Μπορεί τα «πόθεν έσχες» του 2013 (χρήση 2012) τα οποία έδωσε στη δημοσιότητα η Βουλή να μην είναι πλέον αξιόπιστα, λόγω των μεταβολών που έχουν επέλθει στην περιουσιακή κατάσταση των πολιτικών προσώπων από τότε ως σήμερα, γεγονός που δημιουργεί μείζον θέμα ηθικής τάξεως όσον αφορά να τη εξυπηρέτηση της διαφάνειας και της αντικειμενικότητας, αλλά επιτρέπουν την εξαγωγή ορισμένων βασικών συμπερασμάτων.
Ήδη, πολλοί κάνουν λόγο για «περσινά ξινά σταφύλια», θέλοντας να καταδείξουν ότι είναι πλέον άνευ ουσίας και επιρρίπτουν την ευθύνη για την μη έγκαιρή δημοσιοποίησή τους στους πρώην προέδρους της Βουλής κ.κ. Βαγγέλη Μεϊμαράκη και Ζωή Κωνσταντοπούλου. Το θέμα όμως με τα «πόθεν έσχες» των πολιτικών δεν έχει σχέση κυρίως με την ημερομηνία δημοσιοποίησής τους, αλλά με το αν υπηρετούν την διαφάνεια.
Η έμφαση στην απλή καταγραφή της περιουσιακής κατάστασης των πολιτικών προσώπων δεν αντιμετωπίζει τις υπόνοιες και τις σκιές περί διαφθοράς και εξυπηρέτησης «άνομων συμφερόντων», τη στιγμή που δεν δίνεται έμφαση στο «πόθεν».
Δηλαδή, από που προήλθε η απόκτηση των περιουσιακών στοιχείων των πολιτικών προσώπων τα οποία, ειρήσθω εν παρόδω, θα πρέπει, αν μη τι άλλο, να δείχνουν την εικόνα η οποία ανταποκρίνονται στην αρχή ότι: «Η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια, πρέπει και να φαίνεται τίμια».
Παρά ταύτα, η ανάγνωση των «πόθεν έσχες» δείχνουν τα εξής:
Πρώτον, ό,τι η ενασχόληση με την πολιτική στην Ελλάδα, δεν είναι μόνον μέσο «κοινωνικής αναγνώρισης» αλλά και πλουτισμού. Έχει περάσει, μ΄ άλλα λόγια, ανεπιστρεπτί η εποχή κατά την οποία ίσχυε το δόγμα ότι υπάρχουν πολιτικοί που μπορεί να προέρχονταν από το αστικό χώρο, οι οποίοι πεθαίνουν στην…ψάθα.
Δεύτερον, την εποχή του μνημονίου ισχύει πολύ περισσότερο η διαπίστωση ότι κάποιοι «μπαίνουν στην πολιτική για να πλουτίσουν». Αυτό φαίνεται καθαρά αν κοιτάξει κανείς τα «πόθεν έσχες» βουλευτών οι οποίοι εξελέγησαν στην προ του ΣΥΡΙΖΑ εποχή, την οποία καλύπτουν τα εν λόγω «πόθεν έσχες», οι οποίοι, αν και «δεν είχαν στον ήλιο μοίρα» βρίσκονται με αξιοσημείωτη περιουσία.
Τρίτον, η εποχή του μνημονίου μοιάζει να πέρασε χωρίς να επηρεάσει διόλου την περιουσιακή κατάσταση των πολιτικών προσώπων, τα οποία, όπως προκύπτει, φρόντισαν να διατηρήσουν ή, ορισμένοι, και να προσαυξήσουν τα περιουσιακά τους στοιχεία.
Εξαίρεση αποτελεί μόνο ο πρώην πρωθυπουργός κ. Κ. Καραμανλής, ο οποίος είχε επενδύσει σε κρατικά ομόλογα, τα οποία «κουρεύτηκαν» μέσω του PSI. Είναι μία πραγματικότητα η οποία μάλλον επιβεβαιώνει τον κανόνα ότι δεν είχε πάρει χαμπάρι ή δεν πρόλαβε να αντιδράσει έγκαιρα στην χρεοκοπία της χώρας.
Τέταρτον, ο πλούτος των πολιτικών προσώπων δεν έχει σχέση τόσο με την πολιτική τους προέλευση, δηλαδή σε ποιο κόμμα ανήκουν, ούτε από την «ταξική τους προέλευση», αλλά από την ετοιμότητά τους να υπηρετήσουν διάφορα οικονομικά συμφέροντα.
Πέμπτον, αποτελεί μύθο η άποψη που προβάλουν οι πολιτικοί ότι η παρουσία τους στα κοινά προϋποθέτει αυξημένο οικονομικό κόστος. Απεναντίας, από τα περιουσιακά στοιχεία των αρχηγών των πολιτικών κομμάτων, των υπουργών που κατέχουν ή κατείχαν θέσεις-κλειδιά και των βουλευτών, καταδεικνύεται ότι η προσωπική τους περιουσία μπορεί μόνον να αυξάνεται και να μην… σπαταλάται λόγω της ενασχόλησή τους με την πολιτική.
Εν κατακλείδι, παρά τα μνημόνια, τα προνόμια των πολτικών προσώπων εξακολουθούν να ζουν και να βασιλεύουν, ανεξαρτήτως κομματικής προέλευσης.
hitandrun.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου