Λυμεώνες...

Υπεύθυνος: ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ

Εξεπλάγησαν, λέει... Υπέστησαν σοκ. Από το θράσος και τον κυνισμό του κ. Μαντέλη... Εμειναν ενεοί οι βουλευτές. Ακουγαν άγνωστες λέξεις -μίζες φέρ' ειπείν- να σκίζουν σαν δυσώδεις σαΐτες τον άμωμο ουρανό του πολιτικού στερεώματος και κοίταγαν ο ένας τον άλλον κεραυνοβολημένοι...

Κι από κοντά, εξοργισμένος (!) εκείνος ο ξεχασμένος λογιστής προσπάθησε να σβήσει με την οργή του τους λεκέδες της δικής του εποχής, εκείνης της φρικώδους διαπλεκόμενης, ασύστολης, σοβαροφανούς εποχής η οποία στηρίχτηκε στα ψέματα και στην προπαγάνδα... Ομως τα μεγάλα σοκ δεν έχουν έρθει ακόμη. Θα τα υποστούν συντόμως οι λυμεώνες του τόπου, όταν η κοινωνία εισχωρήσει στα άδυτα της βλογιοκομμένης δράκας που κυβερνά και δυναστεύει επί δεκαετίες τον τόπο... Τότε θα βγουν στη φόρα εκείνοι που ξεκίνησαν ξεβράκωτοι -και είχαν τη φτώχεια τιμή τους και καμάρι τους- και σήμερα ζουν σαν άρχοντες σε πλούσιες συνοικίες χωρίς να έχουν εργαστεί ποτέ στη ζωή τους... Τότε θα μάθει ο κόσμος πώς αγοράστηκαν βίλες και «Καγιέν» από μισθοδίαιτους βουλευτές και στελέχη, που δεν είχαν στον ήλιο μοίρα... Τότε να δούμε πού θα κρυφτεί η χορεία των «πορτοφολάδων» που ρήμαξαν τη χώρα με την ανικανότητα και τις μίζες τους... Τότε να δούμε πώς θα δικαιολογήσουν την τρυφηλή ζωή τους οι κυνικοί της παροιμιώδους αναισθησίας, και τι θα πουν όταν αντικρίσουν να κατεβαίνει θυμωμένος ο ποταμός «της μοιραίας εκδίκησης» και να σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του... (Ελάχιστο χρέος της πολιτείας, αλλά και των κομμάτων, είναι να ξεσκονίσουν τώρα, με την αρωγή εισαγγελέων, τις περιουσίες των πολιτικών και των στελεχών τους. Οχι μ' αυτές τις γελοίες «αναγνώσεις» του τυπικού «πόθεν έσχες», αλλά με ενδελεχή, συγκροτημένη έρευνα... Και το ίδιο να γίνει με όλους. Δημοσιογράφους, γιατρούς, δικηγόρους, εργολάβους. Με όλους... Και τότε να κληθούν προς απολογίαν ενώπιον της κοινωνίας οι «σιληνοί του κράτους». Και να κάτσει ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του) *** CUT: Αν δεν υπήρχε ο Μαντέλης της μίζας, στον ουρανό της επικαιρότητος θα δέσποζε ο Πρόεδρος της Βουλής. Οχι για το δήθεν θάρρος του να τα βάλει με τον υπουργό της κυβέρνησής του για τον «Καλλικράτη», αλλά για τον δυσθεώρητο λαϊκισμό του... Με μια κριτική απολύτως συμβατή με τα στερεότυπα του ψηφοθηρικού ενδιαφέροντος, ο κ. Πετσάλνικος θύμισε παλιές εποχές επαρχιακού πολιτικάντη που εκλαμβάνει την πολιτική ως άθλημα μικροπαροχών και εξυπηρετήσεων (...Ούτε τομή ούτε καταστροφή ο «Καλλικράτης». Προφανής η κομματική «κοπτορραπτική», αλλά και ακατανόητες ορισμένες σφοδρές αντιδράσεις) *** Η στήλη τον πολέμησε όταν ήταν αυτοκράτορας και άρχων της διαπλοκής, παντοδύναμος και ξιφήρης. Τώρα που αποκαλύπτεται πλήρως αυτό το τίποτε που υπήρξε, η στήλη αρκείται να απολαμβάνει μακρόθεν τις απέλπιδες προσπάθειες του κ. Σημίτη να μη βυθιστεί εντελώς στην άβυσσο...

...Ο ένας τα 'παιρνε για το κόμμα. Ο άλλος τα 'παιρνε για πάρτη του, υπογράφοντας αβέρτα συμβάσεις για απ' ευθείας αναθέσεις στη Siemens. Αλήθεια, υπήρχε πρωθυπουργός στη χώρα εκείνη την εποχή;

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, σήμερα