Ξυπνάς, τραβάς τις κουρτίνες και το σπίτι γεμίζει φως. Το 2023 ξεκίνησε γενναιόδωρα, με υπέροχες λιακάδες. Ταΐζεις τις γάτες και φτιάχνεις καφέ. Μέχρι να φουσκώσει ο ελληνικός στο μπρίκι εκείνες έχουν ήδη αδειάσει τα μπολάκια τους και τρίβονται τρυφερά στα πόδια σου. Κι άλλο φως. Μέσα σου. Ανοίγεις το ραδιόφωνο. «Τριαντάχρονη μητέρα πέταξε το έντεκα μηνών κοριτσάκι της στο φράγμα του Αλιάκμονα. Το βρέφος ανασύρθηκε νεκρό».
To σκοτάδι ορμάει τώρα από παντού μέσα στο δωμάτιο. Σου κόβεται η ανάσα. Φτάνεις στο γραφείο κι είσαι ακόμα ξέπνοη. Οι λέξεις σου βουτηγμένες στον ζόφο θα είναι σήμερα. Πώς θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά; Για τι άλλο να γράψεις; Κλείνεις τα μάτια και βλέπεις το κοριτσάκι να επιπλέει στα παγωμένα νερά του ποταμού, σαν χαλασμένη κούκλα. Κι όμως, μέχρι προχθές ανάσαινε – γελούσε και έκλαιγε, έπινε λαίμαργα το γάλα του, άπλωνε τα χεράκια του να το σηκώσουν, μπουσουλούσε, άρθρωνε τις πρώτες του συλλαβές, γούρλωνε τα μάτια έκπληκτο για καθετί καινούργιο που αντίκριζε. Είναι το μωρό που εσύ τόσες φορές ονειρεύτηκες, που πολύ λαχτάρησες αλλά δεν αξιώθηκες να κρατήσεις στην αγκαλιά σου. Είναι το μωρό που ξεψύχησε τη νύχτα που ο καινούργιος χρόνος ερχόταν γεμάτος προσδοκίες.
Κι η μάνα του; Εύκολο να την καταδικάσεις και να τη ρίξεις στην πυρά. Σε πολλές ιστοσελίδες και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αυτό έχει ήδη συμβεί άλλωστε. «Η ομολογία της μη-τέρας» γράφουν. Προσπαθείς να μπεις στο μυαλό της. Εχει, άραγε, καταλάβει τι έκανε; Εχει συνειδητοποιήσει ότι το παιδί της είναι νεκρό; Είναι, πράγματι, ένα τέρας ή μια νέα γυναίκα που από έφηβη παλεύει η ίδια με το τέρας μέσα της; Είναι μόνο θύτης ή και θύμα ταυτόχρονα; Περισσότερες από δέκα φορές νοσηλεύτηκε σε ψυχιατρικά ιδρύματα, σύμφωνα με το ρεπορτάζ. Ποιοι ειδικοί της ψυχικής υγείας και ποιες κοινωνικές υπηρεσίες παρακολούθησαν την πορεία της έκτοτε; Ποιος σύντροφος, ποιοι συγγενείς έκριναν ότι ήταν σε θέση να γίνει μητέρα; Ποιοι είδαν τα σημάδια αλλά δεν έδωσαν σημασία; «Ολοι αναρωτιόμασταν πώς είναι δυνατόν αυτή η κοπέλα, που έχει ανάγκη από ψυχιατρική βοήθεια και αντιμετωπίζει και άλλου είδους προβλήματα, να μεγαλώνει ένα παιδί», δήλωσαν κάτοικοι του χωριού της, στην Ημαθία. Αναρωτιόνταν. Ολοι. Δεν μίλησαν. Κανείς.
Δεν ξέρεις πώς πρέπει να κλείσεις αυτό το κείμενο. Ξέρεις μόνο πως αυτές οι λέξεις έπρεπε να γραφτούν. Είναι το δικό σου «μνημόσυνο» για το μωρό στο ποτάμι.
ΤΑΣΟΥΛΑ ΕΠΤΑΚΟΙΛΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου