Εδώ τελειώνει το αστείο

Κέζα Λώρη

Πόσο να γελάσει κανείς με την ανοργανωσιά, με την προχειρότητα, με την ανοησία, με τις γκάφες της κυβέρνησης;

 

Δεν έχει έρµα. Αυτό είναι το πρόβλημα της κυβέρνησης. Τη μία έτσι, την άλλη αλλιώς, στα μικρά και τα μεγάλα, στα σημαντικά και τα ασήμαντα. Ισχύει για τον Πρωθυπουργό, για τους υπουργούς, για τους βουλευτές. Τα παραδείγματα είναι κάποιες φορές ανησυχητικά, κάποιες φορές αστεία.

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει αποφασίσει ακόμη ποιος θα φυλάει τα σύνορα. Ξέρει ότι η χώρα είναι αδύναμη, χωρίς εξοπλισμό, χωρίς πόρους, άρα δυσκολεύεται στους συνοριακούς ελέγχους. Από την άλλη, προέκυψε ένα είδος εθνικής υπερηφάνειας, σε μορφή αεροζόλ, που τον οδήγησε σε κόνξες. Να γίνουμε συγκεκριμένοι. Τον Σεπτέμβριο ο Πρωθυπουργός δήλωνε για την προσέλευση προσφύγων: «Θέλουμε την περιφρούρηση από τη Frontex, δεν μπορεί να ανταποκριθεί το Λιμενικό. Οι πρόσφυγες στην Αθήνα έρχονται για να φύγουν. Δεν αρκεί το κέντρο φιλοξενίας στον Ελαιώνα». Τον Οκτώβριο ο ίδιος πρωθυπουργός αντέδρασε αρνητικά στην πρόταση για αξιοποίηση της Frontex στα σύνορα μεταξύ πΓΔΜ και Ελλάδας με το δικαιολογητικό ότι μια τέτοια κίνηση «θα κόψει στα δύο τον μεταναστευτικό διάδρομο μεταξύ Ανατολικής Μεσογείου και Βόρειας Ευρώπης».

Αυτή είναι εξωτερική πολιτική, να θέλει Frontex και ευρωπαϊκά σύνορα ανάλογα με την περίσταση και τα κέφια.

 

Στη φορολόγηση των αυτοκινήτων υπάρχει η ίδια εικόνα ανερμάτιστων σχεδίων. Λέει ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Τρύφων Αλεξιάδης ότι θα αυξηθεί ο φόρος στη βενζίνη ώστε να επιβαρύνεται περισσότερο η χρήση του αυτοκινήτου. Θα πληρώνουν όσοι κινούν περισσότερο τα αυτοκίνητά τους ή έχουν μεγάλου κυβισμού οχήματα. Θα ωφεληθούν όσοι δεν τα μετακινούν ή έχουν «ένα αυτοκινητάκι που καίει λίγα». Ταυτόχρονα, θα μειωθούν τα τέλη κυκλοφορίας για να μπορέσουν να πάρουν πίσω τις πινακίδες τους όσοι τις έχουν καταθέσει.

Ερώτημα: Εχει υπολογίσει ο υπουργός πόσοι πιθανώς θα πάρουν πίσω τις πινακίδες; Εχει μελετήσει πόσο μειώνεται η κατανάλωση καυσίμων όταν αυξάνεται η τιμή τους; Εχει προσδοκώμενο κέρδος από όλες τις αλλαγές; Εχει τη βεβαιότητα ότι αυτό που πάει να εφαρμόσει είναι καλύτερο; Το μόνο βέβαιο είναι ότι οι κάτοχοι οχημάτων έχουν κουραστεί υπερβολικά από τις συνεχείς αλλαγές στον τρόπο φορολόγησης. Δεν ξέρουν ποτέ τι μέλλει γενέσθαι. Δεν μπορούν να κάνουν το κουμάντο τους.

Η ίδια αναστάτωση, και χειρότερη, δημιουργήθηκε με την ιδέα φορολόγησης του κρασιού ανά φιάλη, με τα πισωγυρίσματα στην επιβολή ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση, με το εντελώς πρόχειρο περιουσιολόγιο στο οποίο θα δηλώνονται ρολόγια, βραχιόλια, πίνακες. Προκύπτει ότι δεν υπάρχει ένα σχέδιο για τις δημόσιες εισπράξεις. Τα επιτελεία κάθονται στο τραπέζι, πετούν ιδέες και ό,τι προκύψει τυχαία ανακοινώνεται ή παίρνει τον δρόμο της διαρροής.

 

Στα ανερµάτιστα των ηµερών κατατάσσεται και η επιθυμία του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά να ταξιδέψει από το Τελ Αβίβ, όπου βρισκόταν, απευθείας στην Τεχεράνη. Οι ιρανικές Αρχές διεμήνυσαν ότι δεν δέχονται κανένα αεροσκάφος που προέρχεται από το Ισραήλ. Εντάξει, είναι στοιχειώδης γνώση του κώδικα ένας υπουργός να μη συνδέει απευθείας τις επισκέψεις του σε χώρες εχθρικά διακείμενες μεταξύ τους. Σαν να μην έφτανε αυτή η γκάφα, ο υπουργός Εξωτερικών (ο ίδιος και όχι ο σοφέρ του) δήλωσε ότι όσοι είναι εχθροί του Ισραήλ είναι και εχθροί της Ελλάδας. Κατόπιν ξεκίνησε να πάει στην Τεχεράνη.

Είναι προφανές ότι πρόκειται για κυβέρνηση της πλάκας. Μόνο που η πλάκα έχει σταματήσει να προκαλεί γέλιο. Πόσο να γελάσει κανείς με την ανοργανωσιά, πόσο να γελάσει με την προχειρότητα, με την ανοησία, πόσο να γελάσει με τις γκάφες; Κάπου εδώ τελειώνει το αστείο και δεν γελάμε πια. Αυτός είναι ο τρόπος που ο κόσμος τελειώνει, όχι με κρότο αλλά με έναν λυγμό.

* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2015