ΤΣΙΠΡ - ΑΝΔΡΕΟΥ

Λύσσαξαν πάλι οι ειδήμονες.. Λάθος του Τσίπρα το ΟΛΑΝΤΡΕΟΥ, σωστό του Τσίπρα κλπ. Εμένα δεν με φοβίζει, δεν με ενοχλεί καν.. Ο Ολαντ χρησιμοποίησε την Ελλάδα για να διαφοροποιηθεί από τον Σαρκοζί στα μάτια των Γάλλων. «Σύμμαχος « μας φαίνεται, αλλά δεν είναι τα συμφέροντα μας που θα φροντίσει. Ούτε θα πρέπει να περιμένουμε για άλλη μια φορά την σωτηρία μας από το απέξω!! Και στο τέλος - τέλος ο Τσίπρας κινήθηκε σε κάτι που το κάνει καλά.. Το αν είναι ικανός να κυβερνήσει είναι κάτι που (με ) φοβίζει… Ούτε με καίει και τόσο αν ο Ολαντ αποδειχτεί ΟΛΑΝΤΡΕΟΥ.. Ο ΤΣΙΠΡΑΣ μην αποδειχτεί ΤΣΙΠΡΑΝΔΡΕΟΥ.. Αυτό και με καίει.. Και ποιος από τους ΑΝΤΡΕΟΥ???

ΑΠΛΗ ΑΝΑΛΟΓΙΚΗ

ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΖΗΤΑΣ ΑΠΛΗ ΑΝΑΛΟΓΙΚΗ ΟΤΑΝ ΑΡΝΕΙΣΑΙ ΝΑ ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ Η απλή αναλογική προϋποθέτει σοβαρότητα, πολιτικούς που προσέχουν τι λένε και τι τάζουν, ικανότητα σύγκλισης, στοιχειώδη ικανότητα διαπραγμάτευσης, προτεραιότητα του εθνικού έναντι του κομματικού συμφέροντος.

"ΣΥΝΙΣΤΩΣΕΣ"

............. Στις τελευταίες εκλογές, τα τρία κόμματα εξαργύρωσαν ακριβά την οργή του κόσμου με την κατάντια της χώρας και την κατάσταση του πολιτικού συστήματος, κάνοντας αυτό που ξέραν καλύτερα: βρίζοντας και κατηγορώντας. Τώρα όμως, που η άνοδός τους τα αναγκάζει να προτείνουν θετικές λύσεις, αναγκαστικά αυτοσχεδιάζουν, εκτιθέμενα πολλαπλά. Ο κ. Τσίπρας μετέτρεψε τη διαδικασία της διερευνητικής εντολής σε φάρσα επιπέδου Μελ Μπρουκς, με απανωτά πυροτεχνήματα που δεν έσκασαν (παλλαϊκές συγκεντρώσεις που δεν έγιναν, προσκλήσεις σε σωματεία που δεν ήρθαν, ως και συνάντηση με τον Ολάντ, που τους άδειασε κανονικά), ενώ ο κ. Καμμένος αράδιασε μια σειρά όρων συμμετοχής του στην κυβέρνηση, περίπου ισοδύναμων με κήρυξη πολέμου και έξωσή μας από την Ευρώπη, με το παράλληλο τρικ των αυτοκαταστρεφομένων non-paper. Οσο για τις δηλώσεις των στελεχών τους για την οικονομική και εθνική πολιτική... ας τις αφήσουμε καλύτερα! Ανήμπορα πια να συνεχίσουν στον δρόμο της άρνησης, αλλά γελοιοποιούμενα ή πέφτοντας σε τρομερές αντιφάσεις όταν προσπαθούν να αρθρώσουν θετικές προτάσεις, τα κόμματα διαμαρτυρίας αλλάζουν τις τελευταίες μέρες στρατηγική, διαλέγοντας ως κύριο σύνθημα ότι αποτελούνται από «άφθαρτους» Αυτό όμως είναι άδεια κουβέντα: κι ο Αμίν Νταντά, κι ο Τσαουσέσκου, αλλά κι ο Ακης Τσοχατζόπουλος, όσο κάθονταν σπιτάκι τους άφθαρτοι ήταν. Τη φθορά τη δημιουργεί η εξουσία, αυτό δηλαδή που ζητούν τα κόμματα διαμαρτυρίας να αποκτήσουν. Για να το πετύχουν, πρέπει να δείξουν λίγη, έστω, σοβαρότητα. Δύσκολο; Ας πρόσεχαν! ............

Το «σύνδρομο των τρελών παραγωγών» Α. Δοξιάδης Από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, σήμερα