Λιθοβολώντας δορυφόρους

Κέζα Λώρη 

 Η πολιτική συζήτηση γίνεται με ορολογία της δεκαετίας του ’90, τόσο για την τηλεόραση όσο και για τις ιστοσελίδες

Στο Κολωνάκι θα λειτουργούν εφεξής είκοσι ένα καταστήματα υποδημάτων και το καθένα από αυτά θα απασχολεί έξι υπαλλήλους. Σύμφωνα με αναξιόπιστες πηγές, το μέτρο θα διευρυνθεί και στα τυροπιτάδικα που εγκαινιάζονται ανεξέλεγκτα στην πρωτεύουσα. Μελετάται, μάλιστα, η πρόταση να προσλαμβάνονται υποχρεωτικά κομσομόλοι στον κρίσιμο τομέα της σφολιάτας.

Είναι άραγε όλα αυτά αφηγήσεις πολιτικής φαντασίας; Φυσικά όχι. Είναι η νοοτροπία του ΣΥΡΙΖΑ που ήλθε να βάλει μια τάξη παντού. Τα τέσσερα κανάλια εθνικής εμβέλειας ήταν μόνο η αρχή. Ακολουθούν οι ιστοσελίδες στο Διαδίκτυο, που εφεξής θα υποχρεώνονται σε συμμόρφωση, δηλαδή στην υπαγωγή σε κρατικό μητρώο προκειμένου να έχουν έσοδα από διαφημίσεις του δημοσίου τομέα. Η κυβέρνηση, το κράτος, επιχειρεί να ελέγξει και να χαλιναγωγήσει τα πάντα - την πληροφορία, την ανάπτυξη, το εμπόριο.

Τα τηλεοπτικά κανάλια, οι εφημερίδες, τα ραδιόφωνα είναι επιχειρήσεις ενημέρωσης. Επιχειρήσεις. Δεν είναι ευαγή ιδρύματα. Είναι μαγαζιά που πωλούν την είδηση όπως τα άλλα μαγαζιά πωλούν παπούτσια και τυρόπιτες. Η πρόθεση της κυβέρνησης να ελέγξει τον αριθμό των τηλεοπτικών συχνοτήτων και να «ρυθμίσει» τη λειτουργία της ιντερνετικής ενημέρωσης αναλύθηκε υπό το παραμορφωτικό πρίσμα της μάχης με την ολιγαρχία, της μάχης με τα συμφέροντα, της μάχης με τη διαπλοκή. Εν τούτοις, όλα τούτα προδίδουν πολιτικές προθέσεις πολύ πιο σύνθετες, που παραπέμπουν στην απολυταρχία.

Ας διαβάσουμε προσεκτικά την εξήγηση που δίνει ο Γενικός Γραμματέας Ενημέρωσης Λευτέρης Κρέτσος για την πρόθεση να οργανώσει σε κρατικό πλαίσιο τα «αξιόπιστα σάιτ». Λέει λοιπόν: «Θέλουμε όσοι δραστηριοποιούνται στον χώρο να εισάγουν περισσότερα ποιοτικά στοιχεία λειτουργίας. Αυτά δεν μπορούν να προκύψουν όταν έχουμε εργασιακές γαλέρες, όταν ξεπλένουμε χρήματα στις ιστοσελίδες, όταν απειλούμε ανθρώπους, επιχειρηματίες και πολιτικούς με τη διασπορά ψευδών ειδήσεων».

Εργασιακές σχέσεις γαλέρας υπάρχουν και στην οικοδομή, αλλά κανείς δεν καθορίζει πόσους μόνιμους υπαλλήλους έχει κάθε κατασκευαστική εταιρεία. Ξέπλυμα χρήματος γίνεται, λένε, και στο ποδόσφαιρο, παρόλο που καταγράφονται σε μητρώο όλα τα ονόματα και όλοι οι συμβαλλόμενοι. Απειλές δέχονται και οι άνθρωποι της νύχτας, όμως το κράτος δεν έφτιαξε οργανισμό για την προστασία των μπουζουξήδων. Αυτό που για μια κυβέρνηση είναι «διασπορά ψευδών ειδήσεων» για τους επαγγελματίες του κλάδου ίσως λέγεται «αποκαλυπτική δημοσιογραφία».

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η κυβέρνηση διάβασε στα βιαστικά κάποιο εγχειρίδιο φιλοσοφίας της ηθικής και σπεύδει να δώσει τις απαντήσεις σε ερωτήματα που δεν τέθηκαν ποτέ, σε ερωτήματα ανούσια για την ιστορική στιγμή. Θα μπορούσαμε να τα πούμε όλα αυτά εάν δεν υπερτερούσε η βλακεία. Η τεχνολογία αλλά και οι αναγνώστες - τηλεθεατές δεν υπακούουν σε κανένα πλαίσιο. Η πολιτική συζήτηση γίνεται με ορολογία της δεκαετίας του '90, τόσο για την τηλεόραση όσο και για τις ιστοσελίδες.

Η ιδέα της αλλαγής έδρας για τα κανάλια δεν είναι δα και πρωτότυπη. Η έδρα θα φύγει, οι υποδομές θα μείνουν. Οι τηλεοπτικές εταιρείες θα μεταφερθούν σε χώρες με flat tax 10%, θα εκπέμπουν με δορυφόρο και θα κρατήσουν τους εργαζομένους ως ξένους ανταποκριτές. Το «MegaΜπλαγκόεβγκραντTV» θα έχει καθεστώς ανταποκριτών του BBC, με τις διαπιστεύσεις και τα λούσα του. Από το έδαφος ο Νίκος Παππάς θα λιθοβολεί τους δορυφόρους για να τους κατεβάσει.

Οσον αφορά την περιλάλητη κρατική διαφήμιση και την ενίσχυση που θα λάβουν τα πρόθυμα φερέφωνα, έχουμε νέα. Στο Διαδίκτυο αναδεικνύονται συστήματα πέρα από τα κρατικά, πέρα από τα διαφημιστικά, πέρα από τα συνήθη. Οση διαφήμιση και να πάρει ένας άχρηστος, θα παραμένει άχρηστος και χωρίς επισκεψιμότητα.

* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2016