..............
Γιατί τελικά είμαστε όλοι κάπως τρελοί, ελαφρώς διαταραγμένοι, λίγο τραυματισμένοι και απείρως συναρπαστικοί. Ορισμένα πρωινά ξυπνάμε και ο κόσμος μοιάζει να απλώνεται στα πόδια μας, όμως έρχονται και οι μέρες που κυνηγάμε την ίδια μας την σκιά και προδιδόμαστε από τις βαθύτερες πληγές μας.
Ωστόσο είναι εντάξει να μη γνωρίζουμε που πηγαίνουμε, είναι εντάξει να νιώθουμε μόνοι και μπερδεμένοι, είναι εντάξει να φοβόμαστε. Και πιθανότατα θέλουμε όλοι τον ψυχολόγο μας. Μα ακόμη περισσότερο θέλουμε κάποιον να μας ακούσει δίχως να μας κρίνει, εκείνον που θα σταθεί δίπλα μας όταν τα φώτα σβήσουν και θα μας τραγουδήσει τον πιο χαρούμενο σκοπό τις στιγμές που η νύχτα μας τιμωρεί με τη σιωπή της.
....................
Απόσπασμα από άρθρο της Κατερίνας Τσίτουρα.
Είναι Απόφοιτος της Ελληνικής Φιλολογίας με ειδίκευση στη Γλωσσωλογία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου