Βροχή

Γράφω...
Σε άλλες μέρες κατρακυλούσες,με κυρίευες,
μέσα απ τα γραφτά..
Τώρα πρεπει να αρκούμαι στην απλή οφθαλμορρυχία...
Σε αναλαμπές μνήμης...
Μόνο το καρτέρι... και οι δρόμοι σε περιέχουν επαρκώς...
Περιέχουν την ποικιλία σου, την απρόσμενη πιθανότητα, τη μοναξιά του πλήθους,
τη γιορτή , την εγκατάλειψη...
Δε θα περιμένω με τους αλλους στο υπόστεγο...
θα βγω στη βροχή...
Μου λείπεις αφορητα...