Το λάθος του Αλέξη Τσίπρα

Ιουνίου 17, 2015

Ο Τσίπρας παίζει δυνατά το τελευταίο του χαρτί, στη διαπραγμάτευση: μου δίνετε το κούρεμα του χρέους, υπογράφω τη συμφωνία. Δεν το δίνετε, συμφωνία δεν έχει – και το κρίμα στο λαιμό σας.
Αν όμως, ενόψει της πιθανής αναταραχής που θα επιφέρει διεθνώς ένα Grexit (πολλοί μιλάνε για ανήκεστη βλάβη στην ευρωζώνη και το ευρώ) οι πιστωτές συμφωνήσουν και δεχτούν (ή δώσουν «υπόσχεση», ίσως λιγότερο ασαφή από εκείνη του 2012) θα έχουμε λύση του ελληνικού δράματος;
Σε καμία περίπτωση. Θα έχουμε συμφωνία, αλλά δεν θα έχουμε λύση, σε καμία περίπτωση. Για τους εξής λόγους:

• Τα μέτρα που έχουν συζητηθεί και συμφωνηθεί (αλλά και εκείνα στα οποία θα συμφωνήσει η ελληνική πλευρά, ενόψει του μείζονος στόχου, δηλαδή της μείωσης του χρέους) κινούνται ακριβώς στο ίδιο σπιράλ του θανάτου, της προηγούμενης συνταγής και μάλιστα επαυξημένα: νέος κύκλος ύφεσης, φτώχειας, ανεργίας, νέος κύκλος λουκέτων σε επιχειρήσεις (λόγω φοροεπιδρομής + αύξησης κόστους) – ακόμα και στον τουρισμό.
• Καμία ουσιαστική μεταρρύθμιση δεν προβλέπεται – κυρίως οι δύο απολύτως αναγκαίες: στο συνταξιοδοτικό, με διόρθωση των κραυγαλέων ταξικών και κοινωνικά τοξικών αδικιών, αντί να συνεχίσει να λειτουργεί ως μαύρη τρύπα και στο φορολογικό, όπου αντί για την απολύτως αναγκαία φορολόγηση του πλούτου με ρεαλιστικούς όρους φαίνεται πως έχει συμφωνηθεί νέα, δυσβάσχτατη για τα νοικοκυριά και καταστροφική για τις ακόμα ζωντανές επιχειρήσεις, φοροεπιδρομή.
  

Η συμφωνία ακόμα κι αν υπάρξει δεν πρόκειται να εφαρμοστεί, γιατί οι πολίτες θα τη σαμποτάρουν με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο, προκειμένου να επιβιώσουν (και τα λαμόγια προκειμένου να επωφεληθούν από το εύκολα προβλέψιμο ξεχαρβάλωμα κάθε ελεγκτικού μηχανισμού, που θα προκύψει). Γιατί, στις γενικές της γραμμές η συμφωνία θα χειροτερεύει τα προβλήματα που δημιούργησε η αποτυχημένη συνταγή που επέβαλε η Τρόικα. Μόνο που αυτή τη φορά, με τη διάψευση της τελευταίας ελπίδας, θα ανοίξει ο ασκός του Αιόλου για την ελληνική κοινωνία και τα χειρότερα που προβλέπαμε το 2010 και δεν επαληθεύτηκαν παρά σε περιορισμένη κλίμακα θα έχουν μια νέα ευκαιρία. Πιθανότατα, τη φαρμακερή.
Αν είναι σωστή αυτή η προσέγγιση, τότε ο Αλέξης Τσίπρας κάνει ένα μεγάλο στρατηγικό λάθος αυτές τις μέρες, είτε «κερδίσει», είτε χάσει στο σκληρό παιγνίδι της διαπραγμάτευσης. Γιατί επέλεξε να παίξει σε λάθος γήπεδο – κι αυτό κάποιοι το επισημαίναμε  ακόμα και πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου: τα πάντα όλα θα κριθούν από αυτά που θα αποφασίσουμε και θα υλοποιήσουμε εμείς, στο εσωτερικό της χώρας. Όχι από τη συμφωνία με τους δανειστές.
Αν όμως βαδίσουμε σ’ αυτό το μονοπάτι,  τα πάντα έχουν ήδη κριθεί – και χαθεί.

Η καλύβα ψηλά στο βουνό