Έχω μια κολοκυθιά που κάνει 23 κολοκύθια.
-Και γιατί να κάνει 23;
-Αμ πόσα να κάνει;
-Να κάνει 13
-Και γιατί να κάνει 13;
-Επειδή τα 23 είναι πολλά και δεν μπορεί να τα πληρώσει ο κόσμος!
Εδώ διακόπτεται, προς το παρόν, η διαπραγμάτευση για τον ΦΠΑ.
-Έχω μία κολοκυθιά που κάνει 1,5 πρωτογενές πλεόνασμα.
-Και γιατί να κάνει 1,5;
-Αμ πόσο να κάνει;
-Να κάνει ένα. Ή, καλύτερα, 0,75!
-Λίγο είναι. Έτσι δεν θα αποπληρωθεί ποτέ το δάνειο.
Εδώ αναστέλλεται, για λίγο, η διαπραγμάτευση για το πρωτογενές.
Και τώρα να παίξουμε άλλο παιχνίδι:
-Πινακωτή – πινακωτή!
-Από το άλλο μου τ’ αυτί
-Γιατί είναι η μάνα μου κουφή.
-Πέρασα από το γαϊδουροπάζαρο της Μεγάλης Ευρώπης και άκουσα πολλά καλά και κακά για σας.
-Σαν τι άκουσες;
-Πως έχεις πολλά αρνιά και δεν δίνεις. Είπε ο βασιλιάς να μου δώσεις ένα αρνί.
-Δεν το δίνω, δεν το δίνω, μα τον Άγιο Κωνσταντίνο!
-Θα το πάρω!
-Δεν το δίνω…
Εδώ ολοκληρώνεται η διαπραγμάτευση για ΕΚΑΣ, συντάξεις και άλλα επιδόματα.
Όταν,
παιδιά, παίζαμε αυτά τα παιχνίδια – τα αντιμετωπίζαμε με μεγάλη
σοβαρότητα. Σαν να κρεμόταν η τύχη μας από αυτά. Μάχη, για το τελευταίο
αρνί της πινακωτής!
Τώρα φοβάμαι πως παίζουμε εν ου παικτοίς –
παίζουμε το κεφάλι μας. Και οι απέναντι δεν έχουν πολλά να χάσουν –
εμείς όμως ήδη τα έχουμε χάσει σχεδόν όλα. Κανένα παιχνίδι μας δεν
καταλήγει κάπου. Κι έτσι μας έμεινε μόνο να παίζουμε το «σπασμένο
τηλέφωνο». Όχι μόνο με τους άλλους – αλλά και μεταξύ μας…
Protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου