Συντάκτης:
«Θέλετε μήπως να βρεθούμε στο Μέγαρο σε κάποια από τις πρόβες;» ρώτησα τον Λεωνίδα Καβάκο
λίγο πριν κλείσουμε το ραντεβού μας. «Δεν έχω πρόβες, θα πάω κατευθείαν
την Κυριακή». Προσπάθησα να δείξω ατάραχη, αλλά λίγο μετά επανήλθα:
«Δηλαδή θα συμπράξετε με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Ισραήλ και μαέστρο
τον Ζούμπιν Μέτα χωρίς να έχετε κάνει πρόβα;» «Θα κάνουμε την ίδια μέρα
το πρωί», μου απάντησε. «Με τον Ζούμπιν έχουμε ξαναπαίξει αυτό το έργο
κι έτσι δεν έχουμε να περάσουμε προκαταρκτική συνάντηση. Υπάρχει
εμπιστοσύνη».
Ετσι ξεκίνησε η κουβέντα μας με τον σπουδαιότερο Ελληνα βιολιστή. Πολυβραβευμένος τα τελευταία χρόνια στο υψηλότερο επίπεδο του καλλιτεχνικού στίβου, υποψήφιος για Γκράμι πέρσι και διαρκώς παρών στις σημαντικότερες μουσικές αίθουσες του κόσμου, ο 47χρονος Λ. Καβάκος είναι από κοντά όπως και στη σκηνή: ένας μοναδικός συνδυασμός ηρεμίας, σοφίας και βιρτουοζιτέ. Αρχίσαμε μιλώντας για το άμεσο μέλλον και δύο ώρες μετά είχαμε καταλήξει στο μακρινό παρελθόν.
Το ημερολόγιό του έχει κλεισμένες συναυλίες για τα επόμενα δυόμισι χρόνια, αλλά αύριο το ελληνικό κοινό θα τον απολαύσει ξανά σε μια συνάντηση με έναν άλλο πρόσωπο της κλασικής που στην Ελλάδα -και παγκοσμίως- λατρεύεται ως ροκ σταρ: ο Ζούμπιν Μέτα είναι με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Ισραήλ για τρίτη συνεχή χρονιά στην Αθήνα και έχουν ετοιμάσει ένα πρόγραμμα αποκλειστικά με Μπετόβεν (με τον Καβάκο θα παίξουν το Κοντσέρτο για βιολί σε ρε μείζονα).
Η δικαίωση διαρκεί ώς την επόμενη συναυλία. Ως ακροατής μπορώ να πω για κάποιον άλλον αν έχει διακριθεί. Για τον εαυτό μου, όχι. Κάθε συναυλία είναι μια νέα αρχή. Ποτέ δεν πίστεψα ότι μετά από ένα βραβείο κάνεις ό,τι θέλεις. Οσα περισσότερα ξέρει κανείς, τόσο πιο ανασφαλής γίνεται. Οταν το ραντάρ είναι ανοιχτό και συλλέγει πληροφορίες, τόσο πιο πολύ θέλεις να ανακαλύψεις όσα δεν γνωρίζεις.
• Σε εκτελέσεις που απαιτούν τόσο καλή προετοιμασία και ακρίβεια ο αυθορμητισμός χωράει;
Χωράει, αλλά δεν ξέρεις πότε θα εμφανιστεί. Είναι απολύτως απρογραμμάτιστο και ανεξέλεγκτο. Οταν έρθει, δεν μπορείς να τον αποφύγεις. Είναι η μαγεία και το ζητούμενο μιας ζωντανής εμφάνισης.
• Πόσες ώρες την ημέρα μελετάτε;
Δεν έχω ρουτίνα, όσες χρειάζεται. Το πιο σημαντικό όταν έχεις συνεχή ροή συναυλιών είναι να είσαι καλά προετοιμασμένος τη σωστή στιγμή. Αλλες φορές το καταφέρνω μελετώντας όλη μέρα, άλλες είμαι έτοιμος σε 2-3 ώρες.
• Ξέρετε ότι μια μερίδα του ελληνικού κοινού σας αντιμετωπίζει σαν μικρό Θεό;
Δεν ξέρω αν θα το έλεγα έτσι, αλλά νομίζω ότι έχουμε χτίσει μια εμπιστοσύνη με το ελληνικό κοινό. Ξέρουν τι θα ακούσουν από θέμα ποιότητας και δεν είναι και συχνές οι εμφανίσεις μου εδώ, δυστυχώς.
• Γιατί συμβαίνει αυτό;
Η Ελλάδα είναι μια χώρα που αν τη σκεφτούμε σε ένα άλλο γεωγραφικό χώρο, χωρίς τα αρχαία μνημεία, πείτε μου τι σχέση έχει με τον πολιτισμό σήμερα; Είναι ίσως η πιο απολίτιστη χώρα της Ευρώπης και φαίνεται σε όλες μας τις επιλογές. Το γεγονός ότι το Μέγαρο Μουσικής θα γεμίσει με 2.000 κόσμου και θα μείνουν κι άλλοι τόσοι απέξω, δεν σημαίνει ότι η χώρα έχει ανάγκη, αποζητά την κουλτούρα. Δυστυχώς μέσα σε αυτό το οδυνηρό πλαίσιο κινούνται όλα και δεν ντρέπεται κανείς γι’ αυτό.
• Στο εξωτερικό σάς έτυχε να «απολογηθείτε» γι’ αυτό;
Οχι, γιατί κανείς δεν ενδιαφέρεται πώς κινείται πολιτιστικά η Ελλάδα. Το πρόβλημα είναι δικό μας, αλλά βλέπετε ότι ακόμα και τώρα, σε μια ώρα δίκης για τη χώρα, τίποτα δεν λειτουργεί. Δεν ενδιαφερόμαστε για τίποτα, δεν αγαπάμε κανέναν και δεν δημιουργούμε απολύτως τίποτα. Οποιοσδήποτε πολιτισμένος λαός δεν θα είχε επιτρέψει να φτάσουμε εδώ.
efsyn.gr
Ετσι ξεκίνησε η κουβέντα μας με τον σπουδαιότερο Ελληνα βιολιστή. Πολυβραβευμένος τα τελευταία χρόνια στο υψηλότερο επίπεδο του καλλιτεχνικού στίβου, υποψήφιος για Γκράμι πέρσι και διαρκώς παρών στις σημαντικότερες μουσικές αίθουσες του κόσμου, ο 47χρονος Λ. Καβάκος είναι από κοντά όπως και στη σκηνή: ένας μοναδικός συνδυασμός ηρεμίας, σοφίας και βιρτουοζιτέ. Αρχίσαμε μιλώντας για το άμεσο μέλλον και δύο ώρες μετά είχαμε καταλήξει στο μακρινό παρελθόν.
Το ημερολόγιό του έχει κλεισμένες συναυλίες για τα επόμενα δυόμισι χρόνια, αλλά αύριο το ελληνικό κοινό θα τον απολαύσει ξανά σε μια συνάντηση με έναν άλλο πρόσωπο της κλασικής που στην Ελλάδα -και παγκοσμίως- λατρεύεται ως ροκ σταρ: ο Ζούμπιν Μέτα είναι με τη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Ισραήλ για τρίτη συνεχή χρονιά στην Αθήνα και έχουν ετοιμάσει ένα πρόγραμμα αποκλειστικά με Μπετόβεν (με τον Καβάκο θα παίξουν το Κοντσέρτο για βιολί σε ρε μείζονα).
Κάθε φορά σε ένα έργο προχωράς όσο αυτό σου επιτρέπει. Είναι σαν ένα φιλοσοφικό κείμενο που εισχωρείς σε αυτό ανάλογα τις δυνατότητες και το σημείο εκκίνησης. Δεν ξεκινώ από το ίδιο σημείο σήμερα σε σχέση με τα 19 μου χρόνια, διότι ούτε η αντίληψη, ούτε η ωριμότητα, ούτε η πείρα, η συνοχή η μελέτη, η γνώση, είναι ίδια. Δεν αρχίζεις ποτέ από μια λευκή κόλλα χαρτί, αλλά από μια σελίδα όπου διαρκώς προστίθενται πράγματα. Είναι συναισθηματική τοποθέτηση να θεωρείς ότι στα νιάτα σου μπορείς να έχεις πιο γοητευτικό αποτέλεσμα. Τα έργα αυτά είναι αιώνια και πρέπει να τα προσεγγίζεις με δέος και έχοντας πάντα συναίσθηση ότι είμαστε μονίμως υπό αυτά.• Παρ’ όλα αυτά η αναγνώριση δεν σας κάνει να αισθάνεστε ένα είδος δικαίωσης με τα χρόνια;
Η δικαίωση διαρκεί ώς την επόμενη συναυλία. Ως ακροατής μπορώ να πω για κάποιον άλλον αν έχει διακριθεί. Για τον εαυτό μου, όχι. Κάθε συναυλία είναι μια νέα αρχή. Ποτέ δεν πίστεψα ότι μετά από ένα βραβείο κάνεις ό,τι θέλεις. Οσα περισσότερα ξέρει κανείς, τόσο πιο ανασφαλής γίνεται. Οταν το ραντάρ είναι ανοιχτό και συλλέγει πληροφορίες, τόσο πιο πολύ θέλεις να ανακαλύψεις όσα δεν γνωρίζεις.
• Σε εκτελέσεις που απαιτούν τόσο καλή προετοιμασία και ακρίβεια ο αυθορμητισμός χωράει;
Χωράει, αλλά δεν ξέρεις πότε θα εμφανιστεί. Είναι απολύτως απρογραμμάτιστο και ανεξέλεγκτο. Οταν έρθει, δεν μπορείς να τον αποφύγεις. Είναι η μαγεία και το ζητούμενο μιας ζωντανής εμφάνισης.
• Πόσες ώρες την ημέρα μελετάτε;
Δεν έχω ρουτίνα, όσες χρειάζεται. Το πιο σημαντικό όταν έχεις συνεχή ροή συναυλιών είναι να είσαι καλά προετοιμασμένος τη σωστή στιγμή. Αλλες φορές το καταφέρνω μελετώντας όλη μέρα, άλλες είμαι έτοιμος σε 2-3 ώρες.
• Ξέρετε ότι μια μερίδα του ελληνικού κοινού σας αντιμετωπίζει σαν μικρό Θεό;
Δεν ξέρω αν θα το έλεγα έτσι, αλλά νομίζω ότι έχουμε χτίσει μια εμπιστοσύνη με το ελληνικό κοινό. Ξέρουν τι θα ακούσουν από θέμα ποιότητας και δεν είναι και συχνές οι εμφανίσεις μου εδώ, δυστυχώς.
• Γιατί συμβαίνει αυτό;
Η Ελλάδα είναι μια χώρα που αν τη σκεφτούμε σε ένα άλλο γεωγραφικό χώρο, χωρίς τα αρχαία μνημεία, πείτε μου τι σχέση έχει με τον πολιτισμό σήμερα; Είναι ίσως η πιο απολίτιστη χώρα της Ευρώπης και φαίνεται σε όλες μας τις επιλογές. Το γεγονός ότι το Μέγαρο Μουσικής θα γεμίσει με 2.000 κόσμου και θα μείνουν κι άλλοι τόσοι απέξω, δεν σημαίνει ότι η χώρα έχει ανάγκη, αποζητά την κουλτούρα. Δυστυχώς μέσα σε αυτό το οδυνηρό πλαίσιο κινούνται όλα και δεν ντρέπεται κανείς γι’ αυτό.
• Στο εξωτερικό σάς έτυχε να «απολογηθείτε» γι’ αυτό;
Οχι, γιατί κανείς δεν ενδιαφέρεται πώς κινείται πολιτιστικά η Ελλάδα. Το πρόβλημα είναι δικό μας, αλλά βλέπετε ότι ακόμα και τώρα, σε μια ώρα δίκης για τη χώρα, τίποτα δεν λειτουργεί. Δεν ενδιαφερόμαστε για τίποτα, δεν αγαπάμε κανέναν και δεν δημιουργούμε απολύτως τίποτα. Οποιοσδήποτε πολιτισμένος λαός δεν θα είχε επιτρέψει να φτάσουμε εδώ.
efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου