Κυριακή 5 Μαρτίου 2023
Ρε πάμε καλά;
Ρε πάμε καλά;
Είχαν πει λέει, στους άλλους σταθμάρχες λέει «να έχουν λίγο το νου τους, γιατί αυτός ήταν άπειρος» εκείνος δε, ο άπειρος σταθμάρχης είπε για το δράμα αυτό : «Την πάτησα»!
Η σημερινή είδηση, ήταν η σταγόνα που κυριολεκτικά ξεχείλισε το ποτήρι της υπομονής και της ανοχής μου, ενώ εμείς οι πολίτες οργανώνουμε σβήσιμο φώτων, άναμμα κεριών, συλλαλητήριο στο Σύνταγμα (φυσικά με επεισόδια!) και βγάζουμε ανακοινώσεις.
Ώρα να αφήσουμε τις σαχλαμάρες και τις αηδίες. Αυτό σκέφτομαι τόσες μέρες. Πως πρέπει να μαζέψουμε ΟΛΟΙ αυτό το συλλογικό πένθος και το θυμό, που είναι στο όριο έκρηξης και να “ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΜΕ” να δουλεύει η πολιτεία, το κράτος, το δημόσιο ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ αποτελεσματικά, με σύγχρονο τρόπο και με ευγενεια προς το συνάνθρωπο μας.
ΝΑΙ, ΝΑ ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ ΔΗΛΑΔΗ!
Δεν χρησιμοποιώ τυχαία το ρήμα «απαιτήσουμε». Είναι τεράστιος και αφόρητα σκληρός ο φόρος αίματος και αθώων ψυχών που έχουμε ήδη πληρώσει και δεν με καλύπτει το ρήμα διεκδικήσουμε, ή κάποιο άλλο.
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!
Δε θα γίνει καμιά αλλαγή αν εμείς συνεχίσουμε να είμαστε χωρισμένοι, κολλημένοι στο «πάμε κι όπου μας βγάλει», στο «έχετε ρε λίγο κι εσείς το νου σας», στο «δε βαριέσαι», στο «ωχ αδερφέ», στο «σιγά που θα κάνω εγώ τη διαφορά», στο «εμένα δεν με επηρεάζει», στο «έχω ένα δικό μου που θέλω να βολέψω», στο «έχω ένα δικό μου που θα με βολέψει», στο «έχουμε εκεί κάποιο γνωστό να προχωρήσει την υπόθεση μου;», στο… στο….στο…. συμπληρώστε κι εσείς άφοβα όλα εκείνα που μας τραβάνε καθημερινά στον πάτο.
Ώρα να απαιτήσουμε να πηγαίνουν ΟΛΟΙ οι δημόσιοι υπάλληλοι στο πόστο τους, όχι ένας που χτυπάει κάρτα για όλη την εξαφανισμένη βάρδια που κοιμάται, πίνει καφέδες ή γλεντάει. Να απαιτήσουμε να δουλεύουν 8 ώρες την ημέρα, 5 μέρες την εβδομάδα, να παράγουν έργο και αποτέλεσμα, να μας μιλούν με ευγένεια, να μας ενημερώνουν, να μας εξυπηρετούν και να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί και βοηθητικοί στους ανθρώπους που έχουν περιορισμένες δυνάμεις, γνώσεις, αντοχές.
Να απαιτήσουμε να είναι επικυρωμένα και αναρτημένα σε δημόσια πλατφόρμα τα βιογραφικά όλων των δημοσίων υπαλλήλων, όπως είναι το δικό σου και το δικό μου.
Να διασφαλίζονται οι γνώσεις, η εμπειρία, οι δεξιότητες και η προσωπικότητα των δημοσίων υπαλλήλων, και ειδικά εκείνων που ειναι τοποθετημένοι σε πόστα συνδεδεμένα την ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής, τις τύχες μας και την ηγεσία ανθρώπων.
Επίσης, να επιλέγονται μέσα από σοβαρές και αξιόπιστες διαδικασίες, όχι τις σημερινές μπούρδες, τα 1000 απαιτούμενα άχρηστα έγγραφα, τις ανόητες και άχρηστα πολύπλοκες διαδικασίες που τελικά καταλήγουν ΟΛΕΣ σε απευθείας ανάθεση στο «δικό μας παιδί».
Να αξιολογούνται για την αποτελεσματικότητα και την παραγωγικότητα τους οι εργαζόμενοι, να επιβραβεύονται για την υπευθυνότητα τους και το έξτρα μίλι, αλλά επίσης να επιπλήττονται όσοι δεν πειθαρχούν και δεν παράγουν έργο, να απομακρύνονται οι τεμπέληδες και να τιμωρούνται οι ασυνείδητοι.
Να απαιτήσουμε επιτέλους παιδεία, δασκάλους που κάνουν μάθημα όχι πλάκα και ξεπέτα, που προσέχουν τα παιδιά μας, που ενδιαφέρονται. Ύλη σύγχρονη και ενδιαφέρουσα, μαθήματα που αναπτύσσουν το μυαλό, που καλλιεργούν δεξιότητες και διαμορφώνουν προσωπικότητες. Γινόταν κάποτε και γίνεται ακόμα από κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις, ρωτήστε τους για να μάθετε.
Να αποκτήσουμε εκσυγχρονισμένα συστήματα, ψηφιακές εφαρμογές, ευέλικτες, αλλά σοβαρές και στιβαρές διαδικασίες και μηχανισμούς που να διασφαλίζουν την ανθρώπινη ζωή, την υγεία και την ευημερία του πολίτη. Το gov καλό είναι, αλλά ειναι μόνο η αρχή των απαιτήσεων μας.
Να απαιτήσουμε διαφάνεια και συστηματική ενημέρωση για τις κρατικές διαδικασίες, αλλά και για τη χρήση των πόρων, κονδυλίων και επιδοτήσεων. Κανονικά audits, λογοδοσία, για να σταματήσει η ασυδοσία. Ειδικά σε ότι αφορά θέματα ασφάλειας, να απαιτήσουμε πιστοποιήσεις, ελέγχους και ό,τι χρειάζεται για να κοιμόμαστε ήσυχοι όταν εμπιστευόμαστε τη ζωή μας και τις ζωές των παιδιών μας στα χέρια τους.
Να απαιτήσουμε από τη δικαιοσύνη να σταθεί σωστή, επιεικής, διδακτική και δίκαιη, αλλά και αμείλικτη σε κάθε αμέλεια, πρόθεση, η παράβαση που θέτει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία, ασφάλεια και ευημερία.
Αρνούμαι να ακούσω ότι αυτά δεν γίνονται γιατί δεν υπάρχουν πόροι. Υπάρχουν δισεκατομμύρια και έχουν κατασπαταληθεί, έχουν πάει στο βρόντο και σε τσέπες.
Δε θέλουν λεφτά αυτά. Θέλουν κότσια!
Κότσια μεγάλα και βαριά, για να σπάσουν αυγά, να αναδειχθούν λάθη, να βρεθούν οι υπεύθυνοι να τσακιστούν στρεβλές νοοτροπίες, να μπουν οι σωστές διαδικασίες, να επιλέγουν οι κατάλληλοι άνθρωποι.
Και ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ από όλους εμάς. Μια μυστική συμφωνία μεταξύ μας ότι ΔΕΝ θα παίξουμε άλλο πια το παιχνιδάκι του διχασμού και δεν μασάμε το σανό της ανόητης αντιπαράθεσης. Τέρμα στα Ναι που είναι Όχι, στα Θα και τις υποσχέσεις, στις ατέλειωτες αναμονές και αναβολές, στη μπουρδολογία.
Μας αξίζει μια ανθρώπινη, ειλικρινής ιερή συμμαχία μεταξύ μας, να σταθούμε ΜΑΖΙ σε αυτή την προσπάθεια, να στηρίξουμε ο ένας τον άλλο σε αυτό τον κοινό, ιερό σκοπό, να βάλουμε πλάτη και να βγούμε μπροστά.
Αντί για αλαλαγμούς και λαϊκά δικαστήρια στα σόσιαλ πρέπει να σοβαρευτούμε, να αλλάξουμε το τροπάριο και να μην αφήνουμε σε χλωρό κλαρί όποιον δημόσιο υπάλληλο ή υπηρεσία ΔΕΝ κάνει καλά τη δουλειά του και δεν σέβεται τον Έλληνα πολίτη.
Λυπάμαι, αν κούρασα, αλλά πιστεύω ακράδαντα ότι αν θελουμε να δούμε έστω και την παραμικρή αλλαγή πρέπει να ΑΠΑΙΤΗΣΟΥΜΕ το αυτονόητο. ΤΩΡΑ. Με δέσμευση, πείσμα και πολύ ενεργή προσωπική συμμετοχή. Δε γίνεται αλλιώς.
Το χρωστάμε στους εαυτούς μας, στα παιδιά μας και στους γονείς που έχασαν τα δικά τους παιδιά και θα πεθαίνουν κάθε μέρα.
Efxaris Perpinia
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)