Σας παρακαλώ, μην μας βοηθάτε!

Του Βασίλη Παζόπουλου

Κάποια στιγμή θα πρέπει να αντιληφθούν αυτοί που κατέχουν υπεύθυνες κυβερνητικές θέσεις, οι εκπρόσωποι της τρόικας, αλλά και οι διοικητικοί υπάλληλοι πως ο μόνος τρόπος για να μειωθεί η ανεργία είναι οι επιχειρηματικές απόπειρες να αντιμετωπίζονται με σεβασμό.

Όχι μόνο σαν ευκαιρίες είσπραξης νέων φόρων. Ειδικά όταν πρόκειται για εξωστρεφείς και καινοτόμες προσπάθειες.

Το liberal.gr σας μεταφέρει τις περιπέτειες του Λευτέρη Παπαγεωργίου (φωτ. κάτω) από τη Θεσσαλονίκη, ιδρυτή της Entranet, όπως μας τις διηγήθηκε ο ίδιος.

Είναι ενδεικτικές των δυσκολιών που βιώνει κάθε επιχειρηματίας:

Οι κυβερνητικές αλλαγές επηρεάζουν δυσανάλογα τη δημόσια διοίκηση

Με την ίδρυση της τον Σεπτέμβριο του 2009, η Entranet κατέθεσε φάκελο με πατενταρισμένα –παγκοσμίως πρωτότυπα– προϊόντα σε πρόγραμμα της Ε.Ε. για εταιρείες «καινοτομίας υψηλής έντασης».

Οι καθυστερήσεις ήταν η αιτία που λίγο έλειψε να παρατήσουμε την προσπάθεια. Οι εκκλήσεις μας ότι κάτι που είναι καινοτόμο το 2009 δεν θα είναι και το 2013 το μόνο που κατάφεραν είναι οι αρμόδιοι να κουνάνε συγκαταβατικά το κεφάλι.

Οι αναβολές είχαν σαν αιτία τη ρευστή πολιτική κατάσταση. Πέσαμε πάνω στις αλλαγές 3 πρωθυπουργών, 5 υπουργών, αρκετών γενικών γραμματέων και κάμποσων αλλαγών στον επιβλέποντα φορέα.

Τελικά λάβαμε την προκαταβολή στα τέλη του 2012.

Ένα φορολογικό σύστημα που δεν βγάζει νόημα

Όπως μια οποιαδήποτε εξαγωγική εταιρεία που δεν εισπράττει ΦΠΑ από τους πελάτες της, ζητήσαμε και εμείς την επιστροφή του, όπως προβλέπει ο νόμος.

Έξι μήνες αργότερα, δεχθήκαμε έλεγχο από την Εφορία. Παρά τα συγχαρητήρια που λάβαμε από τους ελεγκτές, υποχρεωθήκαμε να υπογράψουμε ένα έγγραφο με το οποίο δεχόμασταν να λάβουμε τα μισά χρήματα που δικαιούμασταν.

Γιατί τα μισά;

Γιατί σε περίπτωση που δεν υπογράφαμε, δεν θα μας δίνανε τίποτα!

Στην παρατήρηση μας ότι με αυτόν τον τρόπο μας οδηγούν στο να μην αγοράζουμε από τους συνεργάτες μας στην Ελλάδα, προκειμένου να μην επιβαρυνόμαστε άδικα το ΦΠΑ, μας απάντησαν κυνικά πως αποτελεί πάγια τακτική τους.

Η θλιβερή σύγκριση με τη Μεγάλη Βρετανία ήρθε δύο μήνες αργότερα, όταν ανοίξαμε θυγατρική της Entranet στο Λονδίνο. Σε 31 ημέρες λάβαμε ένα email από την τοπική Εφορία που ανέφερε ότι μας καταθέσαν την επιστροφή του ΦΠΑ.
Από το πρώτο και μοναδικό παραστατικό που είχαμε περάσει στα βιβλία μας.

Υψηλά λειτουργικά έξοδα

Οι περισσότερες μικρομεσαίες εξαγωγικές επιχειρήσεις στα πρώτα τους βήματα στηρίζονται στην εσωτερική αγορά. Μέσα από αυτήν αποκτούν τεχνογνωσία, εμπειρία και οικονομική δύναμη.

Τα τελευταία χρόνια λόγο κρίσης, η εσωτερική αγορά έπαψε να βοηθάει, με αποτέλεσμα, εκτός από την απώλεια εισοδήματος, να χαθούν οικονομίες κλίμακας, απαραίτητες προκειμένου μια επιχείρηση να προσφέρει ανταγωνιστικές τιμές.
Αντίθετα, έχουν ενισχυθεί τα αντικίνητρα της χώρας μας, όπως η υψηλή φορολογία, οι εξωπραγματικές ασφαλιστικές εισφορές κλπ.

Ειδικά στα πρώτα βήματα, το κόστος παραγωγής δεν είναι η μοναδική σημαντική δαπάνη. Στα συνηθισμένα λειτουργικά έξοδα θα πρέπει να προστεθούν το δυσανάλογο κόστος των ταξιδιών στο εξωτερικό, καθώς και τα έξοδα για την ανεύρεση αξιόπιστων συνεργατών στις χώρες όπου φιλοδοξούμε να διεισδύσουμε.

Επιπλέον επιβάρυνση έχουμε από το κόστος μεταφοράς προϊόντων. Για ένα περίεργο λόγο είναι μεγαλύτερο όταν στέλνουμε εμείς πράγματα σε χώρες τις Ε.Ε., σε σχέση με όταν στέλνουν εκείνοι στην Ελλάδα.

Προβληματική χρηματοδότηση

Η χρηματοδότηση σε όλο τον πλανήτη γίνεται με 4 κυρίως τρόπους:

• Συγγενείς και φίλοι. Με την κρίση και τη φοροκαταιγίδα να έχουν πλήξει καθοριστικά την αποταμίευση, αλλά και το αίσθημα ανασφάλειας που κατέχει όλους τους πολίτες, δυστυχώς αυτή η επιλογή δεν υφίσταται πλέον.
• Τραπεζικός δανεισμός. Ούτε διάθεση υπάρχει και πολύ φοβάμαι ούτε δυνατότητες. Το χειρότερο είναι πως δεν φαίνεται να αλλάζει κάτι ούτε τα επόμενα χρόνια.
• Business Angels & Venture Capitals. Ακόμα και αν δεχτούν το επιχειρηματικό σου πλάνο, συνήθως προσφέρουν λίγα χρήματα, έναντι μεγάλου ποσοστού μετοχών. Όταν ανεμίζεις το μπλοκ επιταγών, δεν φαντάζεστε πόσο μεγάλη διαπραγματευτική δύναμη σου δίνει.
  Παρόλα αυτά, ακόμα και αν είσαι διατεθειμένος να κάνεις μεγάλες υποχωρήσεις προκειμένου να δόσεις μια ευκαιρία στο όνειρο σου, έχεις μικρές πιθανότητας επιτυχίας. Ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος.
• Προγράμματα τύπου ΕΣΠΑ. Απίστευτη γραφειοκρατία και παραλογισμός. Για να διατηρήσεις την ψυχραιμία σου, χρειάζεται υπομονή εφάμιλλη μοναχού στο Θιβέτ. Δυστυχώς αναγκαστικά υπομένεις το μαρτύριο, καθώς είναι ο μοναδικός τρόπος να λάβεις μέρος των εξόδων σου. Μετά από χρόνια και εκατομμύρια έγγραφα.

Κόστος γραφειοκρατίας

Το Οκτώβριο του 2013 καταθέσαμε μια πρόταση σε φορέα του Υπουργείου Ανάπτυξης και 6 μήνες αργότερα λάβαμε την πολυπόθητη έγκριση προκειμένου να ξεκινήσουμε το έργο.

Αμέσως μετά αποφασίσαμε να καταθέσουμε στον φορέα εγγυητική προκαταβολής, καθώς, όπως είπαμε, οι τράπεζες δυσκολεύονται να χρηματοδοτήσουν επιχειρήσεις σαν τη δικιά μας. Έτσι στραφήκαμε σε έναν βρετανικό πιστωτικό φορέα που εξέδιδε εγγυητικές.

Ζητάμε ένα προσχέδιο της εγγυητικής το οποίο και προσκομίζουμε, προκειμένου να μας δώσουν την έγκριση ώστε να προχωρήσουμε στην έκδοση. Όταν λάβαμε εγγράφως τη συναίνεση του φορέα, προχωρήσαμε στην έκδοση της εγγυητικής, η οποία συνοδεύεται από προπληρωμή του συνολικού κόστους.

Ταυτόχρονα μας ζητήσανε:

• Βεβαίωση περί μη τροποποίησης καταστατικού
• Βεβαίωση μη αίτησης για πτώχευση
• Βεβαίωση μη πτώχευσης
• Πιστοποιητικό μη θέσης σε αναγκαστική διαχείριση
• Πιστοποιητικό μη θέσης σε εκκαθάριση
• Ασφαλιστική και φορολογική ενημερότητα
  Σημειωτέων πως για κάθε βεβαίωση (πλην ενημεροτήτων) πληρώνεις μεγαρόσημο και κόστος αίτησης στο Πρωτοδικείο.

Προσκομίζουμε όλα τα απαραίτητα έγγραφα αρχές Μαΐου και στις αρχές Ιουνίου μας ενημερώνουν ότι επειδή καθυστέρησαν οι ίδιοι να τα ελέγξουν, πρέπει να τα επανεκδώσουμε!

Με τσακισμένα τα νεύρα και αφού ξαναπληρώνουμε, η χαριστική βολή στο ηθικό μας ακολούθησε λίγο αργότερα. Όταν μάθαμε πως ακόμα και στην Τουρκία από ένα απλό link βλέπεις την εικόνα κάθε εταιρείας, αν πτώχευσε, αν τελεί υπό αναγκαστική διαχείριση κλπ.

Παρόλα αυτά βρήκαμε την ψυχική δύναμη να καταθέσουμε εκ νέου τα έγγραφα. Το αποτέλεσμα ήταν πως κάποιους μήνες μετά μας ενημέρωσαν ότι απορρίπτεται η εγγυητική από το Νομικό Συμβούλιο του Υπουργείου.

Η έγγραφη συγκατάθεσή τους δεν σήμαινε απολύτως τίποτα. Φτάσαμε σε αδιέξοδο, γιατί ακόμα και να επιχειρούσαμε να βρούμε το δίκιο μας στα δικαστήρια, η υπόθεση θα εκδικαζόταν μετά από χρόνια.

Μέχρι τότε οι αρμόδιοι υπάλληλοι θα έχουν πάρει σύνταξη. Πιθανότατα με κάποια γενναιόδωρη εθελουσία.

Η ατυχία να έχεις ελληνικό διαβατήριο

Το 2011 σε ένα ταξίδι για επίδειξη των προϊόντων μας σε εταιρείες του εξωτερικού, φτάσαμε σε μεγάλη και γνωστή εταιρεία της Φινλανδίας.

Από τη μία ώρα συζήτησης, τα πρώτα 45’ τα ξοδέψαμε απολογούμενοι. Έπρεπε να απαντήσουμε αν είμαστε συνταξιούχοι ή αν λαμβάνουμε επίδομα τυφλότητας.

Ήταν ένα αξέχαστο μαρτύριο. Η καχυποψία ήταν διάχυτη. Εκεί συνειδητοποιήσαμε πως η ζημιά που έχει γίνει στη φήμη των Ελλήνων είναι ανυπολόγιστη.

Οι εκπλήξεις συνεχίζονται

Τον Ιούνιο του 2015 λάβαμε μέρος στο Smart Home World Summit του Λονδίνου. Εκεί άνθρωποι της Telecom Italia μας εξέφρασαν το ενδιαφέρον τους, με αποτέλεσμα να έρθουμε σε συμφωνία για μια δοκιμαστική συνεργασία.

Ενθουσιασμένοι με την προοπτική να προσφέρουμε τα προϊόντα μας στα 115 εκατομμύρια των συνδρομητών τους, φτάνουμε στο Μιλάνο. Η χαρά μας όμως διαδέχτηκε η ανησυχία, μια που για κακή μας τύχη πέσαμε πάνω στην απόφαση για το δημοψήφισμα και το κλείσιμο των τραπεζών.

Τι ακριβώς σημαίνουν τα capital controls το μάθαμε με τον άσχημο τρόπο, όταν προσπαθήσαμε να νοικιάσουμε αυτοκίνητο. Δεν μπορούσαμε να πάμε στο Τορίνο, στα γραφεία της Telecom Italia, επειδή δεν περνάγανε οι πιστωτικές μας κάρτες.

Από την αμήχανη θέση μας έβγαλαν οι Ιταλοί, λέγοντας μας πως αποσύρουν το ενδιαφέρον τους, γιατί είμαστε «too risky to do business with».

Τελικά καταφέραμε λίγο καιρό αργότερα να συνεργαστούμε, όταν τους πείσαμε ότι δεν είμαστε Έλληνες, αλλά Αμερικάνοι ομογενείς!

Ανθρώπινο δυναμικό

Για να μην αναφερόμαστε μόνο στα δυσάρεστα, θα πρέπει να κάνουμε μια αναφορά στο μεγάλο μας πλεονέκτημα: το προσωπικό μας.

Παρά τα όσα καταλογίζουν στους Έλληνες, υπάρχουν αξιόλογοι επιστήμονες και δυναμικά στελέχη με όρεξη για δουλειά και φιλοδοξίες για μια επιτυχημένη επαγγελματική πορεία.

Δυστυχώς οι ικανότεροι και οι πιο ανήσυχοι ασφυκτιούν στη χώρα μας, γιατί δεν βρίσκουν ευκαιρίες, με αποτέλεσμα να αναζητούν την τύχη τους στο εξωτερικό.

Για αυτό απευθύνω έκκληση στους αρμόδιους:

Μην μας βοηθάτε σας παρακαλώ. Δεν έχουμε αυτήν την απαίτηση, γιατί, αν και αυτονόητη σε άλλα κράτη, τελικά αποδεικνύεται πολύ φιλόδοξη.

Τουλάχιστον μην μας δυσκολεύετε.

Αυτό μας αρκεί.

liberal.gr