Ο πρωθυπουργός Αλέξης είχε συνάντηση με τις
καθαρίστριες του στον προαύλιο χώρο του Μεγάρου Μαξίμου. «Μέχρι και η
Μέρκελ είπε ότι ο αγώνας σας είναι δίκαιος», τους επισήμανε.
Φωτογραφήθηκε εν τω μεταξύ, μαζί τους και ανέβασε τη φωτογραφία στο
Twitter, γράφοντας: «Το παράδειγμά σας δίνει δύναμη σε όλους μας».
Η ιστορία με τις καθαρίστριες είναι απολύτως χαρακτηριστική ενός κωμικού πολιτικού συστήματος. Ο Σαμαράς καταφέρνει με αγώνες… να απολύσει καθαρίστριες και ο Τσίπρας με εξίσου «επικούς» αγώνες να τις ξαναπροσλάβει. Και ως μέγας θριαμβευτής φωτογραφίζεται μπροστά στο Μαξίμου!
Είναι μόνο λαικισμός; Όχι. Είναι απόδειξη για τις προτεραιότητες της σημερινής αλλά και της προηγούμενης κυβέρνησης. Το ότι κατάφεραν και οι δύο να αναγάγουν το θέμα σε μείζον πολιτικό ζήτημα, φανερώνει πόσο απρόθυμοι είναι να ασχοληθούν με τα σοβαρότερα.
Όσο για μας τους υπόλοιπους κοινούς θνητούς, που δεν πρόκειται ποτέ να φωτογραφηθούμε αγκαλιά με τον Αλέξη, μένει να καταλάβουμε τις διαθέσεις του και για το μέλλον της χώρας.
Ας συμφωνήσουμε, λοιπόν, ότι οι καθαρίστριες του δημοσίου, στρατευμένες με τον «ειδικό» του είδους Κατρούγκαλο, αξίζουν τη συμπαράσταση όλων μας. Είναι όμως λογικό να μας γεννώνται εύλογα ερωτήματα. Πρώτα για άλλες καθαρίστριες (ιδιωτικού τομέα) που δεν είχαν Κατρούγκαλο και απολύθηκαν οριστικά, μετά για καθηγητές ΕΠΑΛ (δημοσίου…), για ομολογιούχους που έχασαν τα λεφτά τους, για 1,5 εκατομμύριο ανέργους που δεν θα γίνουν ποτέ τηλεοπτικοί σταρ στη ζωή τους.
Ο γελαστός Αλέξης αδιαφορεί για πολλά και επιμένει να προτείνει ως σύμβολα τα «λάφυρα» του προεκλογικού του αγώνα. Στη χώρα, υπάρχουν και αυτοί που παράγουν για να πληρώσουν τις καθαρίστριες. Υπάρχουν και αυτοί που μαθαίνουν γράμματα στα παιδιά μας. Αυτοί που σώζουν ανθρώπους στα νοσοκομεία και πληρώνονται με 3 ευρώ την ώρα στην εφημερία…. Μαθητές, φοιτητές, αγρότες, εργαζόμενοι που μοχθούν κάθε μέρα, βιώνοντας την ανασφάλεια του κράτους «πατερούλη» που όμως δεν αγαπάει το ίδιο όλα τα παιδιά του.
Δεν θα ήταν προτιμότερο να ξεκινήσει τις φωτογραφίες από αυτούς που πρέπει να στηρίξουν την οικονομία, τη δημιουργικότητα και τον πολιτισμό της χώρας; Γιατί δηλαδή, απευθύνεται μόνο στο υποκριτικό θυμικό του μέσου Έλληνα που «συμπαθεί» τον «υφιστάμενο» και προσποιείται τον γενναιόδωρο με τους άλλους. Είναι γνωστό ότι κανείς δεν θέλει να συμπαρασταθεί το ίδιο στον απολυμένο καθηγητή. Ενώ για τον σχολικό φύλακα ή την καθαρίστρια είναι έτοιμος να τους «ελεήσει»!
Έχουν να δουν πολλά ακόμα τα μάτια μας. Είναι άλλωστε σαφέστατες οι προθέσεις μιας κυβέρνησης που σπεύδει να αποκηρύξει την αριστεία ως «ρετσινιά». Από την παιδεία φαίνεται πάντα ο δρόμος που θα πάρουν τα πράγματα…
Η ιστορία με τις καθαρίστριες είναι απολύτως χαρακτηριστική ενός κωμικού πολιτικού συστήματος. Ο Σαμαράς καταφέρνει με αγώνες… να απολύσει καθαρίστριες και ο Τσίπρας με εξίσου «επικούς» αγώνες να τις ξαναπροσλάβει. Και ως μέγας θριαμβευτής φωτογραφίζεται μπροστά στο Μαξίμου!
Είναι μόνο λαικισμός; Όχι. Είναι απόδειξη για τις προτεραιότητες της σημερινής αλλά και της προηγούμενης κυβέρνησης. Το ότι κατάφεραν και οι δύο να αναγάγουν το θέμα σε μείζον πολιτικό ζήτημα, φανερώνει πόσο απρόθυμοι είναι να ασχοληθούν με τα σοβαρότερα.
Όσο για μας τους υπόλοιπους κοινούς θνητούς, που δεν πρόκειται ποτέ να φωτογραφηθούμε αγκαλιά με τον Αλέξη, μένει να καταλάβουμε τις διαθέσεις του και για το μέλλον της χώρας.
Ας συμφωνήσουμε, λοιπόν, ότι οι καθαρίστριες του δημοσίου, στρατευμένες με τον «ειδικό» του είδους Κατρούγκαλο, αξίζουν τη συμπαράσταση όλων μας. Είναι όμως λογικό να μας γεννώνται εύλογα ερωτήματα. Πρώτα για άλλες καθαρίστριες (ιδιωτικού τομέα) που δεν είχαν Κατρούγκαλο και απολύθηκαν οριστικά, μετά για καθηγητές ΕΠΑΛ (δημοσίου…), για ομολογιούχους που έχασαν τα λεφτά τους, για 1,5 εκατομμύριο ανέργους που δεν θα γίνουν ποτέ τηλεοπτικοί σταρ στη ζωή τους.
Ο γελαστός Αλέξης αδιαφορεί για πολλά και επιμένει να προτείνει ως σύμβολα τα «λάφυρα» του προεκλογικού του αγώνα. Στη χώρα, υπάρχουν και αυτοί που παράγουν για να πληρώσουν τις καθαρίστριες. Υπάρχουν και αυτοί που μαθαίνουν γράμματα στα παιδιά μας. Αυτοί που σώζουν ανθρώπους στα νοσοκομεία και πληρώνονται με 3 ευρώ την ώρα στην εφημερία…. Μαθητές, φοιτητές, αγρότες, εργαζόμενοι που μοχθούν κάθε μέρα, βιώνοντας την ανασφάλεια του κράτους «πατερούλη» που όμως δεν αγαπάει το ίδιο όλα τα παιδιά του.
Δεν θα ήταν προτιμότερο να ξεκινήσει τις φωτογραφίες από αυτούς που πρέπει να στηρίξουν την οικονομία, τη δημιουργικότητα και τον πολιτισμό της χώρας; Γιατί δηλαδή, απευθύνεται μόνο στο υποκριτικό θυμικό του μέσου Έλληνα που «συμπαθεί» τον «υφιστάμενο» και προσποιείται τον γενναιόδωρο με τους άλλους. Είναι γνωστό ότι κανείς δεν θέλει να συμπαρασταθεί το ίδιο στον απολυμένο καθηγητή. Ενώ για τον σχολικό φύλακα ή την καθαρίστρια είναι έτοιμος να τους «ελεήσει»!
Έχουν να δουν πολλά ακόμα τα μάτια μας. Είναι άλλωστε σαφέστατες οι προθέσεις μιας κυβέρνησης που σπεύδει να αποκηρύξει την αριστεία ως «ρετσινιά». Από την παιδεία φαίνεται πάντα ο δρόμος που θα πάρουν τα πράγματα…
protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου