Η σύνοδος Κορυφής ως παραμυθάκι: ήταν
μια φορά κι έναν καιρό ένας απερίσκεπτος υπάλληλος που είχε μισθό 1.000
ευρώ και φόρτωσε τις πιστωτικές κάρτες του με 2 εκατ. ευρώ. Χμμμ, κάπου
χάσκει το παραμύθι. Εκτός εάν αποδεχτούμε ότι ο δανειστής υπήρξε επίσης
απερίσκεπτος... Ερχεται λοιπόν η μέρα που τα δανεικά πρέπει να
επιστραφούν. Απλά μαθηματικά: ακόμα κι αν δίνει ο υπάλληλος όλο το μισθό
του, ακόμα κι αν δώσει το διαμέρισμα, το εξοχικό, το όχημα, δεν του
φτάνουν δυο ζωές για να αποπληρώσει.
Στα παραμύθια, όπως και στην πολιτική, υπάρχει πάντα μια παγίδα και το στοιχείο του δόλου. Κάπου εδώ λοιπόν θα πρέπει να πούμε ότι ο δανειστής ακόμη και την ύστατη στιγμή, όταν φαινόταν ότι δεν θα πάρει πίσω τα λεφτά ποτέ, μα ποτέ, παρότρυνε τον υπάλληλο να ξοδέψει σε ακόμη πιο ακριβά αγαθά, τα οποία δεν είχε ανάγκη. Μεσούσης της ελληνικής κρίσης οι γερμανοί ζητούσαν να πληρωθούν υποβρύχια που δεν παραδόθηκαν, που δεν ήταν αξιόμαχα, που δεν είχαν επαρκή εξοπλισμό και οι Γάλλοι προωθούσαν φρεγάτες και άλλα καλούδια για τη φύλαξη των ευρωπαϊκών συνόρων. Δάνειζαν χρήμα για να μπορεί η Ελλάδα να αγοράζει τα δικά τους προϊόντα.
Μαθαίνουμε ότι μέσα στη μαύρη νύχτα της συνόδου Κορυφής εγκαταλείφθηκε η ιδέα της διαγραφής του ελληνικού χρέους. Παραμένει η ιδέα της αναδιάρθρωσης. Θα πει κάποιος σώφρων ότι εδώ καιγόμαστε, κινδυνεύουμε να εκδιωχτούμε, να αποβληθούμε για μια πενταετία, κινδυνεύουμε με απόλυτη φτώχεια και τα λοιπά και τα λοιπά, τα οποία είναι εν μέρει ορθά. Εν τούτοις όλοι γνωρίζουμε ότι μια συμφωνία χωρίς διαγραφή χρέους είναι δώρον άδωρον. Η Ελλάδα δεν θα ορθοποδήσει όσο χρωστά όλο αυτό το παραφουσκωμένο χρέος. Να τα λέμε κι αυτά, ώρα που είναι: οι δανειστές δεν έχουν βγει χαμένοι από την κρίση. Είχαν κέρδος.
Στους εταίρους εκείνους που παριστάνουν τους ηθικούς ενώ είναι οι εκμαυλιστές του εγχώριου πολιτικού συστήματος, λίγες υπενθυμίσεις: η ευημερία τους βασίστηκε εν πολλοίς στην ανηθικότητα που εκείνοι χρηματοδότησαν. Λάδωσαν πρόσωπα, πλήρωσαν τουλάχιστον ένα κόμμα, άσκησαν πιέσεις, λειτούργησαν εκφοβιστικά στο Αιγαίο, δημιούργησαν τις ανύπαρκτες ανάγκες των ολυμπιακών αγώνων. Οι εταίροι είναι συνυπαίτιοι. Αυτό να μην το ξεχνάμε όσο γράφονται τα άρθρα της συμφωνίας, να μην το ξεχνάμε όταν παριστάνουν τις αειπάρθενους.
ΤΟ ΒΗΜΑΣτα παραμύθια, όπως και στην πολιτική, υπάρχει πάντα μια παγίδα και το στοιχείο του δόλου. Κάπου εδώ λοιπόν θα πρέπει να πούμε ότι ο δανειστής ακόμη και την ύστατη στιγμή, όταν φαινόταν ότι δεν θα πάρει πίσω τα λεφτά ποτέ, μα ποτέ, παρότρυνε τον υπάλληλο να ξοδέψει σε ακόμη πιο ακριβά αγαθά, τα οποία δεν είχε ανάγκη. Μεσούσης της ελληνικής κρίσης οι γερμανοί ζητούσαν να πληρωθούν υποβρύχια που δεν παραδόθηκαν, που δεν ήταν αξιόμαχα, που δεν είχαν επαρκή εξοπλισμό και οι Γάλλοι προωθούσαν φρεγάτες και άλλα καλούδια για τη φύλαξη των ευρωπαϊκών συνόρων. Δάνειζαν χρήμα για να μπορεί η Ελλάδα να αγοράζει τα δικά τους προϊόντα.
Μαθαίνουμε ότι μέσα στη μαύρη νύχτα της συνόδου Κορυφής εγκαταλείφθηκε η ιδέα της διαγραφής του ελληνικού χρέους. Παραμένει η ιδέα της αναδιάρθρωσης. Θα πει κάποιος σώφρων ότι εδώ καιγόμαστε, κινδυνεύουμε να εκδιωχτούμε, να αποβληθούμε για μια πενταετία, κινδυνεύουμε με απόλυτη φτώχεια και τα λοιπά και τα λοιπά, τα οποία είναι εν μέρει ορθά. Εν τούτοις όλοι γνωρίζουμε ότι μια συμφωνία χωρίς διαγραφή χρέους είναι δώρον άδωρον. Η Ελλάδα δεν θα ορθοποδήσει όσο χρωστά όλο αυτό το παραφουσκωμένο χρέος. Να τα λέμε κι αυτά, ώρα που είναι: οι δανειστές δεν έχουν βγει χαμένοι από την κρίση. Είχαν κέρδος.
Στους εταίρους εκείνους που παριστάνουν τους ηθικούς ενώ είναι οι εκμαυλιστές του εγχώριου πολιτικού συστήματος, λίγες υπενθυμίσεις: η ευημερία τους βασίστηκε εν πολλοίς στην ανηθικότητα που εκείνοι χρηματοδότησαν. Λάδωσαν πρόσωπα, πλήρωσαν τουλάχιστον ένα κόμμα, άσκησαν πιέσεις, λειτούργησαν εκφοβιστικά στο Αιγαίο, δημιούργησαν τις ανύπαρκτες ανάγκες των ολυμπιακών αγώνων. Οι εταίροι είναι συνυπαίτιοι. Αυτό να μην το ξεχνάμε όσο γράφονται τα άρθρα της συμφωνίας, να μην το ξεχνάμε όταν παριστάνουν τις αειπάρθενους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου