσει όχι;

Ποια θα είναι η επόμενη ημέρα, αν δηλαδή αυτό σημαίνει αυτομάτως έξοδο από το ευρώ ή αν ελπίζει ότι θα ξεκινήσει νέος γύρος διαπραγμάτευσης με τους δανειστές της χώρας. Και αν φυσικά αυτό το δεχθούν και εκείνοι ή αν επιμένουν ότι ο χρόνος έχει τελειώσει.

Παράλληλα, δεν απάντησε ποια θα είναι η θέση της κυβέρνησης αν ο ελληνικός λαός ψηφίσει ναι. Αν δηλαδή η κυβέρνησή του και ο ίδιος θα δεχθούν να υπογράψουν τη συμφωνία που καταγγέλλει και αν θα έχει την πολιτική νομιμοποίηση να το κάνει αυτό. Ή αν στη συνέχεια θα προκηρύξει εκλογές.

Ανεξαρτήτως αυτών, ο κ. Τσίπρας καλείται να απαντήσει στον ελληνικό λαό αν τα λάθη που έχει ήδη παραδεχθεί ότι έγιναν κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης έχουν παίξει καθοριστικό ρόλο στην κατάσταση, όπως αυτή διαμορφώθηκε τελικά.

Αν δηλαδή, ενός άλλου τύπου διαπραγμάτευση δεν είχε φέρει αυτά τα αποτελέσματα και οι δανειστές μας πρότειναν μια καλύτερη συμφωνία.

Τέλος, ο κ. Τσίπρας δεν απάντησε στο διάγγελμά του τι ήταν αυτό τελικά οδήγησε την ελληνική κυβέρνηση στην απόφασή της για το δημοψήφισμα και πόσο μεγάλη ήταν η απόσταση που χωρίζει την τελική ελληνική πρόταση από την τελική πρόταση των θεσμών.

Σε κάθε περίπτωση ο κ. Τσίπρας είχε υποσχεθεί προεκλογικά μια καλύτερη διαπραγμάτευση και την Ελλάδα εντός ευρώ.

Επίσης πριν λίγες ημέρες είχε τονίζει κατηγορηματικά ότι δεν υπάρχει θέμα για εκλογές ή δημοψήφισμα και ότι η κυβέρνηση θα λάβει μόνη της τις αποφάσεις. Τι άλλαξε άραγε από τότε;

Αναμφισβήτητα  υπάρχουν σοβαρές ευθύνες και στην πλευρά των Ευρωπαίων για τη στάση τους στη διάρκεια των προηγούμενων μηνών, αλλά ο κ. Τσίπρας θα πρέπει ίσως να εξηγήσει στη Βουλή και τις δικές του ευθύνες.

Και κάτι τελευταίο, εξίσου σημαντικό.  Όταν ο Γιώργος Παπανδρέου είχε προτείνει τη διενέργεια δημοψηφίσματος που οδήγησε και στην ανατροπή του, ο ίδιος ο κ. Τσίπρας είχε υποστηρίξει ότι θα αποτελούσε καταστροφή για την Ελλάδα. Πρέπει να εξηγήσει πλέον τι έχει αλλάξει.

Insider

Ως εδώ ήτανε

Ναι – ως εδώ ήτανε.
Τα οράματα του Αλέξη, οι ακροβασίες του Βαρουφάκη, τα παραμύθια του Φλαμπουράρη, η αποδόμηση του  Μπαλτά, τα σοβιετικά φετίχ του Λαφαζάνη.

Ως εδώ ήτανε, η «πρώτη φορά Αριστερά».
Με την επιλογή του – σαν πράξη διχαστική – το Δημοψήφισμα χωρίζει την Ελλάδα από την Ευρώπη. Διχοτομεί.

Μετά το Δημοψήφισμα θα βρεθούμε σε μίαν άλλη Ελλάδα. Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα.
Αν κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ θα ξημερωθούμε ξαφνικά σε μία χώρα φτωχή, περιθωριακή, του τρίτου – ή μάλλον του τέταρτου – κόσμου. Ας ισχυρίζεται η κυβέρνηση (για να μη τρομάξει τον κόσμο) ότι θα παραμείνουμε στο ευρώ. Εκείνη μπορεί να θέλει, αλλά το ευρώ θα μας θέλει; Χωρίς δανειακή χρηματοδότηση, χωρίς ELA και ΕΚΤ, δεν θα μπορούμε να σταθούμε. Δεν ξέρω καν αν θα προλάβουμε να τυπώσουμε δραχμές.

Αν πάλι χάσει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορεί να παραμείνει. Κυβέρνηση εθνικής ενότητας δεν προκύπτει – άρα εκλογές. Με τι χρήματα; Ποιος θα πληρώνει εντωμεταξύ μισθούς και συντάξεις; Οι τράπεζες θα υπάρχουν; Και τι κυβέρνηση μπορεί να προκύψει από το σημερινό πολιτικό σκηνικό;
Ο Αλέξης Τσίπρας αυτοπυροβολήθηκε στο πόδι. Οι ηρωικές κινήσεις είναι θεαματικές, αλλά πίσω τους σέρνουν συνήθως τραγωδίες. Ο Αλέξης σε ρόλο Λεωνίδα. Μολών λαβέ και ένδοξες πανωλεθρίες.

Τι έμπνευση αυτό το δημοψήφισμα! Lose-lose. Όποιος κι αν κερδίσει, θα βγούμε όλοι χαμένοι.
Μπαίνουμε σε αχαρτογράφητα νερά. Μόνο ένα είναι σίγουρο. Όλα αλλάζουν.
Ως εδώ ήτανε.

protagon.gr

Ποια ρήξη με ποιο διακύβευμα;

metarrythmistes June 27, 2015 Οι ΜΕΤΑρρυθμιστές γράφουν

Του Γιώργου Κοτανίδη

Παρακολουθώ όλους αυτούς τους μήνες την πορεία της κυβέρνησης στις «διαπραγματεύσεις» με τους συμμάχους-δανειστές μας, όπου ανάμεσα στις εκατοντάδες, χιλιάδες ίσως, δηλώσεις των στελεχών της, διαπραγματευτών και μη, προεξέχει η απειλή της «ρήξης» και της πιθανής εξόδου από το ευρώ που όμως θα προκαλέσει καταστροφή και στους «κακούς δανειστές». Βέβαια ύστερα από τόσες καταγγελίες, αναδείχτηκε πλέον μέσα στους οπαδούς του Σύριζα, του Ανταρσύα και άλλων οργανώσεων ένα ρεύμα υπέρ της ρήξης. Η ρήξη φαντάζει επαναστατική, εμπεριέχει τον ρομαντισμό της σύγκρουσης των δικαίων με τους αδίκους, των φτωχών εναντίον των πλουσίων που τους απειλούμε ότι η δική μας αυτοκτονία θα τους αφανίσει κι αυτούς, «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων» σύμφωνα με τη φράση του Σαμσών. Η γοητεία της επαναστατικής ρητορείας, σε παρασέρνει αν αφεθείς σε αυτήν και προπαντός, σαν καλό ναρκωτικό της ψεύτικης ελπίδας, σε κάνει να ονειρεύεσαι και να ξεχνάς ότι στόχος κάθε επανάστασης και κάθε πολιτικής, είναι το καλό του λαού το οποίο όλοι επικαλούνται μετ’ επιτάσεως, αλλά μόνο όπως το εννοούν αυτοί, ο καθένας ξεχωριστά.

Η ρήξη λοιπόν γοητεύει αυτή καθεαυτή σαν επαναστατικό φετίχ όπως όλα τα συνθήματα που δίνουν προτεραιότητα στο φαντασιακό που θέλει να αλλάξει ο κόσμος με μια κίνηση ματ εναντίον των «κακών» και περιφρονούν βαθύτατα την ιστορία που διδάσκει ότι πραγματικότητα δεν αλλάζει με μια μόνο κίνηση, αυτή είναι μια μεταφυσική αντίληψη. Ο κόσμος δεν αλλάζει εύκολα ακόμη και με μια επανάσταση, αφού το παλιό είναι πολύ ισχυρό και αναπαράγεται, όπως αναπαράχθηκαν ο Τσάρος και οι βογιάροι, στο πρόσωπο του Ιωσήφ Στάλιν και της κομματικής νομενκλατούρας. Έτσι ξεχνούν τον χιλιοτραγουδισμένο στίχο του ποιητή μας που επιμένει ότι «για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή».

Γοητεύτηκα πολύ στη ζωή μου από τις επαγγελίες των επαναστατικών ρήξεων, ακόμη και τώρα που ξέρω ότι είναι κούφια λόγια και διαπραγματευτική απειλή της σημερινής «για πρώτη φορά αριστερής» κυβέρνησης. Μπορώ να διακρίνω ότι ανάμεσα στις χιλιάδες ξεσηκωμένων Ελλήνων, υπάρχουν πολλοί είτε απελπισμένοι άνεργοι, είτε ιδεολογικά πεισμένοι, που το πιστεύουν και αξίζει να το δούμε πιο επισταμένα. Προσωπικά μάλιστα, δεν θα είχα αντίρρηση να το δεχτώ, εφόσον όμως ήταν λύση για το συμφέρον της χώρας και του λαού. Δεν έχω τίποτε να χάσω προσωπικά, εννοώ περιουσιακά, και πάντα αγαπούσα τον «λιτό βίο».

Προσωπικά πιστεύω ότι πρέπει να μείνουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τη ζώνη του ευρώ επειδή αυτή είναι η ταυτότητά μου, η πολιτισμική, αφού διαμορφώθηκα σαν άνθρωπος και καλλιτέχνης διαβάζοντας ευρωπαίους συγγραφείς και παρακολουθώντας τους εικαστικούς, το ευρωπαϊκό θέατρο και το σινεμά (εννοώ και τους Ρώσους). Ακόμη και η καθαρά ατομική ταυτότητά μου είναι ευρωπαϊκή αφού παντρεύτηκα με Γαλλίδα και έχω παιδιά με δύο ευρωπαϊκές εθνικότητες. Αλλά και η πολιτική μου ταυτότητα καθώς πιστεύω ότι η Ευρώπη των ιδεών και των επαναστάσεων, η Ευρώπη του Ηράκλειτου και του Επίκουρου, του Βολτέρου, του Ντιντερό και του Τόμας Μουρ, η Ευρώπη του Χέγκελ, του Δαρβίνου και του Καρλ Μαρξ, αποτελεί την σημαντικότερη ελπίδα αλλαγής του σημερινού άτεγκτου και ακραία άδικου καπιταλισμού των γκόλντεν μπόις και την μεταστροφή του σε ένα καθεστώς δικαιότερο. Η Ευρώπη όπου για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία, επιχειρείται μια μεγάλη ένωση 27 χωρών και λαών που είμαι βέβαιος ότι αργότερα θα περιλάβει και τη Ρωσία. Και παραπέρα, πιστεύω ότι η ΕΕ είναι η περιοχή που μπορεί να αλλάξει προς το πολύ καλύτερο την καταστροφή του περιβάλλοντος.

Από αυτή την άποψη δεν θέλω τη ρήξη αλλά και δεν τη φοβάμαι εφ’ όσον γίνει συνειδητά και με στρατηγικό σχέδιο και όχι ως αντίδραση, όχι ως απειλή καταστροφής για τους άλλους.

Είναι καιρός όμως να αναρωτηθούμε για ποια ρήξη μιλάμε, ποιό είναι το διακύβευμα μιας ρήξης, για ποιο λόγο θα την αποπειραθούμε, τι θα υπερασπιστούμε και τι θα προσπαθήσουμε να αποφύγουμε.

Θα προχωρήσουμε στη ρήξη για να υπερασπιστούμε αυτό το άθλιο πελατειακό κράτος που λυμαίνεται τη χώρα και τον λαό, για να υπερασπιστούμε τις συντεχνίες που κλέβουν τον κόπο των πολλών; Για να συνεχίσουν οι υπουργοί να διορίζουν ως μικροί δικτάτορες τους κολλητούς που θα τους τρέφει μια ζωή ο λαός για να τον καταπιέζουν και να τον εμποδίζουν να δημιουργήσει;

Θα κάνουμε τη «ρήξη» για να συνεχιστεί η αναξιοκρατία και η δικτατορία των μετρίων κομματόσκυλων κάθε χρώματος, που οδηγούν τα πλέον μορφωμένα και ικανά παιδιά μας να αναζητούν την τύχη τους έξω, σε άλλες χώρες; Παιδιά που η πατρίδα και φυσικά οι οικογένειές τους ξόδεψαν πολλά για να σπουδάσουν και τώρα είναι σαν το αίμα που φεύγει από τις φλέβες μας; Για να εξανδραποδίσουμε την πλέον μορφωμένη και εκπαιδευμένη νέα γενιά από καταβολής του κράτους μας τη να διώξουμε για να μπορούμε να διορίζουμε τους ανίκανους κολλητούς;

Θα κάνουμε τη ρήξη για να συνεχίσουν να κυριαρχούν στα πανεπιστήμια οι κομματικές οργανώσεις που ευτέλισαν τις σπουδές αλλά και το φοιτητικό κίνημα σε σκατομοιρασιά της εξουσίας με άβουλους και καριερίστες καθηγητές που συναλλάσσονται μαζί τους για να κρατήσουν τις έδρες και τις πρυτανείες τους;

Για να συνεχίζεται το όργιο των ξεπουλημένων συνδικαλιστών που συγκυβερνούν ως τώρα, διορίζοντας και αυτοί παιδιά και εγγόνια και εισπράττοντας μπόνους από τα αφεντικά για να συμβιβάζονται;

Για να συνεχίζεται η βαριά διαφθορά στο δημόσιο τομέα και να γίνονται τα δάνεια που παίρνει η χώρα βορά των κομματικών στελεχών που διορίζονται ακριβώς για να «τα παίρνουν» και να πλουτίζουν τα κόμματά τους αλλά και η προσωπική τους περιουσία;

Για να συνεχίσουν κοινωφελείς οργανισμοί όπως η ΕΡΤ να τρέφουν τα κομματικά παιδιά σε βάρος των ταλαντούχων και δημιουργικών εργαζόμενων και να ξοδεύουν τις κρατικές επιδοτήσεις σε μισθούς τεμπέληδων που μπαίνουν παράνομα από τα παράθυρα και τις χαραμάδες, αντί να παράγουν καλό πρόγραμμα για το λαό αλλά και να φιλοδοξούν να το εξάγουν;

Ρήξη για να εξακολουθούν να λυμαίνονται τη χώρα τα οργανωμένα συμφέροντα της διαπλοκής

Ρήξη για να συνεχίσουμε να χρεώνουμε τις επόμενες γενιές με σπατάλες για νέους διορισμούς και πρόωρες συντάξεις;

Να κάνουμε «ρήξη» για να υπερασπιστούμε όλο αυτό το σάπιο σύστημα που υπονομεύει τη δημοκρατία και διαιωνίζει το ψέμα;

Ρήξη με την Ευρώπη του διαφωτισμού για να αποδείξουμε ότι παραμένουμε μια επαρχία της Οθωμανικής αυτοκρατορίας;

ΟΧΙ. Όσα λάθη και αν κάναμε δεν μας αξίζει να βρεθούμε έξω από την πλέον πολιτισμένη και δημοκρατική περιοχή του πλανήτη, την Ευρώπη που ακόμη και στην περίοδο της κρίσης εξακολουθεί να διαθέτει πάνω από το 60% των παγκόσμιων δαπανών για κοινωνικό κράτος και να πλανηθούμε σε άγνωστες σφαίρες και αχαρτογράφητα νερά.

­­Η μόνη «ρήξη» που αξίζει τον κόπο είναι η «ρήξη» με αυτό το άδικο και διεφθαρμένο καθεστώς που εμποδίζει τους Έλληνες πολίτες να προοδεύσουν, να αναπτύξουν τη χώρα και να βρουν μαζί της μια ζηλευτή θέση στο σύγχρονο κόσμο.

Η μοναδική ρήξη που έχουμε ανάγκη είναι η ρήξη με τον κακό εαυτό μας, έχοντας τη συνείδηση μιας νέας αρχής, μιας αναγέννησης της χώρας με πρόγραμμα που θα αλλάξει τα πάντα, θα εγκαθιδρύσει επιτέλους το κράτος δικαίου, την ισότητα όλων των πολιτών απέναντι στο νόμο, την υγιή επιχειρηματικότητα και την κατάργηση των πελατειακών σχέσεων με τους πολιτικούς να μην μπορούν να διορίσουν κανέναν πελάτη τους, αυτή η ρήξη θα είναι μια επανάσταση.

Εν μέσω καταστροφής η Ρένα Δούρου διόρισε τον σύντροφό της στην ΕΥΔΑΠ!

Απίστευτο: Εν μέσω καταστροφής η Ρένα Δούρου διόρισε τον σύντροφό της στην ΕΥΔΑΠ! [έγγραφο]

Στον ιστότοπο της κοινοβουλευτικής διαφάνειας, ένα λεπτό μετά τα μεσάνυχτα της 27ης Ιουνίου, αναρτήθηκε η πρόσκληση της κοινοβουλευτικής επιτροπής ΔΕΚΟ προς τον Ιωάννη Μπενίση, προκειμένου να επικυρώσει το διορισμό του στην ΕΥΔΑΠ.
Πρόκειται για το σύντροφο της περιφερειάρχη Αττικής, Ρένας Δούρου, ενός εκ των σημαντικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ.
Δείτε τον διορισμό του κ. Μπενίση:

Ο σύντροφος της Ρένας Δούρου:

Η νέα περιφερειάρχης Αττικής Ρένα Δούρου, ζει εδώ και 3,5 χρόνια στο Αιγάλεω, με τον εκλεκτό της καρδιάς της, μέλος της κεντρικής επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννη Μπενίση.
Εχει σπουδάσει μαθηματικός αλλά μια από τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες ήταν οι εναλλακτικές μορφές ενέργειας και ιδίως τα φωτοβολταϊκά. Διατηρούσε επίσης κατάστημα εστίασης στην Αγία Παρασκευή.
Με την κυρία Δούρου έχει υπογράψει σύμφωνο συμβίωσης εδώ και 3,5 χρόνια.

iefimerida