«Οι ελαφροί ας με λέγουν ελαφρόν»

Τα γυαλιά του Καβάφη (φωτό: Γ. Τσακνιάς, 2003)

—της Ελένης Κεχαγιόγλου—

dimartblog.com

Ο Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗΣ (29 Απριλίου 1863-29 Απριλίου 1933) είχε ρυθμίσει, λένε οι μαρτυρίες, την τακτοποιημένη καθημερινότητά του με αδιασάλευτη ρουτίνα (ακόμη και στις πιο κρυφές πτυχές της). Φαντάζει, λοιπόν, ταιριαστό στην ιδιοσυγκρασία του το γεγονός ότι ο θάνατός του συνέπεσε με την ημέρα των εβδομηκοστών γενεθλίων του, και μάλιστα στην ίδια πόλη, την Αλεξάνδρεια — προσθέτοντας, έτσι, άλλο ένα γοητευτικό στοιχείο στην υστεροφημία του.

Ο ποιητής που βαθιά ποθούσε την αναγνώριση της καλλιτεχνικής του αξίας, που το όνομά του στον πρώιμο 20ό αιώνα έγινε αντικείμενο χλευασμού από ισχυρούς λογοτεχνικούς κύκλους, όσο κι αν, τρία χρόνια προτού πεθάνει, έγραφε το «Αυτοεγκώμιον» —«Ο Καβάφης είναι ποιητής υπερμοντέρνος, ποιητής των μελλουσών γενεών» (βλ. Μιχάλης Πιερίδης (επιμ.) Καβάφη Κ.Π. Ανέκδοτα πεζά κείμενα, Αθήναι 1963)—, μάλλον δύσκολα θα φανταζόταν ότι έμελλε να γίνει ένας από τους σημαντικότερους ποιητές (όχι μόνο της ελληνικής παροικίας της Αιγύπτου, όπου μάλλον περιορίζονταν οι προσδοκίες του εν ζωή) αλλά της Ευρώπης, ότι θα μεταφραζόταν από αξιόλογους ομοτέχνους του σε 20 και πλέον γλώσσες, ότι θα γινόταν αντικείμενο πλήθους μελετών σε όλο τον κόσμο και θα επηρέαζε την ποίηση παγκοσμίως.

Εξάλλου, ήταν, λέγεται, άνθρωπος μάλλον δειλός, όπως προσιδιάζει στον μικρότερο γιο μιας οικογένειας με εννιά παιδιά, για τον οποίο ο θάνατος του πατέρα στα επτά του χρόνια, και η συνακόλουθη καταστροφή του οικογενειακού εμπορικού οίκου, σήμανε την οριστική αλλαγή του στάτους της φαναριώτικης οικογένειάς του, άρα και το δικό του. Από τα εννιά έως τα δεκαπέντε του χρόνια θα ζήσει με την οικογένειά του στο Λίβερπουλ και στο Λονδίνο· έκτοτε, σταθερή θα τον ακολουθήσει η συνήθεια να γράφει στα αγγλικά (στη μη μητρική γλώσσα, που εξασφαλίζει συναισθηματική απόσταση) ορισμένες σκέψεις του, κυρίως αναφορικά με τον εαυτό του.Τα επόμενα τρία χρόνια θα ζήσει στην Αλεξάνδρεια όπου θα χάνεται με τις ώρες στις βιβλιοθήκες.

Στην Κωνσταντινούπολη, στην οποία θα οδηγήσουν την οικογένεια οι φουρτούνες της ιστορίας από το 1882 (βομβαρδισμός της Αλεξάνδρειας από τον αγγλικό στόλο) έως το 1885, θα «εκδηλωθεί η ομοφυλοφιλία του» σύμφωνα με τη μαρτυρία της δημοσιογράφου Ρίκας Σεγκοπούλου, που μαζί με τον άντρα της συγκατοίκησε με τον Καβάφη στην Αλεξάνδρεια την τελευταία περίοδο της ζωής του και στην οποία ο ποιητής εμπιστεύθηκε τις προσωπικές σημειώσεις του καθώς και την επιμέλεια των απάντων του — με αποτέλεσμα την πρώτη συγκεντρωτική έκδοση του 1935. Η μαρτυρία της Σεγκοπούλου, με την αμήχανη χρήση του ρήματος («εκδηλώθηκε»), αναφέρεται αδιαλείπτως σε όλα τα βιογραφικά σημειώματα του ποιητή… Σε κάθε περίπτωση, το τίμημα υπήρξε βαρύ· στα τέλη του 19ου αιώνα, στην επαρχία του δυτικού κόσμου, το διαφορετικό δεν έχαιρε ασφαλώς ανοχής. Την ίδια, πάντως, περίοδο ο εικοσάχρονος Καβάφης θα γράψει, τυχαία ή όχι, τα πρώτα του ποιητικά και πεζά κείμενα, στο κλίμα του φαναριώτικου ρομαντισμού· δεν θα αποτολμήσει να δημοσιεύσει παρά μόνο το 1886, όταν, πίσω στην Αλεξάνδρεια και πάλι, θα εργάζεται πλέον στο Χρηματιστήριο Βάμβακος. Το 1892, τη χρονιά που προσλαμβάνεται ως γραφέας στην Υπηρεσία Αρδεύσεως (όπου και θα παραμείνει άλλα 30 χρόνια, έως το 1922, χρονιά που θα έχει τον βαθμό του υποτμηματάρχη) θα εκδώσει και το ποίημά του «Κτίσται», το πρώτο του μονόφυλλο. Έκτοτε, θα εφαρμόσει σε όλη του τη ζωή την ίδια εκδοτική πρακτική: δεν θα τυπώσει ποτέ βιβλίο· θα μοιράζει ο ίδιος επιλεκτικά, σε φίλους, γνωστούς και ανθρώπους των γραμμάτων, τα έργα του, κάποτε μάλιστα συμπληρώνοντας με χειρόγραφα ποιήματα τα τυπωμένα του φυλλάδια. Το 1904 θα προχωρήσει στην έκδοση ενός τεύχους με επιλεγμένα ποιήματα, και από το 1912 (την εποχή της ποιητικής ωριμότητάς του) θα αρχίσει να συγκεντρώνει τα ποιήματά του σε φυλλάδια θεματικά. Σύμφωνα με τον ίδιο, τα ποιήματά του διακρίνονται σε: φιλοσοφικά, ηδονικά και ιστορικά.

Χειρόγραφο του Καβάφη (Συλλογή Χαριτάτου)

Η κριτική αμφιθυμία στην υποδοχή των καβαφικών ποιημάτων θα βαδίσει παράλληλα με την εδραίωση της φήμης του τα επόμενα χρόνια. Στο σπίτι του στην Αλεξάνδρεια, σε έναν λαϊκό δρόμο με πορνεία, στην οδό Λέψιους, ο ποιητής θα υποδεχτεί πνευματικές φυσιογνωμίες που επιθυμούν να τον γνωρίσουν, όπως τον ηγέτη του φουτουρισμού Μαρινέτι, τον Νίκο Καζαντζάκη, τον Κώστα Ουράνη και τον Άγγλο μυθιστοριογράφο Ε.Μ. Φόρστερ που πρώτος,το 1919, θα φέρει το αγγλόφωνο κοινό σε επαφή με το καβαφικό έργο.

Ο θαυμασμός του Φόρστερ ωστόσο διόλου δεν πτόησε τον Φώτο Πολίτη που χαρακτήρισε την ποίηση του Καβάφη «αρλούμπαν», τον Ψυχάρη που αποκαλούσε τον ποιητή «Καραγκιόζη της Δημοτικής», τον Παλαμά που αρνιόταν να του αποδώσει την ιδιότητα «ποιητής» και του καταλόγιζε «αφρόντιστη πεζή αμορφία της λαλουμένης», τον Θεοτοκά που έλεγε ότι «ένας οποιοσδήποτε Γιαγκούλας των ελληνικών βουνών τον ενδιαφέρει πολύ περισσότερο», ούτε τον Π. Βλαστό που τον χαρακτήριζε «βυζαντινό βουρκόλακα» [βλ. Ρένος, Ήρκος και Στάντης Αποστολίδης (επιμ.), Κ.Π. Καβάφης, Άπαντα τα δημοσιευμένα ποιήματα]. Τέτοιες λοιδωρίες άκουγε ο Καβάφης από την Ελλάδα όπου, τουλάχιστον, είχε τη συμπαράσταση του Λαπαθιώτη, του Μαλακάση, του Νιρβάνα, του Γρυπάρη και του Πορφύρα, καθώς, βέβαια, και του Γρηγορίου Ξενόπουλου που τον πρωτοσύστησε στο αθηναϊκό κοινό με άρθρο του στα Παναθήναια το 1903.

Ο Κωνσταντίνος Καβάφης —ήσυχος υπάλληλος το πρωί, τα απογεύματα γινόταν αφοσιωμένος αναγνώστης, με τη συνήθεια να σημειώνει τα σχόλιά του στα βιβλία του— ήταν άνθρωπος μοναχικός και οι λίγες συναναστροφές του περιορίζονταν κυρίως στους θαυμαστές του έργου του. Είχε τη συνήθεια να ρίχνει επάνω στους επισκέπτες του το φως, και ο ίδιος να μένει στη σκιά. Αγαπούσε τις γάτες, τους πολύτιμους λίθους και τα σπάνια μύρα. Τα βράδια κυκλοφορούσε σε κακόφημους δρόμους και ύποπτα καφενεία, σε φτηνά δωμάτια, αναζητώντας την ηδονή. Στο τέλος της ζωής του, ύστερα από εγχείριση στην Αθήνα για καρκίνο του λάρυγγα, έχασε τη φωνή του, επικοινωνούσε με σημειώματα.

Η ποιητική φωνή του, όμως, επιβεβαίωσε το «Αυτοεγκώμιόν» του: «Σπάνιοι ποιηταί σαν τον Καβάφη, θα καταλάβουν πρωτεύουσα θέση σ’ ένα κόσμο που θα σκέπτεται περισσότερον παρά σήμερα». Όντως, η ανάγνωσή του υπερέβη τη στενή πρόσληψή του ως «ερωτικού» ποιητή ή την πολιτική του ανάγνωση που πρότεινε ο Τσίρκας. Το σώμα των 154 επίσημων ποιημάτων του αποκαταστάθηκε φιλολογικά μόλις τη δεκαετία του 1960, από την έκδοση του «Ίκαρου» σε επιμέλεια Γ.Π. Σαββίδη.

Ο Κ.Π. Καβάφης που έγραφε, ξανάγραφε και διαρκώς διόρθωνε τα ποιήματά του (κάτι στο οποίο είναι ευεπίφορα τα ποιήματα αλλά όχι η ζωή), σε πείσμα των συγκαιρινών του παραναγνώσεων, υπερέβη τα όρια της εποχής του και τον ορίζοντα προσδοκιών της, με το ιδιότυπο, πολύ χαρακτηριστικό, ύφος του, στο οποίο το εργαλείο της ειρωνείας ανάγεται σε υψηλή τέχνη και η γλώσσα γλεντάει χωρίς όρια, από την ακραιφνή καθαρεύουσα έως τη δημοτική, με συμπύκνωση του νοήματος και απουσία κάθε εύκολου λυρισμού. Και σαν να ακούγεται να λέει:
Οι ελαφροί ας με λέγουν ελαφρόν.
Στα σοβαρά πράγματα ήμουν πάντοτε
επιμελέστατος.
(Από το «Βυζαντινός άρχων, εξόριστος, στιχουργών»)


Ο Μπέρτολτ Mπρεχτ το 1953 έγραψε και δημοσίευσε ένα ποίημα που ολοφάνερα συνομιλεί με τους καβαφικούς «Tρώες»:

ΔIABAZONTAΣ ENAN OΨIMO EΛΛHNA ΠOIHTH
Στες μέρες όπου η πτώσις των ήταν βεβαία
—στα τείχη επάνω είχεν ήδη αρχίσει ο θρήνος—
κομμάτι κατόρθωσαν οι Tρώες να μπαλώσουν, κομμάτι
τες τριπλές ξύλινες πύλες, κομμάτι.
Kαι άρχισαν να έχουν θάρρος και καλές ελπίδες. 
Ώστε και οι Tρώες, λοιπόν.

(Μετάφραση: Γ.Π. Σαββίδης)

Και οι «Τρώες» του Καβάφη:
Είν’ η προσπάθειές μας, των συφοριασμένων·
είν’ η προσπάθειές μας σαν των Τρώων.
Κομμάτι κατορθώνουμε· κομμάτι
παίρνουμ’ επάνω μας· κι αρχίζουμε
νάχουμε θάρρος και καλές ελπίδες. 
Μα πάντα κάτι βγαίνει και μας σταματά.
Ο Aχιλλεύς στην τάφρον εμπροστά μας
βγαίνει και με φωνές μεγάλες μάς τρομάζει.— 
Είν’ η προσπάθειές μας σαν των Τρώων.
Θαρρούμε πως με απόφασι και τόλμη
θ’ αλλάξουμε της τύχης την καταφορά,
κ’ έξω στεκόμεθα ν’ αγωνισθούμε. 
Aλλ’ όταν η μεγάλη κρίσις έλθει,
η τόλμη κι η απόφασίς μας χάνονται·
ταράττεται η ψυχή μας, παραλύει·
κι ολόγυρα απ’ τα τείχη τρέχουμε
ζητώντας να γλυτώσουμε με την φυγή. 
Όμως η πτώσις μας είναι βεβαία. Επάνω,
στα τείχη, άρχισεν ήδη ο θρήνος.
Των ημερών μας αναμνήσεις κλαιν κ’ αισθήματα.
Πικρά για μας ο Πρίαμος κ’ η Εκάβη κλαίνε.

Πολιτικοί και πολίτες σε Ελλάδα και Ευρώπη

O φαύλος κύκλος αυτό-εξαπάτησης και πως θα ξεφύγουμε από αυτόν

Πάσχος Κώστας

Έχουμε συνηθίσει να λέμε ότι η κατάσταση στη χώρα μας είναι από δύσκολη έως οριακή και δεν πάει άλλο.


Έχουμε υπεραναλύσει το τι μας έφερε σε αυτή τη κατάσταση.
Εκείνο που δεν έχουμε μπορέσει να κάνουμε όλα αυτά τα χρόνια είναι πρώτο, να δούμε πέρα από τη μύτη μας (να αναζητήσουμε δηλαδή μια μακροπρόθεσμη λύση), δεύτερο να κοιτάξουμε τι γίνεται γύρω μας (ποια είναι η πραγματική κατάσταση που επικρατεί σε ολόκληρη την Ευρώπη) και τρίτο -και κυριότερο- να απαιτήσουμε ως πολίτες από τους πολιτικούς μας μια συνολική συνεννόηση και αντί για υποσχέσεις με ακραίες δόσεις λαϊκισμού, να εισπράξουμε επιτέλους ένα ρεαλιστικό σχέδιο για την επόμενη μέρα.

Η ευθύνη για αυτό που λέμε ‘κρίση’ δεν είναι χαρακτηριστικό της ελληνικής, μόνο. πολιτικής σκηνής αλλά μια συλλογική πραγματικότητα που φέρνει την Ευρώπη ολόκληρη αντιμέτωπη με τα αδιέξοδά της. Και πως να μην είναι έτσι όταν έχουμε λησμονήσει συνολικά και συλλογικά όλα εκείνα που μέχρι πρότινος μας έκαναν υπερήφανους ως Ευρωπαίους. 

Εγκλωβιζόμαστε τα τελευταία χρόνια σε ψευδή αδιέξοδα, προβαίνουμε σε τέτοιες πολιτικές επιλογές που από μόνες τους εκφράζουν ανασφάλεια, έλλειψη εμπιστοσύνης και εσωστρέφεια.
Επιλογές, που νομοτελειακά θα επιβεβαιώσουν τους χειρότερους φόβους μας στο μέλλον εάν συνεχίσουμε έτσι.

Η ανυπαρξία ενός συλλογικού ευρωπαϊκού ρεαλιστικού οράματος πολιτικής έχει δημιουργήσει ένα κενό το οποίο έχει οδηγήσει τους πολίτες όλων των χωρών να αισθάνονται ότι πρέπει να κινηθούν σε λογικές κοντόφθαλμης αντίδρασης, εκδίκησης τιμωρίας ως νομιμοποιημένες πολιτικές επιλογές.
Γι’ αυτό δυστυχώς έχουμε αποτελέσματα, όπως αυτό, των τελευταίων εκλογών της Αυστρίας.

Η πολυδιάσπαση και η προσπάθεια συγκάλυψης των βασικών χαρακτηριστικών της ταυτότητας κάθε λαού (γλώσσα, θρησκεία, εθνική ταυτότητα και πολιτισμική κληρονομιά) έχει παραφθαρεί και από πλούτος της Ευρώπης, γίνεται, μέρα με τη μέρα, αντικείμενο αντεκδίκησης και επιβολής ανωτερότητας του ενός πάνω στο άλλον.

Έχει γίνει όχημα διαίρεσης και αφορμής διαχωρισμού και σύγκρουσης με το ‘άλλο’, το διαφορετικό.
Για παράδειγμα, η διαφορετικότητα των θρησκευτικών δοξασιών που συνυπήρχαν στην Ευρώπη έχουν γίνει και πάλι πεδίο εν δυνάμει σύγκρουσης -όπως στο Μεσαίωνα- από πεδίο δημιουργικής ανεκτικότητας και αρμονικής συνύπαρξης.

Για να έχουμε ελπίδα και αύριο ως χώρα και ως Ευρώπη, πρέπει όλοι μαζί, πολιτικοί και πολίτες, να πάμε σε μια εκ νέου συνεννόηση από μηδενική βάση και να ξεφύγουμε από τον φαύλο κύκλο της αυτό-εξαπάτησης.
Αντί, λοιπόν να περιμένουμε τις αποφάσεις του Εurogroup με τις κάθε λογής λογιστικές ανησυχίες πρέπει να οργανωθεί μια Σύνοδος κορυφής από όλους τους Ευρωπαίους ηγέτες για το μοντέλο πολιτικής που θα ακολουθήσει η Ευρώπη από ‘δω και πέρα.

Θα πρέπει όλες οι χώρες να ανακτήσουν τη χαμένη εθνική τους οντότητα : κράτος, θεσμοί, πολιτικοί και πολίτες, κόμματα και κάθε λογής εξουσία, να συναινέσουν στο μείζον και όχι στο έλασσον.
Εάν θέλουμε ως Έλληνες να μας σεβαστούν, οφείλουμε να αντιδράσουμε σαν ενιαία οντότητα.
Και για να γίνει αυτό πρέπει να καταφέρουμε να διατυπώσουμε μια ενιαία πρόταση η οποία θα περνά μέσα από την απόλυτη αρχή που οφείλει να μας χαρακτηρίζει: ότι το ατομικό συμφέρον περνά μέσα από το συλλογικό (κοινώς δημοκρατία).

Επιτέλους, πρέπει να επιλέξουμε κοινά αποδεκτούς κανόνες στο παιχνίδι, σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Πρέπει να σταματήσει η υποκρισία και η πολυγλωσσία της δήθεν Ενωμένης Ευρώπης.
Χρειαζόμαστε μια Ευρώπη με πραγματικά κοινή οικονομική πολιτική, κοινή πολιτική ασφάλειας, και σεβασμό στον πολιτισμό και τη διαφορετικότητα των θρησκειών.

Είναι γεγονός ότι η Ευρώπη σήμερα, ούτε ενωμένη είναι, ούτε δημοκρατική, ούτε αλληλέγγυα και λειτουργεί με διάθεση εκχώρησης της εθνικής κυριαρχίας, της κάθε μικρής χώρας.

Θεωρώ λοιπόν, ότι τώρα είναι η στιγμή, σε μια συγκυρία που η ένωση αμφισβητείται, να μπορέσουμε να επανακαθορίσουμε τι μπορεί να σημαίνει ένωση και να αρθρώσουμε το όραμα της επόμενης μέρας πάνω σε κοινά συμφωνημένες δομές και πολιτικές που θα απαντούν και θα αφορούν ρεαλιστικές προσδοκίες των Ευρωπαίων πολιτών.

Εάν αυτές οι διαδικασίες γίνουν πράξη και τρόπος αντίδρασης στη παρούσα κατάσταση από όλους τους πολιτικούς και τους πολίτες σε όλες τις χώρες της Ευρώπης τότε θα μπορούμε να μιλάμε για ένα κοινό μέλλον.

Εάν δεν γίνουν, θα μεταμορφωθούμε σε μια Ευρώπη-έρμαιο των άκρων, της ακροδεξιάς και της ακροαριστεράς και αυτό θα αποτελέσει την ασφαλέστερη οδό να κάνουμε τις φοβικότητες, πολιτικές και να μετακυλήσουμε σε ένα φαύλο κύκλο έωλων εκδικήσεων και αντεκδικήσεων που θα σημάνουν και το τέλος της όποιας Ενωμένης Ευρώπης έχει απομείνει.
Ας σκεφτούμε και ας επιλέξουμε.

 tovima.gr

Οργή ΔΝΤ για ΣΥΡΙΖΑ: «Ο Τσίπρας θέλει τις αυξήσεις φόρων, ΟΧΙ εμείς»

Την δική του εκδοχή στην κόντρα του με την Αθήνα για το απo πού θα προκύψει το πακέτο των πιθανών έξτρα 3,6 δισ. δίνει το ΔΝΤ.
Ανώτατος αξιωματούχος που συνομίλησε με τον Θάνο Δημάδη από την έδρα του ΔΝΤ στην Ουάσινγκτον αποκαλύπτει ότι η Αθήνα κατέθεσε πρόταση στις διαπραγματεύσεις με τους Θεσμούς ώστε τα τυχόν έξτρα μέτρα για να πιαστούν οι στόχοι να προέρχονται από δαπάνες που θα είναι στην διακριτική ευχέρεια του εκάστοτε Υπουργού Οικονομικών να τις αποφασίσει αλλά κυρίως να προέρχονται και από αυξήσεις φόρων.

Η Αθήνα κατέθεσε πρόταση στις διαπραγματεύσεις με τους Θεσμούς ώστε τα τυχόν έξτρα μέτρα να προέρχονται κυρίως από αυξήσεις φόρων

Η πρόταση της Αθήνας να περιληφθεί στο σχέδιο του πακέτου των έξτρα μέτρων και η επιλογή της αύξησης των φόρων είναι κάτι που εξόργισε σύμφωνα τα τεχνικά κλιμάκια του Ταμείου και τον Πολ Τόμσεν.

Πηγή του Ταμείου ανέφερε χαρακτηριστικά ότι «δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή μία τέτοια πρόβλεψη για ακόμα μεγαλύτερες αυξήσεις φόρων ή εργοδοτικών εισφορών. Εκεί που δεν επιτυγχάνονται οι στόχοι, η έμφαση πρέπει να δίνεται στο σκέλος των περικοπών των δημοσίων δαπανών. Νέες αυξήσεις φόρων θα οδηγήσουν σε περαιτέρω σμίκρυνση των δημοσίων εσόδων σε αυτήν την συγκυρία. Είναι κάτι που το Ταμείο δεν μπορεί να συμφωνήσει».

Σε αντιδιαστολή με την Αθήνα, το ΔΝΤ ζητάει να υπάρχει αυτόματος κόφτης δαπανών και μόνο, χωρίς να είναι στην διακριτική ευχέρεια του εκάστοτε ΥΠΟΙΚ να αποφασίζει ποιες θα είναι οι δαπάνες που θα περικοπούν αλλά οι περικοπές να αφορούν μαζικό ψαλίδισμα συντάξεων και μισθών του δημοσίου εφόσον η ενεργοποίηση αυτών των μέτρων απαιτηθεί για να πιαστούν οι στόχοι, και σε καμία περίπτωση νέες αυξήσεις φόρων.

Πρέπει ο μηχανισμός που θα συμφωνηθεί να είναι έτσι διαμορφωμένος ώστε να μην επανερχόμαστε ξανά στις ίδιες και τις ίδιες συζητήσεις κάθε φορά που κάποιος στόχος δεν εκπληρώνεται
Όπως μεταδίδει ο Θάνος Δημάδης, η πρόταση Σόιμπλε και η επιμονή του ΔΝΤ για αυτοματοποιημένο κόφτη δαπανών χωρίς να εμπλέκεται πολιτικά ο εκάστοτε ΥΠΟΙΚ στον καθορισμό τους, οφείλεται στο έλλειμμα αξιοπιστίας που αποδίδει το Ταμείο στην ελληνική κυβέρνηση για την οποία φέρεται να θεωρεί πως δεν έχει την πολιτική βούληση να εφαρμόσει στην πράξη τα συμφωνηθέντα.

«Πρέπει ο μηχανισμός που θα συμφωνηθεί να είναι έτσι διαμορφωμένος ώστε να μην επανερχόμαστε ξανά στις ίδιες και τις ίδιες συζητήσεις κάθε φορά που κάποιος στόχος δεν εκπληρώνεται.
Και φυσικά επιβάλλεται να βρεθεί ο τρόπος ώστε αυτός ο μηχανισμός να καταστεί λειτουργικός και δεσμευτικός πέρα από απρόοπτα που θα μπορούσα να εκτροχιάσουν την εφαρμογή του προγράμματος» είπε χαρακτηριστικά πηγή του Ταμείου.

Το έλλειμμα αξιοπιστίας που βλέπει το Ταμείο σε συνδυασμό με την απόρριψη της ελληνικής πρότασης για αυξήσεις φόρων υπό την απόλυτη δικαιοδοσία του εκάστοτε ΥΠΟΙΚ, είναι δύο βασικοί μεταξύ άλλων ακόμα λόγων που έχει κολλήσει η διαπραγμάτευση για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης με το φάσμα της χρεοκοπίας να ξεπροβάλλει για ακόμα μία φορά απειλητικά και μέχρι στιγμής να παραμένει άγνωστο το πότε θα επανεκκινηθούν οι διαδικασίες για την εξεύρεση μίας συμφωνίας που να ικανοποιεί ΔΝΤ, Eυρώπη και Αθήνα.

 http://politika-gr.blogspot.gr

Spiegel: Η Ευρώπη έχει τώρα πιο σημαντικά θέματα να ασχοληθεί από το σόου του Τσίπρα

Κόσμος

27|04|2016 17:32

Οι ημέρες αυτές ζωντανεύουν ξανά μνήμες του καλοκαιριού του 2015 και αυτό δεν είναι καλό. Ομως, αυτή τη φορά, η Ευρώπη έχει να ασχοληθεί με πιο σοβαρά προβλήματα από ότι η Ελλάδα, γράφει το Spiegel.

«Η Ελλάδα χρειάζεται ''φρέσκα'' δισεκατομμύρια και απορρίπτει τα νέα μέτρα λιτότητας. Η παλιά σύγκρουση απειλεί να κλιμακωθεί, σε μία περίοδο που η Ευρώπη έχει πολλές άλλες ανησυχίες», γράφει στην ιστοσελίδα του το γερμανικό περιοδικό, αναφερόμενο στην εμπλοκή των διαπραγματεύσεων και στις ομοιότητες που έχει αυτή η κατάσταση με τα όσα διαδραματίστηκαν το περσινό καλοκαίρι, πριν τελικά υπάρξει συμφωνία.

Ο λόγος της νέας «ενόχλησης», γράφει το Spiegel, είναι ότι η Ελλάδα απορρίπτει τα έκτακτα, προληπτικά μέτρα, που θα ενεργοποιηθούν σε περίπτωση που δεν επιτευχθούν οι στόχοι. Είναι ένα προαπαιτούμενο για να μείνει το ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, κάτι που εύχεται ιδιαίτερα η Γερμανία, σημειώνει το δημοσίευμα. Ομως, η κυβέρνηση Τσίπρα, συνεχίζει, προτείνει μία άλλη λύση. Σε περίπτωση που δεν επιτευχθούν οι στόχοι, να μειωθούν για παράδειγμα κατά 10% αυτόματα όλες οι κρατικές δαπάνες. Κάτι που πηγές από την ΕΕ σχολιάζουν ότι δεν είναι αρκετά συγκεκριμένο.

«Το αίτημα Τσίπρα για μία Σύνοδο κορυφής αιφνιδίασε. Η Αθήνα δεν είχε ενστάσεις για τα έκτακτα μέτρα σε συνάντηση του Σαββάτου, στην οποία μετείχε και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος», αναφέρει ακόμη το Spiegel, για το παρασκήνιο της εμπλοκής.

Αν η σύγκρουση δεν επιλυθεί γρήγορα, τότε θα συμπέσει με άλλα προβλήματα, γράφει το γερμανικό περιοδικό και απαριθμεί τα σοβαρά ζητήματα που απασχολούν αυτή τη στιγμή την ΕΕ:
Η προσφυγική κρίση απειλεί να κλιμακωθεί και πάλι. Μετά από το κλείσιμο της βαλκανικής διαδρομής, αυξήθηκαν ραγδαία οι πρόσφυγες που φτάνουν στην Ευρώπη από την κεντρική Μεσόγειο. Οι ροές το καλοκαίρι αναμένεται να είναι ακόμη μεγαλύτερες.
Οι αμφιλεγόμενες διαπραγματεύσεις με την Τουρκία για τα ταξίδια χωρίς βίζα στην Ευρώπη μπαίνουν στην τελική φάση τους. Η Αγκυρα έχει απειλήσει με ακύρωση της συμφωνίας αν δεν υπάρχει κατάληξη έως τον Ιούνιο.

Στην Ισπανία δεν σχηματίστηκε κυβέρνηση και νέες εκλογές θα γίνουν στις 26 Ιουνίου. Την ίδια στιγμή, η χώρα εξαιτίας του ελλείμματος της είναι υπό τον αυστηρό έλεγχο της ΕΕ. Το ίδιο ισχύει και για την Πορτογαλία.

Στις 23 Ιουνίου οι Βρετανοί αποφασίζουν με δημοψήφισμα για την παραμονή τους στην ΕΕ και το αποτέλεσμα απειλεί να προκαλέσει τη μεγαλύτερη κρίση στην Ενωση, από τη δημιουργία της.
Αυτά τα ταυτόχρονα προβλήματα είναι αμφίσημα για τον Τσίπρα, σχολιάζει το Spiegel. «Του δίνουν μέσο πίεσης για τα αιτήματά του, από τη στιγμή που οι ηγέτες της ΕΕ δεν θέλουν να αντιμετωπίσουν όλα τα προβλήματα ταυτόχρονα. Από την άλλη, ο Ελληνας πρωθυπουργός, σε αντίθεση με το καλοκαίρι του 2015, δεν είναι πλέον το επίκεντρο της προσοχής. Η προσφυγική κρίση και το δημοψήφισμα στη Βρετανία ξεπερνούν τα οικονομικά προβλήματα της Ελλάδας», εξηγεί το γερμανικό περιοδικό.

Σε αυτή την κατάσταση, η ΕΕ «δεν έχει καμία επιθυμία να δώσει ξανά στον Τσίπρα σκηνή για το σόου του», ανέφερε πηγή εκ των έσω στο Spiegel. Το αναμενόμενο, συμπληρώνει, είναι ότι στο τέλος θα συμφωνήσουν κάπως. «Οι κυβερνήσεις δεν θέλουν καν να συζητήσουν το Grexit», προσθέτει.

Πηγή: Spiegel

iefimerida.gr

Κυβέρνηση σε δωμάτιο πανικού

(Photo by Dan Kitwood/Getty Images)

Του Βασίλη Γεώργα

Το παιχνίδι με το χρόνο αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά ζημιογόνο για τον τόπο, και η κυβέρνηση βρίσκεται και πάλι στη θέση να τρέχει να προλάβει τα χειρότερα πίσω από εξελίξεις που η ίδια επιθυμεί να δρομολογήσει αλλά αδυνατεί να ελέγξει.

Χθες τα τηλέφωνα στις τράπεζες είχαν σπάσει -και αυτό δεν είναι υπερβολή- από προβληματισμένους πολίτες που ρωτούσαν αν υπάρχει κίνδυνος για τα χρήματά τους τα οποία παραμένουν εγκλωβισμένα από πέρυσι τον Ιούλιο στους λογαριασμούς τους. Δίπλα στον καταιγισμό των δηλώσεων και των ειδήσεων για τη νέα εμπλοκή στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, δέσποζε το «μονόστηλο» της νέας μείωσης του ύψους των καταθέσεων για τρίτο συνεχόμενο μήνα στα χαμηλότερα επίπεδα από τον Ιούλιο του 2003.  Οι δηλώσεις του μέλους της ΕΚΤ Μπενουά Κερέ αμέσως μετά τη συνομιλία του με τον Έλληνα υπουργό Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο για την καλή κατάσταση των ελληνικών τραπεζών ήταν ενδεικτικές της προσπάθειας να διασκεδαστούν οι εντυπώσεις.

Για το κλίμα που επικρατεί στην αγορά και την κατάσταση των ταμειακών διαθεσίμων της χώρας, δεν χρειάζεται να ειπωθούν πολλά. Η κατάσταση μιλά από μόνη της και δεν εμπνέει καμιά αισιοδοξία για την ευόδωση της στρατηγικής της κυβέρνησης, που ενώ διαπραγματεύεται ξανά με την πλάτη στον τοίχο, ταυτόχρονα θεωρεί ότι είναι η χώρα που κρατά την τύχη της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα χέρια της ενόψει του βρετανικού δημοψηφίσματος.

Αφού ξοδεύτηκε πολύτιμος χρόνος και στεγνώσαμε από ρευστό, αφού χάθηκαν οι χρονικοί στόχοι της αξιολόγησης όχι μόνο μια και δύο (Οκτώβριος, Δεκέμβριος) αλλά και τρεις (Πάσχα Καθολικών) και τέσσερις φορές (Πάσχα Ορθοδόξων), τώρα βρισκόμαστε μέσα σε 24 ώρες να εκλιπαρούμε για πολιτική λύση ως προς την απαίτηση προσδιορισμού των επιπλέον μέτρων 3,6 δις. ευρώ,  και οι δανειστές να μας δείχνουν επιμόνως το δύσκολο δρόμο ενός (ακόμη απροσδιόριστου χρονικά) Eurogroup όπου εκεί οι αποφάσεις δεν λαμβάνονται με πολιτικά, αλλά -κυρίως- με ποσοτικά κριτήρια, αριθμούς και στόχους.

Η κυβέρνηση δείχνει πως δεν έχει εγκαταλείψει την επιδίωξη να πετύχει την αποπομπή του ΔΝΤ από το ελληνικό πρόγραμμα ή τουλάχιστον να την αποδυναμώσει.  Όμως το μόνο που έχει καταφέρει μέχρι στιγμής βάζοντας αρχικά στο στόχαστρο το Ταμείο με αφορμή τις διαρροές της συνομιλίας των στελεχών του και στη συνέχεια ζητώντας την σύγκληση Συνόδου Κορυφής (σ.σ επισήμως το αίτημα δεν έχει υποβληθεί στον Ντ. Τουσκ με τον οποίο ο πρωθυπουργός θα επικοινωνήσει σήμερα), είναι αντί να προκαλέσει κόντρα με τη Γερμανία, να στρέψει αμφότερες τις δυνάμεις εναντίον της Ελλάδας.

Το πόσο δυσκολότερη έγινε τις τελευταίες ώρες η  κατάσταση διαπραγματευτικά για την ελληνική πλευρά, αποτυπώθηκε στην αλλαγή στάσης της αμερικάνικης κυβέρνησης που πήρε ευθέως και ηχηρώς θέση υπέρ του ΔΝΤ και διέψευσε τις όποιες προσδοκίες καλλιεργούσε το Μαξίμου ότι θα μπορούσε να συμβάλει υπέρ των ελληνικών επιχειρημάτων.

Η τοποθέτηση  του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ, Νέιθαν Σίτς ότι το αμερικάνικο ΥΠΟΙΚ «στηρίζει την επιμονή του ΔΝΤ ώστε να αναδιαρθρωθεί το ελληνικό πρόγραμμα», μόνο τυχαία δεν ήταν. Αποτελεί ένα σαφές μήνυμα ότι σε αντίθεση με την ελληνική κυβέρνηση που υποστηρίζει ότι δεν συζητείται τίποτα πέραν της εφαρμογής της συμφωνίας του περσινού καλοκαιριού, βρίσκεται πλέον απλωμένη στο τραπέζι από όλες τις πλευρές η απαίτηση για την επί τα χείρω αναθεώρηση του τρίτου Μνημονίου με την προσθήκη νέων μέτρων όχι μόνο ως προϋπόθεση συμμετοχής  του ΔΝΤ στο πρόγραμμα, αλλά και ως αναγκαία συνθήκη για την μελλοντική αναδιάρθρωση του χρέους.  Έχει πλέον γίνει σαφές σε όλους πως το ζητούμενο δεν είναι πλέον αν θα ληφθούν τα προληπτικά μέτρα μείωσης δαπανών, αλλά ο χρόνος και ο ακριβής μηχανισμός μέσω του οποίου αυτό θα γίνει ώστε και συγκεκριμένες δαπάνες να μπουν στο κρεβάτι του Προκρούστη και να υπάρξει νομική κάλυψη τόσο των δανειστών όσο και της κυβέρνησης που θα τα αποφασίσει.

Η προσπάθεια συμβιβασμού που γίνεται από χθες το βράδυ και πιθανόν θα συνεχιστεί και κατά την επόμενη εβδομάδα από τον αναπληρωτή υπουργό Οικονομικών Γ. Χουλιαράκη, τους νομικούς συμβούλους και τους εκπροσώπους των δανειστών, δεν φαίνεται προς ώρας να οδηγεί σε απτά αποτελέσματα.  Εξ ου και η αδυναμία χρονικού προσδιορισμού ενός έκτακτου Eurogroup το οποίο μπορεί να συγκληθεί κάποια στιγμή μέσα στις επόμενες δύο εβδομάδες, και βλέποντας…

www.liberal.gr

Λεφτά υπάρχουν για την ΕΡΤ- δώρο 2,7 εκ.για υπερωρίες

Ποσό 2.703.807 ευρώ θα δοθεί ως υπερωρίες στους 1930 εργαζόμενους της ΕΡΤ για το 2015. Ή απόφαση ενεκρίθη και δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ.

Αδιατάρακτο παραμένει το «βασίλειο της ΕΡΤ» το οποίο συνεχίζει τις κοστοβόρες πρακτικές του χάριν στην αδιατάρακτη χρηματοδότησή του από τον έλληνα φορολογούμενο μέσω του ειδικού τέλους στο λογαριασμό της ΔΕΗ.
Στις προσλήψεις εξωτερικών συμβούλων, στην αποκάλυψη της προκήρυξης για  εξωτερικά συνεργεία και τεχνικό εξοπλισμό ύψους 2,45 εκατ. ευρώ έρχεται να προστεθεί και η έγκριση εκ μέρους της διοίκησης της ΕΡΤ Α.Ε. ποσού 2.708.807 ευρώ για την πληρωμή υπερωριών των εργαζομένων για το 2015.

Η απόφαση του Δ.Σ της ΕΡΤ - κατόπιν έγκρισης και του μετόχου της εταιρίας που είναι το ΥΠΟΙΚ - δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα της κυβερνήσεως, με αριθμό φύλλου 568 συνοδεία μάλιστα σχετικού πίνακα.

Για τις απογευματινές υπερωρίες οι εργαζόμενοι δικαιούνται 708.243 ευρώ, για τις νυχτερινές 694.227 ευρώ,  ενώ για τα σαββατοκύριακα 1.298.337 ευρώ, συνολικό ποσό 2.708.807 ευρώ.
Το ποσό αυτό θα μοιραστούν οι 1930 επαναπροσληφθέντες εργαζόμενοι της ΕΡΤ που επέστρεψαν άπαντες στο Ραδιομέγαρο με το σκεπτικό ότι θα καλύπτουν πλήρως όλες τις ανάγκες της δημόσιας τηλεόρασης.  

Ως αιτιολογία της υπερωριακής δαπάνης διαβάζουμε στο ΦΕΚ «προκειμένου να είναι εφικτή η εκπλήρωση των σκοπών της δημόσιας ραδιοτηλεοπτικής υπηρεσίας και η ομαλή διεξαγωγή των λειτουργιών και υπηρεσιών της ΕΡΤ »

Τα 2,45 εκατ. ευρώ (πλέον ΦΠΑ) για τα εξωτερικά συνεργεία

'Ενα από τα επιχειρήματα για την  επαναπρόσληψη ολόκληρου του ανθρώπινου δυναμικού της ΕΡΤ  ήταν ότι η δημόσια τηλεόραση θα κάλυπτε πλήρως τις ανάγκες της με ίδια μέσα, ώστε να μπει ένα τέλος στις πολυδάπανες και «αμαρτωλές» εξωτερικές παραγωγές του πρόσφατου και απώτερου παρελθόντος.
Ωστόσο  για άλλη μια φορά επελέγη  η δαπανηρή λύση των εξωτερικών αναθέσεων, το κόστος των οποίων φτάνει τώρα τα 2,45 εκατ. ευρώ.
Αναλυτικά ο...λογαριασμός
Για μονοκάμερα συνεργεία (ENG) : 800.000 €
Για δορυφορικά συνεργεία (SNG) : 700.000 €
Για πολυκάμερα Οχήματα Εξωτερικών μεταδόσεων (OB VAN):900.000 €
Για συνεργεία συλλογής και απεικόνισης στατιστικών : 55.000 €
Είναι χαρακτηριστικό για ένα απλό τηλεοπτικό συνεργείο δύο ατόμων η ΕΡΤ προσφέρει 129 € για μια 8ωρη βάρδια, ενώ για τα δορυφορικά συνεργεία το κόστος φτάνει τα 650€ τη βάρδια.
Στα δε οχήματα το κόστος εκτοξεύεται, καθώς η ημερήσια αποζημίωση ξεκινά από τα 1.000€ και φτάνει έως και τα 20.000€ για την κάλυψη αγώνων Champions League. Το ακόμη εντυπωσιακότερο είναι στα 20.000€ ανά ημέρα δε συμπεριλαμβάνεται το προσωπικό (π.χ. χειριστές καμερών, μίξη και ρύθμιση εικόνας, video replay), καθώς προβλέπεται έξτρα κονδύλι 10% για την πλήρη επάνδρωση του συνεργείου.  

www.thetoc.gr

Στα παρασκήνια της διαπραγμάτευσης

Τι πραγματικά συμβαίνει στο Χίλτον; Οι υπουργοί, το πάρτι του Playboy, η Μοιραράκη, η Cicciolina, τα σπα & η «αξιοπρέπεια» πολλών χιλιάδων ευρώ

 

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ

 

 

Πριν λίγες μέρες, που βρισκόμουν για πολλοστή φορά στο Χίλτον προκειμένου να καλύψω τις συζητήσεις της κυβέρνησης με τους δανειστές, έτυχε δίπλα σε δύο κορυφαίους υπουργούς να στέκεται στο λόμπι ένα γκρουπ Κινέζων τουριστών φορτωμένο με βαλίτσες και δίπλα τους εμείς οι δημοσιογράφοι που τρέξαμε να μιλήσουμε με τους υπουργούς για να μάθουμε τι διημείφθη με τους δανειστές. Όλος αυτός ο κόσμος στεκόμασταν δίπλα ακριβώς από το σταντ  με την αφίσα που φαίνεται στη φωτογραφία για ένα μασκέ πάρτι του PLayboy, που θα γινόταν σε λίγη ώρα. Ήταν εκείνη ακριβώς η στιγμή που σκέφτηκα, πώς θα ήταν να κοιτάζει κανείς αυτή τη σουρεαλιστική εικόνα από μακριά. Κινέζοι τουρίστες με βαλίτσες, υπουργοί, ρεσεψιονίστ, δημοσιογράφοι, στελέχη του Playboy, μέλη της τρόικας, όλοι μαζί δίπλα-δίπλα στο λόμπι ενός ξενοδοχείου, όπου αποφασίζεται το μέλλον 11 εκ. πολιτών.

Τα χαλιά της Δέσποινας Μοιραράκη
Δεν έχει υπάρξει χώρα παγκοσμίως στην οποία υπουργοί της κυβέρνησης να «ξεσπιτώνονται» από τα υπουργεία τους και να τρέχουν φορτωμένοι με έγγραφα, φακέλους και σακίδια για να διαπραγματευτούν σε ένα ξενοδοχείο, πλάι σε έκθεση χαλιών της Δέσποινας Μοιραράκη. Διότι έχει συμβεί και αυτό. Στις 28 Νοεμβρίου το ξενοδοχείο φιλοξενούσε έκθεση χαλιών και έτσι οι υπουργοί μάς έδιναν το ρεπορτάζ από τις διαπραγματεύσεις όρθιοι μπροστά από τα ασανσέρ, δίπλα στα μπορδοροδοκόκκινα χαλιά της κ. Μοιραράκη. Η έκθεση χαλιών, μάλιστα, επαναλήφθηκε τις πρώτες μέρες του Απρίλη, κατά τις οποίες οι δημοσιογράφοι ενημερωθήκαμε για το ρεπορτάζ από την κυρία Μοιραράκη: «Τους βλέπω εγώ τους ξένους, με τα laptop, γυρνάνε όλη μέρα. Όχι σαν τους δικούς μας που έρχονται μισή ώρα πριν». Η ιέρεια των χαλιών είχε και προσωπικό τετ α τετ στο Χίλτον με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, τον οποίο προέτρεψε «να τελειώσει επιτέλους τη διαπραγμάτευση». Να σημειωθεί ότι το πηγαδάκι δημοσιογράφων - Μοιραράκη έγινε τα μεσάνυχτα της Κυριακής, αφού η κυβέρνηση επέλεξε, κατά το δεύτερο γύρο, οι διαπραγματεύσεις να είναι μεταμεσονύκτιες προκειμένου να ξεφορτωθεί από το Χίλτον τις ζωντανές μεταδόσεις κάθε βράδυ στις ειδήσεις των 8. Και το πέτυχε. Εν μέρει. Ναι μεν δεν μεταδίδαμε live τις εξελίξεις, αλλά οι δημοσιογράφοι παραμέναμε κανονικά στο ξενοδοχείο μέχρι τις 2 και 3 τα ξημερώματα, ημιξαπλωμένοι στους καναπέδες του λόμπι.

«Η τρόικα δεν ξαναπάτησε σε υπουργείο» και έτσι συνεδριάζουν στην πισίνα
Γιατί, λοιπόν, συμβαίνουν όλα αυτά τα –κατά τα άλλα– άκρως διασκεδαστικά για κάποιον που θα τα παρακολουθούσε από μακριά;  Ήταν Ιούλιος του 2015, όταν μαθαίναμε ότι εφεξής οι διαπραγματεύσεις της κυβέρνησης με τους δανειστές θα γίνονται στο ξενοδοχείο Χίλτον. Λίγες μέρες πριν στο περιθώριο της τελετής παράδοσης-παραλαβής ανάμεσα στη Νάντια Βαλαβάνη και τον Τρύφωνα Αλεξιάδη, κορυφαίος υπουργός έλεγε στους δημοσιογράφους «ψάχνουμε φόρμουλα για να μην έρθει η τρόικα στο υπουργείο». Η κυβέρνηση συζητούσε ήδη για το νέο μνημόνιο, επομένως έπρεπε να βρεθεί τουλάχιστον κάτι που να διαφέρει σε εικόνα από την προηγούμενη κυβέρνηση. Άλλωστε, από τον Σεπτέμβριο του 2014 η προηγούμενη κυβέρνηση είχε επιλέξει να πραγματοποιεί τις συναντήσεις με τους επικεφαλής στο Παρίσι, στα γραφεία της ελληνικής αντιπροσωπείας του ΟΟΣΑ. Επειδή όμως τα στελέχη ήθελαν να γίνει έλεγχος στην Αθήνα, η ελληνική κυβέρνηση έπρεπε να βρει μία φόρμουλα, που όμως να ικανοποιεί τη δέσμευση ότι «δεν θα ξαναμπεί στα υπουργεία η τρόικα»! Όπερ και εγένετο. Αντί να τρέχουν τα στελέχη της τρόικας στα γραφεία των υπουργών, όπως γινόταν επί «Σαμαροβενιζέλων», πλέον θα έτρεχαν οι υπουργοί στα δωμάτια του ξενοδοχείου που μένει η τρόικα! Αξιοπρέπεια! Χαρακτηριστικό είναι επίσης ότι η κυβέρνηση είχε προτείνει στους τροϊκανούς να μείνουν σε ξενοδοχείο 45΄ μακριά από το κέντρο της Αθήνας, πρόταση που απορρίφθηκε ασυζητητί.

Ο πρωινός καφές στο Βυζαντινό & η «εξαφάνιση» του Κορεάτη συμβούλου
Η μετακόμιση, όμως, της διαπραγμάτευσης από τα υπουργικά γραφεία στα δωμάτια ενός ξενοδοχείου είχε ως συνεπακόλουθο και άλλα τραγελαφικά σκηνικά. Όπως το ότι δεν υπάρχει χώρος σταθερός χώρος διαπραγμάτευσης, αλλά οι υπουργοί ανεβοκατεβαίνουν σε ορόφους και αίθουσες ανάλογα με τις κρατήσεις που έχει το ξενοδοχείο. Έτσι, μπαίνοντας μέσα, ψάχνουν πού θα διαπραγματευτούν κάθε φορά, ενώ πριν λίγες εβδομάδες που το ξενοδοχείο ήταν overbooked, οι υπουργοί έτρεχαν σε υπόγεια αίθουσα δίπλα από την πισίνα, με έναν υπουργό μάλιστα να αστειεύεται εισερχόμενος λέγοντας γελώντας στους δημοσιογράφους «πάμε να κάνουμε σπα». Η διαπραγμάτευση γίνεται τη μία στον 8ο όροφο, την άλλη σε αίθουσα συνεδριάσεων στο ισόγειο, ενώ συχνά μεταφέρεται και στο καφέ του Χίλτον, όπου κάθονται (όπως φαίνεται στη φωτογραφία ) οι υπουργοί πριν τους δεχτούν τα στελέχη της τρόικας. Εκεί περιμένουν συνήθως, όταν το ραντεβού με τον προηγούμενο υπουργό καθυστερεί να τελειώσει. Να σημειωθεί ότι μέχρι τα Χριστούγεννα, στην παρέα του «Βυζαντινού» ήταν πάντα και ο Κορεάτης σύμβουλος (πρώην του Γιάνη Βαρουφάκη και νυν του Ευκλείδη Τσακαλώτου) Κιμ Γκλεν, ο οποίος όμως εξαφανίστηκε από τα βλέμματα και την παρέα του πρωινού καφέ μετά την αποκάλυψη για την αμοιβή του των 800.000 ευρώ. Παρέμειναν όμως τα στελέχη του οικονομικού επιτελείου και οι σύμβουλοί τους, οι οποίοι συσκέπτονται σαν φοιτητές στο καφέ, λίγο πριν μπουν στο δωμάτιο για να δώσουν «εξετάσεις».

Η «επίσκεψη» του Ρουβίκωνα
Προφανές πρόβλημα που έχει προκύψει με τη μεταφορά της διαπραγμάτευσης σε ξενοδοχείο, είναι οι συνθήκες ασφαλείας. Πριν περίπου 1μιση μήνα, μέλη της ομάδας Ρουβίκωνας εισέβαλαν στο ξενοδοχείο και βρέθηκαν  απέναντι από τον επικεφαλής του κλιμακίου του ΔΝΤ, Γουές Μακ Γκρου, τον οποίο ευτυχώς δεν αναγνώρισαν και έτσι δεν υπήρξαν επεισόδια. Να σημειωθεί ότι την εποχή των διαπραγματεύσεων στο Υπουργείο Οικονομικών υπήρχε αστυνομικός έλεγχος στην είσοδο του κτιρίου, που προφανώς δεν μπορεί να εφαρμοστεί σε ένα ξενοδοχείο με εκατοντάδες ενοίκους τουρίστες. Έτσι, εκεί που καθόμαστε στους καναπέδες, βλέπουμε στελέχη της τρόικας να μπαινοβγαίνουν στην τουαλέτα του λόμπι μαζί με τους επισκέπτες του ξενοδοχείου, χωρίς έτσι κανείς να μπορεί να εγγυηθεί την ασφάλειά τους. Μία μέρα μόνο που στο χώρο του ξενοδοχείου διεξαγόταν εκδήλωση, είχε τοποθετηθεί ειδικό μηχάνημα με σκάνερ, το οποίο όμως δημιούργησε νέο πρόβλημα, αφού δημοσιογράφοι και σύμβουλοι των υπουργών αναγκάζονταν να περιμένουν στην ουρά και να περνάνε τρεις και τέσσερις φορές ο καθένας από έλεγχο μαζί με τους επισκέπτες του ξενοδοχείου, κάθε φορά που έμπαιναν και έβγαιναν από το χώρο.  Μοναδικό κοινό στοιχείο με το παρελθόν αποτελεί η παρουσία της κ. Λουκά, η οποία παρίσταται σταθερά στην είσοδο όπου πραγματοποιούνται κάθε φορά οι διαπραγματεύσεις για να μπαίνει στα «ζωντανά» μας μπροστά στην κάμερα.

Το όχι στη δημιουργία αίθουσας (των ανεπιθύμητων) δημοσιογράφων
Δύσκολα είναι τα πράγματα και για  τους δημοσιογράφους που καλύπτουμε τη διαπραγμάτευση, αφού ξημεροβραδιαζόμαστε στους καναπέδες του λόμπι του ξενοδοχείου (όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες) πίνοντας στη ζούλα νερό ή καφέ, καθώς τυπικά απαγορεύεται η κατανάλωση ποτών ή φαγητών στο χώρο. Δουλεύουμε από το κινητό μας, χωρίς υπολογιστή ή σταθερό τηλέφωνο, ούτε καν πρίζα για να φορτίσουμε τα κινητά μας, τη στιγμή που η διαπραγμάτευση μπορεί να διαρκέσει από νωρίς το πρωί έως τις 3 τη νύχτα. Όπως έγινε γνωστό, οι υπεύθυνοι του ξενοδοχείου είχαν προτείνει στην κυβέρνηση να διαμορφώσουν μία αίθουσα για να περιμένουν οι δημοσιογράφοι. Είναι προφανές, άλλωστε, ότι και για το ίδιο το ξενοδοχείο δεν είναι ευχάριστη εικόνα ένα τσούρμο 15 ατόμων αραδιασμένων στους καναπέδες του λόμπι. Στελέχη όμως του οικονομικού επιτελείου διαφώνησαν με την πρόταση του ξενοδοχείου, θεωρώντας προφανώς ότι οι ακατάλληλες συνθήκες θα «διώξουν» από το χώρο όπου κόβονται μισθοί και συντάξεις τους ανεπιθύμητους δημοσιογράφους. Δεν λείπουν, βέβαια, και οι στιγμές κεφιού. Όταν, επί παραδείγματι, εντοπίζουμε περίεργα πάρτι που γίνονται στη δίπλα αίθουσα ή στον πάνω όροφο από αυτόν που συνεδριάζουν οι υπουργοί. Διότι, εκτός από το πάρτι του Playboy, την περασμένη εβδομάδα πραγματοποιήθηκε και «Erotica party - Dedicated to sexuality» (όπως φαίνεται στη φωτογραφία) με guest star την Τσιτσιολίνα! Υπάρχει πιο ταιριαστός χώρος για να διαπραγματευτεί μία κυβέρνηση το μέλλον των πολιτών; Ούτε λόγος! 

Λεφτά υπάρχουν
Και φυσικά, ενώ στους χώρους των υπουργείων η διαπραγμάτευση είχε μηδενικό κόστος, πλέον το ελληνικό δημόσιο αναγκάζεται να πληρώνει πολλές χιλιάδες ευρώ για να νοικιάσει χώρους του ξενοδοχείου. Σύμφωνα με απόφαση (15 Ιανουαρίου 2016) της Γενικής Γραμματείας Συντονισμού του κυβερνητικού έργου δεσμεύτηκε πίστωση 12.000 ευρώ για το διάστημα από 18 Ιανουαρίου 2016 έως 30 Απριλίου 2016 για δαπάνες ενοικίασης αιθουσών συνεδριάσεων, καφέδων κ.λπ. που θα ανακύψουν κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων. Όταν, λοιπόν, μόλις 3μισι μήνες διαπραγματεύσεων στοιχίζουν στους φορολογούμενους 12 χιλιάδες ευρώ, μπορεί κανείς εύκολα να υπολογίσει το συνολικό κόστος για όλο το διάστημα από πέρσι και όσο διαρκέσουν οι διαπραγματεύσεις, για κάτι που γινόταν έως τώρα εντελώς δωρεάν. Να σημειωθεί, παράλληλα, ότι το συνολικό κόστος αναμένεται να είναι πολλαπλάσιο, αφού η ενοικίαση μίας αίθουσας συνεδριάσεων στο Χίλτον ανέρχεται σε περίπου 2.000 ευρώ. Μπορεί εύκολα να κάνει κανείς τον πολλαπλασιασμό, για να αντιληφθεί το κόστος για τον Έλληνα φορολογούμενο. Και όλα αυτά, απλά και μόνο για να μην καταγράψει η κάμερα την Ντέλια Βελκουλέσκου να περνάει το κατώφλι του Υπουργείου Οικονομικών. Το να περνάει το κατώφλι ενός ξενοδοχείου μαζί με τους κορυφαίους υπουργούς της κυβέρνησης πλάι στην Τσιτσιολίνα μάλλον φαντάζει πιο αξιοπρεπές. Μάλιστα, επειδή δεν υπάρχει προφανής και αιτιολογημένος λόγος να συνεχίζονται τέτοιες δαπάνες, στις Υπηρεσίες Δημοσιονομικού Ελέγχου και στο Ελεγκτικό Συνέδριο εκφράζουν προβληματισμό για το αν πρέπει να πληρώνονται ή να κοπούν.

Αυτός είναι ο τρόπος που ενημερώνονται οι οικονομικοί συντάκτες για την εξέλιξη των διαπραγματεύσεων. Ένα τσούρμο μαζεύεται μπροστά από τα ασανσέρ γύρω από τον εκάστοτε υπουργό.

Αυτή ήταν η αίθουσα ενημέρωσης των συντακτών στο Υπουργείο Οικονομικών




Σε αυτούς τους καναπέδες του λόμπι είναι υποχρεωμένοι να περιμένουν οι οικονομικοί συντάκτες, χωρίς υπολογιστές, χωρίς πρίζα για φόρτιση κινητών ή laptop, χωρίς τηλεοράσεις ή ραδιόφωνα ή έστω ένα γραφείο. Τσάντες, μπουφάν, καφέδες στα χέρια (και απαγόρευση από το Χίλτον ακόμα και για να κρατάμε σάντουιτς!)

Εδώ εργάζονταν οι δημοσιογράφοι, όταν η διαπραγμάτευση γινόταν στο Υπουργείο Οικονομικών


Οι οικονομικοί συντάκτες ποζάρουμε μπροστά από τις αφίσες των πάρτι λίγο πριν φτάσουν οι υπουργοί

Ο υπουργός Οικονομικών πλάι σε τουρίστες και υπαλλήλους του ξενοδοχείου

Οι υπουργοί σαν φοιτητές περιμένουν στο καφέ του ξενοδοχείου να τελειώσει ο προηγούμενος που... δίνει μάθημα
:
Η Ντέλια Βελκουλέσκου πηγαίνοντας στο δωμάτιο διαπραγμάτευσης


Οι απλωμένες μπουχάρες της Δέσποινας Μοιραράκη στο χώρο διαπραγμάτευσης

athensvoice.gr

Τα κίνητρα στο δάσος του Κατύν

-A +A

Του Θόδωρου Σκυλακάκη*

Στο δάσος του Κατύν (και όχι μόνο) οι Σοβιετικοί, με ρητή διαταγή του Στάλιν, διέπραξαν ένα από τα πιο προκλητικά εγκλήματα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Δολοφόνησαν την άνοιξη του 1940 πάνω από 20 χιλιάδες Πολωνούς –οι περισσότεροι αξιωματικοί– που είχαν αιχμαλωτιστεί όταν ο Στάλιν συμμάχησε με τον Χίτλερ και από κοινού οι δύο δικτάτορες κατέλαβαν την Πολωνία. Ο Andrzej Wajda, ο πατέρας του οποίου ήταν ένας από τους δολοφονημένους αξιωματικούς, στο πρόσφατο ομώνυμο φιλμ του, περιγράφει τον τρόπο της δολοφονίας. Πως οι Πολωνοί αξιωματικοί γονάτιζαν δεμένοι πισθάγκωνα και δέχονταν από πίσω μια σφαίρα στο κεφάλι.

Την αποτρόπαια αυτή σκηνή την θυμήθηκα, καθώς βλέπω τον ΣΥΡΙΖΑ (αν περάσουν τα ανοσιουργήματα που έχει συμφωνήσει) να δολοφονεί εν ψυχρώ τα κίνητρα για επένδυση και εργασία στην ελληνική οικονομία. Σκεφθείτε:

Φορολογία επενδύσεων = 29% φόρος επιχειρήσεων + 15% φόρος μερισμάτων + 5 - 10% εισφορά «αλληλεγγύης» + ΕΝΦΙΑ επιχειρήσεων + οι πανάκριβοι φόροι στην ενέργεια και την τηλεφωνία + ο ΦΠΑ στο 24%. Που πάει να πει δολοφονία των κινήτρων για επένδυση και επιχειρηματικότητα με πυροβολισμό από τα τριάντα εκατοστά. Κι αν είστε επενδυτής κι ακόμα σπαρταράτε, θα έρθουν για τη χαριστική βολή ο Σκουρλέτης (Σκουριές) ή ο Μπαλτάς (Αφάντου) κι αν ξεφύγετε κι από αυτούς, θα αναλάβουν η διαφθορά και η γραφειοκρατία για να σας αποτελειώσουν.

Φορολογία εργασίας. Συντελεστές 29% - 37% - 45% πάνω από τα 20.000 ευρώ + 5% - 10% εισφορά «αλληλεγγύης» + κρυφή φορολογία μέσω των ασφαλιστικών εισφορών που φτάνει σε επίπεδο δήμευσης + 24% ΦΠΑ (αν είστε ελεύθερος επαγγελματίας) + οι πανάκριβοι φόροι στην ενέργεια και την τηλεφωνία. Που πάει να πει δολοφονία των κινήτρων για εργασία με πυροβολισμό από τα τριάντα εκατοστά.

Θέλετε να αποταμιεύσετε; Τον κακό σας τον καιρό. Θα βάλετε τα λεφτά σας στις τράπεζες σε ένα κράτος που λόγω χρεοκοπίας δεν μπορεί να εγγυηθεί τις αποταμιεύσεις σας. Θα λαμβάνετε ανύπαρκτα επιτόκια και αν βάλετε τα χρήματά σας σε ακίνητα, θα έχετε δημευτικό ΕΝΦΙΑ με ψεύτικες αντικειμενικές αξίες και φόρο ενοικίων από 15% ως 45% + 5 - 10% εισφορά «αλληλεγγύης» + δημοτικά τέλη κλπ. Που πάει να πει δολοφονία των κινήτρων για αποταμίευση με πυροβολισμό από τα τριάντα εκατοστά.

Θέλετε να ασφαλιστείτε στο σύστημα (αντι)-κοινωνικής ασφάλισης. Εκεί να δείτε: Αν λαμβάνετε τον κατώτατο μισθό 600 ευρώ όλη σας τη ζωή και φτάσετε στα είκοσι χρόνια θα δικαιούστε σύνταξη 479 ευρώ. Αν τώρα είστε επίμονος και εργατικός ή εργατική και αποφασίσετε να συνεχίσετε να εργάζεστε άλλα είκοσι χρόνια (μέχρι τα 67 είναι πολύ καιρός για να κάθεται κανείς), τότε θα κερδίσετε με τα επιπλέον είκοσι χρόνια εργασίας και με τον ίδιο μισθό άλλα 162 ευρώ σύνταξη το μήνα. Θα βάλετε δηλαδή πρόσθετες εισφορές από το έτος εικοσιένα ως το έτος 40 ύψους 34 χιλ. ευρώ και θα πάρετε πίσω για τις επιπλέον αυτές εισφορές (αν ζήσετε ως τα 82– πάνω από το μέσο όρο ζωής δηλαδή) 34 χιλ. ευρώ. Θα σας κρατούν δηλαδή για τριάντα χρόνια τις εισφορές σας με μηδέν επιτόκιο! Που πάει να πει δολοφονία των κινήτρων για ασφάλιση με πυροβολισμό από τα τριάντα εκατοστά.

Τα εγκληματικά αυτά μέτρα, που δολοφονούν τα κίνητρα στην ελληνική οικονομία, θα την οδηγήσουν στον τάφο. Που θα σκαφτεί σε ένα δάσος βαθύτερο κι πιο ανήλιαγο ακόμα κι από το ίδιο το Κατύν. Δεν πρέπει να περάσουν. Η κυβέρνηση αυτή πρέπει να πέσει. Όλα τα άλλα έπονται.

liberal.gr

O Τσίπρας μεταξύ δύο καταστροφικών επιλογών

Ο Πρωθυπουργός και οι βουλευτές του είτε θα αποδεχθούν τους όρους του Εurogroup και θα δεσμεύσουν την χώρα με ένα ακόμη μνημόνιο, είτε θα επιλέξουν την τακτική του 2015 με το βλέμμα στο βρετανικό δημοψήφισμα και την πιθανολογούμενη αποσύνθεση της Ευρώπης. Και στις δύο περιπτώσεις, οι αποφάσεις του θα έχουν ολέθριες επιπτώσεις...

Αλέκος Παπαναστασίου

Μετ’ επαίνων και χαμογέλων, το Eurogroup της περασμένης Παρασκευής άνοιξε τον δρόμο για την νέα φάση της πολιτικής περιπέτειας στην Ελλάδα.

Εχοντας προφανώς κατά νου ότι τα επεισόδια των προηγούμενων ετών πρέπει να αποφευχθούν με κάθε τρόπο, οι δανειστές επέβαλαν στην κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου έναν όρο που καμία άλλη δεν είχε βρει μπροστά της (το αντιστοίχου πνεύματος email Χαρδούβελη ήταν μία προσπάθεια της κυβέρνησης Σαμαρά να ελιχθεί, με πολύ ηπιότερες προληπτικές ρυθμίσεις, την οποία οι δανειστές απέρριψαν).

Κατόπιν αυτών, έχει έλθει η ώρα της «επιλογής του Αλέξη Τσίπρα».

Ο Πρωθυπουργός έχει να επιλέξει μεταξύ δύο οδών:

Είτε περιλαμβάνει τα προληπτικά μέτρα με ορίζοντα το 2018 στις ρυθμίσεις για το Ασφαλιστικό – Φορολογικό που έχει καταθέσει στην Βουλή προς ψήφιση ήδη από το βράδυ της Παρασκευής, είτε παίζει και πάλι καθυστέρηση, το Εurogroup της επόμενης Πέμπτης αναβάλλεται επ’ αόριστον, η χώρα ξαναζεί την περιπέτεια του 2015 και η κυβέρνηση αρχίζει να παραπαίει μία ώρα αρχύτερα.

Και τα δύο ενδεχόμενα έχουν περιπλοκές για τον Τσίπρα και υπό αυτήν την έννοια, οι χειρισμοί και οι απαιτούμενες πολιτικές ακροβασίες που θα επιλέξει τις επόμενες ημέρες θα κρίνουν πολλά.

Αν όπως όλες οι ενδείξεις συγκλίνουν επιλέξει να ψηφίσει τα πρόσθετα μέτρα (τα οποία σημειωτέον ως ενδεχόμενο και πρόβλεψη υπάρχουν στο μνημόνιο του προηγούμενου καλοκαιριού για την περίπτωση απόκλισης από του δημοσιονομικούς στόχους), θα έλθει μοιραία αντιμέτωπος με μία μερίδα βουλευτών του, οι οποίοι πολύ δύσκολα θα ψηφίσουν, καθώς κάποιοι από αυτούς δεν έχουν πολλές αυταπάτες για το πολιτικό τους μέλλον.

Θα κυριαρχήσει η λογική που λέει «το 2018 και όταν χρειαστεί να εφαρμοσθούν τα μέτρα, είτε δεν θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση, είτε… βλέπουμε»

Το ζήτημα σε αυτήν την περίπτωση και σε ό,τι αφορά τις μικροπολιτικές και εσωκομματικές διευθετήσεις, θα είναι αν οι βουλευτές αυτοί θα ακολουθήσουν το παράδειγμα Σακελλαρίδη, θα παραδώσουν τις έδρες τους και θα δώσουν τη θέση τους στους επιλαχόντες πρόθυμους να επωμισθούν το βάρος του 4ου μνημονίου (και δεύτερου της κυβέρνησης της Αριστεράς).

Είναι δε προφανές, από τα συγκεχυμένα συμφραζόμενα των κυβερνητικών αξιωματούχων, ότι σε μία τέτοια περίπτωση θα κυριαρχήσει η λογική που λέει «το 2018 και όταν χρειαστεί να εφαρμοσθούν τα μέτρα, είτε δεν θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση, είτε… βλέπουμε».

Στην αντίθετη περίπτωση που ο Πρωθυπουργός επιλέξει την συνέχιση της αδιέξοδης διαπραγμάτευσης και αρνηθεί τον όρο των πρόσθετων μέτρων, η χώρα θα ζήσει και πάλι την περιπέτεια του 2015, με το πρόβλημα της ρευστότητας να επανέρχεται και να ασκεί πιέσεις αφόρητες πιέσεις στην οικονομία, την καθημερινότητα των πολιτών και μοιραία κάποια στιγμή και στην κυβερνητική συνοχή και αντοχή.

Μία τέτοια, δεύτερη εκδοχή, θέλει τον κ. Τσίπρα να παρατείνει την εκκρεμότητα έως και το βρετανικό δημοψήφισμα, με το σκεπτικό ότι είτε με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσει να διεκδικήσει κάτι ευνοϊκότερο, είτε σε περίπτωση Brexit θα μετατραπεί σε μία υπολεπτομέρεια του ευρωπαϊκού προβλήματος και θα κληθεί να παίξει πλέον άλλο παιχνίδι, ίσως και με άλλες επιλογές όπως η έξοδος, σε μία Ενωση που θα διαλύεται.

Υπό αυτές τις συνθήκες, η επιλογές του κ. Τσίπρα τις αμέσως επόμενες ημέρες θα κρίνουν για μία ακόμη φορά πολλά.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι είτε στην μία είτε στην άλλη περίπτωση, αυτός θα είναι ο Πρωθυπουργός που θα έχει δεσμεύσει την χώρα για σειρά ετών. Κάτι για το οποίο προειδοποιούσε και απειλούσε τον Αντώνη Σαμαρά, προτού τον ανατρέψει μέσω της κατάχρησης των συνταγματικών του προνομίων, στα τέλη του 2014.

protagon.gr

Εξω πάει καλά – κάνει τη «βρώμικη δουλειά»

Οσο η κυβέρνηση Τσίπρα θα φθείρεται στο εσωτερικό, τόσο θα μεγαλώνει η υποστήριξή της από τους Ευρωπαίους, αφού τη θεωρούν καταλληλότερη από οποιαδήποτε άλλη να τηρήσει τις συμφωνίες στην παρούσα συγκυρία

Γιώργος Καρελιάς

Δύο-περίεργα, εκ πρώτης όψεως-φαινόμενα παρατηρούνται το τελευταίο διάστημα. Και είναι αλληλένδετα.

Το πρώτο: όσο η κυβέρνηση Τσίπρα αποδυναμώνεται στο εσωτερικό, τόσο η υποστήριξη από το εξωτερικό μεγαλώνει. Και το δεύτερο: κάθε φορά που βρίσκεται στριμωγμένη, η κυβερνητική προπαγάνδα αναζητεί ως μάννα εξ ουρανού κάποια υποστηρικτική δήλωση αξιωματούχου των δανειστών, η οποία-ω του θαύματος- έρχεται.

Τελευταίο παράδειγμα: την ώρα που σχεδόν σύσσωμος ο ελληνικός Τύπος, ακόμα και ο φιλοκυβερνητικός,  χαρακτήριζε τέταρτο Μνημόνιο τη συμφωνία για πρόσθετα μέτρα το 2018, δυο φορές ο πρόεδρος του Eurogroup αισθάνθηκε την ανάγκη να δηλώσει το αντίθετο, παίρνοντας το μέρος της κυβέρνησης.

Δεν είναι το μοναδικό παράδειγμα. Και δεν είναι μόνο οι παγίως φιλικοί προς την Ελλάδα αξιωματούχοι, ευρωπαίοι και μη, που στηρίζουν την κυβέρνηση (Ολάντ, Μοσκοβισί, Γιούνκερ, Ντράγκι). Ακόμα και οι (άλλοτε) μονίμως εχθρικοί έχουν αλλάξει ρότα, με χαρακτηριστικότερη την περίπτωση του Βόλφανγκ Σόιμπλε, ο οποίος δεν έχει κανένα πρόβλημα με την κυβέρνηση Τσίπρα, εφόσον και όλα τα μέτρα αποδέχεται και συντάχθηκε με τη γερμανική θέση στο θέμα του χρέους, μετά τη γνωστή ιλαροτραγωδία με το ΔΝΤ.

Πώς συνέβη αυτή μεταστροφή; Τα πράγματα είναι πολύ απλά και δεν υπάρχει καμιά «συνωμοσία» από πίσω. Οι ξένοι έλεγαν πάντα τα ίδια, για την ακρίβεια ήθελαν να γίνονται. Να τηρούνται τα συμφωνηθέντα. Μπορεί να έχουν ιδεολογικοπολιτικές  συμπάθειες, αλλά αυτές πολύ λίγο μετράνε, όταν πρόκειται για την εφαρμογή της πολιτικής. Αλλωστε, είναι γνωστό ότι το φθινόπωρο του 2014 ουσιαστικά «άδειασαν» την κυβέρνηση Σαμαρά, επειδή έβλεπαν ότι δεν είχε μέλλον. 

Προτίμησαν, με στυγνό ρεαλισμό, να περιμένουν την επόμενη.

Μια «αριστερή» κυβέρνηση κάνει τη «βρώμικη δουλειά» καλύτερα απ’ ό,τι θα την έκανε μια άλλη, διαφορετικής ιδεολογικοπολιτικής απόχρωσης. Γι’ αυτό και έχουν κάθε λόγο να την υποστηρίζουν

Η κυβέρνηση Τσίπρα, αφού πέρασε από την «επαναστατική» φάση της (Ιανουάριος-Ιούλιος 2015), έχει μπει στην περίοδο του ρεαλισμού. Μάλιστα ο δικός της είναι πιο στυγνός από τον αντίστοιχο των Ευρωπαίων. Οι οποίοι βλέπουν αυτή τη στιγμή στο πρόσωπο του κ. Τσίπρα τον ιδανικό εξυπηρετητή των δικών τους συμφερόντων.

 Αυτή τη στιγμή οι Ευρωπαίοι ενδιαφέρονται, χοντρικά, για τα εξής δύο:

1. Να μην υπάρχουν αναταράξεις στην Ευρωζώνη εν όψει του βρετανικού δημοψηφίσματος.  Η μοναδική πηγή οικονομικής αστάθειας είναι η Ελλάδα, αλλά κι αυτή σε λίγο εκλείπει. Τουλάχιστον προσωρινά, διότι σε ένα ή δύο χρόνια δεν γνωρίζουμε τι θα γίνει. Αλλά τους ενδιαφέρει το σήμερα. Η κυβέρνηση Τσίπρα αποδέχεται όλες τις αξιώσεις των δανειστών και στα μάτια τους φαντάζει ιδανική και για να τις εφαρμόσει. Φαντάζεται κανείς τι θα γινόταν αν μια άλλη κυβέρνηση(δεξιά, κεντροδεξιά κτλ) επιχειρούσε να περάσει νέες περικοπές στα εισοδήματα, να επιβάλει εξοντωτική φορολαίλαπα, να πουλήσει λιμάνια και αεροδρόμια;
2. Να ελεγχθεί όσο γίνεται το προσφυγικό και μεταναστευτικό κύμα. Η κυβέρνηση Τσίπρα ήταν απολύτως συνεργάσιμη σε όλα: χωρίς καμιά ένσταση για τον αναβαθμισμένο  ρόλο της Τουρκίας, με την Ελλάδα να γεμίζει μεγάλα ή μικρά στρατόπεδα προσφύγων και μεταναστών, χωρίς ουσιαστική βοήθεια, με  το ΝΑΤΟ να είναι μεν στο Αιγαίο, αλλά χωρίς να αποτρέπει καμιά από τις εξάρσεις της τουρκικής προκλητικότητας κ.α.

H κυβέρνηση Τσίπρα, λοιπόν, είναι πολύ χρήσιμη για τους Ευρωπαίους. Μια «αριστερή» κυβέρνηση κάνει τη «βρώμικη δουλειά» καλύτερα απ’ ό,τι θα την έκανε μια άλλη, διαφορετικής ιδεολογικοπολιτικής απόχρωσης. Γι’ αυτό και έχουν κάθε λόγο να την υποστηρίζουν. Και το κάνουν.

Το  ερώτημα είναι αν η κυβέρνηση είναι σε θέση να αξιοποιήσει αυτήν την υποστήριξη, με στόχο να δημιουργήσει προϋποθέσεις ώστε η χώρα να ξεφύγει σιγά-σιγά από τη στασιμότητα και το σπιράλ του οικονομικού θανάτου των τελευταίων έξι ετών. Η εικόνα που εκπέμπει δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας. Βασική της έγνοια είναι να αποδεικνύει το αντίθετο από αυτό που κάνει. Οτι, δήθεν,  διαπραγματεύεται σκληρά, ενώ αποδέχεται τα πάντα. Και σταθερή επιδίωξη είναι να ξεμπερδέψει σύντομα με όλα τα δυσάρεστα, ώστε να διατηρηθεί στην εξουσία απερίσπαστη έως το 2018.

Εν κατακλείδι: ο κ. Τσίπρας «έξω πάει καλά». Εξυπηρετεί τις επιδιώξεις των Ευρωπαίων και (θα) έχει την υποστήριξή τους. Η φθορά του στο εσωτερικό θα είναι συνεχής και μεγάλη, αλλά μπορεί να εξαντλήσει την τετραετία, αν το θελήσει, με την ελπίδα κάποιας ανάκαμψης (τότε).

Η επιδίωξη αυτή εξυπηρετεί και τους δανειστές και τον ίδιο. Δεν είναι καθόλου βέβαιο, όμως, αν αυτή η «συμπόρευσή» τους θα φέρει κάποιο όφελος στη χώρα ή αν θα την κρατήσει καθηλωμένη και παγιδευμένη στη θανατηφόρα μέγγενη, που τη βλέπουμε να σφίγγει κι άλλο χρόνο με το χρόνο.

protagon.gr

Ακόμη περισσότεροι φόροι αντί για περικοπές δαπανών

Να περιορίσει στο ελάχιστο δυνατό τις περικοπές δαπανών και να τις αντικαταστήσει με όσο το δυνατόν περισσότερους φόρους θα επιχειρήσει το οικονομικό επιτελείο στη διαπραγμάτευση για το εφεδρικό πακέτο μέτρων ύψους έως 3,6 δισ. ευρώ. Το κατά πόσο θα είναι φορολογικού χαρακτήρα το μεγαλύτερο μέρος του πακέτου θα έχει άμεση επίπτωση τόσο στην ευκολία με την οποία θα περάσει στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ όλη η συμφωνία και στο βαθμό της δυσκολίας που θα αντιμετωπίσει η κυβέρνηση στο μέλλον, όταν και αν θα χρειαστεί να φέρει τις σχετικές διατάξεις στη Βουλή για ενεργοποίηση.

Από την πλευρά των δανειστών είναι ξεκάθαρη η πρόθεση στο πακέτο των εφεδρικών μέτρων να περιληφθούν κατά κύριο λόγο παρεμβάσεις περικοπής κρατικών δαπανών οι οποίες αποδεδειγμένα έχουν άμεσο αποτέλεσμα στη δημοσιονομική προσπάθεια και πάντως πολύ καλύτερο και αξιόπιστο σε σχέση με την επιβολή νέων φόρων.

Στο πλαίσιο αυτής της πρόθεσης, οι επικεφαλής των θεσμών και ειδικά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείο έχουν επιχειρήσει να βάλουν στο τραπέζι ως βασικό μέτρο του εφεδρικού πακέτου την περικοπή των μισθών στο δημόσιο τομέα. Μάλιστα, η προτίμησή τους είναι περικοπή της μισθολογικής δαπάνης και όχι άλλων δαπανών. Δεν είναι τυχαία και η επισήμανση του επικεφαλής του ευρωπαϊκού τμήματος του ΔΝΤ, Poul Thomsen, κατά την πρόσφατη εαρινή σύνολο του Ταμείο ο οποίος είπε ότι πρέπει να αναζητηθούν πεδία περικοπής δαπανών στις μισθολογικές δαπάνες καθώς οι υπόλοιπες έχουν φθάσει πλέον στο κατώτατο όριό τους και "τα νοσοκομεία δεν έχουν σύριγγες, ούτε τα λεωφορεία ανταλλακτικά". Από την πλευρά της κυβέρνηση, ωστόσο, προτείνονται ακόμη περισσότεροι φόροι. Δεδομένο θεωρείται ότι στο εφεδρικό πακέτο μέτρων θα περιληφθεί η μείωση του αφορολόγητου ορίου και μάλιστα χαμηλότερα από τα 8.182 ευρώ που προτείνει τώρα το ΔΝΤ. Παράλληλα, στο τραπέζι αναμένεται να πέσουν και νέες επιβαρυντικές αλλαγές στην κλίμακα φορολογίας εισοδήματος, όπως και η μείωση του αφορολόγητου ορίου στην εισφορά αλληλεγγύης το οποίο έχει διατηρηθεί στις 12.000.

Στο εφεδρικό πακέτο, η κυβέρνηση θα προτιμούσε να περιλαμβάνει και νέες παρεμβάσεις στην έμμεση φορολογία, όπως είναι η αύξηση του φόρου στα καύσιμα και σε άλλα είδη ευρείας κατανάλωση. Πολιτικά ανακλαστικά στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ αναμένεται να δημιουργήσει και η μετάταξη του ηλεκτρικού ρεύματος και του νερού ύδρευσης από τον μειωμένο συντελεστή ΦΠΑ 13% στον κανονικό συντελεστή 23%.

Επίσης, η κυβέρνηση για να αποφύγει αυτήν την μετάταξη, θα ήταν διατεθειμένη να συζητήσει την αύξηση του μειωμένου συντελεστή από 13% σε 14% ή ακόμη και την κατάργηση του υπερμειωμένου συντελεστή 6% που επιβάλλεται σήμερα σε φάρμακα και θέατρα.

capital.gr

«Στα τέσσερα» για το τέταρτο. Και για την εξουσία…

Τα μέτρα θα περάσουν. Και τα κανονικά και τα πρόσθετα. Και ό,τι άλλο χρειαστεί, για να μείνει η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου στην εξουσία έως το 2018. Μέχρι τότε ποιος ζει ποιος πεθαίνει… 

Γιώργος Καρελιάς

Οσοι  πίστεψαν, έστω και για κάποιες στιγμές, ότι ο Αλέξης Τσίπρας και η περί αυτόν ομάδα της εξουσίας θα κάνουν ηρωική έξοδο ή θα τα σπάσουν με τους δανειστές, θα κάνουν εκλογές και άλλα παρόμοια, ας αλλάξουν πλευρό. Διότι όλα αυτά προϋποθέτουν ότι έχουν αποφασίσει να εγκαταλείψουν την εξουσία.

 Σε ποιους φαίνεται πιθανό κάτι τέτοιο, εκτός από κάποιους αφελείς της αντιπολίτευσης και μερικούς φαντασιόπληκτους δημοσιογράφους; Δηλαδή, ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ δέχτηκαν να υποστούν τον πολιτικό, ιδεολογικό και προσωπικό διασυρμό με την κωλοτούμπα του θέρους του 2015, υπέγραψαν το τρίτο Μνημόνιο (πρώτο αριστερό), για να έρθουν μερικούς μήνες μετά και να τα πετάξουν στα σκουπίδια;  Και μάλιστα τώρα που, όπως λέει και ξαναλέει έμπλεος υπερηφάνειας ο Πρωθυπουργός, αρχίζει το δικό του success story και είμαστε έτοιμοι για την απογείωση της οικονομίας;

 Οποιοι ανησυχούν ότι η «σκληρή» διαπραγμάτευση και η «αντίσταση» θα οδηγήσει σε σύγκρουση με το Κουαρτέτο και σε έκτακτα γεγονότα, ας ησυχάσουν και παραγγείλουν το αρνάκι του Πάσχα. Η συμφωνία είναι έτοιμη από καιρό. Τα περί πρόσθετων μέτρων, που θα νομοθετηθούν τώρα, αλλά θα εφαρμοστούν το 2018, αν χρειαστεί, δεν αποτελούν κανένα εμπόδιο. Αλλωστε, όπως  είπε ο χιουμορίστας Ευκλείδης, το κυβερνητικό τσούρμο των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει πολλές ιδέες για το πώς μπορεί να ξεπεραστεί αυτό το «εμπόδιο».

 Κι επειδή έχουμε να κάνουμε με τσούρμο, όπως ευστόχως είχε αποφανθεί ο προκάτοχος του Ευκλείδη, Γιάνης (αχ όσο λείπει η αύρα του από τα Eurogroup), μην σας παραξενεύουν ορισμένα παλαβά που βλέπετε και ακούτε εν τω μεταξύ. Οπως το ότι ένας υπουργός (του Τσίπρα) κατακεραύνωσε τον πρόεδρο του ΤΑΙΠΕΔ (κι αυτός του Τσίπρα είναι) με πρωτοφανείς εκφράσεις και βαριά υπονοούμενα. Ούτε ότι ο Τσίπρας έβαλε την επί της προπαγάνδας Ολγα να «αδειάσει» (σιγά…) τον υπουργό , αντί να τον φωνάξει ο ίδιος και να του πει: «Σύντροφε, δεν έκανα λάθος που έβαλα τον Πιτσιόρλα στο ΤΑΙΠΕΔ, εσύ είσαι το λάθος και άντε γεια».

 Αυτά τα κάνουν οι πρωθυπουργοί που κουμαντάρουν κανονικές κυβερνήσεις και όχι τσούρμο. Στο τσούρμο των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ χρειάζονται όλοι. Χρειάζεται ο Πιτσιόρλας του ΤΑΙΠΕΔ, για να πουλήσει κανένα περιουσιακό στοιχείο, όπως απαιτούν οι δανειστές. Χρειάζονται, όμως και ο Δρίτσας, ο Σπίρτζης και ο Σκουρλέτης, για να τον βρίζουν κάνοντας «αντίσταση». Ετσι ώστε να μπορεί  να λέει ο Ευκλείδης στο Eurogroup ότι θα υλοποιήσουμε τη συμφωνία και ο Αλέξης στους (ακόμα…) αφελείς ΣΥΡΙΖΑίους ότι η «αντίσταση» απέδωσε 5,4 δισεκατομμύρια μέτρα τώρα συν 3,5 δισεκατομμύρια το 2018, που δεν θα εφαρμοστούν, γιατί εν τω μεταξύ θα έχουμε απογειωθεί. Ποιος ζει, ποιος πεθαίνει μέχρι τότε.

 Συνοψίζουμε, για όποιον δεν το έχει καταλάβει ακόμα: Ο κ. Τσίπρας και η ομάδα εξουσίας περί αυτόν θα αποδεχθούν καθετί, όσο βαρύ κι αν είναι, γιατί έχουν (ή έτσι νομίζουν) σχεδόν τρία χρόνια εξουσίας μπροστά τους. Τα μέτρα θα τα περάσουν όλα – και τα αναμενόμενα των 5,4 δισεκατομμυρίων και τα πρόσθετα των 3,5 δισεκατομμυρίων για μελλοντική χρήση.

Κι ας «απειλεί» ο Τσίπρας με «παραίτηση» τους Ευρωπαίους, αν τον πιέσουν για τα πρόσθετα. Θα βρει τρόπο. Oπως είπε κι ο Ευκλείδης, «η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ  έχει πολλές ιδέες» επ’ αυτού. Δεν θα τα πει πρόσθετα μέτρα. Είναι έτοιμος ο Μηχανισμός Δέσμευσης, που ικανοποιεί τους δανειστές και χρυσώνει το χάπι  στους βουλευτές. Για να τον ψηφίσουν -κι αυτόν και όλα-χωρίς ενοχές.

 Εν κατακλείδι, αφού ο κ. Τσίπρας λέει ότι έρχεται το τέλος της κρίσης και αφού ο κ. Καμμένος έχει πει ότι το Πάσχα θα βγούμε από το Μνημόνιο, δεν έχουν σε τίποτα να μας πουν ότι καταργούν το (δικό τους) τρίτο Μνημόνιο, για να υπογράψουν  το …τέταρτο! Τι  κι αν το υπογράψουν «στα τέσσερα» και ως Μηχανισμό Δέσμευσης; Αλλοι θα το(ν) εφαρμόσουν.

 Σας φαίνονται σουρεαλιστικά όλα αυτά; Και όμως είναι η σκληρή πραγματικότητα, όπως τη ζούμε και θα τη ζήσουμε και τα επόμενα χρόνια.

 ΥΓ: Το παρόν άρθρο αποτελεί συμβολή στην προσπάθεια να αποκαλυφθούν οι ευρύτεροι κυβερνητικοί στόχοι και χειρισμοί. Αυτήν την προσπάθεια θα έπρεπε να ενισχύουν οι δημοσιογράφοι σε όλα τα μέσα ενημέρωσης και, παράλληλα, να προβάλλουν το δικό τους πρόβλημα (άμεση απειλή για λουκέτο στο Ταμείο Υγείας τους). Χωρίς αυτόν το συνδυασμό, οποιαδήποτε απεργία, διαρκείας ή μη, που δεν ενοχλεί την κυβέρνηση, δεν θα έχει αποτέλεσμα.

protagon.gr