32 ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ και ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
Προσπαθώ εδώ και 15 μέρες να μαζέψω τη σκέψη μου, και να μετρήσω τα συναισθήματα. Και να υπολογίσω την επίγευση 60 ετών. Την προσωπική μου στάση απέναντι σε όσα ζω.
Όχι για να πάω πίσω, ή να μείνω στάσιμος. Για να προχωρήσω μπροστά. Σταθερά, με καθαρό μυαλό και δίκαιο ζύγισμα των γεγονότων, των ανθρώπων και της χώρας μου.
1. H (κάθε) Κυβέρνηση φταίει, αφού κυβερνάει.
Και τέσσερα χρόνια είναι αρκετά για συμπεράσματα. Και για συγκρίσεις.
2. Η (κάθε) Αντιπολίτευση πρέπει να ελέγχει και να προτείνει.
Δεν λέει μόνο “όχι” ή “παρόν”. Δεν είναι άσφαλτη.
Όταν πρέπει, βάζει πλάτη. Και δεν ξηλώνει ό,τι έκανε ο προηγούμενος.
3. Δεν υπάρχουν καλές και κακές καταστροφές. Ούτε ανθρώπινες ή φυσικές. Ούτε έχουν κομματικά χρώματα.
Αυτό δεν αφορά κανέναν Έλληνα. Ζωντανό ή πεθαμένο.
4. Δεν υπάρχουν προβλήματα αυτού του κόμματος ή του προηγούμενου. Είναι της χώρας μας και πρέπει να λύνονται.
Με πράξεις και ιδέες. Όχι με κραυγές και ιδεοληψίες.
Όποιος δεν μπορεί, σπίτι του.
5. Κάθε κριτική, έχει τόση αξία και κύρος όσο και οι πράξεις μας.
Και είναι πάντα εύκολη όταν γίνεται “από την κερκίδα”.
Και γιαυτό τότε, είναι λάθος.
6. “Ειλικρινής συγγνώμη” σημαίνει “φταίω, κατάλαβα, διορθώνω”.
Mε πράξεις. Άμεσα. Και είναι πάντα καλύτερη από την έλλειψη συγγνώμης.
Τα ίδια ισχύουν και για την “Πολιτική ευθύνη”.
7. Άλλο θεσμικοί, άλλο καιροσκόποι. Ημερομηνία εκλογών, τώρα.
Κακώς δεν έγινε χθες. Αύριο είναι ακόμη πιο αργά.
8. Η Ελλάδα δεν ξεκίνησε το 2019. Ή το 2015.
Ή το 1974. Ούτε και το ελληνικό Κράτος.
9. Το (βαθύ) κράτος φτιάχτηκε από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ(ΑΝΕΛ).
Και τους συνδικαλιστές που (συν)κυβερνούν συντεχνιακά, με τραβηγμένο χειρόφρενο.
Το θρέψαμε όλοι, όλο αυτό. Γιατί μας βόλευε. Και τώρα μας δαγκώνει.
10. Το (βαθύ) κράτος δεν φτιάχτηκε σε ένα χρόνο. Ούτε τέσσερα.
Δεν διορθώνεται σε ένα χρόνο. Ή τέσσερα. Ή μόνο από ένα κόμμα.
11. Κράτος είναι οι διάλογοι της ντροπής στα Τέμπη.
Αλλά και ΕΜΑΚ, ΕΚΑΒ και νοσηλευτές και γιατροί του ΕΣΥ.
12. Κράτος είναι το μπακαλοτέφτερο της Λάρισσας. Και το μπλάνκο.
Όμως είναι και το open.gov. Kαι η ηλεκτρονική συνταγογράφηση. Και τα ΚΕΠ.
13. Ελλάδα δεν είναι μόνο τρένο. Και άθλιος ΟΣΕ.
Είναι αεροδρόμια όπου διακινούνται 30.000.000 τουρίστες.
Με ασφάλεια κάθε χρόνο. Και γρήγοροι δρόμοι όπου δεν σκοτωνόμαστε.
14. Ελλάδα είναι Ευρώπη. Δύση. ΝΑΤΟ. Ευρωζώνη.
Μια δημοκρατική, αναπτυγμένη χώρα του κόσμου.
Όποιον τον στενεύει, μην τον καθυστερούμε.
15. Ελλάδα είναι χιλιάδες αποτελεσματικοί επαγγελματίες.
Εξίσου καλοί με κάθε Ευρωπαίο. Ή Αμερικανό.
Και ας δουλεύουν περισσότερο. Και ας αμείβονται χειρότερα.
16. Ελλάδα είναι επιχειρήσεις που πετυχαίνουν. Κυρίως μικρές.
Χωρίς βοήθεια. Χωρίς τράπεζες. Κόντρα στο κύμα.
Και ας θεωρείται το επιχειρείν περίπου έγκλημα, από κάποιους.
17. Ελλάδα είναι επιχειρήσεις που παράγουν. Και εξάγουν. Όλο και πιο πολύ. Σε όλο το κόσμο.
Ξεκινώντας πίσω από τους ανταγωνιστές τους. Με το Κράτος κόντρα, εμπόδιο.
Και το Κράτος είναι άνθρωποι, δεν είναι αφηρημένη έννοια.
18. Ελλάδα είναι πλέον γρήγορες συντάξεις.
Χωρίς εξευτελιστικές αναμονές πενταετίας, όπως ίσχυε για πολλές δεκαετίες.
19. Ελλάδα είναι Ελληνοτουρκικά. Kαι αμυντική θωράκιση. Και διεθνείς συμμαχίες.
Η αίσθηση ασφάλειας είναι και σε αυτό σημαντική.
20. Ελλάδα είναι Πανεπιστήμια όπου παιδιά σπουδάζουν με ασφάλεια και βγαίνουν επιστήμονες.
Δεν είναι καταλήψεις 40 χρόνων ή εργαστήρια για μολότωφ.
Ούτε ναρκωτικά και συμμορίες.
21. Ελλάδα δεν είναι η χώρα όπου “ζούμε από τύχη”.
Όπως δεν είναι και η Ισπανία, η Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Δεν τυχαίνει, πετυχαίνει.
Ίσως όχι όσο γρήγορα πρέπει ή αξίζουμε. Αλλά ισχύει.
22. Ελλάδα είναι και μεταναστευτικό.
Με σύνορα που φυλάγονται δίκαια. Χωρίς λάθρο που λιάζονται και ύποπτες ΜΚΟ.
Και χωρίς επαναπροωθήσεις.
23. Ελλάδα είναι αποτυχημένοι πολιτευτές που γίνονται διευθυντές.
Σε σημαντικά κρατικά πόστα. Δεν βγάζει νόημα. Φτάνει.
Πρέπει να αλλάξει. Χθες. Οριστικά.
24. Η παραγραφή αρνητικών και η διαγραφή θετικών είναι εξίσου λάθη.
Όπως και η συγκάλυψη, εξίσου λάθος με την πολιτική εκμετάλευση.
25. Ο οργανωμένος φοροφυγάς δεν δικαιούται να απαιτεί.
Δεν δίνει, δεν βοηθάει, ζει παρασητικά.
26. Όποιος δεν ψηφίζει, δεν δικαιούται να διαμαρτύρεται. Για τίποτε.
Δεν συμμετέχει, δεν απαντάει, γιαυτό δεν έχει λόγο.
27. Όποιος δεν εκτιμάει τη δουλειά του, ή δεν τον καλύπτει, δεν σταματάει να παράγει. Ούτε ζει σε βάρος όλων.
Ψάχνει για άλλη δουλειά ή παραιτείται. Υπάρχουν πολλοί άλλοι που θέλουν να δουλέψουν.
28. Εργαζόμενος που δεν ελέγχεται ή δεν αξιολογείται, δεν νοείται. Πουθενά.
Κάθε ελεύθερος επαγγελματίας αξιολογείται καθημερινά. Εκατοντάδες φορές.
Όπως και ο υπάλληλος στην αγορά. Επί ποινή “απόλυσης”. Και οι δύο.
29. Εργαζόμενος που μένει ατιμώρητος, ό,τι και αν γίνει, δεν νοείται επίσης.
Ή που δεν επιβραβεύεται όταν αποδίδει πιο πολύ. Ή όταν εξελίσσεται.
30. Ελλάδα είναι η πατρίδα μου. Είναι η πιο όμορφη χώρα στο κόσμο. Και δεν με πληγώνει ποτέ.
Αντίθετα με αρκετούς κατοίκους της.
31. Ελλάδα είναι η χώρα μου. Την αγαπάω και είμαι περήφανος για αυτήν. Και για τους ανθρώπους της.
Δεν υπάρχουν καλύτεροι. Πουθενά. Οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον παραπάνω κανόνα.
32. Αυτές είναι οι προσωπικές μου απόψεις. Δεν σημαίνει πως είναι σωστές. Δεν είναι αναγκαίο να συμφωνεί κάποιος άλλος.
Δεν διεκδικώ ψήφο, ούτε αξίωμα. Διεκδικώ όμως λόγο και χώρο να τον εκφράσω.
Και απολαμβάνω το ότι ζω σε μια ώριμη Δημοκρατία όπου αυτό είναι αυτονόητο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου