Του Νίκου Λακόπουλου
Μετά
την βουλευτή που δήλωσε πως έσωσε το ΔΝΤ – ο ΣΥΡΙΖΑ, τον υπουργό που
ανέλυσε πως ο Σάντερς ανεβαίνει λόγω ΣΥΡΙΖΑ, ο εκπρόσωπος τύπου για το
Μεταναστευτικό με ένα άρθρο του στην «Αυγή» επανέφερε μαζί με την
βλακεία και την ξιπασιά την «αριστερή έπαρση» μιας κυβέρνησης που
υποστηρίζει ότι είναι αριστερή, αλλά στηρίζεται στην ακρο-λαϊκή- δεξιά
του Πάνου Καμμένου.Από που κι ως που η κυβέρνηση- με τα μνημόνιά της, τις ιδιωτικοποιήσεις, το ξεπούλημα των αρχών της- είναι αριστερή και οι «μένουμε ευρωπαίοι» εύποροι, αστοί και δεξιοί; To Όχι -που υποστήριζε μεταξύ των άλλων και η «Χρυσή Αυγή»- ήταν αριστερό και το Ναι δεξιό; Και ποιο ήταν το θέμα τελικά του κωμικοτραγικού δημοψηφίσματος, αν δεν ήταν το «δεν θέλουμε αυτή τη συμφωνία, αλλά θέλουμε μια χειρότερη»; Πώς το ‘Οχι, έγινε τελικά Ναι και από που ψωνίζει «αριστερά» ο Κυρίτσης- που όπως ομολόγησε- με ειλικρίνεια- σχεδόν….κατουρήθηκε στην Βουλή, όταν ψήφισε Ναι στο Μνημόνιο;
«Οι πρώτες λέξεις που είπα ως βουλευτής ήταν ένα ΝΑΙ σε κάτι που δεν πιστεύω, ψήφισα μνημόνιο, αισθάνομαι άρρωστος. Την ίδια ώρα η κυβέρνηση μας έριχνε χημικά στη νεολαία μας. Το έκανα με το σκληρό πολιτικό σκεπτικό ότι η πτώση της κυβέρνησης θα είναι η νίκη του Σόιμπλε» έγραψε τότε.
Αυτό που εντυπωσιάζει εδώ είναι πως η «αριστερή» κυβέρνηση είναι αυτοσκοπός και η Αριστερά ιδιοκτησία ενός πολιτικού μορφώματος με μόνο ενδιαφέρον την εξουσία χωρίς ντροπή, χωρίς αίσθηση των πραγμάτων και τελικά χωρίς ιδεολογία- που θα κάνει τα πάντα, όπως να υποδεχθεί το Άγιο Φως με τιμές αρχηγού κράτους (!) ή να περιφέρει λείψανα αγίων κι ύστερα- ως αριστερή- θα δώσει πολιτικό όρκο και θα πάει με την λαμπάδα στην εκκλησία. Σύγχυση, διπολική διαταραχή, αφασία ή κουτοπονηριά- λαϊκισμός- ψηφοθηρία; Εγκεφαλική καραμπόλα, πολύνεκρο δυστύχημα με θύμα την λογική.
Oι τύποι είναι επικίνδυνοι, όχι γιατί είναι βέβαια «αριστεροί» και κινδυνεύει το σύστημα (!), αλλά γιατί μπορούν να πουν και να κάνουν τα πάντα- με διάθεση εκδικητική και κακία, με μισαλλοδοξία.
‘Οπως ο σ. Κυρίτσης που αντιλαμβάνεται την εξουσία ως τιμωρία όσων ψήφισαν αυτό που τελικά ακολούθησε η κυβέρνηση. Πέρα από τον δεξιό και τον αριστερό, υπάρχει ο άνθρωπος χωρίς ιδεολογία. Ο τύπος που ακούει έντεχνα και λαϊκά και ρεμπέτικα και ποζάρει με ένα μπλουζάκι τον Joy Division -καπάκι με το «Πάγωσε- πάλι!- η τσιμινιέρα και φεύγω …με μια πιρόγα. Ο άλλα ντ’ άλλων, ο κιτσάτος- χωρίς πολιτική αισθητική-, ο θρασύς, ο αμαθής, ο καθυστερημένος- ιστορικά, ο κλέφτης ιστορίας. Ο Αριστερός με σφραγίδα -με τη βούλα, ο αυτόκλητος τιμωρός της Ιστορίας που αυτός κατέχει την -κυκλοθυμική- αλήθεια και δικάζει λέγοντας τα αντίθετα από όσα είχε πει πριν.
Ο άνθρωπος χωρίς ιδεολογία δεν αισθάνεται ντροπή, ούτε έχει ενοχές- ένα στοιχείο που αποτελούσε το συστατικό της «παλιάς» Αριστεράς, του αλτρουϊσμού και του ουμανισμού και δεν έχει η χειραφετημένη «Αριστερά» των νεογιάπηδων και του αριστερού life style. Η παλιά Αριστερά είχε ενοχές και υπερηφάνεια για μάχες που έδωσε. Αυτοί δεν έχουν ούτε τσίπα, ούτε ενοχές. Μόνο υπερηφάνεια για μάχες που δεν έδωσαν ποτέ ή που έδωσαν οι άλλοι. Κάπηλοι Ιστορίας.
Ο Γιώργος Κυρίτσης -διαβάζω στο βιογραφικό- γεννήθηκε στην Αθήνα το 1965. Εξαρχειώτης με καταγωγή από την Ήπειρο και την Αχαΐα. Σπούδασε στο Πάντειο. Από το 1988 εργάζεται ως δημοσιογράφος στην Αυγή και από το 2007 στο Κόκκινο 105,5. Εργάστηκε επίσης στο Σκάι, στον Αδέσμευτο Τύπο και ως ευθυμογράφος στα περιοδικά ΜΕΝ και ΚΛΙΚ. και στην Athens Voice, ενώ κείμενα του έχουν δημοσιευθεί στο περιοδικό Γαλέρα και στην ιταλική εφημερίδα Manifesto. Πριν ασχοληθεί με τη δημοσιογραφία εργαζόταν ως μαρμαράς και ως υπάλληλος σε βιβλιοπωλείο.
Εντάχθηκε στην Αριστερά στα μαθητικά του χρόνια, οργανωμένος στον Ρήγα Φεραίο. Είναι ιδρυτικό μέλος και πρώην μέλος της ΚΠΕ του Συνασπισμού. Ιδρυτικό μέλος και πρώην της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ.
«Αν πρέπει να κρατήσουμε μια ανάλυση της σημερινής πραγματικότητας μέσα από τα μάτια του αστικού στρατοπέδου, ας το κάνουμε μέσα από τα λόγια του προέδρου της Ν.Δ. και όχι των απελπισμένων σπιν του: «Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ διεξάγει έναν ακήρυκτο ταξικό πόλεμο υπέρ των χαμηλότερων στρωμάτων και εις βάρος των ευπορότερων». Γι’ αυτό ακριβώς ψηφίστηκε τον Σεπτέμβριο, για να μετακυλήσει όσο μπορεί τα βάρη στους μενουμευρωπαίους, και αυτό ακριβώς κάνει» ‘εγραψε τώρα στην ‘Αυγή». Σε ποιο κόσμο και σε ποια διάσταση ζει το παλικάρι;
Ποιος είναι ο ¨ακήρυκτος ταξικός πόλεμος» με στόχο να τιμωρήσει όσους ψήφισαν ναι και σε ποιo στρατόπεδο είναι ο ίδιος; Tα πρώτα μέτρα, όπως η αύξηση του εισιτήριου στα λεωφορεία -που παίρνουν οι φτωχοί- οι έμμεσοι φόροι, οι μειώσεις των συντάξεων είναι μέτρα που δεν θα τολμούσε να πάρει μια δεξιά κυβέρνηση. Ο Τσίπρας είναι το αγαπημένο παιδί της -Go Home!- Μέρκελ και του Σόιμπλε.
Γιώργο, ξύπνα. Το λιμάνι φεύγει. Η πάλη των τάξεων δεν είναι σύγκρουση ομάδων πολιτικών συμφερόντων. Η μισή κυβέρνηση είναι εύποροι, παιδί μου- δεν είναι «κυβέρνηση εργατών-αγροτών»! Η Αριστερά- σε όλες τις εκδοχές της- δεν είναι στην κυβέρνηση. Οι «Μένουμε Ευρώπη» δεν είναι ταξικό στρατόπεδο. Όχι ψήφισαν πολλοί και για διαφορετικούς λόγους. Και βέβαια δεν τους εκπροσωπεί το Ναι του Αλέξη και οι δερβίσικες περιστροφές του. To κόμμα που δεν ήθελε Αμυγδαλέζα, έφτιαξε πολλές και έκλεισε τον Εθνικό Κήπο. Πόσοι αστυνομικοί φυλάνε τον Φλαμπουράρη;
Στη κυβέρνηση είναι όσοι σκέφτονται σαν εσένα. Αφού χάσαμε το λιμάνι, γιατί να χάσουμε και το υπουργείο!. Και για να θυμηθούμε την άλλη κορυφαία δήλωση είναι δύσκολο να πίνεις καφέ, να καπνίζεις και να ψηφίζεις ΣΥΡΙΖΑ!
Υ.Γ. Όταν δουλεύεις στα ΝΕΑ- όπως ο συντάκτης του αστικού στρατόπεδου (!)- είσαι συστημικός κι όταν -όπως εσύ- δουλεύεις στον Αδέσμευτο Τύπο και τον Σκάι είσαι επαναστάτης. Σε ποια Αριστερά ανήκεις; Kαθώς μπαίνουμε ή καθώς βγαίνουμε;
ΥΓ. 2: Oι Joy Division- στο μπλουζάκι σου- δεν είναι «αριστερή» μπάντα και το σκουλαρίκι …ντεμοντέ! Καλύτερα με το έντεχνο και την πιρόγα παρά «πρωτοπορία»-avant garde- με σαράντα χρόνια καθυστέρηση!
anoixtoparathyro.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου