«Σα χορεύεις, μου ‘λέγε, να ‘σαι ο Διγενής».
Τη ζωή, αν θέλουμε να τη ρουφήξουμε, να τη ζήσουμε, πρέπει να τη χορεύουμε σαν ζεϊμπέκικο, στα όρια έστω, του καθένα, της κάθε μιας, στα όρια όμως..
Η μετριότητα είναι γλυκερή, άνοστη..
Δεν υπάρχει γεμάτη ζωή με «τουριστικό» ζεϊμπέκικο.
Η ζωή των ζωντανών είναι λαίμαργη!!!! Σε όλα, στο χορό, στο φαγητό, στη δουλειά, στο σεξ, στη χαρά, στη λύπη, στον έρωτα, στην έκθεση, όλα στο τέρμα!
Οι επιλογές δικές μας.. Η ζωή δικιά μας.. Ο λογαριασμός δικός μας..
π.ρ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου