Οι πομπές των προυχόντων

Κέζα Λώρη   

Μια θλιβερή ιστορία παρενοχλήσεων έτυχε ενός ακόμη πιο άτυχου χειρισμού από τον Αλέξη Τσίπρα

Στα βάθη της επαρχίας κάποτε ήξεραν να κρύβουν τις πομπές των προυχόντων. Αν ο γαιοκτήμονας στρίμωχνε κάποιο κορίτσι, όλοι σιωπούσαν για να μη μαθευτεί ότι μαγαρίστηκε η κακομοίρα. Επειτα ήρθαν οι φεμινίστριες, τα κινήματα, ο νόμος για την ισότητα, και οι γυναίκες έμαθαν ότι κανείς δεν δικαιούται να τις χουφτώνει χωρίς τη θέλησή τους. Κατόπιν ήρθαν οι συριζαίοι και διευκρίνισαν: ο εργοδότης κανονικά δεν απλώνει χέρι, αλλά κάποιες φορές κρύβουμε τις πομπές για το καλό της επανάστασης.

Μια θλιβερή ιστορία παρενοχλήσεων έτυχε ενός ακόμη πιο άτυχου χειρισμού από τον Αλέξη Τσίπρα την εποχή που ήταν καβάλα στ' άλογο και έψαχνε για κόκκινες συμμαχίες. Τα γεγονότα από το 2012 μέσα σε λίγες φράσεις: ο πρέσβης της Βενεζουέλας έβαζε χέρι σε πέντε υπαλλήλους της πρεσβείας στην Αθήνα, εμφανιζόταν γδυτός, ζητούσε να ντύνονται εκείνες προκλητικά, ρωτούσε αν είναι «υγρές», άφηνε να εννοηθεί ότι θα φέρει άλλες στη θέση τους. Ο Αλέξης Τσίπρας ήθελε για σύμμαχο τον Μαδούρο, οπότε πούλησε ως εκδούλευση το κουκούλωμα της υπόθεσης. Καθώς ήταν άπειρος πολιτικά, άφησε γραπτό τεκμήριο σχετικά με την αποσιώπηση του εγκλήματος της παρενόχλησης.

Ο Τσίπρας ως αρχηγός της αντιπολίτευσης είχε στείλει γράμμα στον τότε υποψήφιο πρόεδρο Μαδούρο σημειώνοντας ότι οι υπάλληλοι ευπειθώς το βούλωσαν. Αντιγράφω: «Το προσωπικό της πρεσβείας έχει επιδείξει πολιτική ωριμότητα και δεν θα λάβει μέτρα εντός Ελλάδας, που θα δημοσιοποιούσαν το πρόβλημα, γεγονός που θα το εκμεταλλεύονταν στο έπακρο τα συστημικά μέσα ενημέρωσης για να βλάψουν την Αριστερά τόσο στη Βενεζουέλα όσο και στην Ελλάδα». Δεν διευκρινίζεται εάν έπαιξε ρόλο το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, κατοπινός υπουργός, που ήταν ταυτόχρονα πατέρας μίας εκ των θυμάτων. Πάνω απ' όλα η επανάσταση.

Στο Μαξίμου δεν αναγνωρίζουν το πρόβλημα, τουναντίον θυμώνουν που προβάλλεται το ζήτημα. Καμία απολογία για το κουκούλωμα της συστηματικής κακοποίησης, καμία κριτική για τον πρέσβη που επί οκτώ μήνες συμπεριφερόταν σαν γουρούνι.

Το περιβάλλον του Τσίπρα εστιάζει σήμερα στα περιφερειακά στοιχεία. Ξινίζουν με την εφημερίδα «Πρώτο Θέμα» που αποκάλυψε την επιστολή, ξινίζουν με τη Νέα Δημοκρατία που πήρε θέση τόσο για τις παρενοχλήσεις όσο και για τους πολιτικούς χειρισμούς. Είναι, λοιπόν, πολύ εύστοχο ένα υποθετικό σενάριο που κυκλοφόρησε. Πώς θα αντιδρούσε η συστημική Αριστερά εάν ο σάτυρος ήταν ο πρέσβης της Γερμανίας και ο Σαμαράς είχε στείλει επιστολή για το κουκούλωμα στη Μέρκελ; Να έλεγε ο Σαμαράς ότι, εντάξει μωρέ, κακοποιήθηκαν πέντε τύπισσες, αλλά μην ανησυχείς, τις κανονίσαμε και το χούφτωμα δεν θα βλάψει την υπογραφή του Μνημονίου.

Ακόμη και τώρα που παλαιά γεγονότα ανασύρθηκαν και αναλύθηκαν, το Μαξίμου δεν λέει μια καλή κουβέντα για τα θύματα. Στο Μαξίμου ζουν τον μύθο της εξέγερσης και της συντροφικότητας, μιας συντροφικότητας που εν προκειμένω αναιρεί κάθε ιδέα ισότητας, σεβασμού, χειραφέτησης του ατόμου. Να πούμε, όμως, και κάτι άλλο. Η αντιπολίτευση και τα μέσα ενημέρωσης είναι πάντοτε διατεθειμένα να αναδείξουν τα στραβοπατήματα του παρελθόντος. Θα μπορούσε, λοιπόν, το Μαξίμου να πάρει μια άλλη θέση και να αιφνιδιάσει, να πει ότι, ναι, έγινε λάθος χειρισμός, επειδή εκείνη την περίοδο αξιολογούσαμε τα πράγματα διαφορετικά, μας ενδιέφερε η καλή σχέση με τη Λατινική Αμερική και γνωρίζαμε ότι θα χαλούσε η εικόνα. Η αναγνώριση του λάθους είναι δείγμα πολιτικής ωριμότητας.

Καθώς άνοιξε η συζήτηση για τις παρενοχλήσεις, θα είχε ενδιαφέρον και μια τοποθέτηση από τα θύματα. Ξέρουμε, όμως, τι θα είχε συμβεί. Στην περίπτωση που έβγαιναν τα ονόματα στα μανταλάκια, αρκετοί θα αντιδρούσαν όπως στα βάθη της επαρχίας άλλες εποχές. Κάθε θύμα της παρενόχλησης θα συνέχιζε τη σταδιοδρομία του αλλού ως «εκείνη που τη χούφτωνε ο πρέσβης και χα χα χα». Υπάρχει αυτή η Ελλάδα και το μεγάλο στοίχημα ίσως να είναι αυτό, η κατάργηση κάθε στίγματος που διακινείται χαιρέκακα σε βάρος των θυμάτων.

* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 22 Μαΐου 2016