του , Μανώλη Σαριδάκη
Τους βλέπεις στα γήπεδα και τρώγονται, βρίζονται, κατηγορούν ο ένας τον άλλον. Τους βλέπεις εκτός γηπέδων, σε δεξιώσεις, συνέδρια, κοσμικές συναθροίσεις και ανταλλάσσουν φιλοφρονήσεις, αγκαλιάζονται, φιλιούνται. Και αναρωτιέσαι. Μα καλά. Δεν είναι οι ίδιοι άνθρωποι; Δεν είναι οι ίδιοι «επώνυμοι»; Γιατί στα γήπεδα μετατρέπονται σε λυσσασμένα σκυλιά και εκτός γηπέδων μεταλλάσσονται σε αθώα ερίφια; Τη σήμερον ημέρα, κουμάντο στο ποδόσφαιρο κάνουν οι ίδιοι άνθρωποι που κάνουν κουμάντο και στη ζωή μας. Οι επιχειρηματίες, οι καπιταλιστές, τα αφεντικά που διαθέτουν χρήμα. Γιατί λοιπόν, ενώ εκτός γηπέδων οι εν λόγω κύριοι τα βρίσκουν- τουλάχιστον σε επίπεδο κοινωνικών σχέσεων και συμπεριφοράς-, μέσα στα γήπεδα κηρύσσουν πολέμους, υποβιβάζουν το επίπεδό τους, ευτελίζονται και προσβάλλουν την αισθητική και τα ήθη μας;Δύο είναι οι απαντήσεις. Είτε έχουμε να κάνουμε με δόκτορες Τζέκιλ και Χάιντ, είτε με ανθρώπους που ενσυνείδητα χρησιμοποιούν τον αθλητισμό για να προβληθούν, να κονομήσουν και να εξυπηρετήσουν ίδια συμφέροντα. Στην πρώτη περίπτωση πρέπει να ανατρέξουμε στον Γιουνγκ και τον Φρόιντ. Στη δεύτερη, να προκαλέσουμε παρέμβαση της Εφορίας. Της ίδιας Εφορίας που ληστεύει τους μισθωτούς και πριμοδοτεί τους λεφτάδες...
Τα Νεα, 3/12/09
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου