dimartblog.com
Κοιτάω το πρωτοσέλιδο της Αυγής. Οι αλλαγές στο ασφαλιστικό, που έχουν προκαλέσει σύγκρυο στα πανελλήνιο αποκαλούνται μεταρρύθμιση, χωρίς εισαγωγικά κι έχουν αριστερό πρόσημο. Απονευρώνονται πλήρως με φράσεις όπως «μεικτό σύστημα κεφαλιοποίησης και αναδιανομής». Αντίθετα όταν η Μέρκελ ζητά καμία χαλάρωση στις μεταρρυθμίσεις, τότε οι «μεταρρυθμίσεις» έχουν εισαγωγικά. Μόνο και μόνο επειδή τις πιάνει στο στόμα της η Ανγκελα.
Το σκίτσο του Τάσου Αναστασίου λέει «οι συντάξεις πρέπει να βγουν στη σύνταξη». Το φιλοκυβερνητικό χιούμορ είναι όντως δύσκολη υπόθεση.
Για το ξεχασμένο εκατομμύριο του Σταθάκη ο τίτλος είναι πως «εκτέθηκαν όσοι έστησαν τηλεδίκες». Τόσο αντικειμενικά. Δεν περίμενα βέβαια να την πέσουν στον υπουργό, αλλά μια κάποια ουδετερότητα, τύπου «έδωσε εξηγήσεις» θα βοηθούσε. Μα όχι. Οι άλλοι είναι η κόλαση.
Το βασικό άρθρο κάνει λόγο για απλές «εισοδηματικές ανακατατάξεις» και «επιβάρυνση των χαμηλότερων εισοδημάτων». Θα είχε ενδιαφέρον να ανατρέξει κανείς σε παλιότερα πρωτοσέλιδα, όπως το θρυλικό πλέον «Μνημόνιο; Forget it». Εξέλιπαν όμως οι εμπνεύσεις κι οι χιπστεριές εσχάτως. Κι εγώ επίσης δεν ξεχνω.
Για τη Σαββαΐδου αντίθετα το σκάνδαλο μοιάζει τεράστιο: «δικαστικός κλοιός, κακουργηματική απιστία», παρόλο που προς τον παρόν έχει απλώς κληθεί να δώσει εξηγήσεις σε λίγες μέρες στην Εισαγγελία. Κι αναρωτιέται κανείς πόση ισχύ μπορεί να έχει μια γ.γ. Δημοσίων Εσόδων και να αυτενεργεί σε τόσο ευαίσθητα ζητήματα, όπως η φορολογία των καναλιών;
Στο ίδιο θέμα αναφέρεται και ο αρθρογράφος Θανάσης Καρτερός, ο οποίος επιλέγει ιδιαίτερα προσεκτικές διατυπώσεις όταν αναφέρεται στις καλές ειδήσεις, «που πρέπει να τις ψάξεις με το κερί» και τις κακές, που αφθονούν. Για την κοινωνική οργή όμως ο μόνος που φταίει είναι η κ. Σαβαΐδου, που «κόβει κώλους με τους φόρους» αλλά την τσιμπάει ο εισαγγελέας γιατί κάνει χάρες στους βαρόνους των καναλιών. Και διαπιστώνει περίλυπος πως «η κυβέρνηση προφανώς θα πληρώσει τα σπασμένα όλων αυτών των μανδαρίνων παντός πολιτικού καιρού».
Ποτέ δεν ήμουν φανατική οπαδός της ιστορικής εφημερίδας, ακόμη και όταν ήμουν φίλα προσκείμενη ιδεολογικά. Πάντα τα «Ενθέματα» διάβαζα, όπως και σήμερα, επί Γιάννη Βούλγαρη και επί Στρατή Μπουρνάζου. Πραγματικά όμως θέλω να γνωρίσω έναν συστηματικό αναγνώστη του καθημερινού της φύλλου για να μου εξηγήσει με ποιον τρόπο αντιλαμβάνεται την μετα-μεμοράντουμ μετάλλαξη της Αυγής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου