Οπως έσπειραν θερίζουν
Από τον ΒΑΣΙΛΗ ΚΑΡΔΑΣΗ
Η πατρίδα μου γλώσσα δεν έχει·
λουλούδια άχρωμα, δέντρα άοσμα,
πέτρες που μουλιάζουν στον καιρό,
στην υγρασία των αιώνων.
Θ. Σαρηγκιόλης, «Δίκοπη λαλιά», Εντευκτήριο, 48 (1999)
Ενας φίλος, παλαιότερα στην Αριστερά και νυν στον αστερισμό του ΠΑΣΟΚ, ισχυριζόταν ότι φταίμε όλοι για το σημερινό κατάντημα, εννοώντας κυβερνήσεις, τα κόμματα και τους πολίτες. Αντέτεινα το προφανές, ήτοι τουλάχιστον ας επιμεριστούν οι ευθύνες. Σύμφωνοι, να εναντιωθούμε στο μικρόβιο της λαϊκίζουσας Αριστεράς, διότι υιοθετεί κάθε αίτημα των κοινωνικών ομάδων ως δίκαιο. Και οι άλλοι;
ΟΙ ΕΘΝΟΠΑΤΡΙΩΤΕΣ, που εν χορδαίς και οργάνω πανηγύριζαν για την ανάληψη της Ολυμπιάδας; Που καμάρωναν σαν γύφτικα σκεπάρνια για το νέο ιδεολόγημα, απαθείς μπρος στην επερχόμενη οικονομική καταστροφή των πολλών για χάρη των ολίγων;
ΤΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ για τα σιδηροχαλύβδινα αριστουργήματά τους, που ως Μινώταυροι απορρόφησαν του κόσμου τα ευρώ, και τα οποία κείτονται έρημα και απαξιωμένα.
ΠΟΣΟ μας κόστισε αυτό το Μεγάλο Φαγοπότι;
ΟΙ ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟΙ, που ζημιώνουν το Δημόσιο με εκατομμύρια ευρώ, συμμετέχοντας σε σκάνδαλα, ευνοώντας συγκεκριμένες εταιρείες; Που καταστρώνουν τα εξοπλιστικά προγράμματα δήθεν για τη θωράκιση της χώρας, όταν πλέον είναι απολύτως εμφανές ότι η κούρσα των εξοπλισμών αφορά πρωτίστως τα συμφέροντα των ξένων χωρών και των μεγάλων επιχειρήσεων στρατιωτικού υλικού; Και εν τέλει με ίδιον όφελος για υπουργούς, μεσίτες κ.ά.
ΟΙ ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΕΣ διοικήσεις, που εξαφάνισαν κάθε ίχνος ορθολογικής λειτουργίας στην Ολυμπιακή, για να την παραδώσουν κυριολεκτικά καταρρακωμένη στον ιδιώτη;
ΠΟΙΟΙ έκαναν κομματικές προσλήψεις; Ποιοι συμμετείχαν στις αλόγιστες προμήθειες υλικού;
ΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ, που επιβαρύνουν το κάτισχνο Δημόσιο με νέους συμβασιούχους, κάθε φορά που ανέρχονται στην εξουσία; Που συντηρούν τη διαφθορά του προσωπικού ορισμένων κομβικών υπηρεσιών, όπως οι εφοριακοί, οι δικαστικοί, οι μηχανικοί των Πολεοδομιών;
ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ που άσκησαν τη δημοσιονομική πολιτική; Που καθήλωσαν τα έσοδα του Δημοσίου, ανδρώνοντας τη φοροδιαφυγή στον υπέρτατο βαθμό; Που διόγκωσαν τις δαπάνες των νοσοκομείων και των δημόσιων οργανισμών; Που κλείνουν τα μάτια μπρος στην εκτεταμένη διασπάθιση δημόσιου χρήματος;
ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ της κοινωνικής και πολιτικής συναίνεσης για τη λύση του προβλήματος, αρκεί προηγουμένως να υπάρξει δείγμα γραφής από αυτούς που χειρίζονται την εξουσία. Οσο όμως αυτή η επιδίωξη θα προϋποθέτει και τη συναίνεση για την απόδοση των ευθυνών που προκάλεσαν το αδιέξοδο, τόσο κάθε προσπάθεια είναι καταδικασμένη σε αποτυχία.
Ως τότε, Χρόνια Πολλά σε όλους μας!
kardasis@econ.soc.uoc.gr
"ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ", σήμερα
............................................................................
Η διοίκηση του κράτους μόνο με την απλούστευση - φορολογώ για να καλύψω τις υποχρεώσεις μου - είναι το χαρακτηριστικό των ελληνικών κυβερνήσεων όλα τα χρόνια.
Τόσο απλά.. τίποτα παραπάνω.. και αυτό ερασιτεχνικά.. με ανικανότητα να εισπράξουν από αυτούς που θα έπρεπε..
Και με ιδιαίτερη ικανότητα να αυξάνουν τις υποχρεώσεις σε βαθμό ασυδοσίας..
Ανίκανοι? Φαύλοι? Και τα δύο μάλλον..
Αραγε θα μπορούσαν να κρατήσουν μια μικρή βιοτεχνία, ένα εμπορικό κατάστημα? Προφανώς όχι.. Μπορούν όμως, θέλουν να διοικούν ένα κράτος..
Επειδή είναι απλό.. φορολογώ και τελειώνω..
Τώρα που το πράγμα δε πάει άλλο, ζητάνε τη συναίνεση όλων μας για να σωθούμε..
Με τα media μαζί τους..
Να πληρώσουμε !! να σωθούμε..
Αλλά θέλουμε να δούμε να πληρώνουν και οι υπεύθυνοι της κατάντιας μας..
Ολη αυτή η αλητεία, η λαμογιά...
90 μέρες μετά από τις εξαγγελίες για τις πρώτες 100 μέρες (τι μαλακία και αυτή, οι 100 μέρες)ξύνουν τα αρχίδια τους, ομολογούν λάθος στο θέμα με τα τέλη (τραβιέται όμως ο κοσμάκης)και προετοιμάζουν το έδαφος για το πολύπλοκο μέτρο της επί πλέον φορολογίας..
Μαλάκες όλοι τους και εμείς μαζί τους!!!
Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2009
Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2009
Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2009
Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2009
Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2009
Δεν είναι τίποτα, άγχος είναι..
Με τον ΑΝΔΡΕΑ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗ
ΤΟ πιο συνηθισμένο απ' τα μακάβρια αστεία που κάναμε πιτσιρικάδες, όταν ήρθαμε σ' αυτή την εφημερίδα, είναι ότι γράφαμε ο ένας τον επικήδειο του άλλου προκαταβολικά· πολύ πριν αποδημήσει ο ένας κι ο άλλος. Προσπαθούσαμε έτσι να ξορκίσουμε το κακό, να το καλαμπουρίσουμε, μπας και μας προσπεράσει, φύγει και πάει αλλού.
ΑΝ κάτι φοβάται ο στρεσαρισμένος δημοσιογράφος, είναι το αιφνίδιο έμφραγμα, το απροειδοποίητο, το μπαμ και κάτω. Εχει μεγάλη πίεση αυτή η δουλειά, πολύ άγχος, που σύντομα το σωματοποιείς, γίνεσαι ένα μ' αυτό: Το άγχος είμαι εγώ!...
ΤΟ σωματοποιημένο άγχος-στρες προκαλεί κρίσεις πανικού και λειτουργικό έμφραγμα, που μπορεί να μην είναι πραγματικό, βιώνεις, όμως, όλα τα συμπτώματα του εμφράγματος· γίνεσαι μούσκεμα στον ιδρώτα, μουδιάζει αριστερό χέρι-πόδι, δεν μπορείς ν' αναπνεύσεις, ζαλίζεσαι να λιποθυμήσεις, κι έχεις έναν πόνο σαν μαχαιριά στο στήθος μπρος-πίσω ανυπόφορο.
ΜΑΣ είχε δώσει ο Κίτσος, το ρετιρέ, που 'χε για σπίτι του πάνω απ' τα γραφεία της «Ε», στην οδό Κολοκοτρώνη. Μετακόμισε στη Φωκυλίδου, στο Κολωνάκι, και κάναμε το σπίτι του γραφείο μας: ο Ανδρέας ο Χριστοδουλίδης, ο Φώτης ο Γεωργελές, ο Θέμος ο Αναστασιάδης κι εγώ. Χλιδή! Είχε και τζακούζι το ρετιρέ. Οταν μ' έπιασε μπρος-πίσω ο πόνος ο αβάσταχτος, ο Θέμος, πάντα ψύχραιμος, πρότεινε να μπω στο τζακούζι, να σκεφτώ καμιά γκόμενα και να ηρεμήσω. Ελα, όμως, που αντί για γκόμενα, έβλεπα τον Χάρο να 'ρχεται...
ΠΑΤΗΜΕΝΟΣ με διακόσια, αναβοσβήνοντας τα φώτα και κορνάροντας, με πήγε σε χρόνο dt μ' ένα Nissan τούρμπο στο «Ιπποκράτειο», στα εξωτερικά ιατρεία. Εκεί, στο Καρδιολογικό, λύγισε. Ηθελε να κάνει καρδιογράφημα κι εκείνος. Μου τράβαγε τα καλώδια: «Εγώ έχω πρόβλημα, αυτός το κάνει ψέματα»! Ρόμπα γινήκαμε. Ξεκούμπωτη. Μετά μας πήρανε συνέντευξη οι καρδιολόγοι. «Τι σε ρώτησαν;», «Οταν ανεβαίνω σκαλιά, λαχανιάζω ή νιώθω βάρος;» «Και τι απάντησες, ρε Θέμο;» «Οτι λαχανιάζω»...
ΔΕΝ ήθελα ν' απαντήσω στο γιατρό ό,τι κι ο Θέμος, και είπα το αντίθετο: «Νιώθω ένα βάρος»! Μου έβαλαν ορό και με στρίμωξαν σ' ένα ράντζο στο διάδρομο. Την άλλη μέρα, όμως, μπήκανε τα μεγάλα βύσματα και μου βρήκαν το μόνο κρεβάτι που 'ταν διαθέσιμο στην εντατική... Ημασταν τέσσερις, αλλά μόνο εγώ βγήκα ζωντανός από κει. Μέχρι κι ο Κρεμαστινός μού πρότεινε να πάρω κάνα «Xanax» και ν' αρχίσω ψυχοθεραπεία...
Ο Μπαμπίνος με κορόιδευε: «Κατά φαντασίαν ασθενής»... Ηταν υπεύθυνος ύλης στις πολιτιστικές σελίδες. Συνεργαστήκαμε 20 ολόκληρα χρόνια. Κάθε μέρα. Τον βρήκα στην «Ελευθεροτυπία» όταν ήρθα το 1988 και ξεκίνησα αυτή τη στήλη. Είχαμε κόντρα στην αρχή. Επρεπε να παραδίδω το κείμενο στις 6, το αργότερο. Πέντε λεπτά να καθυστερούσα, πλακωνόμασταν: «Θες να καταντήσω όπως εσύ, που κάθε τρεις και λίγο απ' το άγχος νομίζεις ότι παθαίνεις έμφραγμα;»
«ΔΕΝ είναι τίποτα, άγχος είναι»... Τρεις ή τέσσερις είχαν πάθει αληθινό έμφραγμα στο πολιτιστικό της «Ε». Κι όμως, ο Μπάμπης, ο μόνος που δεν ένιωσε ποτέ αυτόν τον πόνο στο στήθος, συνέχιζε να κοροϊδεύει εμένα: «είσαι ακόμη κατά φαντασίαν;»...
ΕΙΧΕ γλυκάνει η σχέση μας τα τελευταία χρόνια. Πέρσι το καλοκαίρι, ήρθε απέναντι στο νησί - στο γάμο, με τα παιδιά του. Με πήρε και στη γιορτή μου να μου ευχηθεί: «Πώς είσαι, Μπαμπίνο;», «Μια χαρά, μουσικές, Μέγαρο, οικογένεια, χαλαρά. Περιμένω πότε θα πάω Κέρκυρα. Εσύ είσαι ακόμη κατά φαντασίαν;»...
Ε, ΝΑΙ... Αλλά... το πήρα απόφαση: Δεν είναι τίποτα αυτός ο πόνος Μπαμπίνο, άγχος είναι...
Εδώ ράδιο "Ε", "Ελευθεροτυπία" σήμερα
ΔΕΝ ΤΟΝ ΗΞΕΡΑ ΤΟΝ ΜΠΑΜΠΗ, ΑΛΛΑ ΚΑΛΟ ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΙ..
ΤΟ πιο συνηθισμένο απ' τα μακάβρια αστεία που κάναμε πιτσιρικάδες, όταν ήρθαμε σ' αυτή την εφημερίδα, είναι ότι γράφαμε ο ένας τον επικήδειο του άλλου προκαταβολικά· πολύ πριν αποδημήσει ο ένας κι ο άλλος. Προσπαθούσαμε έτσι να ξορκίσουμε το κακό, να το καλαμπουρίσουμε, μπας και μας προσπεράσει, φύγει και πάει αλλού.
ΑΝ κάτι φοβάται ο στρεσαρισμένος δημοσιογράφος, είναι το αιφνίδιο έμφραγμα, το απροειδοποίητο, το μπαμ και κάτω. Εχει μεγάλη πίεση αυτή η δουλειά, πολύ άγχος, που σύντομα το σωματοποιείς, γίνεσαι ένα μ' αυτό: Το άγχος είμαι εγώ!...
ΤΟ σωματοποιημένο άγχος-στρες προκαλεί κρίσεις πανικού και λειτουργικό έμφραγμα, που μπορεί να μην είναι πραγματικό, βιώνεις, όμως, όλα τα συμπτώματα του εμφράγματος· γίνεσαι μούσκεμα στον ιδρώτα, μουδιάζει αριστερό χέρι-πόδι, δεν μπορείς ν' αναπνεύσεις, ζαλίζεσαι να λιποθυμήσεις, κι έχεις έναν πόνο σαν μαχαιριά στο στήθος μπρος-πίσω ανυπόφορο.
ΜΑΣ είχε δώσει ο Κίτσος, το ρετιρέ, που 'χε για σπίτι του πάνω απ' τα γραφεία της «Ε», στην οδό Κολοκοτρώνη. Μετακόμισε στη Φωκυλίδου, στο Κολωνάκι, και κάναμε το σπίτι του γραφείο μας: ο Ανδρέας ο Χριστοδουλίδης, ο Φώτης ο Γεωργελές, ο Θέμος ο Αναστασιάδης κι εγώ. Χλιδή! Είχε και τζακούζι το ρετιρέ. Οταν μ' έπιασε μπρος-πίσω ο πόνος ο αβάσταχτος, ο Θέμος, πάντα ψύχραιμος, πρότεινε να μπω στο τζακούζι, να σκεφτώ καμιά γκόμενα και να ηρεμήσω. Ελα, όμως, που αντί για γκόμενα, έβλεπα τον Χάρο να 'ρχεται...
ΠΑΤΗΜΕΝΟΣ με διακόσια, αναβοσβήνοντας τα φώτα και κορνάροντας, με πήγε σε χρόνο dt μ' ένα Nissan τούρμπο στο «Ιπποκράτειο», στα εξωτερικά ιατρεία. Εκεί, στο Καρδιολογικό, λύγισε. Ηθελε να κάνει καρδιογράφημα κι εκείνος. Μου τράβαγε τα καλώδια: «Εγώ έχω πρόβλημα, αυτός το κάνει ψέματα»! Ρόμπα γινήκαμε. Ξεκούμπωτη. Μετά μας πήρανε συνέντευξη οι καρδιολόγοι. «Τι σε ρώτησαν;», «Οταν ανεβαίνω σκαλιά, λαχανιάζω ή νιώθω βάρος;» «Και τι απάντησες, ρε Θέμο;» «Οτι λαχανιάζω»...
ΔΕΝ ήθελα ν' απαντήσω στο γιατρό ό,τι κι ο Θέμος, και είπα το αντίθετο: «Νιώθω ένα βάρος»! Μου έβαλαν ορό και με στρίμωξαν σ' ένα ράντζο στο διάδρομο. Την άλλη μέρα, όμως, μπήκανε τα μεγάλα βύσματα και μου βρήκαν το μόνο κρεβάτι που 'ταν διαθέσιμο στην εντατική... Ημασταν τέσσερις, αλλά μόνο εγώ βγήκα ζωντανός από κει. Μέχρι κι ο Κρεμαστινός μού πρότεινε να πάρω κάνα «Xanax» και ν' αρχίσω ψυχοθεραπεία...
Ο Μπαμπίνος με κορόιδευε: «Κατά φαντασίαν ασθενής»... Ηταν υπεύθυνος ύλης στις πολιτιστικές σελίδες. Συνεργαστήκαμε 20 ολόκληρα χρόνια. Κάθε μέρα. Τον βρήκα στην «Ελευθεροτυπία» όταν ήρθα το 1988 και ξεκίνησα αυτή τη στήλη. Είχαμε κόντρα στην αρχή. Επρεπε να παραδίδω το κείμενο στις 6, το αργότερο. Πέντε λεπτά να καθυστερούσα, πλακωνόμασταν: «Θες να καταντήσω όπως εσύ, που κάθε τρεις και λίγο απ' το άγχος νομίζεις ότι παθαίνεις έμφραγμα;»
«ΔΕΝ είναι τίποτα, άγχος είναι»... Τρεις ή τέσσερις είχαν πάθει αληθινό έμφραγμα στο πολιτιστικό της «Ε». Κι όμως, ο Μπάμπης, ο μόνος που δεν ένιωσε ποτέ αυτόν τον πόνο στο στήθος, συνέχιζε να κοροϊδεύει εμένα: «είσαι ακόμη κατά φαντασίαν;»...
ΕΙΧΕ γλυκάνει η σχέση μας τα τελευταία χρόνια. Πέρσι το καλοκαίρι, ήρθε απέναντι στο νησί - στο γάμο, με τα παιδιά του. Με πήρε και στη γιορτή μου να μου ευχηθεί: «Πώς είσαι, Μπαμπίνο;», «Μια χαρά, μουσικές, Μέγαρο, οικογένεια, χαλαρά. Περιμένω πότε θα πάω Κέρκυρα. Εσύ είσαι ακόμη κατά φαντασίαν;»...
Ε, ΝΑΙ... Αλλά... το πήρα απόφαση: Δεν είναι τίποτα αυτός ο πόνος Μπαμπίνο, άγχος είναι...
Εδώ ράδιο "Ε", "Ελευθεροτυπία" σήμερα
ΔΕΝ ΤΟΝ ΗΞΕΡΑ ΤΟΝ ΜΠΑΜΠΗ, ΑΛΛΑ ΚΑΛΟ ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΙ..
ναυτίλος
Σιγά σιγά κουράζεται κι αυτή η κωμωδία. Μετά τον «συνήγορο του πολίτη» και κάτι άλλα τέτοια και τοιαύτα, χθες ο Γαληνότατος Γεώργιος ο Β' Παπανδρέου ο Γ' κάλεσε στο Υπουργικό Συμβούλιο τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χριστόδουλ... χμ, συγγνώμην Ιερώνυμο. Κάλεσε και τις κάμερες. Μπροστά στις οποίες έλαβαν τον λόγο ο Πρωτοσπαθάριος των Προστατών του Πολίτη κυρός Χρυσοχοΐδιος, ένας-δυο άλλοι Λογοθέτες των Δρόμων και Δομέστιχοι των Σχολών, ενώ η εν Χριστώ κεφαλή της Εκκλησίας και ο εν Σοσιαλισμώ επικεφαλής του Κράτους ακολούθησαν εν συνεχεία τις κάμερες κι ώδευσαν προς παρακείμενο Σοσιαλφιλανθρωπικό Λοιμοκαθαρτήριο. Οπως μάθαμε κατόπιν από τις εν λόγω κάμερες (οι οποίες προς τούτο υπάρχουν, για να διαδίδουν τον Λόγο) στο επόμενον Υπουργικό Συμβούλιο με θέμα τη διά βίου ξεφτίλα ο κ. Πρωθυπουργός θα προσκαλέσει τον Μίκυ Μάους, ειδικόν σε θέματα αεί παιδείας και παλιμπαιδισμού, φιλόσοφο των φιλοσόφων και δόκτορα στο Πανδιδακτήριο της Μαγναύρας, στην έδρα Πλήθων ο Γεμιστός-γιουβαρλάκια ο εκσυγχρονισμός...
Οντως, έχει προσωπική ατζέντα ο κ. Πρωθυπουργός, αντιλαμβάνεται τα πράγματα με τον δικό του προσωπικό, σχεδόν θεϊκόν τρόπο - ένας θεϊκός Σελευκίδης, απ' την ουράνια γενιά· που ενίοτε κατεβαίνει απ' τα γαλήνια δώματα, στις αγορές και τα παζάρια των πολλών.
Αφήνοντας να τον προδώσει το άρωμά του, μόνον όσον χρειάζεται για να σκιρτούν σεβαστικά τα πλήθη...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 23.ΧΙΙ.2009 stathis@enet.gr
Οντως, έχει προσωπική ατζέντα ο κ. Πρωθυπουργός, αντιλαμβάνεται τα πράγματα με τον δικό του προσωπικό, σχεδόν θεϊκόν τρόπο - ένας θεϊκός Σελευκίδης, απ' την ουράνια γενιά· που ενίοτε κατεβαίνει απ' τα γαλήνια δώματα, στις αγορές και τα παζάρια των πολλών.
Αφήνοντας να τον προδώσει το άρωμά του, μόνον όσον χρειάζεται για να σκιρτούν σεβαστικά τα πλήθη...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 23.ΧΙΙ.2009 stathis@enet.gr
Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2009
Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2009
ΦΤΑΙΩ
Εσύ δε φταις σε τίποτα
εγώ τα φταίω όλα
εσύ δεν υποσχέθηκες
τίποτα πιο πολύ
Εσύ δε φταις σε τίποτα
στο νου μου γίναν όλα
εσύ δεν υποπτεύθηκες
μια σκέψη μου τρελή
Φταίω που ενώ μεγάλωσα
τα ίδια λάθη κάνω
και τα χαμένα από καιρό
πάλι τα ξαναχάνω
Φταίω που ενώ μεγάλωσα
τα ίδια λάθη κάνω
και τα χαμένα από καιρό
πάλι τα ξαναχάνω
Δε φταις εσύ που χάνομαι
στα όνειρα που κάνω
Εσύ δεν είπες ψέματα
από την πρώτη ώρα
εσύ δεν υποσχέθηκες
τίποτα πιο πολύ
Φταίω εγώ που ελπίζοντας
άδικα πήρα φόρα
και άφησα την καρδούλα μου
να ονειροπολεί
Φταίω που ενώ μεγάλωσα
τα ίδια λάθη κάνω
και τα χαμένα από καιρό
πάλι τα ξαναχάνω
Φταίω που ενώ μεγάλωσα
τα ίδια λάθη κάνω
και τα χαμένα από καιρό
πάλι τα ξαναχάνω.
Στίχοι-Μουσική: Δημήτρης Χατζηδιάκο
εγώ τα φταίω όλα
εσύ δεν υποσχέθηκες
τίποτα πιο πολύ
Εσύ δε φταις σε τίποτα
στο νου μου γίναν όλα
εσύ δεν υποπτεύθηκες
μια σκέψη μου τρελή
Φταίω που ενώ μεγάλωσα
τα ίδια λάθη κάνω
και τα χαμένα από καιρό
πάλι τα ξαναχάνω
Φταίω που ενώ μεγάλωσα
τα ίδια λάθη κάνω
και τα χαμένα από καιρό
πάλι τα ξαναχάνω
Δε φταις εσύ που χάνομαι
στα όνειρα που κάνω
Εσύ δεν είπες ψέματα
από την πρώτη ώρα
εσύ δεν υποσχέθηκες
τίποτα πιο πολύ
Φταίω εγώ που ελπίζοντας
άδικα πήρα φόρα
και άφησα την καρδούλα μου
να ονειροπολεί
Φταίω που ενώ μεγάλωσα
τα ίδια λάθη κάνω
και τα χαμένα από καιρό
πάλι τα ξαναχάνω
Φταίω που ενώ μεγάλωσα
τα ίδια λάθη κάνω
και τα χαμένα από καιρό
πάλι τα ξαναχάνω.
Στίχοι-Μουσική: Δημήτρης Χατζηδιάκο
Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2009
ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ
Τρία κακά της μοίρας του
Ηταν τραγική η εμφάνιση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη χθες στο Μέγκα.
Τραγική, συνυπολογίζοντας κανείς τρία στοιχεία:
πρώτον, πρωθυπουργός της χώρας είναι ο γιος του μεγάλου αντιπάλου του Ανδρέα Παπανδρέου, ο Γιώργος Παπανδρέου, για τον οποίο είχε πει κάποτε: «Δεν μπορεί το παιδί...».
Δεύτερον, πρόεδρος της Ν.Δ. είναι ο μεγάλος εσωκομματικός αντίπαλός του Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος τον είχε ανατρέψει το 1993.
Τρίτον, η κόρη του Ντόρα Μπακογιάννη δεν μπόρεσε να εκλεγεί πρόεδρος της Ν.Δ., γιατί έχασε από τον Σαμαρά.
Τι άλλο να του τύχει του ανθρώπου!
Π.ΣΩΚ.
"Ελευθεροτυπία", σήμερα
Ηταν τραγική η εμφάνιση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη χθες στο Μέγκα.
Τραγική, συνυπολογίζοντας κανείς τρία στοιχεία:
πρώτον, πρωθυπουργός της χώρας είναι ο γιος του μεγάλου αντιπάλου του Ανδρέα Παπανδρέου, ο Γιώργος Παπανδρέου, για τον οποίο είχε πει κάποτε: «Δεν μπορεί το παιδί...».
Δεύτερον, πρόεδρος της Ν.Δ. είναι ο μεγάλος εσωκομματικός αντίπαλός του Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος τον είχε ανατρέψει το 1993.
Τρίτον, η κόρη του Ντόρα Μπακογιάννη δεν μπόρεσε να εκλεγεί πρόεδρος της Ν.Δ., γιατί έχασε από τον Σαμαρά.
Τι άλλο να του τύχει του ανθρώπου!
Π.ΣΩΚ.
"Ελευθεροτυπία", σήμερα
ναυτίλος
«Σας καλώ ως Ελληνας και πατριώτης» είπε προχθές ο κ. Γιώργος Παπανδρέου επικαλούμενος τη δύσκολην αυτήν ώρα το φιλότιμο και τον πατριωτισμό των Ελλήνων! -ώπα! ώρες είναι να τον βγάλει κι αυτόν «εθνικιστή» η κυρία Θάλεια Δραγώνα!
....................................
Βεβαίως η αλήθεια είναι ότι οι πολιτικοί της άρχουσας τάξης ενθυμούνται τον πατριωτισμό των απλών πολιτών, μόνον όταν χρειάζεται να τους γδάρουν ακόμα περισσότερο
πράγμα που συμβαίνει πλέον όλο και πιο συχνά...
Και θα συμβαίνει ακόμα συχνότερα στο μέλλον, διότι αυτοί που τα σκάτωσαν συνεχίζουν να τρώνε ατάραχοι (Ετοιμάζοντας τον επόμενον όλεθρο)...
Παχειά λόγια είπε ο κ. Παπανδρέου και ισχνά μέτρα πήρε. Επί παραδείγματι παγώνει (εν τέλει) τις αυξήσεις για μισθούς της τάξης των 2.000 ευρώ , αλλά δεν φορολογεί περισσότερον τις Τράπεζες! Προσέτι μάλιστα ήδη προστρέχει (μόλις) χθες να δανειστεί ακόμα 2,2 δισ. (για τρέχουσες ανάγκες) από εκείνους που μόλις πριν λίγον καιρό (επι)χορηγούσε με 28 δισ. (από τον πλούτο που παράγουμε) για να μην καταρρεύσουν! Με έναν λόγο δάνεισε τότε το κράτος ατόκως αυτούς απ' τους οποίους τώρα δανείζεται εντόκως!
Πολύ πατριωτικό.
Ο κ. Παπανδρέου εξήγγειλε μέτρα που θα νοικοκυρέψουν την οικονομία, αλλά δεν εξήγγειλε καμμιάν αναπτυξιακή πολιτική. Τίποτα που θα μπορούσε να στρέψει τη χώρα προς την παραγωγή νέου πλούτου.
Αλλά και τα μέτρα που εξήγγειλε για το χτύπημα της σπατάλης του Δημοσίου είναι τα περισσότερα «χαμηλής πολιτικής« ή τα συνήθη επικοινωνιακά.
Για παράδειγμα: ζήτησε τον περιορισμό των 27 όλων κι όλων Γραφείων του ΕΟΤ στο εξωτερικό (τα οποία στο κάτω κάτω αν δουλέψουν σωστά θα στείλουν στη χώρα πλούτο) -μέτρο σχεδόν κωμικό- κι αντιθέτως αφήνει απείραχτες εκατοντάδες επιτροπές κυβερνητικού ενδιαφέροντος
κυρίως αργομίσθων ή παχυλά αμειβόμενων ημετέρων, κάτι επιτροπές απίθανες παντού και για τα πάντα,
ένα βασίλειο (απαραβίαστων) τρωκτικών.
Γιατί (άλλο παράδειγμα) κάνει ο κ. Παπανδρέου ανακατανομή μιζέριας στους μισθούς φέρ' ειπείν των γιατρών και δεν κόβει εδώ και χθες τα τρελά λεφτά που χορηγούνται σε εκατοντάδες (άλλοι λένε 300, άλλοι 600) μη κυβερνητικές οργανώσεις -μιλάμε για
εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ- που, αν εξαιρέσει κανείς ελάχιστες απ' αυτές που αποδεδειγμένα προσφέρουν κοινωνικό έργο, οι υπόλοιπες
απομυζούν τους φόρους του Μήτσου
με θράσος, ανάλγητα, με βουλιμία, με εθισμό, με απόλαυση, δουλεύοντας μάλιστα οι περισσότερες απ' αυτές εναντίον του (του Μήτσου, του κάθε Μήτσου, υμών)...
Μιλάει για περικοπές ο κ. Πρωθυπουργός, αλλά αφήνει στην ησυχία τους (άλλωστε διαρκώς κοιμούνται) δεκάδες Ανεξάρτητες Αρχές! Κι όχι μόνον αυτό, αλλά προτείνει να δημιουργηθούν κι άλλες!!! Τις οποίες επίσης πληρώνει και θα πληρώνει ο Μήτσος!
Είτε για να αδρανούν είτε για να αλλοιώνουν τη φύση του πολιτεύματος παρεμβαλλόμενες ανάμεσα στη διάκριση των εξουσιών, πάντα υπέρ της εκτελεστικής τοιαύτης.
Τι έχει, ας πούμε, προσφέρει έως τώρα η Ανεξάρτητη (τρομάρα της) Αρχή για τα λιμάνια; (ναι! υπάρχει και τέτοια).
Τι κατάφερε η Ανεξάρτητη Αρχή για τον ανταγωνισμό; Διέλυσε κάνα καρτέλ; (όπως εκείνο του γάλακτος);
Βοήθησε μήπως στη βελτίωση της ζωής των παραγωγών (στο χωράφι) ή κράτησε στο πλαίσιο της ευνομίας τις τιμές των προϊόντων στο ράφι;
Κι όμως ο κ. Παπανδρέου (ακόμα και σε αυτά τα θέματα «χαμηλής πολιτικής») τα παίρνει απ' τον Μήτσο (που του παγώνει τον μισθό ή του δίνει αύξηση ενάμισυ κουλούρι τον μήνα) και τα δίνει στον κάθε κ. Μπακούρη, στην κάθε Ανεξάρτητη Αρχή που έχει ιδρυθεί για το... καλό (εν τέλει το άρμεγμα) του Μήτσου.
Οχι! όχι μόνον δεν έχει σχέδιο αναπτυξιακής πολιτικής αυτή η κυβέρνηση, αλλά διαχειρίζεται ακόμα και το στοιχειώδες νοικοκύρεμα με μέτρα ως επί το πλείστον ατελέσφορα, επικοινωνιακά ή που επιδεινώνουν έτι περαιτέρω την κατάσταση: νέες αρχές, νέοι αργόμισθοι, νέες επιτροπές τριάντα πέντε ατόμων από καμμιά εβδομηνταριά,
μέτρα βιτρίνας κι από τηγανίτα η διαρκής και κάργα αφαίμαξη του Μήτσου, η καθήλωση στα 700 ευρώ του γιου του (όταν δεν είναι στα 500 ή άνεργος) -αυτόν τον πατριωτισμό επικαλέσθηκε ο κ. Παπανδρέου;
«Αννα μην κλαις», κάποτε θα ακολουθήσω «άλλες σημαίες»...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 16.ΧΙΙ.2009 stathis@enet.gr
"Ελευθεροτυπία", σήμερα
....................................
Βεβαίως η αλήθεια είναι ότι οι πολιτικοί της άρχουσας τάξης ενθυμούνται τον πατριωτισμό των απλών πολιτών, μόνον όταν χρειάζεται να τους γδάρουν ακόμα περισσότερο
πράγμα που συμβαίνει πλέον όλο και πιο συχνά...
Και θα συμβαίνει ακόμα συχνότερα στο μέλλον, διότι αυτοί που τα σκάτωσαν συνεχίζουν να τρώνε ατάραχοι (Ετοιμάζοντας τον επόμενον όλεθρο)...
Παχειά λόγια είπε ο κ. Παπανδρέου και ισχνά μέτρα πήρε. Επί παραδείγματι παγώνει (εν τέλει) τις αυξήσεις για μισθούς της τάξης των 2.000 ευρώ , αλλά δεν φορολογεί περισσότερον τις Τράπεζες! Προσέτι μάλιστα ήδη προστρέχει (μόλις) χθες να δανειστεί ακόμα 2,2 δισ. (για τρέχουσες ανάγκες) από εκείνους που μόλις πριν λίγον καιρό (επι)χορηγούσε με 28 δισ. (από τον πλούτο που παράγουμε) για να μην καταρρεύσουν! Με έναν λόγο δάνεισε τότε το κράτος ατόκως αυτούς απ' τους οποίους τώρα δανείζεται εντόκως!
Πολύ πατριωτικό.
Ο κ. Παπανδρέου εξήγγειλε μέτρα που θα νοικοκυρέψουν την οικονομία, αλλά δεν εξήγγειλε καμμιάν αναπτυξιακή πολιτική. Τίποτα που θα μπορούσε να στρέψει τη χώρα προς την παραγωγή νέου πλούτου.
Αλλά και τα μέτρα που εξήγγειλε για το χτύπημα της σπατάλης του Δημοσίου είναι τα περισσότερα «χαμηλής πολιτικής« ή τα συνήθη επικοινωνιακά.
Για παράδειγμα: ζήτησε τον περιορισμό των 27 όλων κι όλων Γραφείων του ΕΟΤ στο εξωτερικό (τα οποία στο κάτω κάτω αν δουλέψουν σωστά θα στείλουν στη χώρα πλούτο) -μέτρο σχεδόν κωμικό- κι αντιθέτως αφήνει απείραχτες εκατοντάδες επιτροπές κυβερνητικού ενδιαφέροντος
κυρίως αργομίσθων ή παχυλά αμειβόμενων ημετέρων, κάτι επιτροπές απίθανες παντού και για τα πάντα,
ένα βασίλειο (απαραβίαστων) τρωκτικών.
Γιατί (άλλο παράδειγμα) κάνει ο κ. Παπανδρέου ανακατανομή μιζέριας στους μισθούς φέρ' ειπείν των γιατρών και δεν κόβει εδώ και χθες τα τρελά λεφτά που χορηγούνται σε εκατοντάδες (άλλοι λένε 300, άλλοι 600) μη κυβερνητικές οργανώσεις -μιλάμε για
εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ- που, αν εξαιρέσει κανείς ελάχιστες απ' αυτές που αποδεδειγμένα προσφέρουν κοινωνικό έργο, οι υπόλοιπες
απομυζούν τους φόρους του Μήτσου
με θράσος, ανάλγητα, με βουλιμία, με εθισμό, με απόλαυση, δουλεύοντας μάλιστα οι περισσότερες απ' αυτές εναντίον του (του Μήτσου, του κάθε Μήτσου, υμών)...
Μιλάει για περικοπές ο κ. Πρωθυπουργός, αλλά αφήνει στην ησυχία τους (άλλωστε διαρκώς κοιμούνται) δεκάδες Ανεξάρτητες Αρχές! Κι όχι μόνον αυτό, αλλά προτείνει να δημιουργηθούν κι άλλες!!! Τις οποίες επίσης πληρώνει και θα πληρώνει ο Μήτσος!
Είτε για να αδρανούν είτε για να αλλοιώνουν τη φύση του πολιτεύματος παρεμβαλλόμενες ανάμεσα στη διάκριση των εξουσιών, πάντα υπέρ της εκτελεστικής τοιαύτης.
Τι έχει, ας πούμε, προσφέρει έως τώρα η Ανεξάρτητη (τρομάρα της) Αρχή για τα λιμάνια; (ναι! υπάρχει και τέτοια).
Τι κατάφερε η Ανεξάρτητη Αρχή για τον ανταγωνισμό; Διέλυσε κάνα καρτέλ; (όπως εκείνο του γάλακτος);
Βοήθησε μήπως στη βελτίωση της ζωής των παραγωγών (στο χωράφι) ή κράτησε στο πλαίσιο της ευνομίας τις τιμές των προϊόντων στο ράφι;
Κι όμως ο κ. Παπανδρέου (ακόμα και σε αυτά τα θέματα «χαμηλής πολιτικής») τα παίρνει απ' τον Μήτσο (που του παγώνει τον μισθό ή του δίνει αύξηση ενάμισυ κουλούρι τον μήνα) και τα δίνει στον κάθε κ. Μπακούρη, στην κάθε Ανεξάρτητη Αρχή που έχει ιδρυθεί για το... καλό (εν τέλει το άρμεγμα) του Μήτσου.
Οχι! όχι μόνον δεν έχει σχέδιο αναπτυξιακής πολιτικής αυτή η κυβέρνηση, αλλά διαχειρίζεται ακόμα και το στοιχειώδες νοικοκύρεμα με μέτρα ως επί το πλείστον ατελέσφορα, επικοινωνιακά ή που επιδεινώνουν έτι περαιτέρω την κατάσταση: νέες αρχές, νέοι αργόμισθοι, νέες επιτροπές τριάντα πέντε ατόμων από καμμιά εβδομηνταριά,
μέτρα βιτρίνας κι από τηγανίτα η διαρκής και κάργα αφαίμαξη του Μήτσου, η καθήλωση στα 700 ευρώ του γιου του (όταν δεν είναι στα 500 ή άνεργος) -αυτόν τον πατριωτισμό επικαλέσθηκε ο κ. Παπανδρέου;
«Αννα μην κλαις», κάποτε θα ακολουθήσω «άλλες σημαίες»...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 16.ΧΙΙ.2009 stathis@enet.gr
"Ελευθεροτυπία", σήμερα
Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009
ΘΥΜΑΜΑΙ
Αποδίδω τα του σώματος τω σώματι
τα του πνεύματος τω πνεύματι ...
Δεν ξέρω που ν'αποδώσω την αλήθεια σου
το κενό όταν κυριεύεις τη σκεψη
Μη με κοιτάζεις μου είπες
δεν είναι το σώμα που αγάπησες
αλλά εκεινο που θέλεις να θυμάσαι
εκείνο που δε μπορείς να θυμηθείς
κι εκείνο που νομίζεις πως θυμάσαι....
τα του πνεύματος τω πνεύματι ...
Δεν ξέρω που ν'αποδώσω την αλήθεια σου
το κενό όταν κυριεύεις τη σκεψη
Μη με κοιτάζεις μου είπες
δεν είναι το σώμα που αγάπησες
αλλά εκεινο που θέλεις να θυμάσαι
εκείνο που δε μπορείς να θυμηθείς
κι εκείνο που νομίζεις πως θυμάσαι....
ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ
ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ , Ο ΜΕΓΑΛΟΣ
Εσκασε μύτη, με τη βροχή..
Γιατί δεν έβγαινε προηγουμένως???
Φοβόταν μήπως λερώσει τη Ντόρα???
"Εγώ είμαι παλιός"" είπε..πολλές φορές..
Ναι είσαι !! δίνε του!!!!
Εσκασε μύτη, με τη βροχή..
Γιατί δεν έβγαινε προηγουμένως???
Φοβόταν μήπως λερώσει τη Ντόρα???
"Εγώ είμαι παλιός"" είπε..πολλές φορές..
Ναι είσαι !! δίνε του!!!!
Τα μέτρα Παπανδρέου
ΕΠΙΦΥΛΑΚΤΙΚΕΣ ΟΙ ΑΓΟΡΕΣ ΣΤΙΣ ΕΞΑΓΓΕΛΙΕΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
Μόνο εδώ κάποιοι τα βρήκαν σοβαρά, ελπιδοφόρα..
Εδώ θα είμαστε..
Σήμερα πάντως δανειστήκαμε 2 δις ευρω
Μόνο εδώ κάποιοι τα βρήκαν σοβαρά, ελπιδοφόρα..
Εδώ θα είμαστε..
Σήμερα πάντως δανειστήκαμε 2 δις ευρω
Βλέμμα
«Η καρδιά μαλακώνει με το βύθισμα στα βλέμματα»
Υπεύθυνος: Επιμέλεια: ΟΛΓΑ ΚΟΛΙΑΤΣΟΥ
koliatsu@enet.gr
«Σε κάποιο μάθημα γιόγκα ο δάσκαλος μας παρότρυνε στην εξής άσκηση: «Επίλεξε ένα άτομο που δεν το γνωρίζεις και κοίταξέ το για δύο λεπτά στα μάτια».
Με πλησίασε ένας τύπος που αρχικώς δεν μου φάνηκε συμπαθής, παρ' όλα αυτά τον κοίταξα κατάματα για αρκετά λεπτά. Προς μεγάλη μου έκπληξη η διαδικασία αυτή κατάφερε πλήγμα στις προκαταλήψεις μου και σχεδόν εκμηδένισε τις άμυνές μου. Δεν μου έμενε παρά να παραδεχτώ πόσο με άλλαξε αυτή η άσκηση. Από τότε ονειρεύομαι, όλοι οι άνθρωποι να ανταλλάσσουμε παρατεταμένα βλέμματα.
Θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι πρόκειται για κάτι απλό -στην πραγματικότητα, όμως, είναι εξαιρετικά δύσκολο να αντέξει κανείς ορισμένα βλέμματα διαρκείας. Ολοι το ξέρουμε αυτό από τα μέσα μαζικής μεταφοράς, ιδιαίτερα από το μετρό, που δεν υπάρχει και δυνατότητα να κοιτάξεις κάτι έξω από το παράθυρο. Ο καθένας έχει εκεί τον προσωπικό του "χώρο", βρίσκεται κατά κάποιον τρόπο "στον κόσμο" του, και όταν κοιτάξεις κάποιον στα μάτια παρατεταμένα, σε λίγο σού απευθύνεται και σε ρωτά "τι συμβαίνει, θέλεις κάτι;".
Οι άνθρωποι δεν συνηθίζουν να κοιτάζονται στα μάτια, ούτε καν τα μέλη της ίδιας οικογένειας. Πολλά άτομα δεν έχουν επιχειρήσει ολόκληρη τη ζωή τους να κοιτάξουν κάποιον στα μάτια για δύο- τρία λεπτά. Κάπου το καταλαβαίνω, γιατί η διαδικασία σημαίνει τόλμη, αποβολή του φόβου για τον απέναντι, αλλά και για όσα πιστεύει κανείς ενδόμυχα και όσα νομίζει πως καταλαβαίνει ή ξέρει για τον άλλον από την εξωτερική του εμφάνιση και όψη. Ονειρό μου είναι, οι νέοι άνθρωποι αντί για τη στρατιωτική θητεία να ξεκινούν μια "πορεία στα μάτια και στα βλέμματα άλλων ατόμων". Αυτό θα μπορούσε να γίνει ως εξής: για χρονικό διάστημα ενός έτους οι νεαροί θα ταξιδεύουν σ' όλο τον κόσμο και θα ισχύει κατά κάποιον τρόπο ένας "κώδικας τιμής": Οταν ένας νεαρός πλησιάζει κάποιον άγνωστο και τον παρακαλεί να κοιταχτούν στα μάτια για λίγα λεπτά, αυτός ο άγνωστος θα πρέπει να του το παραχωρεί, χωρίς να έχει σημασία ο χώρος.
Πέραν αυτού του ενός έτους ταξιδιού, καταπληκτικό θα ήταν να υπήρχαν ειδικοί χώροι-αίθουσες για όσους θέλουν να κοιταχτούν με κάποιους άλλους στα μάτια σε συνθήκες ηρεμίας για λίγα λεπτά. Θα μπορούσε να επισκέπτεται κανείς αυτούς τους χώρους όσο τακτικά θέλει, να κάθεται σε κύκλο για παράδειγμα για μια ώρα με άλλους ανθρώπους και να κοιτάζεται με τον απέναντι. Και κάθε τρία λεπτά όλοι να μετακινούνται μια θέση ώστε να αλλάζουν οι σύντροφοι των βλεμμάτων. Η μαγεία όλου αυτού του εγχειρήματος είναι πως προκαλεί αλλαγές και στις δύο πλευρές. Και όταν συγκεντρώνεσαι για να κοιτάξεις κάποιον κατάματα, δεν μπορεί εκ των πραγμάτων ο νους σου να τρέχει αλλού. Το πολύ-πολύ να περνούν από το μυαλό κάποιες σχέσεις φόβου ή ντροπής, όπως "γιατί δεν μπορώ να βαστάξω το βλέμμα του;". Κατά βάθος, όμως, είναι εμπειρία καθησυχαστική.
Εξίσου καταπληκτικό θα ήταν, στρατιώτες δύο εχθρικών στρατοπέδων να παρατάσσονταν απέναντι σε μια σειρά και να κοιτάζονταν για λίγα λεπτά στα μάτια. Τι νομίζετε πως θα γινόταν μετά;
Σίγουρα είναι μια διαδικασία, που συμβάλλει αποφασιστικά στο γκρέμισμα εσωτερικών τειχών, όλων εκείνων των φόβων και φυσικά όλων των επιφανειακών τρόπων συμπεριφοράς. Πιστεύω, πως, εάν όλοι κοιτάζαμε συστηματικά άλλα άτομα στα μάτια, θα μαλάκωναν οι καρδιές μας και θα γινόμασταν πιο απλοί, πιο ζεστοί και πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι».
Τζάνα Παλάσκε
Γεννήθηκε πριν από 30 χρόνια στο Βερολίνο, άφησε το σχολείο λίγο πριν από το απολυτήριο, ασχολήθηκε ως παραγωγός στο MTV και για ένα διάστημα συμμετείχε σ' ένα μουσικό συγκρότημα πανκ. Ως ηθοποιός του κινηματογράφου έκανε το ντεμπούτο της την περασμένη χρονιά στην ταινία του Κουέντιν Ταραντίνο «Αδωξοι μπάσταρδη» («Inglourious Basterds»). Σε γερμανική εβδομαδιαία εφημερίδα η Τζάνα Παλάσκε μιλά για το όνειρό της, όλοι οι άνθρωποι να κοιτούν τους απέναντί τους στα μάτια.
"Ελευθεροτυπία", σήμερα
Ο Καιρός
Ακούσαμε τα μαλακά μέτρα. Περιμένουμε τα μαλάκα μέτρα
"Ο καιρός" Της 'ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ", σήμερα..
Σιγά ρε παιδιά της εφημερίδας.. ποια 80 μέτρα ?? Μέτρα είναι η δήλωση προθέσεων??
"Ο καιρός" Της 'ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ", σήμερα..
Σιγά ρε παιδιά της εφημερίδας.. ποια 80 μέτρα ?? Μέτρα είναι η δήλωση προθέσεων??
Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2009
Βροχή
Γράφω...
Σε άλλες μέρες κατρακυλούσες,με κυρίευες,
μέσα απ τα γραφτά..
Τώρα πρεπει να αρκούμαι στην απλή οφθαλμορρυχία...
Σε αναλαμπές μνήμης...
Μόνο το καρτέρι... και οι δρόμοι σε περιέχουν επαρκώς...
Περιέχουν την ποικιλία σου, την απρόσμενη πιθανότητα, τη μοναξιά του πλήθους,
τη γιορτή , την εγκατάλειψη...
Δε θα περιμένω με τους αλλους στο υπόστεγο...
θα βγω στη βροχή...
Μου λείπεις αφορητα...
Σε άλλες μέρες κατρακυλούσες,με κυρίευες,
μέσα απ τα γραφτά..
Τώρα πρεπει να αρκούμαι στην απλή οφθαλμορρυχία...
Σε αναλαμπές μνήμης...
Μόνο το καρτέρι... και οι δρόμοι σε περιέχουν επαρκώς...
Περιέχουν την ποικιλία σου, την απρόσμενη πιθανότητα, τη μοναξιά του πλήθους,
τη γιορτή , την εγκατάλειψη...
Δε θα περιμένω με τους αλλους στο υπόστεγο...
θα βγω στη βροχή...
Μου λείπεις αφορητα...
Γιωργάκης Παπανδρέου, απόψε...
Τι μας είπε απόψε...
Ενα πολύ όμορφο παραμύθι, πως είναι ένα τέλοιο κράτος, αυτό μας περιέγραψε...
Γεμάτος στην ασάφεια.. σαν μια γνωστή μου... λατρεμένες ασάφειες...
"Μας πληγώνει που όλοι μας έχουν πρώτους στη παχυσαρκία..."
Αυτό μάλιστα, αυτό μας πληγώνει...
Για όλα φταίει η προηγούμενη κυβέρνηση, αλλά υπήρχαν βέβαια και κάποια χρονίζοντα προβλήματα που η προηγούμενη κυβέρνηση φυγομάχησε και δεν έκανε αλλαγές..
Ντροπή τους.. δεν είδαν τα σκατά που κληρονόμησαν?? γιατί δεν τα άλλαξαν..
"Όλα θα γίνουν στου επόμενους 3 μήνες..."
Το πρόγραμμα των 100 ημερών πήρε τώρα παράταση για κάποιους ακόμα μήνες..
"Προχτές πιστεύω πως έπεισα τους εταίρους μας.."
Και δεν έχει μάθει ακόμα να ελέγχει τη γλώσσα σώματός του..
Ααα μίλησε και για πρόσληψη νοσηλευτικού προσωπικού.. Τι εννοεί? τους 152, νομίζω νοσηλευτές που ανακοίνωσαν χτες πως θα εκπαιδευτούν ταχύρυχθμα για να αντιμετωπιστούν οι ανάγκες από τη γρίπη των χοίρων?? τώρα????????
Μίλησε και για διαχείρηση των αποβλήτων.. για την αντιμετώπιση της κρίσης...
Θα διαχειριστούμε τα σκατά καλύτερα.. θα τα τρώμε...
"Θα είμαι πολύ λεπτομερής".. και ήταν, θα εξοικονομήσουμε 8 δισ ευρω..
4 από μείωση των εξόδων και 4 από αύξηση των εσόδων..
Σαφής και της πράξης...
Μια τέλεια προεκλογική ομιλία..
Θα αντέξουμε άραγε τέτοια τελειότητα??????????????????
Και σε ποιους τα έλεγε?? ποιοι ήταν το ακροατήριό του..
Οι πολέμιοι της διαφθοράς !!!!!!!!!!
Σε αυτούς τα έλεγε!!!!!!!!!
Που πάμε ρε γαμώτο...
Ενα πολύ όμορφο παραμύθι, πως είναι ένα τέλοιο κράτος, αυτό μας περιέγραψε...
Γεμάτος στην ασάφεια.. σαν μια γνωστή μου... λατρεμένες ασάφειες...
"Μας πληγώνει που όλοι μας έχουν πρώτους στη παχυσαρκία..."
Αυτό μάλιστα, αυτό μας πληγώνει...
Για όλα φταίει η προηγούμενη κυβέρνηση, αλλά υπήρχαν βέβαια και κάποια χρονίζοντα προβλήματα που η προηγούμενη κυβέρνηση φυγομάχησε και δεν έκανε αλλαγές..
Ντροπή τους.. δεν είδαν τα σκατά που κληρονόμησαν?? γιατί δεν τα άλλαξαν..
"Όλα θα γίνουν στου επόμενους 3 μήνες..."
Το πρόγραμμα των 100 ημερών πήρε τώρα παράταση για κάποιους ακόμα μήνες..
"Προχτές πιστεύω πως έπεισα τους εταίρους μας.."
Και δεν έχει μάθει ακόμα να ελέγχει τη γλώσσα σώματός του..
Ααα μίλησε και για πρόσληψη νοσηλευτικού προσωπικού.. Τι εννοεί? τους 152, νομίζω νοσηλευτές που ανακοίνωσαν χτες πως θα εκπαιδευτούν ταχύρυχθμα για να αντιμετωπιστούν οι ανάγκες από τη γρίπη των χοίρων?? τώρα????????
Μίλησε και για διαχείρηση των αποβλήτων.. για την αντιμετώπιση της κρίσης...
Θα διαχειριστούμε τα σκατά καλύτερα.. θα τα τρώμε...
"Θα είμαι πολύ λεπτομερής".. και ήταν, θα εξοικονομήσουμε 8 δισ ευρω..
4 από μείωση των εξόδων και 4 από αύξηση των εσόδων..
Σαφής και της πράξης...
Μια τέλεια προεκλογική ομιλία..
Θα αντέξουμε άραγε τέτοια τελειότητα??????????????????
Και σε ποιους τα έλεγε?? ποιοι ήταν το ακροατήριό του..
Οι πολέμιοι της διαφθοράς !!!!!!!!!!
Σε αυτούς τα έλεγε!!!!!!!!!
Που πάμε ρε γαμώτο...
"ναυτίλος"
Αγοραπωλησίες ρύπων -σαν να λέμε πληρώνω και βρωμίζω.
Δεν είναι τόσον απλό θα 'λεγε ένας νεοφιλελεύθερος. Οντως, παλιότερα τα λέγαμε πιο απλά: με τον παρά μου και τα κέρατά μου (του σάλιαγκα)...
Υπερβάλλοντα ζήλο έδειξε ο κ. Αντώνης Σαμαράς προσπαθώντας να αναθέσει στην κ. Ντόρα Μπακογιάννη καθήκοντα «συντονίστριας» στον τομέα Παιδείας και Πολιτισμού. Καθ' ότι στον μεν πρώτον τομέα, η παρουσία της κυρίας Θάλειας Δραγώνα καθιστά περιττή κάθε άλλη προσπάθεια προόδου, στον δε δεύτερον, εκείνον του πολιτισμού, η παρουσία του κ. Γερουλάνου (ως ωδή στην ακινησία των αγαλμάτων) είναι αξεπέραστη.
Δικαίως λοιπόν η δραστήρια Ντόρα απέρριψε τη σατανική πρόταση Αντωνάκη να την εκθέσει αναθέτοντάς της τομείς που και χωρίς αυτήν αποκλείεται να χρεωκοπήσουν πρώτοι.
Μιλώντας για τον διάβολο (τη χρεωκοπία κι όχι την Ντόρα) είναι απολύτως εξηγήσιμες οι αλλαγές (εναλλαγές και παραλλαγές) στις θέσεις του Γιώργου, αλλά και στις πολιτικές που προτείνει (ή δεν προτείνουν οι υπουργοί του) για τη διαχείριση της κρίσης (άλλοτε στην εντατική, άλλοτε στον γκρεμό κι άλλοτε στις παιδικές χαρές). Ο Γιώργος έχει υπερβολική εμπιστοσύνη στους προσωπικούς του χειρισμούς. Κι έτσι, άλλα λέει στη Μέρκελ, άλλα αφού δει τη Μέρκελ, άλλα στον Σαρκοζί, άλλα στον Μήτσο κι άλλα άλλοι να του πουν. Οχι, δεν είναι επικοινωνιακοί ελιγμοί, ούτε αλλαγές πολιτικής μέσα σε μια δαχτυλήθρα, είναι απλώς θέμα στυλ. Για πέντε-έξι μήνες ακόμα...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 14.ΧΙΙ.2009 stathis@enet.gr
Δεν είναι τόσον απλό θα 'λεγε ένας νεοφιλελεύθερος. Οντως, παλιότερα τα λέγαμε πιο απλά: με τον παρά μου και τα κέρατά μου (του σάλιαγκα)...
Υπερβάλλοντα ζήλο έδειξε ο κ. Αντώνης Σαμαράς προσπαθώντας να αναθέσει στην κ. Ντόρα Μπακογιάννη καθήκοντα «συντονίστριας» στον τομέα Παιδείας και Πολιτισμού. Καθ' ότι στον μεν πρώτον τομέα, η παρουσία της κυρίας Θάλειας Δραγώνα καθιστά περιττή κάθε άλλη προσπάθεια προόδου, στον δε δεύτερον, εκείνον του πολιτισμού, η παρουσία του κ. Γερουλάνου (ως ωδή στην ακινησία των αγαλμάτων) είναι αξεπέραστη.
Δικαίως λοιπόν η δραστήρια Ντόρα απέρριψε τη σατανική πρόταση Αντωνάκη να την εκθέσει αναθέτοντάς της τομείς που και χωρίς αυτήν αποκλείεται να χρεωκοπήσουν πρώτοι.
Μιλώντας για τον διάβολο (τη χρεωκοπία κι όχι την Ντόρα) είναι απολύτως εξηγήσιμες οι αλλαγές (εναλλαγές και παραλλαγές) στις θέσεις του Γιώργου, αλλά και στις πολιτικές που προτείνει (ή δεν προτείνουν οι υπουργοί του) για τη διαχείριση της κρίσης (άλλοτε στην εντατική, άλλοτε στον γκρεμό κι άλλοτε στις παιδικές χαρές). Ο Γιώργος έχει υπερβολική εμπιστοσύνη στους προσωπικούς του χειρισμούς. Κι έτσι, άλλα λέει στη Μέρκελ, άλλα αφού δει τη Μέρκελ, άλλα στον Σαρκοζί, άλλα στον Μήτσο κι άλλα άλλοι να του πουν. Οχι, δεν είναι επικοινωνιακοί ελιγμοί, ούτε αλλαγές πολιτικής μέσα σε μια δαχτυλήθρα, είναι απλώς θέμα στυλ. Για πέντε-έξι μήνες ακόμα...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 14.ΧΙΙ.2009 stathis@enet.gr
Ο ΤΥΠΟΣ των ήλων
****Αναθεμάτισα τη στιγμή που δεν βγήκα με παρρησία να υιοθετήσω την εκδοχή του μπάτσου που παρέσυσε αλαλιασμένος στο Σύνταγμα την ανύποπτη γυναίκα. Ενα θολωμένο παιδάριο ήταν, που είδε στα γκάζια της μηχανής του οδό διαφυγής για την πανικόβλητη, δανεική εξουσία του *** Απήλαυσα ένα ρεπορτάζ (της Δήμητρας Κρουστάλλη στο «Βήμα») για τους νέους περιφερειάρχες. «Παραγωγοί τσίπουρου, ερασιτέχνες συγγραφείς, θιασώτες της διά βίου μάθησης και των σεμιναρίων επιμόρφωσης του ΠΑΣΟΚ, αποτυχόντες υποψήφιοι των βουλευτικών εκλογών, αλλά και έμπιστα μέλη του κομματικού μηχανισμού» (...Προσόντα; Κρουνηδόν: Ο ένας «αριστούχος του 1ου Δημόσιου Γυμνασίου Τρίπολης» και -μεταξύ άλλων- «πρόεδρος του ΝΠΔΔ Αλσους Αγίου Γεωργίου Τρίπολης»... Ο άλλος, με σπουδές παιδαγωγικών και μάρκετινγκ, έχει αναπτύξει «πλούσια συγγραφική δράση» με βιβλία όπως «Βουφράδα», «Η ιστορία της κοινότητας Βλάση», «Η Αυτοδιοίκηση στην Αρκαδία» κ.ά. Και σχεδόν όλοι, με τεχνολογικές δεξιότητες, σπάνιες για την εποχή μας, όπως είναι η χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή) ****** Μαγεύτηκα από ένα ρεπορτάζ (στα «Νέα») για τον αντιδραστήρα πυρηνικής σύντηξης που κατασκευάζεται στη Νότια Γαλλία. Μιλάμε για «πράσινο ρεύμα από τεχνητό ήλιο», καθώς θα παράγεται ενέργεια από πυρηνική σύντηξη και όχι από σχάση. Κατάλαβες; (... Καθώς μιλούσε εκστασιασμένος ο υποβολέας, παρενεβλήθη ένα ποίημα του Χουάν Ραμόν Χιμένεθ με τίτλο «Η σύντηξη»: «Στο χάραμα/ ο κόσμος με ασπάζεται στο στόμα σου, γυναίκα»... Αυτό!) *** «Θα ήθελα να βρίσκομαι στους φλεγόμενους δρόμους της Κοπεγχάγης και της Ισπανίας, όπου ο κόσμος αγωνιά, συγκρούεται και απαιτεί, χωρίς πολλές ελπίδες» *** Κάπου εκεί, σταμάτησε να μονολογεί ο υποβολέας. Στην οθόνη αναβόσβηνε ένας αντιφατικός Παπανδρέου, με φόντο μια καθημαγμένη χώρα, και καύσιμο την αισιοδοξία του. «Μαγική εικόνα», μουρμούρισε ο υποβολέας και επέστρεψε στο καβούκι του...
Του ΓΙΑΝΝΗ ΤΡΙΑΝΤΗ στην "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ" σήμερα
Του ΓΙΑΝΝΗ ΤΡΙΑΝΤΗ στην "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ" σήμερα
60 ΜΕΡΕΣ
Του ΖΩΗ ΤΣΩΛΗ
Από το «ΒΗΜΑ»
«Ο υπουργός Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου πράγματι βρίσκεται στο πιο δύσκολο κυβερνητικό πόστο. Οφείλουμε να το ομολογήσουμε. Παρέλαβε την οικονομία σε ύφεση και τα ταμεία του Δημοσίου άδεια και εκλήθη από την πρώτη ημέρα να ικανοποιήσει όσα έταξε το ΠΑΣΟΚ προεκλογικά στα εκατομμύρια των ψηφοφόρων του.
Οπως επίσης πρέπει να παραδεχθούμε ότι ο ίδιος ήταν ένα από τα κεντρικά, τα φρέσκα πρόσωπα του "νέου ΠΑΣΟΚ" που υποσχόταν την αλλαγή που πολλοί περίμεναν στις δομές της εξουσίας.
Το γεγονός αυτό δεν τον καθιστά άμοιρο ευθυνών στον πρωτοφανή κατήφορο της αξιοπιστίας της χώρας. Στις 60 ημέρες που βρίσκεται στο "τιμόνι" της οικονομίας, προφανώς εμποτισμένος από τον προηγούμενο ρόλο του ως εκπροσώπου του ΠΑΣΟΚ, έδωσε 19 "αποκλειστικές" συνεντεύξεις στα media (κατά προτίμηση στα τηλεοπτικά παράθυρα), έκανε 21 συνεντεύξεις Τύπου και δημόσιες δηλώσεις στο υπουργείο Οικονομικών και στις Βρυξέλλες. Και σε όλες περιέγραφε τις ευθύνες της προηγούμενης κυβέρνησης για τη δραματική κατάσταση της οικονομίας που ανακάλυψε αναλαμβάνοντας το υπουργείο.
Δεν ανακοίνωσε όμως ούτε ένα μέτρο οικονομικής πολιτικής για την ανάταξη της οικονομίας, πέραν της χορήγησης του επιδόματος κοινωνικής αλληλεγγύης, που, όπως έχουμε επισημάνει ξανά, αποτελεί το προσφιλές θέμα των πρωινών εκπομπών της TV. Α, ναι, αποφάσισε και την έκτακτη φορολόγηση των κερδών των επιχειρήσεων και της μεγάλης ακίνητης περιουσίας...
Σε 60 ημέρες, χρησιμοποιώντας τα επιτυχημένα επικοινωνιακά εργαλεία της προεκλογικής περιόδου, κατάφερε να εμπεδώσει την πεποίθηση στους ξένους δανειστές ότι η χώρα μας βρίσκεται πράγματι στο χείλος της χρεοκοπίας και, το κυριότερο, ότι η κυβέρνηση δεν είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει το επονομαζόμενο διεθνώς «ελληνικό ζήτημα»...
Ηρθε όμως η ώρα που οι αγορές, δηλαδή οι δανειστές μας, επιδιώκοντας να μεγιστοποιήσουν το κέρδος τους, μας τιμώρησαν φέρνοντας σε δύσκολη θέση όχι μόνο τον υπουργό αλλά ολόκληρη την οικονομία, τις τράπεζες, τις επιχειρήσεις και τους εργαζομένους.
Δικαίως λοιπόν οι brokers του Λονδίνου, όταν στις μεταξύ τους συνομιλίες στο Διαδίκτυο αναφέρονται στην Ελλάδα και στον Ελληνα υπουργό, μιλούν περισσότερο για το "gel" στα μαλλιά του πουλώντας την ίδια ώρα τα ελληνικά ομόλογα.
Μήπως όμως είμαι εγώ άδικος;».
Από το "ΒΗΜΑ", σήμερα
Από το «ΒΗΜΑ»
«Ο υπουργός Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου πράγματι βρίσκεται στο πιο δύσκολο κυβερνητικό πόστο. Οφείλουμε να το ομολογήσουμε. Παρέλαβε την οικονομία σε ύφεση και τα ταμεία του Δημοσίου άδεια και εκλήθη από την πρώτη ημέρα να ικανοποιήσει όσα έταξε το ΠΑΣΟΚ προεκλογικά στα εκατομμύρια των ψηφοφόρων του.
Οπως επίσης πρέπει να παραδεχθούμε ότι ο ίδιος ήταν ένα από τα κεντρικά, τα φρέσκα πρόσωπα του "νέου ΠΑΣΟΚ" που υποσχόταν την αλλαγή που πολλοί περίμεναν στις δομές της εξουσίας.
Το γεγονός αυτό δεν τον καθιστά άμοιρο ευθυνών στον πρωτοφανή κατήφορο της αξιοπιστίας της χώρας. Στις 60 ημέρες που βρίσκεται στο "τιμόνι" της οικονομίας, προφανώς εμποτισμένος από τον προηγούμενο ρόλο του ως εκπροσώπου του ΠΑΣΟΚ, έδωσε 19 "αποκλειστικές" συνεντεύξεις στα media (κατά προτίμηση στα τηλεοπτικά παράθυρα), έκανε 21 συνεντεύξεις Τύπου και δημόσιες δηλώσεις στο υπουργείο Οικονομικών και στις Βρυξέλλες. Και σε όλες περιέγραφε τις ευθύνες της προηγούμενης κυβέρνησης για τη δραματική κατάσταση της οικονομίας που ανακάλυψε αναλαμβάνοντας το υπουργείο.
Δεν ανακοίνωσε όμως ούτε ένα μέτρο οικονομικής πολιτικής για την ανάταξη της οικονομίας, πέραν της χορήγησης του επιδόματος κοινωνικής αλληλεγγύης, που, όπως έχουμε επισημάνει ξανά, αποτελεί το προσφιλές θέμα των πρωινών εκπομπών της TV. Α, ναι, αποφάσισε και την έκτακτη φορολόγηση των κερδών των επιχειρήσεων και της μεγάλης ακίνητης περιουσίας...
Σε 60 ημέρες, χρησιμοποιώντας τα επιτυχημένα επικοινωνιακά εργαλεία της προεκλογικής περιόδου, κατάφερε να εμπεδώσει την πεποίθηση στους ξένους δανειστές ότι η χώρα μας βρίσκεται πράγματι στο χείλος της χρεοκοπίας και, το κυριότερο, ότι η κυβέρνηση δεν είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει το επονομαζόμενο διεθνώς «ελληνικό ζήτημα»...
Ηρθε όμως η ώρα που οι αγορές, δηλαδή οι δανειστές μας, επιδιώκοντας να μεγιστοποιήσουν το κέρδος τους, μας τιμώρησαν φέρνοντας σε δύσκολη θέση όχι μόνο τον υπουργό αλλά ολόκληρη την οικονομία, τις τράπεζες, τις επιχειρήσεις και τους εργαζομένους.
Δικαίως λοιπόν οι brokers του Λονδίνου, όταν στις μεταξύ τους συνομιλίες στο Διαδίκτυο αναφέρονται στην Ελλάδα και στον Ελληνα υπουργό, μιλούν περισσότερο για το "gel" στα μαλλιά του πουλώντας την ίδια ώρα τα ελληνικά ομόλογα.
Μήπως όμως είμαι εγώ άδικος;».
Από το "ΒΗΜΑ", σήμερα
ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ
Κι όμως λεφτά υπάρχουν
Γράφει ο Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος
Μία από τις πολλές αποδείξεις επιπολαιότητας, με την οποία αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα και οι πολιτικοί αλλά και τα μέσα ενημέρωσης, είναι ο τρόπος με τον οποίο αναφέρονται στην προεκλογική διαβεβαίωση του Γ. Παπανδρέου ότι «χρήματα υπάρχουν». Κάποιοι μάλιστα δεν διστάζουν να την εμφανίζουν και ως προεκλογική εξαπάτηση του εκλογικού σώματος.
Αλλά φυσικά, χρήματα υπάρχουν. Και είναι και πολλά. Μόνο που ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ποτέ δεν ισχυρίστηκε ότι βρίσκονται στα δημόσια ταμεία και θα πρέπει να είναι κανείς κακόπιστος ή ηλίθιος για να υποστηρίξει το αντίθετο. Εκείνο που σαφέστατα είπε είναι ότι υπάρχουν πολλά χρήματα αλλά θα πρέπει να βρεθεί κυβέρνηση, η οποία θα τα μαζέψει ή δεν θα τα σπαταλήσει.
Αυτό ακριβώς είναι που υποσχέθηκε προεκλογικά σ' εμάς και προ τριημέρου στις Βρυξέλλες ότι θα κάνει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Αν θα τα καταφέρει ή όχι, ο χρόνος είναι εκείνος που θα το δείξει. Αλλά αν δεν τα καταφέρει, η επιδείνωση των προβλημάτων από το έλλειμμα δεν θα είναι το χειρότερο κακό για τον τόπο. Θα προηγείται -και με μεγάλη απόσταση- η απόδειξη πως θα πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι δεν θα γίνουμε ποτέ σοβαρό και αξιόπιστο κράτος.
Και είναι απλό γιατί. Οταν σ' ένα κράτος οι ευημερούντες φοροδιαφεύγουν ανενόχλητα ή φοροαπαλλάσσονται, οι εργοδότες δεν καταβάλλουν τις ασφαλιστικές εισφορές των υπαλλήλων τους ή και τις δικές τους και οι κάθε κατηγορίας κυβερνώντες και διοικούντες σπαταλάνε ή καταχρώνται το δημόσιο χρήμα και καλλιεργούν συστηματικά τη διαφθορά, τότε σ' αυτό το κράτος οι οικονομικές κρίσεις θ αποτελούν αναπόφευκτα τον κανόνα και όχι την εξαίρεση.
Φυσικά, στην περίπτωσή μας οι αγορές, αλλά και η Ευρωπαϊκή Ενωση, ζητάνε άλλα μέτρα, περισσότερο χειροπιαστά. Οπως της Ιρλανδίας, ας πούμε. Θα πρέπει να κάνουμε, λέει, ό,τι κάνουν και οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Μόνο που τους διαφεύγει πως ενώ υπάρχουν πολλές ευρωπαϊκές χώρες με ελλείμματα και χρέη, δεν υπάρχει καμιά ευρωπαϊκή χώρα με τα δικά μας φορολογικά, ασφαλιστικά, διοικητικά και άλλα χάλια. Κι αυτό είναι κάτι που δεν μπορούμε να το παραγνωρίζουμε συνέχεια.
Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος
Αυτά γράφει σήμερα ο Μπαρτζινόπουλος στο ΕΘΝΟΣ.
Τι λες ρε Μπαρτζινόπουλε?? σοβαρά?
Γιατί δεν σε έβαζε να μας το εξηγήσεις όλο αυτό ή γιατί δεν έπαιρνες τη πρωτοβουλία να το κάνεις μόνος σου κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου??
"Κάποιοι μάλιστα δεν διστάζουν να την εμφανίζουν και ως προεκλογική εξαπάτηση του εκλογικού σώματος."
ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΚΛΟΓΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ
Λεφτά υπάρχουν, υπάρχουν λεφτά, τα λεφτά υπάρχουν...
Το θα σας γδάρουμε (έστω πρέπει να σας γδάρουμε) δεν το ακούσαμε..
Γράφει ο Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος
Μία από τις πολλές αποδείξεις επιπολαιότητας, με την οποία αντιμετωπίζουμε τα προβλήματα και οι πολιτικοί αλλά και τα μέσα ενημέρωσης, είναι ο τρόπος με τον οποίο αναφέρονται στην προεκλογική διαβεβαίωση του Γ. Παπανδρέου ότι «χρήματα υπάρχουν». Κάποιοι μάλιστα δεν διστάζουν να την εμφανίζουν και ως προεκλογική εξαπάτηση του εκλογικού σώματος.
Αλλά φυσικά, χρήματα υπάρχουν. Και είναι και πολλά. Μόνο που ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ποτέ δεν ισχυρίστηκε ότι βρίσκονται στα δημόσια ταμεία και θα πρέπει να είναι κανείς κακόπιστος ή ηλίθιος για να υποστηρίξει το αντίθετο. Εκείνο που σαφέστατα είπε είναι ότι υπάρχουν πολλά χρήματα αλλά θα πρέπει να βρεθεί κυβέρνηση, η οποία θα τα μαζέψει ή δεν θα τα σπαταλήσει.
Αυτό ακριβώς είναι που υποσχέθηκε προεκλογικά σ' εμάς και προ τριημέρου στις Βρυξέλλες ότι θα κάνει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Αν θα τα καταφέρει ή όχι, ο χρόνος είναι εκείνος που θα το δείξει. Αλλά αν δεν τα καταφέρει, η επιδείνωση των προβλημάτων από το έλλειμμα δεν θα είναι το χειρότερο κακό για τον τόπο. Θα προηγείται -και με μεγάλη απόσταση- η απόδειξη πως θα πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι δεν θα γίνουμε ποτέ σοβαρό και αξιόπιστο κράτος.
Και είναι απλό γιατί. Οταν σ' ένα κράτος οι ευημερούντες φοροδιαφεύγουν ανενόχλητα ή φοροαπαλλάσσονται, οι εργοδότες δεν καταβάλλουν τις ασφαλιστικές εισφορές των υπαλλήλων τους ή και τις δικές τους και οι κάθε κατηγορίας κυβερνώντες και διοικούντες σπαταλάνε ή καταχρώνται το δημόσιο χρήμα και καλλιεργούν συστηματικά τη διαφθορά, τότε σ' αυτό το κράτος οι οικονομικές κρίσεις θ αποτελούν αναπόφευκτα τον κανόνα και όχι την εξαίρεση.
Φυσικά, στην περίπτωσή μας οι αγορές, αλλά και η Ευρωπαϊκή Ενωση, ζητάνε άλλα μέτρα, περισσότερο χειροπιαστά. Οπως της Ιρλανδίας, ας πούμε. Θα πρέπει να κάνουμε, λέει, ό,τι κάνουν και οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Μόνο που τους διαφεύγει πως ενώ υπάρχουν πολλές ευρωπαϊκές χώρες με ελλείμματα και χρέη, δεν υπάρχει καμιά ευρωπαϊκή χώρα με τα δικά μας φορολογικά, ασφαλιστικά, διοικητικά και άλλα χάλια. Κι αυτό είναι κάτι που δεν μπορούμε να το παραγνωρίζουμε συνέχεια.
Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος
Αυτά γράφει σήμερα ο Μπαρτζινόπουλος στο ΕΘΝΟΣ.
Τι λες ρε Μπαρτζινόπουλε?? σοβαρά?
Γιατί δεν σε έβαζε να μας το εξηγήσεις όλο αυτό ή γιατί δεν έπαιρνες τη πρωτοβουλία να το κάνεις μόνος σου κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου??
"Κάποιοι μάλιστα δεν διστάζουν να την εμφανίζουν και ως προεκλογική εξαπάτηση του εκλογικού σώματος."
ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΚΛΟΓΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ
Λεφτά υπάρχουν, υπάρχουν λεφτά, τα λεφτά υπάρχουν...
Το θα σας γδάρουμε (έστω πρέπει να σας γδάρουμε) δεν το ακούσαμε..
Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2009
Γρίπη
Ρε μαλάκες κάποιος θα μας πει πόσοι πεθαίνουν από τη παλιά, τη παραδοσιακή γρίπη??
Γιατί υπάρχουν ανακοινώσεις για τη γρίπη των ΧΟΙΡΩΝ και όχι για την άλλη?
Γιατί υπάρχουν ανακοινώσεις για τη γρίπη των ΧΟΙΡΩΝ και όχι για την άλλη?
ΨΥΧΗ
Τώρα το σχήμα της ζωής
είναι όπως το σταματημένο ρολόι
Ούτως ή άλλως βρίσκομαι στην ερημιά
Ασάλευτος μέσα στο ασάλευτο
σφηνωμένος μένω στο δίχτυ
Όμως, σου τ' ορκίζομαι,
πριν αφομοιωθώ με τον περίγυρο
βολιδοσκόπησα τη σιωπή
για τις προθέσεις της
ξερεις Η ΨΥΧΗ ΜΑΥΡΙΖΕΙ
όταν επωάζει το τίποτα
είναι όπως το σταματημένο ρολόι
Ούτως ή άλλως βρίσκομαι στην ερημιά
Ασάλευτος μέσα στο ασάλευτο
σφηνωμένος μένω στο δίχτυ
Όμως, σου τ' ορκίζομαι,
πριν αφομοιωθώ με τον περίγυρο
βολιδοσκόπησα τη σιωπή
για τις προθέσεις της
ξερεις Η ΨΥΧΗ ΜΑΥΡΙΖΕΙ
όταν επωάζει το τίποτα
Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009
Χτες
Αὐτὴ τὴ μέρα
ἄφησε νὰ σοῦ ἐμπιστευτῶ τὴν ἱστορία μου:
Μελαγχολικός της ζωῆς ἄνεμος εἶμαι
ποὺ νυχτώθηκα καὶ ἀπόμεινα σ᾿ ἕνα χθὲς ἀνάλγητο.
ἄφησε νὰ σοῦ ἐμπιστευτῶ τὴν ἱστορία μου:
Μελαγχολικός της ζωῆς ἄνεμος εἶμαι
ποὺ νυχτώθηκα καὶ ἀπόμεινα σ᾿ ἕνα χθὲς ἀνάλγητο.
ΑΥΤΟΣΥΝΤΗΡΗΣΗ
Ὅμως θὰ πρέπει νά ῾ταν ἄνοιξη
γιατὶ καὶ μέλισσες βλέπω
νὰ πετοῦν γύρω ἀπ᾿ αὐτὴ τὴ μνήμη,
μὲ περιπάθεια καὶ πίστη
νὰ συνωστίζονται στὸν καλύκά της.
Ἐκτὸς ἂν εἶναι ὁ ὀργασμὸς
νόμος τοῦ παρελθόντος,
μηχανισμὸς τοῦ ἀνεπανάληπτου.
Ἂν μένει πάντα κάποια γῦρις
στὰ τελειωμένα πράγματα
γιὰ τὴν ἐπικονίαση
τῆς ἐμπειρίας, τῆς λύπης
καὶ τῆς ποίησης.
Κική Δημουλά
γιατὶ καὶ μέλισσες βλέπω
νὰ πετοῦν γύρω ἀπ᾿ αὐτὴ τὴ μνήμη,
μὲ περιπάθεια καὶ πίστη
νὰ συνωστίζονται στὸν καλύκά της.
Ἐκτὸς ἂν εἶναι ὁ ὀργασμὸς
νόμος τοῦ παρελθόντος,
μηχανισμὸς τοῦ ἀνεπανάληπτου.
Ἂν μένει πάντα κάποια γῦρις
στὰ τελειωμένα πράγματα
γιὰ τὴν ἐπικονίαση
τῆς ἐμπειρίας, τῆς λύπης
καὶ τῆς ποίησης.
Κική Δημουλά
Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2009
ΑΦΡΩΔΗ...
ΑΦΡΩΔΗ... Και επικίνδυνα:
«Απειλητικά προτεταμένο δάχτυλο. Λόγος τραχύς, βάναυσος, τελεσιγραφικός. Υφος που αρμόζει σε διμοιρίτη των ΜΑΤ. Που ξεχειλίζει εξουσία, φραγγέλιο, κνούτο. Γλώσσα σώματος που μέσα του δείχνει να ασφυκτιά ο σερίφης - υπέρτατος άρχοντας»...
Ο Νίκος Μπογιόπουλος στον «Ριζοσπάστη»:
- «Κι όλα αυτά με διαβεβαιώσεις (!) για "προληπτικές συλλήψεις" πολλών χιλιάδων ατόμων (σ.σ.: αλλά τότε γιατί όχι και εκατομμυρίων "αν χρειαστεί";...), με ανιστόρητους βερμπαλισμούς περί της "Νύκτας των Κρυστάλλων" (σ.σ.: που, όποιος την επικαλείται θα πρέπει να θυμάται ότι αν δεν απετράπη ήταν επειδή ακριβώς υπήρξε έργο μιας κτηνώδους εξουσίας), με διανθίσεις περί "ελευθερίας" που θα προέλθει από την "καλή αστυνόμευση" (όπως αποφάνθηκε το MEGA), και με "δημοκρατικά" παραληρήματα του τύπου "δεν κάνω διάλογο μαζί σας" (προς 16χρονες μαθήτριες)».
- «Ομως, το πρόβλημα θα ήταν μικρό αν εξαντλούνταν στο "στιλ" του κ. Χρυσοχοΐδη. Το πρόβλημα για τα δημοκρατικά δικαιώματα, τις κοινωνικές και ατομικές ελευθερίες, δεν έχει να κάνει με το "στιλ" ενός προσώπου, ούτε μόνο μιας κυβέρνησης. Το πρόβλημα και ο κίνδυνος προέρχονται από την ουσία, από το περιεχόμενο, από τις επιδιώξεις ενός ολόκληρου συστήματος!».
- «Οταν, μάλιστα τα παραπάνω μόνο ως πρόσχημα απευθύνονται στους κουκουλοφόρους αλλά στην πραγματικότητα συνιστούν "προειδοποίηση" προς τον "εχθρό λαό"(!), όταν συμβαίνουν σε συνθήκες οικονομικής και κοινωνικής κρίσης στο πλαίσιο της οποίας το κατεστημένο επιδιώκει να καταστείλει κάθε λαϊκή διεκδίκηση και να μετατοπίσει συντηρητικότερα το κοινωνικό εκκρεμές (...), τότε η προειδοποίηση του Ελύτη, "όταν ακούς 'τάξη' ανθρώπινο κρέας μυρίζει", πρέπει να ληφθεί πολύ σοβαρά υπόψη».
«Απειλητικά προτεταμένο δάχτυλο. Λόγος τραχύς, βάναυσος, τελεσιγραφικός. Υφος που αρμόζει σε διμοιρίτη των ΜΑΤ. Που ξεχειλίζει εξουσία, φραγγέλιο, κνούτο. Γλώσσα σώματος που μέσα του δείχνει να ασφυκτιά ο σερίφης - υπέρτατος άρχοντας»...
Ο Νίκος Μπογιόπουλος στον «Ριζοσπάστη»:
- «Κι όλα αυτά με διαβεβαιώσεις (!) για "προληπτικές συλλήψεις" πολλών χιλιάδων ατόμων (σ.σ.: αλλά τότε γιατί όχι και εκατομμυρίων "αν χρειαστεί";...), με ανιστόρητους βερμπαλισμούς περί της "Νύκτας των Κρυστάλλων" (σ.σ.: που, όποιος την επικαλείται θα πρέπει να θυμάται ότι αν δεν απετράπη ήταν επειδή ακριβώς υπήρξε έργο μιας κτηνώδους εξουσίας), με διανθίσεις περί "ελευθερίας" που θα προέλθει από την "καλή αστυνόμευση" (όπως αποφάνθηκε το MEGA), και με "δημοκρατικά" παραληρήματα του τύπου "δεν κάνω διάλογο μαζί σας" (προς 16χρονες μαθήτριες)».
- «Ομως, το πρόβλημα θα ήταν μικρό αν εξαντλούνταν στο "στιλ" του κ. Χρυσοχοΐδη. Το πρόβλημα για τα δημοκρατικά δικαιώματα, τις κοινωνικές και ατομικές ελευθερίες, δεν έχει να κάνει με το "στιλ" ενός προσώπου, ούτε μόνο μιας κυβέρνησης. Το πρόβλημα και ο κίνδυνος προέρχονται από την ουσία, από το περιεχόμενο, από τις επιδιώξεις ενός ολόκληρου συστήματος!».
- «Οταν, μάλιστα τα παραπάνω μόνο ως πρόσχημα απευθύνονται στους κουκουλοφόρους αλλά στην πραγματικότητα συνιστούν "προειδοποίηση" προς τον "εχθρό λαό"(!), όταν συμβαίνουν σε συνθήκες οικονομικής και κοινωνικής κρίσης στο πλαίσιο της οποίας το κατεστημένο επιδιώκει να καταστείλει κάθε λαϊκή διεκδίκηση και να μετατοπίσει συντηρητικότερα το κοινωνικό εκκρεμές (...), τότε η προειδοποίηση του Ελύτη, "όταν ακούς 'τάξη' ανθρώπινο κρέας μυρίζει", πρέπει να ληφθεί πολύ σοβαρά υπόψη».
ΒρόχοςΥπεύθυνος
ΒρόχοςΥπεύθυνος:
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ
Το επόμενο μήνυμα του πρωθυπουργού -ή το μήνυμα του επόμενου πρωθυπουργού- δεν θα περιέχει ηρωισμούς, πομφόλυγες και επίρριψη ευθυνών στους προηγούμενους.
Θα λέει νέτα σκέτα ότι η χώρα θα υπάγεται εφεξής στη δικαιοδοσία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου... Και αν αυτό δεν συμβεί -και συμμαζευτούν κάπως, δημοσιονομικά, τα σημερινά χάλια, και σταματήσει η συνεχής υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας- η χώρα θα βρεθεί εκ νέου λιπόθυμη μετά από δυο-τρία χρόνια σκληρής λιτότητος, εφόσον δεν φανεί στον ορίζοντα συγκεκριμένο και σοβαρό σχέδιο για την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας... Σοβαρό σχέδιο δεν συνιστούν οι εξαγγελίες για ρευστό στην αγορά και δανειακές ενέσεις στις επιχειρήσεις, αλλά η ανίχνευση και επιδότηση των τομέων στους οποίους η χώρα διαθέτει συγκριτικά πλεονεκτήματα. Ομως αυτό προϋποθέτει ενδελεχή μελέτη, σκληρή δουλειά και διαρκή εγρήγορση της πολιτείας και όχι ευκολίες προεκλογικού τύπου και «πράσινες» πομφόλυγες, κοινώς μπαρούφες... Εν πάση περιπτώσει, αν το επόμενο μήνυμα του πρωθυπουργού εμπεριέχει τα ίδια, θα ήταν καλό και διαφωτιστικό να εκθέσει με στοιχεία την κατάσταση των τελευταίων 19 ετών. Να πει με νούμερα ποιες ήταν οι αχρείαστες δαπάνες, ποιες οι σπατάλες και τι έπραξαν επ' αυτών οι κυβερνήσεις Μητσοτάκη, Α. Παπανδρέου, Σημίτη και Καραμανλή. Και κυρίως να μιλήσει με στοιχεία και όχι με αφορισμούς και λαϊκίστικες σοφιστείες για την παραγωγική δομή της χώρας. Τότε θα αναγκαστεί να παραδεχτεί ότι δεν έγινε σχεδόν τίποτε επί τόσα χρόνια, ώστε να οξυγονωθεί η ανταγωνιστικότης της οικονομίας. Τότε θα φανεί ότι η δήθεν οικονομική ευρωστία ορισμένων περιόδων οφειλόταν αποκλειστικά στη συγκυρία (π.χ. μεγάλα έργα για το 2004 και φτηνό πετρέλαιο) και όχι στη βελτίωση της παραγωγικής δομής... Ομως αυτό δεν θα συμβεί. Γιατί εκθέτει τους πάντες. Πρωτίστως τα δύο κόμματα που ασκούν εκ περιτροπής την εξουσία και ακολούθως την οργιώδη προπαγάνδα, η οποία κατασκευάζει και στηρίζει θηριώδεις μύθους...
Ελευθεροτυπία, 10/12/09
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ
Το επόμενο μήνυμα του πρωθυπουργού -ή το μήνυμα του επόμενου πρωθυπουργού- δεν θα περιέχει ηρωισμούς, πομφόλυγες και επίρριψη ευθυνών στους προηγούμενους.
Θα λέει νέτα σκέτα ότι η χώρα θα υπάγεται εφεξής στη δικαιοδοσία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου... Και αν αυτό δεν συμβεί -και συμμαζευτούν κάπως, δημοσιονομικά, τα σημερινά χάλια, και σταματήσει η συνεχής υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας- η χώρα θα βρεθεί εκ νέου λιπόθυμη μετά από δυο-τρία χρόνια σκληρής λιτότητος, εφόσον δεν φανεί στον ορίζοντα συγκεκριμένο και σοβαρό σχέδιο για την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας... Σοβαρό σχέδιο δεν συνιστούν οι εξαγγελίες για ρευστό στην αγορά και δανειακές ενέσεις στις επιχειρήσεις, αλλά η ανίχνευση και επιδότηση των τομέων στους οποίους η χώρα διαθέτει συγκριτικά πλεονεκτήματα. Ομως αυτό προϋποθέτει ενδελεχή μελέτη, σκληρή δουλειά και διαρκή εγρήγορση της πολιτείας και όχι ευκολίες προεκλογικού τύπου και «πράσινες» πομφόλυγες, κοινώς μπαρούφες... Εν πάση περιπτώσει, αν το επόμενο μήνυμα του πρωθυπουργού εμπεριέχει τα ίδια, θα ήταν καλό και διαφωτιστικό να εκθέσει με στοιχεία την κατάσταση των τελευταίων 19 ετών. Να πει με νούμερα ποιες ήταν οι αχρείαστες δαπάνες, ποιες οι σπατάλες και τι έπραξαν επ' αυτών οι κυβερνήσεις Μητσοτάκη, Α. Παπανδρέου, Σημίτη και Καραμανλή. Και κυρίως να μιλήσει με στοιχεία και όχι με αφορισμούς και λαϊκίστικες σοφιστείες για την παραγωγική δομή της χώρας. Τότε θα αναγκαστεί να παραδεχτεί ότι δεν έγινε σχεδόν τίποτε επί τόσα χρόνια, ώστε να οξυγονωθεί η ανταγωνιστικότης της οικονομίας. Τότε θα φανεί ότι η δήθεν οικονομική ευρωστία ορισμένων περιόδων οφειλόταν αποκλειστικά στη συγκυρία (π.χ. μεγάλα έργα για το 2004 και φτηνό πετρέλαιο) και όχι στη βελτίωση της παραγωγικής δομής... Ομως αυτό δεν θα συμβεί. Γιατί εκθέτει τους πάντες. Πρωτίστως τα δύο κόμματα που ασκούν εκ περιτροπής την εξουσία και ακολούθως την οργιώδη προπαγάνδα, η οποία κατασκευάζει και στηρίζει θηριώδεις μύθους...
Ελευθεροτυπία, 10/12/09
Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2009
Fernando Pessoa
Το μόνο που θέλω από τους Θεούς είναι να μη με θυμούνται.
Ελεύθερος θα είμαι χωρίς χαρά ή δυστυχία,
Όπως ο άνεμος που είναι του αέρα η ζωή,
Που τίποτα δεν είναι.
Το μίσος κι η αγάπη, κι αυτά μας ψάχνουν
Κι αυτά μας βασανίζουν, το καθένα με τον τρόπο του.
Αυτός που οι Θεοί τίποτα δεν δίνουν
Είναι ελεύθερος.
Fernando Pessoa
Ελεύθερος θα είμαι χωρίς χαρά ή δυστυχία,
Όπως ο άνεμος που είναι του αέρα η ζωή,
Που τίποτα δεν είναι.
Το μίσος κι η αγάπη, κι αυτά μας ψάχνουν
Κι αυτά μας βασανίζουν, το καθένα με τον τρόπο του.
Αυτός που οι Θεοί τίποτα δεν δίνουν
Είναι ελεύθερος.
Fernando Pessoa
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
Από τον ΒΑΣΙΛΗ ΚΑΡΔΑΣΗ
Ηταν λοιπόν βέβαιοι για τον εαυτό τους
οι ρήτορες, ώστε να δέχονται ζητωκραυγές,
ανύποπτοι για όσα συνέβαιναν στην πόλη;
Σπύρος Κατσίμης, «Οι ρήτορες», Επιλογή, 1979
ΟΧρυσοχοΐδης εισβάλλει με τον στρατό του στην πόλη. Κατέστη πλέον επικίνδυνος για πολλούς πολίτες. Για εκείνους που έχουν διάθεση να διεκδικήσουν καλύτερες μέρες, να αντισταθούν στον αγοραίο καπιταλισμό, να διαδηλώσουν την αντίθεσή τους στον κοινωνικό συντηρητισμό. Αντίθετα, είναι θείο δώρο για τους νοικοκυραίους που βάζουν τις πιτζάμες τους να δουν τις ειδήσεις, να χαζέψουν ύστερα με το σίριαλ και να πέσουν νωρίς για ύπνο. Ο επηρμένος υπουργός κατέληξε να συνιστά το συμβολικό πρόσωπο της παντοδύναμης κοινωνικής εξουσίας. Εμπεδώνει με τον πλέον κυνικό τρόπο τη θεωρία της προκαταβολικής ενοχής εξ ου και οι προληπτικές συλλήψεις. Και προβαίνει σε απίστευτα επιθετικές δηλώσεις έναντι οιουδήποτε τολμήσει να αμφισβητήσει τη δημοκρατικότητα των χειρισμών του. Ας είναι σίγουρος ότι η αντίστροφη μέτρηση γι' αυτόν θα σημάνει στο πρώτο θύμα που θα προκύψει από τη χρήση αστυνομικής βίας. Ευτυχώς η άτυχη διαδηλώτρια στο Σύνταγμα δεν προσφέρθηκε. Ως την επόμενη φορά ο Χρυσοχοΐδης μπορεί να προσφέρει χουντικού τύπου υπηρεσίες στο σύστημα.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ όμως και ανομολόγητοι εχθροί εντός των τειχών, που αυτοπροσδιορίζονται ως επαναστάτες έναντι όλων των υπολοίπων. Και οι οποίοι δεν διστάζουν ακόμη και να χειροδικούν σε βάρος οιουδήποτε τολμά να αντιτάξει ορθό λόγο στις αντιδημοκρατικές ενέργειές τους. Σήμερα θύματα ο Κίττας και ο Κοντός, αύριο όσοι συμβαίνει να αποδοκιμάζουν τη λαγνεία των καταστροφών. Αυτόκλητοι υπερασπιστές δικαιωμάτων την ίδια στιγμή που μεριμνούν για την εκτεταμένη υπονόμευσή τους. Το πανεπιστημιακό άσυλο, ίσως η σημαντικότερη κατάκτηση του ακαδημαϊκού πολιτισμού, σίγουρα δεν μπορεί να καλύπτει την αντιδημοκρατική συμπεριφορά, γιατί έτσι αντιστρέφεται η ουσία του, που είναι η προστασία του διαλόγου, των θεσμών και της δημοκρατίας μέσα στα ΑΕΙ. Το πεδίο της τυφλής βίας τους έφτασε να περιλαμβάνει όλα τα πρότυπα της «πλουτοκρατίας»: αυτοκίνητα, περίπτερα, μηχανάκια, μικρομάγαζα.
ΟΦΕΙΛΕΙ να γίνει απολύτως διακριτή η διαχωριστική γραμμή προς αυτούς τους δήθεν εξεγερμένους που συνεταιρίζονται με τις δυνάμεις της εξουσίας στον κοινό στόχο της διάβρωσης και του εκφυλισμού του κοινωνικού κινήματος. Τα «ναι μεν, αλλά» δεν έχουν θέση στη δημοκρατία, είναι για τις καφετζούδες, όχι για τους μαχόμενους αριστερούς με την τεράστια παράδοση σε δημοκρατικούς αγώνες.
kardasis@econ.soc.uoc.gr
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 9/12/09
Από τον ΒΑΣΙΛΗ ΚΑΡΔΑΣΗ
Ηταν λοιπόν βέβαιοι για τον εαυτό τους
οι ρήτορες, ώστε να δέχονται ζητωκραυγές,
ανύποπτοι για όσα συνέβαιναν στην πόλη;
Σπύρος Κατσίμης, «Οι ρήτορες», Επιλογή, 1979
ΟΧρυσοχοΐδης εισβάλλει με τον στρατό του στην πόλη. Κατέστη πλέον επικίνδυνος για πολλούς πολίτες. Για εκείνους που έχουν διάθεση να διεκδικήσουν καλύτερες μέρες, να αντισταθούν στον αγοραίο καπιταλισμό, να διαδηλώσουν την αντίθεσή τους στον κοινωνικό συντηρητισμό. Αντίθετα, είναι θείο δώρο για τους νοικοκυραίους που βάζουν τις πιτζάμες τους να δουν τις ειδήσεις, να χαζέψουν ύστερα με το σίριαλ και να πέσουν νωρίς για ύπνο. Ο επηρμένος υπουργός κατέληξε να συνιστά το συμβολικό πρόσωπο της παντοδύναμης κοινωνικής εξουσίας. Εμπεδώνει με τον πλέον κυνικό τρόπο τη θεωρία της προκαταβολικής ενοχής εξ ου και οι προληπτικές συλλήψεις. Και προβαίνει σε απίστευτα επιθετικές δηλώσεις έναντι οιουδήποτε τολμήσει να αμφισβητήσει τη δημοκρατικότητα των χειρισμών του. Ας είναι σίγουρος ότι η αντίστροφη μέτρηση γι' αυτόν θα σημάνει στο πρώτο θύμα που θα προκύψει από τη χρήση αστυνομικής βίας. Ευτυχώς η άτυχη διαδηλώτρια στο Σύνταγμα δεν προσφέρθηκε. Ως την επόμενη φορά ο Χρυσοχοΐδης μπορεί να προσφέρει χουντικού τύπου υπηρεσίες στο σύστημα.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ όμως και ανομολόγητοι εχθροί εντός των τειχών, που αυτοπροσδιορίζονται ως επαναστάτες έναντι όλων των υπολοίπων. Και οι οποίοι δεν διστάζουν ακόμη και να χειροδικούν σε βάρος οιουδήποτε τολμά να αντιτάξει ορθό λόγο στις αντιδημοκρατικές ενέργειές τους. Σήμερα θύματα ο Κίττας και ο Κοντός, αύριο όσοι συμβαίνει να αποδοκιμάζουν τη λαγνεία των καταστροφών. Αυτόκλητοι υπερασπιστές δικαιωμάτων την ίδια στιγμή που μεριμνούν για την εκτεταμένη υπονόμευσή τους. Το πανεπιστημιακό άσυλο, ίσως η σημαντικότερη κατάκτηση του ακαδημαϊκού πολιτισμού, σίγουρα δεν μπορεί να καλύπτει την αντιδημοκρατική συμπεριφορά, γιατί έτσι αντιστρέφεται η ουσία του, που είναι η προστασία του διαλόγου, των θεσμών και της δημοκρατίας μέσα στα ΑΕΙ. Το πεδίο της τυφλής βίας τους έφτασε να περιλαμβάνει όλα τα πρότυπα της «πλουτοκρατίας»: αυτοκίνητα, περίπτερα, μηχανάκια, μικρομάγαζα.
ΟΦΕΙΛΕΙ να γίνει απολύτως διακριτή η διαχωριστική γραμμή προς αυτούς τους δήθεν εξεγερμένους που συνεταιρίζονται με τις δυνάμεις της εξουσίας στον κοινό στόχο της διάβρωσης και του εκφυλισμού του κοινωνικού κινήματος. Τα «ναι μεν, αλλά» δεν έχουν θέση στη δημοκρατία, είναι για τις καφετζούδες, όχι για τους μαχόμενους αριστερούς με την τεράστια παράδοση σε δημοκρατικούς αγώνες.
kardasis@econ.soc.uoc.gr
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 9/12/09
ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ 4
Γιατί δηλαδή δεν είχαμε σοβαρά επεισόδια επειδή απλά δεν υπήρχε πρόθεση για σοβαρά επεισόδια??
Γιατί αυτό το ενδεχόμενο δεν ακούγεται???
Γιατί αυτό το ενδεχόμενο δεν ακούγεται???
ναυτίλος
Η κυρία Γιαννακά μιλώντας στην τηλεόραση (θαρρώ στον κ. Νίκο Χατζηνικολάου) είπε: «χθες γιορτάσαμε την επέτειο του φόνου του Αλέξη». Και για όποιον έμεινε άλαλος, η βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας επανέλαβε: «χθες γιορτάσαμε την επέτειο του φόνου του Αλέξη» -πάρ' τη στον γάμο σου να σου ντύσει νυφούλα τον καντηλανάφτη...
Αλλά την κυρία Γιαννακά υπερέβαλε ο κ. Καρατζαφέρης (ακράτητος τελευταίως στις καρατζαφεριές). Σχολιάζοντας τον τραυματισμό διαδηλώτριας από μπατσοφύλακα που την πήρε παραμάζωμα με το μηχανάκι του, ο Πρόεδρος του ΛΑΟΣ δήλωσε: «κι αφού είδε (σ.σ. η διαδηλώτρια) τη μοτοσυκλέτα να 'ρχεται καταπάνω της, γιατί δεν έκανε στην μπάντα;». Γίγαντας! θυμίζοντας μάλιστα
ανάλογες απορίες άλλων μπατσοφυλάκων κατά το παρελθόν: «αφού είδαν τη σφαίρα να 'ρχεται καταπάνω τους, γιατί δεν έκαναν πιο 'κεί;» - και λέω μπατσοφυλάκων
διότι όσοι υπηρετούν στα αστυνομικά σώματα κι έχουν τέτοια λογική, δεν είναι αστυνομικοί.
Ομως ακόμα και τον κυρ Καρατζαφέρη υπερέβαλε ο κ. Χρυσοχοΐδης, όστις διεπίστωσε ότι τα μπουκάλια μπύρας είναι ύποπτα διότι μπορούν να γίνουν μολότωφ!!!
* * *
Αμετροεπής και μεγαληγορικός ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη και Προαγωγής των Προσαγωγών -ων μες στο μυαλό του ουκ έστιν αριθμός- έχει πάρει τέτοια φόρα
ώστε να περιφέρεται στα κανάλια και να δηλώνει ότι απέτρεψε μια «νέα Νύχτα των Κρυστάλλων»!! Θα μπορούσε κανείς να του αναγνωρίσει την Υβριν, αν δεν του αναγνώριζε το ακαταλόγιστο
που η μέθη της υπεροψίας χαρίζει.
Πράγματι ο κ. Χρυσοχοΐδης είναι ένας συνεπής αντιδεξιός. Εκεί που παλιά η Δεξιά δίδασκε παντού κι όχι μόνον στα σχολεία το μάθημα της «Αγωγής του Πολίτη»
τώρα ο κ. Χρυσοχοΐδης διδάσκει το διαδραστικό (ου μην κι ολιστικό) μάθημα της «(Προσ)αγωγής του Πολίτη».
Ευτυχώς όμως υπήρξαν και πιο νηφάλιες φωνές. Ο κ. Δήμου επί παραδείγματι σε πάνελ με τον κ. Πλεύρη στην εκπομπή των κυρίων Λυριτζή και Οικονόμου στη ΝΕΤ κριτικάρισε με κάποια κουρασμένη πικρία τους νέους που δεν έχουν ως πρότυπο κάποιον «ειρηνιστή» αλλά μόνον «ήρωες». Οπως ο Γκεβάρα, οι αντάρτες, οι επαναστάτες και οι δολοφόνοι - όλοι στον ίδιον παρονομαστή. Σοφόν.
Αλλωστε ο κ. Δήμου δεν παρέλειψε να εκφράσει την απαρέσκειά του προς τις επαναστάσεις που δεν πρόσφεραν στον κόσμο παρά τον βοναπαρτισμό η Γαλλική, τον σταλινισμό η Οκτωβριανή - όχι τα έθνη δεν γεννήθηκαν μέσα από επαναστάσεις (όπως η Αμερικανική), η βία ήταν περιττή (όταν ο Κρόμβελ αποκεφάλιζε τον βασιλιά), η Αγγλία αναπτύχθηκε μόνον μέσα από «Ενδοξες Επαναστάσεις»...
Αντίλογος;
Από ποιους;
Από πιτσιρικάδες που, όταν τους καλούν στα πάνελ, πέφτουν να τους φάνε (πρώτοι-πρώτοι οι δημοσιογραφικοί οικοδεσπότες τους) ή «δεν κάνουν διάλογο μαζί τους» όπως
«αποστόμωσε» μαθήτρια πάλι σε πάνελ
ο πίνω-τις-μπύρες-πριν-να-γίνουν-μολότωφ κ. Χρυσοχοΐδης;
............................................
Λίγη τσίπα με τα «έκτακτα μαθητοδικεία» που στήθηκαν αυτές τις ημέρες δεν υπάρχει;
Δεν είμαι απ' αυτούς που κολακεύουν τη νεολαία, αλλά δεν περιμένω από τα νέα παιδιά να βρουν τη λύση για τα προβλήματα που τους έχουν φορτώσει
εκείνοι που χρειάζονται το 10% της νεολαίας για στελέχη και γκόλντεν μπόυς, πετώντας την υπόλοιπη στον Καιάδα των 700―, των STAGE, της ανεργίας και της απαξίωσης.
Ούτε πιστεύω ότι αν ένας νέος δεν έχει διαβάσει τον Τομ Σώγιερ και τον Χωκ Φιν τού αξίζει η κρεμάλα και η διά βίου ταπείνωση...
Φθάσαμε στο σημείο να ζητούν ορισμένοι μασκαράδες από τον κ. Νιώτη να απαρνηθεί τα παιδιά του! Φθάσαμε στο σημείο άλλοι ανεγκέφαλοι να σημειώνουν ότι πολλοί απ' τους νεαρούς διαδηλωτές είναι παιδιά «καλών οικογενειών» κι όχι παραπεταμένων προλετάριων - όπως θα όφειλαν να 'ναι οι καταραμένοι..!!
Θλίψη.
Που θα την οργανώσει η οργή...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 9.ΧΙΙ.2009 stathis@enet.gr
Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2009
γράψιμο...
Η αλήθεια είναι πως όταν κάποιοι γράφουν αυτά που θέλεις, θέλω εντάξει, δεν αισθάνομαι πως υπάρχει λόγος να γράψω κι εγώ...
Φακελοκουκούλωτα
ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ διαδηλωτών, που συνελήφθησαν από την αστυνομία, να δικαστούν για κακούργημα, εγκαινιάζεται η εφαρμογή του νόμου για την «κουκούλα», που ψήφισε η προηγούμενη κυβέρνηση και υποσχέθηκε η σημερινή να καταργήσει. Μπορεί αυτό το γεγονός να χαρακτηριστεί επιτυχία της όλης αστυνομικής επιχείρησης, που εφαρμόστηκε για την αντιμετώπιση και την πρόληψη βίαιων εκδηλώσεων στην προχθεσινή πορεία και στο χθεσινό συλλαλητήριο;
ΣΤΟΝ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟ της αστυνομικής επιχείρησης έχουν καταγραφεί και αθρόες προσαγωγές, που ξεπέρασαν τις 800, από τις οποίες αρκετές δεκάδες μετατράπηκαν σε συλλήψεις. Ηταν, όμως, απλές προσαγωγές «προς εξακρίβωση στοιχείων» ή ήταν προσαγωγές για φακέλωμα, ώστε να έχει η αστυνομία λίστα υπόπτων; Μάλλον το δεύτερο συνέβη, οπότε υπάρχει ζήτημα προβληματισμού για την αναβίωση του αλήστου μνήμης φακελώματος, που τώρα είναι ηλεκτρονικό.
ΤΡΙΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ της επιχείρησης ήταν η κατόπιν εντολής του εισαγγελέα ανάπτυξη ισχυρών δυνάμεων των ΜΑΤ γύρω από τον προαύλειο χώρο της Πρυτανείας του Πανεπιστημίου Αθηνών, «προκειμένου να προστατευθεί το άσυλο». Το ίδιο το Πανεπιστήμιο, προφανώς μετά τη βάρβαρη επίθεση κατά του πρύτανη, με έγγραφό του προς την αστυνομία ζήτησε να ληφθούν περιμετρικά μέτρα φύλαξης του κεντρικού κτιρίου του, αναφέροντας ότι «οι πέριξ του Πανεπιστημίου δρόμοι, πεζόδρομοι και πεζοδρόμια είναι κοινόχρηστοι χώροι».
ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΗ φορά που το Πανεπιστήμιο ζητεί από την αστυνομία μέτρα φύλαξης, προσδιορίζοντας τα όρια του ασύλου, το οποίο θέλει να προστατευθεί. Με αυτήν την κίνηση ανοίγει από την πλευρά των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων θέμα ασύλου και προστασίας του από την αστυνομία, προφανώς επειδή οι Ανώτατες Σχολές αδυνατούν να το προστατεύσουν.
ΤΑ ΤΡΙΑ στοιχεία του απολογισμού της αστυνομίας, η επιχείρηση της οποίας σχεδιάστηκε από το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και εγκρίθηκε από την πολιτική του ηγεσία και άρα από την κυβέρνηση, θέτουν ζήτημα προβληματισμού και ανοίγουν θέμα δημόσιας διαβούλευσης.
Η ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ διαδηλωτών για κακούργημα, επειδή φορούσαν «κουκούλα», είναι μια υπερβολή. Η «κουκούλα» και μόνον αυτή δεν μπορεί να ενοχοποιεί και να επισύρει ποινές για κακούργημα. Θα πρέπει, λοιπόν, ο σχετικός νόμος να καταργηθεί, όπως είχε υποσχεθεί το ΠΑΣΟΚ.
ΕΠΙΣΗΣ, οι προσαγωγές διαδηλωτών για φακέλωμα ανοίγουν τον δρόμο για να δημιουργηθεί αστυνομικό κράτος και να αναβιώσει η παλιά καταδικαστέα τακτική «κλοπή έγινε, τον παλιό κλέφτη πιάνουν» ή το ακόμη χειρότερο «επεισόδια έγιναν, τους φακελωμένους πιάνουν».
ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ σοβαρό είναι το θέμα του ασύλου, για το οποίο η πανεπιστημιακή κοινότητα θα πρέπει να πάρει ανοιχτή και καθαρή θέση, με συγκεκριμένες προτάσεις, που θα διασφαλίζουν την αποτελεσματική προστασία του.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 8/12/09
ΣΤΟΝ ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟ της αστυνομικής επιχείρησης έχουν καταγραφεί και αθρόες προσαγωγές, που ξεπέρασαν τις 800, από τις οποίες αρκετές δεκάδες μετατράπηκαν σε συλλήψεις. Ηταν, όμως, απλές προσαγωγές «προς εξακρίβωση στοιχείων» ή ήταν προσαγωγές για φακέλωμα, ώστε να έχει η αστυνομία λίστα υπόπτων; Μάλλον το δεύτερο συνέβη, οπότε υπάρχει ζήτημα προβληματισμού για την αναβίωση του αλήστου μνήμης φακελώματος, που τώρα είναι ηλεκτρονικό.
ΤΡΙΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ της επιχείρησης ήταν η κατόπιν εντολής του εισαγγελέα ανάπτυξη ισχυρών δυνάμεων των ΜΑΤ γύρω από τον προαύλειο χώρο της Πρυτανείας του Πανεπιστημίου Αθηνών, «προκειμένου να προστατευθεί το άσυλο». Το ίδιο το Πανεπιστήμιο, προφανώς μετά τη βάρβαρη επίθεση κατά του πρύτανη, με έγγραφό του προς την αστυνομία ζήτησε να ληφθούν περιμετρικά μέτρα φύλαξης του κεντρικού κτιρίου του, αναφέροντας ότι «οι πέριξ του Πανεπιστημίου δρόμοι, πεζόδρομοι και πεζοδρόμια είναι κοινόχρηστοι χώροι».
ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΗ φορά που το Πανεπιστήμιο ζητεί από την αστυνομία μέτρα φύλαξης, προσδιορίζοντας τα όρια του ασύλου, το οποίο θέλει να προστατευθεί. Με αυτήν την κίνηση ανοίγει από την πλευρά των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων θέμα ασύλου και προστασίας του από την αστυνομία, προφανώς επειδή οι Ανώτατες Σχολές αδυνατούν να το προστατεύσουν.
ΤΑ ΤΡΙΑ στοιχεία του απολογισμού της αστυνομίας, η επιχείρηση της οποίας σχεδιάστηκε από το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και εγκρίθηκε από την πολιτική του ηγεσία και άρα από την κυβέρνηση, θέτουν ζήτημα προβληματισμού και ανοίγουν θέμα δημόσιας διαβούλευσης.
Η ΠΑΡΑΠΟΜΠΗ διαδηλωτών για κακούργημα, επειδή φορούσαν «κουκούλα», είναι μια υπερβολή. Η «κουκούλα» και μόνον αυτή δεν μπορεί να ενοχοποιεί και να επισύρει ποινές για κακούργημα. Θα πρέπει, λοιπόν, ο σχετικός νόμος να καταργηθεί, όπως είχε υποσχεθεί το ΠΑΣΟΚ.
ΕΠΙΣΗΣ, οι προσαγωγές διαδηλωτών για φακέλωμα ανοίγουν τον δρόμο για να δημιουργηθεί αστυνομικό κράτος και να αναβιώσει η παλιά καταδικαστέα τακτική «κλοπή έγινε, τον παλιό κλέφτη πιάνουν» ή το ακόμη χειρότερο «επεισόδια έγιναν, τους φακελωμένους πιάνουν».
ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ σοβαρό είναι το θέμα του ασύλου, για το οποίο η πανεπιστημιακή κοινότητα θα πρέπει να πάρει ανοιχτή και καθαρή θέση, με συγκεκριμένες προτάσεις, που θα διασφαλίζουν την αποτελεσματική προστασία του.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 8/12/09
Το ψέμα
Το ψέμα
Της ΠΕΠΗΣ ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ
Αυτό στο οποίο όλοι συμφωνούν, ανεξάρτητα από ιδεολογίες, τάσεις, θέσεις, είναι ότι το βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει αυτός ο τόπος έχει να κάνει με την παιδεία.
Υπάρχει έλλειμμα παιδείας, λένε κάποιοι, ενώ άλλοι θεωρούν ότι παιδεία υπάρχει μεν, είναι χάλια δε. Και όλοι περίπου, αν ερωτηθούν, θα σου βρουν αμέσως και μία λύση. Θα σου μιλήσουν για άλλον τρόπο εισαγωγής στα πανεπιστήμια, για τη χαμηλή ή υψηλή βάση που πρέπει να απαιτείται, για το ολοήμερο ή όχι σχολείο ή για την αυτομόρφωση μέσα σε συλλογικότητες που σνομπάρουν ή φτύνουν όλους τους αστικούς θεσμούς.
Θα σου πουν ακόμα για τα ξένα ιδρύματα «που είναι καλύτερα από τα ελληνικά», για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια που θα πρέπει επιτέλους να έρθουν και για τα κολέγια που είναι ήδη εδώ για να μας δώσουν τα φώτα τους. Και ακόμα για το πόσο ακριβές είναι οι σπουδές στην Ελλάδα, αφού πρέπει να πληρώνουν από το Δημοτικό ήδη φροντιστήρια για τα παιδιά τους. Και, βέβαια, δεν θα λησμονήσουν να επισημάνουν ότι δεν έγινε εν τέλει και τίποτα με ένα πτυχίο που θα πάρει κανείς, αφού τα περισσότερα δεν έχουν αντίκρισμα στην αγορά εργασίας, ιδιαίτερα τώρα με την κρίση.
Αν σκεφτεί κανείς όλα αυτά και άλλα τόσα που ακούει, το πρώτο πράγμα που μπορεί να πει είναι ότι όλοι έχουν δίκιο. Μόνο που δεν μιλούν για την παιδεία. Γιατί η παιδεία είναι αλλού. Είναι στις μοναχικές ώρες που ανακαλύπτει κανείς σε ένα πατάρι το απαγορευμένο βιβλίο που θα τον συγκλονίσει ή τις άλλες σε μια περιπλάνηση στην πόλη ή την ανάμνησή της, όταν θα ανακαλύψει ξαφνικά την εικόνα, την κίνηση, τη χειρονομία, τον ήχο που θα του ανοίξουν δρόμους στην ψυχή. Και ακόμα όταν ερωτεύεται και ανακαλύπτει ότι ο κόσμος δεν είναι πια αυτός που ήτανε, και θέλει να τον μάθει από την αρχή. Ή πάλι μέσα στον διάλογο με τους δασκάλους, σε μια κοινή προσπάθεια με άλλους ανθρώπους ή ακόμα σε ένα ταξίδι στον χώρο ή στον χρόνο, τις ώρες εκείνες της ονειροφαντασίας που όλα είναι δυνατά ή και όταν έπειτα από μια κοπιώδη άσκηση του νου σ' αγγίξει εκείνο το μικρό φως της γνώσης, της δημιουργίας, της ζωής.
Θέλω να πω ότι η παιδεία δεν είναι το μέγεθος που μπορούμε να μετρήσουμε με τις επιταγές της κάθε Μπολόνιας. Με τους υπολογιστές που θα χαρίσουμε σε μαθητές για να παίζουν πιθανόν βίντεο games. Με τα κινητά που θα καταγράψουν τα σεξουαλικά παιχνίδια των άλλων, που επιτρέπονται ή μάλλον διαφημίζονται και προωθούνται από τα μέσα ενημέρωσης και τα διάφορα ροζ τηλέφωνα, ενώ ο έρωτας και η ηδονή παραμένουν ένα ζητούμενο. Με τις τόσες ώρες διδασκαλίας και τα τυπικά προγράμματα με τους διάφορους δείκτες αξιολόγησης για να είναι όλα έτοιμα για το νέο ΕΠΕΑΕΚ, το νέο βήμα προς τον πιο ακραίο και ύπουλο καπιταλισμό. Η παιδεία χρειάζεται χρόνο για να τον χάσεις και ίσως κάποτε να τον ξανακερδίσεις αναζητώντας πρώτα να κατακτήσεις αυτό που τυχαίνει να αγαπάς και μετά το αν και το πώς θα βγάλεις ποτέ από αυτήν λεφτά. Η παιδεία είναι μια άρτε πόβερα, απαραίτητος όρος κάθε ελευθερίας. Αν δεν βγούμε από τη λογική του συγκριτικού βαθμού και του μετρήσιμου, δεν υφίσταται παιδεία.
Ομως τόσο η ελεύθερη παιδεία όσο και η εκπαίδευση απαξιώνονται όλο και πιο πολύ από εμάς τους ίδιους. Από τα κόμματα και τα κομματίδια που καταγγέλλουν την παρακμή των πανεπιστημίων και των σχολείων, ενώ με κάθε τρόπο συμβάλλουν στο να την χειροτερέψουν. Από τα Μέσα, που όταν μιλούν για παιδεία προβάλλουν μόνον ό,τι πουλάει, που συνήθως είναι η άρνηση και η καταστροφή της. Από την ίδια την ακαδημαϊκή κοινότητα, που παραπαίει. Από μια κοινωνία που αρνείται πεισματικά να πιστέψει στον εαυτό της.
Η «απώθηση», που οδήγησε στην εντατική τον πρύτανη του Καποδιστριακού, κύριο Χρίστο Κίττα, είναι πραγματικό γεγονός που μετρά την εξουσιαστική δομή ενός είδους δήθεν αντιεξουσιαστών, που έχουν μεθύσει από την τυφλή βία, αλλά και συμβολικό γεγονός, που μετρά μια ηθική και πνευματική κρίση που πρέπει να αντιμετωπιστεί. Αλληλεγγύη στον πρύτανη, αλλά και στην αγωνίστρια Αγγελική Κουτσουμπού, τη δημοσιογράφο απόφοιτο του Τμήματος Επικοινωνίας Ελλη Ζώτου και όλους τους άλλους που υπέστησαν αναίτια τη βία από την πλευρά των αστυνομικών. Οχι άλλα ψέματα.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 8/12/09
Της ΠΕΠΗΣ ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ
Αυτό στο οποίο όλοι συμφωνούν, ανεξάρτητα από ιδεολογίες, τάσεις, θέσεις, είναι ότι το βασικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει αυτός ο τόπος έχει να κάνει με την παιδεία.
Υπάρχει έλλειμμα παιδείας, λένε κάποιοι, ενώ άλλοι θεωρούν ότι παιδεία υπάρχει μεν, είναι χάλια δε. Και όλοι περίπου, αν ερωτηθούν, θα σου βρουν αμέσως και μία λύση. Θα σου μιλήσουν για άλλον τρόπο εισαγωγής στα πανεπιστήμια, για τη χαμηλή ή υψηλή βάση που πρέπει να απαιτείται, για το ολοήμερο ή όχι σχολείο ή για την αυτομόρφωση μέσα σε συλλογικότητες που σνομπάρουν ή φτύνουν όλους τους αστικούς θεσμούς.
Θα σου πουν ακόμα για τα ξένα ιδρύματα «που είναι καλύτερα από τα ελληνικά», για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια που θα πρέπει επιτέλους να έρθουν και για τα κολέγια που είναι ήδη εδώ για να μας δώσουν τα φώτα τους. Και ακόμα για το πόσο ακριβές είναι οι σπουδές στην Ελλάδα, αφού πρέπει να πληρώνουν από το Δημοτικό ήδη φροντιστήρια για τα παιδιά τους. Και, βέβαια, δεν θα λησμονήσουν να επισημάνουν ότι δεν έγινε εν τέλει και τίποτα με ένα πτυχίο που θα πάρει κανείς, αφού τα περισσότερα δεν έχουν αντίκρισμα στην αγορά εργασίας, ιδιαίτερα τώρα με την κρίση.
Αν σκεφτεί κανείς όλα αυτά και άλλα τόσα που ακούει, το πρώτο πράγμα που μπορεί να πει είναι ότι όλοι έχουν δίκιο. Μόνο που δεν μιλούν για την παιδεία. Γιατί η παιδεία είναι αλλού. Είναι στις μοναχικές ώρες που ανακαλύπτει κανείς σε ένα πατάρι το απαγορευμένο βιβλίο που θα τον συγκλονίσει ή τις άλλες σε μια περιπλάνηση στην πόλη ή την ανάμνησή της, όταν θα ανακαλύψει ξαφνικά την εικόνα, την κίνηση, τη χειρονομία, τον ήχο που θα του ανοίξουν δρόμους στην ψυχή. Και ακόμα όταν ερωτεύεται και ανακαλύπτει ότι ο κόσμος δεν είναι πια αυτός που ήτανε, και θέλει να τον μάθει από την αρχή. Ή πάλι μέσα στον διάλογο με τους δασκάλους, σε μια κοινή προσπάθεια με άλλους ανθρώπους ή ακόμα σε ένα ταξίδι στον χώρο ή στον χρόνο, τις ώρες εκείνες της ονειροφαντασίας που όλα είναι δυνατά ή και όταν έπειτα από μια κοπιώδη άσκηση του νου σ' αγγίξει εκείνο το μικρό φως της γνώσης, της δημιουργίας, της ζωής.
Θέλω να πω ότι η παιδεία δεν είναι το μέγεθος που μπορούμε να μετρήσουμε με τις επιταγές της κάθε Μπολόνιας. Με τους υπολογιστές που θα χαρίσουμε σε μαθητές για να παίζουν πιθανόν βίντεο games. Με τα κινητά που θα καταγράψουν τα σεξουαλικά παιχνίδια των άλλων, που επιτρέπονται ή μάλλον διαφημίζονται και προωθούνται από τα μέσα ενημέρωσης και τα διάφορα ροζ τηλέφωνα, ενώ ο έρωτας και η ηδονή παραμένουν ένα ζητούμενο. Με τις τόσες ώρες διδασκαλίας και τα τυπικά προγράμματα με τους διάφορους δείκτες αξιολόγησης για να είναι όλα έτοιμα για το νέο ΕΠΕΑΕΚ, το νέο βήμα προς τον πιο ακραίο και ύπουλο καπιταλισμό. Η παιδεία χρειάζεται χρόνο για να τον χάσεις και ίσως κάποτε να τον ξανακερδίσεις αναζητώντας πρώτα να κατακτήσεις αυτό που τυχαίνει να αγαπάς και μετά το αν και το πώς θα βγάλεις ποτέ από αυτήν λεφτά. Η παιδεία είναι μια άρτε πόβερα, απαραίτητος όρος κάθε ελευθερίας. Αν δεν βγούμε από τη λογική του συγκριτικού βαθμού και του μετρήσιμου, δεν υφίσταται παιδεία.
Ομως τόσο η ελεύθερη παιδεία όσο και η εκπαίδευση απαξιώνονται όλο και πιο πολύ από εμάς τους ίδιους. Από τα κόμματα και τα κομματίδια που καταγγέλλουν την παρακμή των πανεπιστημίων και των σχολείων, ενώ με κάθε τρόπο συμβάλλουν στο να την χειροτερέψουν. Από τα Μέσα, που όταν μιλούν για παιδεία προβάλλουν μόνον ό,τι πουλάει, που συνήθως είναι η άρνηση και η καταστροφή της. Από την ίδια την ακαδημαϊκή κοινότητα, που παραπαίει. Από μια κοινωνία που αρνείται πεισματικά να πιστέψει στον εαυτό της.
Η «απώθηση», που οδήγησε στην εντατική τον πρύτανη του Καποδιστριακού, κύριο Χρίστο Κίττα, είναι πραγματικό γεγονός που μετρά την εξουσιαστική δομή ενός είδους δήθεν αντιεξουσιαστών, που έχουν μεθύσει από την τυφλή βία, αλλά και συμβολικό γεγονός, που μετρά μια ηθική και πνευματική κρίση που πρέπει να αντιμετωπιστεί. Αλληλεγγύη στον πρύτανη, αλλά και στην αγωνίστρια Αγγελική Κουτσουμπού, τη δημοσιογράφο απόφοιτο του Τμήματος Επικοινωνίας Ελλη Ζώτου και όλους τους άλλους που υπέστησαν αναίτια τη βία από την πλευρά των αστυνομικών. Οχι άλλα ψέματα.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 8/12/09
ΕΞΕΓΕΡΣΗ...
Εκ των Εσω
Υπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ * ΕΞΕΓΕΡΣΗ... ««Ο Δεκέμβρης δεν ήταν απάντηση. Ηταν ερώτηση».
Το επιτοίχιο σχόλιο αποτελεί απάντηση σε όλους εκείνους τους συστημικούς γραφιάδες που, επιχειρώντας να ακυρώσουν τον περσινό Δεκέμβρη, διερωτώνται με περισσή υποκριτική θλίψη: "Τι δέντρο πότισε το νεανικό αίμα; Τι άνθησε... Τίποτε..."».
Ο Γιώργος Χ. Παπασωτηρίου, στη «Βραδυνή»:
- «Κι όμως, κύριε, το "νεανικό αίμα" σταμπάρισε μια νέα γενιά και στιγμάτισε την παιδοκτονική κοινωνία μας. Να, τώρα, πίσω από τον Αλέξανδρο στοιχίζονται όλοι οι συμβολικοί νεκροί, οι νέοι άνεργοι, οι νέοι χωρίς ζωή, όλοι όσοι αντιδρούν σ' ένα αδιέξοδο παρόν και σ' ένα μέλλον χωρίς μέλλον, όλοι όσοι αντιδρούν στην ατομικοποίηση των όρων της ζωής, της εργασίας, της δυστυχίας, όλοι όσοι δεν αποδέχονται το Ι Am What Ι Am, την παρανοϊκή, χυδαία ατομικότητα, το Εγώ που καταλήγει στο κενό, σε μια διάχυτη μανιοκατάθλιψη».
- «Οχι, δεν αναφέρομαι στους κατ' αυτοπροσδιορισμό αναρχικούς ή αριστερούς που θέλουν να οικειοποιηθούν τη νεανική αντίδραση, μιλώ μόνο για εκείνα τα παιδιά, τα δεκάδες χιλιάδες παιδιά που δεν ανήκουν πουθενά, αναφέρομαι στους νέους που αρνούνται να γίνουν πλασιέ του εαυτού τους και να είναι ξένοι σε αυτή τη μεγάλη πλέον αφαίρεση που αποκαλείται κοινωνία».
- «Ναι, τα παιδιά δεν άφησαν πίσω τους μια ιδέα, μια απάντηση, άφησαν όμως τη διερώτηση. Ναι, δεν ξέρουν τι θέλουν, ξέρουν τι δεν θέλουν. Αρνούνται να είναι ελεύθεροι άνεργοι, αρνούνται να είναι ελεύθεροι να αυτοκαταστρέφονται, αρνούνται μια κοινωνία χωρίς επικοινωνία και συνοχή, μια κοινωνία που έχει ως βασικό μότο της "ο θάνατός σου η ζωή μου"».
από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 8/12/09
Υπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ * ΕΞΕΓΕΡΣΗ... ««Ο Δεκέμβρης δεν ήταν απάντηση. Ηταν ερώτηση».
Το επιτοίχιο σχόλιο αποτελεί απάντηση σε όλους εκείνους τους συστημικούς γραφιάδες που, επιχειρώντας να ακυρώσουν τον περσινό Δεκέμβρη, διερωτώνται με περισσή υποκριτική θλίψη: "Τι δέντρο πότισε το νεανικό αίμα; Τι άνθησε... Τίποτε..."».
Ο Γιώργος Χ. Παπασωτηρίου, στη «Βραδυνή»:
- «Κι όμως, κύριε, το "νεανικό αίμα" σταμπάρισε μια νέα γενιά και στιγμάτισε την παιδοκτονική κοινωνία μας. Να, τώρα, πίσω από τον Αλέξανδρο στοιχίζονται όλοι οι συμβολικοί νεκροί, οι νέοι άνεργοι, οι νέοι χωρίς ζωή, όλοι όσοι αντιδρούν σ' ένα αδιέξοδο παρόν και σ' ένα μέλλον χωρίς μέλλον, όλοι όσοι αντιδρούν στην ατομικοποίηση των όρων της ζωής, της εργασίας, της δυστυχίας, όλοι όσοι δεν αποδέχονται το Ι Am What Ι Am, την παρανοϊκή, χυδαία ατομικότητα, το Εγώ που καταλήγει στο κενό, σε μια διάχυτη μανιοκατάθλιψη».
- «Οχι, δεν αναφέρομαι στους κατ' αυτοπροσδιορισμό αναρχικούς ή αριστερούς που θέλουν να οικειοποιηθούν τη νεανική αντίδραση, μιλώ μόνο για εκείνα τα παιδιά, τα δεκάδες χιλιάδες παιδιά που δεν ανήκουν πουθενά, αναφέρομαι στους νέους που αρνούνται να γίνουν πλασιέ του εαυτού τους και να είναι ξένοι σε αυτή τη μεγάλη πλέον αφαίρεση που αποκαλείται κοινωνία».
- «Ναι, τα παιδιά δεν άφησαν πίσω τους μια ιδέα, μια απάντηση, άφησαν όμως τη διερώτηση. Ναι, δεν ξέρουν τι θέλουν, ξέρουν τι δεν θέλουν. Αρνούνται να είναι ελεύθεροι άνεργοι, αρνούνται να είναι ελεύθεροι να αυτοκαταστρέφονται, αρνούνται μια κοινωνία χωρίς επικοινωνία και συνοχή, μια κοινωνία που έχει ως βασικό μότο της "ο θάνατός σου η ζωή μου"».
από την ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 8/12/09
Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009
ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ 3
Να συμφωνήσουμε σε κάτι..
ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ.. ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ.. ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΕΤΣΙ..
Αλλά από αυτό ,μέχρι το απίστευτο γλύψιμο που ρίχνει το MEGA στις αρχές υπάρχει απόσταση...
Δημοσιογραφία πεζοδρομίου σήμερα στις ειδήσεις του.. για το άσυλο του πεζοδρομίου μιλάω..
Με τον ανεκδιήγητο Καψή δεν έχει νόημα να ασχοληθεί κάποιος... θλιβερός, κακομοίρης είναι.., δεν θα ξαναασχοληθώ μαζί σου, στο υπόσχομαι!!
"Η διατήρηση της τάξης είναι θέμα καλής αστυνόμευσης και αυτό μπορεί να συμβαδίζει με ένα κράτος δικαίου" Πρετεντέρης, ΑΥΤΌ ΕΙΔΕ Ο ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ..
( ο κύριος "απλά θλιβερός ο θάνατος του Αλέξη" )
Κράτος δικαίου το ξύλο σε όλους δίκαια και άδικα?? και εσύ καλό ρεπορταζ είχες ή και εσένα έτσι σου είπαν να πεις?
Κακουργηματικές πράξεις έγιναν κάποιες πράξεις επειδή αυτοί που της τέλεσαν φόραγαν κουκούλες.. Αυτό τον "γελοίο νόμο" είπε η Μιλένα Αποστολάκη θα τον καταργήσουμε, αλλά προς το παρόν τον χρησιμοποιείτε, και οι δημοσιογράφοι σας, κάνουν προπαγάνδα υπερ του...
Μίλησε και ο Πεταλωτής.. η ντροπή για τους εναπομείναντες πεταλωτές, αν υπάρχουν..
Τους ξέσκισε η Κανέλλη, τελείως τους ξέσκισε, τρέβλιζαν στη κυριολεξία, έκαναν τουμπεκί!!!!
"των προηγούμενων ήταν ο νόμος" Τρέμη εδώ, ο νόμος για τις κουκούλες.. που προηγουμένως τον είχε επικαλεσθεί..
Μόνο ο Οικονομέας έσωσε τα πράγματα.. "δεν έχει διαφορά το σοσιαλιστικό ξύλο"
ΝΤΡΟΠΗ !!!
Ξέρω.. τώρα σας έκανα τη μούρη κρέας...
Αϊ σιχτίρ.. ρε ουστ απο 'δω!!!
ΟΥΣΤ!!!!
ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ.. ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ.. ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΕΤΣΙ..
Αλλά από αυτό ,μέχρι το απίστευτο γλύψιμο που ρίχνει το MEGA στις αρχές υπάρχει απόσταση...
Δημοσιογραφία πεζοδρομίου σήμερα στις ειδήσεις του.. για το άσυλο του πεζοδρομίου μιλάω..
Με τον ανεκδιήγητο Καψή δεν έχει νόημα να ασχοληθεί κάποιος... θλιβερός, κακομοίρης είναι.., δεν θα ξαναασχοληθώ μαζί σου, στο υπόσχομαι!!
"Η διατήρηση της τάξης είναι θέμα καλής αστυνόμευσης και αυτό μπορεί να συμβαδίζει με ένα κράτος δικαίου" Πρετεντέρης, ΑΥΤΌ ΕΙΔΕ Ο ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗΣ..
( ο κύριος "απλά θλιβερός ο θάνατος του Αλέξη" )
Κράτος δικαίου το ξύλο σε όλους δίκαια και άδικα?? και εσύ καλό ρεπορταζ είχες ή και εσένα έτσι σου είπαν να πεις?
Κακουργηματικές πράξεις έγιναν κάποιες πράξεις επειδή αυτοί που της τέλεσαν φόραγαν κουκούλες.. Αυτό τον "γελοίο νόμο" είπε η Μιλένα Αποστολάκη θα τον καταργήσουμε, αλλά προς το παρόν τον χρησιμοποιείτε, και οι δημοσιογράφοι σας, κάνουν προπαγάνδα υπερ του...
Μίλησε και ο Πεταλωτής.. η ντροπή για τους εναπομείναντες πεταλωτές, αν υπάρχουν..
Τους ξέσκισε η Κανέλλη, τελείως τους ξέσκισε, τρέβλιζαν στη κυριολεξία, έκαναν τουμπεκί!!!!
"των προηγούμενων ήταν ο νόμος" Τρέμη εδώ, ο νόμος για τις κουκούλες.. που προηγουμένως τον είχε επικαλεσθεί..
Μόνο ο Οικονομέας έσωσε τα πράγματα.. "δεν έχει διαφορά το σοσιαλιστικό ξύλο"
ΝΤΡΟΠΗ !!!
Ξέρω.. τώρα σας έκανα τη μούρη κρέας...
Αϊ σιχτίρ.. ρε ουστ απο 'δω!!!
ΟΥΣΤ!!!!
Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2009
ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΣΗΜΕΡΑ
Ναι,δεν έγιναν σοβαρά επεισόδια σήμερα, και δεν θέλαμε να γίνουν..
Αξίζει κάτι καλύτερο η μνήμη του Αλέξη.
Αλλά το MEGA το παράκανε στις ειδήσεις του (Καψής),στο γλύψιμο εννοώ στον Χρυσοχοϊδη, στην αστυνομία, "και δεν είχαμε και την αστυνομία να κάνει κατάχρηση εξουσίας" ή κάπως έτσι..
Μάλλον δεν έκανες ρεπορτάζ Καψή ή είπες ότι έπρεπε να πεις...
Ιδέα δεν έχεις για το τι έγινε...
Αξίζει κάτι καλύτερο η μνήμη του Αλέξη.
Αλλά το MEGA το παράκανε στις ειδήσεις του (Καψής),στο γλύψιμο εννοώ στον Χρυσοχοϊδη, στην αστυνομία, "και δεν είχαμε και την αστυνομία να κάνει κατάχρηση εξουσίας" ή κάπως έτσι..
Μάλλον δεν έκανες ρεπορτάζ Καψή ή είπες ότι έπρεπε να πεις...
Ιδέα δεν έχεις για το τι έγινε...
Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2009
Κυβερνητικοί εκπρόσωποι
Υπάρχει κάποια προϋπόθεση οι κυβερνητικοί εκπρόσωποι να είναι κρυόκωλοι ή μπουλκουμέδες?
Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2009
ΛΕΥΚΗ ΚΟΡΔΕΛΑ
Η ΛΕΥΚΗ ΚΟΡΔΕΛΑ ΤΟΥ ΜΙΚΑΕΛ ΧΑΝΕΚΕ
2009 Μαΐου 25
Στην «Λευκή Κορδέλα» του Μίκαελ Χάνεκε απονεμήθηκε ο Χρυσός Φοίνικας του φετινού 62ου Φεστιβάλ Καννών. Η ταινία του μεγάλου Αυστριακού 
Η “Έβδομη Τέχνη” σας προσφέρει εδώ ένα πρώτο αφιέρωμα στη “χρυσή” ταινία των Καννών.
Η ΛΕΥΚΗ ΚΟΡΔΕΛΑ
Σκηνοθεσία: Michael HANEKE
Πρωταγωνιστούν: Leonie BENESCH, Josef BIERBICHLER, Rainer BOCK, Christian FRIEDEL, Burghart KLAUSSNER, Steffi KÜHNERT, Ursina LARDI, Susanne LOTHAR, Gabriela-Maria SCHMEIDE, Ulrich TUKUR.
Με βάση ένα γεγονός που συνέβηκε το 1913 σ’ ένα μικρό χωριό της βόρειας Γερμανίας, ο Χάνεκε έφτιαξε μια ταινία γύρω από το φασισμό αλλά και την τρομοκρατία που γεννιέται σε μια κλειστή, υποκριτική κοινωνία.
Επίκεντρο της ταινίας είναι ο τρόπος εκπαίδευσης που δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες για τη δημιουργία μιας φασιστικής γενιάς – στην περίπτωση αυτή, της γενιάς του ναζισμού. Συνθήκες που επηρεάζουν τους μαθητές, που είτε προβαίνουν σε εγκληματικές πράξεις είτε ανέχονται αυτά που συμβαίνουν γύρω τους.
“Θέλησα να δημιουργήσω ένα μυστήριο γύρω από την ταινία μου και το θέμα της”, ανάφερε ο σκηνοθέτης της, στη συνέντευξη τύπου, που ακολούθησε την προβολή της. “Είναι μια ταινία που αναφέρεται όχι μόνο στο φασισμό αλλά και πως μια ιδεολογία, εξαιτίας της βλακείας ή της ατολμίας κάποιων, οδηγεί τελικά στην αποδοχή της τρομοκρατίας… Βέβαια, ένας δημιουργός δεν θέλει να πει στο θεατή τι να κάνει ή να του εξηγήσει τι ακριβώς θέλει να πει, αυτό το αφήνει στον ίδιο να βγάλει τα συμπεράσματά του, αφού δει την ταινία.”
Με πλάνα εικαστικά έξοχα (η ταινία γυρίστηκε σε μαυρόασπρο φιλμ), με ένα ρυθμό που σε κρατάει σε ένταση από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό, παρ’ όλο που η ταινία διαρκεί δυόμισι ώρες, με πολύ καλές ερμηνείες απ’ όλους τους ηθοποιούς του, ο Χάνεκε έφτιαξε μια ταινία που φωτίζει με τον καλύτερο τρόπο τους κινδύνους πίσω από παρόμοιες καταστάσεις – καταστάσεις που, όπως έμμεσα μας λέει ο σκηνοθέτης, μπορούν εύκολα να δημιουργηθούν, ή δημιουργούνται και στις μέρες μας.
ΤΙ ΕΓΡΑΨΕ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ ΓΙΑ ΤΗ “ΛΕΥΚΗ ΚΟΡΔΕΛΑ”
Η τελειότερη δουλειά του 67χρονου Μίκαελ Χάνεκε («Δασκάλα πιάνου»). Ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ θα την ζήλευε. (Δ.ΔΑΝΙΚΑΣ-ΤΑ ΝΕΑ)
Η «Λευκή κορδέλα», που είδαμε χθες στο διαγωνιστικό τμήμα, είναι η πρώτη που ο Αυστριακός σκηνοθέτης Μίκαελ Χάνεκε γύρισε στη Γερμανία μετά το «Funny Games». Αναφέρεται σ’ ένα γεγονός που συνέβη το 1913, σ’ ένα μικρό χωριό, στη βόρεια Γερμανία, και που καταγγέλλει, όπως ανέφερε στη συνέντευξη Τύπου ο σκηνοθέτης, «ένα εκπαιδευτικό σύστημα, το οποίο δημιούργησε τη γενιά του ναζισμού». Και πρόσθεσε πως δεν ήθελε να φτιάξει «απλά μια γερμανική ταινία πάνω στον φασισμό. Είναι κάτι περισσότερο, που αναφέρεται σε όλο τον κόσμο». Οτι, δηλαδή, οποιαδήποτε ιδεολογία, που θέλει να χτυπηθεί με το κατεστημένο, μπορεί να οδηγήσει τους ανθρώπους από βλακεία ή ατολμία στον φασισμό και στην τρομοκρατία. «Η ταινία μου μιλάει για μια άλλη τρομοκρατία, πολύ πιο επικίνδυνη, όπως αυτή που δημιουργείται σε μια κλειστή κοινωνία», είπε ο Χάνεκε.
Ο Χάνεκε καταγράφει σε εικαστικά θαυμάσιες εικόνες, γυρισμένες σε μαυρόασπρο φιλμ, τα μικρά, επικίνδυνα, όμως, γεγονότα, που αρχίζουν να προκαλούνται στο χωριό: ένα στημένο «ατύχημα» του γιατρού της περιοχής, που τον στέλνει στο νοσοκομείο, η κακοποίηση ενός μαθητή, η υπόθεση γύρω από μια σφυρίχτρα που οδηγεί στην κακοποίηση ενός άλλου. Ολα αυτά οδηγούν τον δάσκαλο του σχολείου ν’ αρχίσει να υποψιάζεται πως κάτι μεγαλύτερο και πιο επικίνδυνο συμβαίνει. Δεν καταφέρνει, όμως, να το σταματήσει, εξαιτίας της ατολμίας του να προχωρήσει παραπέρα. Ο Χάνεκε δημιουργεί ένα μυστήριο γύρω από τα διάφορα αυτά γεγονότα, που το εξηγεί μόνο προς το τέλος της ταινίας. Δημιουργεί, έτσι, μια ένταση που διατηρείται σ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας (παρ’ όλο που κρατάει δυόμισι ώρες). (Ν.Φ.ΜΙΚΕΛΙΔΗΣ-ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ)
Μια ταινία που θα μπορούσε να καταλήξει με ένα από τα μεγάλα βραβεία του φεστιβάλ την Κυριακή, είναι η «Λευκή κορδέλα» του Μίκαελ Χάνεκε. Παρ’ όλο το φιλοφεστιβαλικό «πακέτο» όμως που φέρει, είναι μια ταινία που περισσότερο αφήνει υπόνοιες για αυτά που θέλει να πει και δεν τα λέει με σαφήνεια. Από τους αγαπημένους συνεργάτες της προέδρου της κριτικής επιτροπής Ιζαμπέλ Ιπέρ, την είχε οδηγήσει σε πολλαπλές βραβεύσεις -και στις Κάννες- με τη «Δασκάλα του πιάνου» και για χρόνια στη λίστα των «προς βράβευση», ο Χάνεκε είναι από τις δυνατές υποψηφιότητες για ένα από τα βραβεία των Καννών, ακόμη και τον Φοίνικα.
Η «Λευκή κορδέλα» ωστόσο είναι μια ταινία ψυχρή, αν και όμορφα φωτογραφημένη, που αφήνει τον θεατή σε απόσταση. Αρκεί να σημειώσουμε ότι στη διάρκειας δυόμισι ωρών ταινία, η πρώτη σκηνή με κάποια δραματική ένταση συμβαίνει μετά 80 λεπτά…
Εξαιρετικά λεπτοδουλεμένη σε εικαστικό επίπεδο και γυρισμένη με ασπρόμαυρο φιλμ, η «Λευκή κορδέλα» μοιάζει με ξεθωριασμένη εκδοχή των ταινιών του Ντράγιερ, ενώ η αίσθηση της ροής της θυμίζει μίνι σειρές όπως η γερμανική «Πατρίδα». Χωρίς ωστόσο τις δραματικές κορυφώσεις και το χτίσιμο των χαρακτήρων. Η ταινία είναι σαν μια δήλωση του Χάνεκε, μια βεβαιότητα για το ότι η κακία και η κρυψίνοια είναι από τα πιο ισχυρά ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Ομως στην ταινία που διαδραματίζεται σε ένα γερμανικό χωριό λίγο πριν ξεσπάσει ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, τίποτα δεν δηλώνεται ευθέως, για τίποτα δεν υπάρχει ξεκάθαρη λύση, κάτι που άλλωστε συνηθίζει να κάνει ο Αυστριακός σκηνοθέτης στις ταινίες του.
Ασυνήθιστα ατυχήματα συμβαίνουν, άγνωστοι επιτίθενται σε παιδιά και τα ξυλοκοπούν βάναυσα, ενώ ο Χάνεκε παρουσιάζει μια πινακοθήκη των προσώπων του χωριού: τον βαρόνο κτηματία, τον αυστηρό πάστορα (θυμίζουν «Φάνι και Αλέξανδρος»), τον γιατρό και τον αφηγητή της ιστορίας δάσκαλο. Ομως δεν υπάρχει κεντρικό πρόσωπο, ούτε αφηγηματικός πυρήνας. Ετσι η «Λευκή κορδέλα» είναι περισσότερο μια ταινία που προσποιείται ότι είναι καλό σινεμά. (Π.ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ-ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
Νύχτα Τετάρτης, αίθουσα Ντεμπισί. Ασπρόμαυρο ψυχοπλάκωμα με τη «Λευκή κορδέλα» του Μίκαελ Χάνεκε. Δύο ώρες και 24 λεπτά. Υστερα από ένα σύντομο φλερτ με τον Μορφέα, ευτυχώς στην αρχή του φιλμ, καταφέρνω επιτέλους να επικεντρωθώ σ’ αυτό που παρακολουθώ.
Είναι η πρώτη ταινία εποχής του Αυστριακού δημιουργού, και η σαφέστερη, επίσης, σε αναφορές στο κλασικό σινεμά – ο Μπέργκμαν και ο Ντράγιερ βαράνε νταούλια σχεδόν σε κάθε πλάνο. Πορτρέτα οικογενειών στην αυστριακή επαρχία του Α Παγκοσμίου Πολέμου. Οι πάστορες, οι γιατροί και οι γαιοκτήμονες από τη μία, οι αγρότες και ο μόχθος από την άλλη. Η γενιά που απέρχεται στο ένα μέτωπο, η καταπιεσμένη παιδικότητα και η εφηβεία στο άλλο.
Ανεξήγητες πράξεις βίας στιγματίζουν τη μέχρι πρότινος ασάλευτη, αυστηρά ιεραρχημένη καθημερινότητα. Από πού πηγάζει και πού διοχετεύεται; Τους πλούσιους ή τους φτωχούς; Τους από πάνω ή τους από κάτω; Τους μεγάλους ή τους μικρούς; Ακόμη να ξεκαθαρίσω τα νήματα τούτου του πειραγμένου «Φανί και Αλέξανδρος», και μόνο, όμως, ότι συνεχίζω να το κουρδίζω στο μυαλό μου, κάτι μου λέει για τον αντίκτυπό του. (Ρ.ΕΚΣΙΕΛ-ΕΘΝΟΣ)
Παλιός γνώριμος του Φεστιβάλ Καννών, με διακρίσεις για ταινίες που έχουν γράψει ιστορία την τελευταία 15ετία («Παράξενα παιχνίδια», «Η δασκάλα του πιάνου», «Κρυμμένος»), ο αυστριακός σκηνοθέτης Μίχαελ Χάνεκε επιστρέφει στην Κρουαζέτ με τη «Λευκή κορδέλα». Ενα τραχύ, αυστηρό, ασπρόμαυρο ψυχόδραμα που «ζητεί» την υπομονή του θεατή καθώς παρακολουθεί τη ζωή των κατοίκων σε κάποιο απομακρυσμένο χωριό της Βαυαρίας στα τέλη του 19ου αιώνα. Καθετί εδώ γίνεται υπό το βλέμμα των παιδιών: της γενιάς που όταν μεγαλώσει θα γίνει εκπρόσωπος της ναζιστικής Γερμανίας. Και πράγματι, τα εκφραστικά πρόσωπα των παιδιών (όλα παίζουν καταπληκτικά) είναι αυτά που συγκρατείς στη μνήμη, έχοντας δει αυτή την ασκητική μελέτη πάνω στην έννοια της εξουσίας που σκηνοθετήθηκε με συγκρότηση και από απόσταση. Ενας δάσκαλος που αδυνατεί να επιβληθεί, ο γαιοκτήμονας που εκμεταλλεύεται τους αγρότες, ο γιατρός που απεχθάνεται και προσβάλλει βίαια τη γυναίκα του, είναι ψηφίδες ενός υπόγειας βαρβαρότητας ψυχοδράματος, το ύφος του οποίου θυμίζει συχνά τον κινηματογράφο του Καρλ Ντράγερ. Και, όπως συμβαίνει με όλες τις ταινίες του Χάνεκε, ελάχιστα εξηγούνται στην ιστορία. «Ο,τι είναι να πω, βρίσκεται στην ταινία» δηλώνει λακωνικά ο ίδιος. «Δεν θέτω απαντήσεις παρά μόνο ερωτήσεις» συμπληρώνει.(Ι.ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗΣ-ΤΟ ΒΗΜΑ)
ΜΙΚΡΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Επιλεκτική φιλμογραφία του: “Benny’s Video” (1992), “71 Fragments of a Chronology of Chance” (1994), “Funny Games” (1997), “Code Unknown” (2000), “La Pianiste” (2001), “Le Temps du Loup” (2003), “Cache” (2005), “Das weisse Band” (2009).
ΓΕΛΟΙΟΤΗΤΕΣ
Το Οικονομικό Πανεπιστήμιο της Αθήνας έκλεισε λόγω της γρίπης !!!
Πόσο γελοίος μπορεί να είναι κάποιος για να κλείσει μια σχολή, αυτές τις μέρες, με αυτή τη δικαιολογία...
Είχε ακουστεί σαν ιδέα, σαν ενδεχόμενο από κάποιο υπουργό, υφυπουργό(?) πριν από κάποιες μέρες..
Πανέξυπνο και καθόλου προκλητικό...
Πόσο γελοίος μπορεί να είναι κάποιος για να κλείσει μια σχολή, αυτές τις μέρες, με αυτή τη δικαιολογία...
Είχε ακουστεί σαν ιδέα, σαν ενδεχόμενο από κάποιο υπουργό, υφυπουργό(?) πριν από κάποιες μέρες..
Πανέξυπνο και καθόλου προκλητικό...
Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2009
Δύο κόσμοι, ένα άθλημα
Δυο κόσμοι, ένα άθλημα
του , Μανώλη Σαριδάκη
Τους βλέπεις στα γήπεδα και τρώγονται, βρίζονται, κατηγορούν ο ένας τον άλλον. Τους βλέπεις εκτός γηπέδων, σε δεξιώσεις, συνέδρια, κοσμικές συναθροίσεις και ανταλλάσσουν φιλοφρονήσεις, αγκαλιάζονται, φιλιούνται. Και αναρωτιέσαι. Μα καλά. Δεν είναι οι ίδιοι άνθρωποι; Δεν είναι οι ίδιοι «επώνυμοι»; Γιατί στα γήπεδα μετατρέπονται σε λυσσασμένα σκυλιά και εκτός γηπέδων μεταλλάσσονται σε αθώα ερίφια; Τη σήμερον ημέρα, κουμάντο στο ποδόσφαιρο κάνουν οι ίδιοι άνθρωποι που κάνουν κουμάντο και στη ζωή μας. Οι επιχειρηματίες, οι καπιταλιστές, τα αφεντικά που διαθέτουν χρήμα. Γιατί λοιπόν, ενώ εκτός γηπέδων οι εν λόγω κύριοι τα βρίσκουν- τουλάχιστον σε επίπεδο κοινωνικών σχέσεων και συμπεριφοράς-, μέσα στα γήπεδα κηρύσσουν πολέμους, υποβιβάζουν το επίπεδό τους, ευτελίζονται και προσβάλλουν την αισθητική και τα ήθη μας;
Δύο είναι οι απαντήσεις. Είτε έχουμε να κάνουμε με δόκτορες Τζέκιλ και Χάιντ, είτε με ανθρώπους που ενσυνείδητα χρησιμοποιούν τον αθλητισμό για να προβληθούν, να κονομήσουν και να εξυπηρετήσουν ίδια συμφέροντα. Στην πρώτη περίπτωση πρέπει να ανατρέξουμε στον Γιουνγκ και τον Φρόιντ. Στη δεύτερη, να προκαλέσουμε παρέμβαση της Εφορίας. Της ίδιας Εφορίας που ληστεύει τους μισθωτούς και πριμοδοτεί τους λεφτάδες...
Τα Νεα, 3/12/09
του , Μανώλη Σαριδάκη
Τους βλέπεις στα γήπεδα και τρώγονται, βρίζονται, κατηγορούν ο ένας τον άλλον. Τους βλέπεις εκτός γηπέδων, σε δεξιώσεις, συνέδρια, κοσμικές συναθροίσεις και ανταλλάσσουν φιλοφρονήσεις, αγκαλιάζονται, φιλιούνται. Και αναρωτιέσαι. Μα καλά. Δεν είναι οι ίδιοι άνθρωποι; Δεν είναι οι ίδιοι «επώνυμοι»; Γιατί στα γήπεδα μετατρέπονται σε λυσσασμένα σκυλιά και εκτός γηπέδων μεταλλάσσονται σε αθώα ερίφια; Τη σήμερον ημέρα, κουμάντο στο ποδόσφαιρο κάνουν οι ίδιοι άνθρωποι που κάνουν κουμάντο και στη ζωή μας. Οι επιχειρηματίες, οι καπιταλιστές, τα αφεντικά που διαθέτουν χρήμα. Γιατί λοιπόν, ενώ εκτός γηπέδων οι εν λόγω κύριοι τα βρίσκουν- τουλάχιστον σε επίπεδο κοινωνικών σχέσεων και συμπεριφοράς-, μέσα στα γήπεδα κηρύσσουν πολέμους, υποβιβάζουν το επίπεδό τους, ευτελίζονται και προσβάλλουν την αισθητική και τα ήθη μας;Δύο είναι οι απαντήσεις. Είτε έχουμε να κάνουμε με δόκτορες Τζέκιλ και Χάιντ, είτε με ανθρώπους που ενσυνείδητα χρησιμοποιούν τον αθλητισμό για να προβληθούν, να κονομήσουν και να εξυπηρετήσουν ίδια συμφέροντα. Στην πρώτη περίπτωση πρέπει να ανατρέξουμε στον Γιουνγκ και τον Φρόιντ. Στη δεύτερη, να προκαλέσουμε παρέμβαση της Εφορίας. Της ίδιας Εφορίας που ληστεύει τους μισθωτούς και πριμοδοτεί τους λεφτάδες...
Τα Νεα, 3/12/09
Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009
Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009
κτίριο ΔΟΞΙΑΔΗ
Τραυματίζουν την ψυχή του Κωνσταντίνου Δοξιάδη
Θεωρείται το κατ' εξοχήν κτίριο που «χτίζει το τοπίο». Δημιούργημα του τέλους της δεκαετίας του '50, αποτελεί ώς τις ημέρες μας ένα σπάνιο δείγμα της μοντέρνας αρχιτεκτονικής στη χώρα μας. Παρ' όλα αυτά, σήμερα είναι ανυπεράσπιστο σε παρεμβάσεις «εκσυγχρονισμού», που απειλούν να αλλοιώσουν τη μορφή του.
«Υπάρχουν σοβαροί κίνδυνοι γενικευμένης αλλοίωσης της εξωτερικής μορφής του κτιρίου, που αποτελεί έμβλημα μιας σημαντικής εποχής», αναφέρει σε ανακοίνωσή της η μη κερδοσκοπική κίνηση «Monumenta», που εκφράζει γι' άλλη μία φορά την ανησυχία της για τις απειλές σε δείγματα της σύγχρονης αρχιτεκτονικής.
Υστερα από έρευνα η ομάδα πρωτοβουλίας διαπίστωσε πως δεν έχει κηρυχθεί διατηρητέο μνημείο από τα συναρμόδια υπουργεία Πολιτισμού και Περιβάλλοντος. Ζητεί εκ των υστέρων την άμεση παρέμβαση των δύο υπουργών για να σωθεί ένα κτίριο «για το οποίο ο Δοξιάδης έβαλε την ψυχή του», όπως υπογραμμίζεται στην ίδια ανακοίνωση. Θυμίζει, μάλιστα, ότι έχουν περάσει μόλις δύο χρόνια από τις μεγάλες εκδηλώσεις που είχαν οργανωθεί στο Μουσείο Μπενάκη με αφορμή τη συμπλήρωση 30 χρόνων από τον θάνατο του διεθνούς εμβέλειας πολεοδόμου.
Εργο του οραματιστή Ελληνα πολεοδόμου Κωνσταντίνου Δοξιάδη, με τη συνεργασία των αρχιτεκτόνων Τίτου Κουραβέλλου και Αρθούρου Σκέπερς, το συγκρότημα χαρακτηρίζεται η αυθεντικότερη έκφραση του «κώδικα Le Corbusier». Οι κτιριακοί όγκοι έχουν επιμελώς διασπαστεί για να «παρακολουθήσουν» την κλίση του λόφου, ενώ το χαρακτηριστικό τους είναι το εσωτερικό αίθριο με κυρίαρχο το υδάτινο στοιχείο και τη φύτευση, που εξασφαλίζει φυσικό φωτισμό και αερισμό στο εσωτερικό του συγκροτήματος. Σχεδιάστηκε για τις ανάγκες του ομίλου αλλά και της περίφημης σχολής Δοξιάδη, γι' αυτό και διαθέτει βιβλιοθήκες, θέατρο και αμφιθέατρο. Οι δύο τελευταίοι χώροι, που είχαν φιλοξενήσει κατά καιρούς σημαντικές εκδηλώσεις τέχνης και διαλόγου, έχουν από χρόνια αλλάξει χρήση, όπως και πολλοί εσωτερικοί χώροι.
Ενα άλλο χαρακτηριστικό είναι οι χρωματισμοί των όψεων, όπου κυριαρχούν η ώχρα, το γκρι και το κεραμιδί, όλα επιλογές του Γιάννη Τσαρούχη. Οι κατά καιρούς εξωτερικές ανακαινίσεις είχαν σεβαστεί τις επιλογές του μεγάλου ζωγράφου, με εξαίρεση την προσθήκη κλιματιστικών.
Τσαρούχης
«Πειρατική» αιωνιότητα για «Τρωάδες» Τσαρούχη
Μια μακέτα. Κάμποσες ασπρόμαυρες φωτογραφίες. Φυσικά, άπειρες αναμνήσεις. Ο,τι ελάχιστο είχε διασωθεί από τις ιστορικές σήμερα, avant garde στην εποχή τους, «Τρωάδες» του Γιάννη Τσαρούχη. Τουλάχιστον, αυτό νομίζαμε. Χάρη σε μια λαθραία, «πειρατική» ηχογράφηση ενός φανατικού θεατρόφιλου, του συλλέκτη Βασίλη Κυριακίδη, οι «Τρωάδες» του '77, δουλειά που συμπύκνωνε την αισθητική και τη «φιλοσοφία» του Τσαρούχη για το αρχαίο δράμα, την τέχνη και τη ζωή, διασώθηκαν.
Η ειρωνεία είναι ότι ο ίδιος απαγόρευε ρητά την ηχογράφηση και τη μαγνητοσκόπησή τους. Πολύ αργότερα θα το μετάνιωνε. Ευτυχώς, υπήρχε ο κύριος Κυριακίδης, ζαχαροπλάστης στο επάγγελμα, με τα δύο καλά κρυμμένα κασετοφωνάκια του -για να μη χάνει ούτε «και» όταν τελείωνε η κασέτα- που απ' το '59 έχει ηχογραφήσει -λαθραία φυσικά- τους πάντες. Βεάκη, Μινωτή, Χορν, Λαμπέτη, Κατράκη...
Σήμερα το πολύτιμο, ηχητικό ντοκουμέντο των «Τρωάδων», με αφορμή τα 20 χρόνια από το θάνατο του αλησμόνητου «δασκάλου», διανέμεται με το περιοδικό «Η Λέξη» των Αντώνη Φωστιέρη και Θανάση Νιάρχου (τεύχος 201). «Γιατί η αδιάλειπτη παρουσία του στη ζωή μας θέλουμε να είναι συνεχής», τονίζει ο Νιάρχος.
Η ευριπίδεια τραγωδία, σε μετάφραση και διδασκαλία Γιάννη Τσαρούχη, παρουσιάστηκε για 20 βραδιές στο γκαράζ της οδού Καπλανών τον Σεπτέμβριο του '77 (πρώτη παράσταση: 3 Σεπτεμβρίου). Αυτομάτως έγινε το θεατρικό γεγονός της χρονιάς. Ο Τσαρούχης έψαχνε καιρό για ένα χώρο ανοικτό, γκρέμισμα με «απομεινάρια» νεοκλασικών κτηρίων. Εκεί, λοιπόν στην Καπλανών στο Κολωνάκι, με φυσική σκηνογραφία τις ντουλάπες, τα μισά παράθυρα και τις εναπομείνασες μπογιές των ρημαγμένων νεοκλασικών, έστησε ένα παταράκι. Ηταν η σκηνή τών έτη -φωτός μπροστά από την εποχή- «Τρωάδων» του.
Λόγω βροχών, την 1η του Οκτωβρίου, η δουλειά που έγινε μύθος χάρη στο κοινό της -η επίσημη κριτική σκανδαλίστηκε!- μεταφέρθηκε στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. «Πάντοτε ήτανε φίσκα. Και κάθε μέρα, οι θεατές, ασχέτως μόρφωσης, κουλτούρας ή προέλευσης, φεύγαν κλαμένοι», θυμάται η ανιψιά του, Νίκη Γρυπάρη, που συμμετείχε στο Χορό.
Ο Τσαρούχης γνώριζε την αρχαία τραγωδία καλά. Την είχε δουλέψει στο Εθνικό Θέατρο και με τον Κάρολο Κουν. «Ηθελε, όμως, να ανεβάσει με άλλο ύφος το αρχαίο δράμα. Να το απελευθερώσει από τον στόμφο», θυμάται η Κασσάνδρα των «Τρωάδων», Εύα Κοταμανίδου. Το είχε, άλλωστε, δηλώσει: «Είναι η πρώτη φορά που κάνω κάτι μόνος μου, ελεύθερος, και δεν υπόκειμαι σε αμόρφωτους σκηνοθέτες».
«Ηταν η πρώτη φορά που ακούστηκε έτσι ο τραγικός λόγος», τόνισε στη χθεσινή παρουσίαση του cd στο «Θέατρο Τέχνης» της Φρυνίχου ο επιμελητής της ηχογράφησης Βασίλης Νικολαΐδης.
Πέραν της επαναστατικής μετάφρασης, που ήταν «σχεδόν πεζή, χωρίς να χάνεται το ποιητικό ρίγος», όπως σημείωσε η Κοταμανίδου, ο Τσαρούχης ζητούσε και επαναστατική για την εποχή ερμηνεία, στη «γραμμή» του «Θεάτρου Τέχνης». «Μας ζητούσε να μιλάμε απλά», αποκαλύπτει η Κοταμανίδου. «Ζητούσε την αφαίρεση, τη λιτότητα», προσέθεσε η Ασπασία Παπαδοπεράκη, μέλος του Χορού.
Ανατροπή ήταν και η διανομή, από μόνη της. Ο Τσαρούχης επέλεξε ηθοποιούς που κανείς δεν φανταζόταν ότι μπορούσαν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της τραγωδίας. Η Εκάβη-Σμάρω Στεφανίδου και η Κορυφαία-Σαπφώ Νοταρά έκαναν το λόγο του Ευριπίδη «να ακουστεί οικείος, σύγχρονος». Το cd είναι αδιάψευστος μάρτυρας.
Συγκινημένοι χθες στο «Θέατρο Τέχνης» αποσπάσματά του άκουσαν οι πρωταγωνίστριες των «Τρωάδων», η Εκάβη-Σμάρω Στεφανίδου, η Ελένη-Κατερίνα Χέλμη, ο στρατιώτης-Γιώργος Χρονάς, η Τζένη Σακκά, που συμμετείχε στο Χορό, ο Διαγόρας Χρονόπουλος, ο Σταμάτης Φασουλής, ο Κωνσταντίνος Κούφαλης, ο Μιχάλης Μητρούσης κ.ά.
Οι «Τρωάδες» ανέβηκαν με Ταλθύβιο τον Χρήστο Τσάγκα, Ανδρομάχη την Αλίκη Γεωργούλη, Μενέλαο τον Γιάννη Φακή, Αθηνά τη Βίλμα Τσακίρη και Ποσειδώνα τον Νίκο Γαλιάτσο. Στις παραστάσεις της οδού Καπλανών, Ελένη ήταν η Μαρία Κωνσταντάρου - στο Δημοτικό Πειραιά η Κατερίνα Χέλμη.
Λίγοι γνωρίζουν ότι επιθυμία του Τσαρούχη ήταν να ερμηνευτεί η Κασσάνδρα, η Ανδρομάχη και η Ελένη από ένα πρόσωπο: την Ελλη Λαμπέτη. Που πάντως, δειλιάζοντας, αρνήθηκε.
Ο Τσαρούχης μετά τις «Τρωάδες» ανέβασε το 1982 τους «Επτά επί Θήβας» σε Θήβα, Λυκαβηττό και Ελευσίνα. Το '85 αναβίωσε τις «Τρωάδες» στο αρχαίο Στάδιο των Δελφών. Το '89 προετοίμαζε, εις μάτην, για το Δημοτικό Πειραιά τον «Ορέστη» του Ευριπίδη.
* Από τον «Σείριο» κυκλοφόρησε το '95 το cd «Ο Γιάννης Τσαρούχης διαβάζει και παίζει "Τρωάδες"». *
Ελευθεροτυπία 01/12/09
μικροί φόροι μικροί φόνοι
Είπε ο κ. Γιώργος Παπανδρέου μετεκλογικώς: «Η οικονομία κινδυνεύει με χρεωκοπία»! Μία.
Αμέσως μετά δήλωσε: «Η οικονομία είναι στην εντατική»! Δύο.
Και αμέσως, στο καπάκι, απεφάνθη: «Η κατάσταση είναι τραγική»! Τρεις.
Ακολούθησε χαλασμός. Εξαγγέλθηκε πάγωμα μισθών, πετάχθηκαν τα STAGE στο βάραθρο, εξαπολύθηκαν απειλές για έμμεσους φόρους (που θα πραγματοποιηθούν οσονούπω, το 2010), μπήχτηκαν έκτακτες εισφορές, ανέβηκαν τα σπρεντ, βούλιαξε η αγορά
και παρ' ότι δεν έχει έρθει ακόμα ο χειμώνας ο «κοσμάκης τα 'χει χάσει»... και,
το φάντασμα του Τρικούπη -«δυστυχώς επτωχεύσαμεν»- άρχισε να γυρίζει πάνω απ' το κεφάλι μας σαν διαφήμιση του τζαμπομπεμπέ...
Πλην όμως χθες, ο κυρ Αλμούνια δήλωσε ότι «η Ελλάδα δεν πρόκειται να χρεωκοπήσει ποτέ, διότι έχει τη στήριξη της Ευρωπαϊκής Ενωσης», ενώ εκ παραλλήλου
ο κυρ Γιούνκερ δήλωνε στο ίδιο κλίμα ότι «καμιά χώρα της ευρωζώνης δεν κινδυνεύει με πτώχευση».
Εν τέλει ποιος κινδυνολογεί;
Βεβαίως, όταν κινδυνολογεί ο Γιωργάκης κινδυνολογεί για το καλό μας, ενώ όταν κινδυνολογούν οι Κουτόφραγκοι κινδυνολογούν για το κακό μας.
Οπως και να 'χει η κινδυνολογία και η οικονομική τρομοκρατία (πότε απ' την Αθήνα, πότε απ' τις Βρυξέλλες) έπιασαν τόπο, όλοι τώρα είναι έτοιμοι για όλα -ακόμα
και ο αξιότιμος Αμερικανός Πρέσβης βρήκε την ευκαιρία να μας συμβουλεύσει και να μας συστήσει (να μας «ενθαρρύνει» όπως λένε στην αγγλοσαξωνική) ότι «η Ελλάδα χρειάζεται την ευέλικτη εργασία»!
Δεν ήξερα ότι οι Πρέσβεις έχουν αρμοδιότητα και για την οικονομική πολιτική στην Αποικία, εν
τοιαύτη περιπτώσει να πάρει ο κ. Πρέσβης των ΗΠΑ και μιαν εκπομπή στην τηλεόραση να μας προτείνει συνταγές μαγειρικής - η φτώχεια θέλει καλοπέραση
αλλά πιο πολύ θέλει χαζοπέραση η μαζικής κατανάλωσης γκλαμουριά: έχουν ξεσκισθεί
διάφοροι στις οθόνες, να τρώνε, να μαγειρεύουν, να δοκιμάζουν, να μαγειρεύουν, να ακκίζονται, να τρώνε, να μαγειρεύουν, να ξεκατινιάζονται απ' το πρωί ώς το βράδυ
ένα ανυπόφορο εικονικό τσοκαροφαγοπότι διαφόρων απίθανων, με μια Συβαρίτικη λιγούρα, να ξερνάς με τα σάλια που τους τρέχουν μέσα στις κατσαρόλες και τα μυαλά τους μέσα στα μπρίκια.
...................................
Ομως, αν το ενδιαφέρον του κ. Πρέσβη για την ελληνική οικονομία είναι ειλικρινές, ίσως θα έπρεπε ο κ. Παπακωνσταντίνου, όστις έχει ήδη γράψει τον Προϋπολογισμό τρεις φορές, να τον γράψει και μιαν τέταρτη
ίσως και μιαν πέμπτη, αν λάβει υπ' όψιν και την αίφνης δήλωση Λοβέρδου από τις Βρυξέλλες ότι το 2016 δεν θα 'χουμε να πληρώσουμε «δώρα» και συντάξεις -no problem, ποιος ζει ποιος πεθαίνει ώς το 2016 και πάντως το προέχον σήμερα είναι να οργανωθούμε λιγάκι. Μην κινδυνολογούμε όλοι μαζί,
Δευτέρες, Τετάρτες, να κινδυνολογεί η κυβέρνηση (Παρασκευές να τα «μαζεύει»)
Τρίτες, Πέμπτες να κινδυνολογούν οι Βρυξέλλες (Σάββατα να τα «μαζεύουν») και τις Κυριακές
να μας κοιτάει στα δόντια ο Αμερικανός Πρέσβης, ποιος πάει από βδομάδα για δουλειά και ποιος πάει σπίτι του να βολοδέρνει ευέλικτα μέσα στους τέσσερις τοίχους...
Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009
ΡΙΛΚΕ
Αυτό είναι η νοσταλγία : να κατοικείς στο κύμα
και να μην έχεις πατρίδα μες στον χρόνο.
Κ’ οι επιθυμίες αυτί ‘ναι : σιγαλή ομιλία
Της αιωνιότητας με καθημερινές ώρες.
*
Κ’ η ζωή ΄ναι αυτό : ώσπου από ένα χτες
να βγει η μοναχικότεροι απ’ όλες τις ώρες ώρα,
που διαφορετικά απ’ τις άλλες αδερφές της
γελά και μπρος στο αιώνιο μόνο, θα σωπάσει
και να μην έχεις πατρίδα μες στον χρόνο.
Κ’ οι επιθυμίες αυτί ‘ναι : σιγαλή ομιλία
Της αιωνιότητας με καθημερινές ώρες.
*
Κ’ η ζωή ΄ναι αυτό : ώσπου από ένα χτες
να βγει η μοναχικότεροι απ’ όλες τις ώρες ώρα,
που διαφορετικά απ’ τις άλλες αδερφές της
γελά και μπρος στο αιώνιο μόνο, θα σωπάσει
ΣΤΑΘΗΣ
σινιέ ρούχα...
Η στήλη έχει μιαν αρχή: δεν κάνει ποτέ (λέμε τώρα) σκίτσα για τους ηττημένους! Στην περίπτωση της Οικογένειας Μητσοτάκη η εύκολη παραβίαση αυτής της αρχής είναι ευχαρίστησή μας...
Πάντως οι ασθενείς που έπασχαν από κάτι άλλο, αλλά εξεδήμησαν λόγω γρίπης, ανέβηκαν στη χώρα μας στον αριθμό 18!
Ακόμα πιο ανησηχυτικό είναι το γεγονός ότι για τους ίδιους λόγους στην Κίνα τα θύματα έχουν αγγίξει τον συγκλονιστικό αριθμό των 160 ψυχών (στο 1,3 δισεκατομμύριο), υπολειπόμενον μόνον κατά δυο-τρεις χιλιάδες ψυχές τον αριθμό όσων στο ίδιο διάστημα πέθαναν από χασμουρητό με επιπλοκές τσιγαρόβηχα.
Αλλά, αν στην Κίνα οι νεκροί έχουν αγγίξει τους 160, δεν θα μάθουμε ποτέ πόσα εκατομμύρια ευρώ κρατικής δαπάνης έχει αγγίξει, μόνο στη χώρα μας, η (αντι)διαφήμιση της γρίπης, όσον και πόσα δισεκατομμύρια ευρώ έχουν τζιράρει παγκοσμίως φαρμακευτικές εταιρείες, διαφημιστικές, μεσάζοντες, αντιπρόσωποι, κράτη, οργανώσεις κι όχι μόνον, σε αυτήν την υπόθεση...
σε αυτήν τη χώρα, δουλειά των Υπουργών είναι
να (μας) ενημερώνουν πως (μας) δουλεύουν.
.....................................................
Μάλιστα, αναρωτιέμαι αν θα πρέπει η AGB να μετράει και το κύρος των Υπουργών (με κίνδυνο να σπάσει όλα της τα κοντέρ) αναλόγως των πρωινάδικων και των μεταμεσονυχτίων.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)