performance "FAMILY"

FAMILY Performance
της Εύας Πυρνοκόκη

Σάββατο, 18 Δεκεμβρίου στις 9:30 μ.μ. έως 22 Δεκεμβρίου στις 9:30 μ.μ. & 25 Δεκεμβρίου έως 28 Δεκεμβρίου στις 9:30 μ.μ
Thission Lofts Πειραιώς 123 (είσοδος από Πειραιώς) Μετρό: Στάση Κεραμεικός
Κατά τον Λακάν, η εικόνα της μητέρας (στην ενήλικη ζωή) είναι η γενεσιουργός δύναμη κάτω από κάθε φιλοσοφικό, θρησκευτικό ή πολιτικό όρο, μια τέλεια αφομοίωση της ολότητας της ύπαρξης. Στο παραπάνω πλαίσιο μπορούμε να αναγνωρίσουμε την νοσταλγία της ανθρωπότητας για την μεταφυσική χίμαιρα της παγκόσμιας αρμονίας, τη μυστική άβυσσο της συναισθηματικής σύντηξης, την κοινωνική ουτοπία μιας ολοκληρωτικής κηδεμονίας και κάθε ξέσπασμα της εμμονής με τον χαμένο παράδεισο πριν από τη γέννηση ή την πιο σκοτεινή επιδίωξη προς το θάνατο.
Ο Λακάν ορίζει την οικογένεια ως "ίδρυμα" που αναπαράγει "τις δομές της συμπεριφοράς και της αντιπροσώπευσης".
Η Εύα Πυρνοκόκη, μέσω της performance FAMILY, θέτει ερωτήματα που αφορούν την αντιπαράθεση δομής και διάλυσης. Πρόκειται για την οικογενιακή δομή και τη διάλυση που προκύπτει μέσα από μια δραματική μετάβαση: το θάνατο της κοινωνικής κηδεμονίας και την αποστροφή του κάθε ατόμου προς την αποκοπή του απο τον ομφάλιο λόρο της υπαρξιακής του αβύσσου.
Η performance FAMILY παρουσιάζεται στον ισόγειο χώρο του Τhission Lofts. Οι θεατές κινούνται ανάμεσα στους ιδιωτικούς χώρους των performers εξαφανίζοντας τους τοίχους/όρια μεταξύ θεατή/performer και τις χωροταξικές δομές του μέσα/έξω. Στα δύο επίπεδα του χώρου (ισόγειο και πρώτος όροφος) οι θεατές παρακολουθούν την κινησιολογική και ψυχολογική συμπεριφορά των "μελών της οικογένειας" απέναντι στο "πάσχων σώμα της μητέρας".


Δημιουργία – Κίνηση: Εύα Πυρνοκόκη
Performers: Ανδρονίκη Μαραθάκη, Andrea Dorian Rama, Εύα Πυρνοκόκη, Κωνσταντίνος Σερελέας, Γιάννης Σιδεράς.
Φωτισμοί: Ηλίας Ποιμενίδης
Φωτογραφίες: Χριστίνα Γεωργιάδου
Graphics: Νίκη Γραμματικογιάννη
Κείμενο προγράμματος: Μαρία Ζερβού
Επικοινωνία: Άρης Ασπρούλης
Διάρκεια: 40’ - Εισιτήριο 12 ευρώ (ενιαίο)
Τηλ. Επικοινωνίας:6932426092


Μια εξαιρετική δουλειά της Ευας Πυρνοκόκη.

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Ο θάνατος του άτυχου Αιγύπτιου, που καθάριζε τα τζάμια στο Υπουργείο Εργασίας, δεν ήταν είδηση για πολλές μέρες.. έγινε τελικά...

Και μαζί το ότι δούλευε ανασφάλιστος... ΑΝΑΣΦΑΛΙΣΤΟΣ καθάριζε τα τζάμια στο ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ.

Ελλάδα, η χώρα της περαίωσης.....

Κάτω απ' το ηφαίστειο

Πολύ εύκολα χρησιμοποιείται στις μέρες μας η λέξη παρακμή. Ακόμη και για εστιατόρια... Και είναι υποτιμητικό για μια έννοια της οποίας η διαδικασία περιέχει, τέλος πάντων, ένα κάποιο μεγαλείο.

Δεν της αρμόζει ούτε καν ένα πολιτικό σύστημα, μια πόλη ή μια χώρα, ούτε καν η Αμερική, ή οτιδήποτε άλλο σημαντικό αρχίζει να πέφτει... Της ταιριάζει μια συγκεκριμένη νοοτροπία, μια πνευματικότητα, ένα στυλ, που σήμερα έχει εκλείψει. Οταν τα στοιχεία αυτά απουσιάζουν από τη σημερινή ζωή, σε συλλογικό επίπεδο, την παρακμή μπορεί κανείς να τη βρει μόνο σε άτομα. Η πτώση ενός προσώπου μπορεί να χαρακτηρίζει πιο έντονα την πτώση ενός πολιτισμού, αν είναι το σωστό πρόσωπο. Κι αυτό συμβαίνει με τον ήρωα αυτού του μυθιστορήματος του Μάλκολμ Λόουρι. Στο πρόσωπό του «πέφτει» μια ολόκληρη ήπειρος, η Ευρώπη, με πρωτεύουσα τη Βρετανία. Περισσότερο από κάθε άλλον Ευρωπαίο, ο Αγγλος έχει αυτό το προνόμιο. Να βιώνει το αργό δηλητήριο με κάποια γοητεία.

Ο ήρωας του Λόουρι ακολουθεί υπάκουα το κατρακύλισμα. (Η συνείδηση έχει μεγάλη σημασία στην παρακμή.) Τον βρίσκουμε πρόξενο στο Μεξικό, λίγο πριν από το ξέσπασμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, και συγκεκριμένα, επισκέπτη-τουρίστα σ' ένα χωριό κατά τη διάρκεια φιέστας για τον εορτασμό της «ημέρας των νεκρών». Είναι μονίμως μεθυσμένος, γιατί μόνον έτσι μπορεί να έχει καθαρό μυαλό και πλήρη εικόνα, όχι του Μεξικού, αλλά του κόσμου, στην οποία, υπό την επίδραση της γιορτής, βάζει έναν δικό του τίτλο «Ο αιώνας των νεκρών». Ομως η ζωή του κάτω από το ηφαίστειο, και η δική του και όλης της περιοχής, δεν αφήνει περιθώρια για πολλές πολυτέλειες. Η πιθανότητα έκρηξης του ηφαιστείου, είτε την επομένη μέρα είτε ύστερα από 3.000 χρόνια, δίνει το στίγμα, παρότι κανείς δεν αναφέρεται σ' αυτό. Το άλλο ηφαίστειο του πολέμου που έρχεται, ωθεί τον πρόξενο να ορίσει τους στόχους του, που είναι δύο: ένα μπουκάλι απαγορευμένο ποτό, το περίφημο μεσκάλ και η επικοινωνία με τη γυναίκα του, που επιστρέφει ύστερα από μια περίοδο εγκατάλειψης. Η δόση και από τα δύο θα είναι χαριστική, κάτι σαν το coup de grace στα ναρκωτικά. Οι τελευταίες σελίδες στη μεξικανική ταβέρνα, με τις πουτάνες, τους ληστές και τον βίαιο θάνατο του ήρωα και της γυναίκας του, ορίζουν το τέλος της κατρακύλας και της παρακμής, μέσα στο περίλαμπρο φως του κοινού θανάτου. Κατά κάποιον τρόπο το ζευγάρι γίνεται ένα άλλο είδος Ρωμαίου και Ιουλιέτας, διαλυμένου, αλλά εξίσου παθιασμένου, αν και γι' αυτούς τους δύο δεν υπάρχουν οικογένειες και δεν θα κλάψει κανείς.

Γιώργος Νοταράς
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, χτες

ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ - ΓΣΕΕ

Πόσα λεφτά βγάζεις Παναγόπουλε, εργατοπατέρα, που τα παντελόνια δεν τα φοράς για να ζεστένεσαι??? ΓΕΛΟΙΕ!!! ΕΛΛΛΗΝΑΡΑ!!! ΒΛΑΚΑ!!!

ΜΠΟΥΡΔΕΣ ΠΑΓΚΑΛΟΥ

"Το μνημόνιο είναι, ευκαιρία, το μνημόνιο είναι ευτυχία".. είπε ο Μπούρδας!!!
Γιατί, λέει, θα μας αναγκάσει να κάνουμε όλες εκείνες τις διαρθρωτικές αλλαγές που δεν κάναμε τόσα χρόνια...

Προσέξτε λογική.. Ο Πάγκαλος, βασικός υπουργός όλων σχεδόν των κυβερνήσεων τόσα χρόνια... Αφού τα "φάγαμε μαζί" καλά που ήρθε το μνημόνιο να μας σώσει...

Επειδή αυτός και οι όμοιοί του ήταν ΑΝΙΚΑΝΟΙ ΚΑΙ ΦΑΥΛΟΙ όλα αυτά τα χρόνια, πρέπει ο κόσμος να τραβήξει τα πάνδεινα , και να είναι ευτυχισμένος, να δει την κατάσταση σαν ευκαιρία...

Να το δούμε σαν ευκαιρία ρε σαχλαμάρα, να το δούμε, αν όμως και όλοι σαν κι 'σένα πάτε στα σπίτια σας... στη φυλακή ακόμα καλύτερα, στη διαπόμπευση αν δεν θέλετε φυλακή, αυτό ακόμα καλύτερα!!!!!
Να το δούμε σαν ευκαιρία ΝΑ ΣΑΣ ΞΕΦΟΡΤΩΘΟΥΜΕ, ΝΑΙ!!!!!!!!!!!!!! ΟΥΣΤ ΡΕ!!!!
Δεν πρόκειται να φτιάξει ο τόπος με εσένα αντιπρόεδρο.. σαχλαμάρα!!!!!

Πάγκαλος πάλι..
Η επισκευή ενός αεροσκάφους είναι μια παραγωγική διαδικασία, ενώ οι πιλότοι, των πολεμικών αεροσκαφών δεν κάνουν μια παραγωγική δουλειά... Μάλιστα...

Η δουλειά του αντιπροέδρου της κυβέρνησης είναι μια παραγωγική δουλειά??
Για να ξέρουμε....
Κάνει και μαθήματα οικονομίας Ο ΑΝΙΚΑΝΟΣ, Ο ΑΙΣΧΡΟΣ!!! (ΟΤΣΑΛΑΝ... θυμήσου..)


Τώρα για τον Γιωργάκη το μνημόνιο (η ευκαιρία, η ευτυχία...) είναι μονόδρομος...

Και καμαρώνει ο Γιωργάκης που έγινε επι τέλους καταγραφή όλων των δημόσιων υπαλλήλων...
Λες και αυτός δεν ήταν (ελέω πατέρα..) υπουργός όλων των κυβερνήσεων...
Αυτός παρακολουθούσε, από μακρια τα δρώμενα τόσα χρόνια (20 χρόνια) με θλίψη...

Εχουμε μπλέξει και θα έχουμε άσχημα ξεμπερδέματα με αυτούς τους γελοίους.. αυτό είναι σίγουρο...
Αλλά να τους πάρει ο διάολος.... να τους πάρει κάπως ρε γαμώτο...

Πήραμε το μήνυμα

"Η πολιτική πλευρά των εκλογών τερματίστηκε την προηγούμενη Κυριακή"... Γιωργάκης
Και μετά σε διεθνές forum, "φάνηκε ότι ο λαός μας στηρίζει"
"Ο λαός συναινεί, κατανοεί, στηρίζει..." Ο Δημήτρης Ρέππας, σήμερα..

Αυτό κατάλαβαν... έτσι τους βολεύει...

Είναι απλά αναίσθητοι.. για την ακρίβεια είναι απλά πολιτικοί...

Η αποχή σημαίνει ΑΠΕΧΘΕΙΑ, ζώα... είτε το αισθάνεστε είτε όχι...

Πάμε ξανά λοιπόν και αυτή την Κυριακή...

Εσείς το βιολί σας και εμείς το δικό μας και όπου μας βγάλει...

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ

Μια μπλόφα ήταν τελικά οι πιθανές εθνικές εκλογές, ένα χυδαίο ψέμα όπως το "λεφτά υπάρχουν", ένα ασύδοτο, κυνικό παιχνίδι για κάποιες ψήφους παραπάνω..
Καμία σημασία το πόσο μας κόστισε στις αγορές, αδιαφορεί για αυτό ο αυτόκλητος σωτήρας του έθνους, ο Γιωργάκης... Πήρε εντολή να συνεχίσει λένε οι κύκλοι του..
Να συνεχίσει αυτή τη φοβερή πολιτική άδειου κεφαλιού, αυτή που σκέφτεται? που τον συμβουλεύουν οι ηλίθιοι και πανηλίθιοι δίπλα του?

Ολα τα σενάρια παίχτηκαν για ένα ακόμα καραγκιοζλίκι....
Δεν έχει, δεν έχουν κανένα απολύτως όριο.. είναι ασύδοτος, είναι επικίνδυνος, είναι επικίνδυνοι....

Και βγήκαν όλοι τους και είναι όλοι ικανοποιημένοι από το αποτέλεσμα..
Και εξακολουθούν να ξεκατινιάζονται στα παράθυρα, και λένε το μακρύ τους και το κοντό τους, μέχρι και το συμπέρασμα έβγαλαν κάποιοι, ότι η τεράστια αποχή δείχνει την απαξίωση στο πολιτικό σύστημα... έτσι είπαν...
Τώρα το κατάλαβαν οι φωστήρες, νόμιζαν ότι έχαιραν της εκτίμησης του κόσμου..
Μόνιμο το παιχνίδι τους, κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν.. δεν τους ενοχλέι αν τους περνάνε για βλάκες, για αναίσθητους για οτιδήποτε..
Ούτε η αποχή τους ενοχλεί.. τους βολεύει.. αρκεί να παίρνουν τα ποσοστά που χρειάζονται για να κρατάνε τις καρέκλες τους και τις ρεμούλες τους...

Είναι ένα φτύσιμο όμως, η αποχή, ένα κάτι..
Φτύσιμο και απαξίωση, στη κάλπη, στον δρόμο όπου εμφανίζονται...

ΨΗΦΙΖΩ????????

Ημέρα ψηφοφορίας σήμερα, σε ένα κλίμα παλαιοκομματικό, πολιτικών παιχνιδιών, μπόχας, ανεπάρκειας, κάλυψης σκανδάλων, ανικανότητας, βολέματος ημετέρων, διαστρεβλωτικό του σκοπού των δημοτικών εκλογών.

Τους ακούσαμε, τους είδαμε να ξεκατινιάζονται άλλη μια φορά χωρίς ντροπή, χωρίς συναίσθηση της απαξίωσής τους.

Προσωπικά δεν πιστεύω ότι αξίζει κάποιος να ψηφίσει, μόνο και μόνο για να δείξει την απαρέσκεια του, τη σιχαμάρα του, αλλά όσοι ψηφίσετε, κάντε μια προσπάθεια να δώσετε τη ψήφο σας σε έντιμους και ακέραιους ανθρώπους.

Με τις πέτρες!

Υπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ

Τέρμα τα ψέματα! Τέρμα οι απειλές και οι εκβιασμοί! Τέρμα ο φόβος και η ανασφάλεια που καλλιεργεί συνειδητά ο κυνισμός τους. Τέρμα οι προσβολές εκ μέρους των ολετήρων.
Τέρμα στη φλυαρία, την προπαγάνδα και τις φωτοβολίδες με τις οποίες προσπαθούν να ρίξουν στάχτη στα μάτια και να κρύψουν την ανικανότητα και τον λαϊκισμό τους. Τέρμα στα ψεύτικα πιστόλια τους, στις πομφόλυγες και στη μάσκα με την οποία κρύβουν το πραγματικό πρόσωπό τους. Τέρμα στους εξαρτημένους που αλυσόδεσαν τη χώρα και την έκαναν πειραματόζωο. Τέρμα στους δεδομένους! *** Ούτε ένας από τους βαρείς χαρακτηρισμούς δεν είναι άδικος. Μία-μία οι λέξεις το μαρτυρούν: Με χυδαία ψέματα πήραν την εξουσία. Ηξεραν με το νι και με το σίγμα τη σοβαρότητα της κατάστασης, αλλά έλεγαν ότι «λεφτά υπάρχουν». Ηξεραν ότι δεν μπορούν να υλοποιήσουν τίποτε από αυτά που έταζαν και -ενώ είχαν έτοιμο το σημερινό, τραγικό σχέδιό τους- καθυστερούσαν εγκληματικά να πάρουν αποφάσεις γιατί δεν ήθελαν να εκτεθούν και να γίνουν αμέσως περίγελως στα μάτια των εξαπατημένων ψηφοφόρων τους. Και σκάρωσαν ψέματα μεγαλύτερα από τα προεκλογικά. Οτι δήθεν μάχονται σκληρά και διαπραγματεύονται επί ίσοις όροις με τους εταίρους. Οτι δήθεν ακούγεται η φωνή τους. Οτι βγάζουν πιστόλια στο τραπέζι. Και, βέβαια, ότι με το Μνημόνιο έσωσαν τη χώρα από τη χρεωκοπία. Το πιο κυνικό, το πιο ωμό, το πιο χυδαίο ψέμα τους. Η πιο μεγάλη απάτη... Απολύτως τίποτε δεν διαπραγματεύτηκαν. Απολύτως τίποτε καλό για τη χώρα δεν πέτυχαν. Ηξεραν -ή όφειλαν να γνωρίζουν- ότι ο κίνδυνος να χρεωκοπήσει η χώρα ήταν ανύπαρκτος. Διότι, εκείνοι που θα έβγαιναν πρωτίστως χαμένοι είναι οι Γαλλογερμανοί (θα έχαναν τα χρήματά τους). Και το ευρώ. Τέτοια τρικυμία, τέτοιον κλονισμό κανένας δεν ήθελε. Ο «κίνδυνος της χρεωκοπίας» ήταν όπλο στα χέρια της Ελλάδος, δεν ήταν δαμόκλειος σπάθη. Και αν υπήρχε σοβαρός ηγέτης να θέσει ευθέως και δραματικά το θέμα της «επαπειλούμενης πτώχευσης», οι Ευρωπαίοι θα βρίσκονταν ξαφνικά σε δυσχερέστατη θέση. Και εκόντες άκοντες θα ενέδιδαν. Με αποτέλεσμα και επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής (των χρεών) να δοθεί, και δάνειο με ανεκτό επιτόκιο. Και όλα αυτά τότε, τον Οκτώβριο ή τον Νοέμβριο του 2009, προτού η αθλιότης των ημετέρων δηλώσεων περί χρεωκοπίας εκτινάξουν τα spreads *** Τώρα τρέμουν! Γιατί ξέρουν ότι εξόντωσαν τη χώρα, αλλά και τις δικές τους -λιγοστές, αλλά υπαρκτές και σημαντικές- προτάσεις για το συμμάζεμα του κράτους. Τις εξόντωσε η ανικανότης, το απαράσκευον και τα μυαλά της δράκας που κυβερνά το Μαξίμου... Τώρα τρέμουν! Γι' αυτό εκβιάζουν με... εκλογές και απειλούν. Γιατί ξέρουν ότι από όσα έχουν πει, μονάχα ένα θα βγει αληθινό: θα τους πάρουν με τις πέτρες!

Ο τύπος των ήλων

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, χτες

ΠΡΙΝ "ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ" ΤΩΡΑ ΑΠΕΙΛΗ ΓΙΑ ΕΚΛΟΓΕΣ

"Αν δεν μας δώσετε τη ψήφο σας θα πάμε σε εκλογές"
Την έκανε τη μούρη κρέας στους άνεργους, στους απολυμένους..

Οικογένειες σωτήρων, Καραμανλήδες, Μητσοτάκηδες, Παπανδρέου, αυτή τη περίοδο έχουμε τον Γιώργο, του Αντρέα το γυιό, τον "βαθιά δημοκράτη", ελέω πατέρα, (γιατί ο γυιός μια ζωή στα υπουργεία, πάλι ελέω πατέρα, που τώρα κάνει πως δεν ξέρει), που τη νύχτα της 21ης Απριλίου, του είπαν, του πατέρα, συγνώμη κ. πρόεδρε, είσαστε υπό περιορισμό, το λέει και το ξαναλέει, ο γυιός, όχι έτσι, λέει κάτι "με το πιστόλι στον κρόταφο" κλπ.

Τον ενδιαφέρει η σταθερότητα της χώρας, και όχι της καρέκλας του, και απειλεί με εκλογές αν ο κόσμος δεν ψηφίσει ας πούμε τον Σγουρό...

Μη ψηφίσετε καθόλου ή ψηφίστε κατά συνείδηση, αλλά τα καραγκιοζιλίκια, πριν ήταν το "λεφτά υπάρχουν" τώρα είναι η απειλή για εκλογές, γράφτε τα όπου γουστάρετε..

Για να δούμε την εξέλιξη...
Ετσι κι αλλιώς αυτά που έρχονται μετά τις εκλογές από τον "βαθιά δημοκράτη" ή όποιον άλλο, δεν θα τα αποφύγουμε... το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να μη μας περνάνε για τελείως μαλάκες... να νιώσουν το φτύσιμό μας..

ΔΙΑΚΑΝΑΛΙΚΗ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ

ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑΝΝΗ????

ΚΟΥΚΙΑ ΣΠΕΡΝΩ!!!!!!!!!

Προέρχομαι από παρθενογέννεση (όλα τώρα έγιναν, εγώ και η φαμίλα μου και οι γύρω μου, είμασταν, είμαστε αθώοι) και άλλα λόγια να αγαπιόμαστε..

Απλά και μη το κουράζουμε, δώστε μας τη ψήφο σας και μετά σας πηδάμε με την ησυχία μας!!!!!!!!!

Κακή διαχείριση, πράσινη ανάπτυξη (Αστακός δηλαδή...), διαφάνεια, διαδραστικοί πίνακες και άλλα μπουρμπούτσαλα..

ΜΑΥΡΟ ΣΤΟΝ ΜΑΥΡΟΓΙΑΛΟΥΡΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Καραγκιοζιλίκια

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΙΑΝΝΟΥΛΟΠΟΥΛΟΥ

Σύμφωνα με έναν από τους άγραφους κανόνες της πολιτικής αντιπαράθεσης στη χώρα μας (και όχι μόνο), όσο πιο ποταπά μικροπολιτική είναι η πράξη τόσο πιο φανφαρονικά ηθικολογική γίνεται η περιγραφή της.

Ετσι μάθαμε από επίσημα χείλη ότι η παραπομπή πέντε πρώην υπουργών της Ν.Δ., για το Βατοπέδιο, αποτελεί ένδειξη της επιθυμίας που διακατέχει την κυβέρνηση να φέρει τα πάντα στο φως και να μην κουκουλώσει τα σκάνδαλα, όπως έκαναν οι προκάτοχοί της.

Ως γνωστόν, σ' ένα κράτος δικαίου το ποιος είναι τελικά ένοχος καθορίζεται μόνον από τη Δικαιοσύνη. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία εμείς οι υπόλοιποι δεν έχουμε γνώμη και περιμένουμε τη δικαστική απόφαση για να τοποθετηθούμε. Και στην περίπτωση όχι μόνο του Βατοπεδίου, αλλά των σκανδάλων γενικότερα, δύσκολα βρίσκεται άνθρωπος -με εξαίρεση τα όσα λένε δημοσίως τα διάφορα κομματόσκυλα- που να μην πιστεύει ότι και τα δύο κόμματα εξουσίας έχουν στις τάξεις κάποιους που σε μια ευνομούμενη χώρα θα είχαν πάει φυλακή και τους οποίους θέλουν να προστατεύσουν όσο μπορούν. (Επειδή ξέρουν πού είναι θαμμένα τα πτώματα, ή για λόγους στοιχειώδους αλληλεγγύης μεταξύ κατεργαρέων). Κι αυτό δεν το λένε μόνον οι λαϊκίζοντες δημαγωγοί αλλά και η πολιτική ηγεσία της χώρας. Μόνο που έχουμε την εξής εντελώς προβλέψιμη εναλλαγή χρωμάτων: όταν το Μαξίμου βάφεται γαλάζιο, πρασινίζει ο Κορυδαλλός και τούμπαλιν.

Δεν θα σταθώ στην κοινά αποδεκτή διαπίστωση, ότι παρά τη φασαρία τελικά ουδείς θα τιμωρηθεί επειδή η Δικαιοσύνη, ακόμα κι αν λειτουργούσε σωστά, δεν θα μπορούσε να περάσει μέσα από το πυκνό δίχτυ που προστατεύει τους ισχυρούς και τους πολιτικούς (παραγραφές, αναβολές κ.ο.κ.). Ούτε θα σχολιάσω το επίσης προφανές, ότι ο σκυλοκαβγάς μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων θα αποβεί προς όφελος αμφοτέρων, επειδή θα ενισχύσει τη συσπείρωσή τους εν όψει των αυτοδιοικητικών εκλογών. Υπάρχει όμως και μια άλλη διάσταση, σίγουρα η πιο σημαντική μακροπρόθεσμα: η λειτουργία ή, μάλλον, η μη λειτουργία των θεσμών στην Ελλάδα.

Οταν μια επιτροπή της Βουλής, στελεχωμένη από βουλευτές που ψηφίζουν κατά συνείδηση, εκδώσει πορίσματα ισάριθμα με τα κόμματα που συμμετέχουν σ' αυτή, δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν: είτε για να γίνεις μέλος κόμματος πρέπει να αποδείξεις ότι η κρίση σου περί οποιουδήποτε πράγματος συμπίπτει απόλυτα με την κομματική γραμμή, είτε ακολουθείς την αλάθητη συνταγή για να κρατήσεις καθαρή τη συνείδησή σου, ήτοι δεν τη χρησιμοποιείς. Κι αυτό, όσο παράξενο και να φαίνεται, κάποια έμμεση σχέση έχει με το διαβόητο Μνημόνιο. Το οποίο, εκτός από τα δεινά που μας επισωρεύει, προϋποθέτει επίσης και τη λειτουργία θεσμών που ουδέποτε ρίζωσαν στη γαλανή πατρίδα μας.

Αναφέρω ενδεικτικά την καταβολή των φόρων που μας αναλογούν, τη στοιχειώδη αξιοκρατία, την τιμωρία όχι μόνο των αδυνάτων, και την έννοια του δημόσιου συμφέροντος που ταυτίζεται με το κοινό καλό και όχι με την εξυπηρέτηση όσων δουλεύουν στο Δημόσιο. Φυσικά -κι αυτό το απευθύνω στους αριστερούς συντρόφους για να μη νομίσουν ότι έχω γίνει εντελώς δεξιός- παραδέχομαι ότι στις χώρες εκείνων που μας επέβαλαν το Μνημόνιο δεν έχει καταργηθεί η μισθωτή εργασία. Επειδή, όμως, δεν το βλέπω να γίνεται σύντομα ή μέχρι να γίνει, θα προτιμήσω το δικό τους μοντέλο από το δικό μας. Κι αν η κυβέρνηση πιστεύει τα όσα η ίδια λέει περί θεσμών και ότι πρέπει να γυρίσουμε σελίδα, ας πάψει να χορογραφεί καραγκιοζιλίκια σαν αυτά που βλέπουμε τις τελευταίες μέρες.

Κλείνω με μια άβολη σκέψη: μήπως τέτοια θέλει ο πάντα αδικημένος και πάντα αντιστεκόμενος Ελληνας;

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, σήμερα

Παμπούκης

Χάρης.. αυτός που θα φέρει επενδύσεις στην Ελλάδα..

Οταν ο Παπανδρέου έλεγε "λεφτά υπάρχουν" εννοούσε "που πήγαν τα λεφτά?"

Ο εμίρης του Κατάρ είναι καλός άνθρωπος, έχει 28 γυναίκες και δεν έχει εξώγαμα...

Εγώ βγαίνω να μιλησω στην τηλεόραση μόνο για σοβαρά θέματα..

Ναι, εγώ έμαθα στον κινέζο πρόεδρο τη λέξη kritharaki..

Ασε ρε Χάρη, μη βγαίνεις καθόλου να μιλήσεις για κανένα θέμα...

Τι αμαρτίες πληρώνουμε ρε γαμώτο????????????????????????????

ΚΑΨΗΣ για αρχή..

"Κάτσε Καψή, έχεις καταντήσει γραφείο τύπου του Πεταλωτή.."
Στο MEGA, χτες, ο γεν. γραμματέας της ομοσπονδίας βενζινοπωλών..
ΠΕΣΤΑ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΕ.. με τα παπαγαλάκια.. πέσανε να το φάνε οι υπόλοιποι,Τρέμη, Πρετεντέρης,είχαν τη μύγα...
Το έχασα.. κρίμα..

Ο άλλος ο ανεκδιήγητος ο Μπάμπης, στο SKAI, σήμερα.. Τα Spreads δεν πέφτουν γιατί οι αγορές δεν έχουν εμπιστοσύνη στην Ελλάδα.. ακόμα..
Οχι γιατί κερδοσκοπούν γνωρίζοντας ότι θα πάρουν τα λεφτά τους,έτσι κι αλλιώς, από τα λεφτά που δανειζόμαστε..

Και πάμε και στο παπούτσι που πετάχτηκε στον Γιωργάκη.. δεν μπαίνω στην ουσία του θέματος.. πολλοί θα ήθελαν να πετάξουν και παπούτσια και ντομάτες και άλλα.. και στον Γιωργάκη και στους άλλους πολιτικούς..

Αλλά αυτό το γελοίο των καναλιών.. πως εκθέτει την Ελλάδα στο εξωτερικό.. όπως οι απεργίες κλπ...?

Την Ελλάδα στο εξωτερικό την εκθέτουν οι λαμογιές των πολιτικών και των παρατρεχάμενών τους, η διαφθορά.. η ανικανότητα των πολιτικών που οδήγησε τη χώρα εδώ που είναι.. οι κάθε Τσοχατζόπουλοι με τις offshore τους, το τουμπεκί περί ευθυνών,ο δήθεν θεσμός του "πόθεν έσχες", οι βολεμένοι ημέτεροι σε θέσεις, Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΟΚΡΑΤΙΑ, οι νόμοι που δεν λειτουργούν..
ΑΥΤΑ ΕΚΘΕΤΟΥΝ ΤΗ ΧΩΡΑ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ, αν έχει σημασία...

Και οι Πασόκοι και ο Γιωργάκης υπερηφανεύονται που πήραμε το μεγαλύτερο δάνειο στην ιστορία.. επειδή είμασταν η πιο υπερχρεωμένη χώρα.. μπράβο μας ρε...

Το σουφλέ του Γιώργου

.........
"Η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου (όνομα βάλσαμο για κουρασμένο αρθρογράφο, 3 φορές να το αναφέρεις φύγανε οι 200 λέξεις) παρέδωσε το Υγείας στον Α. Λοβέρδο, περιγράφοντας τον διάδοχό της ως άνθρωπο «που ξέρει να δίνει και να κερδίζει μάχες». Τρεις μάχες έδωσε ο πολυνίκης Λοβέρδος από το υπουργείο Εργασίας. Τη μάχη να μην αυξηθούν τα όρια συνταξιοδότησης, τη μάχη να μη μειωθούν οι συντάξεις και τη μάχη να μην αυξηθούν οι εισφορές. Τις κέρδισε και τις τρεις.

Ο Χ. Παπουτσής, αναλαμβάνοντας την Προστασία του Πολίτη, είπε ότι θα ενεργοποιήσει το δίπτυχο «ασφάλεια και ανθρωπιά». (Στο λόγο μου, έτσι το είπε.) Ζήτησε από τους υφισταμένους του εφαρμογή των νόμων (εδώ έχουμε την ασφάλεια), πλην τόνισε ότι «όλοι είμαστε άνθρωποι, και εσείς στις ένστολες υπηρεσίες (sic) αλλά και όσοι παραβιάζουν τον νόμο (εδώ έχουμε την ανθρωπιά)». Αφού, όπως παραδέχτηκε, «όλους μια μάνα μάς γέννησε»"
...........

Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ,
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, σήμερα

11 μήνες νεο ΠΑΣΟΚ

11 μήνες εισπρατικά μέτρα, απλά στη σύλληψη, απλά και για ένα αδαή,εύκολα στην εφαρμογή, ατελέσφορα δυστυχώς.. μέτρα για να καλυφθούν οι υποχρεώσεις οι οικονομικές και οι απαιτήσεις των διεθνών τραπεζών..

Αποτέλεσμα όλων αυτών των περισπούδαστων συμβούλων του Γιωργάκη..

Και ο Γιωργάκης στη ΔΕΘ, σήμερα τα ίδια κούφια λόγια, αν και καλός για μυθιστοριογράφος, εξαιρετικός... δεν πρόσεξα αν μίλησε για πράσινη ανάπτυξη.. μου ξέφυγε...

Ούτε για αυτό το περίφημο "τα λεφτά υπάρχουν"...

Κατά τα άλλα η ανανέωση πάει καλά.. Παπουτσής, Χυτήρης, Σκανδαλίδης.. με τον Ρέππα και τον Πάγκαλο.. παλιές καραβάνες.. παλιές συνταγές...

Και το κεντρικό δελτίο του MEGA σε ρόλο Υπουργείου τύπου της κυβέρνησης, με τον θλιβερό Καψή πρωτοστάτη!!!
Ας τον μαζέψει κάποιος εκεί.. ο άνθρωπος δεν αντιλαμβάνεται πως λειτουργεί.. είναι σίγουρο.. είναι θέμα αντίληψης, όχι θέσης..

"ΑΣ ΠΡΟΣΕΧΑΝ"

Ο Πανάρετος,από το "Παιδείας", πως λέμε καμία σχέση με την αρετή..? κάπως έτσι και χειρότερα...
"Δεν ήταν πρόθεσή μας με τη κατάργηση της βάσης του 10 να γεμίσουμε τα διάφορα ιδρύματα.. αλλά η πολιτεία έχει κάνει μια πολύ μεγάλη επένδυση σε αυτά..."

Ανίκανος να χειριστεί μια κατάσταση έστω μόνο επικοινωνιακά...

Η Διαμαντοπούλου.. για τα διάφορα κολλέγια, τη μη νομιμότητά τους και τους φοιτητές που γράφτηκαν σε αυτά.. "ας πρόσεχαν".
Να πρόσεχαν αυτοί που γράφτηκαν σε ένα κολλέγιο που η πολιτεία το αφήνει να λειτουργεί!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Αντε ρε θείτσα.. ας πρόσεχαν αυτοί που σε ψήφισαν!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ησυχα! Ο θείος κοιμάται...

Με τον ΑΝΔΡΕΑ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗ

ΚΑΤΑ κοινή ομολογία είμαι ένας φιλήσυχος άνθρωπος. Ειδικά τώρα που πλησιάζω τα 50 προσπαθώ να εγκλιματιστώ στη γαλήνη, την ηρεμία και την ησυχία σε μια πρόβα τζενεράλε πριν από την αιώνια...

ΕΝΑΣ από τους λόγους που και το πιο έξαλλο νιάτο καταντάει στα 50 του φιλήσυχος πολίτης, είναι η πίεση. Η αρτηριακή εννοείται... Πώς θα παραμείνεις έξαλλος όταν έχεις πίεση και ο τελευταίος γιατρουδάκος της σειράς σού συνιστά: «ηρεμία»; Είναι ιδιοπαθής ασθένεια η αρτηριακή πίεση. Τουτέστιν, δεν γνωρίζουν ακριβώς τα αίτια που την προκαλούν, είναι κάτι που το παθαίνεις μόνος σου.

ΓΙ' ΑΥΤΟ προτείνουν ψυχραιμία, ανάλατη ζωή, ήπια σωματική άσκηση, γραψαρχιδιστική αντιμετώπιση του συναισθηματικού στρες, χαλάρωση, ηρεμία, ησυχία και καρτερικότητα. Της αιώνιας ζωής και κότας, εννοείται...

ΤΩΡΑ που το ξανασκέφτομαι, εξ απαλών ονύχων φιλήσυχος ήμουν. Μάλλον με επηρέασε εκείνη εκεί η πινακίδα που είχε αναρτήσει στην ψαροταβέρνα του στο Λευκαντί ο παππούλης μου: «Απαγορεύεται το σπάσιμο, η μανούρα και ο τσαμπουκάς», έγραφε.

Η γιαγιά μου στην κουζίνα τηγάνιζε γαυράκι (κάτι που με αρρώστησε κι έγινα «ερυθρόλευκος») κι εγώ έπαιρνα τις παραγγελίες απ' τα τραπέζια και τονε σερβίριζα με τα κατρουτσάκια του. Οταν πίνανε καμιά δεκαριά κατρουτσάκια και κοκκίνιζε η μύτη τους απ' την πολλή ρετσίνα, άρχιζαν η μανούρα, το σπάσιμο και οι τσαμπουκάδες.

Η ψαροταβέρνα ήτανε πάνω στο μικρό το λιμανάκι, εκεί που ακόμα βασιλεύει ο γερο-πλάτανος που 'χα κρεμάσει την κούνια μου. Ψαράδες και λιμενεργάτες τα 'τσουζαν στου παππού μου. Αλατιασμένοι, αξέβγαλτοι. Τέρμα στο τζουκμπόξ ο Καζαντζίδης. Ξυπόλητοι φέρνανε κάτι στροφές γύρω απ' τον εαυτό τους σαν να χορεύανε. Και μετά μανουριάζανε άσχημα αν σηκωνόταν άλλος να χορέψει το τραγούδι που παραγγείλανε.

ΗΤΑΝΕ σοβαρό φάουλ να βάλεις δίφραγκο στο τζουκμπόξ και να χορέψει ο άλλος το τραγούδι σου άμα δεν του 'κανες νεύμα επιδοκιμασίας. Ηταν ιεροί, άγραφοι κανόνες αυτοί. Ετσι άρχιζε η μανούρα, ένα είδος επιθετικής δυσθυμίας, σαν την γκρίνια της αγριόγατας που, ενώ την έχεις αγκαλιά, ξαφνικά τσαμπουκαλεύεται και σε γρατζουνάει στη μούρη. Η μανούρα οδηγεί αναπόφευκτα στον τσαμπουκά. Σε σοβαρούς τσαμπουκάδες! Διότι στο μικρό λιμάνι κάποιοι μάγκες είχανε πάνω τους κρυμμένες φαλτσέτες και σε σουγιαδιάζανε για πλάκα.

ΤΟ σπάσιμο (των πιάτων και των ποτηριών) ήτο λυτρωτικόν γιατί εκτόνωνε την ένταση. Ομως ο παππούς έβγαλε και γι' αυτό στην ταμπέλα απαγορευτικό, επειδή μανούριαζε η γιαγιά που 'πρεπε ν' αγοράζει κάθε εβδομάδα καινούργια σερβίτσια. Ο άλλος λόγος ήτανε που κόβανε στα γυαλιά τα ποδάρια τους, γιατί χορεύανε ξυπόλητοι κι έπρεπε να τους τρέχει από πίσω με τα μπαμπάκια και τα ιώδια.

ΜΟΝΟ όταν έμπαινε ο Βαγγέλης (ο Ρωχάμης) στο μαγαζί κλάνανε μέντες όλοι και καθόντουσαν κυρίες. Κατά τ' άλλα την επιγραφή του παππού μου τη γράφανε εκεί που φαντάζεστε. Τα παιδικά μου τα ματάκια είχαν αντικρίσει τόσα σουγιαδιάσματα που χορτάσανε από τσαμπουκάδες.

«Η μανούρα είναι το χειρότερο», έλεγε η γιαγιάκα μου, «να γίνει ο τσαμπουκάς να τελειώνουμε»! Σιχαίνομαι τη μανούρα. Βαρέθηκα τα σπασίματα και τους τσαμπουκάδες. Αρα ήμουν παιδιόθεν φιλήσυχος. Πολύ πριν γενώ υπερτασικούλης.

ΚΑΤΙ κομμένες εξατμίσεις στα μοτοσακά της εφηβείας μας ήταν ασήμαντες λεπτομέρειες. Οπως και οι μεταμεσονύχτιες αστυνομίες στα σφιχταγκαλιασμένα πάρτι με τα βερμούτ. Παρένθεση ήτο και ο όποιος συνωστισμός (σαν της Σμύρνης) με τα ΜΑΤ στις φοιτητικές διαδηλώσεις. Κατά βάθος ήμουν φιλήσυχος.

ΜΕ δεδομένα τα παραπάνω και ότι πλέον είμαι ένας φιλήσυχος άνθρωπος με χαρτί γιατρού, δεν έπρεπε να ταραχτώ περίεργα που χθες το μεσημέρι άκουσα το ανιψάκι μου να λέει στ' άλλα τα παιδάκια:
«Ησυχα, ο θείος κοιμάται»!

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, σήμερα

Post mortem

Υπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ
Ενα σεντόνι υποκριτικής αγιοποίησης κάλυψε τη σορό του Σωκράτη Γκιόλια.
Το απέθεσαν τελετουργικά, πλείστοι όσοι εκπρόσωποι της κλασικής δημοσιογραφίας. Η αγιοποίηση αυτή δεν ήταν η αναπόφευκτη απόληξη ενός χοϊκού «δεδικαίωται», δηλαδή η διαγραφή έργων και ημερών μπροστά στο ανέκκλητο «χους ην» και στη συνείδηση της κοινής μοίρας. Οι post mortem υμνωδίες αποκαλύπτουν αβυσσαλέα υποκρισία και έκδηλη αμηχανία. Η δημοσιογραφία του Σωκράτη Γκιόλια -από παλιά, μέχρι τώρα με το περιώνυμο μπλογκ- συγκέντρωνε τα πυρά της κλασικής δημοσιογραφίας, όταν εκείνη έκρινε ότι άξιζε να ασχοληθεί. Με μια διαφορά: από τότε που το «Τρωκτικό» εγκαταστάθηκε στο κέντρο της μηντιακής ζωής, αποτέλεσε για τους δημοσιογράφους προσφιλές κέντρο διερχομένων. Ηταν πια η εποχή των μπλογκ και του θριάμβου τους έναντι της «παλιάς δημοσιογραφίας», ειδικά της έντυπης. Σχεδόν όλοι μυκτήριζαν -και δικαίως- τις κρημνιστικές αδιασταύρωτες πληροφορίες, την ανέρειστη αποδομητική επιθετικότητα, την καταγγελτική ελαφρότητα και τον κιτρινισμό, αλλά το διάβαζαν και στέκονταν αμήχανοι μπροστά στα φρέσκα στοιχεία και τις θετικές πλευρές της «νέας δημοσιογραφίας»: την άμεση ενημέρωση, τον δηκτικό σχολιασμό και τη δημιουργική ανακίνηση σημαντικών θεμάτων που ήσαν ταμπού για τα κλασικά μήντια. Ευεξήγητη η αμηχανία της φθίνουσας «παλιάς σχολής»: τα παθογενή των μπλογκ είναι εν πολλοίς και δικά της. Μόνο που εκείνη τα αποσιωπά ή τα κρύβει επιμελώς κάτω από το χαλί. Τα δε θετικά τα βλέπει ζηλότυπα, διότι αδυνατεί να τα ανταγωνιστεί, αξιοποιώντας τουλάχιστον ένα κλασικό όπλο της: την υπευθυνότητα της επωνυμίας και το τίμημα που αυτή συνεπάγεται

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, χτες

Γ. Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

«Είναι υγεία η απογοήτευση απ' τα κόμματα» διαπίστωσε (στη συνέντευξή του στην «Ε») ο κ. Παπανδρέου. Εχοντας συμβάλει ο ίδιος όσον λίγοι από το δικομματικό σκηνικό στη φθορά του κοινοβουλευτισμού και στην κατάπτωση κι έκπτωση του πολιτεύματος, κάνει ακαδημαϊκές διαπιστώσεις με την «αφέλεια» ενός δόκτορος Τουρνεσόλ (γνωστού κι ως Καλκιούλους στην αγγλοσαξωνική του αποτύπωση).

Πρσωπικώς το βρίσκω θεϊκό! Τα λέει τόσο συχνά και τόσον ωραία ο κ. Παπανδρέου εναντίον των μέτρων που παίρνει ο ίδιος, ώστε η θεία Φωτούλα να επιμένει πως πρέπει να του δώσουμε τον «ναυτίλο» να τον γράφει εκείνος.

.............................................

Είναι ικανός!

Ομως, για να σοβαρευτούμε, στην ίδια συνέντευξη ο κ. Παπανδρέου δήλωσε κάτι αληθινά πρωτοφανές. Το εξής:
«Δεν είναι προφανές
για ποιο λόγο το δικό μας Σύνταγμα θα μπορούσε να εμποδίζει κάτι πολύ λογικό, το οποίο ισχύει σε πολλές χώρες».

Ανήκουστο!

Από πότε το Σύνταγμα μιας χώρας υπακούει ή δεν συγκρούεται με πράγματα λογικά ή παράλογα που συμβαίνουν σε άλλες χώρες;

Είναι δυνατόν ένας πρωθυπουργός να 'χει τέτοια αντίληψη για τον Θεμελιώδη Νόμο της χώρας του;

Κατ' αρχήν «εδώ ουδείς μπορεί να ισχυρισθεί» (μας γράφει επ' αυτού ο αναγνώστης μας, κ. Κ.Ρ.) «ότι πρόκειται για λεκτικό ατόπημα, διότι οι γραπτές συνεντεύξεις του πρωθυπουργού ελέγχονται. Αρα δεν του ξέφυγε. Το είπε σκοπίμως».

Και συμπληρώνει ο κ. Κ.Ρ.: «Αυτή η απαράδεκτη δήλωση πρέπει να αποσυρθεί πάραυτα.

Συνιστά προσβολή της Συνταγματικής Τάξης της χώρας.

Εισάγει μιαν επικίνδυνη αντίληψη, σύμφωνα με την οποίαν, ό,τι θεωρείται λογικό (από ποιον άραγε) και "ισχύει σε πολλές άλλες χώρες", θα μπορούσε να επιβληθεί και στην Ελλάδα ακόμα κι αν έρχεται σε αντίθεση με το Σύνταγμα της χώρας!

Δηλαδή, το Σύνταγμά μας, κατά την άποψη του κ. Παπανδρέου, δεν στηρίζεται στη νομική παράδοση και τον νομκό πολιτισμό της χώρας, αλλά στη... λογική άλλων χωρών!

Κι εγώ που νόμιζα -συνεχίζει ο κ. Κ.Ρ.- ότι το Σύνταγμά μας είναι ο υπέρτατος κατασταστικός χάρτης της χώρας κι ο θεμέλιος λίθος της Δημοκρατίας.

Δεν ξέρω τι δεσμεύσεις (κι έναντι ποίων;) έχει αναλάβει ο κ. Παπανδρέου και τι επιδιώκει, αλλά αυτές οι απόψεις δεν πρέπει να μένουν αναπάντητες, διότι δημιουργούν κακό προηγούμενο.

Με την ίδια, δήθεν αφέλεια, μπορεί αύριο ο κ. Πρωθυπουργός να θεωρήσει "λογικές" και τις απαιτήσεις γειτόνων μας που έρχονται σε... αντίθεση με διεθνείς συμβάσεις και Συνθήκες.

Λυπούμαι αλλά αυτά είναι επικίνδυνα πράγματα.

Οταν ο Συνταγματικός Χάρτης της χώρας αμφισβητείται απ' τον ίδιο τον πρωθυπουργό, τότε δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για να "επωασθεί το αυγό του φιδιού"...».

Ο αναγνώστης μας έχει δίκιο. Δεν υπάρχει Σύνταγμα αλά καρτ. Και η στήλη έχει από καιρό εκφράσει τις ανησυχίες της για την πολιτειακή συμπεριφορά του κ. Πρωθυπουργού.

Αυτό που εκ πρώτης όψεως φαίνεται σαν μια «χαλαρή στάση» του κ. Παπανδρέου (περίπου σαν μιας Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης) είναι, στην πραγματικότητα, εν σχέσει με το πολίτευμα και την πολιτική μια στάση βαθειά αυταρχική και απολυταρχική.

Με το σύνδρομο του ηγεμόνος που ερμηνεύει την πραγματικότητα εξωθεσμικά, κατά το δοκούν, βολονταριστικά, ο κ. Παπανδρέου

έχει αποδομήσει το κόμμα του, ενώ συχνά υπερβαίνει (και συνεπώς υπονομεύει) το ίδιο το πολίτευμα, είτε καταστρατηγώντας τον Κανονισμό της Βουλής (όπως με την ψήφιση του Μνημονίου) είτε υπερφαλαγγίζοντας με τους παρακοιμωμένους του το Υπουργικό του Συμβούλιο, είτε ερμηνεύοντας το Σύνταγμα με τη «λογική» των «άλλων».

Οντως, υπάρχουν «άλλοι» που έχουν άλλες «λογικές», όπως για το νόμιμον της κλειτοριδοεκτομής στο Σουδάν ή την απαγόρευση των κίτρινων φραχτών στο Τενεσή. Και λοιπόν;

Στην Ιρλανδία υπήρξε «πολύ λογικό», όπως λέει ο κ. Παπανδρέου, να κόψουν μισθούς, συντάξεις, ανθρώπους αδιακρίτως, γιατί το Ελληνικό Σύνταγμα να αντιλέγει;

Πρώτη φορά στην ιστορία μας, τόσον ελάχιστα σοβαροί άνθρωποι κάνουν τόσο σοβαρές αλλαγές επί τα χείρω στη ζωή μας...

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 6.VII.2010 stathis@enet.gr

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, σήμερα

Συναισθήματα αηδίας..

.
Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ pantelak@ enet.gr

Ο Θ.Πάγκαλος καταγγέλλει από πρωινό τηλεοπτικό στασίδι -έτσι νοεί τον δημόσιο διάλογο- μια σειρά από προεκλογικές προκλητικές προσλήψεις εκατοντάδων προσώπων που συνδέονται με συγγενικούς ή κομματικούς δεσμούς με βουλευτές και στελέχη της Ν.Δ. Ενας εκ των καταγγελλομένων -ο βουλευτής Χαλκίδης της Ν.Δ. -δεν διαψεύδει τον διορισμό που ο ίδιος έκανε, αλλά με τη σειρά του καταγγέλλει τον Θ. Πάγκαλο ότι και αυτός είχε διορίσει την κόρη του πριν από λίγα χρόνια στη Βουλή! Την ίδια περίπου τακτική (πετάω την μπάλα στην εξέδρα) ακολουθεί στην απάντησή του και ο πρώην υπουργός Σ. Χατζηγάκης, που προΐστατο της εταιρείας που έκανε τους διορισμούς. Λαϊκίζει μιλώντας για «τα παιδιά των 800 ευρώ», ενώ καταγγέλλει με τη σειρά του τον κ. Πάγκαλο επειδή προωθεί τη σύζυγό του για τον νεοσύστατο δήμο στη Σαρωνίδα! Αηδία συμπυκνωμένη. Για όλους και για όλα. Γιατί δεν πρόκειται απλά για παιχνίδι εντυπώσεων, αλλά περιέχει και πολλές αλήθειες. Και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης λέει αλήθειες για κραυγαλέους διορισμούς λίγο πριν από τις εκλογές και ο βουλευτής μάλλον λέει αλήθεια για την κόρη Πάγκαλου -αφού ο τελευταίος δεν το διέψευσε- και ο πρώην υπουργός λέει αλήθεια για τη σύζυγο Πάγκαλου, άλλωστε έχουν δημοσιοποιηθεί οι προθέσεις της. Το τραγικό είναι πως όλα αυτά συμβαίνουν λίγες μόνο ώρες μετά τη δημοσιοποίηση δημοσκόπησης που δείχνει πως η συντριπτική πλειονότητα της κοινωνίας νιώθει μια συνολική απαξίωση για τα κόμματα και τους πολιτικούς. Και επιβεβαιώνεται με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο...

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, σήμερα

ΛΙΓΟ ΑΚΟΜΑ Π ΠΡΙΝ ΠΕΡΑΣΕΙ(Σ)

.......................
"Εσύ πάλι τι κάνεις
Όποτε το θυμάσαι
Κατεβάζεις τα σκουπίδια στη θάλασσα
Ξεσκόνισε και λιγάκι
Τόσες λέξεις είναι πεταμένες στο πάτωμα

Δε βλέπεις ότι αν συνεχίσουμε έτσι
Θα μας φάει η σκόνη;"

..............................

Σταύρος Σταυρόπουλος

Δημοσιογράφοι και είδηση

Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ pantelak@ enet.gr

Κάποιοι συνάδελφοι (;), κυρίως της τηλεόρασης, προθυμοποιούνται να παίζουν ρόλους για τους οποίους άλλοι είναι επιφορτισμένοι.

Ειδικά το τελευταίο χρονικό διάστημα των μεγάλων ή μικρών απεργιακών κινητοποιήσεων, αναλαμβάνουν να απαξιώνουν συνδικαλιστικούς αγώνες, κινητοποιήσεις εργαζομένων, διεκδικήσεις και γενικά ό,τι μπορεί να ενοχλήσει εργοδοτικά συμφέροντα. Τους ακούσαμε να φωνάζουν για τις κινητοποιήσεις στο λιμάνι, για εκείνες ενάντια στο αντι-ασφαλιστικό νομοσχέδιο, για μια σειρά ακόμα διεκδικήσεις. Δουλειά των δημοσιογράφων είναι να καταγράφουν ειδήσεις και γεγονότα και σίγουρα έχουν κάθε δικαίωμα να κάνουν κρίσεις πάνω σε αυτά. Αλλά όταν τα δύο αυτά πράγματα μπλέκουν επικίνδυνα, τότε δεν πρόκειται για πληροφόρηση, αλλά για προπαγάνδα. Και μάλιστα, με ιδιαίτερα ταπεινά ελατήρια. Ολοι -δημοσιογράφοι και μη-έχουν ή δικαιούνται να έχουν άποψη για κάθε τι που συμβαίνει. Ωστόσο η άποψη αυτή δεν πρέπει να εμφανίζεται ως γεγονός. Κάποιοι, για παράδειγμα, έχουν αντιρρήσεις για τις κινητοποιήσεις στα λιμάνια. Είτε επειδή θίγονται ατομικά ή γενικότερα συμφέροντα, είτε επειδή εκτιμούν ότι επιδεινώνεται η οικονομική κρίση ή για οποιονδήποτε άλλο λόγο. Δικαίωμα αναφαίρετο να εκφραστούν αυτές οι αντιρρήσεις. Υποχρέωση μάλιστα του δημοσιογράφου είναι να καταγράφει και τις κινητοποιήσεις και τις όποιες αντιδράσεις υπάρχουν γι' αυτές. Εκείνο που δεν έχει κανένας δικαίωμα και υποχρέωση που δηλώνει δημοσιογράφος, είναι όταν παραθέτοντας την είδηση, να τη συγχέει με την άποψή του ή τέλος πάντων με την άποψη εκείνου τον οποίο υπηρετεί. Αρκετά αρνητικά φορτισμένη είναι η κοινωνία με το δημοσιογραφικό επάγγελμα, ας μην το επιβαρύνουν περισσότερο...

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, σήμερα

Ολέθριες εμμονές

Υπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ

Ο κόσμος ακονίζει τα μαχαίρια του κι ας μην κατεβαίνει στον δρόμο.

Η σιωπή του είναι μια πυρηνική βόμβα που θα εκραγεί στην ώρα της και θα σαρώσει τους ευπειθείς που υπέγραψαν το ανατριχιαστικό Μνημόνιο *** Λένε οι δεξιοτέχνες του ψεύδους ότι με πόνο ψυχής -και για τη σωτηρία της πατρίδος- παίρνουν σκληρά και αντιδημοφιλή μέτρα. Εκείνο που δεν λένε είναι ότι υπήρχε άλλος δρόμος. Πρώτον, χρονική επιμήκυνση του χρέους. Δεύτερον, άμεση χρηματοδότηση με σχετικά χαμηλό επιτόκιο. Και τρίτον, μια σθεναρή στάση έναντι των εταίρων, υποστηριζόμενη από τα στοιχεία της απτής πραγματικότητος: αν δεν υλοποιηθούν αυτά τώρα -μιλάμε για το τέλος Οκτωβρίου, μετά τις εκλογές- οι επιπτώσεις θα είναι δραματικές, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για την Ενωση (κυρίως για τη Γερμανία και τη Γαλλία, των οποίων οι τράπεζες θα κινδύνευαν να χάσουν τα χρήματά τους σε περίπτωση ελληνικής πτώχευσης)... Ομως αυτά απαιτούν στιβαρό τιμόνι και σοβαρούς, αποφασισμένους ανθρώπους και όχι φλύαρους ταξιδιώτες που γύρναγαν τον κόσμο για το θεαθήναι και πανηγύριζαν για την παράδοση της χώρας στους δεσμοφύλακες... Οχι, δεν ήταν εύκολος ο δρόμος αυτός. Ειδικά για μια μικρή χώρα με μειωμένη αξιοπιστία. Χρειαζόταν πυγμή, αποφασιστικότητα, τόλμη και ρίσκο... Ταυτόχρονα, η στάση αυτή προϋπέθετε άμεσα μέτρα για την αναδιοργάνωση του κράτους (κάποια από αυτά είναι η αλήθεια ότι υπάρχουν και υλοποιούνται) και κυρίως συγκροτημένο, αναπτυξιακό σχέδιο, και όχι φανφάρες και ελαφρότητες για «πράσινη ανάπτυξη»

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, σήμερα

Αξιοπιστία Παπανδρέου

Αλλάζουν οι καιροί κι όλα τα ίδια μένουν: επί Σημίτη έδερναν τους συνταξιούχους, τώρα τους παίρνουν τα λεφτά απ' την τσέπη και τη ζωή απ' το παράθυρο...

Τώρα, επί Γεωργίου του Β' Παπανδρέου του Γ' (ο οποίος μας καλούσε να πάμε στις «κάλτσες» για να μας πάρει εν τέλει και τα σώβρακα) ουδέν απ' όσα λέγονται, εννοούνται.

Οπως για το πάγωμα των μισθών.

«Αν με ρωτήσετε για πάγωμα μισθών, εγώ λέω όχι», δήλωνε κατηγορηματικά ο κ. Παπανδρέου. Κι εξηγούσε: «Αν παγώσουμε τους μισθούς, θα μειωθεί η αγοραστική δύναμη, θα νεκρώσει η αγορά και θα επέλθει ο φαύλος κύκλος της κατάρρευσης».

Το 'πε και (δεν) το 'κανε!

Τώρα παγώνει τους μισθούς.

Μας οδηγεί δηλαδή, σύμφωνα με τα ίδια του τα λόγια, στον «φαύλο κύκλο της κατάρρευσης»!

Ο άνθρωπος είναι αναξιόπιστος.

Μας δουλεύει κανονικά, όταν δεν μωρολογεί διαρκώς («είμαστε αντιεξουσιαστές στην εξουσία»).

Δεν χρειάζεται να 'ναι κανείς παρά πρωτοετής φοιτητής των οικονομικών (αλλά όχι μαθητευόμενος μάγος που παίζει με τη φωτιά μέσα σε παιδική χαρά) για να γνωρίζει ότι η λιτότητα παράγει ύφεση, παρατείνει και επιτείνει την κρίση.

Ανίκανοι είναι ή βαλτοί;

Ή μήπως νομίζουν ότι παραγωγικό-αναπτυξιακό σχέδιο (απ' τα πολυαναμενόμενα μέτρα) μπορεί να 'ναι η (κατ' εξακολούθησιν) αύξηση των διοδίων;

Ακόμα κι επί τουρκοκρατίας τα διόδια για να έρθει κανείς απ' την Κηφισιά στην Αθήνα (μία κότα ή έξι αυγά) παρέμειναν σταθερά επί τρεισήμισι αιώνες. Οι «δικοί» μας τα αυξάνουν κάθε δύο μήνες.

Ή με τα αυγά ή με τις πέτρες.

Οι δοτοί του ΔΝΤ νομίζουν ότι μπορούν να βάλουν τη χώρα στον γύψο έως το 2060! Οτι για να 'ναι «βιώσιμο» ένα ασφαλιστικό σύστημα, πρέπει να κάνει τον «βίον αβίωτο» στους πολίτες!..

Δεν ξέρω αν οι δοτοί του ΔΝΤ ελπίζουν στην ομόφωνη αφωνία της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ και τη συνεπικουρία των Ντοροκαρατζαφέρηδων για να περάσουν κι αυτή την τερατογένεση απ' τη Βουλή, αλλά δεν θα την περάσουν απ' τη ζωή -εκτός κι αν τη σκοτώσουν...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 1.VII.2010 stathis@enet.gr
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, σήμερα

Το φλιτζάνι του Πικάσο

ΤΟ τραγούδι των Τίντερστικς.
She rode me down. Σαν προφητικός θάνατος - μετά Χατζιδάκις. Τα θερινά σινεμά που δεν προλάβαμε. Οι σκισμένες τέντες. Απέναντι. Λυπημένες σημαίες. Το μπαρ «Αλουστίνες», στο Θησείο. Στο τέλος τής Ηρακλειδών. Η Ακρόπολη, νύχτα. Υποφωτισμένη. Ας τη φώτιζες εσύ, που γνώριζες καλύτερα τη διάχυση του φωτός πάνω στο μάρμαρο. Τα ρακάδικα και οι ταβέρνες της Πανόρμου. Τα μαγαζιά στο Παγκράτι, στην πλατεία Καισαριανής. Η Ελευσίνα που περιμένει το όνειρο: Να γυρίσουμε νικητές απ' την παρακμή. Το «Flower» στη Μαβίλη. Ενα βράδυ.
Οι έρωτες λιώνουν όπως το μήλο μέσα στη σανγκρία. Αφήνουν έναν παγωμένο θρίαμβο πάνω στις αμυγδαλές. Εχουμε και οι δυο άσπρα μαλλιά. Χιονοπόλεμος.
ΕΝΑ παλιό αρχοντικό μισογκρεμισμένο. Κατεβαίνοντας τη Μαυρομιχάλη. Σε λίγα χρόνια θα έχει γίνει μπαρ. Στον τοίχο θα υπάρχει η φωτογραφία της γριάς αρχόντισσας που το κατοικούσε. Θα κοιτάζει αποσβολωμένη τους νέους που θα κουνούν τα κεφάλια τους. Αν μπορούσε, θα το κουνούσε κι αυτή. Από οίκτο. Της πήραν το σπίτι κάτι περίεργοι τύποι με πορτοκαλί μαλλιά και σκουλαρίκι στα χείλη. Την έκαναν φωτογραφία και τώρα χορεύουν. Η ηλίθια. Λέει.
ΗΜΟΥΝ ο χαρακτήρας που δεν μπόρεσε να δημιουργήσει ο Ντοστογιέφσκι στον «Ηλίθιο». Κάτι ανάμεσα στον πρίγκιπα Μίσκιν και στον Ραγκόζιν. Η Ναστάζια Φιλίπποβνα θα ένιωθε ενθουσιασμένη. Εσύ, σκοτεινή. Τίποτε.
Μέσα σε τρεις μήνες μου 'δειξες τι θα πει ποτέ. Πουθενά. Χωρίς. Οσα ήταν να σώσει η ομορφιά στον κόσμο, μέσω της Τέχνης, τα έσωσε. Από δω και πέρα, σχισμές. Χαράδρες. Για να καταδυθείς κι άλλο. Στα εσώτατα άκρα της λύπης. Που είναι ομορφιά. Ανυπόφορη. Μια ομορφιά τέχνη.
Η Τέχνη δεν σε βοηθάει να ζήσεις. Σε βοηθάει να πεθάνεις καλύτερα. Δεν το λέω εγώ, το λέει κάποιος πιο πεθαμένος από μένα. Μέσα στους πίνακες και τα ποιήματα ο θάνατος έχει άλλη υπόκρουση.
Ο Νίκος Εγγονόπουλος πέθανε από ανακοπή καρδιάς. Επειδή είχε.
ΕΡΑΣΤΕΣ από την πρώτη ματιά. Strangers in the night. Χωρίς ομπρέλες. Τα βιολιά έχουν σπάσει. Η Ιπποκράτους κενή. Σιγά μην κλάψω. Στον δρόμο, καφέδες. Σε πλαστικό. Μολυσμένη αγάπη. Πάνω στη μηχανή -κρυώνεις; Το χέρι σου στο δικό μου. Βάλε μουσική. Τώρα. Το φλιτζάνι του Πικάσο, συσκευασία δώρου. Από το μουσείο της Βαρκελώνης. Τε κιέρο. «Θέατρο Σφενδόνη», μαγνητικά πεδία. Ο μυστηριώδης κύριος Masaki Iwana. Ο μυστηριώδης χορός που αναζητά τα εσωτερικά τοπία με τον τρόπο που προσπαθεί να αποφύγει: Τις προκαθορισμένες χορευτικές φόρμες που κατοικούν στα σώματα. Το μπούτο ως θεραπεία ψυχής. Δεν. Τα ρούχα πεταμένα στο πάτωμα. Εγώ θα ξεγελάω την πραγματικότητα, εσύ να τρομάζεις. Πάμε μια εκδρομή;
«Η λύπη θα 'ναι αιώνια». Η τελευταία φράση του Van Gogh πριν πεθάνει έδωσε τις απαντήσεις σε όσους θεωρούνται λιποτάκτες της ευτυχίας.
Η πλατεία με τις μπλε στολές και τα άσπρα κράνη έμεινε ορφανή. Από τις άδειες καρέκλες τού «Φλοράλ» βλέπω την κινηματογραφική μηχανή τού «Βοξ», η μπομπίνα γυρίζει. Οι φιγούρες απ' το πανί σκαρφαλώνουν στα σίδερα. Βαδίζουν τοίχο τοίχο, σε λίγο θα πλημμυρίσουν τους δρόμους. Αν ακουμπήσω κάποιον, θα λιώσει. Δεν πέρασες ούτε σήμερα.
Και τώρα ποιος θα μου εξηγεί τον κόσμο; Ποιος θα 'ναι η αφορμή για να αιωρούνται πραγματικότητες;
Σταύρος Σταυρόπουλος
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, σήμερα

Λυπάμαι - ντρέπομαι - θυμώνω

Υπήρχε στον αέρα ένα ερώτημα τα τελευταία χρόνια..
Το είχα εγώ τουλάχιστον..
Αν θα πηγαίναμε να ψηφίσουμε (-σω) ή όχι.. Αν η αποχή ήταν σοβαρή επιλογή...
Εγώ διάλεγα πάντα να ψηφίσω!!
Τώρα αισθάνομαι ηλίθιο και συνυπεύθυνο άτομο για τα χάλια μας..
Ψήφιζα ανεπάρκεια!!! Ψήφιζα φτήνια!!! Ψήφιζα ανικανότητα!! Ψήφιζα πελατειακές σχέσεις!! Ψήφιζα λαμογιά!! Ψήφιζα έλλειψη οράματος!!
Ψήφιζα σύστημα!!! ψήφιζα αποτυχία!!!
Λυπάμαι και ντρέπομαι και θυμώνω!!!

Χαλάσματα

ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ γκρεμίστηκε χτες.

Απέναντί μου. Παλιά μονοκατοικία. Χαλάσματα. Ο πορτοκαλί εκσκαφέας με τον μακρύ τεντωμένο λαιμό του στέκεται από πάνω του, μοναδικός επιζήσας. Ερπύστριες σαν τανκς, σκουριασμένες. Από κάτω ζωές. Πρώην. Στιγμές Πολυτεχνεία. Χαμένες. Χώματα ανακατεμένα. Κουκουλωμένο συναίσθημα. Μια ρόδα. Ενα παιδικό κουκλάκι. Πατημένο. Του λείπει το ένα χέρι - σαν να ζητά βοήθεια. Δεν θα το ακούσει κανείς.

Τη νύχτα έβλεπα τα φώτα απέναντί μου· απ' τα ανοιχτά παραθυρόφυλλα. Αντηχούσαν ζωές. Με παρηγορούσαν. Διπλανές φωνές, τώρα ακυρωμένες. Τώρα σιωπή. Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται. Ούτε επιβεβαιώνεται. Μόνο διαγράφει.

ΠΑΝΩ στον ιερό βράχο του ναού του Ποσειδώνα, στο Σούνιο. Εμείς. Χτιζόταν παράλληλα με τον ναό της Αφαίας στην Αίγινα. Δέος. Πέρδικες. Εξήντα μέτρα από κάτω η θάλασσα. Το κύμα, live in concert. Με τη συμφωνική ορχήστρα των Αθηνών. Αν δω πλοίο να έρχεται με μαύρα πανιά, θα πηδήξω. Οπως ο Αιγέας. Οι πλευρές του ναού είναι κτισμένες στα μάτια σου. Δωρικοί κίονες, πρόναοι, μαλακό μάρμαρο. Αλλα χαλάσματα. Μοναδικά. Δυόμισι χιλιάδων ετών. Τα περισσότερα ανάγλυφά τους έχουν φθαρεί. Τουλάχιστον αυτά μένουν.

ΒΛΕΠΩ τη θάλασσα που κατεβαίνει αργά. Ο ήλιος βουτάει στα ανεκπλήρωτα, η επιθυμία του είναι θανάτου. Από τη φυλακή των ματιών σου περνάει κάποια στιγμή η Μακρόνησος. Να πάμε. Εμείς. Οι αιώνια καταδικασμένοι. Σαν κλειδωμένα προγράμματα. Σαν ιστορία της αρχαιότητας που περρίσσεψε από τη διδακτέα ύλη. Σαν ανομολόγητος εγκλεισμός απεξάρτησης.

ΜΗ ΜΙΛΑΣ. Κάθε λέξη είναι μια προδοσία. Αν ποτέ καταλάβουμε ότι οι λέξεις είναι πάντα εις βάρος μας, τότε ίσως μπορέσουμε να πλησιάσουμε περισσότερο τις ζωές μας. Γράφοντας προσπαθείς να κλείσεις κάποιες πληγές. Τελικά, τις ανοίγεις περισσότερο· για να μπορέσεις να δεις καθαρά μέσα τους: Μια τρύπα. Μια λεκάνη με αίμα. Μια φιάλη οξυγόνου. Μια αγκαλιά. Μόνη.

Τι είναι ευτυχία; Να ρωτήσουμε αυτούς που έγραψαν για τους ορισμούς της. Επειδή ήταν δυστυχισμένοι. Να ρωτήσουμε τον Αλντο Καροτενούτο, τον Ρολάν Μπαρτ, τον Ντοστογιέφσκι. Να μας πουν. Να σωθούμε απ' αυτήν γράφοντας. Μιλώντας. Οριστικά.

Ακου εν δυνάμει συναίσθημα. Εννοείς μήπως υπό κατασκευή; Εργο για σόλο βιολί;

Δεν γνωρίζω τον όρο. Υστερα από τόσο ρήμαγμα η θεωρία του έρωτα γίνεται θεσμικό πλαίσιο για την αποκήρυξή του.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ενδεικτικό το ότι δεν μίλησες ποτέ για αντήχηση, αλλά μόνο για απόηχο; Αυτό που φεύγει κουβαλάει στο βλέμμα του τον θάνατο αυτού που υπήρξε. Το κενό βλέμμα ήταν μόλις πριν η διαφάνεια του κόσμου. Σήμερα, μια διαδικασία απόσυρσης. Η όψη των πραγμάτων αλλάζει, τα πράγματα παραμένουν ίδια. Ομως η αναστάτωση και η επιθυμία γι' αυτά έχουν γίνει αδιαφορία. Και φόβος.

Γκρεμός.

ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ πια ξυπνούν οι λέξεις. Λυπημένες, ανοργάνωτες, με παραμορφωμένα χαρακτηριστικά. Παίρνω μια χούφτα απ' αυτές, τις σφίγγω στο χέρι μου. Ανοίγω την μπαλκονόπορτα και τις πετάω. Εκεί που κάποτε ορθωνόταν η παλιά μονοκατοικία, ένας σκύλος στρώνει προσεκτικά μια εφημερίδα για να καθίσει. Οι λέξεις πέφτουν στα δόντια του. Τις μασάει με δυσκολία, αλλά τις καταπίνει.

Ο Ντοστογιέφσκι, νεκρός από το 1881. Ο ναός τού Ποσειδώνα είναι ακόμα εκεί. Στο Σούνιο. Εμείς λείπουμε.
Σταύρος Σταυρόπουλος

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, σήμερα

*

Ανεπανόρθωτα σιωπηλή και λιγότερη

ΣΙΩΠΗ. Τη στιγμή ακριβώς που η ψυχή των αισθημάτων απαιτεί. Κανένα σημάδι. Καμία λέξη.

Σιωπή. Απέραντη. Απόλυτη. Διαλυτική.

Σιωπηλοί και μόνοι οι κτύποι της καρδιάς. Να μην ακουστούν, να μην προδώσουν την ταχυπαλμία. Η καρδιά χτυπά δυνατά. Το αίμα παγώνει. Ο νους ακινητοποιείται.
Και το σκοτάδι πέφτει.
Αρχίζει η μάχη. Η λογική και το θυμικό - εχθροί θανάσιμοι. Η μάχη μαίνεται.
Η ζωή χάνει. Τα νεύρα τρέμουν βαθιά μες στο σώμα. Και το πρόσωπο, μάσκα.

Οι χαραμάδες να κλείσουν προσεκτικά. Είναι επικίνδυνες. Αν ξεχυθεί από κει η αλήθεια, θα τρομάξει. Αλλωστε η αλήθεια δεν αφορά κανέναν.
Ούτε εμένα - γιατί δεν την αντέχω.

Σκληρότητα. Αδιαφορία. Απόφαση;

Σιωπή.

Ποτέ το όλον; Δύσκολο και να το νιώσει και να το προσφέρει και να το δεχτεί κανείς. Μόνος ο άνθρωπος συγκρούεται με τα αισθήματά του.
Στην καλύτερη εκδοχή ο άλλος αντιλαμβάνεται αυτή τη σύγκρουση και την παρατηρεί, τη ζυγίζει.
Στη χειρότερη απλώς αδιαφορεί.
Είτε από αδυναμία είτε από πρόθεση.

ΦΩΝΗ. Οι λέξεις δεν βλέπουν παρά μόνο τριγύρω. Εχουν ένα ξαπλωμένο πέπλο στα μάτια τους. Δεμένο μαντίλι. Είναι οι υπνοβάτες της ψυχής. Από τις χαραμάδες μπαίνουν τα γεγονότα στον κόσμο. Τα συναισθήματα. Σπάνια διασώζονται. Συμβαίνει εντός. Η μάχη. Η εσωτερική σύγκρουση. Οχι, δεν αφορά τη ζωή. Η ζωή ποτέ δεν χάνει, αν η αλήθεια της δεν τρομάζει.

Ερωτεύονται την κατάσταση του έρωτα. Την ιδέα του. Εχουν ανάγκη τον έρωτα - όχι τον άλλον. Ο άλλος μόνο μεσολαβεί. Διευκολύνει το έργο. Είναι το soundtrack. Ενας κάθε φορά. Το ίδιο volume. Τερματισμένο. Η ίδια ματιά. Τους νοικιάζουν. Μετά φοβούνται.

Μουσική με λέξεις. Χωρίς λέξεις. Κοιτάχτηκαν και αγκαλιάστηκαν. Σαν τελευταία ζωή. Επί πόσες φορές; Επί τριάντα;

ΑΥΛΑΙΑ. Κλείνουν κουρτίνες. Απότομα. Αναγγέλλω τα μάτια σου. Δεν υπάρχει πρόσωπο, όλο μάτια είναι. Μάτια α-πρόσωπα. Γκρεμισμένες σπηλιές. Η αρχή της παράστασης ήταν το τέλος της.

Θα σε δακρύσω. Να βγεις. Από τις χαραμάδες. Οι δικές μου ήταν ανοιχτές. Ετρεχαν. Δύσκολο δεν είναι να προσφέρεις, αλλά να μπορείς να δεχτείς.

Εβγαλα το δέρμα μου και το άφησα στο καμαρίνι του θεάτρου. Δίπλα σε μια φωτογραφία. Και δυο ποτήρια κρασί. Αμέσως κοκκίνισε. Η καταγωγή του αίματος είναι η καταγωγή του πόθου. Δεν το δέχτηκες. Δεν το φόρεσες ποτέ. Είναι μεγάλο. Μου πλέει. Φοβάμαι.

Ηταν το νούμερό σου. Ακριβώς. Λες και κάποιος το είχε ράψει στα μέτρα σου. Λες και κάποιος ορκίστηκε να κάνει ύφασμα το κορμί σου.
Σταύρος Σταυρόπουλος

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, σήμερα

Της πουτάνας...

Πέντε τα πορίσματα λοιπόν..
Οχι που θα συμφωνούσαν σε κάτι οι ανεκδιήγητοι..
Ολο αυτό το διάστημα το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να κάνουν πως κάτι κάνουν..
Να μαγειρέψουν ένα πόρισμα που τους βολεύει..
Να ρίξουν τα βάρη στους άλλους..
Να κοροϊδέψουν τον κόσμο πως αγωνίζονται για την αυτοκάθαρση..
Να ρίξουν και καμιά μαχαιριά σε κανέναν δικό τους..
Πολύ φασαρία για το τίποτα!! Για πράγματα που έχουν παραγραφεί, με αυτόν τον άθλιο νόμο περί ευθύνης υπουργών..


Η κατάσταση στη χώρα έχει πιάσει πάτο (όχι ακόμα δηλαδή) και αυτοί μαλακίζονται... και μας παρουσιάζουν δώρα καφετιέρες κλπ
Χαμός στο εξωτερικό (Siemens, Daimler, MAN κλπ) και εμείς μιλάμε για ανθοδέσμες..
Είναι εκατομύρια τα λεφτά κλέφτες, και το ξέρουμε όλοι!!
Και το ξέρετε και εσείς.. φάγατε, δεν φάγατε.. το γνωρίζατε !!!

Το είπε ο Πάγκαλος, ότι την ακουμπούσε τη διαφθορά.. και τι έκανε ??
Ο ...αθώος????
Τον μαλάκα.. για να κρατάει τη καρέκλα του.. και τώρα τι κάνει ο τιμητής της κάθαρσης.. τον αντιπρόεδρο..
Πολύ θα ήθελα να τον ακούσω αν δεν ήταν στην κυβέρνηση...

Σαν τον Πάγκαλο λειτουργούσατε όλοι !!!!!!!!!!
ΣΥΝΕΝΟΧΟΙ!!!!

Και ο ΣΥΡΙΖΑ ανανεώνει την ανανεωμένη ανανεωτική ριζοσπαστική προσέγγιση της αλλοτριωμένης επαμφοτερίζουσας συνιστώσας του γουρδομένου περπουτσιού!!!!!

Και η Αλέκα τους κοροϊδεύει πως η ανανέωση δεν συζητιέται από το πρωί ως το βράδυ!!!

Αυτοί στον Περισσό την κάνουν σε μια ώρα την ανανέωση!!!

Και ο Γιωργάκης .. ταξιδεύει!!!!!

Της πουτάνας γίνεται....

Σύντροφοι....

«Σύντροφοι, όλοι για τον σοσιαλισμό αγωνιζόμαστε» Γιάννος Παπαντωνίου.
(Και για να είμαστε πιο κοντά στη δημοτικιά που χρησιμοποιούν το ΠΑΣΟΚ και η μισή Αριστερά: «για το σοσιαλισμό»). Το «νι» της αιτιατικής του αρσενικού είναι, ξέρετε, δείγμα καθαρευουσιανισμού και συντηρητισμού. Ενώ, αν γράφεις φέρ' ειπείν «το λαό» -κατ' αναλογία προς «το μπουκάλι»- έχεις κάνει ένα βήμα προς τα άστρα, όπου η διαφορά αρσενικού-ουδέτερου είναι αμελητέα μπροστά σε τόσα κβαντικά σύμπαντα.
*****
Ομως, ας πάρουμε τα πράγματα απ' την αρχή, για να μη χάνουμε τον ρυθμό μας:
«Σύντροφοι, όλοι για τον σοσιαλισμό αγωνιζόμαστε» Γιάννος Παπαντωνίου
«Εχουν δίκιο αυτοί που διαδηλώνουν» (εναντίον της πολιτικής μου) Γιώργος Παπανδρέου
«Δεν θα μας ρίξουν για ένα κωλόσπιτο», όπως θα έλεγε και ο κ. Ακης Τσοχατζόπουλος (για το σπίτι του Ανδρέα, όχι τα δικά του) -για τα οποία ο προειρηκώς την ως άνω ρήση μακαρίτης Ευάγγελος Γιαννόπουλος μάλλον θα 'μενε άφωνος...
Αλλ' όμως, εκτός απ' τους παραπάνω λαλίστατους, άφωνοι (πλην όμως δυσοίωνα άφωνοι) παραμένουν πολλοί του παλιού καλού καιρού (που ωστόσο τυγχάνει ακόμα ο τρέχων):
«Αν ανοίξει το στόμα του» ο κ. Μαντέλης...
«Αν ανοίξει το στόμα του» ο κ. Τσουκάτος...
«Αν ανοίξει το στόμα του» ο κ. Ρουσόπουλος...
«Αν ανοίξει το στόμα του» ο κ. Χριστοφοράκος...
Τι είναι όλοι αυτοί; η Χορωδία της Ομερτά;
Και για τα άσματα που (δεν) τραγουδούν, δεν ξέρουν τίποτα ο κ. Σημίτης, ο κ. Καραμανλής και (τώρα) ο κ. Παπανδρέου;
Πού ήταν όλοι αυτοί όταν πρωθυπούργευαν; μήπως απλώς «προέδρευαν»; ή μήπως «έκαναν τα στραβά μάτια» για όσους τώρα «κρατούν κλειστά τα στόματα»; Τι ήταν οι δύο πρώην πρωθυπουργοί; ηλίθιοι και τους δούλευαν τα δεξιά τους χέρια, ή αρχιερείς της διαπλοκής και διάλεγαν ποια δάκτυλα θα βούταγαν στο μέλι; ποια χέρια θα «πήγαιναν το γράμμα» και ποια άλλα χέρια θα τους «πήγαιναν γάντι» στην κλοπή των «χρυσαφικών, των τιμαλφών και των ασημικών της χώρας»;

Κι ώς πότε θα αλληλοδουλευόμεθα;
Δεν ξέρω αν είναι «Παρθένος» κατά το ζώδιο ο κ. Παπανδρέου, αλλά παρθένος στα έργα και τις ημέρες του κ. Σημίτη δεν ήταν! μάλιστα μωρά παρθένος, που σήμερα θα μπορούσε να κάνει τον ανήξερο για όσα τότε έγιναν και ρήμαξαν τη χώρα. Οι υπογραφές του υπάρχουν παντού.
Εκτός κι αν δεν «πρόσεχε τί υπέγραφε» (όπως τώρα δεν «πρόσεξαν τι υπέγραψαν» το ΠΑΣΟΚ κι ο ΛΑΟΣ, όταν προσυπέγραφαν και υπερψήφιζαν το Μνημόνιο).
Οχι! Ο κ. Παπανδρέου ήταν το ίδιο Υπουργός με τον κ. Ακη Τσοχατζόπουλο. Το ίδιο σύντροφος με τον κ. Τσουκάτο, το ίδιο συνάδελφος με τον κ. Μαντέλη.
Δεν μπορεί τώρα να παριστάνει τον «σωτήρα» ο κ. Παπανδρέου. Ουδέποτε υπήρξε «μωρά παρθένος», αντιθέτως, ως υπουργός Εξωτερικών, υπήρξε πιόνι της ματωμένης Μαντλίν Ωλμπράιτ, μπαίγνιο του Τζεμ, υποστηρικτής του Σχεδίου Ανάν και εκφραστής του ολέθριου «κατευνασμού» σε όλες του τις εκφάνσεις.
Οχι, δεν μπορεί ο κ. Παπανδρέου να εμφανίζεται τώρα ως «σωτήρας», ούτε καν με τον κωμικό (στην τραγικότητά του) τρόπο που το επιχειρεί.
Για παράδειγμα: πριν από τέσσερις βδομάδες η κυρία Μπιρμπίλη έσερνε στις παραλίες, με τις κάμερες κατά πόδας («κατά πόδοις» που θα έλεγε και η κυρία Διαμαντοπούλου) τον κ. Παπανδρέου για να γκρεμίσουν την (γκρεμισμένη) «Φαντασία».
Τότε, η κυρία Μπιρμπίλη είχε δηλώσει ότι «εντός δύο εβδομάδων» πολλά χιλιόμετρα απ' αυτήν την παραλία θα απελευθερωθούν από αυθαίρετα κτίσματα και θα αποδοθούν στον λαό.
Πέρασαν τέσσερις βδομάδες κι ουδέν έγινε, αποδεικνύοντας για χιλιοπολλοστή φορά την ευκολία τους στις μπούρδες. Το θράσος τους να μας δουλεύουν όλους κατάμουτρα. Χωρίς κόστος...
Ωσπου «να τους πάρουν με τις πέτρες»...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 8.VI.2010 stathis@enet.gr

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, σήμερα

μαύρες σημαίες σε λευκές οθόνες ...

μαύρες σημαίες σε λευκές οθόνες ...
Με μία μόνον απ' τις κατά καιρούς ρήσεις τού κ. Παπανδρέου, έχει δηλώσει κατ' επανάληψιν η στήλη πως συμφωνεί: στο ότι «θα μας πάρουν με τις πέτρες»...

Για την ώρα αποπήραν τον κ. Πρωθυπουργό οι «πέτρες» του Ηρωδείου -αποδοκιμάσθηκε ο κ. Παπανδρέου απ' το κοινό του θεάτρου όταν προσήλθε για να παρακολουθήσει παράσταση (του Τσαρλς Λόιντ με τη Μαρία Φαραντούρη). Ο τρόπος, το σθένος και το ήθος αυτής της αποδοκιμασίας αποτυπώθηκαν στην «Ε» (Δευτέρα 7.VI.2010) με ρεπορτάζ της εκλεκτής συναδέλφου, κυρίας Ν. Κοντράρου-Ρασσιά. Ομως, πουθενά αλλού -σε καμιά άλλη εφημερίδα.

Ακολουθώντας την πεπατημένη της αλήστου μνήμης «εκσυγχρονιστικής» εποχής, σοβαρές εφημερίδες, όπως τα «ΝΕΑ» κι άλλες, απεσιώπησαν την είδηση. Αυτή η στάση, της λογοκρισίας ή αυτολογοκρισίας είναι συστατική της κρίσης, που ζούμε κι απότοκη της διαπλοκής (που εν πολλοίς τη δημιούργησε). Εξοργίζει πλέον τον λαό και υπονομεύει τη σχέση τής δημοσιογραφίας μαζί του. Η εποχή του κουτόχορτου έχει παρέλθει...

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, ναυτίλος, σήμερα

Η περίπτωση Τσοχατζόπουλου

Δεν γνωρίζω αν οι σύντροφοι του Ακη Τσοχατζόπουλου τελικά θα τον διαγράψουν από το κόμμα, θα τον θέσουν εκτός κόμματος προσωρινά ή θα τον αφήσουν αμέριμνο ν' απολαμβάνει τη θέα της Ακρόπολης από το σπίτι της οδού Αρεοπαγίτου.

Μάλλον μικρή σημασία έχουν όλα αυτά. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος που κυριάρχησε στο δημόσιο βήμα αλλά και στο κόμμα του από θέσεις-κλειδιά, πολιτικά είναι τελειωμένος. Δεν εξελέγη καν βουλευτής και η ηλικία του δεν του δίνει πολλές δυνατότητες για κάποιου είδους επιστροφή στην ενεργό πολιτική. Εκείνο που γνωρίζω πάντως είναι πως οι τουλάχιστον περίεργες φήμες για τον κ. Τσοχατζόπουλο κυκλοφορούσαν στους κόλπους του ΠΑΣΟΚ εδώ και αρκετά χρόνια. Και από φήμες μετατράπηκαν σε ειρωνικά χαμόγελα όταν έβλεπαν τον άλλοτε πανίσχυρο γραμματέα του κινήματός τους, που μάλιστα διεκδικούσε με πολλές πιθανότητες την ηγεσία του, να επιλέγει το πανάκριβο Four Season του Παρισιού για να κάνει τον πολυτελή γάμο του. Κι όμως, μόνο γι' αυτή τη συμπεριφορά νεο-πλουτισμού (που αποτέλεσε πρότυπο για αρκετούς συντρόφους του κ. Τσοχατζόπουλου) θα έπρεπε να έχουν ενοχληθεί. Ελάχιστα, ωστόσο, αρνητικά σχόλια έγιναν τότε και αυτά είχαν χαρακτήρα παραπολιτικού. Η έρευνα για την περιουσία Τσοχατζόπουλου πάντως, με τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά που η περίπτωσή του έχει, επιβεβαιώνει ένα πράγμα: πως αν υπήρχε η βούληση, θα ήταν εφικτό όλα αυτά τα χρόνια να διερευνηθεί (όπως γίνεται σήμερα) αν υπήρχε παράνομος πλουτισμός...


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, σήμερα, Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ pantelak@ enet.gr

Αντε πάλι τα ίδια, τώρα ανακάλυψαν τα του Τσοχατζόπουλου...
Είναι προσωπική η ευθύνη, λέει ο Πρετεντέρης..
Οχι φίλε μου είναι συνολική, όταν όλοι ήξεραν ή δεν έψαχναν..
Να ψαχτούν τώρα όλα, όλων!!! και πολιτικών και δημοσιογράφων!!!


Με εκείνο το άλλο θέμα, των χιλιάδων οργανισμών, που θα έκλειναν.. Τι έγινε?? Ξεχάστηκε???

ναυτίλος

Οτι δεν γνώριζαν τι ψήφιζαν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑΟΣ, όταν υπερψήφιζαν το Μνημόνιο, είναι πια πλέον ή βέβαιον!
Τέτοιος, τέλειος, εξευτελισμός του κοινοβουλευτισμού, των κομμάτων τους, αυτών των ιδίων ως προσώπων!
Και μόνον για αυτό κι όχι για τα σκάνδαλά τους ή τα άλλα κρίματα θα έπρεπε όλοι αυτοί να αφανιστούν από το πολιτικό προσκήνιο, να εξαφανιστούν, να ξωπεταχθούν από την πολιτική.
Οχι μόνον ούτε ήξεραν -την τύφλα τους- τι ψήφιζαν, όχι μόνο ελαφρά τη καρδία και ελαφροτέρα τη διανοία ακρωτηρίαζαν την εθνική ανεξαρτησία και τη λαϊκή αξιοπρέπεια, αλλά συνεχίζουν με θράσος χιλίων πιθήκων τα καραγκιοζιλίκια (με το συμπάθιο απ' τους ήρωες του θεάτρου σκιών), και στη Βουλή, και στις οθόνες, και παντού.
Ομως!
Αίφνης (όχι και τόσον αίφνης) άρχισαν να διαπιστώνουν ότι «το Ασφαλιστικό δεν περνάει, θα πέσουμε». Κι άρχισαν πάλι το γνωστό καλαμπούρι: τις «ερμηνείες», τα ήξεις-αφήξεις, τις «μάχες» Λοβέρδου (να πιάσει κορόιδα τους Κουτόφραγκους), τις πτωχοπροδρομικές διαδρομές απ' τον Αννα (της Κομισιόν) στον Καγιάφα (τον αδελφό Πρίγκηπα Νικολάκη), γενικώς όλο αυτό το γελοίο παιχνίδι της γάτας (ΔΝΤ) με το ποντίκι (που ξεθάβει πάλι «κόκκινες γραμμές») και δεν συμμαζεύεται!

Ρεζουμέ: «Η Κομισιόν δεν ζήτησε ποτέ περικοπή των συντάξεων στο μισό». Και εκεί που λες, «ωραία, έστω αυτό, οι ξεφτίλες», επειδή είναι πολύ πιο ξεφτίλες, προσθέτουν κι ένα «εκτός» κι αρχίζουν εκ νέου τα ψιλά γράμματα.
Αδιόρθωτοι. Απατεωνίσκοι. Κατεργάρηδες. Κακομοίρηδες.

Σε ένα έχει δίκιο ο αρχηγός τους, ότι στο τέλος «θα τους πάρουν με τις πέτρες». Διότι κυβερνούν ήδη οκτώ (κρίσιμους) μήνες κι ουδέναν δείκτη της οικονομίας χάριν της κοινωνίας (πλην λαμόγιων) ουδαμού βελτίωσαν.
Αν εξαιρέσουμε τα ταξίδια του Γιωργάκη που αυξάνονται, όπως οι ακρίδες στην έρημο, προς πάσαν κατεύθυνσιν, τις τρεις ώρες που τρέχει κάθε μέρα στα βουνά και τα λαγκάδια (για να βλέπει από κοντά την πράσινη ανάπτυξη), καθώς και το μεσημβρινό του τάιμ άουτ στο Γυμναστήριο, όλα τα υπόλοιπα έχουν αφεθεί στις ευγενικές φροντίδες του κ. Παμπούκη, του κ. Ερντογάν και του αδελφού Πρίγκηπα Νικολάκη. Τι να σου κάνουν τρεις άνθρωποι (κι ο κυρ Λοβέρδος ο Λοβερδοκτόνος) μπροστά σε έναν όνο και τη σκιά του;
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 7.VI.2010 stathis@enet.gr

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, σήμερα

Μόνος μου

Μόνος μου
Απαρηγόρητος συγγενής του εαυτού μου
Με τις μέρες μου αδιάθετες
Το φως της σελήνης
Ξεράθηκε στο παντελόνι μου
Η ζωή μια τρύπα
Σηκώνω το φλιτζάνι
Και τη βλέπω από κάτω να χάσκει
Υπόγειο ανάκτορο
Με διασχίζει απαρηγόρητος ο Ηριδανός

Θα πέσω

Το κρεβάτι βλέπει γκρεμό
Ο άνθρωπος που κοιμάται δίπλα μου
Είναι από σκόνη
Κάτω από το μαξιλάρι μου
Οι παλάμες μου χειροβομβίδες

Δεν έχω τίποτε άλλο

Μία σονάτα σιωπής
Κάποιες λάθος σταγόνες
Λίγη ναφθαλίνη για τον έρωτα

Έχω ράψει όλα μου τα ποιήματα
Στο στόμα ενός μικρού παιδιού

Τώρα πια
Μπορώ να χαθώ

Ήσυχος

(από το βιβλίο ΔΥΟ ΜΕΡΗ ΣΙΩΠΗ, ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΛΕΞΕΙΣ, εκδ. Μεταίχμιο, 2009)
Σταύρος Σταυρόπουλος

ΕΤΣΙ ΚΙ ΑΛΛΙΩΣ

Σταύρος Σταυρόπουλος

ΦΑΙΔΡΟΙ

Γίνεται χαμός, όλα πάνε κατά διαόλου, ο κόσμος είναι ανήσυχος βλέπει τα πράγματα και όσα έρχονται, να γίνονται όλο και χειρότερα και αυτοί το βιολί τους.
Χαμένοι στον χουλιγκανισμό τους, ανίκανοι μέσα στη φαιδρότητά τους, παίζουν στην εξεταστική γελοία παιχνίδια εντυπώσεων.
Απόδειξη περίτρανη πως όσα λένε για αυτοκάθαρση κλπ είναι παραμύθια για κατανάλωση.
Να ξεφύγουν θέλουν, όπως - όπως από το μένος του κόσμου. Ασχολούνται με μαλακίες και δεν δείχνουν καμία πρόθεση να ψάξουν στα σοβαρά.
Μας πετάνε ψίχουλα χιλιάδων και δεν ασχολούνται με τα δισ.
Είναι ανίκανοι, εθισμένοι στη φαυλότητα, στο διαδρομισμό, στις πελατειακές σχέσεις, και στη σφτηνή εξυπνάδα..
ΚΑΡΧΑΡΙΕΣ!!!!!!!!!!!!!!!
Κάνουν τους ανήξερους λες και τόσα χρόνια δεν ήταν στο παιχνίδι, δεν ήξεραν ότι παίζεται πολύ χρήμα, ότι είχαν χρηματοδοτήσεις από επιχειρήσεις.. τίποτα όλα τα ανακαλύπτουν τώρα..

ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΟΥΝ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΣΧΗΜΑΤΙΣΤΕΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ή ΥΠΟΥΡΓΟΥΣ και να με συγχωρήσουν οι όποιοι έντιμοι.



Και έρχεται και ο Στάιν, με την αμφιλεγόμενη παράστασή του και μας δίνει συμβουλές αφ' υψηλού..
Και απαιτεί- προστάζει να τον ξανακαλέσουμε..
και κριτικάρει για τα πάντα...
Ρε σκατόγερε δικές σας εταιρείες δεν λάδωναν τόσα χρόνια??? σε σας δεν πάνε όλα τα λεφτά???
Και στο τέλος τέλος, φιλοξενούμενος είσαι..μαζέψου!!!!!!

Μια Εβραία καταγγέλλει...

Μια Εβραία καταγγέλλει...
Υπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ

Η Εντι Επστάιν έχασε τους γονείς της στο Αουσβιτς.
Ομως μετά τη σφαγή στα στρατόπεδα Σάμπρα και Σατίλα τάσσεται υπέρ των Παλαιστινίων και καταγγέλλει τη συμπεριφορά του Ισραήλ.
Από τον «Ελ. Τύπο»:

- «Μιλούν συνεχώς για ειρήνη και για διάλογο. Αλλά αυτά μόνο στα λόγια. Στην πράξη το μόνο που επιδιώκουν είναι να ωφεληθούν οι ίδιοι. Είναι εμφανές ότι έχουν ξεχάσει τι πέρασαν οι Εβραίοι, αν και συνέχεια γι' αυτά λένε».
- «Το Ισραήλ, μετά τους βομβαρδισμούς της Γάζας, πέρυσι, δεν επιτρέπει να περάσει σχεδόν τίποτα μέσα στη Γάζα. Εβγαλαν, μάλιστα, μια λίστα με 200 είδη, τα οποία απαγορεύονται να εισαχθούν. Μεταξύ αυτών είναι και πολλά ηλεκτρονικά είδη ιατρικής, χωρίς τα οποία οι άνθρωποι απλά πεθαίνουν, χωρίς οι γιατροί να μπορούν να κάνουν κάτι. Οι άνθρωποι πεθαίνουν χωρίς φάρμακα και εξοπλισμό. Αυτό είναι αργή γενοκτονία».
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, σήμερα

ΚΑΠΝΙΣΜΑ

Τα οφέλη από τη διακοπή του καπνίσματος
Του ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΥΝΤΑ, αν. καθηγητή Κοινωνικής Ιατρικής, Κέντρο Μελετών Υπηρεσιών Υγείας Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών, προέδρου ΕΟΦ
στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, σήμερα

Όσο νωρίτερα εγκαταλείψει κάποιος τη συνήθεια του καπνίσματος, τόσο μειώνονται οι πιθανότητες να προσβληθεί από κάποιο νόσημα.

Ετσι επιμηκύνει σημαντικά τη διάρκεια ζωής του. Η διακοπή, εξάλλου, του καπνίσματος σε κάθε ηλικία συνεπάγεται ελάττωση της επικινδυνότητας για πρόωρο θάνατο. Ακόμα και η καθυστερημένη διακοπή του καπνίσματος, μετά την ηλικία των 65 ετών, αυξάνει το προσδόκιμο επιβίωσης κατά 1,4 χρόνια για τους άνδρες και κατά 2,7 για τις γυναίκες. Η διακοπή σε μικρότερη ηλικία, για παράδειγμα στα 35, αυξάνει ακόμα περισσότερο το προσδόκιμο επιβίωσης, φθάνοντας τα 6,9 χρόνια για τους άνδρες και τα 6,1 χρόνια για τις γυναίκες.

Η διακοπή του καπνίσματος έχει άμεσες και μακροπρόθεσμες ωφέλειες για τα άτομα όλων των ηλικιών. Συγκεκριμένα:

* 24 ώρες μετά τη διακοπή του, οι πνεύμονες αρχίζουν ν' αποβάλλουν τη βλέννα και άλλα υπολείμματα των ουσιών που εμπεριέχονται στον καπνό, ενώ οι πιθανότητες για έμφραγμα μειώνονται.

* Εντός 48 ωρών από τη διακοπή του καπνίσματος, η νικοτίνη δεν είναι πλέον ανιχνεύσιμη στον οργανισμό και οι αισθήσεις της γεύσης και της οσμής βελτιώνονται.

* 72 ώρες μετά τη διακοπή του καπνίσματος, η αναπνοή γίνεται ευκολότερη, καθώς χαλαρώνουν οι αεραγωγοί και αυξάνεται η αναπνευστική χωρητικότητα των πνευμόνων.

* Δύο με 12 εβδομάδες μετά από τη διακοπή του καπνίσματος, η κυκλοφορία του αίματος βελτιώνεται σε ολόκληρο το σώμα, διευκολύνοντας το βάδισμα.

* Τρεις με εννέα μήνες μετά από τη διακοπή του καπνίσματος, τα προβλήματα αναπνοής, όπως ο βήχας, η δύσπνοια και ο συριγμός κατά την αναπνοή βελτιώνονται. Συνολικά, η πνευμονική λειτουργία αυξάνεται κατά 30% και ισχυροποιείται το ανοσοποιητικό σύστημα.

* Ένα χρόνο μετά τη διακοπή του καπνίσματος, ο κίνδυνος καρδιακής προσβολής ή και θανάτου στα άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, μειώνεται κατά 50% σε σχέση με τον κίνδυνο που αντιμετωπίζει ένας καπνιστής.

* 5 χρόνια μετά τη διακοπή του καπνίσματος, ο κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου του πνεύμονα μειώνεται κατά 50% σε σχέση με τον κίνδυνο που αντιμετωπίζει ένας καπνιστής.

* 15 χρόνια μετά τη διακοπή του καπνίσματος ο κίνδυνος θανάτου, από ασθένειες που σχετίζονται με το κάπνισμα ισοδυναμεί πλέον με τον κίνδυνο που αντιμετωπίζει ένας άνθρωπος, ο οποίος δεν έχει καπνίσει ποτέ.

ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΜΗ ΚΑΠΝΙΣΤΕΣ!!!!!!!!!!

κάτι μου θυμίζει...

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, σήμερα

Ενα κράτος σε ρόλο πειρατή

Ενα κράτος σε ρόλο πειρατή

Του Παντελη Μπουκαλα

Ο στρατός του Ισραήλ θα πρέπει να είναι ο καλύτερα εκπαιδευμένος παγκοσμίως, φαίνεται ωστόσο πως η εκπαίδευσή του δεν αποβλέπει στην αυτοσυγκράτησή του αλλά στο εντελώς αντίθετο: στο να νομιμοποιήσει εκ των προτέρων τους στρατιώτες για οτιδήποτε ενδέχεται να πράξουν, και το εγκληματικότερο ακόμη, στο να απελευθερώσει τα χέρια και τα όπλα τους ακόμα κι αν πρόκειται να πλήξουν αμάχους, των νηπίων συμπεριλαμβανομένων. Στα αμέτρητα επεισόδια βάρβαρης δράσης του (πολλά από τα οποία τα καταγγέλλουν οι ίδιοι οι στρατιώτες όταν το φορτίο της ενοχής αρχίζει να τους πνίγει) προστέθηκε τώρα η φονική πειρατεία των κομάντος, στα διεθνή ύδατα μάλιστα, εναντίον των έξι πλοιαρίων του «Στολίσκου της Ελευθερίας». Φάρμακα μετάφεραν, βιβλία κι άλλα τέτοια επικίνδυνα πράγματα, όσα συγκέντρωσε η διεθνής αλληλεγγύη, παγερά αδιάφορη για τα παιχνίδια της διπλωματίας και για το συγχωροχάρτι διαρκείας που απαιτούν οι Ισραηλινοί.

Αλλά βέβαια οι ισραηλινές δυνάμεις ασφαλείας και κατασκοπείας έχουν πια κάθε δυνατότητα να κρύψουν στα αμπάρια των κατειλημμένων πλοίων ακόμα και τα όπλα μαζικής καταστροφής που δεν βρέθηκαν ποτέ στο Ιράκ.

Στο άγος του αποκλεισμού της Λωρίδας της Γάζας, που έχει αφήσει τα νοσοκομεία δίχως τα στοιχειώδη και οδηγεί συστηματικά έναν λαό στη λιμοκτονία και την απελπισία (κατά 300% αυξήθηκε το ποσοστό της φτώχειας την τελευταία χρονιά, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ), προστέθηκε τώρα το όνειδος της δολοφονίας δεκαεννέα ακτιβιστών που πήραν το ρίσκο να σπάσουν τον αποκλεισμό, να σταθούν αρωγοί στους αποκλεισμένους Παλαιστίνιους και να θυμίσουν πως όταν ένας λαός σβήνει αβοήθητος, πολιορκημένος από στεριά, θάλασσα και αέρα, η ανθρωπότητα δεν δικαιούται να περηφανεύεται για την ελευθερία και τον πολιτισμό της. Αλλά βέβαια η ισραηλινή κυβέρνηση βρήκε το αντιφάρμακο: η στρατιωτική λογοκρισία απαγόρευσε (στην εποχή του Διαδικτύου) τη μετάδοση κάθε πληροφορίας για τους νεκρούς και τους τραυματίες, σάμπως το μη λεγόμενο να ισούται με το μη γενόμενο.

«Κατά την επιχείρηση, οι Ισραηλινοί στρατιώτες αντιμετώπισαν ισχυρή σωματική βία. Ορισμένοι από τους επιβάτες των πλοίων χρησιμοποίησαν μαχαίρια και σιδηρογροθιές και επιχείρησαν επίσης να αρπάξουν το όπλο ενός στρατιώτη. Μπροστά στην αναγκαιότητα να υπερασπιστούν τη ζωή τους, οι στρατιώτες άνοιξαν πυρ» ανακοίνωσε αυτοαπαλλασσόμενος ο ισραηλινός στρατός. Αλλά βέβαια ο εν λόγω στρατός πρωτοπορεί στην ασύμμετρη βία δεκαετίες τώρα, πολυβολώντας νοσοκομεία, σχολεία, προσφυγικούς καταυλισμούς, εγκαταστάσεις ανθρωπιστικών οργανώσεων ή του ΟΗΕ. Το δόγμα του δεν είναι πια «οδόντα αντί οδόντος» αλλά «κεφαλήν αντί οδόντος», ακόμα και προληπτικώς, ακόμα δηλαδή κι αν τίποτα δεν έχει πάθει το δικό του δόντι.

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, σήμερα

Ο καιρός τελείωσε

ΣΤΟ ΜΠΑΡ της Μαυρομιχάλη.
Σφιγμένο χαμόγελο, για ζώνη ασφαλείας. Τα δόντια θυμίζουν κάστρο χωρίς πολεμίστρες. Οροσειρές ήττας. Μια αμήχανη μάσκα σκεπάζει το πρόσωπο: το μέσα δεν μπορεί να κρύψει πολλά. Καφέ κοντή φούστα, στο χρώμα του χώματος. Ανασηκωμένη. Από κάτω διαπρέπει το ριγωτό καλτσόν. Το σταύρωμα των ποδιών αφήνει να διαρρεύσουν τα μυστικά του θανάτου. Αρχαία, αλλά πάντα επίκαιρα. Χαρακτηριστικά τραβηγμένα. Στο ρετιρέ των χειλιών κάθεται μια ψεύτικη βεβαιότητα. Μαύρο κάστανο. Φεβρουαρίων σαράντα δύο. Μιλάει για τις κινήσεις της ψυχής, χωρίς ψυχή. Μεταμφιέσεις τού χτες. Της μνήμης. Του τώρα.
Η ΦΩΤΙΑ έχει σβήσει. Ούτε έρωτας ούτε θάνατος. Η πόλη έχει αποσύρει τα γεγονότα της• σχεδόν δεν υφίσταται. Ο,τι αποτελούσε τη μέχρι σήμερα πόλη έχει καεί μαζί της. Τα μάρμαρα είναι φτηνά, τα μαγαζιά γκρεμισμένα. Οι άνθρωποι κατακόμβες. Τα Εξάρχεια έχουν μετακομίσει. Στο Ζάλογγο.
Υποδύεται στάσεις, ανατροπές, συναισθήματα. Ανακατεύει μια στάχτη. Υποδύεται τη φωτιά λες και είναι ο Ηφαιστος. Η ερμηνεία έχει σαρώσει κάθε τι το πρωτεϊκό μέσα της. Είναι υπερβολικά σίγουρη: αν υπήρχαν θεατές, θα είχαν αποχωρήσει.
ΗΘΟΠΟΙΟΣ σημαίνει φως; Οχι, βέβαια. Ο Χατζιδάκις θα εννούσε τη Σάρα Μπερνάρ. Προτιμώ να είμαι, παρά να υποδύομαι. Να μιλάω, αντί να ερμηνεύω. Οι ερμηνείες σηκώνουν πολλές ερμηνείες. Προσπαθώ να κρατηθώ μακριά απ' αυτές. Πάμε μια βόλτα;
Να χτίσουμε ξανά αυτόν τον άσπρο ναό στον ήλιο. Μια διάσημη λωρίδα φωτός, αν ξεμείνουμε από γόνατα. Να περπατήσουμε πάνω στις χαραμάδες. Να χώσουμε το αυτί μας βαθιά στην άμμο. Με απελπισία. Μιλάω. Λέω. Βίκυ, Κριστίνα, Μπαρτσελόνα. Καμία Μαρία. Καμία φωτιά. Πουθενά.
Η ΠΟΛΗ σύντομα θα αναγκαστεί σε απομιμήσεις: στους δρόμους θα κυκλοφορούν μόνον ηθοποιοί που υποδύονται τους ηθοποιούς. Γεμίζουν τα κρεβάτια μας με σπασμένα ποδήλατα. Εκεί που χαλάει η φωνή. Και ραγίζει. Σαν μοναξιά δωρικού ρυθμού. Γιατί ήρθες; Πάλι.
Ψωμί και αλάτι, λοιπόν. Το επιστέγασμα. Ο θλιβερός απολογισμός ενός χωρισμένου μαζί. Το αλάτι για τις πληγές. Το ψωμί: τούτο εστί το σώμα μου. Φάε. Φάε. Θα φορέσω το στεφάνι και θα βγω μια βόλτα στο μέλλον. Που είναι πίσω μου. Το αίμα στο μέτωπο είναι καλυμένο με μέικ απ. Δεν με νοιάζει. Τώρα έχω πάρει μαθήματα. Τώρα ξέρω. Εχω τ' αστέρια. Εσύ φάε.
ΕΚΟΨΕ τα ποδαράκια από τα τελευταία στρατιωτάκια μου. Η παρέλαση δεν θα γίνει. Στο δωμάτιο οι τοίχοι είναι στρογγυλοί. Νομίζω πως ζω σε μια μεγάλη τσιχλόφουσκα. Φουσκώνει. Θα σκάσει. Το σπίτι θα σκάσει πάνω στα χείλη μου. Θα κολλήσω το στόμα μου στα μπετά του για να τιμωρηθεί. Και μετά;
Τίποτε. Τίποτε. Ούτε ήχοι. Ούτε βροχή. Ούτε μάχη. Μόνο μια τομή. Σαν χαντάκι. Ενα σεντόνι στο στόμα. Ενας ουρανός πεζοδρόμιο. Ακέφαλος.
Ας κάνει ό,τι καιρό θέλει. Ο καιρός τελείωσε.
Σταύρος Σταυρόπουλος

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, σήμερα

Λυμεώνες...

Υπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ

Εξεπλάγησαν, λέει... Υπέστησαν σοκ. Από το θράσος και τον κυνισμό του κ. Μαντέλη... Εμειναν ενεοί οι βουλευτές. Ακουγαν άγνωστες λέξεις -μίζες φέρ' ειπείν- να σκίζουν σαν δυσώδεις σαΐτες τον άμωμο ουρανό του πολιτικού στερεώματος και κοίταγαν ο ένας τον άλλον κεραυνοβολημένοι...

Κι από κοντά, εξοργισμένος (!) εκείνος ο ξεχασμένος λογιστής προσπάθησε να σβήσει με την οργή του τους λεκέδες της δικής του εποχής, εκείνης της φρικώδους διαπλεκόμενης, ασύστολης, σοβαροφανούς εποχής η οποία στηρίχτηκε στα ψέματα και στην προπαγάνδα... Ομως τα μεγάλα σοκ δεν έχουν έρθει ακόμη. Θα τα υποστούν συντόμως οι λυμεώνες του τόπου, όταν η κοινωνία εισχωρήσει στα άδυτα της βλογιοκομμένης δράκας που κυβερνά και δυναστεύει επί δεκαετίες τον τόπο... Τότε θα βγουν στη φόρα εκείνοι που ξεκίνησαν ξεβράκωτοι -και είχαν τη φτώχεια τιμή τους και καμάρι τους- και σήμερα ζουν σαν άρχοντες σε πλούσιες συνοικίες χωρίς να έχουν εργαστεί ποτέ στη ζωή τους... Τότε θα μάθει ο κόσμος πώς αγοράστηκαν βίλες και «Καγιέν» από μισθοδίαιτους βουλευτές και στελέχη, που δεν είχαν στον ήλιο μοίρα... Τότε να δούμε πού θα κρυφτεί η χορεία των «πορτοφολάδων» που ρήμαξαν τη χώρα με την ανικανότητα και τις μίζες τους... Τότε να δούμε πώς θα δικαιολογήσουν την τρυφηλή ζωή τους οι κυνικοί της παροιμιώδους αναισθησίας, και τι θα πουν όταν αντικρίσουν να κατεβαίνει θυμωμένος ο ποταμός «της μοιραίας εκδίκησης» και να σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του... (Ελάχιστο χρέος της πολιτείας, αλλά και των κομμάτων, είναι να ξεσκονίσουν τώρα, με την αρωγή εισαγγελέων, τις περιουσίες των πολιτικών και των στελεχών τους. Οχι μ' αυτές τις γελοίες «αναγνώσεις» του τυπικού «πόθεν έσχες», αλλά με ενδελεχή, συγκροτημένη έρευνα... Και το ίδιο να γίνει με όλους. Δημοσιογράφους, γιατρούς, δικηγόρους, εργολάβους. Με όλους... Και τότε να κληθούν προς απολογίαν ενώπιον της κοινωνίας οι «σιληνοί του κράτους». Και να κάτσει ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του) *** CUT: Αν δεν υπήρχε ο Μαντέλης της μίζας, στον ουρανό της επικαιρότητος θα δέσποζε ο Πρόεδρος της Βουλής. Οχι για το δήθεν θάρρος του να τα βάλει με τον υπουργό της κυβέρνησής του για τον «Καλλικράτη», αλλά για τον δυσθεώρητο λαϊκισμό του... Με μια κριτική απολύτως συμβατή με τα στερεότυπα του ψηφοθηρικού ενδιαφέροντος, ο κ. Πετσάλνικος θύμισε παλιές εποχές επαρχιακού πολιτικάντη που εκλαμβάνει την πολιτική ως άθλημα μικροπαροχών και εξυπηρετήσεων (...Ούτε τομή ούτε καταστροφή ο «Καλλικράτης». Προφανής η κομματική «κοπτορραπτική», αλλά και ακατανόητες ορισμένες σφοδρές αντιδράσεις) *** Η στήλη τον πολέμησε όταν ήταν αυτοκράτορας και άρχων της διαπλοκής, παντοδύναμος και ξιφήρης. Τώρα που αποκαλύπτεται πλήρως αυτό το τίποτε που υπήρξε, η στήλη αρκείται να απολαμβάνει μακρόθεν τις απέλπιδες προσπάθειες του κ. Σημίτη να μη βυθιστεί εντελώς στην άβυσσο...

...Ο ένας τα 'παιρνε για το κόμμα. Ο άλλος τα 'παιρνε για πάρτη του, υπογράφοντας αβέρτα συμβάσεις για απ' ευθείας αναθέσεις στη Siemens. Αλήθεια, υπήρχε πρωθυπουργός στη χώρα εκείνη την εποχή;

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, σήμερα

Θερμοκήπιο αθλιότητος

Θερμοκήπιο αθλιότητος
Υπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ
Οταν ο κόσμος φωνάζει «κλέφτες, κλέφτες» έξω από τη Βουλή, ξέρει τι λέει.
Λίγο τον νοιάζει αν τα πήρε ο Μαντέλης για πάρτη του ή ο Τσουκάτος για το κόμμα. Ξέρει καλά ότι οι μίζες στηρίζουν τους πυλώνες του συστήματος, δηλαδή τα δύο μεγάλα κόμματα που κυβερνούν εκ περιτροπής, και τα οποία (εξ)υπηρετούν... θεσμικά, και δουλικά, τα μεγάλα συμφέροντα, ημέτερα και ξένα... Επομένως, η επιβαρυντική εξατομίκευση (π.χ. τα πήρε ο Μαντέλης, ίσως και κάποιοι άλλοι, αλλά όχι όλοι) δεν αθωώνει τους υπόλοιπους, έστω κι αν δεν εγκαλούνται για χρηματισμό. Διότι με τη δική τους υπογραφή αλώνιζε νομιμοποιημένη η Siemens. Με τη δική τους αβελτερία κυκλοφορούν τα C4Ι και οι μίζες για τα εξοπλιστικά. Με τη δική τους αμεριμνησία στήθηκε το Βατοπέδιο. Με τη δική τους ανοχή οργιάζουν οι μίζες για τις άγονες γραμμές στο Αιγαίο. Με τη δική τους συγκατάθεση δόθηκαν αυθαίρετα οι τηλεοπτικές συχνότητες. Με τη δική τους -εξ αντικειμένου υποβοηθητική- συμπεριφορά λειτουργεί αλώβητο επί δεκαετίες το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, το οποίο τώρα απαξιώνεται και βάλλεται από την οργισμένη κοινωνία *** Αλλά βαρύνονται μονάχα με αυτά οι αθώοι του αίματος; Ποιος άφησε ανοχύρωτη θεσμικά τη δημόσια διοίκηση, με αποτέλεσμα να αθλούνται στο γρηγορόσημο και στη λαμογιά οι ευένδοτοι δημόσιοι υπάλληλοι; Ποιος έφτιαξε παραδείσους για τους φοροφυγάδες, αφήνοντας ανέγγιχτη την ασύστολη φοροδιαφυγή που υπονόμευσε καταλυτικά τα δημοσιονομικά του κράτους; Ποιος έστησε τα θερμοκήπια της αθλιότητος (ρουσφέτι, ημέτεροι) και τη βιομηχανία των συμβασιούχων για να 'χει στο χέρι ικανό μέρος της κοινωνίας; Εν τέλει, ο Μαντέλης και οι λοιποί αργυρώνητοι άνθισαν στον λειμώνα ενός συστήματος που υπάρχει κραταιό και νομιμοποιημένο από την εν γένει συμπεριφορά των αθώων βουλευτών που συγκροτούν την εκάστοτε κυβερνητική πλειοψηφία *** Και μιλάμε για το... 1% της συνολικής μίζας που (ισχυρίζεται ότι) έδωσε η Siemens...
ανθρωπόμορφοι ανθρωποφάγοι ...
Η πληροφορία ότι οργανώνονται απ' τη δεξά (όπως την έλεγε και ο κυρ Σημίτης, ο προϊστάμενος του κυρ Μαντέλη και του κυρ Τσουκάτου) λιτανείες καθ' άπασαν την επικράτεια για να «μιλήσει» ο κ. Καραμανλής (όστις φέρεται να του 'χει πάρει νεράιδα τη μιλιά) ελέγχονται ως ανακριβείς.

Τις διαψεύδει ο άσσος των διαψεύσεων κυρ Βουρλούμης τις υποκλοπές που υφίσταται ο νυν (τιτουλάριος) Πρωθυπουργός, καθ' οίον τρόπον τις υφίστατο και ο πρώην (πριν πιει το αμίλητο νερό), ο κυρ Βουρλούμης λοιπόν τις διαψεύδει και τις αποδίδει σε ανθρώπινο πληκτρολόγιο...

***

Καιρό έχει να κάνει κάποια κωλοτούμπα ο λαοσγκρουπενφύρερ φον Καρατζαφύρεν. Γιατί; Επιασε δουλειά σε άλλο τσίρκο;

***

Πλην όμως, κοιμηθείτε ήσυχοι! εξακολουθεί να νομοθετεί η κυρία Γκερέκου. Η οποία σε επιστολή της προς το κοινό της και τους Κερκυραίους ψηφοφόρους της, παραπονείται ότι υπέστη «δημόσιο κανιβαλισμό»! Γιατί; της έφαγε κανείς τα σπίτια...

Προσέτι η κυρία Γκερέκου συνδυάζει το δράμα της με την επέτειο της Ενωσης της Επτανήσου μετά της μαμάς Ελλάδας το 1864 - μάλλον με τρόπο που υπερβαίνει την αντιληπτική μου ικανότητα. Μήπως

υπαινίσσεται η κάπως λαϊκή αυτή πρωθύστερη εκπρόσωπος του Επτανησιακού Λίμπρο ντ' Ορο, ότι κακώς ενώθηκαν οι Κόρες του Ιονίου με τους αγροίκους φουστανελάδες εκείνης της εποχής;

Δεν θέλω να το πιστέψω, διότι από τότε, παρ' ότι δυστυχώς επτωχεύσαμεν, ευτυχώς επροκόψαμεν...

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, ναυτίλος, χτες

"Δεν χρωστάει το σύνολο του πολιτικού κόσμου να απολογείται για κάποιους απατεώνες.."
Είπε κάποιος...
"Δεν μπορούμε να πληρώνουμε εμείς για 30 καθάρματα" είπε ο Κακλαμάνης..
"θλίψη" δήλωσε απόψε ο Σημίτης..
και άλλοι διάφορα...
Ο Σημίτης έλεγε τότε πως "όποιος έχει στοιχεία να πάει στον εισαγγελέα".. τώρα δηλώνει θλίψη...
Αντε στο διάολο ρε λαμόγια όλοι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!1

Δεν ξέρατε δηλαδή τι γινόταν??? αυτό λέτε???

Γιατί δεν ψάξατε νωρίτερα τα 26 ακίνητα του αλήτη του Μαντέλη..?? γιατί δεν ψάχνει σήμερα μια αδιάβλητη επιτροπή τα ποθεν εσχες ΟΛΩΝ των βουλευτών...????

Τώρα τα ανακαλύψατε τα ακίνητα????????

Και ο Γιωργάκης στο κόσμο του ζούσε????

Τόσα χρόνια υπουργός και δεν είχε υποψιαστεί τίποτα??
Εμείς όλοι οι άλλοι γιατί τα υποψιαζόμασταν???

Ας διαλέξει... ή ηλίθιος είναι ή συνένοχος...
Και αυτός και ο Σημιτάκος ο γλυκούλης....

Ο ΑΛΗΤΗΣ Ο ΜΑΝΤΕΛΗΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΚΕΡΑΣΑΚΙ ΣΤΗ ΤΟΥΡΤΑ!!!!!!!!!!!!!!!!
ΨΑΞΤΕ ΤΩΡΑ ΟΛΑ ΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ, ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ, ΠΟΥ ΒΡΗΚΑΝ ΟΤΙ ΒΡΗΚΑΝ!!!!

ΨΑΞΤΕ ή ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΤΕ ΟΤΙ ΕΙΣΤΕ ΣΥΝΕΝΟΧΟΙ..
ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΤΕ ΟΤΙ ΕΙΣΤΕ ΚΑΙ ΗΛΙΘΙΟΙ, ΑΝΙΚΑΝΟΙ ή ΟΤΙ ΑΛΛΟ ΘΕΛΕΤΕ...

Αλλά αφήστε το παραμύθι πως κάποιοι αμαυρώνουν τους πολλούς...


αααα... και ΑΛΛΑΞΤΕ ΤΩΡΑ ΤΟ ΝΟΜΟ ΠΕΡΙ ΕΝΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑΣ ΥΠΟΥΡΓΩΝ..
ΠΟΛΛΑΚΙΣ ΠΙΟ ΒΑΡΙΑ Η ΤΙΜΩΡΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΙΟ ΑΠΛΟ ΑΔΙΚΗΜΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Είναι «τρελοί»!

Τα σαράντα χρόνια για να πάρει κανείς σύνταξη δεν εξυγιαίνουν τα οικονομικά του ασφαλιστικού συστήματος! Απλώς εξαφανίζουν τις συντάξεις. Για τη μεγάλη πλειοψηφία η προοπτική συνταξιοδότησης κατεβαίνει στον Αδη!
Είναι φανερό! Οι πολιτικές που εφαρμόζονται πειραματικά στην Ελλάδα, με στόχο να γενικευθούν ύστερα σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, στόχο δεν έχουν μόνον τη δημοσιονομική ανάταξη έστω με μια δεξιά ανακατονομή του πλούτου, αλλά κυρίως την εξάρθρωση της εργασίας, την υποβάθμισή της σε σκλαβιά.
Είναι «τρελοί»;
Ποιος θα πάρει σύνταξη αν σπουδάζει και μπει στην αγορά εργασίας στα 32 του ή στα 35; ποιος θα πάρει σύνταξη αν στον εργασιακό του βίο μείνει άνεργος για κάποιο διάστημα ή υποστεί την ευελιξία της ανασφάλιστης εργασίας για λίγο ή πολύ;
Δεν βλέπουν ότι με αυτήν τη ναζιστική αντίληψη για το νεοφιλελεύθερο προσδόκιμο ζωής γυρίζουν την Ευρώπη πίσω πριν από το 1914; Κι ακόμα πιο πίσω, στην εποχή του Ντίκενς!
Δεν καταλαβαίνουν, η αποξηραμένη γραφειοκρατία των Βρυξελλών και οι υστερικοί νεοφιλελεύθεροι βαλέδες των τραπεζιτών, ότι έτσι θα βάλουν φωτιά στην Ευρώπη;
Οτι αντί η Γερμανία να δημιουργήσει ένα Δ'Δημοσιονομικό Ράιχ, υπάρχει ο κίνδυνος να ξανακαταντήσει μια Βαϊμάρη της ελεεινής μορφής;
Οσο για τη δική μας (κατ' όνομα) κυβέρνηση. Θα πάψει να παίζει ο κάθε Υπουργός με το Μνημόνιο σαν το ποντίκι με τη γάτα;
Ηξεραν τι ψήφιζαν οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, όταν ψήφιζαν το Μνημόνιο; Με τι τσίπα κάνουν τώρα οι κυβερνητικοί τις εξαπατηθείσες «μωρές Παρθένες»;
Μωρία ήταν η υπαγωγή της χώρας στο Διευθυντήριο. Η μετατροπή των Ελλήνων πολιτών σε υπηκόους Προτεκτοράτου. Κι ας αφήσουν τους προπαγανδιστικούς
λεονταρισμούς οι κυβερνώντες. Διαταγές παίρνουν απ' την Τρόικα. Ανδρείκελα είναι. Και το ομολογούν: «όταν μιλάς με τους δανειστές σου δεν μπορείς να διαπραγματευθείς» λένε (Λοβέρδος).
Πρωτοφανές ακόμα και για γεννημένους ραγιάδες. Είναι σαν να λένε ότι όταν κάποιος δανεισθεί από μια Τράπεζα δεν έχει πλέον δικαίωμα λόγου, διαπραγμάτευσης, επαναδιαπραγμάτευσης. Ακόμα και σεισάχθειας!
Τι είναι αυτοί;
Τι δουλοφροσύνη είναι αυτή!
Αυτοί θα επινοήσουν, θα συνθέσουν και θα μας προτείνουν νέα αναπτυξιακή πολιτική;
Καλά σαράντα (όχι για τη σύνταξη), για τη χώρα...

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 26.V.2010 stathis@enet.gr

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, σήμερα

τα σαράντα κύματα; ....

«Εχουν δίκιο οι διαδηλωτές να διαδηλώνουν» δήλωσε ο κ. Παπανδρέου στη συνέντευξή του στην «Ελ Παΐς». Ή μήπως στο «Αλ Τζαζίρα»; Ή μήπως στη συνέντευξη που έδωσε στην «Ελ Παΐς» για τη συνέντευξή του στο «Αλ Τζαζίρα»;

«Εχουν δίκιο οι διαδηλωτές να διαδηλώνουν»! - μας δουλεύει! Κανονικά!

Οπως μας δούλευε το ίδιο και κατά τη Γιουγκοσλαβική κρίση. Οταν, ως υπουργός Εξωτερικών τότε, υπακούοντας στα κελεύσματα της κυρίας Ολμπράιτ, άφηνε το Δυτικό Στράτευμα να περάσει από τη Θεσσαλονίκη προς την πρώην Γιουγκοσλαβία, ενώ προσπαθούσε

ταυτοχρόνως να τα 'χει καλά με τους διαδηλωτές που πλημμύριζαν τότε την Αθήνα.

Μας δουλεύει με τέτοια άνεση, που δείχνει ότι μάλλον δεν έχει συναίσθηση ότι μας δουλεύει. Ομως προσωπικώς θα προτιμούσα, όταν μας δουλεύει, να το ξέρει, να το κάνει ενσυνειδήτως! Αντιθέτως, αυτή η «άγνοια κινδύνου» που επιδεικνύει είναι άκρως ανησυχητική. Διότι καλά να δουλεύει τον Μήτσο, αν δουλέψει κάναν πιο ζόρικο, όπως την κυρία Μέρκελ, ας πούμε, ή τον Ερντογάν εφέντη, τι κάνουμε;

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, σήμερα

Αρπυιες μαινόμενες

Υπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ
Υπογράφουν το Μνημόνιο με τις θανατερές ρυθμίσεις, και μετά βγαίνουν στα κανάλια και παίζουν τους ήρωες που αντιστέκονται...
Πιάνουν στην απόχη εφοριακούς που θησαύριζαν παράνομα και αντί να ξεψαχνίσουν τα στοιχεία, να ελέγξουν το «πόθεν έσχες» και μετά να προβούν σε επίσημες ανακοινώσεις (περιλαμβάνοντας και όλους τους δημόσιους υπαλλήλους του ίδιου φυράματος), ταΐζουν τα ΜΜΕ με εντυπωσιακά στοιχεία για να δημιουργούν εντυπώσεις-αντίβαρο στα σκοτεινά του Μνημονίου. Προπαγανδίζουν, άρα υπάρχουν

*** Στις Κάννες, ξένοι δημοσιογράφοι ρωτούσαν τους Ελληνες συναδέλφους «πότε θα πέσουν οι τιμές για να έρθουμε τουρίστες στην Ελλάδα» (Αυτό έπρεπε να είχε γίνει προ πολλού και να το ξέρει ο κόσμος όλος)... Στο Μοντεβίδεο, ο Εδουάρδο Γκαλεάνο έσπευδε να συμπαρασταθεί στην Ελλάδα, διακινδυνεύοντας να τον χλευάσουν κάτι απίστευτοι, δικοί μας, που ειρωνεύτηκαν τον Γκοντάρ για τις φιλελληνικές αναφορές του

*** Ενας άλλος λατινοαμερικανός, ο Ρουμπέν Νταρίο, μιλώντας πολύ παλιά για τα καθαρτήρια του μέλλοντος: «Το μεγάλο ψάρι, λένε, τρώει το μικρό; Μπορεί. Αλλά γρήγορα θα δούμε να συμβαίνει το αντίθετο (...). Δεν θα υπάρξει δύναμη ν' αναχαιτίσει το χείμαρρο της μοιραίας εκδίκησης. Θα τραγουδήσουμε μια νέα Μασσαλιώτιδα, που όπως οι σάλπιγγες της Ιεριχούς, θα συντρίψει την κατοικία των αναίσχυντων. Ο ουρανός θα δει με αγαλλίαση, μες στο σαματά του λυτρωτικού αφανισμού, την τιμωρία των αλαζόνων καταστροφέων, την τρομερή και υπέρτατη εκδίκηση εναντίον αυτών που ρουφούσαν το αίμα του λαού»

*** Εν τω μεταξύ, κάθε μέρα στις γειτονιές της Αθήνας κλείνουν μαγαζιά και μοιάζουν σαν σβησμένα κεριά στη σειρά, μ' εκείνα τα αμήχανα «ενοικιάζεται» να ξεροσταλιάζουν ανέγγιχτα στις θαμπές τζαμαρίες... Κι ο κόσμος, ενόψει φλεγόμενου θέρους, μετράει τις δυνάμεις και τις αντοχές του, άναυδος και φοβισμένος μπροστά στην καταιγίδα που ανανεώνει κάθε μέρα τις τρομώδεις απειλές της...

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, σήμερα

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΦΑΥΛΟΤΗΤΑ

Εχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που αποκαλύφθηκε ότι ένας πρόεδρος της Βουλής είχε μετατρέψει το προαύλιό της σε δωρεάν πάργκινγκ για τους... ψηφοφόρους του, από νομό της Στερεάς Ελλάδας. Τους εφοδίαζε με τις σχετικές άδειες!

Ουδείς μπορούσε να φανταστεί ότι εκείνο το σκάνδαλο- όπως το χαρακτήρισε ο Τύπος της εποχής- θα ήταν σχεδόν «αθώο ρουσφετάκι» μπροστά σε όσα επρόκειτο να επακολουθήσουν στο Κοινοβούλιο.

Η αρχή έγινε στις αρχές της δεκαετίας του 1990 όταν η κυβέρνηση της Ν.Δ.- προφανώς υποκύψασα σε διακομματικό αίτημα- έφερε νόμο με τον οποίο διορίζονταν σε υπηρεσίες της Βουλής οι συνεργάτες όλων των... βουλευτών!.

Μια θέση στη Βουλή ήταν ήδη το όνειρο κάθε υπαλλήλου, επειδή οι αμοιβές ήταν υψηλές: δύο επιπλέον μισθοί από τους λοιπούς εργαζόμενους στο Δημόσιο.

Εκτοτε η πολιτική συναλλαγή- και η διακομματική συνενοχή- διαιώνισε αυτό το προνομιακό καθεστώς και αύξησε τον πληθυσμό που το απολαμβάνει, υπό συνθήκες σιωπής μάλιστα.

Oταν ενέσκηψε η οικονομική κρίση και άρχισαν οι περικοπές στις αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων, κατά ανεξήγητο τρόπο γύρω από τις αποδοχές των υπαλλήλων της Βουλής ορθώθηκε τείχος προστασίας.

Ασκήθηκε μεγάλη πίεση από τα μέσα ενημέρωσης και την κοινή γνώμη για να περιοριστούν κάπως οι αμοιβές τους.

Εξακολουθούν ωστόσο να απολαμβάνουν μισθολογικών και άλλων προνομίων, όπως είναι η πρόωρη συνταξιοδότηση με πλήρη σύνταξη. Οι αδιαφανείς συνθήκες πρόσληψης των περισσοτέρων με κριτήριο τις υψηλές διασυνδέσεις τους με πολιτικά πρόσωπα και η υπόνοια ότι ορισμένοι δεν απασχολούνται καν στη Βουλή αλλά σε άλλες υπηρεσίες, συνηγορούν ότι οι ευθύνες για τη δημιουργία αυτού του καθεστώτος ανήκουν περισσότερο στους πολιτικούς και λιγότερο στους υπαλλήλους.

Πρέπει όμως να λάβει τέλος αυτή η φάμπρικα.

Η επιμονή του πολιτικού συστήματος, του προέδρου της Βουλής προεξάρχοντος, για τη διατήρηση στον «ναό της Δημοκρατίας» μιας νησίδας προνομίων που δημιουργήθηκε με μεθόδους φαυλότητας, μόνον υπέρ της Δημοκρατίας δεν αποβαίνει.


ΤΑ ΝΕΑ, ΑΙΧΜΕΣ, σήμερα

«δωσίλογος»

«δωσίλογος» για ορισμένους απ' αυτούς σημαίνει «αυτόν που δίνει τον λόγο του»,

Αλλά έστω κι έτσι, πού στο διάολο έχουν δώσει τον λόγο τους οι μακάβριοι; στις Τράπεζες; στον Χάρο; στον Βελζεβούλη τον ίδιο;...

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, ναυτίλος, 21/5/10

Οποία ευαισθησία!

Υπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ
Το πύρινο βέλος εναντίον των πολιτικών -ο χαρακτηρισμός «κλέφτες»- δεν εκφράζει μόνο τη δράκα που εκστομίζει το σύνθημα «πολιορκώντας» τη Βουλή.
Συμπυκνώνει την οργή της κοινωνίας εναντίον εκείνων που έφεραν τη χώρα στο σημερινό κατάντημα. Κατοπτρίζει την κοινή πεποίθηση ότι οι πολιτικοί ανέχθηκαν ή επιδότησαν τη διαφθορά, ανεξαρτήτως τού πόσοι από αυτούς καρπώθηκαν παρανόμως οφέλη σε προσωπικό επίπεδο... Ανατριχιάζουν οι γλαφυρές γραβάτες του πολιτικού καθωσπρεπισμού ακούγοντας τον δηλητηριώδη χαρακτηρισμό «κλέφτες». Και μιλούν για προσπάθεια απαξίωσης της πολιτικής, που εμπεριέχει σπέρματα εκτροπής. Οποία ευαισθησία! Φαίνεται ότι οι εν λόγω ανησυχούντες έλειπαν από τη χώρα όταν οι πολιτικοί (των δύο μεγάλων κομμάτων) -ευένδοτοι, ασύστολοι, αβέλτεροι και προκλητικοί- υπονόμευαν συστηματικά τους θεσμούς για τους οποίους κόπτονται, νομιμοποιούσαν τη συναλλαγή και τη διαφθορά, έβγαιναν αγκαζέ με τη διαπλοκή, συντηρούσαν την αδιαφάνεια και καλλιεργούσαν τις πελατειακές σχέσεις για να 'χουν στο χέρι τον κόσμο...
Ο χαρακτηρισμός «κλέφτες», οργίλη εκδήλωση πολύχρονης αγανάκτησης, δεν εκτοξεύεται επί... «δικαίοις και αδίκοις», όπως είπε η ανελλήνιστη κυρία Διαμαντοπούλου -υπουργός Παιδείας, φευ! Αφορά στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος και όχι τόσο στα πρόσωπα (πόσω μάλλον σ' εκείνα που δεν ανήκουν στα δύο μεγάλα κόμματα)... Οπως πάνε τα πράγματα, το σύνθημα «κλέφτες», που τρύπαγε σαν σφαίρα τους τοίχους της Βουλής, καθώς και οι χθεσινές εκδηλώσεις οργής, θα φαντάζουν εκδοχές ήπιας διαμαρτυρίας μπροστά σ' αυτά που έρχονται

*** CUT: Την ευαισθησία της παραιτηθείσης κυρίας Γκερέκου εξήραν τηλεοπτικώς οι κ. Ρέππας και Καστανίδης. Οποία ευαισθησία, αλήθεια... Εκδηλωθείσα άλλωστε και κατά το παρελθόν. Οταν ο σύζυγός της χρωστούσε κάτι δισ. στην Εφορία κι εκείνη προέβαινε σε αγορές ακινήτων και αυτοκινήτων, ενώ παράλληλα εγκαλούσε το ΣΔΟΕ επί Καραμανλή για πλημμελή άσκηση των καθηκόντων του στον τομέα της φοροδιαφυγής

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, ναυτίλος, 21/5/10

Να στρώνεις τα σεντόνια με ξυραφάκια

ΟΣΟ ΠΑΕΙ, απομακρύνεται. Σαν καράβι. Σε λίγο θα φαίνεται μόνον ο καπνός των φουγάρων της. Η σκόνη που σκεπάζει τον ουρανό μοιάζει με ακτινογραφία καπνιστή. Κανένα λιμάνι στον κόσμο δεν κατάφερε να δέσει ποτέ κανένα πλοίο.

Σε μερικούς ανθρώπους αρέσει να τα κοιτάζουν να φεύγουν, αναβοσβήνοντας τα φωτάκια τους. Ολοκληρώνονται μέσα απ' αυτή τη διαδικασία φυγής. Μέσα απ' αυτό που αδιανόητα και αδιάλειπτα θα λείπει. Ακόμη και όταν το 'χεις μπροστά σου, ένα μέρος του θα επιμένει να λείπει. Θα επιμένει να παραμένει αθέατο.

ΜΠΟΡΟΥΜΕ να κρατήσουμε τις στιγμές σε κουτιά; Αν ο χρόνος είναι σχετικός, αν η αποθήκευσή του σε ντάνες, φακέλους, συρτάρια μνήμης, προικοδοτεί το μέλλον, τότε δεν μπορεί να υπάρξει διάρκεια στο παρόν. Κονταίνουμε το παρόν για να το εμποδίσουμε να συμβεί; Ή για να το βοηθήσουμε να τελειώσει; Μήπως το μόνο που κάνουμε είναι να μην το αντέχουμε;

Πονάει. Μιλάς συνέχεια για τον απόηχο και χάνεται ο ήχος. Πονάει. Οταν δεν βλέπεις και δεν ακούς, το μόνο που σου μένει να κάνεις είναι να πονάς.

Η ΚΟΥΖΙΝΑ είναι βρόμικη, κάπου αναστενάζει μια βιόλα· από το άλμπουμ τής Καραΐνδρου. Πλένω με μανία τα πιάτα, υποβαστάζω έναν βαρύ έρωτα. Αν πέσει, θα με πλακώσει.

Τις νύχτες να θυμάσαι να στρώνεις τα σεντόνια με ξυραφάκια. Να θυμάσαι να πετάς τα σπασμένα γυαλιά στο πάτωμα και να χορεύουμε. Θέλω να νιώθω το κόψιμο αυτού που υπήρχε. Χωρισμός. Λέγε.

Οι άνθρωποι ερωτεύονται για είκοσι μέρες, προσπαθώντας να στριμώξουν εκεί είκοσι χρόνια. Κόβονται για δεκαπέντε. Συζητούν. Μετά νομίζουν ότι μιλάνε γι' αυτό που υπήρξε. Για την αλήθεια του. Και το τιμούν. Δεν καταλαβαίνω. Το ποίημα του Αναγνωστάκη αφορούσε μάλλον και σένα.

ΣΑΠΙΣΜΕΝΑ αισθήματα στο ψυγείο. Σε ληγμένες κονσέρβες. Μιας εβδομάδας, δύο, τριών. Αληθινά; Να καθαρίσουμε γιατί βρόμισε. Οταν ανοίγω την πόρτα με παίρνει η μπόχα. Η αρρώστια. Πόσο μου έλειψε. Το δωμάτιο είναι γεμάτο αίματα. Σοκολάτες. Πρέπει να βγω. Να βγω. Θα κάνω τις εκσκαφές στην Ελευσίνα. Εσύ να λες τις λέξεις: βαθύ, απόηχος, ματιά. Διαφορετικού πολιτισμού. Αγάπη. Να λες: μαζί, όλον, ουσιαστικά. Να τις απαγγέλλεις, όπως τα ποιήματα. Να τις εκφωνείς, καταστρέφοντάς τες. Εννοώντας τες με το αντίθετο νόημα. Προς όλους.

Κάποτε πρέπει να πιστέψουμε. Ο ένας τον άλλον.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ότι δεν έμαθα. Εμαθα. Να πλένω τα χέρια μου πριν φάω. Να ξεχωρίζω την ανακύκλωση στα σκουπίδια. Να ονομάζω το σκοτάδι από το φως των ματιών σου. Να ακουμπάω τους άλλους και να βάφω τα χέρια μου. Αλλά.

Οι λέξεις πάντα σημαίνουν. Για πολλούς αυτό που φοβούνται περισσότερο. Ή αυτό που είναι ανίκανοι να βιώσουν ως διάρκεια. Γιατί θα γκρεμιστούν.

Δεν υπάρχει κακό που να μου κάνει κακό. Πια. Εγιναν όλα.

Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Ακράδαντη.

Σταύρος Σταυρόπουλος

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, σήμερα

ΕΥΘΙΚΤΗ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑ

Μίλησαν για πολιτική ευθιξία για τη Γκερέκου διάφοροι Πασόκοι...

Τι ακριβώς είναι αυτή η πολιτική ευθιξία? και για τη Γκερέκου και για άλλους που έχουν κατά καιρούς παραιτηθεί..

Γιατί είναι πολιτική ευθιξία η παραίτηση, όταν όλα πια έχουν βγει στη φόρα?
Γιατί εμένα μου φαίνεται πως είναι πολιτική αναισθησία????
Και τι σόι ευθιξία είναι αυτή που περιμένεις να δεις αν τελικά πρόκειται να σε διώξουν πριν παραιτηθείς έστω και αυτή τη στιγμή???

Κάνεις τον μαλάκα όσο όλα είναι κρυφά και μόλις σκάσει το θέμα , νάτη η ευθιξία!!!!

Να τελειώνει αυτό το θέμα!! Οι δικοί μας πολιτικοί, κατά πλειοψηφία, την λέξη ευθιξία δεν την ξέρουν, δεν ανήκει στον κόσμο τους..

Να μιλήσουμε για γουρουνίσια αναισθησία αν θέλετε ...

Και να σταματήσει αυτό το παραμύθι για "ανθρωποθυσίες"... γιατί θα κλάψουμε για τους κακόμοιρους που θυσιάζονται...

Κανένας από τους πραγματικά θυσιασμένους χιλιάδες ανθρώπους που τη πληρώνουν για την ανικανότητα και τις λαμογιές άλλων δεν πρόκειται να λυπηθεί και να σκάσει για την "θυσία" των σκασμένων από τη μάσα, των φοροφυγάδων και της κάστας τους!!

Είναι αδιόρθωτοι!

Είναι αδιόρθωτοι!
Βγήκαν προχθές και χθες στο κλαρί οι Πασόκιοι υπουργοί, απ' τον κ. Καστανίδη έως και τον κ. Ρέππα να επαινέσουν την κυρία Γκερέκου για την ευθιξία της να παραιτηθεί. (Καθ' οίον τρόπον επαινούσαν άλλοτε την ευθιξία Βερελή, Μαντέλη και άλλων).

Μάλιστα, αν η χώρα δεν ήταν σε κρίση, αν το πολιτικό σύστημα του δικομματισμού δεν ήταν υπό γενική αμφισβήτηση, οι εν λόγω υπουργοί και άλλοι ίδιοι θα ανακήρυσσαν την κυρία Γκερέκου Αγία Θλιμμένη Παναγία της Ευαισθησίας εν Λούρδη.

Δεν ντρέπονται;

Δεν ήξερε η κυρία Γκερέκου τα του οίκου της όταν ποιούσε την νήσσαν ενώπιον του Δήμου; Τι υποκρισίες είναι αυτές;

Η κυρία Γκερέκου όχι μόνον έπρεπε να ξωπεταχθεί από Υπουργός, αλλά να παραιτηθεί κι από βουλευτής!

Διότι τώρα η κυρία Ευαίσθητη, ως βουλευτής, θα συνεχίσει να νομοθετεί. Θα συνεχίσει να υπερψηφίζει περικοπές μισθών και εισοδημάτων των άλλων. Με ποιο κύρος; Ποιο ηθικό έρμα; Ποια έξωθεν καλή μαρτυρία;

Ή μήπως αυτές οι λέξεις είναι άγνωστες στους Πασόκιους; Είναι! Και είναι, διότι παραμένουν αδιόρθωτοι. Κοιτάζουν μόνον κάθε φορά πώς θα τη σκαπουλάρουν κι ύστερα συνεχίζουν στα ίδια -αδιόρθωτοι!

Αδιόρθωτοι όταν εξαπολύουν για πολλοστή φορά κυνήγι μαγισσών διαπομπεύοντας ύποπτους (ή προγραμμένους;) για οτιδήποτε πολίτες, τσαλαπατώντας κάθε τεκμήριον αθωότητας.

Αδιόρθωτοι όταν κυνηγούν εντυπώσεις (γκρεμίζοντας φέρ' ειπείν ερείπια όπως η «Φαντασία) ενώ παραμένουν αδρανείς στα κρίσιμα (λόγου χάριν, τι θα γίνει με το Ελληνικό).

Αδιόρθωτοι όταν, επί παραδείγματι, η κυρία Ξενογιαννακοπούλου έχει καταργήσει εδώ κι εφτά μήνες το Δ.Σ. του Ωνασείου Καρδιοχειρουργικού Κέντρου, αφήνοντάς το έκτοτε χωρίς διάδοχο σχήμα, ακέφαλο. Ειρήσθω εν παρόδω ότι τα καρατομηθέντα μέλη τού εν λόγω Δ.Σ. εργάζονταν σε αυτό αμισθί -χωρίς καν αμοιβή για τις συνεδρίες τους.

Είναι αδιόρθωτοι, διότι συνεχίζουν τους διορισμούς στη Βουλή, είτε συγγενών εξ αίματος (μηδέ τινών αριστερών εξαιρουμένων), είτε πολιτικών συγγενών. Οπως ο κ. Πετσάλνικος, όστις διόρισε στη Βουλή τον αποτυχόντα να εκλεγεί βουλευτής πολιτευτή Ευρυτανίας του ΛΑΟΣ κ. Γιάννη Μακρή (ΦΕΚ 324, απόφαση 4836/3327/13-4-2010).

Είναι αδιόρθωτοι, διότι ξαναφέρνουν τα «φρουτάκια». Δεν φθάνει που έχουν γονατίσει τον λαό, θέλουν να του τα παίρνουν και με τον τζόγο (των φτωχών). Με το γνωστό τους συνεταιράκι, τον κυρ Κόκκαλη και τους υπόλοιπους ευυπόληπτους, οίτινες δραστηριοποιούνται πέριξ του ευαγούς ΟΠΑΠ, με στόχο να αρμέγουν από τον λαό, κράτος και λαμόγια μαζί, περί τα τέσσερα δισεκατομμυριάκια ετησίως.

Είναι αδιόρθωτοι -όχι μόνον ως προς το απώτερο παρελθόν αλλά κι εν σχέσει με το πρόσφατο. Μάστορες (τρομάρα τους) στις διαρροές, στη δημιουργία κλίματος και στη μαύρη προπαγάνδα, διοχετεύουν τώρα ως ενδεχόμενο την πιθανότητα να μην πάρουμε τη δεύτερη δόση του δανείου από το Διευθυντήριο. Και συνεπώς, η μείωση των μισθών στον ιδιωτικό τομέα φαίνεται να ξαναπέφτει στο τραπέζι (με το ηλίθιο
περίστροφο τού ιμιτασιόν Μπίλυ δε Κιντ) -κουτοπονηριές. Πλην όμως θανατηφόρες...

Είναι αδιόρθωτοι διότι αμολάνε μπαρούφες με εξαιρετική ευκολία, όπως ο κ. Παπακωνσταντίνου όταν δήλωσε (στις Βρυξέλλες) ότι «οι εξαγωγές μιας χώρας βελτιώνονται, όταν η μισθολογική εξέλιξη είναι πιο αργή από τη μισθολογική εξέλιξη σε χώρες που πουλάνε προϊόντα τα οποία ανταγωνίζονται».

Βεβαίως, η «αργή μισθολογική εξέλιξη» είναι ο ευφημισμός του παγώματος ή της περικοπής των μισθών (του ιδιωτικού κυρίως τομέα). Ομως αλλού είναι η μπαρούφα: στη συσχέτιση της ανταγωνιστικότητας μόνον (μια κι αυτό είναι το πονηρό ζητούμενο) με τη μείωση του κόστους εργασίας (αλλά και συνακόλουθα της αγοραστικής δύναμης).

Με τέτοιες εύκολες κι αντιεπιστημονικές απόψεις ένας πρωτοετής των οικονομικών θα γελούσε. Αλλά ένας παλαίμαχος κακοποιός των αγορών θα επευφημούσε!

Τους αδιόρθωτους...
ΣΤΑΘΗΣ Σ. 20.V.2010 stathis@enet.gr
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ