Έχω έναν ακατέργαστο θυμό μέσα μου …
Δεν νιώθω θλίψη .
Νιώθω θυμό .
Θυμό για κάθε ένα «να προσέχεις» που ντροπιάσατε !
Τα παιδιά μας πρόσεξαν , γυρνούσαν σπίτι τους γερά !
Εσείς δεν τα προσέξατε !
Νιώθω θυμό για κάθε ένα «στείλε μου όταν φτάσεις».
Τα παιδιά μας θα έστελναν μήνυμα , θα άκουγαν τις οδηγίες αγάπης !
Εσείς αγνοείτε χρόνια τώρα τις οδηγίες ασφαλείας !
Νιώθω θυμό για κάθε ένα «σε μισή ώρα φτάνω αγάπη μου , έλα να με βρεις»
Εσείς 45 λεπτά δεν μπορούσατε να εντοπίσετε ένα ολόκληρο τρένο !
Νιώθω θυμό για κάθε ένα ανείπωτο «πάμε και όπου βγει» που θα το ξεστομίζαν χείλη ερωτευμένα !
Εσείς μας πήγατε εκεί που βγαίνει μόνο ο θάνατος !
Νιώθω θυμό για κάθε ρολόι που σταμάτησε να χτυπά σε χέρια φτιαγμένα να αγκαλιάζουν , να γράφουν για την εξεταστική , να χαρίζουν λουλούδια , να ανοίγουν δώρα γενεθλίων !
Εσείς τον χρόνο τον ντροπιάσατε με 12 λεπτά όπου κατά την διάρκεια τους και εν έτει 2023 αφήσατε δυο τρένα με 350 ζωές που επέζησαν από «φόρα ζώνη ψυχή μου», «μην ανεβαίνεις σε μηχανές μάτια μου», να κατευθύνονται το ένα πάνω στο άλλο !!
Στα Τέμπη ζωντανέψατε έναν Εφιάλτη προδότη .
Αυτόν που προδίδει την εμπιστοσύνη , την ασφάλεια , την ζωή !
Νιώθω έναν θυμό…
Για αυτόν τον πατέρα που με μια φωτογραφία της κόρης του στα χέρια την αναζητά στα συντρίμμια , για τα δίδυμα κορίτσια, για όλα αυτά τα νέα παιδιά που ποτέ δεν θα …ξαναστείλουν ένα πολύτιμο «είμαι καλά μάνα , έφτασα !!»
Από την ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου