Είμαι γέννημα ενός λάθους.
Τρεις εβδομάδες αφού γεννήθηκα
προσβλήθηκα από σταφυλόκοκκο.
Αν είχα γεννηθεί έξι μήνες μετά,
θα είχε ανακαλύψει ο Φλέμινγκ
την πενικιλίνη, που θα με έσωνε,
και δεν θα είχα ταλαιπωρηθεί
στη ζωή μου.
Για έξι μήνες...
Πλήρωσα ακριβά
το εισιτήριο στη ζωή
με την αναπηρία που έχω.
Δεν ξέρω πώς θα είχα διαχειριστεί
την αναπηρία μου αν δεν έγραφα
ποιήματα.
Υποσυνείδητα
χρησιμοποίησα την ποίηση
για φάρμακο.
Για να αντέξω την αναπηρία μου.
Άλλοι έχουν τη θρησκεία.
Άλλοι έχουν τα παιδιά τους.
Εγώ έχω την ποίηση.
''Αντί γι' αστέρι μια ουλή
έλαμπε πάνω απ' τη γέννησή μου.
Οι πόνοι που δοκίμαζα
στο άπηχτό μου σώμα
πίσω με σπρώχναν
στο σκοτάδι της αρχής,
μπουσούλαγα στο τίποτα,
τα δάχτυλα μικρούτσικα
κρατάγανε το θάνατο,
μαύρο γυαλιστερό παιχνίδι.
Δε θυμάμαι πώς έγινε
κι άνθισα σε πληγή
πώς έμαθα να ισορροπώ
ανάμεσα στο πύο
και στ' ανοιχτά μου μάτια,
μα εκεί που η μάνα μου λογάριαζε
πως σαν το φύλλο στο νερό
θα μ' έπαιρνε αταξίδευτη
το ρέμα του θανάτου,
με είδε αναπάντεχα
να βγαίνω απ' τα σκοτάδια.
Ποιος ξέρει σε μια νύχτα
τι ανταλλαγές έγιναν,
τι έδωσα, τι πήρα,
από τι παραιτήθηκα,
τι υποσχέθηκα και με κράτησε
για υπηρέτριά της
η ζωή...''
Κατερίνα Αγγελάκη - Ρουκ
***
Αναδημοσίευση από την σελίδα Πρόσωπα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου