"... Αλήθεια, αν μπει κανείς, ξαφνικά, στο δωμάτιο θα μας
περάσει για θεατρίνους- η Κλυταιμνήστρα, ο Πυλάδης...
Εξάλλου μια σειρά από μάσκες κρέμονται στον τοίχο, που τις χρησιμοποιήσαμε. Μάσκες άλλοτε για ν' αρέσουμε ή να ωφεληθούμε
κι άλλοτε μονάχα από συνήθεια ή σαν την αυτόματη κίνηση
που κάνει κανείς
για να σωθεί από 'να κίνδυνο-η μάσκα του ανδρείου,
του κυνικού, του αλαζόνα ή του σεμνού...
Όμως οι μάσκες κάποτε θα τελειώσουν, σαν τα τραγούδια
και τις γιορτές,
και τότε θα φανεί αυτό το ανύπαρχτο πρόσωπο που υπήρξαμε".
Τάσος Λειβαδίτης, από τη συλλογή "Οι τελευταίοι" (απόσπασμα).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου