Δύσκολη νύχτα

Μαΐου 9, 2007 in Λογοτεχνική καλύβα

Πέμπτη 5 Οκτωβρίου 2006, βράδυ. Γύρω στις εννιά και μισή. Ο εικοσιδυάχρονος πάνω στο νότιο τοίχο της Μεγίστης Λαύρας. Σκοτάδι, ομίχλη. Πέφτει. Μισή ώρα αργότερα κάποιος τον ακούει να ουρλιάζει. Γύρω στα δεκαπέντε μέτρα, έπεσε με τα πόδια, δε σκοτώθηκε.
Ειδοποιείται αμέσως το λιμενικό και το κοντινό Κέντρο Υγείας, να στείλει ασθενοφόρο. Το σκάφος του λιμενικού φτάνει στην Ουρανούπολη στις μία παρά εικοσιπέντε. Ο τραυματίας στην πρύμνη, ξαπλωμένος πάνω σ’ ένα στρώμα κρεβατιού – και πάνω στο στρώμα το φορείο (η «σκούπα»). Μπρούμητα. Τα πόδια κομμάτια, τα κόκαλα στον αέρα. Το πρόσωπο «κατεβασμένο». Αίμα, παντού.

Δε χωράει με τίποτα στο ασθενοφόρο. Δεν υπάρχει περίπτωση να τον μετακινήσουν. Διπλώνεται το φορείο του ασθενοφόρου στο πλάι και τον ανεβάζουν όπως είναι, με το στρώμα. Πατέντες, με σκοινιά και κόμπους, να ακινητοποιηθεί το φορείο στο πάτωμα. Ο νεαρός γιατρός δίπλα του. Όρθιος – διπλωμένος σε όλη τη διαδρομή, ως το νοσοκομείο, φύλακας άγγελος. Ο τραυματίας είναι διεγερτικός. «Αφήστε με όπως είμαι!». Μορφίνες.
Το ασθενοφόρο σαν παλαβό στην πυκνή ομίχλη, σχεδόν δυο ώρες ως τον προορισμό του. Κάποτε φτάνουν. Στην πόρτα τον περιμένουν όλοι. Οι εφημερεύοντες και οι νοσηλευτές με τις πλαστικές επενδύσεις, έτοιμοι. Οι γονείς, ειδοποιημένοι, έχουν φτάσει. Οδύνη. Βγαίνει απ’ το ασθενοφόρο κι ο συνοδός γιατρός, σε κακή κατάσταση. Παίρνουν τον τραυματία μέσα.
Επιστροφή του ασθενοφόρου στη βάση του, μετά τις τέσσερις το πρωί. Ο οδηγός καθαρίζει «τα πολλά». Οι λεπτομέρειες, μόλις ξημερώσει.
Δύσκολη νύχτα.
*
Πρώτη ανάρτηση: http://tamystikatoukolpou.blogspot.com/2006/10/blog-post_06.html

Επιλεκτική αμνησία

 

 

Κέζα Λώρη
Πολύς κόσμος ξεχνά τα ποσά που ξοδεύει, δηλαδή αδυνατεί να απαντήσει σε ερώτηση όπως «πόσο πλήρωσες τη σπανακόπιτα που αγόρασες προχθές» ή «πόσο ήλθε ο λογαριασμός για τα καλαμαράκια πέρσι το καλοκαίρι». Μυαλό είναι αυτό, δεν είναι σκληρός δίσκος. Βεβαίως τα πράγματα αλλάζουν όταν τα ποσά γίνονται κρίσιμα. Δέκα χιλιάρικα είναι σε γενικές γραμμές κρίσιμα. Για πολύ κόσμο είναι περίπου το ετήσιο εισόδημα. Εν ολίγοις δεν είναι ποσό που κρατά κάποιος στο γλουτιαίο θυλάκιο. Καταγράφεται στη μνήμη.

Ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Δημήτρης Μάρδας δεν θυμάται επακριβώς πόσα χρήματα έβγαλε στο εξωτερικό. Κάπου τριάντα σαράντα χιλιάρικα. Ετσι το λέει, άνετα, σαν να πρόκειται για κέρματα. Δεν θυμάται ούτε το μήνα κατά τον οποίο έγινε η μεταφορά. Ισως Νοέμβριο, ίσως Δεκέμβριο, ίσως μια μέρα που έβρεχε, ίσως μετά τις εκλογές. Δεν θυμάται τέτοιες λεπτομέρειες ο Δημήτρης Μάρδας ούτε δίδει πειστική δικαιολογία για τη μεταφορά. Λέει ότι τα χρήματα μεταφέρθηκαν στις Βρυξέλλες για τις σπουδές της θυγατέρας αλλά φευ, το μεταπτυχιακό δεν έγινε.
Να είμαστε δίκαιοι. Δικά του είναι τα τριάντα σαράντα χιλιάρικα, θα τα κάνει ό,τι θέλει, σε τράπεζα, στο σεντούκι, στα μπουζούκια, προσάναμμα στο τζάκι. Το πρόβλημα ξεκινά από τα ψέματα. Η ιστορία άρχισε με ανακριβές δημοσίευμα, όπου αναφερόταν ότι ο υπουργός μετέφερε 80.000 ευρώ στο Λουξεμβούργο. Από εκεί και πέρα ξεκινά η ρητορική της Αριστεράς με λέξη κλειδί την «προβοκάτσια». Ας δούμε την ανακοίνωση του Μαξίμου και ας θαυμάσουμε την τεχνική της ασάφειας:
«Από το Πόθεν Έσχες που κατέθεσε στη Βουλή [27.04.2015] ο Αναπληρωτής Υπουργός Οικονομικών Δ. Μάρδας, καθώς και από φωτοαντίγραφα όλων των λογαριασμών του και τις κινήσεις τους, αποδεικνύεται αυτό που ισχυριζόμαστε από την πρώτη στιγμή. Ότι πρόκειται για χυδαία συκοφαντία στο πρόσωπο του Αναπληρωτή Υπουργού και προβοκάτσια στρεφόμενη εναντίον της κυβέρνησης».

Η συκοφαντία λοιπόν αφορά το ακριβές ποσό. Για τα τριάντα σαράντα χιλιάρικα δεν γίνεται λόγος. Για την ημερομηνία μεταφοράς του ποσού, δεν γίνεται λόγος.

Αυτά είναι λοιπόν τα αποτελέσματα της συνεργασίας ενός παλαιοπασόκου με την ιδεοληπτική Αριστερά. Ο Δημήτρης Μάρδας μπολιάζει την κυβέρνηση με τεχνικές επιβίωσης του παλαιού καθεστώτος και ο Σύριζα ανταποδίδει δίνοντας άλλοθι από το υποθετικό πλεόνασμα ηθικής ανωτερότητας.

ΤΟ ΒΗΜΑ

Τι συμβαίνει με τον Γιάνη και το Μαξίμου

Κοινή πεποίθηση στους κυβερνητικούς κύκλους αποτελεί ότι, παρά την υψηλή προσωπική δημοφιλία που απολαμβάνει -και «ενδεχομένως εξαιτίας αυτής», όπως λένε άλλοι- ο 54χρονος «ροκ σταρ» της ελληνικής οικονομίας κινδυνεύει από… «asset» (κεφάλαιο, προσόν) για την κυβέρνηση, κατά τον χαρακτηρισμό που του προσέδωσε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στη μεταμεσονύκτια συνέντευξη της περασμένης Δευτέρας, να μετατραπεί στον ιδανικό loser, το «μοιραίο πρόσωπο», όπως λέγεται χαρακτηριστικά, που θα τινάξει στον αέρα τις εργώδεις προσπάθειες για την επίτευξη συμβιβασμού με τους εταίρους και δανειστές που καταβάλλουν ο πρωθυπουργός και το στενό επιτελείο του.

Βροχή πέφτουν τα στοιχήματα στα υπουργικά γραφεία και τους διαδρόμους της Βουλής για το πόσες είναι οι ημέρες παραμονής στο κυβερνητικό σχήμα του υπουργού Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη, ο οποίος, μέρα με τη μέρα, αναδεικνύεται σε «ασήκωτο βαρίδι για την πρόοδο της επιδιωκόμενης συμφωνίας με τους εταίρους της χώρας».

Η πλειονότητα των κυβερνητικών στελεχών και κυρίως όσοι εξ αυτών έχουν πρόσβαση στις αγωνιώδεις συζητήσεις που γίνονται στα ενδότερα του Μεγάρου Μαξίμου επιμένουν ότι έχει ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση για τον κ. Γιάνη Βαρουφάκη και το μόνο που απομένει είναι να επιλεγεί η κατάλληλη συγκυρία για να ανακοινωθεί η απομάκρυνσή του από το υπουργείο Οικονομικών χωρίς να συνοδευτεί από επιπρόσθετο αρνητικό επικοινωνιακό αντίκτυπο για την κυβέρνηση.

Δεν είναι λίγοι όσοι αναγνωρίζουν ότι ο κ. Βαρουφάκης, που αποτέλεσε προσωπική επιλογή του κ. Τσίπρα και δεν απέκτησε ποτέ καλή χημεία με το στελεχιακό δυναμικό του ΣΥΡΙΖΑ, απεδείχθη χρήσιμος στην αρχή της κυβερνητικής θητείας, καθώς με «το αναμφισβήτητο επικοινωνιακό χάρισμα που διαθέτει» συνέβαλε στη διεθνοποίηση του ελληνικού προβλήματος, κινητοποιώντας δυνάμεις που πίεζαν για να βοηθηθεί η Ελλάδα. Ολα αυτά, όμως, ανήκουν στο παρελθόν και πλέον πληθαίνουν όσοι τον χαρακτηρίζουν «περιφερόμενη βόμβα, έτοιμη να εκραγεί ανά πάσα στιγμή». Μάλιστα, παρά την πρόθεση για εύσχημο παραγκωνισμό του από τον κεντρικό πυρήνα της διαπραγματευτικής ομάδας, η οποία συνομιλεί με τους εταίρους και δανειστές της χώρας, ο υπουργός Οικονομικών, όπως διαπιστώνουν κυβερνητικοί παράγοντες, εξακολουθεί να κινείται και να δρα με βάση το προσωπικό του σχέδιο, για το οποίο κανείς στην κυβέρνηση δεν είναι βέβαιος πού κατατείνει. Αντιθέτως, αρκετοί είναι εκείνοι που αναρωτιούνται αν «εργάζεται για τον συμβιβασμό ή σκόπιμα επιχειρεί να τορπιλίσει τις διαπραγματεύσεις και να οδηγήσει τα πράγματα στη ρήξη;».

Ολα αυτά ξυπνούν μνήμες και φέρνουν στο προσκήνιο ασύνδετα εκ πρώτης άποψης μεταξύ τους επεισόδια που εκτυλίχτηκαν στο πρόσφατο ή στο απώτερο παρελθόν και όταν συνδυάζονται γίνονται αποκαλυπτικές των προθέσεων μαρτυρίες. Πόση, για παράδειγμα, αυτογνωσία περιείχε ο παλαιότερος ισχυρισμός Βαρουφάκη ότι δεν πολιτεύεται γιατί θα διαφωνήσει με το κόμμα με το οποίο θα αναδειχτεί βουλευτής; Γιατί άλλαξε αυτή του την άποψη που είχε μόλις πριν από έναν χρόνο και δέχτηκε να είναι υποψήφιος στις πρόσφατες βουλευτικές εκλογές; Εκείνο, όμως, που δημιουργεί μεγαλύτερη εντύπωση είναι οι συχνές αναφορές που κάνει στη ρήξη, έστω και αν προσπαθεί εκ των υστέρων να τις δικαιολογήσει με ισχυρισμούς ότι δήθεν έτσι διαπραγματεύεται σκληρότερα.

«Για ποια διαπραγματευτική ικανότητα, άλλωστε, μπορεί να μιλάει ο άνθρωπος που έβαλε την υπογραφή του κάτω από τη συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου, με την οποία όχι μόνο δεν πήραμε τα λεφτά που προσδοκούσαμε, αλλά, αντιθέτως, μας πήραν και εκείνα που είχαμε εδώ από το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ έλεγε ότι θα πάνε για την ανθρωπιστική κρίση;» αναρωτιέται κοινοβουλευτικός αξιωματούχος του κυβερνώντος κόμματος και ερμηνεύει με αυτό τον τρόπο την πρόσφατη αναφορά του πρωθυπουργού στην παραπλάνηση που υπέστημεν από τους Ευρωπαίους εταίρους. «Μας άφησαν… ρέστους με την υπογραφή του δικού μας υπουργού Οικονομικών που κανείς μας δεν ξέρει αν κατάλαβε τι έκανε ή όχι», προσθέτει το ίδιο στέλεχος. Και δεν κρύβει την ανησυχία του από τη διάσταση που μπορεί να λάβει τυχόν επανάληψη της καθυστέρησης να πιστωθούν και να εμφανιστούν στα ΑΤΜ μισθοί ή συντάξεις του Δημοσίου, όπως συνέβη τις προηγούμενες ημέρες και παραλίγο να προκαλέσει εξέγερση των συνταξιούχων.

Με όλα αυτά γίνονται ακόμη πιο επικίνδυνα τα λογοπαίγνια (;) περί ρήξης, στα οποία καταφεύγει συχνά. Το έκανε δημοσίως όταν στις 25 Μαρτίου οι πολίτες των Χανίων που τον επαινούσαν, έκπληκτοι, τον άκουγαν να τους ρωτάει αν θα είναι μαζί του και μετά τη ρήξη. Αλλά το επαναλαμβάνει και σε στενότερο κύκλο όταν, σύμφωνα με μαρτυρίες «παθόντων», βρίσκεται με συναδέλφους του στους διαδρόμους της Βουλής και, μεταξύ (δήθεν) αστείου και σοβαρού, τους απευθύνει το ερώτημα: «Εσύ είσαι με τη ρήξη;». Και όλα αυτά ενώ από την κυβερνητική ηγεσία, διά του κ. Τσίπρα, του αντιπροέδρου Γιάννη Δραγασάκη και των στενών επιτελών τους στέλνονται διαρκή μηνύματα καταλλαγής και επιμένουν στερεότυπα να προαναγγέλλουν, χωρίς, ωστόσο, να επιβεβαιώνονται, επικείμενη συμφωνία με τους εταίρους.

Επικοινωνιακή διαχείριση του εαυτού του

Ορισμένοι, μάλιστα, αντιπαραβάλλουν την -«επικίνδυνη», όπως χαρακτηρίζεται- τακτική που ακολουθεί ο κ. Βαρουφάκης με εκείνη άλλων επιφανών κυβερνητικών στελεχών, όπως, επί παραδείγματι, ο υπουργός Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Παναγιώτης Λαφαζάνης, ο οποίος, όπως λέγεται, «μπορεί να εκφράζει ενστάσεις για τον προσανατολισμό που δείχνει να παίρνουν τα πράγματα, αλλά είναι βέβαιο ότι διαθέτει ισχυρή αίσθηση καθήκοντος και θα συνταχτεί με τις αποφάσεις που θα ληφθούν». Αντιθέτως, όπως λένε κυβερνητικές πηγές, ο υπουργός Οικονομικών «με το μόνο που ασχολείται είναι η επικοινωνιακή διαχείριση του εαυτού του».

Και αυτό «γίνεται επισταμένα και με όλα τα μέσα», όπως σημειώνουν. Εντάσσουν δε σε αυτή τη στρατηγική όχι μόνο τις εκατοντάδες συνεντεύξεις που παραχωρεί σε όλα τα μήκη και πλάτη του πλανήτη ή την προκλητική στάση που τηρεί απέναντι στους Ευρωπαίους συνομιλητές του, αλλά και τους καβγάδες που στήνει στα social media με εμπρηστικά tweet που συχνά πυκνά εκτοξεύει. Δεν είναι λίγοι όσοι υποστηρίζουν ότι ακόμη και οι νυχτερινές επισκέψεις του στα Εξάρχεια είναι «επιμελώς επιλεγμένες κινήσεις». Με αποκορύφωμα, πάντως, την επεισοδιακή συνεδρίαση του Eurogroup στη Ρίγα της Λετονίας και την άνευ προηγουμένου εδώ και δεκαετίες απομόνωση στην οποία βρέθηκε πολιτικός από ευρωπαϊκή χώρα, στο κυβερνητικό επιτελείο έχει αρχίσει από καιρό να ωριμάζει η ιδέα για την επιδίωξη ενός βελούδινου διαζυγίου με τον κ. Βαρουφάκη, καθώς, σύμφωνα με την εκτίμηση πηγών που έχουν πρόσβαση στα υψηλά κυβερνητικά κλιμάκια, «η κρισιμότητα των στιγμών δεν επιτρέπει τις ρηξικέλευθες αποφάσεις που θα ήθελαν στο Μαξίμου να ληφθούν» σε σχέση με τον υπουργό Οικονομικών και το μέλλον του στην κυβέρνηση.

Οι από καιρό προβληματικές σχέσεις τις οποίες έχει με επιτελείς του Μαξίμου, που γίνονται κοινωνοί της έντονης δυσφορίας που επικρατεί στις Βρυξέλλες, στο Βερολίνο αλλά και στην Ουάσινγκτον για τον -κάθε άλλο παρά «δημιουργικό»- «επικοινωνιακό ακτιβισμό» τού αρκετά δημοφιλούς υπουργού, επιβαρύνθηκαν δραματικά στο μέσον της προηγούμενης εβδομάδας. Και κυρίως όταν -«αναιτίως», όπως επισημαίνεται- την επομένη της ωριαίας συνάντησης που είχαν στο περιθώριο της ευρωπαϊκής συνόδου ο Ελληνας πρωθυπουργός με τη Γερμανίδα καγκελάριο Ανγκελα Μέρκελ απειλήθηκε να τιναχτεί στον αέρα το καλό κλίμα που διαμορφώθηκε.

Η αρχή έγινε με άρθρο του υπουργού Οικονομικών στο blog με την επωνυμία Project Syndicate, το οποίο περιείχε αμφίθυμες αναφορές στις (εναπομείνασες) «κόκκινες γραμμές» που προβάλλει η ελληνική πλευρά στον συνεχιζόμενο διαπραγματευτικό μαραθώνιο. Οι δημόσιες τοποθετήσεις του κ. Βαρουφάκη για τόσο κρίσιμα ζητήματα -και μάλιστα την παραμονή της συνεδρίασης του Eurogroup- προκάλεσαν ενόχληση στην κυβέρνηση, καθώς, εκτός των άλλων, έφερναν άκαιρα στο φως πράγματα που η κυβέρνηση δεν θέλει να συζητούνται δημοσίως. Πολύ περισσότερο, μάλιστα, όταν αυτό συμβαίνει μία ημέρα μόλις μετά τα όσα θετικά διημείφθησαν στην επαφή του κ. Τσίπρα με την καγκελάριο Μέρκελ και, όπως συμφωνήθηκε, τα όσα ειπώθηκαν πίσω από τις κλειστές πόρτες καλύφθηκαν με πέπλο εχεμύθειας το οποίο άπλωσαν οι δύο πλευρές, όπως είχαν κάνει και παλαιότερα κατά την πολύωρη συνάντηση που είχαν στην καγκελαρία του Βερολίνου.

Το «κάρφωμα» του Ντάισελμπλουμ

Κάπως έτσι άρχισαν να πυκνώνουν τα πρώτα βαριά νέφη που είχαν συσσωρευτεί πάνω από το Μαξίμου εξαιτίας δημοσιευμάτων και πληροφοριών που μιλούσαν για περίεργες σχέσεις που έχει αναπτύξει ο κ. Βαρουφάκης και το περιβάλλον του με κύκλους γύρω από τον κ. Τζορτζ Σόρος, αλλά και άλλους που λέγεται ότι ποντάρουν στη ρήξη της Ελλάδας με την Ευρώπη. Τα νέφη πολλαπλασιάστηκαν με την ανεξήγητη υπουργική αρθρογραφία στο Project Syndicate μία ημέρα πριν από το Eurogroup και ήταν πλέον θέμα χρόνου πότε θα ξέσπαγε το μπουρίνι που προμηνυόταν. Οπως και έγινε, μόλις άρχισαν να φτάνουν με δόσεις στην Αθήνα τα όσα απίστευτα έγιναν στο Eurogroup της Ρίγα. Λέγεται ότι «η συσσωρευμένη οργή ξεχείλισε» όταν διασταυρώθηκε ότι το… μαζικό bulling που υπέστη ο Ελληνας υπουργός Οικονομικών από τους ομολόγους του το προκάλεσε ο ίδιος. Κατά πληροφορίες που έφτασαν στο Μαξίμου, στη διάρκεια της συνεδρίασης ο κ. Βαρουφάκης «μίλησε εξαρχής πολύ επιθετικά, σαν να ήθελε να χαλάσει το κλίμα».

Η εμφάνιση «σταρ» του Βαρουφάκη στη συγκέντρωση των εργαζομένων για την Πρωτομαγιά (φωτογραφία), όπως και οι δηλώσεις μετά το επεισόδιο στα Εξάρχεια, δεν διέλαθε της προσοχής του Μαξίμου. Γι’ αυτό και σε όλα τα μέσα ενημέρωσης επισημαινόταν ότι αποτέλεσμα της δικής του επιθετικής τακτικής ήταν οι εις βάρος του αντιδράσεις που ακολούθησαν από όλους τους συμμετέχοντες. Αντιδράσεις οι οποίες ήταν τόσο έντονα προσβλητικές που τον έκαναν να μην μπορεί κατόπιν να πάει ούτε στο δείπνο, αφού ήταν πολύ πιθανό να μην του απευθύνει τον λόγο κανείς από τους υπόλοιπους 22 που μετείχαν στη συνεδρίαση. Η εκ των υστέρων δικαιολογία ότι δεν συνέφαγε με τους ομολόγους του επειδή θεωρεί «βαρετά» αυτά τα γεύματα όχι μόνο δεν διασκέδασε τις εντυπώσεις, αλλά χειροτέρεψε την πεποίθηση που δημιουργήθηκε στο Μαξίμου για τη ζημιά που προκαλεί ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών στην επίπονη πορεία των διαβουλεύσεων. Επισήμως από την κυβέρνηση διαψεύδουν τους ισχυρισμούς του επικεφαλής του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ ότι με δική του παρέμβαση που έγινε μέσα στο προηγούμενο Σαββατοκύριακο ο κ. Τσίπρας αποφάσισε να ορίσει συντονιστή της διαπραγματευτικής ομάδας τον αναπληρωτή υπουργό Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων Ευκλείδη Τσακαλώτο, ο οποίος, πάντως, και παλαιότερα προσπάθησε να ακολουθήσει τον κ. Βαρουφάκη στις επαφές στο εξωτερικό, αλλά, συν τω χρόνω, παροπλίστηκε από τον πληθωρικό υπουργό Οικονομικών. «Ο κ. Ντάισελμπλουμ ουδέποτε ανέφερε στον πρωθυπουργό το παραμικρό σχετικά με τον ρόλο του κ. Βαρουφάκη», ανέφερε το σχετικό non paper του Μαξίμου, στο οποίο προστέθηκε ότι «αν είχε συμβεί αυτό άλλωστε, ο πρωθυπουργός θα ήταν υποχρεωμένος (sic!) να του απαντήσει».

Απευθείας με την καγκελάριο

Αντιδρώντας στα όσα εντελώς άκομψα τουλάχιστον είχε υποστηρίξει ο Ολλανδός πολιτικός, το επικοινωνιακό επιτελείο του Μαξίμου, σύμφωνα με πηγές που έχουν γνώση των γεγονότων, δεν ενέδωσε στις απαιτήσεις του κ. Βαρουφάκη να εκδοθεί σκληρή ανακοίνωση με την οποία να καταγγέλλεται ο κ. Ντάισελμπλουμ. Και περιορίστηκε να επαναλάβει την -αυτονόητη για όσο παραμένει στην κυβέρνηση- στήριξη του Μαξίμου. «Ο κ. Βαρουφάκης παραμένει στη θέση του ως υπουργός Οικονομικών και υπεύθυνος της πολιτικής ομάδας διαπραγμάτευσης και έχει την αμέριστη στήριξη της ελληνικής κυβέρνησης», έγραφε το ίδιο non paper. «Οι στοχευμένες επιθέσεις στο πρόσωπο του υπουργού Οικονομικών, στην πιο κρίσιμη στιγμή της διαπραγμάτευσης, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι εξυπηρετούν συγκεκριμένους στόχους και προθέσεις», τόνιζε.

Είναι αλήθεια ότι δεν θα μπορούσε να υπαγορεύσει την αντικατάσταση ενός Ελληνα υπουργού ο -«μαρτυριάρης», κατά τα λοιπά-, κ. Ντάισελμπλουμ, ο οποίος, ενδεχομένως, είπε «και μια κουβέντα παραπάνω…» ίσως επειδή μιλούσε σε τηλεόραση της χώρας του και ήθελε να δείξει ότι είναι ισχυρός παίκτης που μπορεί να επηρεάζει τις αποφάσεις. Η πραγματικότητα, ωστόσο, είναι ότι η τύχη του κ. Βαρουφάκη αποφασίστηκε όταν το «κάρφωμα» του Ολλανδού για τα όσα διημείφθησαν στη Ρίγα και περισσότερο κάποιοι υπαινιγμοί ότι «δύσκολα μπορεί να συγκληθεί το επόμενο Eurogroup με τις ίδιες συμμετοχές» διασταυρώθηκαν με τη διάθεση που επικρατεί στο Βερολίνο και την εξέλαβε ο κ. Τσίπρας μιλώντας απευθείας με την κυρία Μέρκελ. Με διακριτικότητα, αλλά και σαφήνεια που δεν άφηνε περιθώρια παρερμηνειών, η Γερμανίδα καγκελάριος έδωσε στον Ελληνα πρωθυπουργό να καταλάβει ότι «είναι προβληματική η εκπροσώπηση» από τον κ. Βαρουφάκη.

Αλλωστε, ειρήσθω εν παρόδω, η κυρία Μέρκελ είναι το πρόσωπο που περισσότερο από κάθε άλλον στην ευρωπαϊκή ηγεσία εμπιστεύεται το Μαξίμου, όπως σαφώς άφησε να εννοηθεί ο πρωθυπουργός στη συνέντευξή του την περασμένη Δευτέρα στον STAR. «Τώρα που τη γνώρισα από κοντά λέω ότι δεν είναι τυχαίο που είναι τόσα χρόνια καγκελάριος. Είναι μια Ανατολικογερμανίδα πάρα πολύ τακτική και επιμελής. Δεν αφήνει τίποτε να πέσει κάτω, μελετημένη, διαβασμένη και η οποία, εν πάση περιπτώσει, έχει αυτή τη γερμανική κουλτούρα που θέλει -και αυτό είναι καλό στη σχέση μας- να λέει ο άλλος την αλήθεια και να μην κοροϊδεύει», είπε, δείχνοντας ότι έχει αφήσει πίσω στο παρελθόν τα… ηρωικά «Go back… madam Merkel» που βροντοφώναζε μόλις πριν ακριβώς έναν χρόνο (2 Μαΐου 2014, από προεκλογικό μπαλκόνι της Μυτιλήνης). Στο Μέγαρο Μαξίμου έχουν, μεταξύ άλλων, εντυπωσιαστεί και από τις λεπτομέρειες για την κατάσταση στην Ελλάδα που έχει υπόψη της η Γερμανίδα καγκελάριος, η οποία ήθελε να μάθει ακόμη και για το τι σκέφτεται να κάνει η κυβέρνηση για τον υπερβολικά μεγάλο αριθμό ταξιτζήδων που έχει η Αθήνα. Στην ανακοίνωση δεν γινόταν βεβαίως λόγος για την τύχη του κ. Βαρουφάκη -και πώς θα μπορούσε άλλωστε;-, πλην όμως καθίστατο σαφές ότι η «hotline» που χωρίς φανφάρες έχει εγκατασταθεί και συνδέει την Αθήνα με το Βερολίνο είναι απευθείας και χωρίς ενδιάμεσες παρεμβολές, είτε από την πλευρά του συνήθως προκλητικού κ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, είτε από τον ασυναγώνιστο στη φλυαρία Ελληνα ομόλογό του. Ετσι, κατά την ελληνική πλευρά, στη συνομιλία Τσίπρα - Μέρκελ «εκφράστηκε η κοινή βούληση για σταθερή επικοινωνία καθ’ όλη την πορεία της διαπραγμάτευσης, προκειμένου να υπάρξει άμεσα μια αμοιβαία επωφελής λύση».

Πώς έγινε το «φάγωμα»

Λίγες ώρες μετά την επικοινωνία του με την καγκελάριο, ο κ. Τσίπρας συγκαλούσε, κυριακάτικα, σύσκεψη του οικονομικού του επιτελείου με παρόντες τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, τους υπουργούς Οικονομίας Γιώργο Σταθάκη και Επικρατείας Νίκο Παππά, όπως και τους κυρίους Βαρουφάκη και Τσακαλώτο, με αντικείμενο τον συντονισμό και την παρακολούθηση της πορείας της διαπραγμάτευσης. Πολλά από όσα ειπώθηκαν σε αυτή τη σύσκεψη δεν έγιναν γνωστά, ίσως γιατί οι ουσιώδεις αποφάσεις ελήφθησαν με το πέρας της. Αλλωστε, τα καθέκαστα που αφορούσαν στον ουσιαστικό περιορισμό του ανεξέλεγκτου έως τότε υπουργού Οικονομικών ανακοινώθηκαν την επομένη και λίγο πριν ο κ. Τσίπρας εμφανιστεί στην τηλεόραση για να δώσει στον Νίκο Χατζηνικολάου την πρώτη συνέντευξή του σε κανάλι ως πρωθυπουργός.

Με εκφράσεις όπως «επιβεβαιώθηκε η στήριξη στον υπουργό Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη που έχει γίνει στόχος μεθοδευμένων δημοσιευμάτων του διεθνούς Τύπου» και οι οποίες από ορισμένους -μάλλον εύστοχα- χαρακτηρίστηκαν «πρόωρος πολιτικός επικήδειος», το μήνυμα που εστάλη από τον πρωθυπουργό ήταν σαφές και είχε πολλούς αποδέκτες. Ανάμεσά τους βέβαια και τον πολυπράγμονα υπουργό Οικονομικών, ο οποίος, παρά ταύτα, έδειξε με τα πολλά «εγώ» που χρησιμοποίησε στις επόμενες συνεντεύξεις που παραχώρησε να μην αναγνωρίζει την προφανή διαφορά σε σχέση με τα έως τώρα ισχύοντα που δρομολογεί η κυβερνητική ανακοίνωση, στην οποία αναφέρεται ρητώς ότι «συγκροτείται πολιτική ομάδα διαπραγμάτευσης υπό την ευθύνη του υπουργού Γιάνη Βαρουφάκη, με τον συντονισμό της να ανατίθεται στον Ευκλείδη Τσακαλώτο».

Και δεν είναι μόνον αυτό. Από την ίδια ανακοίνωση πληροφορηθήκαμε τη «δημιουργία ειδικής ομάδας συντονισμού, υπό τον γενικό γραμματέα της κυβέρνησης, Σπύρο Σαγιά, για την καλύτερη υπoστήριξη των τεχνικών κλιμακίων στην Αθήνα», όπως και ότι «την ευθύνη των τεχνικών κλιμακίων του Brussels Group αναλαμβάνει ο πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων Γιώργος Χουλιαράκης». Ενώ τα μηνύματα προς τον κ. Βαρουφάκη εστάλησαν και με την εξίσου εύσχημη υποβάθμιση του στενότερού του συνεργάτη, γενικού γραμματέα Νίκου Θεοχαράκη, στον οποίο ανατέθηκε «η συγκρότηση ενός σχεδίου για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας που θα αποτελέσει τη βάση για τη νέα συμφωνία του Ιουνίου», παύοντάς τον, έτσι, από τη θέση του βασικού διαπραγματευτή που του είχε αναθέσει ο υπουργός Οικονομικών εις βάρος του αθόρυβου κ. Χουλιαράκη, που είναι στενός συνεργάτης του κ. Δραγασάκη και επανέρχεται στο προσκήνιο.

Ποιος θα βάλει την υπογραφή;

Αν και ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών επιμένει να λέει «εγώ παίρνω τις αποφάσεις. Εγώ δίνω τόνο στις διαπραγματεύσεις. Εξακολουθώ να είμαι υπεύθυνος για τις διαπραγματεύσεις με το Eurogroup», το διαπραγματευτικό πεδίο είναι ακόμη ασαφές. Η αναδόμηση της ελληνικής διαπραγματευτικής ομάδας με τον παραγκωνισμό του «κύκλου Βαρουφάκη» -αγνοείται η τύχη και της κυρίας Ελενας Παναρίτη και των multinational συνεργατών του Ελληνα υπουργού- αντιμετωπίστηκε πολύ θετικά από τις αγορές, οι οποίες την προεξόφλησαν ως κίνηση που οδηγεί σε συμφωνία.

Από την κυβέρνηση, όμως, δεν ξεκαθαρίζεται -σκοπίμως;- ποιος ή ποιοι θα εκπροσωπήσουν την ελληνική πλευρά στις επόμενες συνεδριάσεις της «ευρωομάδας» όπως αποκαλείται το συμβούλιο των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης! Δεν είναι τυχαίο ότι ο υπουργός Επικρατείας Αλέκος Φλαμπουράρης το άφησε ασαφές. Θα είναι ο «έχων την ευθύνη» Βαρουφάκης ή ο «συντονιστής» Τσακαλώτος; Ή μήπως και οι δύο, για να έχουν τα… μάτια τους τέσσερα και το Μαξίμου ήσυχο το κεφάλι του ότι αυτή τη φορά θα ακουστεί η ελληνική πλευρά; Η συντήρηση της ασάφειας οδηγεί αρκετούς στο συμπέρασμα: «Βαρουφάκης τέλος».

Το μεγάλο ερώτημα, όμως, είναι αν θα επιμείνει να εμφανιστεί προσωπικά ο υπουργός Οικονομικών, εν γνώσει του κλίματος που έχει διαμορφωθεί για το πρόσωπό του μετά τα όσα του καταμαρτυρήθηκαν στη Ρίγα και την απάντηση που έδωσε ο ίδιος.

Το εμπρηστικό tweet της περασμένης Κυριακής με το τσιτάτο του Φραγκλίνου Ρούζβελτ ότι «είναι ομόθυμοι στο μίσος τους για εμένα, και εγώ καλοδέχομαι το μίσος τους», έκανε τον γύρο του κόσμου και είναι δύσκολο να ξεχαστεί. Ακόμη και αν επιχειρηθεί να αναιρεθεί όπως επανειλημμένα έχει συμβεί με άλλες προκλητικές ενέργειες του κ. Βαρουφάκη, ανάμεσα στις οποίες ήταν και το σηκωμένο μεσαίο δάχτυλο προς τους Γερμανούς ως απάντηση στο ερώτημα τι θα πάρουν πίσω από τα δάνεια που έχουν χορηγήσει στην Ελλάδα. Ο υπουργός Οικονομικών είχε διαψεύσει ότι έκανε μια τέτοια χειρονομία, αλλά οι εντυπώσεις από τη δημοσιότητα που έλαβε το αμφιλεγόμενο βίντεο, έστω και αν δημοσιοποιήθηκε με καθυστέρηση, έχουν μείνει και σκιάζουν τις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές της Ελλάδας. Τώρα που οι εκατέρωθεν προσβολές έγιναν διά ζώσης και δεν υπάρχει βίντεο για να υποστηριχτεί ότι παραποιήθηκε, πώς θα δικαιολογηθούν τα διαμειφθέντα εντός και εκτός της συνεδρίασης; Ορισμένοι, πάντως, στην Αθήνα εκτιμούν ότι ο υπαινιγμός Βαρουφάκη για μίσος εναντίον του δεν αφορά μόνον τους «έξω», αλλά και κάποιους στο εσωτερικό της χώρας αλλά και της κυβέρνησης, που ο ίδιος πιστεύει ότι τον υπονομεύουν.

Το επεισόδιο των Εξαρχείων

Δεν λείπουν εξάλλου και εκείνοι που πιστεύουν ότι το όλο σκηνικό που στήθηκε το βράδυ της περασμένης Τρίτης στα Εξάρχεια με τους αντεξουσιαστές που του επιτέθηκαν ενώ έτρωγε με τη σύζυγό του «δεν είναι παρά μία ακόμη σκηνή στο σίριαλ που παίχτηκε με πρωταγωνιστή τον σταρ υπουργό Οικονομικών». Από την άλλη, πάντως, το γεγονός ότι επέλεξε να πάει στα Εξάρχεια ενώ ήξερε ότι ήταν ανεπιθύμητος, αλλά και η επιλογή του να περιγράψει την επομένη λεπτομερώς την άποψή του για τα διαμειφθέντα εντός και εκτός του εστιατορίου, είναι για πολλούς και ένα μήνυμα ότι μπορεί να πηγαίνει ή να μένει εκεί που τον θέλουν. Ενα μήνυμα που θα δούμε από τις εξελίξεις που θα δρομολογηθούν αν αφορά μόνον τους συμμετέχοντες στο Eurogroup ή και τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛ. Το μόνο βέβαιο είναι ότι το σίριαλ της «Βαρουφακειάδας» θα έχει πολλά ακόμη επεισόδια όπως αυτό των Εξαρχείων, αλλά και της παρουσίας του στην εκδήλωση της Πρωτομαγιάς, όπου ήταν σαφές ότι αποζητούσε την αποθέωση του πλήθους κατά το προηγούμενο στις συγκεντρώσεις των «Αγανακτισμένων» του 2011, στις οποίες καλούσε να πάει με το ποδήλατό του και τον τότε πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου. Η προφανής αντιπαράθεση στις στοχεύσεις της μίας και της άλλης πλευράς, δηλαδή της κυβερνητικής ηγεσίας και του υπουργού Οικονομικών, που διαπιστώνεται πλέον διά γυμνού οφθαλμού, κάνει πολλούς να μιλούν για ένα εξελισσόμενο άγριο blame game ανάμεσά τους, το οποίο είναι άγνωστο πού θα καταλήξει. Στην πραγματικότητα, λένε όσοι έχουν πρόσβαση στα κυβερνητικά άδυτα, «πρόκειται για έναν αδυσώπητο αγώνα χρόνου και ψυχολογίας», με κατάληξη η οποία, όπως λένε οι γνωρίζοντες το παρασκήνιο, «δεν μπορεί, στην παρούσα φάση, να προδικαστεί».

Πολλές απορίες και περισσότερα ερωτήματα προκάλεσαν τα όσα εκ των υστέρων έρχονται στο φως για το επεισόδιο των Εξαρχείων και το κατά πόσο όντως ο υπουργός Οικονομικών «γλίστρησε» από τη διαρκή αστυνομική επιτήρηση υπό την οποία βρίσκεται. Μεγάλο προβληματισμό δημιούργησε και ο ισχυρισμός αυτόπτη μάρτυρα σύμφωνα με τον οποίο ο κ. Βαρουφάκης απευθυνόμενος στους αντεξουσιαστές που του ζητούσαν να αποχωρήσει από την περιοχή είπε τα εξής εκπληκτικά: «Γιατί κράζετε εμένα; Εχετε καταλάβει πώς δουλεύει το σύστημα; Εχετε καταλάβει ότι δεν είμαι μέρος του συστήματος και το πολύ σε μία εβδομάδα θα με έχουν πετάξει έξω από την κυβέρνηση;». Και, πάντα κατά τη μαρτυρία, όταν ένας από τους νεαρούς τον ρώτησε: «Αφού ξέρεις ότι είναι βρώμικο γιατί δεν κάνεις κάτι για να το καθαρίσεις;», ο κ. Βαρουφάκης φέρεται να του απάντησε: «Δεν γίνεται. Το σύστημα αυτό είναι, προσπάθησα, αλλά απέτυχα». Το μόνο βέβαιο είναι ότι «το πνεύμα της αμοιβαίας καχυποψίας ήρθε για να μείνει», προσθέτουν. Και δεν αποκλείουν στο επόμενο Eurogroup, αν τελικώς παραστεί ο κ. Βαρουφάκης, όπως ο ίδιος αφήνει να εννοηθεί, να δούμε την τελευταία παράσταση ενός σταρ που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα γράψει ιστορία. Οι μέρες και οι εβδομάδες που έρχονται θα δείξουν αν το επόμενο επεισόδιο θα γραφτεί με μια πρωθυπουργική επιστολή που θα λέει «Γιάνη, έγραψες ιστορία...» ή με μια ηρωική έξοδο του κ. Βαρουφάκη προς το Τέξας, όπου είχε καταφύγει τα τελευταία χρόνια ως διδάσκων. Οποιο από τα δύο κι αν συμβεί, το βέβαιο είναι ότι ο απόλυτος σταρ που ανέδειξε η ελληνική κρίση θα έχει ανοιχτό τον δρόμο μπροστά του για μια διεθνή τουρνέ με παχυλά αμειβόμενες διαλέξεις ανά την υφήλιο.

Δεν θα είναι, άλλωστε, ούτε ο πρώτος και μάλλον ούτε ο τελευταίος πολλαπλά ωφελημένος από την κρίση...

Από Palmografos.com:

Ποιος θέλει σέλφι με τον Αλέξη;

Ο  πρωθυπουργός Αλέξης είχε συνάντηση με τις καθαρίστριες του στον προαύλιο χώρο του Μεγάρου Μαξίμου. «Μέχρι και η Μέρκελ είπε ότι ο αγώνας σας είναι δίκαιος», τους επισήμανε. Φωτογραφήθηκε εν τω μεταξύ, μαζί τους και ανέβασε τη φωτογραφία στο Twitter, γράφοντας: «Το παράδειγμά σας δίνει δύναμη σε όλους μας».

Η ιστορία με τις καθαρίστριες είναι απολύτως χαρακτηριστική ενός κωμικού πολιτικού συστήματος. Ο Σαμαράς καταφέρνει με αγώνες… να απολύσει καθαρίστριες και ο Τσίπρας με εξίσου «επικούς» αγώνες να τις ξαναπροσλάβει. Και ως μέγας θριαμβευτής φωτογραφίζεται μπροστά στο Μαξίμου!
Είναι μόνο λαικισμός; Όχι. Είναι απόδειξη για τις προτεραιότητες της σημερινής αλλά και της προηγούμενης κυβέρνησης. Το ότι κατάφεραν και οι δύο να αναγάγουν το θέμα σε μείζον πολιτικό ζήτημα, φανερώνει πόσο απρόθυμοι είναι να ασχοληθούν με τα σοβαρότερα.

Όσο για μας τους υπόλοιπους κοινούς θνητούς, που δεν πρόκειται ποτέ να φωτογραφηθούμε αγκαλιά με τον Αλέξη, μένει να καταλάβουμε τις διαθέσεις του και για το μέλλον της χώρας.

Ας συμφωνήσουμε, λοιπόν, ότι οι καθαρίστριες του δημοσίου, στρατευμένες με τον «ειδικό» του είδους Κατρούγκαλο, αξίζουν τη συμπαράσταση όλων μας. Είναι όμως λογικό να μας γεννώνται εύλογα ερωτήματα. Πρώτα για άλλες καθαρίστριες (ιδιωτικού τομέα) που δεν είχαν Κατρούγκαλο και απολύθηκαν οριστικά, μετά για καθηγητές ΕΠΑΛ (δημοσίου…), για ομολογιούχους που έχασαν τα λεφτά τους, για 1,5 εκατομμύριο ανέργους που δεν θα γίνουν ποτέ τηλεοπτικοί σταρ στη ζωή τους.

Ο γελαστός Αλέξης αδιαφορεί για πολλά και επιμένει να προτείνει ως σύμβολα τα «λάφυρα» του προεκλογικού του αγώνα. Στη χώρα, υπάρχουν και αυτοί που παράγουν για να πληρώσουν τις  καθαρίστριες. Υπάρχουν και αυτοί που μαθαίνουν γράμματα στα παιδιά μας. Αυτοί που σώζουν ανθρώπους στα νοσοκομεία και πληρώνονται με 3 ευρώ την ώρα στην εφημερία…. Μαθητές, φοιτητές, αγρότες, εργαζόμενοι που μοχθούν κάθε μέρα, βιώνοντας την ανασφάλεια του κράτους «πατερούλη» που όμως δεν αγαπάει το ίδιο όλα τα παιδιά του.

Δεν θα ήταν προτιμότερο να ξεκινήσει τις φωτογραφίες από αυτούς που πρέπει να στηρίξουν την οικονομία, τη δημιουργικότητα και τον πολιτισμό της χώρας; Γιατί δηλαδή, απευθύνεται μόνο στο υποκριτικό θυμικό του μέσου Έλληνα που «συμπαθεί» τον «υφιστάμενο» και προσποιείται τον γενναιόδωρο με τους άλλους. Είναι γνωστό ότι κανείς δεν θέλει να συμπαρασταθεί το ίδιο στον απολυμένο καθηγητή. Ενώ για τον σχολικό φύλακα ή την καθαρίστρια είναι έτοιμος να τους «ελεήσει»!

Έχουν να δουν πολλά ακόμα τα μάτια μας. Είναι άλλωστε σαφέστατες οι προθέσεις μιας κυβέρνησης που σπεύδει να  αποκηρύξει την αριστεία ως «ρετσινιά». Από την παιδεία φαίνεται πάντα ο δρόμος που θα πάρουν τα πράγματα…

protagon.gr

Limbo

Κέζα Λώρη 

Μια ακόμη μικρή παράταση, μια ακόμη μετάθεση της αγωνίας. Η χώρα στις 12 Μαΐου θα πρέπει αν καταβάλει 700 εκατομμύρια ευρώ στο ΔΝΤ ως δόση δανείου. Πέντε ημέρες αβεβαιότητας έρχονται να προστεθούν στα πέντε χρόνια αστάθειας. Ποιος μετρά πια τα χρέη και τις υποχρεώσεις; Ποιος φτιάχνει πινακάκια με ποσά, εκροές, εισροές και ημερομηνίες; Ακόμη και οι πιο επιμελείς από τους βουλευτές της αντιπολίτευσης έχουν αφεθεί στην ασάφεια. Βρισκόμαστε σε κατάσταση limbo, στο ενδιάμεσο μεταξύ παραδείσου και κόλασης εκεί που μετά θάνατον πηγαίνουν οι αβάπτιστοι, κατά τους Καθολικούς. Βρισκόμαστε σε ουδέτερη ζώνη.

Οι ειδήσεις μοιάζουν μεταχειρισμένες. Ο Τσίπρας έκανε κοινή δήλωση με τον Γιούνκερ. Στους θεσμούς ζητούν αλλαγές στο ασφαλιστικό. Πρέπει να καταβληθούν μισθοί δημοσίων υπαλλήλων. Μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει όλα μοιάζουν ειπωμένα και βιωμένα.

Ας μείνουμε λοιπόν στο καλό σενάριο, ότι δηλαδή η Ελλάδα παραμένει στην ευρωζώνη και της δανείζουν, κάποια δισεκατομμύρια. Του χρόνου τι θα γίνει; Πιθανότατα να βρισκόμαστε στην ίδια κατάσταση, να αναζητούμε έναν οιωνό για να βγάλουμε συμπεράσματα, να αναρωτιόμαστε εάν χαμογέλασε η Μέρκελ, εάν ήταν εγκάρδιος ο Ολάντ, εάν στις διαπραγματεύσεις υπήρχε «καλό κλίμα». Πιθανότατα να ξανακάνουμε τη συζήτηση σχετικά με τη φτώχεια των συνταξιούχων: ακόμη κι αν πάνε όλοι στα 300 ευρώ, δεν σώζεται η εθνική οικονομία.

Μέσα σε αυτό το κλίμα παρατεταμένης αβεβαιότητας, αναπτύσσεται ηττοπάθεια και διάθεση παραίτησης. Είναι χαρακτηριστική η άποψη νεοδημοκράτη βουλευτή, μέλους της προηγούμενης κυβέρνησης. «Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να καταστραφούμε, διαφορετικά θα σερνόμαστε για πολλά χρόνια ακόμη». Η άποψη διατυπώθηκε χωρίς ίχνος χαιρεκακίας, ως διαπίστωση στο αναγκαίο κακό. Κάπου εδώ μπαίνει ως υποσημείωση το θέμα της ανάπτυξης που δεν έρχεται, το όραμα των επενδυτών σε όνειρο θερινής νυκτός και όλα τα υπόλοιπα που έχει ειπωθεί και ξαναειπωθεί από τους πρωθυπουργούς της πενταετίας.

Τι θέλουμε να πούμε με όλα αυτά. Θέλουμε να πούμε όσα λέγαμε και πέρσι και πρόπερσι, πριν συνειδητοποιήσουμε ότι η κατάσταση limbo είναι άχρονη, έχει διάρκεια στο διηνεκές.

ΤΟ ΒΗΜΑ, γνωμες

Μαρία - Νεφέλη

από τη Συλλογή ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ (Οδυσσέας Ελύτης)

Αποσπάσματα

Η Μαρία Νεφέλη λέει:
Η ΝΕΦΕΛΗ
Μέρα τη μέρα ζω - που ξέρεις αύριο τι ξημερώνει.
Το 'να μου χέρι τσαλακώνει τα λεφτά και τ' άλλο μου τα ισιώνει
Βλέπεις χρειάζονται όπλα να μιλάν στα χρόνια μας τα χαώδη
και να 'μαστε και σύμφωνοι με τα λεγόμενα «εθνικά ιδεώδη».
Τι με κοιτάς εσύ γραφιά που δεν εντύθηκες ποτέ στρατιώτης
η τέχνη του να βγάζεις χρήματα είναι κι αυτή μία πολεμική ιδιότης
Δεν πα' να ξενυχτάς- να γράφεις χιλιάδες πικρούς στίχους
ή να γεμίζεις με συνθήματα επαναστατικά τους τοίχους
Οι άλλοι πάντα θα σε βλέπουν σαν έναν διανοούμενο
και μόνο εγώ που σ' αγαπώ: στα όνειρά μου μέσα έναν κρατούμενο.

Έτσι που αν στ' αλήθεια ο έρωτας είναι καταπώς λεν «κοινός διαιρέτης»
εγώ θα πρέπει να 'μαι η Μαρία Νεφέλη κι εσύ φευ ο Νεφεληγερέτης. 

Χαράξου κάπου με οποιονδήποτε τρόπο και μετά πάλι σβήσου με γενναιοδωρία.

Και ο Αντιφωνητής:
Ο ΝΕΦΕΛΗΓΕΡΕΤΗΣ
Α τι ωραία να 'σαι νεφεληγερέτης
να γράφεις σαν τον Όμηρο εποποιίες στα παλιά παπούτσια σου
να μη σε νοιάζει αν αρέσεις η όχι τίποτε

Απερίσπαστος νέμεσαι την αντιδημοτικότητα
έτσι· με γενναιοδωρία· σαν να διαθέτεις
νομισματοκοπείο και να το κλείνεις
ν' απολύεις όλο το προσωπικό
να κρατάς μια φτώχεια που δεν την έχει άλλος κανείς
εντελώς δική σου.
Την ώρα που μες στα γραφεία τους απεγνωσμένα
κρεμασμένοι απ' τα τηλέφωνά τους
παλεύουν για 'να τίποτα οι χοντράνθρωποι
ανεβαίνεις εσύ μέσα στον Έρωτα
καταμουντζουρωμένος αλλ' ευκίνητος
σαν καπνοδοχοκαθαριστής
κατεβαίνεις απ' τον Έρωτα έτοιμος να ιδρύσεις
μια δική σου λευκή παραλία
χωρίς λεφτά
γδύνεσαι όπως γδύνονται όσοι νογούν τ' αστέρια
και μ' οργιές μεγάλες ανοίγεσαι να κλάψεις ελεύθερα... 

Είναι διγαμία ν' αγαπάς και να ονειρεύεσαι.

Η Μαρία Νεφέλη λέει:
Όσο υπάρχουνε Αχαιοί θα υπάρχει μία ωραία Ελένη
και ας είναι αλλού το χέρι αλλού ο λαιμός
Κάθε καιρός κι ο Τρωικός του πόλεμος.
Μακριά μέσα στ' απώτατα βάθη του Αμνού
ο πόλεμος συνεχίζεται.

Και ο Αντιφωνητής:
άλλοι με τις κοινωνικές τους θεωρίες
πολλοί κραδαίνοντας απλώς λουλούδια
Κάθε καιρός κι η Ελένη του.
Από τον στοχασμό σου πήζει ο ήλιος μες στο ρόδι κι ευφραίνεται.

από τη Συλλογή ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ (Οδυσσέας Ελύτης)

Η Μαρία Νεφέλη λέει:
Αλλού είναι ο θάνατος.
Κεραυνός οιακίζει.
Εσείς άνθρωποι θα χαθείτε
το χτένι μες στο χέρι σας θ' ακινητήσει ένα πρωί στον αέρα
κι ο καθρέφτης θα δείξει την υποδόρια υφή
των ιστών όπου ο χρόνος
όπως έντομο σε απελπισία παγιδεύτηκε.
Αλλού είναι ο θάνατος.
Μη μ' αφήνετε να τρέξω γιατί θα χαθώ.
Δεν μου δόθηκε η χάρη να κλάψω αλλά φοβάμαι.

Δεν έχω συγγενείς
απ' όλη μου τη ζωή
προσπάθησα να φτιάξω μια πετρώδη νεότητα.
Γέμισα τον έρωτα σταυρούς.
Η Λύπη ομορφαίνει
επειδή της μοιάζουμε.

Και ο Αντιφωνητής:
και γαλάζια στον ύπνο των νηπίων·
Ίρις Μαρία Νεφέλη
με το νυχτικό στον άνεμο
ιπταμένη και αποκοιμισμένη
σαν σε πίνακα της Leonora Finni
χρυσαλλίδα του ύπνου μου.
Tra un fioro colto e l' altro donato
l' imesprimibile nulla.
Είσαι ωραία σαν φυσικό φαινόμενο
σ' ό,τι μέσα σου οδηγεί στο χέλι και στον αγριόγατο·
είσαι η νεροποντή μέσα στις πολυκατοικίες
η θεόπεμπτη διακοπή του ρεύματος·
η αστρολογία θα προσέξει το κρεβάτι σου
και θα στηρίξει τα προγνωστικά της στην απελπισία σου·
είσαι ωραία σαν απελπισία
σαν τη ζωγραφική που απεχθάνονται οι αστοί
και θα την αγοράσουν μεθαύριο με δισεκατομμύρια
Ίρις Μαρία Νεφέλη
με τη γοητεία του πισινού σου όταν
καθίζει ξάφνου ανύποπτα πάνω σ' ένα ξυράφι.
Ο τρομοκράτης
είναι ο άξεστος των θαυμάτων.

από τη Συλλογή ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ (Οδυσσέας Ελύτης)

Ψαρεύοντας έρχεται η θάλασσα
κι είναι στη μυρωδιά της μέσα που το ψάρι αστράφτει
μάταια μην ψάχνεις
Κάπου ανάμεσα Τρίτη και Τετάρτη
πρέπει να παράπεσε η αληθινή σου μέρα.
Υπερούσιος πας ενώ πάνω από το κεφάλι σου
απλώνεται ο βυθός με τα χρωματιστά του βότσαλα σαν άστρα.
Ω μουσική ω Κυριακή συννεφιασμένη

Και ο Αντιφωνητής:
εωσότου η μαύρη θάλασσα φανεί
κι επάνω της ανάψουν σαν βεγγαλικά τα τρία μου άστρα!

Όλα μία σταγόνα
ομορφιάς τρεμάμενη στα τσίνορα·
μία λύπη διάφανη σαν ¶θως κρεμάμενος από τον ουρανό
με απέραντη ορατότητα
όπου τα πάντα γίνονται ξεγίνονται
γονατίζει ο Χάρος και ξανασηκώνεται πιο δυνατός
και πάλι πέφτει ανίσχυρος βυθίζεται στα βάραθρα.
Μόνη της η σταγόνα σθεναρή πάνω απ' τα βάραθρα. 

Στο χωριό της γλώσσας μου τη Λύπη τηνε λένε Λάμπουσα.

Δέκα πράγματα που μπορεί να μην ξέρετε για τον Ίαν Κέρτις

Θέλοντας να αποδώσουμε τον ελάχιστο φόρο τιμής στον σπουδαίο Ίαν Κέρτις και το συγκρότημα των Τζόι Ντιβίζιον που εξακολουθεί να παραμένει αναντικατάστατο, να εμπνέει και να «μεγαλώνει» γενιές και γενιές, δημοσιεύουμε κάποια έργα τέχνης και γκράφιτι για τους Τζόι Ντιβίζιον ή τον Κέρτις, και μερικές πληροφορίες που μπορεί να μην ξέρετε για τον αγαπημένο μας ποιητή, χορευτή, μουσικό, καλλιτέχνη…

 1. Ο Ίαν ήθελε να βρεθεί στη «σκηνή» από πολύ μικρός και είχε αποφασίσει να γίνει κασκαντέρ…δανείστηκε λοιπόν από κάτι παιδιά της γειτονιάς ενα κράνος και πήδηξε από την ταράτσα ενός γκαράζ. Αυτή ήταν η πρώτη και η τελευταία του φορά σαν κασκαντέρ, αφού έφυγε από εκεί τραυματισμένος και με πολλές μελανιές.

2. Παρά τη σχετική επιτυχία του «Unknown Pleasures» ο Ίαν Κέρτις δεν είχε ποτέ αρκετά χρήματα. Πολλές φορές καθόταν στο στούντιο μετά την ηχογράφηση, και καθάριζε το κτίριο  για να βγάζει κάτι έξτρα.

3. Ο Ian είχε εμμονή με τη μουσική ως έφηβος, αλλά δεν είχε  την οικονομική άνεση να μπορεί να αγοράζει τα άλμπουμ που ήθελε, καθώς και τα τσιγάρα και τα ποτά του, έτσι συχνά πήγαινε στην εσωτερική αγορά στο κέντρο της πόλης Μάκλσφιλντ και έκλεβε δίσκους, βάζοντας τους κάτω από ένα μεγάλο γκρι παλτό.

4.Το «she’s lost control» γράφτηκε για ένα κορίτσι με επιληψία, που συναντούσε συχνά ο Ίαν Κέρτις στο γραφείο ευρέσεως εργασίας. Μια μέρα, απλά σταμάτησε να πηγαίνει. Ο Ίαν ήλπιζε πως είχε βρει κάποια δουλειά, αλλά αργότερα έμαθε πως είχε πεθάνει.

5. Ως έφηβος, έπρεπε να παρέχει «κοινωνικές υπηρεσίες» στους ηλικιωμένους ως μέρος του σχολικού προγράμματος. Μην χάνοντας την ευκαιρία, ο Ίαν έκλεβε τα χάπια που είχαν οι ηλικιωμένοι στα ντουλάπια τους και τα έπινε με τους φίλους του. Μια φορά αναγκάστηκε να πάει στο νοσοκομείο για πλύση στομάχου, από υπερβολική δόση.

6. Ο Ίαν είχε γράψει ένα προσβλητικό γράμμα στον Τόνι Ουίλσον προβοκάροντάς τον για να καλέσει τους Τζόι Ντιβίζιον στην εκπομπή του. Του έδωσε το γράμμα, όπου τον αποκαλούσε μπάσταρδο που δεν τους έχει δώσει τηλεοπτικό χρόνο να παίξουν τα κομμάτια τους. Τελικά το γράμμα έφερε αποτέλεσμα, καθώς ο Τόνι μετά το συμβάν τους κάλεσε 2 φορές, μία για το «shadowplay» και αργότερα για το «she’s lost control».

 

7. Ο Ιαν έπασχε από μια αλλερική αντίδραση στο φως του ήλιου. Αν καθόταν στον ήλιο για πάνω από λίγη ώρα, τα χέρια του και το πρόσωπο θα γίνονταν κατά κόκκινα και θα πρήζονταν πολύ.

8. Ενα βράδι σε λάιβ, ο Ιαν Κέρτις έβγαλε το ξύλο από το πάτωμα της σκηνής και το πέταξε στο κοινό. Μετά. έσπασε ενα ποτήρι μπύρας στη σκηνή, και άρχισε να κυλιέται στα σπασμένα γυαλιά, κόβοντας τον εαυτό του σε πολλά σημεία του σώματός του.

 

9. Το πρώτο «ονομα» των Τζόι Ντιβίζιον ήταν «Warsaw» (Βαρσοβία), ένα όνομα που πήραν από το κομμάτι «Warsawa» από το άλμπουμ «Low» του Ντέιβιντ Μπάουι. Το πρώτο λάιβ της μπάντας ήταν στις 29 Μαίου 1977 στο Electric Circus, σε μια συναυλία που έπαιζαν και η Buzzcocks.

10.  Κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων, ο Ιαν Κέρτις άκουγε μια φωρά το κομμάτι πριν μπει στο στούντιο να «γράψει» τη φωνή του, που πάντα έβγαινε σε μια λήψη. Είχε πάνω του χαρτί με τους στίχους, αλλά ήθελε να ηχογραφεί με σβηστά φώτα, κι έτσι ό,τι έλεγε ήταν από μνήμη…

Hit&Run

Γιατί το Μαξίμου στέλνει σήμα εμπλοκής και δημοψηφίσματος

«Επενδύει στη ρήξη για να πάρει το συμβιβασμό» εξηγούν στο TVXS μεταφέροντας αμήχανα την αμήχανη προσπάθεια του Μαξίμου να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Γιατί, για να «επενδύεις στη ρήξη» πρέπει να ισχύουν δύο προαπαιτούμενα: να έχεις προετοιμαστεί για τη ρήξη ως κυβέρνηση και ως κρατικός μηχανισμός και να έχεις προετοιμάσει την κοινωνία για τις συνέπειες της ρήξης. Αν δεν ισχύει ούτε το ένα ούτε το άλλο (και εδώ 100% δεν ισχύουν) τότε υπάρχει σύγχυση ανάμεσα στην πολιτική τόλμη και τον τυχοδιωκτισμό.

Γιατί μετά τη ρήξη, όταν η αδύναμη Ελλάδα (καρκινοπαθείς, νεφροπαθείς, ΑΜΕΑ, ψυχικά πάσχοντες, φτωχά και άνεργα στρώματα των πόλεων κλπ) θα έχει υποστεί μια εκατόμβη ασύλληπτη σε έκταση, όλη η Ευρώπη θα σπεύσει να βοηθήσει – ίσως αλλάξει και το πολιτικό κλίμα, υπό την πίεση της Ευρωπαϊκής κοινής γνώμης. Αλλά θα είναι αργά, για πολλούς. Προφανώς, θα είναι αργά και για τον ίδιο τον Τσίπρα, ο οποίος ενσαρκώνει τη μοναδική, έστω και ασαφή αυτή τη στιγμή, ελπίδα να βγει η χώρα από το αδιέξοδο με όρους Δημοκρατίας και προστασίας όσων Ελλήνων κινδυνεύουν με πραγματική καταστροφή.

Η τακτική, ψύχραιμη και συντεταγμένη υποχώρηση τώρα, η οποία θα αποφύγει τα χειρότερα για τη χώρα και τον ελληνικό λαό και θα διατηρήσει την ελπίδα για πραγματική επιστροφή στην κανονικότητα,  απαιτεί  πολιτικό θάρρος και ηγετική δύναμη. Από την καλύβα ψηλά στο βουνό ενθαρρύνουμε τον πρωθυπουργό να ακούσει πιο προσεκτικά τους πολίτες που τον στηρίζουν και να αγνοήσει τους ιδεοληπτικούς κομματικούς, που έδειξαν ήδη πόσο περιορισμένα είναι τα όριά τους.

TVXS – TV Χωρίς Σύνορα.

«Δεν θα γίνουμε τα γκαρσόνια της Δύσης» -Κύριε Βούτση όχι το ίδιο έγκλημα 35 χρόνια μετά!

Κύριε υπουργέ, με το θάρρος του νέου Αριστερού που πριν από σαράντα χρόνια σάς είχα καθοδήγηση στον Ρήγα Φεραίο και στο ΚΚΕ Εσωτερικού και με την ιδιότητα ενός επιχειρηματία που αγωνίζεται ατομικά αλλά και συλλογικά για την βελτίωση του Τουρισμού της χώρας, θα ήθελα να σας ενημερώσω για κάποια πράγματα που ίσως θα μπορούσαν να είναι χρήσιμα για σας, για την  νέα κυβέρνηση,  αλλά κυρίως για τη χώρα μας.
Όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου την εποχή του 80 συνθηματολογούσε με το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο» και είπε το απαράδεκτο ακόμα και για εκείνη την εποχή «Δεν θα γίνουμε τα γκαρσόνια της Δύσης» οι καιροί ήταν διαφορετικοί.
Ο Τουρισμός ήταν διαφορετικός. Ήταν το αποτέλεσμα του Τουρισμού της χούντας, ένας Τουρισμός μαζικός που αναπτύχθηκε άναρχα καθοδηγούμενος από τους μαζικούς τουριστικούς πράκτορες και είχε σαν επίκεντρο τα 3 S, (Sun, Sea, Sex).
Τα χρόνια πέρασαν και σήμερα ο ελληνικός Τουρισμός παρ’ ότι έχασε πολλές ευκαιρίες, την τελευταία πενταετία, την πενταετία της κρίσης, αυξήθηκε κατά 35% (τη στιγμή που το ΑΕΠ την αντίστοιχη περίοδο είχε μια συρρίκνωση 25%) συμβάλλοντας  στο 18% του ΑΕΠ και το κυριότερο, το εθνικό αυτό προϊόν έχει μια διασπορά  σ’ όλη την επικράτεια, ακόμα και σε μέρη που δεν είναι πρόσφορα για καμία οικονομική δραστηριότητα στις μέρες μας.
Προφανώς δεν έχουμε τον Τουρισμό που όλοι θα επιθυμούσαμε, έναν Τουρισμό που θα μπορούσε ν’ αξιοποιήσει όλη την Πολιτιστική μας κληρονομιά και θα λειτουργήσει με όρους αειφορίας, αλλά στο χέρι μας είναι τον κατευθύνουμε κατά εκεί.
Ο παγκόσμιος τουρισμός τα τελευταία χρόνια χαρακτηρίζεται από δύο κυρίαρχες τάσεις. Η μία είναι η τάση συγκέντρωσης του οργανωμένου τουρισμού σε όλο και λιγότερες εταιρείες που αναπτύσσονται στη βάση του χαμηλότερου κόστους διακοπών, και απ’ την άλλη, στην ανάπτυξη των χρηστών του διαδικτύου που εντοπίζουν μόνοι τους τον επιθυμητό τους προορισμό. Οι ψαγμένοι αυτοί περιηγητές έχουν αρκετά χρήματα, αλλά παράλληλα έχουν ευαισθησίες σχετικά με το περιβάλλον, τους τοπικούς πολιτισμούς και την πολυπολιτισμικότητα.
Γοητεύονται από τις πολιτιστικές κληρονομιές, τις τοπικές γαστρονομίες, τη συναναστροφή με τους ανθρώπους της χώρας που επισκέπτονται, και απεχθάνονται τον εγκλεισμό στα άσυλα των all inclussive ξενοδοχείων. Είναι οι άνθρωποι που ψάχνουν το «δαίμονα» του τόπου, την πολιτιστική του ταυτότητα, την ουσία πίσω από τις φευγαλέες εικόνες και τα τουριστικά κλισέ,.
Ο Τουρισμός αυτός απαιτεί μια συνεργασία αγροδιατροφικής παραγωγής και γαστρονομίας, πολιτισμού και τουρισμού, διασυνδέοντας ξενοδοχεία και εστιατόρια με παραγωγούς τοπικών προϊόντων, προορισμούς κρουαζιέρας, επιχειρήσεις θεματικού τουρισμού, πολιτιστικούς και εκπαιδευτικούς φορείς και επιχειρήσεις.
Τόποι – Τοπία – Καλλιέργειες - Αγροτικός τομέας – Γαστρονομία – Πολιτισμός -Τουρισμός  θα μπορούσαν να είναι οι κρίκοι μιας αλυσίδας που θα αποτελέσει έναν από τους βασικούς πυλώνες ανάπτυξης της χώρας.
Πάρα πολλές πρωτοβουλίες γίνονται σ’όλη Ελλάδα προς αυτήν την κατεύθυνση, είτε από επιχειρήσεις, είτε από κλαδικούς φορείς, είτε από την τοπική αυτοδιοίκηση με ελπιδοφόρα έως εξαιρετικά αποτελέσματα.
Κύριε Υπουργέ, με το “Δεν θα γίνουμε τα γκαρσόνια της Δύσης” είναι σαν να ακυρώνετε και να ισοπεδώνετε όλες αυτές τις προσπάθειες.
Αγαπητέ υπουργέ, πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί ένας εκπαιδευμένος σερβιτόρος από σχολή, με δύο ξένες γλώσσες, με γνώσεις γαστρονομίας, γνώσεις για τα διατροφικά προϊόντα της χώρας (τρόφιμα ή κρασιά), να μην αντιμετωπίζεται με την ίδια εκτίμηση που απολαμβάνουν άλλοι εργαζόμενοι στη χώρα μας.
Μήπως επειδή ισχύει ακόμη η ανάλυση της αριστεράς εκείνης της εποχής που έβλεπε τον τουρισμό εχθρικά και απαξιωτικά, γιατί «ο τουρισμός δεν δημιουργεί μαζικό προλεταριάτο, οι εργαζόμενοι είναι διάσπαρτοι κι έτσι δεν προσφέρεται για συνδικαλισμό,  άρα δεν είναι φορέας επανάστασης»;
Κύριε υπουργέ, συμφιλιωθείτε με τον Τουρισμό, με τον Πολιτισμό, με την Πραγματικότητα.  Βρισκόμαστε πλέον στο 2015, και η σύγχρονη Αριστερά πρέπει να εφευρίσκει νέα συνθήματα που να δίνουν λύσεις στα προβλήματα του τώρα και προοπτικές στις ανάγκες του μέλλοντος.
Μακριά από απλουστευτικούς αφορισμούς και από μπαγιάτικα στερεότυπα συνθήματα, ας αντιμετωπίσουμε  επιτέλους τον Τουρισμό με την προσοχή που του αξίζει, ώστε να τον οδηγήσουμε σε δρόμους που να εξασφαλίζουν μια αειφόρο ανάπτυξη, απασχόληση που έχει τόσο ανάγκη ο τόπος και μια νέα νοημαδότηση  των  αξιών της κοινωνίας μας.
*Ο Γιώργος Πίττας είναι ξενοδόχος - συγγραφέας  

iefimerida