Το δικαίωμα να είσαι λαός

Την Τετάρτη είχαμε μια μεγαλειώδη συγκέντρωση του λαού που αποφάσισε να πάρει στα χέρια του τη διαπραγμάτευση. Αυθόρμητα ξεχύθηκε σαν ποτάμι στην πλατεία Συντάγματος για να βροντοφωνάξει  με το αλάνθαστο κριτήριό του ότι βρίσκεται  στο πλάι της κυβέρνησης αυτές τις  κρίσιμες στιγμές. Είναι η λαική δύναμη, είναι η εκκλησία του Δήμου, είναι αυθόρμητη συμμετοχή, είναι οι ενεργοί πολίτες, είναι ο κόσμος που εγκαταλείπει τις πολυθρόνες, είναι ο σοφός λαός που ξέρει ότι οι μάχες δίνονται στους δρόμους και τις πλατείες, είναι το γέννημα της ανάγκης,  είναι η  πύρινη ανθρώπινη  μάζα  που έρχεται από πολύ μακριά μέσα από τις πιο ένδοξες σελίδες της ιστορίας του τόπου.

Ασφαλώς οι δυνάμεις του σκότους τρομοκρατήθηκαν. ΄Οπως τότε με τους αγανακτισμένους, όπως όλες τις άλλες φορές που ο λαός αποφασίζει να δηλώσει το παρών, άρχισαν τις λοιδωρίες και τις προσβολές. Γιατί καταλαβαίνουν ότι τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει την τίμια οργή του  λαού που ξεσηκώνεται για το δίκιο του.

Την Πέμπτη είχαμε στον ίδιο χώρο άλλη διαδήλωση. Όχι λαού φυσικά- δεν έχει καμία σημασία που ήταν ασύγκριτα περισσότεροι. Είχαμε μάζωξη κάποιων ανθρώπων, οργανωμένη ασφαλώς από τα γνωστά κέντρα. Μάζωξη συγκεκριμένων ανθρώπων. Τα πλάνα γίνονται πάντα κοντινά όταν ξεφεύγουν τα αιτήματα από το πλαίσιο του λαικού συμφέροντος (το οποίο δεν χρειάζεται να αναλύσουμε γιατί είναι κοινός τόπος). Δεν θα τους κάνουμε τη χάρη να κρατηθούμε σε απόσταση, να δούμε από μακριά το ομογενοποιημένο πλήθος και να τους δώσουμε τη νομιμοποίηση (δηλαδή την αγιοποίηση) του λαού που έχει πάντα αγαθές προθέσεις και αγνά κίνητρα και πολύ περισσότερο πάντα δίκιο. Αυτοί της Πέμπτης  δεν είναι λαός. Είναι κυρίες με γόβα στιλέτο και ακριβές τσάντες, είναι στελέχη πολυεθνικών επιχειρήσεων, είναι γιάπηδες με ντιζαιν γραβάτες, είναι πλούσιοι χωρίς προβλήματα, είναι ευρωλιγούρηδες, είναι ψευτοδιανοούμενοι που τους κουράζει ο λαικισμός, είναι ενεργούμενα κομμάτων, είναι υπάλληλοι εκδοτών, είναι παπαγαλάκια , είναι  εκπρόσωποι των δανειστών, είναι υπερασπιστές της πρότασης Γιούνκερ.  Ε, όχι λαός, αυτοί είναι  το tea party, είναι η Επανάσταση των πλουσίων.

Εμείς ξέρουμε ποιός είναι ο πραγματικός λαός, δηλαδή δεν ξέρουμε και ακριβώς γιατί τα πλάνα του λαού είναι πάντα μακρινά, αλλά ξέρουμε ποιός έχει το δικαίωμα να είναι λαός και για αυτό είμαστε εκείνοι που απονέμουν την ιδιότητα. Το θυμάστε άλλωστε και από τις προηγούμενες φορές. Λαός ήταν οι απολυμένοι της ΕΡΤ και όχι οι μνημονιακοί της ΝΕΡΙΤ. Λαός ήταν οι απολυμένες καθαρίστριες του δημοσίου και όχι οι υπάλληλοι των ιδιωτικών συνεργείων καθαρισμού. Λαός ήταν οι νεαροί συνταξιούχοι των ΔΕΚΟ  και όχι οι εργαζόμενοι στις ιδιωτικές επιχειρήσεις.

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

protagon.gr