Γιατί έκαναν τη ρύθμιση για τις offshore - Του Τάσου Τέλλογλου

Το νέο καθεστώς νομιμοποιεί τη χρήση κυπριακών και αμερικανικών εταιρειών ή εταιρικών σχημάτων από τις βρετανικές Παρθένες Νήσους και το Λουξεμβούργο: θεωρούνται «συνεργάσιμες» χώρες. Αλλά η διαφορά δεν είναι μεγάλη. Και στις δύο περιπτώσεις το κίνητρο είναι η απόκρυψη χρήματος

H συζήτηση που άνοιξε για το άρθρο 178 και τις εξωχώριες επιχειρηματικές δραστηριότητες πολιτικών προσώπων έχει να κάνει με την ουσία των ελέγχων «πόθεν έσχες»: πρέπει, τελικά, να συμμετέχουν σε εταιρείες της αλλοδαπής οι πολιτικοί, είτε οι ίδιοι είτε μέσω παρένθετων προσώπων;

Ασκοπο ερώτημα. Σαφώς και ο νόμος πρέπει να το απαγορεύει. Δεν γίνεται να αποφεύγουν τους φόρους που επιβάλλουν σε όλους εμάς. Στην πραγματικότητα κανένας πολιτικός δεν αποκαλύπτει τη συμμετοχή του σε ξένες εταιρείες, οπουδήποτε και αν βρίσκονται αυτές. Κοινώς κανένας πολιτικός δεν θα περιλάβει στη δήλωση «πόθεν έσχες» τη συμμετοχή του σε μία ξένη εταιρία. Ακόμα και αν είναι νόμιμος, δεν θα είναι ηθικός. 

Ο νόμος 3849 /2010 του Χάρη Καστανίδη που ψηφίσθηκε ως αντίδραση στο «ηθικό και το νόμιμο» του Βουλγαράκη, απαγόρευε την συμμετοχή των πολιτικών σε κάθε είδους εταιρία της αλλοδαπής. Ο νόμος ψηφίσθηκε. Ε, και; Εμπόδισε τον Ακη Τσοχατζόπουλο να διαθέτει εταιρείες στο εξωτερικό; Ακόμα και αυτή η υπόθεση προέκυψε από δικαστική έρευνα ή διεθνείς διαρροές στοιχείων.

Ας δεχθούμε αρχικά ότι η αντιπολίτευση είναι ειλικρινής όταν λέει ότι δεν έπεσε στην αντίληψη της η σχετική ρύθμιση. Και ας διαβάσουμε πάλι την ίδια τη ρύθμιση.

Τα πρόσωπα που ελέγχονται δεν επιτρέπεται να έχουν συμμετοχή, τα ίδια η με παρένθετα πρόσωπα, σε εταιρεία χώρας που δεν είναι συνεργάσιμη στην παροχή φορολογικών στοιχείων. Στις μη συνεργάσιμες χώρες περιλαμβάνονται όλα τα αστέρια των φορολογικών παραδείσων όπως τα Μάρσαλ Αϊλαντς, η Μαλαισία, η Λιβερία, το Μονακό, τα Νησιά Κουκ, ο Λίβανος. Αλλά για να εντοπισθεί εκείνος που συμμετέχει σε εταιρεία θα πρέπει να υπάρξει κάποια διαρροή από ένα κλειστό σύστημα (όπως πχ συνέβη στα Panama Papers), διαφορετικά ο έλεγχος μικρή σημασία έχει είτε με το παλιό είτε με το καινούργιο καθεστώς.

Συνεπώς η αλλαγή απλά νομιμοποιεί τη χρήση κυπριακών και αμερικανικών (βλέπε Ντέλαγουερ) εταιρειών ή σχημάτων από τις βρετανικές Παρθένες Νήσους ή από το Λουξεμβούργο.

Το αυτοτελές αδίκημα της χρήσης ξένης εταιρείας επιφυλάσσεται στους άλλους που θα «κρύβουν» χρήμα σε μη συνεργάσιμες δικαιοδοσίες. Αλλά η διαφορά δεν είναι πραγματικά μεγάλη αφού και στις δύο περιπτώσεις το κίνητρο είναι η απόκρυψη χρήματος.

Υπάρχει βεβαίως και ένα ερώτημα: Γιατί έπρεπε να γίνει τώρα αυτό; Στην ανακοίνωση του υπουργείου Δικαιοσύνης χρησιμοποιούνται επιχειρήματα του είδους ότι ο Κώδικας Φορολογικών Στοιχείων περιλαμβάνει την έννοια αυτή των υπεράκτιων δικαιοδοσιών (συνεργάσιμες και μη) και δεν θα έπρεπε το πλαίσιο του «πόθεν έσχες» να «υπακούει»σε διαφορετικό καθεστώς. Προφανώς και δεν είναι πολύ πειστικό το επιχείρημα. Και, εν τέλει, γιατί να μην μπει στο νομοσχέδιο για τις τηλεοπτικές άδειες; Γιατί να μην περιληφθεί στο νομοσχέδιο για την πάταξη του λαθρεμπορίου πετρελαίου και τσιγάρων που ακόμα περιμένουμε; Κάποια καλή απάντηση;

Protagon.gr